საღამოს ყველა ეზოში ისხდა, დეას გარდა.
- აუ რა კაია , აქ ასე ყოფნა , როგორ მომნატრებია ...- ხელები გაშალა , სახე გაბადრულმა მარიამმა .
- აუ ცო , რაღაცნაირად მეც ძაან კარგად ვარ , თითქოს თავიდან დავიბადე. - ანაც აყვა დაქალს.
- ხო მეც ..
ზუსტად ! - დაეთანხმა მარიამი.
- იყავით სადაც ხართ , თავიდან დაბადებაღა გაკლიათ სრული ბედნიერებისთვის .- ვიბლიანმა და ქავთარაძემ ერთმანეთს , სიცილით გადახედეს.
- თქვენ ვაფშე , რატო დაიბადეთ ეგრე . - სახე დამანჭა მარიამმა .
- იმიტომ , რომ კაცებს ორით მეტი ჭკვიანი კაცი ჰყოლოდა , აბა ქალების შემხედვარე გვიჭირს და. - აფხუკუნდა თორნიკე.
- ნადვილად - მხრები აიჩეჩა დათამაც.
- ძაან აქტოურები ხართ და ვამბობ აგერ ბოსელითქო ! - თავით ბოსლისკენ მიანიშნა.
- გბეზარენა მანდ მისვლა , ბარემ აქ არ ვართ ? - ეშმაკურად აათამაშა წარბები თორნიკემ .
- შენ ბევრს ხვანცალებ დღეს .- თვალები მოჭუტა კიკნაძემ .
- შენ მიზიხარ გვერდით და მაგიტომ ალბათ ... - ფეხზე ხელი აუსვა და მის სახეზე გაიცინა.
- თავხედო ! - თავში ხელი წაარტყა და იქიდან გამოვარდა.
განრაზებული ვიბლიანი ადგა და გაყვა.
მარიამი უკვე გეგმებს აწყობდა.
°ბოდიში , ცუდად გამომივიდა°
°შენი წყნენიბა არ მინდოდა°
° ყველაფერს გავაკეთებ რასაც მეტყვი °
და მსგავსი რაღაცეები ...
სახლის მეორე მხარეს გავიდა და უკანა ეზოში დაიწყო აქეთ იქით სიარული.
თან ფეხის ის ადგილი უხურდა , რომელზეც წამის წინ ვიბლიანის ხელი იდო.
- ძაან გამთამამდი ! ჯერ გამათბობელზე გარტყმევინებ თავსო ...
- ფეხებ ჩამომიდებული ! - გაუსწორა წამის წინ , მოვარდნილ ვიბლიანს.
- მერე თავში წამომარტყი , მე კაცი ვარ თუ პროპკა?!- ძალიან გაბრაზებული იყო სვანი.
- საცობი ! - ენა გამოუყო კიკნაძემ.
- საცობი არა ? - ჰკითხა გაბრაზებულმა
- დიახ... - სიტყვის თქმა არ დასცალდა , თორნიკეს ტუჩები , რომ იგრძნო თავისაზე .
ჯერ გაბრაზდა და ხელებში აფართხალდა , შემდეგ მუშტები , რომელსაც მკერდზე ურტყავდა მოუდუნდა და გაშლილი ხელები კისერზე მოჰხვია.
კოცნაში , ძალიან ნელა აჰყვა და გამოუცდელი გოგოსავით , ვით რა არის ... გაშრა ერთადგილას.
ვიბლიანს ის ფაქტი , რომ კიკნაძემ კოცნა საერთოდ არ იცოდა რა ხილი იყო , საერთოდ არ აწუხებდა.
წელზე ხელები მოხვია და სხეულზე მაგრად აიკრა
- მოკლედ რა , უნდა ვივარჯიშოთ! - თავი გააქნია და კმაყოფილი ეცა მის ბაგეებს.
ამჯერად არც გამოუცდელივით დამდგრა და არც აყოლილა , ახლა უკვე გამოცდილი ხელი პირდაპირ ლოყაზე ააწეპა და ვიბლიანიც გამწარებულ/გაცოფებული მოშორდა მის სხეულს და ყბა გააქნია გაავებულმა .
ჩაიცინა და მერე ისევ მოიხელთა მისი ტუჩები...
ისეთი სიველურითა და ამავდროულად სინაზით უკოცნიდა , კიკნაძეს გამიცდილება საერთოდ აღარ აინტერებდა.
