ყველაფერი შესანიშნავად მიდიოდა, ყოველ დილით მაოს მე და ტასუნა მივყავდით ხოლმე, ტასუნას სკოლაში ვტოვებდით და შემდეგ მე მივყავდი სამსახურში. თავად კი თავის საქმეებს აგვარებდა, დღევანდელი დღე არასოდეს აღმინიშნავს, ალბათ იმიტომ რომ მშობლები არასოდეს არ იყვნენ ჩემს გვერდით. დღეს 25 წლის გავხდი, არავისთვის მითქვამს ამ დღის შესახებ. ტასუნა სკოლაში დავტოვეთ და ახლა მე მივყავდი მაის სამსახურში. მობილურზე დეიდამ დამირეკა:
- გისმენ დეი, როგორ ხარ?
- გილოცავ ჩემო ულამაზესო გოგო დღევანდელ დღეს, მუდამ ბედნიერი მენახე და ის ადამიანი გეპოვნოს ვინც სამუდამოდ დაიპყრობს შენს გულს.
- მადლობა დეი მადლობა,
- დღეს გამოდი რა ჩემთან?
- არ ვიცი დეი ვნახოთ, ეხლა სამსახურში მივდივარ და საღამოს რა იქნება არ ვიცი
- კარგი ჩემო ლამაზო მაგრამ რა დროც არ უნდა იყოს გელოდები, რაღაცეები გაგიმზადე
- კაი რაა მაიკო, ხო იცი ჩემი შეხედულება მაგაზე?
- არ გამაგონო ხმა, იცოდე გელოდები, ვინც გინდა წამოიყვანე.
- კაი ხო ვიზავ რამეს. მადლობა. (საუბარი დავამთავრე და გამახსენდა რომ გვერდით მაო მეჯდა, შეიძლება გაეგო რას მელაპარაკებოდა მაია, მაგრამ მის სახეს რომ შევხედე მივხვდი არაფერი გაუგია)
- რაო დეიდამ?
- არაფერი, მომიკითხა
- კაი სიცოცხლე მოვედით, 6 ზე აქ ვარ, (ვაკოცე და დავემშვიდობე, მანქანა დაძრა და წავიდა, ჯიბეში ხელი ჩავიყავი, მობილურის ამოსაღებად და არ დამხვდა, ალბათ მანქანაში დამრჩა, გოგოებს ვთხოვე და მაოს დავურეკე, მაომაც 5 წუთში მოვალო და ასეც გააკეთა, მთელმა დღემ ჩვეულ რეჟიმში ჩაიარა.)

*************************

როცა ანის და დეიდამისის საუბარი მოვისმინე არ შევიმჩნიე, იმაზე დავიწყე ფიქრი რა სიურპრიზი გამეკეთებინა მისთვის, მანქანიდან რომ გადავიდა დავინახე მობილური და გასაღები დარჩა, მაგრამ არ ვუთხარი, დეიდამისის ნომერი ამოვიწერე და მობილური უკან მივუბრუნე. მერე დეიდამისს დავურეკე:
- გამარჯობათ მაია მინდოდა?
- გისმენთ, მაია ვარ
- მე ანის ახლობელი ვარ, დღეს სიურპრიზის გაკეთება მინდა და თქვენი დახმარება მჭირდება
- უი რა კარგია, როგორ გამიხარდა შვილო, არასოდეს არ აღნიშნავს ანი ამ დღეს
- მოდი ასე ვქნათ, მასთან სახლში მოვაწყოთ რამე, თქვენ რაც გინდათ გააკეთეთ მერე დამირეკეთ და ანისთან მე მიგიყვანთ მანქანით, თუ ვინმე გაგახსენდებათ ვისი დანახვაც ანის გაუხარდება იმასაც დააურეკეთ რა, მინდა რომ ეს დღე არასოდეს დაავიწყდეს მას.
- შენ გაიხარე შვილო, სახელი მაინც მითხარი რა გქვია
- ყველა მაოს მეძახის დეიდა.
- კარგი შვილო, მაშინ 4 საათისთვის დაგირეკავ
- კარგით მაგრამ იცოდეთ ანიმ არაფერი იეჭვოს.
დავემშვიდობე და მერე ნინისთან გადავრეკე:
- ნინ რას შვრები სად ხარ?
- სასწავლებელში ვარ სად ვიქნები, რა არი?
- დღეს ანის დაბადბის დღეა და სურპრიზს ვუწყობ, მაგრამ შენი დახმარება მინდა,
- ვაა რა მაგარიააა, არ მახსოვდა საერთოდ, რას აპირებ?
