მოკლედ მე ვარ ანი ბურდული, 23წლის. სახლში ვცხოვრობთ მე და დედ-მამა, ჩემი და გათხოვდა და გამიფრინდა. ვარ ძალიან მეგობრული და შესაბამისად უამრავი მეგობარი მყავს. სულ ვხუმრობ,კარგ ხასიათზე ვარ და ეს მოსწონთ ჩემში. ჩემი ბავშვობის მეგობარი საფრანგეთშია წასული სასწავლებლად და უზომოდ მენატრება. რაც შეეხება გარეგნობას: საშუალო სიმაღლის, ყავისფერი თმით, ნაცრისფერი თვალებით და კურნოსა ცხვირით. მაგრამ უნდა ავღნიშნო ისიც რომ არასტანდარტული გოგონა ვარ: ბავშვობიდან მიყვარს ადამიანებზე დაკვირვება, შესაბამისად კარგად შევისწავლე ე.წ "სხეულის ენა", კარგად ვხვდები როდის იტყუება ადამიანი, როდის რას გრძნობს. იმასაც კარგად ვხვდები რას როგორი დასასრული ექნება და თითქმის არასდროს ვცდები, ალბად, დედუქციის, ინტუიციის და ლოგიკური მსჯელობის ბრალია.. შესანიშნავი დეტექტივი ვიქნებოდი... ამის გარდა ყოველთვის ვფიქრობ ყველაფერზე.. ხალხს ყვრლაფერი რთულად ეჩვენება, მაგრამ ეს ასე არ არის, ყველაფერს აქვს თავისი სიმარტივე, რომელიც მხოლოდ დანახვას საჭიროებს. დასახულ მიზანი უნდა განახორციელო, იბრძოლო და მიაღწიო არ უნდა დანებდე არასდროს! ყველა განსაცდელის შემდეგ, ბედნიერება აუცილებლად მოვა!!
გათენდა.
-ანიი ადექიი გაიგუდებიი, შემომესმა მამას სიცილნარევი ხმა.
-აუუუ მაცაა რაა
ოთახში შემოვიდა და მომიღუტუნა
-აუუ მამა თუ გაპატიო ვუთხარი სიცილით და საათს გავხედე. უუუფფს ორი საათი დაწყებულა. ავდექი და პირდაპირ სამზარეულოში შევედი, სადაც მოფუსფუსე დედიკო დამხვდა.
-მმმ რას მაჭმევ? ვკითხე გაკრეჭილი სახით
-რა გინდა მითხარი აბა
-აი ის სალათი გუშინ რო გააკეთე გვაქვს?
-კიი მაცივარშია
ტაში შემოვკარი, დედას ჩავეხუტე და სააბაზანოში შევვარდი, მოვწესრიგდი და მაგიდას მივუჯექი. ტელეფონზე ზარი გაისმა:
-ჰოუუუ
-გოგო რას შვრები? მითხრა მარიმ
-რავი ვჭამ შენ?
-ვაიი სუულ როგორ ჭაამ. რავი ნათესავებთან მივდივართ ახლა..
იმწამსვე მივხვდი რომ მატყუებდა და ბორჯომიდან ჩამოსული იყო და უნდოდა მოულოდნელად დამდგომოდა თავზე.
-ვაა კაია როდის ჩამოდიხარ? ვუთხარი ეს კარები გავაღე და გარეთ გავედი
-რავი ალბათ ერთ კვირაში ჩამო...
-ერთ კვირაში ხო??? გიჟივით გავექანე და ჩავეხუტე
- აუუუ სიურპრიზი მინდოდა რააა. მითხრა წუწუნით
- სხვანაირი სიურპრიზის მოფიქრება დაგჭირდება ვუთხარი სიცილით და სახლში შევიყვანე. დავსხედით და მომიყვა თავისი გასაოცარი ამბები,როგორც ყოველთვის მე ჩემს კომენტარებს ვურთავდი და კვდებოდა სიცილით. ასე გავიდა 7საათი
-ვაიმეეე. იყვირა ბოლო ხმაზე
-რაიყოო
-რა დრო მოსულა, გამაგდე მაინც , მითხრა სიცილით
-უიმეეეე გადამიქანდა გული
- ვაიიჰ გადავედი ახლა სახლში, ჩემებიც ვნახო სირცხვილია
-კაი წადი წადი გნახავ ხვალ
-ოკსსს
მარიუსაც წავიდა და მივუჯექი კომპიუტერს, ვარკვევდი სასწავლებლის და საცხოვრებლის საქმეებს. ამ დროს ნინიკომაც დამირეკა სკაიპით და მასაც მთელი სამი საათი ველაპარაკებოდი და ასე შემომაღამდა . მასთანაც მოვრჩი ლაპარაკს და გავაგრძელე ჩემი საქმე. ღამის 2:30ია დედას და მამას სძინავთ, უცბად მობილურზე ზარი გაისმა, უცხო ნომერი იყო
-გისმენთ. ვუთხარი სერიოზული ხმით
ის კი ხმას არ იღებდა მხოლოდ მძიმე სუნთქვის ხმა ისმოდა.
-გისმენთ გაიმეორა მკაცრი ხმით პასუხი არ იყო და გაბრაზებულმა გათიშა
-იდიოტი, ხმა მაინც ამოეღო. ანის თითქოსდა ამ ფაქტისთვის ყურადღება არ მიუქცევია, მაგრამ უცნაური გრძნობა დაეუფლა და ბოლოს თავის თავზე გაეცინა და დაიძინა....