მისი ხელი ფეხზე , რომ იგრძნო ეგ უფრო სასწაული იყო.
- არ გსიამივნებს ეტყობა ... - ნაწყენივით ჩაილაპარაკა და მის სხეულს მოშორდა.

- საშინელებათა ფილმიდან გადმოსული , პერსონაჟი ხარ ! - კბილებში გამოსცრა გაბრაზებულმა.
- რომელი , მერე ბელს , რომ უყვარდება ? - წარბები აათამაშა ვიბლიანმა.
მარიამი გაბრაზებული უყურებდა , ფეხები დააბაკუნა და ადგილს გაშორდა.
თორნიკეს ლანძღვით მთელი საღამო ვერ იჯერა გული.
სამაგიეროდ გიორგაძე იყო "ძროხის" ამპლუაში და დათა დაუკმაყოფილებლის.
დეამ ფანჯრიდან გადაიხედა და დაინახა , როგორ ეხუტებოდა ერთი იქაური გოგო , მთელი ძალით ხარძიანს.
ტვინში სისხლმა აასხა და კარგად დააკვირდა გოგონას.
ოჰ , როგორ არ ეცნობა კაცო , მისი "და და მეგობარი" , არ არის ქალბატონი ნათია?
კი , კი ნამდვილას არ გეშლებათ ! ეს ის გველის წიწილია , მთელი ბავშვობა იმ ბიჭებს , რომ ეკიდებოდა კისერზე , რომელსაც დეა უმიზნებდა.
ერთზე თვალი , რომ გაექცეოდა , მაშინვე ხედავდა ნათიაც და იქითკენ მიჰქროდა.
წარბები აათამაშა ეშმაკურად და სარაფანი გაისწორა.
დეკოლტე ქვემოთ ჩაიქაჩა , სავსე მკერდი კარგად , რომ გამოსჩენოდა და იმ ბოღმიანს თვალები შერჩენოდა.
სიგრძეში ოდნავ დაიმოკლა და ტანზე მომდგარი ისედაც იყო.
ფეხების ფრატუნით ჩაირბინა კიბეები და ჭიშკარში გავიდა.
მიიხედ-მოიხედა , არავინ უყურებდა.
გაბადრული სახით მივარდა რემის და მთელი ვნებით წაეტანა მის ბაგეებს.
გაკვირვებულმა ხარძიანმა გააზრებაც ვერ მოასწრო , ისე მოხვია წელზე და უკანალზე ჩააცოცა , დეას ნასიამოვნებს ჩაეღიმა და უცებ მოშორდა მამაკაცს.
ტუჩები გაილოკა და გაკრეწილმა მოწყვეტით აკოცა რემის.
თავი გაატრიალა და ვითომ გაუშეშდა , გაოგნებული მიაჩერდა ნათიას და უცებ გაიღიმა.
- ვაიმე , ნათი გოგო როგორ ხარ ? - შეიცხადა და გოგონას გაუღიმა.
- აქამდე კარგად ვიყავი ... - ჩაახველა და გაიღიმა . -შენ როგორ ხარ ? პროსტა თქვენ ორი ერთად რატო ? - იკითხა ტუჩებ დამანჭულმა.
ხარძიანს ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა და ხელი მოხვია , წელზე ნატროშვილს.
დეამაც სწორად მიიღო მისი ეს ქცევა და მისი ეს მხარში დგომა დააფასა კიდეც .
"ბაყაყებს მაინც ვერ გადაურჩება" , გაიფიქრა და გაიღიმა.
- რას გვიწუნებ ?- სიცილით კითხა და მხარზე თავი მიადო "შეყვარებულს".
- რა უნდა დაგვიწუნოს ჩემო სიცოცხლე ... - ჩაიღიმა რემიმ საყვარელ ქალს , ლოყაზე აკოცა.
- არა , არა , რა უნდა დაგიწუნოთ ... - ყალბი ღიმილით ჩაილაპარაკა და თმა მოიქავა. - რამდენი ხანია ერთად ხართ ? - კითხა "გაბადრულმა".
- 1 წელი ... - თქვა მამაკაცმა და მოხვეული ხელი დაძაბა.
- აა ... კარგი წავალ მე , გამიხარდა თქვენი ნახვა. - სახეზე ღიმილ მიმხმარი , მოშორდა წყვილს.