- ეგ მე ვიცი, მაგრამ შენ ვინ გაგახსენდება რომ მისი ნახვა გაუხარდეს და გაერთოს?
- ეგ მე მომანდე, რომელზე ვიკრიბებით და სად?
- 6-ზე წამოვიყვან სამსახურიდან და სახლში ვიკრიბებით. მისმინე, რა ვუყიდო?
- რავიცი მაო, რაზეც გული გაგიწევს ის უყიდე
- ოოო, მე მასე ყველაფერზე მიწევს გული, ბეჭედზე ვიფიქრე მაგრამ არ მინდა ნაჩქარევი ეგონოს, თან ჯერ სიყვარულშიც არ გამომტყდომია,
- უი გამახსენდა, ამას წინათ ლეკვებზე ლაპარაკობდა, ძალიან მინდა ან ლაბრადორი, ან ლაიკაო, ლეკვი რომ უყიდო?
- ეგეც შეიძლება მაგრამ მერე ვინ მიხედავს ანი სახლში რომ არ იქნება? თან ჩემთვის ნაკლები დრო დარჩება.
- ოოო არვიცი მაშინ მე, თუ მოვიფიქრებ დაგირეკავ
- კაი ხოო.
გავუთიშე და იმაზე ფიქრი დავიწყე სახლი როგორ მომერთო, ბევრი გაზით გაბერილი ბუშტევი ავიტანე სახლში რომელსაც წითელი ლენტები ჰქონდა მობმული, ბუშტები ჭერს მიებჯინა, ლამაზი ტორტი ვიყიდე, ხილი, წვენები და კიდევ რამოდენიმე ნამცხვარი, ტასუნას რომ ვანახე სახლი ძალიან მოეწონა, მერე სადღესასწაულო ქუდები მაყიდინა და ბოლოს გადავწყვიტე საჩუქრის ასარჩევად ტასუნა წამეყვანა, ოქროს ძალიან ნაზი და ლამაზი ყელსაბამი ვუყიდე, პატარა გულის ფორმის კულონი შევურჩიე, რომელსაც ლამაზი თვალი ჰქონდა ჩასმული. ტასუნას ძალიან მოეწონა საჩუქარი, მერე წითელი ვარდები ვუყიდე რომელიც ორივემ ერთად შევარჩიეთ და სახლში წავედით. ტასოს ძალიან უყვარდა ანი და ძალიან უხაროდა როცა ერთად გვხედავდა, ხშირად ველაპარაკებოდი რომ ანი მინდოდა ცოლად მომეყვანა, მაგრამ იმასაც ვუხსნიდი რომ ის სალომეს ადგილის დაკავებას არ შეეცდებოდა, ტასუნამ მითხრა რომ მასაც ჰქონდა საჩუქარი ანისთვის, მაგრამ ჯერ მზად არ იყო. 5 საათისთვის დამირეკა მაიამ და მითხრა რომ ყველაფერი მზად ჰქონდა, მასთან წავედი და მანქანით წამოვიყვანე, მაია მისი ქმარი გია და შვილი რომელიც ანის არასოდეს უხსენებია, 18 წლის თათა, ხაჭაპურები, პიცა და სალათები გაუკეთებიათ, ეს ყველაფერი სახლში ავიტანეთ და მაგიდა გააამზადეს გოგოებმა, ნანკა და ციკოც მოეყვანა ნინის, მე დასახვედრად წავედი და ვუთხარი, რომ სანამ უბანში შემოვიდოდით ზარს გავუშვებდი, შუქს ჩააქრობდნენ და ისე დაგველოდებოდნენ. ანი რომ დავინახე მანქანიდან გადავედი და ისე შევხვდი, ჩავეხუტე და ვაკოცე.
- მომენატრე ჩემო ლამაზო
- ცოტა არ იყოს მეც მომენატრე მგონი, დღეს სულ დამივიწყე
- ხო, ბოდიში ჩემო ანგელოზო საქმეები მქონდა,
- გინდა სადმე გავიაროთ?
- ცოტახანში რომ იყოს? სახლში მიგიყვან ჯერ შენც დაისვენე ცოტა და 1 საათში სადაც მეტყვი იქ წავიდეთ.
- კაი მაშინ
- სად გინდა რომ წავიდეთ?
