ბავშვებო რაღაც მაინტერესებს.ძალიან ხომ არ გავწელე მალე დავამთავრო თუ ცოტა კიდე?თქვენი აზრი დამიწერეთ კომენტარებში.
_________________________________________________________
დიდიხანი ვიყავით ცახუტებულები რაც 16 წლის განმავლობაში მონატრება დაგვიგროვდა ყველა ამ ჩახუტებაში ჩავაქსოვეთ,ორივე სველი ვიყავით ერთმანეთის ცრემლებით.ერთი წუთითაც არ მიფიქრია მისი გაშვება რომ არა ლექსო.
-ჰეი ჰეი მეც დამიტოვე
-აჰა ესეიგი შეყვარებული ხო?-მეცნიერის სახით ვუთხარი
-დიახ დაიკო შეყვარებული-ისიც ამყვა თამაშში
-არ უნდა გეთქვა შე უნამუსო?
-შენ ვის რას ეუბნები ქალბატონო
-ანუკა რამდენი ხანია ერთად ხართ?
-7თვეა
-7 თვე მიმალავდი ამას მე კი იმ დღესვე გითხარი და კიდე ხმას იღებ?
-ანუკა ასე უნდა გამცე-თქვა და ადგილიდან გაქრა მეც დიდი გაჭირვებით,მაგრამ მაინც გავეკიდე.
-ლექსო ნუ მარბენინებ
-ჩემთან რა გინდა შენ თითონ დარბიხარ
-ჰე ნიკა რას მიდგახარ მოდი და დაიჭირე.-ნიკას ისე გაუხარდა სახე გაუბრწყინდა ანუკას გადახედა და ჩემკენ წამოვიდა.
-ნუკა ნუ დარბიხარ რამე არ გეტკინოს
-ასე ნუ ღელავ ჩემზე ძმაო-ვუთხარი და გავუღიმე.
-კაი გნებდები ცუდად ხარ ,მაგრამ ისე დარბიხარ
-დიახ ძამიკო მე ენერგიული გოგო ვარ:დ
-წამოდი დაჯექი კისერი არ მოიმტვრიო-ჩვენ ჩვენ ადგილებს დავუბრუნდით.მერე უცებ სახლში მამასთან ერთად ვიღაც კაცი შემოვიდა.მაღალი და მწვანე თვალება.ისინი ისე გავდნენ ჩემსას რომ მეგონა ჩემს თვალებს ვუყურებდი.ჩემნაირი სიარული,ხმა,თმის ფერი ის ადრეც მყავდა ნანახი რამდენჯერმე გამარჯობასაც ი ვეუბნებოდი,მაგრამ ამდენი მსგავსება მასინ არ აღმომიჩენია.უცებ სიბრაზე მომაწვა,როგორ მესალმებოდა,როგორ მიყურებდა.მამაჩემი გაგა ჩემთან მოვიდა მომეფერა და ტკბილად მითხრა.
-აი ჩემი გოგოც ჩამოსულა.
-მა შენ სად იყავი არ დამინახიხარ.
-აივანზე ვიყავით მე და კაკო-აჰა ესეიგი ''მამაჩემს'' კაკო ქვიებია.
-აუუ ლექსო ცოტნე,ვანო და ანდრია ასად არიან არ უნდა მომიკითხონ?
-ეგენი კი არა ტასოს დაურეკე თორე ხო იცი რო მოგკლავს
-უიი ეგ სულ დამავიწყყდა აუ იმის წიკვინს რა გაუძლებს:დ
-მოგიწევს
-აუ ვაფშე მაგარი მოვიფიქრე შენ ბიჭებს დაურეკე მე ტასოს ვეტყვი ნიკა და ანუკა ვსო გადაწყვეტილია რჩებით-ვუთხარი და ყურებამდე გავიკრიჭე
-ესეიგი დღეს მრავალშვილიანობა გვაქვს ოჯახში-დედაჩემმა თქვა.
-მერე რა ჯობს მაგას ქალბატონო ანა?-სიცილით ვუთხარი მივედი და მაგრად ჩავეხუტე შევამჩნიე მათი მზერა მერე მივედი წინ დავუდექი და ვუთხარი.