- კარგად ნათელა ... - მიაძახა ირონიული ღიმილით დეამ და გაიცინა.
მამაკაცს მოშორდა და წარბაწეულს გაეკრიჭა.
- რა ? - კითხა და ეზოში უკანალის ქნევით შეუბრუნდა.
ხარძიანმა თავი გადააქნია და უხმოდ მიჰყვა უკან.
ბავშვებთან ერთად დაჯდა და გიორგაძე/ქავთარაძის წყვილზე სიცილი დაიწყო.
- მე ვამბობ , რომ მე ვარ მართალი ! - წყობიდან გამოსული გიორგაძე , სიწითლეს ვერ ფარავდა .
- თქვი მერე , მთვარია მე ვარ მართალი ... - მხრები აიჩეჩა უდარდელად.
- გაგაპობ შუაზე ! - თმაში წაივლო თითები და ტუჩები გაბუსხა , როცა ყველას სიცილი მისწვდა მის ყურთასხმენას.
- რომ კითხო , ვერ გამოვიყვან მდგომარეობიდან . - ხარხარებდა დათა.
- და , რომ გამომიყვანე რა? - დაუბღვირა და ხელები გადაიჯვარედინა მკერდთან.
- არაფერი , რა რო ? - იკითხა და ჩაიღიმა.
- ნამდვილი ... ნამდვილი ... ნამდვილი ქლიავი ხარ ! - დაასკვნა და ფეხზე წამოხტა . - ქლ-ია-ვი ! - დაუმარცვლა და სახლისკენ სირბილით წავიდა.
- ოოოოოკ ... - დაიღრიალა და გაიცინა.
- ვააა , შენ საღოლ რაა , ჯერ არ მინახავს ანა ასეთი გამწარებული . - აფხუკუნდა და სიცილი დაიწყო ელენემ.
- და ვაი ამ ნახვას . - ტუჩზე კბილი წაიდო დეამ და ფეხზე წამოდგა. - წავალ ვნახავ , თორემ იქიდან ყველაფერს დალეწავს . - სახლისკენ წავიდა და სიცილით ავიდა ოთახში.
სანახაობამ განაცვიფრა ...
გიორგაძე პირქვედამხობილი , იწვა და სლუკუნებდა.
მუშტებს საწოლს ურტყამდა და რაღაცეებს ბურდღუნებდა.
კარი , არ დაუკეტავს , ის ის იყო მიკეტვას აპირებდა , რომ დათა დაექაჩა ხელზე და ანიშნა გასულიყო.
მანაც თავი დაუქნია და ტერიტორიას გაშორდა.
ქავთარაძემ კარი მიხურა და ოდნავ ჩაახველა.
ანამაც მაშინვე წამოყო თავი და მუჭით მოიშორა , ჩამოგორებული ცრემლები.
- კარგი რა , რა გატირებს ... ღადაობ ? - კითხა და მასთან მივიდა.
- შენ ... ძალიან დამპალი ხარ ! - დაქალებთან კი იყო ენა მწარე , მაგრამ მთლად მარიამის მსგავსად ძლიერი ვერ აღმოჩნდა.
სრუტუნით მიეყრდნო და მის ხელებში ჩამალული ასულუკუნდა.
- ვერ გიტან ! - ალუღლუღდა და ტუჩები გაამაცმაცუნა.
დაღლილმა დათამ უბრალოდ გაუღიმა და ოდნავ მოიშორა.
- ბოდიში , თუ გაწყენინე , მე ქვემოთ ჩავალ ... - ჩაილაპარაკა და ქვემოთ ჩავიდა.
გაოგნებული საწოლზე წამოჯდა და დახურულ კარს თვალი გაუშტერა.
პირი დააღო და ცრემლები შეიმშრალა.
- ჰა ? - წამოროშა და თვალები სივრცეს გაუშტერა.
კარგად მიხვდა და იგრძნო ქავთარაძის ცივი დამოკიდებულება მის მიმართ და თალები დაქაჩა.
შემდეგ ისევ მოჭუტა , სულ ბოლოს დახუჭა და ცრემლები გადმოუშვა.
ოთახში შემოსულ დეას მიეხუტა და თამამად ალაპარაკდა.
- რა გააკეთა გესმის ? მიხვდა , რომ მომეწონა და თავი დაიფასა დეა ! დაინახე ? გაიგონე ? რა გააკეთა დაამუღამე გთხოვ ... - გაშტერებული საუბრობდა და ფანჯარასთან მისული , აკვირდებოდა როგორი სილაღით იცინოდა და როგორ არ აინტერესება წამის წინ მის გამო ,ატირებული გიორგაძე.