- ძალიან რომ გთხოვო შეგიძლია დეიდასთან გამომყვე? დიდი ხანია არ მინახია არცერთი და თან გაგაცნობდი
- თუ შენ საჭიროდ თვლი მაშინ სიამოვნებით. (ვაკოცე და გზა გავაგრძელეთ, სახლში შესვლისას შენიშნა რომ გასაღები არ ჰქონდა თან)
- ვაიმე გასაღებს ვერ ვპოულობ
- ნუ ღელავ დღეს მანქანაში დაგრჩა და მე მაქვს. (გასაღები მივაწოდე და კარი გააღო, შუქი რომ აანთო ყველამ ერთად იყვირა ,,გილოცავთთთ“ რაზეც ანი შეხტა, რომ გაიაზრა რა ხდებოდა ჯერ სიცილი დაიწყო და მერე გული აუჩუყდა, მილოცვები მიიღო და ყველას გადაეხვია, ბოლოს მე მომიბრუნდა)
- შენი მოწყობილია?
- მარტო ჩემი არა
- უზომოდ დიდი მადლობა, (ჩამეხუტა და ამდენი ხნის მანძილზე ნანატრი სიტყვაც მოვისმინე) მიყვარხარ მაო. (ამ სიტყვების მოსმენისას მთელი სხეული გამითბა, როგორ მინდოდა რომ ახლა მარტოები ვყოფილიყავით და ამ წამით გავჟღენთილიყავი)
- როგორც იქნა... მაგრამ მე უფრო მიყვარხარ.
როდესაც ყელსაბამი გავუკეთე უზომოდ გაუხარდა, მერე ყველამ გადასცა საჩუქრები და ბოლოს ტასუნა დადგა მის წინ.
- ანი დეიდა მეც გილოცავ დაბადების დღეს და ეს გაჩუქე, მოგეწონება? (ხელი გაუშვირა და ნახატი იყო სადაც 3 პიროვნება იყო დახატული უკან მზე სახლი და ბევრი ყვავილები იყო, გოგოს და ბიჭს შორის პატარა გოგონა იყო რომელსაც ორივე მხრიდან ხელი ჰქონდა ჩაკიდებული, ზემოდან კი სახელები ეწერა, მაო, ტასუნა, ანი. რომ დავინახე ანის რეაქცია მე ბევრად მეტი დამემართა, ბოლოს ტასუნამ დააყოლა) ეს დედიკოს არ აჩვენოთ რაა, არ ეწყინოს.
- არა ჩემო სიხარულო, ეს მარტო ჩემია და ყველაზე ძვირფასი საჩუქარია რაც დღეს მივიღე, რომელსაც აი სად გავაკეთებ, წამოდი განახებ, (სამზარეულოში მაგნიტით მივამაგრე მაცივარზე და ტასუნას შევხედე) აბა მოგწონს? რამდენჯერაც აქ შემოვალ იმდენჯერ დავინახავ.
ანის ბედნიერი სახის ყურებისას მეც ვბედნიერდებოდი, საკმაოდ გვიან დავიშალეთ, ყველა რომ წავიდა მე ანის მისახმარებლად დავრჩი, ბევრი ვიცინეთ დალაგებისას, ანი რეცხავდა, მე ვამშრალებდი და ვცდილობდი ადგილი მომეძებნა ჭურჭლისთვის, ყველაფერი რომ დავალაგეთ წელზე მოვხვიე ხელები და ვუთხარი:
- აბა როგორ მოგეწონა დღევანდელი დღე?
- განუმეორებელი იყო, ასეთი დაბადების დღე არასოდეს არ მქონია,
- მაშინ მეც გამაბედნიერე კიდევ ერთხელ და გამიმეორე რაც წეღან მითხარი
- რაზე მეუბნევი? რომ მიყვარხარ მაგაზე ამბობ? (მომღიმარი სახით ვუყურებდი და გული სითბოთი და სიყვარულით მევსებოდა)
- რაა? ვერ გავიგე, რაღაც არ მესმის კარგად ისეთი ხმაური იყო სახლში (თავი გავისაწ.... და ისე ვკითხე რაზეც სიცილი დაიწყო)
- მი ყვარ ხააარ. ეხლა გაიგე?
- ნწუ. რას შვრები?
- ოოო, (ხელი გამაშვებინა და წასვლას აპირებდა, უცბად შემოვატრიალე და ტუჩებზე მივეწებე, როცა კოცნას მოვრჩი მერე ვუთხარი)
- ამის მერე არცერთი დღე არ დააღამო ისე რომ ეგ არ მითხრა, იმიტომ რომ ასე მე უფრო მიყვარდები, ჩემთვის ერთადერთი ხარ და უსაზღვროდ მიყვარხარ
- მეც მიყვარხარ, თან ძალიან მაგრად.
