დარჩენილი თვე ნახევარიც ისე სწრაფად გავიდა გონზე მოსვლა ვერ მოვასწწარი.. მე და ბექას ყველაფერი კარგად გვქონდა.. უკვე ვიცოდი, რომ ვუყვარდი, მაგრამ ფიქრები იმის შესახებ თუ რას იტყოდნენ ჩემები არ მასვენებდა.. დედა რათქმაუნდა თანახმა იქნება, მაგრამ მამა სხვა ტიპია...
მართალია ძალით გამათოვა, მაგრამ გულის სიღრმეში ვიცი დედასგან განსხვავებით ეს არ უნდოდა..
-რაზე ფიქრობ?
ზურგიდან ბექა ამეკრო და ყელში მაკოცა..
-ჩვენზე, ჩემებზე და დარჩენილ დროზე....
გულწრფელად ვუთხარი და მოკლედ შეჭრილ თმაში ხელი შევუცურე..
-დარჩენილ დროზე რატო?
გაიკვირვა და მისკენ შემაბრუნა..
-არ ვიცი გული რაღაც საშინელებას მიგრძნობს...
აკანკალებული ხმით ვუთხარი და ჩავეხუტე...
-მართალი ხარ მარიამ...
ზურგიდან ანამარიას შეშინებული ხმა მომესმა, ოთახში შემოვიდა და ჟრნალი აკანკალებულმა მიაწოდა ბექას...
-ეს რას ნიშნავს?
როგორც კი კითხვას მორჩა ეგრევე ანამარიას გადახედა და ჟურნალი ხელში მომაჩეჩა...
აი დარწმუნებით შემიძლია ვთქვამ, რომ იქ ჩემი ერთი სიცოცხლე დამთავრდა... მთავარ გვერდზე ჩემი და ბექას ბათუმში გადაღებული სურათი იყო გადიდებუ, ზემოდან კი დიდი ასოებით ეწერა...
„მარიამ მეტრეველი ბექა გველესიანის მორიგი გასართობი თუ ფულზე გაცვლილი ბედნიერება?“
გაოცებულმა ავხედე და-ძმას
-რა უნდა ვქნათ?
სასოწარკვეთილმა ამოვილაპარაკე და საწოლზე უსულოდ დავეცი..
-არ უნდა გამერიე ამ საქმეში. თავიდანვე უარი უნდა მეთქვა ამ ქორწინებაზე... უნდა მომეძებნა სხვა გზა ბიზნესების გადასარჩენად... შეიძლებოდა მეფიქრა და არ დავთანხმებულიყავი მამაჩვენების ამ უაზრო შეთანხმებაას... მაპატიე მარიამ, გთოვ მაპატიე, ეესე არ უნდა მოვქცეულიყავი.. შენი ბედნიერების შანსი არ უნდა დამეკარგა.. გთოვ მარიამ მაპატიე... უბრალოდ ... უბრალოდ როცა პირველად მამაშენის ოფისსში დაინახე მის მერე მიყვარხარ..
ეგოისტი ვარ.. ადამიანი რომელსაც ეგოისტურად უყვარხარ და უნდდოდა მთელი მისი ცხოვრება შენს გვერდზე ყოვფილიყო.. როგორც კი ჩვენებმა ეს წინადადება მითხრრეს მაშინვე დავთანხმდი, ვიცოდი, რომ ეს ექვსი თვე ჩემ ცხოვრებაში დაუვიწყარი იქნებოდა და არის კიდეც... ამ ყველაფრის მოსმენის მერე დარწმუნებული ვარ ადგები და წახვალ, მაგრამ ეს უნდა გამეკეთებინა...
სადაც სიყვარულია იქ ყველაფერი მეორე ხარისხოვანია.. მარიამ გამიგე გთხოვ... თუ გადაწყვეტ გაშორეებას მაგასაც გავიგებ, უბრალოდ სანამ წახვალ მინდა რომ მაპატიო...
ჩემ წინ უკვე მუხლებზე იდგა.. ჩემი ხელი მისაში მოექცია და მომენტებში მაკოცბდა ხოლმე.. ვიგრძენი კანზე მლაშე სითხის დაცემა და მაშინვე გამოვფიხზლდი.. ბექა ნელა ავაყენე და ძლიერად ჩავეხუტე...