- კარგი გოგო დამშვიდდი , რა იყო ?! - კითხა გაბრაზებულმა ნატროშვილმა და საწოლზე ფეხები გაშალა.
- რა დავმშვიდდე , ვაიმე როგორ დავენახო , თვალებში როგორ შევხედო ?! მაგრად ვკიდი*ივარ , მე კიდე ... იცის , რომ მომეწონა ... მომეწონა ? - დაუსვა თავის თავს კითხვა . - ხო მომეწონა , მაგას ... ვაიმეეე ! - აკივლდა და ფანჯრიდან გამოწიაი , როცა ეზოდან ყველამ ამოხედა.
დარცხვენილმა თავი გამოსწია და დეასკენ წავიდა.
საწოლზე დაეცა და ნერვები მოთოკა.
- მთელი დღე გარეთ არ გამოვალ ! უნდა დავიძინო ! - განაცხადა და მეორე მხარეს გადატრიალდა.
- უნდა დაიძინო კი არა , წამოდი დროზე ! - ფეხზე ააყენა და დაატრიალა. -შეხედე შენს თავს სარკეში ! რა გაქვს ქავთარაძის დასაწუნი ? - წარბები აწია ჰაერში.
მართლად ძალიან ლამაზი გოგო იყო , გიორგაძე.
განა რამეს უწუნებდა დათა ... არა უბრალოდ ... მამაკაცის გული ყოველთვის მიუღწეველისკენ მიიწევს.
რა თქმა უნდა თავიდან , როცა დაინახა , რომ გოგონა ყურადღებას საერთოდ არ აქცევდა მიზანში ამოიღო.
შემდეგ მის ერთ გამოხედვაშიც კი მიხვდა , რომ საკმარისზე დიდი ყურადღებას კი დაიმსახურა მისგან.
სულ ბოლოს , როცა მის გამო ნერვებ მოშლილი და ნამტირალევი ნახა , რაღაცნაიად აირია.
ვეღარ გაიგო რა ხდებოდა მასში , თუმცა რა უნდა გაეგო ? სულ რამოდენიმე საათი იყო რაც იცნობდა ანას.
ახლაც იჯდა ეზოში და ფანჯარაში იყურებოდა წამდაუწუმ.
შეიძლება ეს ნამუს/სინდისის ხმაც კი იყო , ალბათ არ მოსწონდა მის გამო , რომ ტიროდა გოგონა.
რა თქმა უნდა მის ვიზუალზე , მართლაც ვერაფერს იტყოდა.
საკმარისზე მეტადაც კი მოეწონა , მაგრამ ეს საკმარისი არ იყო.
რაღაც ხდებოდა , რაღაც რაც მოსვენებას არ აძლევდა.

მთელი საღამო ოთახში იჯდა და ფიქრობდა , რა უნდა ექნა ამ საღამოს ?
გასულიყო ? არ გასულიყო ?
ბოლოს მაინც გადაწყვიტა , რომ რაც იქნებოდა იქნებოდა და ისევ უნდა დაებრუნებინა ძველი გიორგაძე , ანა , რომელიც არავის არაფერს არ შეარცენდა.
მზერაც კი არ უნდა გაპარვოდა მისკენ ! ცოცხალი თავით არ დაანახებდა იმას , რომ მასზე ფიქრობდა ან უბრალოდ მოსწონა მაინც.
ყველაფერს გააკეთებდა იმისთვის , რომ ყველა შექმინილი უარყოფითი აზრი , ერთ წამში გაექრო .
თავი გადააქნია და სარკესთან დადგა.
ამოლაგებული ტანსაცმლები კარადაში შეაწყო და შემდეგ მათგან განცალკევებული საღამოს სამოსი მოიკიდა მხარზე.
სააბაზანოში შევიდა და პირსახოციც შეიყოლა.
ცოტა ხანი იქ დაჰყო , წყალგადავლებული შებრუნდა ოთახში და სარკესთან დაჯდა.
სახეზე დამატენიანებელი გადაისვა და საწოლზე გადაჯდა.
ფეხები ოდნავ მოკეცა მუხლში და ტანის კრემი , რომელსაც მისი ... ანუ ქოქოსის სუნი ასდიოდა ფეხებზე გადაინაწილა.
