გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე აღმოვჩნდი გიორგის მკლავებქვეშ.ისე ძლიერად მეხუტებოდა სუნთქვაც კი შემეკრა...მივხვდი,რომ აღარ ღირდა ჩემი თავისდაფასების გაგრძელება და დრო იყო უკვე ჩემს გრძნობებს დავნებებოდი გულისთვის მომესმინა...ბოლოს გადავწყვიტე მეც ჩავხუტებოდი და როდესაც დავაპირე ხელების შემოხვევა ვიგრძენი როგორ ამიკანკალდა ხელები,თუმცა უკან აღარ დავიხიე და მეც ძლიერად მოვეხვიე..მის თითოეულ ამოსუნთქვას ვგრძნობდი.ვგრძნობდი რომ ჩემი გული მარტო აღარ ძგერდა ახლა უკვე მე და გიოს გული ერთად ფეთქვადა ჩვენი გულის ცემა გაორმაგდა...
მიყვარხარ და მენდე! ისე ტკბილად ჩამესმა ყურში ეს სიტყვები მთელი სხეული სითბოთი ამევსო..
-მეც მიყვარხარ!
ბოლომდე ვიყავი ამ სიტყვებში,როდესაც გიორგის ვუპასუხე..
-მერე ამას მიმალავდი შე ქალო?
სახეზე ღიმილი დასთამაშებდა..

-ჩვენ ახალი ამბავი გვაქვს.მე და ანუკა დღეიდან ერთად ვართ!
-ღადაობთ???(ტასო)
-არა ტას სერიოზულად ამბობს..
-აუ როგორ გამახარეთ...ძალიან მიყვარხარ.
-ჩვენც ტასო(გიო)
ასეთი ბედნიერების მიუხედავად არ გამომპარვია ნინას სახე,რომელსაც აშკარად ეტყობოდა დიდად არ ესიამოვნა ჩვენი ამბავი,მაგრამ ამას უკვე არსსებითი მნიშვნელობა აღარ ქონდა..
-ჩვენ გავალთ რა თუ არ გეწყინებათ(გიო)
-ახლა თქვენ მარტო ყოფნა გინდათ მიბრძანდით..



-ჩემო პატარა სად წავიდეთ?
-სანაპიროზე გავისეირნოთ რა ვგიჟდები ღამით ზღვის ტალღების ხმაურის მოსმენაზე...

სანაპიროზე ჩამოვსხედით...გიოს ჩემი ხელი. ეკავა და ხელზე მკოცნიდა..
-არ მეგონა ეს დრო თუ როდისმე დადგებოდა..(გიო)
-ჩემო სიყვარულოო...მე შენზე არასწორად ვფიქრობდი და ამდენ ხანს იმიტომ ვმალავდი ჩემს გრძნობებს ყოველშემთხვევაში ვცდილობდი მაინც..
-ჩემი პრინცესა ხარ!გპირდები არასდროს ინანებ,რომ დღეს შენ ჩემი გქვია!
შუბლზე მაკოცა და გამიღიმა..
ცოტა რთულია იმ ემოციების სიტყვებით გადმოცემა რასაც მაშინ მე განვიცდდიდი...იმდენად ბედნიერი ვიყავი მინდოდაა ბოლომდე მეკივლა სიხარულისგან..გულისცემაც უკვე გაორმაგებული მქონდა და როგორც ამბობდნენ თავიდან ფეხებამდე შეყვარებული ვიყავი...ცოტა მეშინოდა კიდეც ასეთი ბედნიერი,რომ ვიყავი.მეშინოდა,რომ იმედი ისევ გამიცრუვდებოდა და კიდევ ერთხელ შევცდებოდი ადამიანში..თუმცა ამ ნეგატიური ფიქრებიდან ისევ თმაში გიორგის თითების შეხებამ გამომიყვანა..
-რაზე ფიქრობ?
-არაფერზე..მიყვარხარ!
-მეც მიყვარხარ..
-გიო უკვე ძალიან გვიანია და წავიდეთ რა სასტუმროში.
-როგორც თქვენ მიბრძანებთ თქვენო აღმატებულებავ..


- მომიყევი აბა რა ხდება ანუკაზე?ნინა ვნახე და ცოფებს ყრიდა..(ლაშა)
-შენ ძმობას ვფიცავარ მაგარი შეყვარებული ვარ..
-კაი ტო დაგერხა ხო უკვე?(იცინის)
-არა საკაიფოდ ვარ ძაან..
-ბაზარი არაა მაგრად გამიხარდა თქვენი ამბავი..უბრალოდ დამპირდი რომ ანუკას გულს არ ატკენ..
-ანუკას ჩემს სიცოცხლეზე მეტად გავუფრთხილდები ჩემს ბოლო ამოსუნთქვამდე..