-მთავარია მე ჩემი ბედნიერება ვიპოვე და მის დათმობას არ ვაპირებ.. ერთად გავუმკლავდებით ამ ყველაფერს, ოღონდ ეხლა გთოვ ჩემებთან უნა წავიდე,, გავარკვიო ვინ გააკეთა ეს ყველაფერი..
თვალები უცებ ამოიმშრალა და გაარეთ გავიდა... კარებთან მისულს ნანას განწირულმა ყვირილმა შეგვაჩერა..
-რა ხდება დედა?
დაფეებული შევარდა სამზარეულოში და ნანას შეხედა..
-გარეთ გაიხედე შვილო..
ხელით სზარეულოს ფანჯრისკენ გაიშვირა და ბექც წამებში ქი გაჩნდა..
-ამის დ.... შ...
ერთი გერიელად შეიკურთხა და მაშინვე ტელეფონი აიღო..
-ბექა რა ხდება..
-რა ხდება მარიამ და ჟურნალისტებითაა მთელი ეზო სავსე...
-მიშო ეხლავე მოკიდე ლიზას ხელი გადაურეკე აკოს და ჩემთან მოდით.. უკანა კარიდან შემოდით.. გიოსაც გადაურეკე ეთო წამოიყვანოს .. მარიამ მიდი ზუკას გადაურეკე და იგივე უთხარ, ნიკას მე დავურეკავ...
მაშინვე ტელეფონი ავიღე და ზუკას გადავურეკე..
-ზუკა...
-ნახე მარიამ?
-კი და საწრაფოდ მოკიდე ნატას ხელი დაა ჩემთან მოდით, ოღონდ უკანა კარიდან შემოდით...
-კაი დედა და მამას რა ვუთხრა?
-არაფერი უბრაოლოდ წამოდით...
ერთ საათში სრული შემადგენლობით ისაღებში ვისხედით და მომხდარს განვიხილავდით.. ნანა ამ ამბის გადამკიდე ეუძლოდ გახდა და ოთახში ავიყვანეთ...
-წარმოდგენაც არ გაქვს ვინ იქნება?
ანერვიულებულმა ამოილაპარაა აკომ..
-რამდენიმე ვარიანტი მაქვს , მაგრა არ მინდა რამეში შევცდე..
სვენებ სვენებით ამოვილაპარაკე სათითაოდ გადავხედე ყველას...
-თქვენ გარდა და ნუ რათმქუნდა მშბლების გარდა ამ ამბის შესახებ იცოდა ვინმემ?
-ნატაშკა
უცებ წამოიყვირა ნიკამ და ბექას გადახედა..
-შანსი არაა ეგრე არ მოიქცეოდა... - დაიმედებულმა თქვა დაფირი განანგრძო.. - შანსი არაა ნატაშკა ამს არ იზამდა...
-გარკვევა გვჭირდება...
-შეგიძლია ნატაშკას სურათი მაჩვენო...
ბექას გადავხედე და მანაც მაშინვე მომაწოდა ტელეფონი...
-სასწრაფოდ ანდრეასთან უნდა წავიედე...
-ვინ ანდრეასთან?
ყველამ ერთბასად შეიცხადა და მე შემომხედეს...
ნატა და ეთო ორ წამში ჩემთან გაჩნდნენ და სურათს გაშტერებლები უყურებდნენ...
-ჩვენც მოვდივართ..
ერთხმაში თქვეს გოგოებმა და კარებისკენ წავიდნენ..
-მოიცადეთ გამაგებიეთ რა ხდება...
შეშინებულმა იკითხ ბექამ და მე გადომხედა...
-ნატაშკა ჩვენი ახალი კურსელია.. პირველივე დღიდან ვერ მიტანს რაღაც კონფლიქტი მოგვივიდა...
-კი მაგრამ ნატაშკა ჩვენ ქორწილშიც იყო...
-შენ საიდან იცნობ?
ნატამ კითხა და ძმებს გადახედა..
