სრულიად მარტო სეირნობდა ანა-მარია და ფიქრობდა ყველაფერზე რაც მის თავს ხდებოდა. ფიქრობდა იმაზე თუ რამდენი რამის გადატანა მოუხდა სულ რაღაც ამ 17 წლის მანძილზე. არა საკუთარი თავი ნამდვილად არ ებრალებოდა უბრალოდ ებრალებოდა მამა რომელიც მისი აზრით ცუდად ყოფნას არ იმსახურებდა... მისი სიძლიერე ყოველთვის მამა იყო. და ახლა გრძნობდა რომ სიძლიერესს ართმევდნენ, თითქოს მიწას აცლიდნენ ფეხქვეშ,და კარგადვდა ყველაფერს რაც გააჩნდა...დიახ მამამისს ნერვიულობისგამო გულის უკმარისობა დაეწყო და საბოოლოოდ ისეთ დონემდე მივიდა, რომ აპარატზე შეაერთეს. არა ანამარია არ ტიროდა, ძლიერი იყო ანა ცდილობდა ეს ყველაფერი როგორმე გადაეტანა , მაგრამ, დარწმუნებული იყო რომ მამამისი გამოჯანმრთელდებოდა.

******
ორი თვე გავიდა ზუსტად ორი თვე. მარიას ორი თვის მანძილზე ერთი საათითაც არ სძინებია ყოველღამეს მამამისის პალატასთან ათენებდა. ყველგან აგზავნიდა მამამისის საბუთებს ყველა კლინიკაში ოღონდ სცოდნოდა რომ კარაგდ იქნებოდა და ქვეყნის დასალიერშიც წავიდოდა მისგამო.ამ ხნის მანძილზე მისი ძმა არცერთხელ უნახავს , არცერთხელ არ მისულა დათო საავადმყოფოში მამის სანახავდ. ორითვის მანძილზე საჭმელი წესიერად არ უჭამია საშინლად დასუსტდა მაგრამ ამაზე სულაც არ დარდობდა რამდენიმეჯერმე გულიც კი წაუვიდა... სანდროს ქორწილის წინა დღე იყო, წავიდა კაბა იყიდა დაგაემზადა საღამოს ცხრის ნახევარზე გაფრინდა...
სახლში მისვლის თანავე გაემზადა, მიხვდა,რომ აგვიანდებოდა და სირბილით გაიქცა. ერთადერთი ახლა რაზეც ფიქრობდა ის იყო რომ ბეჭედი არ დარჩენოდა.
ეკლესიაში ყველა შეკრებილი იყო, ყველა უიმედოდ იდგა არავის სჯეროდა ანის მოსვლის. ნათია სთხოვდა სანდროს დაეწყოთ უკვე ჯვრისწერა, სანდროსაც ბოლო იმედი გადაეწურა და დასთანხმდა ფიქრობდა რომ ანი აღარ მოვიდოდა ორი თვეა მასზე არაფერი გაუგია და ახლაც ეგონა რომ არ გამოჩნდებოდა.
ჯვრისწერა უნდა დაწყებულიყო ყველაფერი მზად იყო და ზუსტად ამ დროს შევიდა ანი ეკლესიაში. ყველამ მისკენ გაიხედა, ისეთი სახეებით უყურებდნენ გეგონებოდათ ვერავინ იცნოოო , მართლაც ვერ იცნობდნენ ისეთი გახდარი იყო თან ჩასიებული უძილარი თვალებით, მაგრამ მაინც ძალიან ლამაზი. ერთი ის ვიცი რომ ლუკამ, რომელსაც ანიზე მხოლოდ დათოსგან იცოდა რომ კარგად იყო მარიას ნახვით ის მონატრება რომელიც ორი თVის მანძილზე ახრჩობდა ნელნელა უფრო და უფრო უღრმავდებოდა. ანის ახლოს ყოფნით უფროდაუფრო ენატრებოდა ანი, უნდოდა მისულიყო და ჩახუტებოდა, მაგრამ თავმოყვარეობას ვერ გადააბიჯა გაუნძრევლად იდგა და უყურებდა როგორ მიიწევდა ანი სანდროსკენ.
სანდროს ანის დანახვაზე გაეღიმა, გულში ჩაიკრა და გვერძე დაიყენა. ეკლესიიდან პირდაპირ რესტორანში წავიდნენ არც ისე ბევრი ხალხი იყო რესტორანში სულ ახალგაზრდები იყვნენ. ყველა ერთ მაგიდასთან იჯდა სულაც არ იყო გრანდიოზული ქორწილი, მაგრამ სანდროს გარდა ანის არავინ გამოლაპარაკებია. ანის ტელეფონმა დარეკა და სახელის ამოკიტხვისას ანის სახე შეეცვალა.დათო ურეკავდა მიდი ძმა რომელსაც ორი თვის მანძილზე არც და გახსენებია და არც საკუთარი მამა მგაიდიდან ადგომას და გასვლას აპირებდა როდესაც ლუკა მიაძახა
- რაიყო შენს გერმანელ ბიჭებს აქ ვერ ესაუბრები ?? თუ უკვე ისეთი პირადული ურთერთობა გაქვს.. ანიმ სიტყვა არ დაასრულებინა
- გეყო ლუკა
- რაიყო რამე ცუდად ვთქვი ? ალბათ მალე შენც გათხოვდები ვინმე იქაურ ბიჭზე. ანი უბრალოდ გაშტერებული იდგა და უსმენდა ხმას ვერ იღებდა ტელეფონი კი არ ჩერდებოდა
- უპასუხე და აქ ელაპარაკე. მკაცრად უთხრა ლუკამ
- ალო
-როგორხარ ?
