დღები დღეებს მისდევდა,ის ნათელი დღე კი არ ჩანდა,რომელიც ყველაფერს შეცვლიდა,გაანათებდა და სუსხიან დღეს გაათბობდა. უკვე 1 თვე გადიოდა რაც გერმანიის საავადმყოოფოს ცივ კედლებში ვათენებდით და ვაღამებდი. დათომ დედას ოპერაცია გაუკეთა მაგრამ უკეთესობა არ ემჩნეოდა. ნიკოსთვისაც გააკეთა ყველაფერი რაც შეეძლო,მაგრამ არც მას ემჩნეოდა უკეთესობა. ჩემთვის დღეები უფრო და უფრო გაუსაძლისი და შავი ხდებოდა გული მტკიოდა და სული უფრო მეტად,აღარ შემეძლო ამ ყველაფრის ატანა. მიუხედავად იმისა,რომ ალექსი,დათო,სხვა ჩემი მეგობრებიც გვერდში მედგნენ მარტო ვგრძნობდი თავს,იმდენად მარტო,რომ ერთდღესაც ისეთი გადაწყვეტილება მივიღე,რომელიც მთელი ცხოვრების შეცვლას მიქადდა. ვხვდებოდი,რომ ამ ბრძოლაში უკვე დამარცხებული ვიყავი,იმასაც ვხვდებოდი,რომ ნიკო და დედა ვეღარასდროს გაახელდნენ თვალს,ვეღარასდროს ჩამეხუტებოდნენ,ამიტომ იმის გაგებას,რომ მათი ოდნავ მფეთქავი გული გაჩერდა მერჩივნა მე წავსულიყავი მათზე წინ ამ ქვეყნიდან. გადავწყვიტე საავადმყოფოდან სახლში წავსულიყავი და გეგმა სისრულეში მომეყვანა. სამლოცველოდან გამოვედი და საავადმყოფოს ჰოლში გავედი.
-ანი,თამო,ნინი,ნინი,მინდია,თემო,ნიკა,გიო,მამუ ყველას ძაალიან დიდი მადლობა ყველაფრისთვის,იმ დღეებისთვის,რომელიც ჩემთან ერთად აქ გაატარეთ ამ ცივ კედლებში,მადლობა გვერდში დგომისთვის,მაგრამ ახლა წადით.უკვე დიდი დრო გავიდა რაც აქ ხართ მინდა რომ ყველა წახვიდეთ.
-კი,მაგრამ ნინ,რას ნიშნავს ეს.... სიტყვა შუაზე გავაწყვეტიე თამუნას.
-თამო არანაირი,“მაგრამ და რას ნიშნავს ეს“,მინდა რომ წახვიდეთ აი,ხომ ხედავ უკვე კარგად ვარ,მოვეგე გონს,ამ ტკივილის ატანა და ამ ტანჯვით ცხოვრება ვისწავლე,წადით თუ მართლა ჩემი მეგობრები ხართ წადით. სათითაოდ გადავეხვიე ყველას და გაკრება დაიწყეს საავადმყოფოდან. მერე დათოს კარზე მივუკაკუნე.
-დათ შეიძლება?
-მოდი ნინუც,მოდი. დაღლილი თვალები შემომანათა და მანიშნა დაჯექიო.
-დათ,მე სახლში წასვლა მინდა,რომელ ქუჩაზეა ის ბინა რომელიც შენ დაიქირავე?
-რა კარგია ნინუც,გამოიძინებ და გონს მოხვალ. ფურცელს დაავლო ხელი და რაღაც მისამართის წერა დაიწყო,მერე კი გამომიცურა.
-მაადლობა მინდა გადაგიხადო ყველაფრისთვის დათა,იმ გვერდში დგომისთვის,თავგანწირვისთვის და ძმობისთვის რასაც ჩვენი ოჯახის მიმართ იჩენდი,მაადლობა დიდი. მერე მასთან მივედი და მკლავები შემოვაჭვდე მის განიერ ბეჭებს და მაგრად ჩავეხუტე.
-ეგ მეორედ აღარ თქვა,თქვენ ჩემი ოჯახი ხართ,ოჯახი,რომელიც არასდროს მყოლია.
-მიყვარხარ დათ და თუ რამე გაწყენინე ამ ტკივილის ჟამს ბოდიში.
-არ გცხვენია,მე შენი ტკივილი მტკივა ნინ,სხვა ყველაფერი მეორე ხარისხოვანია. წადი ახლა და დაისვენე.