-ნატაშკა ჩვენი მამიდაშვილია..
ანამარიამ დაასწრო თქმა და ძმებს გადახედა..
-გამოდის რომ მან იცოდა თქვენი ქორწინების მიზეზი....
ლაპარაკში ზუკა ჩაერთო და გვერდზე ამომიდგა... ბექა თავის ქნევით დაეთანხმა და ისევ ფიქრებში წავიდა...
-შანსი არაა.. - როცაა ფიქრს მორჩა მაშინვე წამოიძახა და ხელი დამავლო.. - ჯერ ნატაშკასტან და მერე ანდრეასთან...
-რა ხდება იქნებ გამაგებიოთ...
იკითხა ნიკამ და სავარზელში უკეთესად გასწორდა...
-მარიამი და მე ვფიქრობთ, რომ რადგან ნატაშკა ვერ იტანს მარიამს ანდრეაასთან ცაუშვა ანდრემა კი ეს ჟურნალიტებს შეატყობინა ..
-ანდრეა რა შუაშია კი მარა?
ლაპარაკში გიო ჩაერთო და სიგარეტი საფერფლეში ჩააგდო...
-უნივერსიტეტში მათ ყველაზე კარგი ურთიერთობა ქონდათ.. ყველას ერთად ერთად გვეგონა.. ერთხელ გვერდზე ჩავუარე და რომელირაცა სტუდენტზე ჭორაობდნენ..
უეცბ აუხსნა ვითარება ეთომ და მე გადმომხედა...
-დარწმუნებული ხართ, რომ ნამდვილად ეგენი არიან?
იმდენად სეერიოზულად თქვა აკომ ღიმილი ვერ შევიკავე და ტუჩის კუთხე მაინც ჩვატეხე...
როგორც იქნა გამოვედით სახლიდან და მანქანაში ჩავსხედით.. გზაში ხმას არცერთი არ ვიღებდით და მომხდარზე ვფიქროდით... შიგადაშიგ გადავხედავდი ხოლმე, ბექას და გული ბედნიერებით მევსებოდა.. ღმერთს მადლობას ვეუბნებოდი მისთვის და ჩემი მეგობრებისთვის ისინი, რომ არა ალბათ ეხლა ამ პრობლემას ვერც გავუმკლავდებოდით...
-ყველაფერი კარგად იქნება გპირდები....
ხელი ჩამჭიდა და ისევ გზას გახედა... როგორც კი ნატაშკას სახლთან მივედით გულმა რაღაცნაირად დაიწყო ფეთქვა... თითქოს შურისძიების სურვილით იყო შეპყრობილი.. ბექას გადავხედე და არნაკლებ ზიზღნარევი მზერა ქონდა...
-წინააღმდეგი ხო არ იქნები ორთი ორი რო ვუთავაზო?
მთელი სერიოზულობით ვკითხე და მისკენ შევბრუნდი...
-ოღონდ ერთი პირობით ანდრეა ჩემია..
სრული სერიოზულობით თქვა და უცებზე მოწყვეტით მაკოცა...
ზარი დარეკა და ანერვიულებულმა ჩამკიდა ხელი... როგორც კი კარი გაიღო და ხალათ ჩაცმული ნატაშკა გამოჩნდა მაშინვე მუჭი ვუთავაზე და ისიც ძირს დავარდა..
-აუ
ტუჩების მოძრაობით ვთქვი და ბექას გავხედე...
-აუ არა ვაუ.. ფრთხილად უნდა ვიყო თორემ მეც მომხვდება..
ღიმილით მითხრა და ძირს დაგდებული ნატაშკა წამოაყენა... მაცივრიდან ყინულები გამოიღო და გახეთქილ წარბზე მიადო...
-ბეჭდიანი ხელი მოგხვდა... - უცებ გამოვუძებნე ახსნა ამგვარ დარტყმას და სკამზე დავჯექი... - აბა ეხლა მიხვდები რაზე ვართ თუ აგიფრიალო ჟურნალი ცხვირწინ?
ზიზღნარევი ხმით ვუთხარი და იქვე პატარა მაგიდაზე დაგდებული ჟურნალი ავიღე..
