დილას საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა.ზლოზინით გავახილე თავლები და თეთრ ჭერს ავაშტერდი.პირველი რამაც თავში დამკრა საავადმყოფო იყო.რათქმაუნდა არც არის გასაკვირი წელიწადნახევარი ხომ საავადმყოფოში ვიწექი.ხელები სახესთან მივიტანე და თითები გადავითვალე.-უჰ ათი მქონია.ჩურჩულით ვთქვი და დავამთქნარე.უცებ წამლების სუნი მეცა დახუჭული თვალები ისევ გავახილე და წამოვიყვირე.-არ მითხრათ რომ ისევ საავადმყოფოშივარ!.ერთი დავიძხე და საწოლზე წამოვჯექი.ოთახს თვალი მოვავლე და ჩემი საძინებელი რომ ამოვიცანი ღრმად ჩავისუნთქე და თავი დაბლა ჩავხარე.რაბედნიერებაა სახლშივარ გულში გავიელვე და ცრემლები გადმოვყარე.მეზიზღება პალატა და იქ გატარებული დღეები. ყოველი დღე საშინლად მტკივნეული იყო როგორც ფიზიკურად ისევე სულიერად.ოთახის კუთხიდან ჩახველების ხმა მომესმა და თავი დენდარტყმულივით ავწიე.ოღონდ ეს არა დანელი დავინახე ჩემს რეაქციას აკვირდებოდა და წვერზე ხელს ისვავდა.
-რა საავადმყოფო?.ინტერესით გადმომხედა და სავარძლიდან ადგა.
-შენ აქ რა გინდა?.მისი კითხვა დავაიგნირე და ცრემლები ფეთიანივით მოვიწმინდე.
-მე გკითხე მგონი!.მკაცრად მითხრა და საწოლზე დაჯდა თან კი ჩემსკენ მოიწია, დროდადრო უკან უკან ვიხევდი და მოკუნტული ბოლოს კედელს ავეზუტე.
-მე გითხარი შენ აქ რა გინდამეთქი.სიმტკიცეს მაინც ვინარჩუნებდი თუმცა სადაცაა გული იქვე გამისკდებოდა.
-გოგო შენ ვინ გგონივარ ჰა? რატომ გგონია რომ ყველაფერს შენებურად წაიყვან.მომიახლოვდა.საწოლზე მუხლებით დადგა და ხელები კედელზე ჩემს გარშემო მიაბჯინა.მე კი მოკუნტული ქვემოდან ავცქეროდი და კანკალს ვერ ვწყვეტდი.
-გადი ჩემი ოთახიდან.ძლივს ამოვიკნავლე და გადასაფარებელს ხელი ძლიერად მოვკიდე.
-რატომ მიშლი ნერვებს გამაგებინე.მუშტი კედელს ძლიერად დაცხო და მთელი სიბრაზით დამიყვირა.
-გადი მეთქი ჩემი ოთახიდან.მეც მუხლებზე დავდექი და სიმაღლეში თითქმის გავუთანაბრდი ოღონდ თითქმის.ქვემოდან აალებული თვალებით ავხედე და ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოვიქციე.