-იქამდე დათ,სანამ წავალ მინდა დედა და ნიკო ვნახო,შემიშვი რა სულ 5-5 წუთით,გთხოვ.
-კაი,წამოდი.
შევაღე პალატის კარი და ნიკოს უსიცოცხლო სახემ სული ამატკივა,შუბლზე ვაკოცე და ცრემლები ჩამომიგორდა.
-მაპატიე პატარავ არ ვიყავი კარგი და,მაპატიე. ყოველთვის გიოს გადარებდი და შენს სახეს ვერ ვხედავდი,ვერ შეგიყვარე ისე როგორც ის,ის სხვა იყო,სხვა ჩემთვის,შენ ეს შენებურად გტკიოდა,მაგრამ არ იმჩნევდი. მე შენ მიყვარხარ როგორც ძმა,მაგრამ გიო მიყვარდა ისე,როგორც ჩემი გული,ჩვენ ერთი სული გვქონდა,განსხვავება მხოლოდ ის იყო,ჩვენში რომ მე 1 წლით გვიან მოვევლინე ამ ქვეყანას ის კი ადრე. მაპატიე ყველაფერი ნიკო,მაპატიე.... ჩემი ბრალია ასეთ დღეში რომ ხარ. მდუღარე ცრემლები მდიოდა უჩუმრად. ყველანი ერთად ზეცაში ვიქნებით ჩემო პატარა,იმის გაგებას რომ თქვენ მე დაგკარგეთ სჯობს მე წავიდე მანამ უფალთან,მერე თქვენც მოხვალთ და ისევ ერთი ოჯახი ვიქნებით.
მერე დედას პალატაშიც შევედი.
-დე,მაპატიე ყველა ის ტკივვილი რაც შენ მოგაყენე,მაპატიე,რომ მამა შენზე მეტად მიყვარდა,მაპატიე ის რომ ჩემი პიროვნება გავანადგურე ამით კი შენი გული და ჯამრთელობაც გავთელე. მაპატიე რომ ისე შევიყვარე რომ გადაყვარება არ შემიძლია. მაპატიე,რომ გიორგი მოგიკალი და ნიკოსაც გიკლავ,მაპატიე,მე მკვლელი ვარ... მკვლელი, ცივ სისხლიანი მკვლელი,ხოდა ახლა ჩემი დრო მოვიდა,ჩემს თავსაც ჩემი ხელით მოვუღებ ბოლოს და ყველა იქ შევხვდებით ერთმანეთს. მიყვარხარ დე და მაპატიე ყველა ტკივილი. ბოლოჯერ შევახე მის გაყინულ ღაწვებს ტუჩები და პალატის კარი გამოვიხურე.
*********** ************ **************** ************
აბაზანაში შევედი და ავსება დავიწყე ჯაკუზის,ბრიტვა გავამზადე და წყლის შხრიალს ჩემი ქვითინი შეერია. არაფერზე აღარ ვფიქრობდი,ერთი ამ ქვეყნად ვინც მრჩებოდა ძვირფასი იყო ალექსი,კაცი რომელიც არაფერს გრძნობდა ჩემს მიმართ ზიზღის და სიძულვილისგარდა, და ყველაზე სამწუხარო ის იყო,რომ ეს ყველაფერი ჩემი ბრალი იყო. რამდენჯერ მიფიქრია,დროის უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს ნეტავ რას ვიზამდითქო და და ერთადერთს რასაც შევცვლიდი იყო,ის რომ ვიქნებოდი კარგი შვილი და და,და აგრეთვე იმ აბიტურიენრობის ჟამსვე მოვინადირებდი ჩემთვის სანატრელის გულს,მაშინ როდესაც ჩემს გვერდით იყო,თუმცაღა ახლა ყველაფერი გვიანი იყო.
ფეხებზე მეკიდა ყველა და ყველაფერი,ის სიყვარულიც და ის ტკივილიც რასაც განვიცდიდი ადრე. იმ წამს როდესაც ბრიტვა ხელში დავიჭირე კიდევ ვგრძნობდი რაღაცას,მაგრამ როდესაც მკლავზე 2-ადგილას დავისვი მთავრ ვენაზე,უკვე ვერაფერს ვგრძნობდი,ვერც იმ ტკივილს რაც ქსოვილების დაზიანებამ გამოიწვია. მერე მეორე მკალვზეც დავისვი.