-არ მესმის რაზე ლაპარაკობ..
სვენებ სვენეით ამოილაპარაკა და გახეთქილ წარბს ხელი დაადო..
-ისე ნატაშ იურიდიულზე კი არა სამსახიობოზე უნდა ჩაგებარებინა... - მთელი სერიოზულობით ვუთხარი და ჟურნაი ადაშალე... - კარგი მაშნ მე წაგიკიტხავ...
„ბიზნესმენი ბექა გასვიანი და მისი მეუღლე მარიამ მეტრეველი იმყოფებიან ფარს ქორწინებაში... წყვილტან დაახლოებული პირი აღნისნასვ მათი ქორწილი სულ რაღაც ექსვ თვეს გაგრძელდება,შემდეგ გაშორდებია და ჩვეული ცხოვრების რიტმს გააგრძელებენ...
ასევე აღსანიშნავია, რომ წყვილის ამ ქორწინების სესახებ მხოლოდ მშობლებმა და რამდენიმე მეგობარმა იცოდა... თავიდან როდესააც ქორწინების შესახებ გახდა ცნობილი, ჭორები უცებ გავრცელდა, რომელიც სგავსი შინაარსის იყო... წყვილმა ის მაშინვე უარყო.. ამის შემდეგ მათ პრესასთან კომენტარი აღარ გაუკეთებიათ...
ორი კვირის წინ... წყვილი ბათუმში ისვენებდა, მეგობრებთან ერთად სადაც ასევე აღნიშნეს მარიამის დაბადების დღე.. ფოტოგრაფმა, მათი ერთობლივი სურათები დააფქისირეს... წყვილმა ფოტოგრაფი დაინახს, მაგრამ არანაირი კომენტარი არ გაუკეთებიათ.. პირიქით ერთმანეთის „ალერსი“ უფრო გაამზაფრეს დაა კამერის წინ კოცასაც არ მოერიდნენ...
თითქმის თვე ნახევარზე ნაკლები დარჩა და ბექა ისევ თავისუფალლი ქინება.. აღარ იქნება დამოკიდებული ჟურნალსტებზე თუ რას იტყვიან და ტამამად განაგრძობს ცხოვრებას ცოლიანის სტატუსის გარეშე... აღნიშნა წყვილითან დაკავშირებულმა პირმა...
მარიამი და ბექა ჯერ-ჯერობთ კომენტარისგან თავს იკავებენ...“
კითხვა დავასრულე და ჟურნალი გვერდზე გადავდე...
-აბა რას იტყვი?
-ამის დ... შ....
-გასაგებია, ჩაიცვი და გამოდი გარეთ.. მალე!
ბოლოხმაზე დაღრიალა ბექამ და სავარძელში ჩაჯდა... ათ წუთში გამოვდა ნატაშკაც და წინ დაგვიდგა...
-ეხხლა უნდა მომკლათ ამის გამო თუ სხვაგვარი დასჯა იცით თვქნ?
ირონიით გვითხრა და სიგარეტს მოუკიდა...
-წესიერად ილაპარაკე, სანამ მეორე წარბიც გაგისკდა.... ვისთან ერთად გააკეთე ეს ყველაფერი?
პირდაპირ ვკითხე და მის წაშლილ მზერაზე გულში გამეცინა...
-მე.. მე.... მარტომ...
ძლივს ამობლუყუნა და აკანკალებული ხელით ჩაიდო სიგარეტი პირში...
-ნატაშკა იურიდიულზე ვსწავლობ, სისიხლის სამრთლის განხრით, გამომძიბელი უნდა ვიყო ამიტომ ტყუილს აზრი არ აქვს.. თქვი დროზე..
ხმას ნელ ნელა უფრო და უფრო ვერ ვაკონტროლებდი და ყვირილზე გადავდიოდი..
-ანდრეა...
-ხომ ვთქვი...
უცებ წამოვიყვირე და კიდევ ერთი ვუთავაზე.. პირველი იმისთვის, რომ შენი ბიძაშვილი შარში გახვიე.. მერე კი ბო*ობისთის.. ჩვენთან ერთად წამოხვალ ანდრეასთან.. და იქიდან მე ვიცი რასაც იზამთ...