-არა.რამოდენიმე წამიანი პაუზის შემდეგ ხელი სახეზე მომკიდა და გჟივით დაეწაფა ჩემს ტუჩებს.ვიგრძენი ტანში როგორ დამიარა ცხელმა ლავამ და ძვალ რბილში გაატანა.მონატრებული ტუჩების გემო შევიგრძენი და სიამოვნებამ ერთიანად მომიცვა.როგორ მომნატრებია მისი ტკბილი ტუჩების გემო.ოსტატურად მიკოცნიდა ბაგეებს ჯერ ზედა ტუჩზე გადავიდოდა მერე კი ქვედაზე.ცალი ხელი წელზე შემიცურა და თეძოზე ძლიერად ჩამებღაუჭა.უნებლიედ მეც შევუცურე თმაში ხელი და ძლიერად მოვქაჩე.ღვინისფერ ტუჩებს ამჯერად ყელზე ასრიალებდა და გზადაგზა სხეულზე კბილებს მასრობდა მე კი ვნებამორეული თითოეულ ამოსუნთქვას კვნესას ვაყოლებდი და ხელებს მის სხეულზე უმისამართოდ ვაცეცებდი.მისი სურნელი ისეთი მძაფრი იყო ცხირში უხამსად მეღიტინებოდა. მისი ბაგეები ახლა კისერზე ნელა გადაასრიალა და მხარზე მომდგარი ბრეტელი ბრთხილად გადაწია.ხელები საჯდომისკენ ჩააცურა და უხეშად მომიჭირა.ეს ჩემთვის უკვე გამოფხიზლების ნიშანი იყო, ამიტომ ხელისკვრით მოვიცილე და ფეხზე წამოვხტი.
-გაეთრიე ჩემი ოთახიდან!.აქოშინებული ხელს კარისკენ ვიშვერდი და კედელს ძლიერად ვიყავი აკრული.ისიც ადგა ჩემთან მოვიდა ტუჩებზე წამიერად მაკოცა და ოთახი დატოვა.კარის დაკეტვს ხმა და ჩემი ჩაკეცვა ერთი იყო.თავი მუხლებში ჩავრგე და მწარედ ავქვითინდი.-რა გემართება ელისაბედ რა გემართება?.ბღავილით დავუწყე ჩემს თავს საუბარი და ტირილს ვუმატე.თავი კედელზე ძლიერად რამდენჯერმე მივცხე და მანამ არ გავჩერდი სანამ ტკივილისგან არ ვიღრიალე.ფეხზე ძლივსძლივობით წამოვდექი რადგან ამდენი რტყმევისგან თავი ამტკივდა სარკესთან მივედი ჩემს ანარეკლს თვალი მოვავლე და თმებში ხელი შევიცურე ძლიერად მოვიჭირე და ხმამაღლა დავიყვირე.-სადამდე მიხვედი ელისაბედ!.ხელები ტუმბოს დავარტყი და სარკის წინ ჩავიკეცე.თავი ავწიე და ისევ სრკეში ჩავაჩერდი ჩემს საშინლად გაგიჟებულ ანარეკლს.ყალყზე დაყენებული თმა გადავიწიე და ტანსაცმელი გავისწორე.-შენ! ხო შენ რა დღეშიხარ ჰა?.ჩემთავთან საუბარში რეკორდ დავამყარებ.-ვინხარ? გამაგებინე ვინ ხარ? რკინის ლედი ხარ ხო შენ ხარ რკინის ლედი! ამდენი რამე დაგაიტანე და ახლა რასგავხარ ერთი შენსთავსშეგახედა! რას გადაყევი ამ ადამიანებს! შენი ცხოვრებით იცხოვრე და სხვაზე აღარ იფიქრო! დაიმსახურე რომ იყო ბედნიერი ამისთვის კი ყველაფერი გაქვს ლამაზი სახლი თავისი ეზოთი მანქანა საოცნებო სამსახური მეგობრები და ნათესავები! შენ ძლიერი ხარ! გესმის?! ძლიერი ხარ! თავი არავის დააჩაგვრინო თავი აწიე და ხალხს დაანახე რომ ყველაფრის გადატანა შეგიძლია.თავი მაღლა ავწიე ჩემი თავი ავათვალიერე და გავიღიმე.-ღმერთოჩემო მგონი გავგიჟდი.ხელისგულებით ტუმბოს დავეყრდენი და სიცილი დავიწყე.-მგონი კი არა გავგიჟდი ჩემს თავს ველაპარაკები.სიცილს არ ვწყვეტდი და უკვე წელი მტკიოდა.-ვაიჰ რამეშველება.წელში გავსწორდი კარადასთან მივედი და ტანსაცმელი ჩავიცვი.რამოდენიმე საათში მარის დავურეკე.-გოგო გისკდება თავი?.მინერალური წყალი ავიღე და ერთ მოყუდებაში ჩავცალე.