სულ ბოლოს ფეხზე წამოდგა და ხელებით წვალობდა , რომ მხარზე გადაენაწილებინა კრემი.
კარის ხმაზე , უაკან გაიხედა და იქვე დამდგარ დათას ჩვეულებრივი მზერით შეხედა.
- რამე გინდოდა ? -ხელი კინაღამ ძირში წაიტეხა.
- მინდოდა გადამემოწმებინა , კარგად იყავი თუ არა ... - ჩაილაპარაკა და შეეცადა თვალები არ გაქცეოდა.
- ჩუცუდად რატომ უნდა ვიყო ? - გაუცინა და ტუჩები დამანჭა. - იცი რა ? შეგიძლია ზურგზე წამისვა კრემი ? მე ვერ ვწვდები ... - კრემი მიაწოდა და გაუღიმა.
- კი , რა პრობლემაა .. - მხრები აიჩეჩა და ხელით გადაუნაწილა ზურგზე.
თვალებანთებული უსმევდა , ნელი მოძრაობით კრემს და გრძნობდა როგორი დიდი ძალით აყრიდა კანზე ბუსუსები.
ანაც მთელი ძალით ცდილობდა არაფერი დამჩნეოდა და თვალებს არაფრის დიდებით არ ხუჭავდა.
დაქაჩულ/დაჭყეტილი ჰქონდა და როგორც კი მორჩა , მაშინვე ამოისუნთქა.
ღიმილით მიუტრიალდა და კრემი ხელიდან გამოართვა.
- მადლობა ... - ტუმბოზე დადო და პირსაცოხს ხელი ჩაავლო .- დათა ... - სიცილით ანიშნა ჯერ პირსახოცზე და შემდეგ კარზე.
- აა , ხო რა თქმა უნდა ... - გაიცინა და ოთახიდან გავიდა.
- მოკლედ ასე ... - ჩაიბურტყუნა და კმაყოფილმა მოირგო შავი მოკლე ფრიალა , შიფონის , გამჭირვალე სარაფანი ტანზე.
საზაფხულო შლოპანცები ამოიცვა ფეხზე და ნახევრად მშრალი თმა , კოსად აიწია.
გაიღიმა და ღიმილით ჩავიდა უკვე ჩაბნელებულ ეზოში.
მეგობრები წრეზე იჯდნენ და რაღაცაზე იცინოდნენ.
- ვა , ვა ჩემი გოგოც მოსულაა . - ღიმილით დაჰკრა ხელი , დეამ მის გვერდითა სკამზე და გიროგაძეც მაშინვე მიუჯდა თვალმომჭრელი სიცილით .
არა ეს გოგო ხომ აქამდეც ძალიან ლამაზი იყო , მაგრამ მას შემდეგ რაც თვალებში ჭინკები დაისახლა , უფრო ლამაზი გახდა.
ქათქათა კბილებს წამის მეასედში აჩენდა და თვალებს აფახულებდა , ხან იცინოდა ხანაც მწარეობდა და ამაზე უფრო ეცინებოდა.
ორი წამითაც კი არ გაქცევია ყურადღება და თვალები ქავთარაძისკენ.
ის კი წყანარად იჯდა თავის ადგილზე , ვიბლიანის გვერდით და ხმასაც კი არ იღებდა.
ზუსტად იგივე მდგომარეობა იყო ხარძიანთან და დეასთანაც.
მამაკაცი , როცა პუფიდან წამოდგა და სახლისკენ წავიდა , "ცოტახანი დავისვენებს" ძახილით , დეამ წარბები აათამაშა.
ორი წუთი არ იყო გასული , ანას მაჯაში ხელი , რომ ჩაავლო და ოდნავ მისწია თავისკენ.
გოგონამაც ყურები დაცქვიტა და ღიმილით გადახედა დაქალს.
- გოგო , წყაროზე წამომყევი რაა ...- შეევედრა და გაუცინა.
- წამო , მშვიდობაა ?- ფეხზე წამოდგა და მობილური აიღო ხელში.
- კი , კი პატარა საქმე მაქვს . - წარბები აათამაშა ისევ და მეგორებს გადახედა .- მოვალთ ჩვენ მალე ... - ყველამ თვალი გააყოლა გოგონებს , დათას თავი მოსწყდა.