-ესეიგი დღეს ანკას და ნიკას დარჩენა გარდაუვალია იმედია დამთანხმდებით.
-კი რა თქმა უნდა-ეს ხმა როგორ გავს ჩემსას,ეს ტუჩები,ცხვირი.მერე გადავწყვიტე მეთქვა ის რაც მათ ცოტათი მაინც დააიმედებდა
-მაპატიეთ მაგრამ ასე უცბად არ შემიძლია შემოვიდე თქვენთან კონტაქტში ჯერ თქვენი სახელებიც კი არ ვიცი ვერც იმას დაგპირდებით რომ ასე ადვილად მიგიღებთ ხომ გესმით უნდა გამიგოთ ძნელია ჩემთვის ბევრი რამ მაქვს სათქმელი თქვენთვის,მაგრამ დღეს არა გთხოვთ დღეს არა მაპატიეთ მაგრამ ისინი ყოველთვის ჩემი მშობლები იყვნენ,არიან და იქნებიან კიდეც. ეს ყოველთვის ჩემი სახლი იყო,არის და იქნება.-თვალიდან ცრემლი გადმოვარდნას აპირებდა ორივე ერთად ადგა და ცრემლი მომწმინდეს.
-გთხოვ არ იტირო საყვარელო საკმარისია შენი ცრემლების ყურება-მეგონა ჩემი თავი მელაპაარაკებოდა როცა კაკო მელაპარაკებოდა
-თვალებშიც კი ვერ გიყურებ,ვერც პატიებას გთხოვ ცრემლის შემშრალების გარდა არც არაფერი შემიძლია ახლა კი ჩვენ წავალთ ახალგაზრდებს ხელს აღარ შეგიშლით-მითხრა ''დედაჩემმა''
-შეიძლება თქვენი სახელი ვიცოდე?
-რა თქმა უნდა საყვარელო მე სალომე მქვია სალომე-მითხრა კაკოს ანიშნა წა კარისკენ წავიდნენ.
-დაგველოდეტ ჩვენც წამოვალთ ახალგაზრდებს ხელს შევუშლით და ჩვენც ცოტას ჩვენებურად გავერთობით რას იტყვით?-დედამ და მამამ ერთად მოიფიქრეს ეს ჭკვიანური აზრი
-ძალიან კარგი აზრია-ვთქვი და სიცილით ორივეს კურტკები მივუტანე.უფროსებმა დაგვტოვეს.
-ესეიგი ლექსო ბიჭებს დაურეკე?
-კი სამივემ იცის
-კაი მე ტასოს დავურეკავ.-ტელეფონი ავიღე და ტასოს დავურეკე.
-ტასიი რას შვებიი?
-რას ვშვები კი არა რა უნდამუსოო ხარრ
-კაი კაი ნუ წიკვინებ ჰე ანდრიას გამოყევი 5წუთში გამოგივლის.
-ოკ-მოკლედ მოჭრა და ტელეფონი დაკიდა.
-ანუკ შენ ბიჭებს იცნობ?
-ვიცნობთქო არა მაგრამ ნანახი მყავს
-რააა ლექსო 7 თვე ეს გოგო ჭურში გყავდა?
-ოოო აბა ის გიჟები რო გამეცნო გადამირევდნენ
-ნუ ხარ შენ ტუტუცი.ისადა დემე სად არის რომ არ ჩანს?
-აივანზეა ტელეფონზე ლაპარაკობს.
-კაი მოვალ ეხავე
-ოჰ მიდი მიდი არ მოიწყინოს შენმა დემემ
-ეხაა შენნ
-ვსო ჩუმად ვარ-მითხრა მე კი წვალებით ზევით ავედი სანამ ტერასაზე გავიდოდი დემეს ხმა მომესმა.ასეთი არასდროს მენახა.