-ვაიმე მისკდება კიარა არგამახსენო ასე მგონია ურო ჩამარტყეს.მარის მკვდარი ხმა რომ გავიგე გამეცინა.
-ვაიჰ შენრაგითხარი.გადავიხარხარე.-აგე სპონტანურად რომ მოგეხასიათა მაგის ბრალია.ყინულის შეკვრა ავიღე და თავზე მივიდე.-აბა კიდე გინდა დალევა?.წარბები ავათამაშეე ვითომდა აქ ყოფილიყოს.
-აუ გადი აღარ მიხსენო დალევა თორე გიორგიც მომკლავს და ჩემი ძმაც.მანაც გადაიხარხარა და თავი რომ ასტკივდა უცებვე მოკეტა.
ეს კვირა ისე გავიდა დანიელი არ მინახავს ეგ კი არა ბავშვებსაც ვერ ვხედავდი წესივრად.მარტო საბუთებში ვიყავი ჩამძვრალი და საქმეებს აქედან ვუძღვებოდი.კაბა და საჩუქარი შევიძინე.საჩუქრად გადავწყვიტე ორკაცანი საგზური მეჩუქებინა პარიზში ნინის საოცნებო ადგილას.უნდა ვაღიარო რომ კაბა მეტად სექსუალური ვიყიდე რომელიც წვრილ ბრეტელზეა და წითელია.დეკოლტე ხაზს უსვავდა სავსე მკერდს ხოლო ნაჭერი კი საჯდომს მას შავი ფერის მაღლები და შავი ჩანთა შევუსბამე.
გათენდა დილას 7 საათზე ავდექი ვიბანავე და სალონში გავიქეცი გოგონებთანერთად.ნინი ძალიან ნერვიულობდა ამის გამო კი გულიც კი წაუვიდა.სალონში სიძე ორჯერ მოვიყვანეთ რომ პატარძალი რამენაირად მოესულიერებინნა.ქეთი და მარიამი გიჟებბივით დარბოდნენ და მომსახურე პერსონალს აგიჟებდნენ მე კი უბრალოდ ვიჯექი და ნინის გამხნევებას ვცდილობდი მაგრამ რამდენად გამომდიოდა არ ვიცი.ჩემი ჯერიც მოვიდა თმა ნახევრად ავიწიე და უკან ლამაზი ლოკონები ჩამოვიყარე ამას მსუბუქი მაკიაჟი დავურთე და მანიკიურიც სადა გავიკეთე.ყველა მზად ვიყავით.ყველანი ნინისთან ავედით იქ ჩავიცვით და მაყარს დაველოდეთ.ქეთი ვერ ისვენებდა ისე ცანცარებდა კინაღამ თმა დაეშალა მერე კი პანიკებში ჩავარდა თმა რომ დამშლოდა სად უნდა წავსულიყავი ბოლოსდაბოლოს მეჯვარე ვარო. ხოდა ამას მოყვა მთელი ამბები მერე ჩხუბი დაიწყო თმის ლაქი საერთოდ არ შეუსხიაო არადა ქალმა სულ მაგას დააცალა თმაზე. ამასობაში ნინიმ კინაღამ განუტევა სული სიძე რომ 2 წუთით იგვიანებდა.ყველანი ძალიან ბედნიერები ვიყავით ახლა ის ერთადერთი მომენტი იყო დანიელზე სართოდ რომ არ ვფიქრობდი მინდოდა ნინისთვის ეს დღე არ ჩამეშხამებინა და მთლიანად მასზე დახარჯვა გადავწყვიტე.როგორც იქნა მაყარმა მოაღწია ჩვენამდე სახლში სულ ჟრიამული იყო დალოცვები და ჭიქების მიჭახუნების ხმა ისმოდა.დანიელი გაოცებული სახით მიყურებდა თუმცა არ ვიმჩნევდი მხოლოდ მარის ვუჭერდი ხელს და ისიც საპასუხოდ მეუბნებოდა მეც ვხედავ თვალებით რომ გაგაშიშვლაო.იქ კი იყო სხვა ხამი ბიჭბის მომზირალი თვალები მაგრამ ახლა ეს ყველაზე ნაკლებად მანაღვლებდა.რამოდენიმე საათში ხელიც მოაწერეს ჯვარი დაიწერეს და სურათების გადასაღებადაც წავიდნენ. საღამოს რესტორანში წავედით და გართობა დავიწყეთ.მეგობრებს ერთ მაგიდაზე მოგვიწია დაჯდომა.დანიელი ჩემს წინ იჯდა.კინაღამ იქვე შემომელაახა ისეთი თვალებით მიყურებდა.როგორც ქართულ ქორწილებში ასევე აქაც წავიდა სადღეგრძელოები და ცოტაარიყოს მოსაბეზრებელი იყო.