- კაი შეჩე*ა , ეგრე ნუ უყურებ თორე დაგწვა და დაგფერფლა უკვე , ხომ ხედავ . - ახარხარდა ლუკა და მიიღო კიდეც , სიგარეტის ნამწვი თავში.



^^^



- რათ გინდა გოგო ეგ ბაყაყები ? - გაოგნებული მიაჩერდა დაქალს , რომელმაც წყლით სავსე პარკში ბაყაყები ჩააგდო.
- გაჩუმდი და დამეხმარე ... - ფხუკუნით შეკრა პარკი და ხელში მაგრად დაიჭირა.
- თან ამდენი , ფუ დეა როგორ კიდებ ხელს ... - აბუზღუნდა და ფეხები უკან გადადგა.
- ვაიმე გაჩუმდი ! - დაუყვირა ჩურჩულით და სიცილით გააგდო სახლისკენ.
- აუ რას გეგმავ ?! მითხარი რაა ... - შეევედრა და ოდნავ გვერდით გაიწია , მობილური უფრო კარგად დაიჭირა ხელში და სპიშკა აანთო. - დაბნელდა უკვე და მეშინია ...
- რას და ... ეს ბაყაყები დღეს , ჩვენს საყვარელ ხარძიანს დაახტებიან ... - გაიცინა და ეზოსთან მისულმა პარკი ზურგს უკან დამალა.
- ჰა ? - გაოგნებულმა შეჰღრიალა და ეზოში მსხდომებმა გამოხედეს კიდეც.
- რა გაღრიალებს გოგო ბარემ , იმის ფანჯარასთან დადექი და იყვირე. - დაუბღვირა და სახლისკენ წავიდა.
გიორგაძეც მიყვა და დაინახა დახურულ წყლით სავსე ქვაბში როგორ ჩადო პარკი .
- რას აპირებ ... - ტუჩები მოიკვნიტა ანამ . - რამე , რომ მოუვიდეთ ? ან ეს ბაყაყები ცოდოები არ არიან ? რომ მოკვდნენ ? - ტუჩები მომანჭა სატირლად.
- ნუ ხარ გოგო სულელი ! ფანჯიდან გადახტებიან და დაბრუნდებიან წყალში . - თვალები გადაატრიალა მომაბეზრებლად.
- ხო რავიცი ... - მხრები აიჩეჩა და სკამზე ჩამოჯდა.
- რა ქენით ? - მარიამმა კითხა და სიჩუმეში ჩაახველა . - ჰა ილაპარაკეთ ახლა , რას გაჩუმდით ? - გაიცინა და გოგონებს მიუბრუნდა.
- დღეს ღრიალლი , რომ შეგრძრავთ მიხვდებით რას ვაკეთებ . - გაიცინა და ფეხები მოკეცა.
- ვაახ ... დაგვერხა . - მარიამმა , ცალი თვალით ახედა ხარძიანის ფანჯარას და გაიცინა.

- ისე კიკაბიძე გახსოვს ? სარეცხ მანქანაში თავი , რომ შეყო ? გამრეცხეთო ? - ახარხარდა ლუკა და ელენეს თავზე აკოცა.
- შენ ვისზე რას ამბობ ? - წარბი ასწია ჰაერში დათამ . - არ გახსოვს მეორე კლასში მასწავლებელს რა უთხარი ? - ვიბლიანს გადახედა და მიხვდა , რომ მასაც გაახსენდა.
- რა ვუთხარი ? - გულუბრყვილოდ გაიკვირვა ლუკამ.
- რა და ცოლად გამომყევი , მაგრად მევასებიო ... - გაიცინა და ძმაკაცის ნასროლი ხის ტოტი აიცილა. - რა გინდა შეჩე*მა - გაიცინა ისევ.
- შენ არ გახოვს ? იგივე მასწავლებელს რა უთხარი ? - წარბები აუთამაშა მან . - რომ გავიზრდები მოგიტაცებო ? არა რაა , გემოვნებაში ვჭედავდით - გაიცინა ელენეს სიამაყით მოღერებულ ყელში აკოცა.
- მთავარია ახლა აღარ ჭედავ"თ" ... - თ გამოკვეთა და გაიღიმა.
დათას ჩაეღიმა , ლუკა ახარხარდა , თორნიკემ თვალები გადაატრიალა.
- ჩემი ჭკვიანი ! - ცხვირზე აკოცა და მუცელზე თითები აუთამაშა.