-შენ გაგიჟდი?არ გაბედო ჩემ დას მეორედ არ მიეკარო თორემ იცოდე განანებ,ამოვიდა ყელში უკვე ყვალეფერი რაც შენ გიკავშირდება.უბრალოდ მიკვირს როგორ მიყვარდი.ერთხელ და სამუდამოდ გაა*** ჩვენი ცხოვრებიდა.დამთავრდა გაიგე დამთავრდა.იცოდე არ გაბედო და ნუკას მიეკარო თორემ არ გაცოცხლებ გაიგე.ერთი წამითაც რომ მიუახლოვდე მოგკლავ გაიგე?ლიკა მოგკლავ მორჩა და დამთავრდა გაეთრიე ჩემი ცხოვრებიდან.ერთხელაც რომ დაგინახო მოგკლავ.-თქვა და ტელეფონი გათიშა.
-დემე-შეშინებული ხმით გავედიტერესაზე და მივუახლოვდი.
-აქ რა გინდა?
-და რა მოხდა?
-არაფერი რა უნდა მომხდაეიყო.ჩადი გაცივდები.
-არსად არ წავალ სანამ არ მეტყვი ვის ელაპარაკებოდი
-არავის ნუკა გაიგეე?არაა საჭირო იცოდე
-რას ნიშნავს საჭირო არაა?ამიხსენი ჯერ ერთი ტონს დაუწიე მემხონი მე არ ვყვირივარ
-თავი გამანებე ხომ ხედავ რომ ნერვებმოშლილი ვარ
-მერე მე რა შუაში ვარ
-ნუკა რატომ შემიყვარდი?-აი ამ სიტყვებმა ადგილზევე მომკლეს.ფრთები კი არა გული ამომიჭრა და უმოწყალოდ დამაგდო. გაკვირვებული სახით შევხედე.ჩემი თვალები მისაში იყურებოდა და ცრემლებით ივსებოდა.
-რა?
-...
-უკაცრავად მე დაგაძალე შემიყვარეთქო?ან საერთოდ რას მეკითხები დემე რა გჭირს ვიზეც ხარგაბრაზებული მასთან დატოვე ჩემზე ნუ ანთხევ სიბრაზეს თუ შეიძლება
-ნუკა მე..
-საკმარისია მომწყინდა როცა რამეს დააშავებენ და მერე თავის მართლებას იწყებენ.
-...
-დემე გიყვარვარ?
-...
-რატომ დუმხარ?ეს რა ერთკვირიანი სიყვარული იყო?
-ნუკა მე არ ვიცი
-რა არ იცი-იმდენად გაკვირვებული ვიყავი ღიმილიც კი დავიწყე.
-რა გაცინებს?
-შენ შენ მაცინებ.უკვე შენი სულმდაბლობა მაცინებს,ახლა მე მიკვირს როგორ მიყვარდი.
-გიყვარვარ?-ერთი წუთით ვთქვი
-არ მიყვარხარ-და გავიფიქრე ’’ალბათ მკვდარი ვარ’’..ცრემლიანი თვალებით შევხედე და ჩემი სველი ტუჩები მისას შევახე.
-აი ეს ჩემი კოცნა იყო,მაგრამ აზრი აღარ აქვს.შენ დაუკარგე მას აზრი-ვუთხარი ცხელი ცრემლები შევიმშრალე.ტერასიდან გავდიოდი როდესაც რაღაც მეტკინა გულში,თავბრუ დამეხვა და ხელით კარებს მივეყრდენი.
-ნუკა რა გჭირს-მოვიდა და ხელები შემახო
-ნუ მეხები-მისი ხელები მოვიშორე და კიბეზე ჩავედი უკვე ანდრიადა ტასო მოსულიყვნენ.
-ვაა დემე,ტასიი რას შვებით მომენატრეთ-მათკენ გავექანე და ორივეს გადავეხვიე.
-რავი პრინცეს ჩვენ კარგად შენ?-მითხრა ანდრიმ და თვალებიდან თმა მომაშორა.ცრემლები კიდევ მეტყობოდა ოდნავ.ცრემლი ჩუმად მომწმინდა და თვალებით მანიშნა რა ხდებაო?.მეც ვიპირფერე და არაფერიმეთქი.მერე ვითომ მკოცნიდა და ყურში ჩუმად მითხრა.