-ნინის სახეს შეხედე საწყალი მერამდენედ უწევს მადლობის თქმა.ყურთან გადმომიჩურჩულა მარიმ და სასმლის სმა განაგრძო.
-მერე რა ლოცავენ ხო არ წყევლიან.ალმაცერად გადავხედე და ჭიქა ხელიდან გამოვაგლიჯე.-შენს შყვარებულს მიხედე უკვე მეოთხე ჭიქას სვავს.გიორგის გადავძახე და მარიამისგან ერთი მუჯლუგუნი მივიღე.
-უიმე არ მაცადო დალევა.ბუზღუნით ჩაიდუდუნა და ახლა ჩემს ჭიქას დაწვდა თუმცა ხელზე დავარტყი და ჩემივე ჭიქა მეთვითონვე ჩავცალე.
დიდიხანი ვიჯექი ასე უაზროდ სკამზე და ბედნიერებიისგან გაბრწყინებულ წყვილს აწყლიანებული თვალებით შევცქეროდი.ერთიწუთით თავი ნინის ადგულას წარმოვიდგინე და ერეკლეს მაგივრად დანიელი.ანემია რომ არა ახლა მეც მათნაირად ბედნიერი ვქნებოდი მაგრამ რას ვიზავთ ასეთია ცხოვრება.დავინახე ჩვენს მაგიდას მაღალი ქერა გოგონა როგორ უახლოვდებოდა.ერთი შეხედვით ლამაზი იყო თუმცა ნამდვილი მართლაც რომ არაფერი ჰქონდა.აწყობილი ბარბის თოჯინა იყო თან კიდევ მაკიაჟი ღმერთო რამდენი ესვა ამდენი ნინისაც კი არასოდეს სმია.უკანალის ქნევით მიაუხლოვდა დანიელს გვერდით მიუჯდა და ტუჩბში აკოცა.აი მაშინ რა მოხვდა ჩემს გულში? ის რისიც ასე ძალიან მეშინოდა.კიდევ ერთხელ ვიგრძენი იმედგაცრუება კიდევ ერთხელ მიიღო გულმა ძლიერი დარტყმა და კიდევ ერთხელ შეწყვიტა ფეთქვა.მეგონა სამყარო ჩამოიქცა როცა იმ გოგოს საშინლად საზიზღარი სახე დავინახე.მარის ხელი ძლიერად მოვუჭირე და თავის შენარჩუნება ასეღა ვცადე.ჩემთან ერთად ჩემმა გოგონებმაც იგვრძნეს გულის ტკივილი და განადგურებული სახით გადმომხედეს თუმცა არ ვიცი ამენი ნებისყოფა საიდან მოვიკრივე და გავიღიმე.მათ გავხედე ისეთი ბედნიერები ჩანდნენ თითქოს გავბრაზდი მის ადგილას მე რომ არ ვიყავი ამდენი რამის მერე მე რატომ არ მეღირსა ბედნიერებათქო ასე ვეკითხებოდი ჩემს თავს თუმცა რა პასუხი უნდა მიმეღო.მხარზე ხელის შეხება ვიგრძენი და ჩემს გვერდით მდგარ დემეტრეზე ყურადღება გადავიტანე.უცებ მოვკიდე ხელზე ხელი და წამოვდექი.მანაც ჩქარი ნაბიჯებით გამიყვანა აივანზე და ხელები ძლიერად მომხვია.ახლა ყველაზემეტად ეს მჭირდებოდა სხვა არაფერი მიხვდა თუ როგორ მიმძიმდა და დახმარების ხელი გამომიწოდა.თავი მის კისერში ჩავრგე და თავს უფლება მივეცი მეტირა.ბოლო ხმაზე მეტირა ისიც ხელებს მთელი ძალით მიჭერდა და ჩემთანერთად განიცდიდა.