დილით ჩემს საწოლთან უზარმაზარი ვარდების თაიგული დამხვდა კვლავ წერილით.
"დილამშვიდობის ჩემო სიყვარულო..გელოდები ქვემოთ სანაპიროზე გავიდეთ.."
ბედნიერებისაგან არც კი მახსოვს როგორ წამოვხტი საწოლიდან.არა ამას წამოხტომა არ ერქვა უფრო წამოფრენას გავდა..
ჩემი წითელი კუპალნიკი ჩავიცვი..ზემოდან თეთრი კოჭამდე სარაფანი ჩავიცვი..თმა ზემოთ ავიწიე და სასტუმროს კიბეზე ჩავირბინე...
-როგორც იქნა ინება პრინცესმა გაღვიძება..რამდენი ხანია უკვე გელოდები შე აუტანელო..
-დიახაც უნდა მელოდოთ ბატონო ჩემო..გავუღიმე და ვაკოცე..
-თუ ჩემი ყოველი დილა შენი კოცნით დაიწყება მზად ვარ მთელი ცხოვრება დაგელოდო ჩემო ქალბატონო...
-მასხარა ხარ!
ხელი შემომხვია კისერზე და სანაპიროზე ჩავედით..
-ჩვენი გვრიტებიც მოვვიდნენ...(ლაშა)
გიომ მაისური გადაიძრო და ზღვაში შეცურა..
-ანოო შემოდი შენც რაა..(გიო)
-ცურვა არ ვიცი მე..
-კაი ეხა შემოდი და მე გასწავლი...
გიორგი დიდი მონდომებით ცდილობდა ჩემთვის ცურვა ესსწავლებინა თუმცა ძალიან ვაწვალე ბოლოს შემეცოდა და ღრმად შევცურე..
-ანუკაა ვერ გადამირჩები იცოდე.როგორ მაწამეე და თურმე როგორ ცურავ..
-მე კი ვცურავ მაგრამ აბა შენ მანახე როგორ შეგიძლია ცურვა..დამეწიე..
ისე გაგვიტკბა წყალში ყოფნა აღარ გვინდოდა ნაპირზე გასვლა,თუმცა უკვე პიკის საათი იყო და დავინახე გიორგის სახე გაწითლებოდა სიცხისგან..
-გიო ავიდეთ რა დავიწვებიით..
-შენი ჯუჯღუნის თავი არ მაქვს ავიდეთ..
ნაპირზე რომ გავედით იმდენად ვიყავი ცურვისგან გადაღლილი ფეხზე დგომაც კი მიჭირდა..გიორგის ხომ ჩემი უსიტყვოდაც ესმის და წამში კისერზე მომიგდო და ამომარბინინა ნაპირზე..
-ქალბატონო დანიშნულების ადგილზე ხართ.შეგიძლიათ იჭორავოთ ტასოსთან.. მაკოცა და დამსვა ძირს..
-იდიოტი ხარ.გავუცინე და პატარა კენჭი ვესროლე..


-გოგო მომიყევი აბა რა ხდება?როგორ ხართ?
-რავი ტასო ახლა ძალიან ბედნიერი ვარ აი ვერ აგიხსნი იმდენად თბილი და ყურადღებიანია..თქვენ რას შვებით?
-რავი ჩვენც კარგად ვართ და იმედი მაქვს ასე იქნება კიდევ დიდხანს..ანო შენს ბიჭს ყურადღება მიაქციე თორე ნინა აშკარად არ ნებდება..გაიხედე გიოსკენ...
გავიხედე და დავინახე როგორ მისკუპებოდა გვერდით ლაშას და გიოს და იმასაც კარგად ვხედავდი როგორ ეფეერებოდა მკლავზე..ძალიან გავბრაზდი..გიორგისთან მივედი...
-სასტუმროში მივდივარ მე..
-მოიცა მოხდა რამე?
-არაფერი დავიღალე და დავიძინებ ცოტა ხანს..
-კაი შენ თუ მიდიხარ მეც წამოვალ უშენოდ აქ რა ვაკეთო..
ამ სიტყვების წარმოთქმისას დავინახე როგორ აენთო ნინას სახე თითქოს ცეცხლი მოეკიდა..ამის დანახვა ძალიან მესიამოვნა გიორგის ვაკოცე,ხელი მოვკიდე და წამოვედით..
==========================================================
ცოტა დამაგვიანდა გარძელება ისტორიის უკაცრავად ბავშვებო..იმედია მოგეწონებათ <3