-ყველაფერს მეტყვი-თავის დაქნევით ვანიშნე კარგი თქო და ასოს მივუბრუნდი.
-რა უნამუსო ხარ რა ერთხელ არ უნდა დაგერეკა?ტელეფონი მაინც აგეღო.არც 1ში იყავი.შენს გარდა ყველა იყო
-არა გეშლება არც მიკა იყო-გავუღიმე და საპირფარეშოდან გამოსულ ნიკაზე ვანიშნე.მან გაკვირვებული თვალებით შეხედა ჯერ ნიკას მერე მე.
-ამას აქ რა უნდა?
-ტტასი არ დაიჯერებ,მაგრამ ისიც ჩემი ძმაა
-რაა?კიმა..გრამ .რო..გორ?
-ნუ გრძელი ამბავია მთავარია უკვე 2 ძმა და ერთი დაიკო მყავს.-კიდევ უფრო გუფართოვდა თვალები და შეშინებული დაჯდა სკამზე.
-ლექსო ცოტნე და ვანო სად არიან?
-ხო ვანოს იცი ვინ მოყავს?
-ვინ?
-ვინ და მისი შეყვარებული ლიკა
-რააა?ვანოს შეყვარებული ყავს?-ლიკა ეს სახელი უცნაურად მომხვდა დემეც ამას არ ახსენებდა ტელეფონზე რომ ლაპარაკობდა.ლექსომ ეს რომ თქვა დემეც ჩამოდიოდა ლიკას გაგონებაზე გაბრაზებული სახე კიდევ ურო შეეცვალა.ამ დროს კარი ცოტნემ შემოაღო.
-აბა ჩემი პრინცესა სად არისს?
-აქ ვარ ცოტნიი-ვუთხარი სიზარულით გავექანე და ჩავეხუტე.
-მომენატრე პრინცეს
-მეც ცოტ
-აჰა ეს საჩუქარი ჩემგან
-ოო შენ როგორ მანებივრებ რაა
-ნუ სხვანაირად როგორ?
-რა არის?
-ფლეიერია იმედია მოგეწონება
-ვაა მინიონის ფლეიერი რა საყვარელიააა მადლობა ცოტნი
-არაფრის ჩემო ლამაზო
-ჰე მე ყურადღებას არ მაქცევ-წამოიყვირა ვანომ გავხედე და ვიღაც გოგოსთან ერთად იდგა
-როგორ არა ვანუკ-ვუთხარი და მასაც ძლიერად მოვეხვიე
-ნახე ვინ უნდა გაგაცნო-ლიკასკენ მიმანიშნა
-ეს ლიკა ამაღლობელია გაიცანი
-სასიამოვმოვნოა-ფარისევლად ვუთხარი და სახლში სემოვიპატიჟე.ამ დროს დემე ჩამოვიდა.
-შენ აქ რა გინდა?-ლიკას ისე დაუწყო ლაპარაკი მივხვდი რომ ეს ის ლიკა იყო.
-და შენ ვინ გეკითხება?-თქვა და ვანოს მიეხუტა
-აეთრიე აქედან ხომ გაგაფრთხილე არ მოგვიახლოვდემეთქი
-ეი ეი ბატონო დემე რა გნებავთ-გაკვირვებული ტონით უყვირა დემეს
-ვანო შენ არ იცი ეს ვინ არის.
-ვინ არის?
-მან ჯერ მე გამამწარა,მერე ჩემ დას ცხოვრება დაუნგრია ახლა კი ნუკას განადგურება უნდა.დამიჯერე
-და რა ჩემი ბრალი შენმა დამ რომ ცადა
-ხმას ნუ იღებ გეუბნები გაეთრიე მეთქი ნუ მენახები დაახვიე დროზე საკმარისად გითმინე ამას აღარ შეგარჩენ.მეტს ვეღარ გააუბედურებ.