-ჩშშ მეტი აღარ იტირო.თავზე ხელს მისვავდა და საფეთქელზე მკოცნიდა.
-რა წყალში გადავარდე მითხარი.ძალაგამოცლილმა ამოვიკნავლე და პიჯაკზე ჩავებღაუჭე.
-მოდი წავიდეთ.თავი ამაწევინა და თვალებში ჩამხედა.
-არა არ მინდა წასვლა.დარწმუნებულმა განვაცხადე და ცრემლები მოვიწმინდე.
-აბა როგორ უნდა გაძლო?.მითხრა და ისევ გულში ჩამიკრა.
-როგორც აქამდდე ვძლებდი ესე გავუძლებ ახლა და ისე გავუძლებ მთელი ცხოვრება.გულუბრყვილომ ჩავილაპარაკე და მხრები ავიჩეჩე.
-არა უნდა უთხრა ყველაფერი ელის უნდა უთხრა იცოდე შენ თუ არ ეტყვი მე ვეტყვი.გაბრაზებული მეუბნებოდა თუმცა ვიცოდი იწუთას ჩემზე კი არა საკუთარ თავზე ბრაზდებოდა.
-არა დემე თუ ოდნავ მაინც გიყვარვარ არ უთხრა ჩემთავსგაფიცებ.მუდარით ავხედე და მოვცილდი.
-როგორარმიყვარხარ შე სულელო რომ მიყვარხარ მაგიტო გეუბნები უთხარითქო.ხელზე ხელი დამადო და ძლიერად მომიჭირა.
-გთხოვ ეს ჩემი არჩევანია და ამის იქით არ გადავალ.ხმა დავასერიოზულე და თბილისის ხედს გავხედე.
-დარწმუნებული ხარ?.
-სავსებით.უკანასკნელი ცრემლი მოვიწმინდე და გაღიმებული მივუბრუნდი ჩემს დეიდაშვილს.
-მაშინებს შენი ასეთი რეაქცია.
-ნუ დარდობ კარგად ვიქნები.ფანჯრის ანარეკლში თმა გავისწორე და ლოყაზე ვაკოცე.დარბაზში თავაწეული შევედი და ისევ ჩემს ადგილას დავჯექი.წინ ისევ ისეთი სანახაობა დამხვდა ამიტომ ალმაცერად გადავათვალიერე და დალევა დავიწყე.
-რო კითხო მე ვსვავ.თავისთვის ჩაიდუდუნა ქეთიმ და ვაშლის გათლა დაიწყო.
-რამე მითხარო?.ინტერესით გადავხედე.
-არაფერი.ვითომ „სწერვულად“ გადმომხედა და ბოლოს სიცილი ატეხა.