- რამდენი მაწვალე ამ სიტყვების მოსასმენად? ხომ ხარ ღირსი რომ დაგსაჯო?
- სასჯელს გააჩნია
- მოგიტაცებ და მოგწყვიტავ ყველაფერს მერე ნახავ სასჯელს რას ვეძახი. (გადაიკისკისა და მოულოდნელად მაკოცა, მისი ინიციატივა იმდენად მახალისებდა რომ მინდოდა გაუჩერებლად მეკოცნა მისთვის,)
- იცი როგორ მაბედნიერებ? ვერც წარმოიდგენ როგორ გენდობი მაო, მთელი არსებით მიყვარდები და უზომოდ გენდობი, მჯერავს რომ სანანებელი არაფერი გამიხდება შენთან.
- ჩემი ტკბილი გოგო ხარ შენ.
ისევ ვაკოცე და ცოტახნით კიდევ ვილაპარაკეთ, მერე სახლში ავედი და ანიზე ფიქრში ჩამეძინა.

**************************
უზომოდ მაბედნიერებდა ყველაფერი რაც მაოს ეხებოდა, ყოველ კვირას გავდიოდით ქალაქში მე, მაო და ტასუნა, იმდენად სასიამოვნოდ ვატარებდით დროს რომ, ვერ ვიგებდით როგორ ღამდებოდა. დავდიოდით გასართობ ადგილებში რომ ტასუნას არ მოეწყინა, ბევს რურათს ვიღებდით და სახელე სამივეს ულევი ბედნიერება გვეწერა. მალე სკოლიდან დაითხოვდნენ ტასოს და დასასვენებლად მიყავდა სალომეს, ერთადერთი ვისაც ჩვენს ამბავს ვუმალავდით ეს სალომე იყო, ესიც ჩემი თხოვნით ხდებოდა, იმიტომ რომ არ მინდოდა ზედმეტად შემექმნა პრობლემები, რამდენადაც სალომეს ხასიათს გავეცანი, მივხვდი რომ დიდ ამბავს დაატრიალებდა. ერთ საღამოს როცა მაო თავის საქმეებზე იყო წასული მე და ტასუნა მარწყვის ტორტს ვაკეთებდით, სულ მოსვრილები ვიყავით, მაგრამ ეს საერთოდ არ გვაინტერესებდა არცერთს. კარზე ზარი იყო, ტასუნა გავარდა მე გავაღებო და უკან მაოსთან ერთად დაბრუნდა, რომ დავინახე გადავწყვიტე ისიც უნდა მომესვარა ფქვილში ამიტომ მივედი და უცბად ჩავეხუტე, ჯერ ვერ მიხვდა რატომ ვეხუტებოდი ამიტომ თავადაც მომხვია ხელები, ტასუნამ რომ ატეხა სიცილი მერე მიხვდა, ზედ რომ დაიხედა სულ თეთრი იყო:
- ეს რა არი ანი? მაიმუნობა მოგინდათ ორივეს არაა? კარგიით. (ეს თქვა და მე და ტასუნას გამოგვეკიდე, ჩვენ ოთახში გვინდოდა ჩაკეტვა მაგრამ ვერ მოვასწარით და შემოგვივარდა, საწოლზე დაგვყარა და იქამდე გვიღიტინებდა სანამ ისტერიკამდე არ მიმიყვანა, ტასუნაც მას ყავდა გადაბირებული და ორივე მიტევდა, მერე ისევ ზარის ხმა იყო,)
- ალბათ ნინი მოვიდა,
- მე გავუღებ. (ტასუნა გავარდა, ოთახში მე და მაო დავრჩით, უცბად შეცვალა მაომ გამომეტყველება და ტუჩებზე დამეძგერა,)
- აქ რა ხდება? (უცხო ხმა რომ გავიგეთ უცბად წამოვჯექით, ჩვენს წინ სალომე იდგა რომელსაც უკან ტასუნა ედგა)
- აქ რას აკეთებ სალომე? (მაო წამოდგა და სცადა სახლიდან გაეყვანა) წამოდი ზევით ავიდეთ
- ეს გოგო ვინაა მაო? (ისეთი ზიზღით იკითხა ცოტაც და გული მეც ამერეოდა, მაგრამ მაომ პირდაპირ მიახალა)
- ჩემი საცოლეა, წამოდი სახლხშითქო
- შე კახ..ა ქმარ-შვილს მართმევ? (ჩემსკენ გამოიწია, მაომ როგორც გაიგო რა დამიძახა, ხელზე მოუჭირა და გარეთ გაყავდა გინებით, მაგრამ ის მაინც აგრძელებდა ყვირილს) მოიცადე შენ ის ექთანი არ ხარ? ფუ შე ბო.. (ამის თქმა იყო და მაომ სახეში ისეთი ძალით გაარტყა, სახე მეც ამეწვე, რაზეც ტასუნამ ტირილი დაიწყო)
- ვის ელაპარაკები გოგო არ შეგეშალოს ეგ მეორეთი, დავაი ეხლა გაა.. მაღლა და რა გინდა თქვი.