-მოიცა მოიცა აქ რა ხდებაა?-ჩავერიე მეც
-ნუკა დამიჯერე მას არ გაეკარო ცხოვრებას დაგინგრევს გთხოვ დამიჯერე
-შენი დაჯერება საერთოდ არ მინდა,მაგრამ ვანო 20 წუთის წინ ვნახე ვიღაც ლიკას უყვიროდა ტელეფონში
-ლიკა რომ მოგაკითხე შენც ტელეფონზე ლაპარაკობდი.რა ხდება?-მიუბრუნდა გაბრაზებული ვანო ლიკას
-ვანო დამიჯერე მას აღარ გაეკარო ცხოვრებას დაგინგრევს.მან ჩემ დას იმდენი გაუკეთა კინაღამ თავი მოიკლა.ამას არ შეგარჩენ გაიგე?-თქვა და ლიკასკენ ხელით წავიდა.მე უცბად წინ ავუდექი.ცოტაც და ხელი მომხვდებოდა
-დემე გაჩერდი.ყველაფერს გავარკვევთ.ლიკა ტელეფონი მომეცი
-და შენ ვინ ხარ რომ ტელეფონი მოგცე?საერთოდ მიკვირს შენ ამას როგორ შეუყვარდი.-ამ სიტყვებმა ყველა გაკვირვებული დაგვტოვა და გაფართოებული თვალებით ვუყურებდით.მერე ვანომ უცბად ტელეფონი ამოუღო და მომცა.
-ნუკა ნახე რაც გაინტერესებს-მე უცბად დანარეკებში შევედი და დემეს ნომერი შევამჩნიე.დავრეკე უცბად დემეს ტელეფონის ხმაც გაისმა.
-ხომ გითხარი ვანო ამას მოშორდი გაგამწარებს-თქვა დემემ
-ლიკა ეს მართალია?-ვანომ საწყალი ხმით კითხა ლიკას
-ვანო მართლა რა მიამიტი ხარ.ვერაფერს მიხვდი.
-ლიკა გაეთრიე-უკვე მკაცრი ტონით თქვა ვანომ.
-ჯერ ამ ქალბატონს უნდა ველაპარაკო-თქვა და ჩემკენ წამოვიდა
-აბა გაბედე-ლექსო წინ აუდგა
-გაეთრიე აქედან სანამ მე თითონ გაგაგდე.
-მიდი გამაგდე
-გგონია არ გავაკეთებ?-უთხრა მაჯაში ხელი დაავლო და გარეთ გააგდო მერე კარი მიუხურა,შემობრუნდა და თქვა
-აბა გავერთეთ.ზედმეტები მოვიშორეთ
-მართალიხარ ლექს ახა ჩვენს ახალ წევრებს გაგაცნობთ-ვთქვი ნიკას და ანუკასთან დავდექი.
-ესეიგი ეს ანუკა არის ჩემი დაიკოო და ლექსოს შეყვარებული და ეს ნიკაა ჩემი მეორე ძამიკოო.ვიცი ყველას გაგიკვირდათ გრძელი ამბავია მერე მოგიყვებით ეხლა კი უბრალოდ გავერთოთ.ესეიგი რა გავაკეთოთ.
-ნუკ ერთ წამს ამო რა ზევით-ანდრიმ დამიძახა მერე კი ერთად ავედით აივანზე.
-ნუკ ჩემო პრინცესა მითხარი რა მოხდა დემემ გაგაბრაზა?
-შენ საიდან იცი?
-მე ყველაფერი ვიცი პატარავ
-ანდრი არ ვიცი რა ემართება თითქოს არც არასდროს ვყვარებივარ.ისე უბრალოდ მკითხა ნუკა რატომ მიყვარხარო ისე უბრალოდ მიყურებდა რომ არ ვიცი
-მოდი ჩემთან არ იტირო-მითხრა და ჩამიხუტა
-აბა აქ რა ხდება რატომ ტირის ჩემი გოგო-უცებ ცოტნეს ხმა გავიგე ცრემლები მოვიწმინდე და შევხედე.