-თქვენთან ცეკვა შეიძლება?.გვერდიდან უცნობი მამაკაცის ხმა შემომესმა და გამეღიმა.დანიელს გავხედე გააბთრებული თვალებით მიყურებდა თუმცა მისი მზერა დავაიგნორე და სიმპათიურ მამაკაცს გავყევი საცეკვაოდ.რომანტიული მელოდია მეტად ათამამებდა მამაკაცს და თავს უფელბას აძლევდა ჩემი თითოეული ნაკვთი სათითაოდ შეესწავლა. ცოტათი შემთვრალი ამღვრეული თვალებით ვუყურებდი მის ვარდისფრად მოელვარე ტუჩებს და მეღიმებოდა.4 წუთის განმავლობაში ყველაფერი გამომკითხა მაგრამ არც მე დავაკელი.სოსო გიორგობიანი 26 წლის მუშაობს არის არქიტექტორი და უყვარს მოგზაურობა.სხვათაშორის მიმზიდველია ეს ისე უბრალოდ ავღნიშნე. სულსიცილ კისკისით მიმაცილა ჩემს მაგიდამდე ხელზე ნაზად მეამბოდა და უკან გაბრუნდა.მე დებილივით ვიღიმოდი თუმცა ამას მხოლოდ დანიელის დასანახად ვაკეთებდი.სახეგაბრწყინებული მივბრუნდი და კმაყოფილი დავჯექი სკამზე.დანიელის სახე უნდა გენახათ ცეცხლი ასდიოდა ასე მეგონა გადმომიხტებოდა და ჯოხით მცემდა მაგრამ ეგ არაფერი გაუძლოს კაცია.
-უჰუუ ვინ იყო ის საშინლად სიმპათიური მამაკაცი?.წარბების თამაშით გადმომილაპარაკა მარიმ და ჩემს სახეზე ახარხარდა.
-ჰმ შენ რატომ უნდა გითხრა?.ხელები გულზე გადავიჯვარედინე და თავი საზურგეს მივადე.
-დარწმუნებული ვარ ვნებიანად კოცნა ეცოდინება.მარი არ წყვეტდა ეშმაკობას რაც მე ძალიან მაწყობდა.
-მაგას ცოტახანში გავიგე.ეშმაკურად ჩავილაპარაკე და სიცილი დავიწყე.ცოტახანში ტელეფონმა დაიწყო წკრიალი ამიტომ ფეხზე წამოვხტი და აივანზე გავედი. ჩემი უფროსი იყო აინტერესებდა საბუთები შევამოწმე თუ არა.დარბაზში შესვლა დავაპირე და უკან მივტრიალდი როცა დანიელი შემეჩეხა წინ.
-მაპატიე.ბრინჯივით დავიბენი და გავიწიე.ისევ წინ გადამიდგე შემდეგ მარჯვნივ გავიწიე და ისევ წინ დამიდგა.-რაგინდა?.ბოლოს „ვალსის“ ცეკვა რომ მომბეზრდა გაბრაზებულმა ავხედე.
-სოსო გიორგობიანს კარგი კოცნა ეცოდინება არა?.ჯიბეებში ხელები ჩაიწყო და ირონიული სახით დამხედა.
-რა ნაცადი გაქვს?.არანაკლებ ირონიულად ავხედე და დოინჯი შემოვირტყი.
-ენა ამოგიდგია.ნიშნისმოგებით გადმომხედა და ტუჩის კუთხეში ჩაიღიმა.
-რამე პრობლემაა?.წინ გავეჭიმე ერთი თავით მაღალ მამაკაცს.
-იმ ახვარს თუ კიდევ გაეკარები მაშინ შენ გექნება პრობლემა.კბილებშორის გამოსცრა და მკაცრი იერი აკრო.
-ჰაჰ შენს თავზე დიდი წარმოდგენა ხომ არ გაქვს ახალგაზრდავ?.საყელო უხეშად შევუსწორე და ჰალსტუხზე წავეთამაშე.
-მე გაგაბრთხილე დანარჩენი შენ იცი.