სისხლმა იწყო დინება,ნელ-ნელა წითლათ იღებებოდა წყალი,გარემო კი შავად,ვგრძნობდი რომე ჩემი თითეული სისხლის წვეთი,მაკლებდა იმ თვეებს რითაც შემეძლო გამომესწორებინა ყველაფერი,თვალ წინ გამირბინა განვლილმა 23 წელმა და ცრემლები მომადგა,მხოლოდ ტკივილი დომინირებდა ჩემს ცხოვრებაში. ამ ტკივილს დასასრული უჩანდა ეს კი უზომოდ მაბედნიერებდა მე,ნელ ნელა დაღამდა და ჩემი სულიც წავიდა.
******** *********** ********** ******** **********
-დათო როგორ არიან?
-ისევ ისე ალექს,არაფერი იცვლება ვერ ვხვდები რა ხდება,ვერაფერს ვერ ვხვდებით,პროფესორი ვერ ხვდება ვერაფერს,მე მგონი ბედი ეთამაშება ამათ ოჯახს. და უმალ ჩაუდგა თვალებში ცრემლი დათოს.
იცი ალექს მე არასდროს მყოლია ოჯახი,პირობითად კი მყავდა მაგრამ ესენი იყვნენ ჩემი ოჯახი. გიორგი ნინუცას ძმა როცა გავიცანი ერთი ციცქნა ვიყავი, ისიც რათქმაუნდა.ზურგზე მოკიდებული ჰყავდა ნინუცა,როდესაც დამინახა რომ ვტიროდი,მოვიდა და ხელი გამომიწოდა,ფეხზე წამომაყენა და მითხრა. „მე არ გკითხავ რა გატირებსთქო,იმიტომ რომ ადამიანები მხოლოდ მაშინ ტირიან როდესაც ძაალიან ტკივათო. მხოლოდ ერთ რამეს გკითხავ იქნები ჩემი ძმა?“,მე უმალ თავი დავუქნიე,მერე ნინუცა ატიტინდა,ის ენას ვერასდროს აჩერებდა,ამ ფაქტმა დათოს ღიმილი მოგვარა.ენა მოჩლექით მითხრა. „ჩემი ძმაც იკავი ლააა“ მასმერე ჩვენ სულ ერთად ვართ,გიოს ის ხელი არასდროოს გაუშვია ჩემთვის რომელიც მაშინ გამომიწოდა... მისმა ოჯახმა შვილივით მიმიღო,დედა მარიამი,მამა თემომ,ორივე გასაოცარი ადამიანი იყვნენ. ერთად განვიცადეთ მამა თემოს სიკვდილიც,ნინუცა ვაჟკაცურად უძლებდა ტკივილს 1-ჯერ იტირა მხოლოდ,მაგრამ ყველაფერი დალეწა 6 წლის ბავშვმა,გიო კი ყოველ წამს ტიროდა,ვერ წარმოედგინა ცხოვრება უმამოდ. ნინუცას და გიოს საოცარი სიყვარული ჰქონდათ ალექს,ერთი სულით სუნთქვადნენ,ნინო იყო გიოს ამომავალი ვარსკვლავი,უზმოდოდ შეიყვარა სულ ზურგზე ეჯინა და ისე დაყავდა. ნინო მეამბოხე იყო როგორც ახლა,ამაყი და ჯიუტი,გიო კი სხვა იყო უზომოდ თბილი,ვინ იცის ნინოს გამო რამდენჯერ მოხვედრია გიოს,მაგრამ ნინოსაც არა ნაკლებ უყვარდა მისი გიო,მხოლოდ მისი. ცოცხლად მოკვდა გიოს ნუციკო,გიოს დასაფლავების დღეს,დაიჯერებ ერთჯერაც არ უტირია,ერთი ცრემლიც არ გადმოვარდნია არადა როგორ უყვარდა იცი,მკვდარივით იყო,მერე არ ჭამდა,არ საუბრობდა და ბოლოს გაარეკა,აი ისე,მის საფლავზე გაიქცა შუაღამით და მიწას თხრა დაუწყო გიო არ მოკვდებოდაო სიზმარი ვნახე ცუდიო,ძ₾ივს შევაჩერე,მის მერე ნუცა შეიცვალა და დაუნდობელ ქლად იქცა. მამის სიკვდილმა და ძმისამ მოკლა,ის უძლიერესი ქალი რომელსაც დედა მარიამი ერქვა გატეხა,და მხოლოდ შვილებისთვის თავდადებულ დედად აქცია,ნიკო კი გათელილ ბეღურად. მეცოდება და მისი ტკივილი მტკივა ნინუცა ცოდოა ამ ყველაფრისთვის,ის არც ისე ძლიერია როგორიც ჩანს,ყველას უგულო და რკინის გვგონია,მაგრამ სინამდვილე სხვაა.