უცებ მივაყარე და გარეთ გავვარდი...
ხუთ წუთში ყველანი მანქანში ვისხედით და ანდრეას სახლისკენ მივდიოდით...
ნატაშკა რაღაც განსხვავებულად ღელავდა და თიტებს იმტვრევდა.. როგორც კი ზარი დარეკა... ღრმად ამოისუნთქა და ღიია კარებში შევიდა...
-რა გჭირს პატარა? ან ამათ აქ რა უნდათ?..
უცებ მოაშორა ხელები ნატაშკას და მზერა ჩვენზე გადმოიტანა..
-ეხლა შეგვიპატიჟებ თუ აქ გავარჩიო რისი თქმაც მინდა?
ზიზღით ვუთხარი და სახლში შევედი.. ბეჭზე ბეჭი გავკარი და მისაღები მოვათვალიერე...
-ყოჩაღ ნატაშკა ერთ ხუთწელიწადში კი იცხოვრებთ აქ ორივე ერთად..
ირონიით ვუთხარი და სკამზე დვჯექი..
-რა ხდება?
გაკვირვებული შემოვიდა მისაღებში და სამივეს გადმოგვხედა..
-აჰა ანუ შენ ცალკე უნდა წაგიკითხო?
მომაბეზრებლად ვუთხარი და თავი გავაქნიე..
-აი ეს...
სახეში ჟრნალი ესროლა ბექამ და ჩემ გვერდზე დაჯდა...
-ოჰო სწრაფად უმუშავიათ..
ირონიულად თქვა და ჩვენ გადმოგვხედა... ბექა მაშინვე წამოხტა და სახეში მწარედ ჩაარტყა..
-ეს იმიტომ რომ ნაბი*ვარი ხარ..და ესეც იმიტომ რომ ქმრიან ქალს ეჩალიჩებოდი..
-რომელიც სინამდვილეში თვე ნახევრაში დასრუდება..
-საკმარისია.. - ისე დავიყვირე საკუთარი ხმა ვერ ვიცანი.. - საკმარისია, არცერთის საქმე არაა რამდენხანში დასრულდება ჩემი და ბექას თანაცხოვრება... მანამდე კი თქვენ ერთობლივ თანაცხოვრებაზე უნდა ვილაპარაკოთ...
ამის თქმა იყო და სირენიების ხმააც გაისმა..
-ეს რას ნიშნავს?
გაოცებულმა გადმომხედა ანდრეამ და ტუჩიდან წმოსული სისიხლი მოიწმინდა..
-ეს იმას ნიშნავს რომ ლექტორობას დაემშვიდოება და ციხეს მიესალმე...
სრული სერიოზულობით ვთქვი და პოლიციას გზა დავუთმე..
ბორკილები დაადეს და წაიყვანეს, ნატაშკა კი დასაკითხად გაიყვანეს...
-კი მაგრამ ბექა ეს როგორ მოახეხე, რომ ანდრეა დააკავებინე?
-ეხლა სახლში წავიდეთ და იქ მოგიყვები ყველაფერს..
ოც წუთში მისაღებში ვისხედით და მომხდარის შესახებ ვლაპარაკობდით..
-კი მაგრამ ანდრე ამაზე რატომ დიჭირეს?
პირველმა იკითა ლიზამ და მიშოს მიეხუტა..
-ანდრეა მაისურაძე, იგივე გიგა ჭელიძე .. ნარკოანი, რომელმაც რამდნეიმე წლის წინ საქართველოში რამდენიმე ტონა სხვადასხვა სახის წამალი შემოიტანა.. დააკავეს, შენახვა მოხმარების ფაქტზე და ციხეში ჩასვეს თხუთმეტი წლით.. მხოლოდ ხუთი წელი იჯდა და შარშან ზაფხულში გაიქცა... დიდხანნს ეძებეს, ბოლოს ვერსად, რომ ვერ მიაგნეს აღმოაჩინეს რომ სხვა სახელით და გვარით წავიდა საზღვარგარეთ... რამდენიმე თვის წინ ჩამოვიდა და თქვენ უნივერსიტეტში დაიწყო მუშაობა.. იცოდა, რომ იქ სენ სწავლობდი, და ჩემ გასამწარებლად ყველაფერს იზამდა...