-უჰ იმწუთში არ გავითვალისწინო ახლა შენი გაბრთხილება.ირონიულად გადავიხარხარე და წასვლა დავაპირე, უეცრად მკალში ხელი ძლიერად მომიჭირა და კედელზე ამაკრო.
-ჩემს გაღიზიანებას ცდილობ? არ გამოგივა პატარავ.ხელი საჯდომზე წამავლო და ჩემს ტუცებს დაეწავა.მომთხოვნად მიკოცნიდა ბაგეებს და ხელებს უხეშად მიფათურებდა.მისმა კოცნამ გონი დამაკარგვინა და სამყაროს მომწყვიტა ამიტომ ვერ ვიაზრებდი რასაც ვაკეთებდი.საჯდომიდან ბარძაყზე ჩამოასრიალა ხელი და ფეხი მაღლა ამაწევინა.ტუჩიდან ყელზე გადაინაცვლა და ყელიდან ლავიწზე, კბილი უხეშად დამარსო და კვნესა აღმომხვრა.მუსიკის მაღალმა ხმამ შემოაღწია ჩემამდე და თავში მადიანად წამომარტყა გამოფხიზლდი რას აკეთებო, ერთიანად დავეშვი დედამიწაზე და ყველაფრის გაანალიზება დავიწყე.ხელი ძლიერად ვკარი ისე ძლიერად რომ კინაღამ აივნიდან გადავაგდე სახეში ძლიერად გავარტყი და კაბა გავისწორე.დარეტიანებული შევედი რესტორანში და სახის დალაგება ვცადე. მოცეკვავე ხალხში ძლივსძლივობით გავიკვალე გზა და ჩემს ადგილას დავჯექი.
-როგორც ჩანს აივანზე ქარიშხალია.მარი და მისი მკვლელი ხუმრობა ვინმემ შემახსენეთ რატომ ვუძლებ ამ ადამიანს.
-ტორნადო ქალო ტორნადო.გვერდით ქეთევანი მომისკუპდა.
-ენაა!.თითისაქევით შევუღრინე გოგოებს და ჩანგლით ტორტის ჩიჩქვნა დავიწყე.
-ტყუილა ნუ აფუჭებ მაგ ტორტის ნაჭერს მომეცი მე შევჭამ.ნინიმ ძლივს მოაღწია თავისი ატრიბუტებით და სკამი ჩემსკენ მოაჩოჩა.
-რაიყო ასე მალე მოასწარი დაორსულება?.გაოცებული სახით გადახედა ქეთიმ და ნინის სახე აელეწა.
-შენ შვილო თავი რამისთვის ხომ არ მიგირტყავს?.ნინი კინაღამ კაბიდან ამოხტა ისე გაგვიბრაზდა ქალბატონი.
-კაი გაჩე ეხლა პატარძალია.ნინის მარიამიც გამოესარჩლა და ყველამ მე შემომხედა აინტერესებდათ ვის მხარეს დავიკავებდი.
-აუ ნუ მიყურებთ ეგრე ჯერ გონზე ვერ მოვსულვარ.ხელების ჰაერში ფრიალი დავიწყე და სიტყვებს უაზროდ ვაჯახებდი.
-დაოკდი დაო დაოკდი.
-ოჰო უყურე კვალიც დაუტოვებია ვაჟბატონს.ნინიმ ყელზე მიმითითა და მომიღუტუნა.
-აუ ვერახართ რა თქვენ გადით გამანებეთ თავი.ვითომდა გაბრაზებული წამოვხტი ფეხზე და ზუკასკენ გავსქურე.


ყველაზე კარგები მყავხართ.. ჩემი ტკბილები ხართ.. დიდი ბოდიშით დავაგვაინე.. იმედია მოგეწონებათ.. აბა ველი თქვენგან შეფასებას მაინტერესებს ვის მოგწონთ ვის არა მოკლედ რას ფიქრობთ ყველაფერი მაინტეესებს.. მომიტევეთ შეცდომები.. მიყვარხართ ძალიან ძალიანნნ...