-ზეცამ მასზე მოიყარა ქუხილი დათა. ახლა სადაა ნინუცა? ამოიხვნეშა ალექსმა და მხარზე ხელი დაადო.
-სახლში წავიდა,პირველად წავიდა დაჯერებ?!.
არ წარმომიდგენია ალექს,ამ ადამიანების გარეშე სიცოცხლე,გიო ვითომ გადავიტანე,ამათი ხათრით მაგრამ ამათაც რომ რამე მოუვიდეთ მოვკვდები,უბრალოდ ვერ ვისუნთქებ დედა მარიამმა,რომ არ დამტუქსოს და არ მითხრას, „დაათააა ოჯახი შექმენი,შენი ოჯახი და ჭკუით იყავი,ნუ ცანცარებ“ ნიკომ კი“ დათ შენ ჩემი ძმა ხარ“ ნინუცას ტიტნი რომ ვერ გავიგო ხომ საერთოდ არ შემიძ₾ია,ის სულ ლაპარაკობს,მისი ყვირილი,კივილი და წივილი ჩემთვის ყველაფერია,ეს ოჯახი ჩემიცაა.
-მესმის ძმაო,მესმის.... კიდევ რაღაცის თქმას აპირებდა ალექსი რომ მედდა მოვიდა და გერმანულად დათოს უთხრა რაღაც.
-ალექს ნიკო გონს მოსულა ნიკოოო,სიხარულისგან გაიქცნენ ორივე და პალატაში შევიდა დათო ალექსი კი გარეთ დარჩა მინიდან უყურებდა ამ ორს,მერე დათომ ხელი დაუქნია და ისიც შიგნით შევიდა.
-ნიკა,როგორ ხარ?დათო ცრემლებს იწმენდა და ნიკას კოცნიდა.
კარგახანს ვერ იღებდა ხმას ნიკა,მერე კი როგორც იქნა მოახერხა რამდენიმე წინადადების ერთმანეთზე გადამბა.
-მე კარგად ვარ მაგრამ ის კი...არაა კარგად.... სვენებ სვენებით ძლივს ამოთქვა სათქმელი.
-ვინ ის ნიკო?შეშფოთებულმა დათამ კითხა.
-ნინო...
-ნინოს რა დაემართა?შეშფოთებულმა ალექსმა ჰკითხა ახლა.
-ის...ის... ს აპირებს,უშველე ალექს მიდი,უშველე....
-რააა? შენ საიდან იცი?
-მითხრა,მე მითხრა... წადი ნახე გთხოვ. მოძებნე...
თავქუდმოგლეჯილი გაიქცა ალექსი. მირბოდა და ვერ იჯერებდა ეს ყველაფერი თუ რეალობა შეიძლება ყოფილიყო.
******* ************ ************* ***********
აბაზანის კარი შეაღო და შემზარავი სურათი დახვდა,სისხლის გუბეები იდგა პატარ პატარები აბაზანის გარეთ. ხოლო აბაზანა სისხლისფრად იყო შეღებილი,ნინუცას უსიცოცხლო სხეული სულ გაფითრებულიყო.
-ეს რაა გააკეთე ნინოო,რაააა?! ცხოველივით ბღაოდა ალექსი. ეს როგორ გამიკეთე ან მე ან შენ ოჯახს,ასე როგორ გაგვიმეტე,რატომ გაიმეტე ის სიყვარული რასაც ერქვა „ჩვენი“ რატომ გაიმეტე,გთხოვ თვალი გაახილე,გთხოვ....მერე უეცრად გონს მოეგო,პულსი ჯერ ისევ ეზომებოდა.
წყლიდან ამოიყვანა და საავადმყოფოსკენ გასწია.
********** ************ ************ *********
სისხლი,მოხლოდ ეს ესმოდა და ელანდებოდა ნაკაშიძეს, სისხლით ჰქონდა ხელები და ტანსაცმელი დასვრილი. დათო ფერ-დაკარგული გამოვიდა პალატიდან.