-ეს რა გიქნია შენი თვალებისათვის.იცოდე მაგ შენ დემეს ცხვირპირს გავუერთიანებ-ამაზე გამეცინა და ორივეს ერთად ჩავეხუტე.მერე ვანო და ლექსო ამოვიდა მერე ნიკაც ამოყვა და ვიყავი ასე ბიჭებში.
-აბა გაბედოს და ვინმემ ჩვენს პვრინცესას აწყენინოს-ხმამაღლა თქვა ცოტნემ როცა დემე ამოდიოდა მერე გამოიხედა თვალი თვალში გამისწორა და წამში გაქრა.
-ჰე ქვევით ჩავიდეთ ტასო და ანუკა მარტო არიან-ლექსომ ჭკვიანური აზრი თქვა.მერე ქვევით ჩავედით.
-ოჰ გვიკადრა ხალხმა-ტასომ თქვა და ანუკას გადახედა
-როგორც ვხედავ დამეგობრებულხართ-ლექსო მივიდა ტასო ააგდო და ანუკას გვერდით მიუჯდა.
-ბატონო ლექსო ეს სადაური წესია?
-ჩინური ტასი ჩინური
-ნუ ხარ ტუტუცი-მივარდა და ლამის თავე დაახტა.
-ოეე ანდრია მომაშორე ეს ტკიპა გამჭყლინტა-ანდრია მივიდა ტასო ხელში აიყვანა და ფეხებზედაისვა.
-ნუკიტო ამდენ ხალხს სად გვატევ-ლოგიკური კითხვა გაუჩნდა ნიკას.
-მე უკვე გაგანაწილეთ.ესეიგი მე ტასო და ანუკა ჩემ ოთახში,ნიკა,ცოტნე და ლექსო ლექსოს ოთახში.ვანო როგორც ყოველთვის მარტო იძინებს მშობლების ოთახში.ვსო გავნაწილდით
-ისადა დემეს ოთახს რატომ არ ვიყენებთ?რაღას ჭედავ ამგენს ლექსოსთან?
-რატომ ჩემო ტასიკო და იმიტომ რომ იქ უკვე ძინავს ერთს და არამგონია მოუნდეს ვინმესთან ერტად-ვთქვი და ირონიულად გადავხედე ვაჟდატონს.


^^
დიდხანს ვერთობოდთ ვცეკვავდით,ვმღეროდით,ვსვაამდით მერე კი დაქანცულები ჩვენ ჩვენ ადგილას წავედით.ბიჭებმა რომ დაიძინეს თავში ერთმა ჭკვიანურმა აზრმა გამიელვა.
-გოგოებო იცით რა მოვიფიქრე?
-რა?-ბუზღუნით მითხრეს და მძინარეებმა შემომხედეს
-რა და წამოდით გავპასტოთ
-ჩვენი ვაჟბატონები.
-მაგარია-ანუკა წამოხტა.სახლში ძალიან ხელოდა ამიტომ მოკლე შორტებით და ტოპებით გვეძინა.ჩუმად გავარდით სააბაზანოში კბილის პასტები ავიღეთ და ლექსოს ოთახისკენ გავექანეთ.კარი ცუმათ შევაღეთ.უნდა გენახათ რა სასაცილო სურათი დაგვხვდა ყბელა ერთმანეთზე ეყარა და მკვდარივით ეძინათ.
-გოგოებო წავედით-ანუკა ლექსოს მიადგა,ტასო ანდრიას მე კი ცოტნეს ვპასტავდი მთელი მონდომებით.როცა დავამთავრეთ სიცილითვუყურებდით და ფოტოებს ვუღებდით.ტასოს ხმის გამორთვა დაავიწყდა და ბიჭები ერთად წამოიყარნენ.სახეზე ხელს ისვამდნენ და გაბრაზებული სახეებით გვიყურებდნენ ჩვენ კი სიცილით ვკვდებოდით.ლექსო წამოხტა და ანუკა აიტაცა,მერე ანდრიც მოყვა და ტასო აიყვანა ხელში,ჩემკენ ცოტნე გამოექნა მე კი კივილიტ გავარდი დერეფანში უცებ დემეს ოთახში შევარდი.დემეს ეღვიძა და ლამპის შუქზე გავირვებული მიყურებდა,ამათვალიერა და ჩაიღიმა.