-კი მაგრამ შენ რაში ჭირდებოდი?
-მე ჩავუშვი ნარკოტიკებზე... როცა მე და ბიჭები იმ ამბის მერე მასთან წავედით გონებაში ყველაფრის აღდგენა დავიწყე.. მისამართი მეცნობოდა ძალიან.... იმ ამბის სემდეგ რამდენიმე დღის შემდეგ, ისევ დავბრუნდი უკან და რაღაცების გარკვევა დავიწყე.. აღმჩნდა, რომ დედამისმა ეს სახლი მისი დაკავების სემდეგ გაყიდა, ხოლო როცა „ანდრეა“ დაბრუნდა უკან ისვ იყიდა და იგივე სახლში ცხოვრობს სადაც რამდენიმე წლის წინ.. არ გამჭირვებია მისი სხვადახვა საქცილეების ამოქექვა და პოლიციისთვის გადაცემა, მათაც მეტი რა უნდოდათ და ისევ დააკავეს...

დაამთავრა თუ არა ოყოლა, ყველა ერთდროულად გადავხედეთთ და გაოცებისგან პირი დავაღეთ..
-ეს ყველაფერი კარგი, მაგრამ კიდევ ერთი პრობლემა გვაქს...
-ჟურნალისტები..
ჩემი სათქმელი მიშომ დაამთავრა და ბექას გახედა..
-ხო ვიცი, ხვალ მივალ ერთ ერთ გადაცემაში და ვიტყვი ყველაფერს.. ჩემ ასისტენსტს ვთხოვე მოეგვრებინა... - ღიმილით გადმომხედა და შუბბლზე მაკოცა.. - ეხლ მტავარია ყველაფერი კარგადაა...
-მარიამ შვილო რა ხდება?
კარებში დედაჩემი და მამაჩემი შემოვარდნენ და წინ დამიდგნენ..
-უკვე აღარფერი მე და ბექამ მოვაგვარეთ..
-კი მაგრამ, გაიგეთ ვინ იყო ის ვინც ჩაგვიშვა?
ლაპარაკი მამაჩემმა განაგრძო და ანერვიულებულმა გადმომხედა..
-ვინც ჩაგვიშვა არა მამა, ვინც სიმართლე თქვა...
გაღიზიანებულმა ვუთხარი და ოთახში ავედი... ლოგინზე წამოვწექი და ერთ წერტილს მივაშტერდი.. ვიგრძენი როგორ იწყეს ცრემლებმა ნელ-ნელა სვლა.. თვალები მაგრად დავხუჭე და ღრმად ამოვისუნთქე... ვიგრძენი ზურგიდან ცხელი სხეულის შეხება და ტანში სასიამოვნოდ გამცრა...
ხელი მუცელზე მომხვია და მისკენ უფრო მიმზიდა... თავი ჩემ თმებში ჩარგო და რრმად სუნტქვა დაიწყო...
-რას აკეთებ ბექა?
ძლივს შეკავებული ღიმილით ვუთხარი და მისკენ შევბრუნდი...
-უბრალოდ შენ სუნს და სითბოს ვიმახსოვრებ, რომ წახვალ მერე ჰაერი ხო მჭირდება სასუნთქად...
-თუ არ გამაგდებ არსად წავალ..
სერიოზულიად ვუთხარი და ოდნავ ამოზრდილ წვერზე ხელლი ნელა ჩამოვუსვი..
-წასვლა რომც გინდოდეს მაინც არსად გაგიშვებ.. - ტუჩებზე ნელა მაკოცა და ძლიერად ჩამიხუტა.. - უნდა ვაღიარო მომნატრებიხარ..
ჩაფიქრებულმა მითხრა და ტუცის კუთხეში გაპარული ღიმილი მაინც ვერ დამალა...
-ვგიჟდები ეეგრე რო იცინი..
ტუჩის კუთხეში ვაკოცე და ისევ მის მკლავებში მოვთავსდი....