-როგორაა დათა?მივარდა უმალ ალექსი.
-კვდება...კედელს მიეყრდნო დათა და იატაკზე ჩაჯდა.
-რას ქვია კვდება?! ვინ მიცა ამის უფლება ვინ?! ალექსი საყელოში ჩაფრენოდა დათოს და ცეცხლებს ყრიდა თვალებიდან.
-იმას ქვია კვდება რომ კვდება. სისხლის ბალანსით სრულადაც რომ შევავსოთ ორგანიზმი,მაინც ვერ გადარჩება, 2,500 ლიტრა სისხლი აკლია შენ ეს იცი რამდენიაა?!
-რამდენია? ვერ ვიშოვით? ამხელა გერმანიაში 3 ლიტრამდე სისხლსს?!
-მიდი იშოვე ხომ მაგარი ხარ ნაკაშიძე მიდი იშოვე,ბანკში 800 გრამის მეტი სისხლი ვერ ვიშოვეთ.
-რომელი ჯგუფის სისხლი აქვს?
-1 დადებითი. უმეტყველო თვალებით შეხედა ალექსს დათამ.
-მე მაქვს,მიდი გამომიღე,მიდი სულ გაომიღე.
-სასაცილო ხარ,სისხლის გადასხმა ასე არ ხდება. ბოტკინი ან რაიმე ისეთი დაავადება გაქვს გადატანილი?
-არა,არაფერი.
-მაშინ წავედით. იმედიანად შეხედა ალექს.
-მოიცა დადასაც 1 დადებითი აქვს და კიდევ ჩემს ერთ ძმაკაცსაც,საქართველოში დავრეკავ და ჩამოვლენ.
ალექსის სისხლი შეყავდათ ნინოს სხეულში და იმედის თვალით შეყურებდა ალექსი ნინოს ამ მდგომარეობას.
*********** ************ ***************** *********
ნიკამ დედას საწოლთან მოიკალათა და ტირილს მოჰყვა. მათ სიყვარულზე ესაუბრა,ბავშვობაზე,ისიც უთხრა როგორ აღმერთებდა მას,და ისიც უთხრა რომ უმისოდ ვერ იცოცხლებდა. უეცრად შეინძრა დედის წამწამები და მის მხარზე თავ ჩამოდებულ შვილს გახედა,მერე ნელა ხელიც აამოძრავა და სახეზე ჩამოუსვა,ნიკო შეცბა,და სიზმარ ნაგონები ცხადი რომ აღმოჩნდა.
************ ************ ********* ***********
საღამოს უკვე მარიამმაც და ნიკომაც იცოდნენ,რომ ახლა სიკვდილს ნინო ებრძოდა გოგო,რომელიც ყველას ყველაზე ძლიერი ეგონა,ყველას უგულო და რკინის.საქართველოდან ბევრი ალექსის მეგობარი ჩამოვიდა ნინოსთვის სისხლის გადასასხმელად. დათოო უიმედოდ იყო,ასევე სხვა ექიმებიც. სისხლის ბალანსი სრულადაც რომ შევსებულიყო,დათრომბვას ვერ აიცილებდნენ თავიდან,რომელიც ნინუცას გულს ნაკუწებად აქცევდა და მისი სიკვდილი კი მრავალი ადამიანისას.
ყოველ წამს ეგონათ,რომ აპარატი გაუთავებელ წრიპინს ატეხდა ოთახში და მრავალი ადამიანის გულში კი სიცარიელე,სიშავე და ტკივილი დაიდებდა სამუდამო ბინას.


---------------
არ ვიცი,რა გამომივიდა..........მაპატიეთ დაგვიანებისთვის აწი აღარ დავიგვიანებ და გელით თქვენი თბილი კომენტარებით და გთხოვთ პროგნოზები გააკეთოთ,როგორ განვიტარდება ტქვენი აზრით მოვლენები.
სურათზე ნაკაშიძეა ჩემი წარმოდგენით,სინამდვილეშიც ძაალიან გავს ნაკაშიძის პროტოტიპს ეს ადამიანი.
როგორ მოგწონთ ჩვენი ბიჭი ვიზუალურად ისიც დაწერეთ,მოკლედ გელით ვრცელი კომენტარებით.
პ.ს. უყვარს ძაალიან ალექსანდრას თავის შოკოლადები <3