-რა გაცინებს ბატონო?
-არაფერი-მითხრა წამოხტა და მანაც ამიტაცა და საწოლზედამახეთქა
-ოე ძმა მე ჯერ არ შეგრიგებივარ
-არაუშავს ახლა შეგირიგებ.-მითხრა და ლოყაზე მაკოცა.
-არა მაინც გაბრაზებული ვარ და არ შეგირიგდები
-რატო?
-როგრო თუ რატო ხუმრობ?ისეტი რამეები მითხარი ლამის იქვე მოვმკვდარიყავი
-და რატომღაც სუნთქავ
-კარგი არ ვისუნთქებ თუ ასე ძალიან გინდა
-რას ამბობ-მითხრა და ტუჩემზე თითი ამაფარა.მე კი მოვიშორე და გაბრაზებული გვერძე გავიწიე.
-ნუკა კარგი რა რა გჭირს
-მე რა მჭირს.კარგი რა დემე კიდე მე რა მჭირს?როცა მეკითხები რატომ მიყვარხარო?
-მე ხომ უბრალოდ ნერვებმოშლილი ვიყავი
-რა მნიშვნელობაა აქვს ეს მაინც თქვი
-კი მაგრამ შენც თქვი რომ არ გიყვარვარ
-კი მართალია ვთქვი რომ არ მიყვარხარ და იმ წამსვე გავიფიქრე ალბათ მკვდარივარ მეთქი
-ხო მაგრამ თქვი რომ არ გიყვარვარ
-არც შენ გითქვამს რომ გიყვარვარ
-მაგრამ ხომ იცი რომ მიყვარხარ?
-არ ვიცი არ ვიცი გასაგებია?
-როგორ თუ არ იცი
-დიახ არ ვიცი დამავიწყდა შენი 1კვირიანი სიყვარული
-ნუკა არ იყო 1 კვირიანი
-მართალი ხარ უკვე იყო და აღარ არის
-ნუკა იყო არის და იქნება
-დარწმუნებული ხარ?ნამდვილად იცი რომ გიყვარვარ?მე მაშინ გითხარი რომ უფრთოს მოგიწევდა ჩემი შეყვარება
-მიყვარხარ კიდეც ნუკა ყველანაირი მიყვარხარ გაიგე ყველა ნაკლით მეყვარები და ყველა პლუსით
-შეიძლება გიყვარდე ,მაგრამ საშინელება ის არი რომ მგონი აღარ მჯერა შენი
-ნუკა ასე ნუ ამბობ მტკენ
-შენ მე მკითხე როგორ მტკენ-ვუთხარი მერე მართლა მეტკინა როგორც მაშინ მეტკინა გულში და თავბრუ დამეხვა.
-ნუკა რა გჭირს?ნუკა კარგად ხარ?
-ასეთიც მოგიწევს ჩემი შეყვარება ბატონო დემე
-ნუკა მითხარი რა გტკივა სასწრაფოს გამოვუძახებ.
-მოიცა ჯერ არა რაღაც უნდა გითხრა
-რა?
-დემე რომ დაგტოვო გეყვარები?ასეთი გეყვარები?
-რა თქმა უნდა მეყვარები პატრავ
-დემე ვინმეს დაუძახე ძალიან მტკივა
-ეხავე მოვალ დამელოდე.-ოთახიდან გავიდა მარტო დამტოვა მე უცბად ვეღარ გავუძელი და ძირს დავეცი.რა მჭირს?რა ხდება?ვკვდები?ნუთუ მივიდვარ?არა ამას არ დავუშვებ.ჯერ ხომ არც მიცხოვრია.ყველა შემოვარდა და თავზე დამადგნენ ძალიან დაღლილი ვიყავი ესღა ვთქვი და თვალები დავხუჭე.
-დემე არ დაუშვა რომ წავიდე დამპირდი
-გპირდები პატარავ