- ასე არაა თოკო ? - წარბი აუწია უკმაყოფილოდ დარცენილ ვიბლიანს , რომელიც მარიამის გაკრეჭილ სახეს თვალს არ აშორებდა ... - თოკო , თოკუნაა ... - ხელი აუფრიალა ცხვირ წინ.
- ჰა ? რა ? - კითხა გონზე მოსულმა და მარიამის სიცილი დააიგნორა .
- ეჰ , ესეც გამოქლიავდა. - თავი გადააქნია ლუკამ.
- გამოგაქლიავებ ახლა მე შენ ! - დაუბღვირა ჩიქოვანს და ელენეს გახედა .- რაო ელე რა მკითხე ?
- რა და გემოვნებაზე არ მეთანხმებითქო ? - გაუმეორა კითხვა.
- კი , კი როგორ არა ! - თავი დუაქნია სიცილით .
- შენ დათა ? - გადაწვდა ქავთარაძესაც.
- ბაზარი არაა ... - თავი დაუქნია და გაიცინა .
- ხო და მოგვარებულია საქმე , მე და ჩემი შეყვარებული დაგემსვიდობებით . - ლუკას ხელი მოკიდა და ააგდო.
- დავასპეცე უკვე . - გაიკრიჭა ჩიქოვანი და სახლისკენ გაიქცა , ჩქარი ნებიჯებით .
- მაინც დაგეწევი და მოგკლავ ! - სიცილით გასძახა ელენემ შეყვარებულს და სახლში შევიდა.



^^^



- იცით რა ? მე საქმე მაქვს ! - გაიღიმა დეამ და ფეხზე წამოდგა.
- ხო მიდი , ჩემს დაძინებმადე მოაგვარე , თორემ მერე იმის ღრიალი გამომაფხიზლებს ... - თავი გაუქნია და და გაიცინა გიორგაძემ.
- რაო ? რას აპირებთ ? - იკითხა ვიბლიანმა.
- საწყალი რემი ბიჭო . - თორნიკეს სიცილით გადახედა და ოდნავ წამოჯდა.
- რას ვაპირებ და ბაყაყებისთვის აუზს ... - ჩაიქირქილა და მინდორზე ფეხები ააბაკუნა.
- რაო ? -ფეხზე წამოდგა დათა და ჯიბეებში ხელები ჩაიწყო.
გიორგაძემ თვალი ააყოლა და საწყლად გადაყლაპა ნერწყვი.
- ხო რა ? - გაიცინა და ფანჯრებს ახედა.
- მოგკლავს დეა .- ვიბლიანიც აყვა ძმაკაცს.
- არა , მაგ ყვერჩიტას შევარჩენ ჩემს გასულელებას . - თავი გააქნია და ხელები აათამაშა.
- რა გასულელებას ? - მარიამმა კითხა და ფეხზე წამოდგა თვითონაც.
- მოგიყვებით მერე ... წავედი ახლა უნდა შევაშინო , თორემ დაღამდა უკვე . - გაიცინა და ენა გამოუყო მეგობრებს. - დათა , თოკო , არაფერი წამოგცდეთ იცოდეთ ! - გააფრთხილა და საჩვენებელი თითი აუფიალა ცხვირს წინ , გამაფრთხილებლად.
- აუფ ... - ორივემ ამოიბურდღუნა და სახლისკენ წავიდნენ.
- ხო და .... რამდენიც არ უნდა იღრიალოს , არც ერთი არ შემოხვიდეთ ოთახში ! - გააფრთხილა და სამზარეულოსკენ წავიდა.
- იქნებ გადაგეფიქრებინა ? - კითხა გიორგაძემ და ბიჭებისთვის არც შეუხედავს , ისე შემოჯდა დახლზე.
- შანსი , არაა ტყუილად არც მითხრა ! - თვალები დააბრიალა და პარკი ამოიღო ქვაბიდან.
- ვახ ჩემი ... - მუცელზე ხელი მიიჭირა დათამ და სამზარეულოდან გავარდა . - ფუ , გული როგორ არ გერევა ტოო ... - ეზოში ორად მოკეცილი მინდორზე ფეხმორთხმით დაჯდა და ვიბლიანს ახედა , რომელიც სიცილისგან იჭაჭებოდა. - უთხარი შეჩე*მა რამე , თორე მოკლავს რემის.