- არამგონია შენ ჩემი მდგომარეობა გაინეტერესებდეს რისთVის რეკავ?
- ანა გეყოფა ბავშვობა ელემენტარულად შენი ძმა ვარ
- ხო ძმა ხარ რომელსაც და ორი თVის მანძილზე არ გახსენებია , და არც მოუკითხავს როგორ იყო ( ამ სიტყვებზე ლუკამ გაკვირვებით შეხედა ანის)
-კარგად იცი საქმეები მქონდა, მისმინე ეხლა მამასთან დაკავშირებით გირეკავ
-რაგინდა
-ექიმებს არანაირი იმედი არ აქვთ და აპარატიდან გამოერთებას ვაპირებთ. არანაირი აზრი არ აქვს ტყუილად წვალობს. ეს ყველაფერი იმდენაც ცივად თქვა ანი ერთ ადგილს მიეყინა ყველა მას უყურებდა. მოულოდნელად სითხემ გამოიკვლია გზა მის სახეზე. ყველას ზურგი აქცია და ისე დაიწყო საუბარი
-შენ არანაირი უფლება არგაქვს რომ ეს გააკეთო. ის მამაჩემია გესმის ?? მას ვერავინ ვერ წამართმევთ უჩემოდ მას ვერ მოკლავთ. არ გაბედოთ არ გაბედოთ ეს გააკეთოთ. იცოდე ყველაფერზე წამსვლელი ვარ ყველაფერზე ოღონდ ეს არ მოხდეს. მარია უკვე ხმას ვეღარ იმორჩილებდა . დათოს პასუხს არ დალოდებია ისე გაუთიშა. მის წინ მდგომ სანდროს ბოდიში მოუხდა და იქიდან სასწრაფოდ წამოვიდა. იმ წუთას არ იცოდა რას გრძნობდა, არ იცოდა არაფერი არც ის იცოდა სად მიდოდა უბრალოდ უნდოდა სადმე სრულიად მარტო ყოფილიყო და ბოლო ხმაზე ეყვირა. ტაქსით მაშინვე ლისზე ავიდა, მართლად არ იყო იქ არავინ მთელი ღამე იქ იჯდა უემოციოდ და ცდილობდა გაეგო რას გრძნობდა.მაგრამ, არ გამოსდიოდა სტკიოდა ყველაზე მეტად მამა სტკიოდა მაგრამ ლუკას დაუნდობელი სიტყვებიც საშინლად მოხვდა გულზე.
მთელი ღამე ეძებნენ ბიჭები ანის. იმისდამიუხედავად თუ როგორი გაბრაზებულები იყვნენ მასზე მაინც ნერვიულობდნენ.გამთენიისას დაბრუნდა ანი სახლში სადარბაზოსთან გაგიჟებული ბიჭები, რომ დაინახა თავისდაუნებურად ჩაეღიმა.
გუგამ ხელი მოკიდა ანის და მაშინვე ანისთან ავიდნენ უთხრეს სალაპარაკო გვაქვსო. მხოლოდ გუგა და ნიკა იყვნენ მასთან ერთად დანარჩენი არავინ უნახავს. ბიჭებმა ყველაფერი მოაყოლესს ანის დაამშვიდეს და შემდეგ საქმეზე გავიდნენ, მაგრამ იცოდნენ რომ ლუკასთან და გიორგისთან არაფერი არ უნდა ეთქვათ ეს ანის მოთხოვნა იყო არ უნდიდა ვინმეს შეცოდებოდა და იმიტომ მისულიყო მასთან.

*****
მესამე დღეს მამამისი გადმოასვნეს საქართველოში. მარია გაუნძრევლად იდგა და ხმას არ იღებდა, მხოლოდ საკუთარ თავს ადანაშაულებდა იმაში რომ მამამისი ვერ გადაარჩინა. ბიჭები იყვნენ ასული სამძიმარზე ლუკამ ანის დანახვისას თავი ვეღარ შეიკავა და ჩაიხუტა. ანი არც განძრეულა იმდენად იყო ემოციებისაგან დაცლილი არც ერთი ნაკვთი არ შერხევია. ლუკამ მთელი ღამე ანის გვერდით გაატარა მარტო ვერ ტოვებდა მაგრამ სიბრაზე მაინც ახრჩობდა. უბრალოდ ვერ ტოვებდა საყვარელ ქალს რომელსაც ასეთ მდგომარეობაში ხედავდა და რომელიც სიგიჟემდე ენატრებოდა. ანამარია?
ანამარიას მხოლოდ ლუკას სიტყვები უტრიალებდა თავში და ერთადერთი რაზეც დარდობდა ის იყო რომ საყვარელი ადამიანი აღარ ენდობოდა..
მეგობრებო ძალიან გთხოვთ შემიფასეთ...