ხელზე უჭერდა და ისე გაყავდა, ტასუნაც უკან მიყვა, თავი უზომოდ დამცირებული მეგონა, ისევ იგივე მეორდებოდა, ბიჭის გამო ისევ მამცირებდნენ, მაგრამ ეს იმაზე ბევრად უარესი იყო, კარი ჩავკეტე და ყველაფერი ისე დავტოვე როგორც იყო, აბაზანაში შევედი და ტირილით გადავივლე წყალი, არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა, მებრძოლა მაოსთვის და ამეტანა ეს შეურაწყოფები, თუ საკუთარი თავი დამეცვა და არავისთვის მიმეცა უფლება მსგავსად მოვეხსენიებინე, აბაზანაში ვიყავი ზემოდან ჩხუბის ხმა რომ ჩამოდიოდა, ყურებზე მქონდა ხელები აფარებული და ისე ვიჯექი დუშის ქვეშ, ზემოთ რომ ჩაწყნარდნენ მერე გამოვედი აბაზანიდან, ხალათი შემოვიცვი თმა გავიშრე და ლოგინში შევჯექი, ისევ ვფიქრობდი რა გამეკეთებინა, ასე ფიქრებში გართული კარზე კაკუნმა მომიყვანა გონს,
- ვინ არის?
- მე ვარ ანი გამიღე, (კარი რომ გავაღე და შემოვიდა მაგრად მომხვია ხელები და ერთი და იგივეს იმეორებდა)
- მაპატიე გთხოვ, მაპატიე რომ ამის მოსმენა მოგიწია, მაპატიე, აღარ განმეორდება მსგავსი აღარაფერი გპირდები.
- შემოდი... მაო, იცი რომ მიყვარხარ, თან ძალიან, მაგრამ ის თუ იცი ნიკას რატომ დავშორდი?
- რაა? ნიკა რა შუაშია? მუდამ ის რატომ მოგყავს მაგალითად?
- იმიტომ რომ შენამდე მხოლოდ ნიკა არსებობდა ჩემს ცხოვრებაში, როცა თავმოყვარეობა შემელახა მაშინ დავშორდი და უარი ვთქვი მასზე
- მაგას ახლა რატომ მეუბნევი?
- იმიტომ რომ ჩემი შეურაცყოფის უფლებას არავის მივცემ მაო
- არა ანი, გპირდები მსგავსი რამ აღარ განმეორდება
- ეგ არავინ არ იცის მაო, აზრი არ აქვს ჩვენს...
- არ თქვა (უცბად ადგა და წინ დამიდგა) ეგ წინადადება მეორეთი აღარ დაუშვა გონებაში და თქმაზე ლაპარაკი აღარ მაქვს, იმიტომ რომ არასოდეს მოგცემ ჩემგან წასვლის საშუალებას, თან ვის გამო? სალომეს გამო? რას მეუბნევი ხვდები მაინც? შენ ჩემი მთელი სამყარო ხარ, ყველა ფეხებზე სადაც შენ ხარ ანი, შენით ვსუნთქავ, მაპატიე გთხოვ, მაპატიე და გპირდები რომ ეგ უკანასკნელი შემთხვევა იყო როცა ჩემს გამო გული გეტკინა, მენდე გთხოვ. (ჩემი სახე ეჭირა ხელებში და ისე მელაპარაკებოდა, ჩამეხუტა და ისე გააგრძელა) ჩემი სულელი გოგო, როგორ იფიქრე რომ დამშორდებოდი? (თმა გადამიწია და მაკოცა)
- წავალ ჩავიცმევ და გამოვალ.
- კაი მიდი, მე სამზარეულოს მილაგებას დავიწყებ.


***********
როგორია? შეცდომებს თუ მიპოვით ბოდიშით :)