- მე რა ვუთხრა , ღირსია და მოკლას . -მხრები აიჩეჩა და დეას გახედა , რომელიც პარკიდან თითებს ურტყავდა შიგნით , მხტომ ბაყაყებს.
ძლივს მიაღწია სახლამდე , კუს ნაბიჯებით ავიდა მეორე სართულზე და ბოლო ოთახისკენ წავიდა.
პარკი კაგად დაიჭირა ხელში და საწოლთან მფშვინვარე ხარძიანს , ყვავით დაადგა თავზე.
ნერწყვი გადაყლაპა და შიშველ გულმკერდზე დააჩერდა.
- აი , შენი სისუსტეც ქალბატონო ნატროშვილო ! - მოემსა ბოხი ხმა და შემდეგ გონზე ვერ მოასწრო მოსვლა , გახსნილი პარკი თმაზე გადაესხა და იგრძნო ერთი ბაყაყი , როგორ ჩაუვარდა დეკოლტეში.
ძლივს ამოისუნთქა და ტირილი მოუნდა.
- ამასაც სიამოვნებით ამოგიყვან მანედან ... - მაიკა გადააძრო და შიშველ მუცელზე თითები აათამაშა , ლიფს ხელები გადაუსვა და ბაყაყს თვალი , გააყოლა , ყველა ერთმანეთის მიყოლებით გადახტა ფანჯრიდან , ცარიელი პარკი ფეხებთან დავარდა და ნატროშვილის თვალებიც ცრემლებით დაინამა. - აბა ? რაო რა გინდოდა ? - კითხა და მსუბუქი მოძრაობით შესვა სააბაზანოში , წყალი მოუშვა და სახე საპნით მობანა. - ბაყაყის მოტვალეტებული წყალი გადაგესხა სხეულზე , მე კი შენი დაგემოვნება ახლავე , მინდა ... მანამდე მოვწესრიგდეთ ... - უკვე გასუფთავებულს ტუჩებზე ეცა და სველ კედელს ააყიდა მთელი სხეულით . - ამიერიდან გეცოდინება , რომ შეცდომების გარეშეც შემიძლია , შენით დატკბობა... - ჩახშული ხმით უჩურჩულა და მუცელზე შემოისვა. - ჩემი ქათმისტვინა... - მის კისერში სიცილით ჩარგო ცხვირი და დეას ხელებმა , მის კისერზე ბედნიერების ზენიტში აიყვანეს.
იგრძნო თუ რა ახლოს არის ბედნიერებასთან და შეუძლია მისით ტკბობა.
ნატროშვილთან ახლოს ყოფნა , იმაზე მეტად ჭირდება ვიდრე ამას თვითონ აცნობიერებს.
ამის გაცნობიერება და თვით ბედნიერებასთან , მთელი ძალით შესკდომა ერთი იყო მისთვის.
მიხვდა , რომ უბრალოდ ერთი დღის გატარება აღარ უნდა თავისი ქაჯისგან შორს ...
ამას კი წამში უზრუნველყოფს ... ბოლოს და ბოლოს სრულწლოვანთან ქორწინება , არც კანონით ისჯება და არც უკვე მოგვარებული მშობლებით .
ყველა გზა ხსნილია , უბრალოდ ზუსტად იცის ...
ამ ცხოვრებაშიც და იმ ცოხვრებაშიც , რამდენი პიროვნებაც არ უნდა იყოს ... ერთია მხოლოდ მიმართულება.
ჯანდაბა და იმის იქით ...




5 საათი კერძოსთან ვიჯექი ტვინ გამოლაყებული , როგორც კი გამოვედი , მაშინვე კომპიუტერს მივუჯექი და წერა დავიწყე .
შეიძლება იმდენი შეცდომა იყოს , რომ დათვლა ვერ მოვასწრო , პატაარაცაა , უბრალოდ არ მინდოდა დრო გამეწელა , მერე წერას ვეღარ მოვახერხებ 2 თავიც და დავამთავრებ.
არაფერს მივაფუჩეჩებ უბრალოდ ... იმედია გამიგებთ , მიყვარხართ და გამიხარდება თქვენი აზრის მოსმენა ...


რაც შეეხება ფოტოებს ...


ლუკა და ელენე ...






ვიბლიანი და მარიამი ...







დათა და ანა ...






და რაღა თქმა უნდა ჩვენი დეა და რემი ...