_მიდი ანკა გელოდები ჩამოდი_მხიარულად უთხრა ყურმილში გიომ და ხმამაღლა გაიცინა
_მოვდივარ გიუშ მოვდივარ... შენ ხომ იცი სიბნელის მეშინია და სადარბაზოში დამხვდი..._ანკამაც სიცილით უპასუხა და თმებზე სავარცხელი ჩამოისვა
_მიდი ხო გელოდები_თქვა და გათიშა გიორგიმ,ანკამ თმები ღიმილით აიწია დედას მიაძახა "გავედი"კარები ზურგს უკან მოიხურა,ტელეფონი ხელში დაიჭირა მისი სინათლის გამოსაყენებლად სადარბაზოში შუქი არ იყო და ნელი ნაბიჯით დაეშვა ძირს...ძირს ჩასული უკვე საწუწუნოდ მოემზადა , სინათლე სადარბაზოს მოატარა და გიორგი რომ ვერ დაინახა წუწუნი პირზე მიეყინა.
_გიორგი სად ჯანდაბაში წახვედი!_ჩაილაპარაკა გაბრაზებულმა ეკრანზე მისი ნომერი აკიაფა, ზარი გადის მაგრამ გიორგი არ პასუხობს.ანკა გარეთ გამოვიდა და სიბნელეს თვალი მოავლო ღრმად ამოისუნთქა
_გიო!_ხმამაღლა დაიძახა და კიდევ ერთხელ დარეკა_მისი მობილურის ხმაა_ჩაილაპარაკა თავისთვის,და ხმას მიყვა...ხმა ძირს დაგდებული ტელეფონის იყო ,ტელეფონი აიღო და უკან მიიხედა...დიდი მანძილი გამოიარა, კორპუსებიდან გამოსული მბჟუტავი სინათლე ოდნავ მოჩანდა....
_გ..გიოოო_დაიძახა მთრთოოლავი ხმით,მტვრევის ხმა მოესმა და დარტყმის,გიორგიმ ამოიგმინა...ანკამ მისი ხმა იცნო და შოკისგან ხმა ჩაუწყდა,მაგრამ წინ მაინც ჯიუტად მიიწევდა,გაიგონა როგორ ამოიკვნესა გიორგიმ.....
_რა გინდა?_მისი ხმა რომელიც ტკივილისგან თრთოდა
_შენ_ცივი,გამყინავი ხმა რომლის გაგონებისას ანკას დაბურძგნა წამით შეჩერდა თუმცა გზა მალევე გააგრძელა
_მომისმინე გეშ...._გიოს გამწირავი ზმული და წამიერი უკუნითი სიჩუმე...ანკა ჩქარი ნაბიჯით წავიდა გიოსკენ..ხმას მიყვა..კედელს უსულოდ მიყრდნობილი სხეული რომ დაინახა თავში ხელები იცა და მუხლებზე დაეცა
_ვაი_ამოიხავა_გიო...ვაიმე გიორგი...გიორგი_ახლა უფრო მწარედ დაიწყო ყვრილი_ფეხზე მძიმედ წამოდგა და ძვლივს მიაღწია გიორგიმდე,ისიც კედელს მიეყუდა გიორგის ტავი კალტაში ცაიდო და ატირდა თან თავზე ეფერებოდა
_გიო...გიო...ხმა გამეცი რა...რა მოგივიდა?გიორგი გთხოვ...._ხელის კანკალიტ აიღო ტელეფონი და სასწრაფოშI დარეკა_ტავზე ტავი დაადიო და ატირდა..ვერაფერს ამბობდა..უბრალოდ ტკივილისგან ხმას ვერ იღებდა
_ან...ან..ანკა წადი_აღმოხდა გიოს
_არა გიო..ნუ გეშინია ჩემი ბიჭი ნუ გეშინია...მოვა სასწრაფო ყველაფეირ კარგად ინება....._შუბლზე აკოცე სისხლიან ხელს დახედა...ბიჭს რამნოდენიმე ჭრილობა ქონდა მიყენებული...თავი გატეხილი....და რამოდცენიმეჯერ მძიმე საგანი ქონდა ჩარტყმული..ანკა გიჯდებოპდა ამას ვერ უძლებდა....ფაჩუნი მოესმა და შავი ჩრდილი დალანდა.....სხეულს ტრუბის მაგვარი გრძელი "ჯოხი" ეჭირა ხელში,სილუეტი მათ უახლოვდებოდა ანკას კი უფრო უმატებდა კამკალი,მიხვდა რომ ის ის იყო,და არ წასულა ში|შიაგან მოიკუნტა და გიოს მიეხუტა ისე რომ უცნობის სახეს ვერ ხედავდა არ უნდოდა მისი სახლს დანახვა...
_ვინ ხარ?წადი!_დაიღრიალა უცნობმა,მისი ხმიტ თუ ვიმსჯელებტ ახალგაზრდაა,ანლა არც კი განძრეულა უფრო უმატა ტირილს
_წ..წადი_მთელი ძალა ამოაყოლა გიომ ამ სიტყვას
_წადი!_დაიგუგუნა უცნობის ხმამ.ანკამ ტავი აწია და უცნობს ტვალებში ცახედა...შავგვრემანი ბიჭი,მუქი ფერის ტველებიტ და მუქი შავი თმიტ....ლამაზი სახის ნაკვტებით...ძალიან სიმპატიური.მაგრამ ისეთი გამოხდედვა აქვს რომ ნამდვილი მონსტრის მკცვლელის.....ბიჭმა ანკას შეხედა და გაკვირდა ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია და კიდევ ერთხელ გაიმეორე
_ახლა ადექი და მო|შორდი აქედან!
_ა..არა.._ამოიკვნესა და გიოს შუბლზე აკოცა_ამას რატომ აკეთებ?რა დაგიშავა?_კითხა ტირილით
_მოშორდი აქედან თორემ არც შენ დაგინდობ...
_კარგი მიდი...მიდი დამარტყი ეგ ტრუბა მიდი_დაიღრიალა ანკამ და გიოს შუბლზე ტმ,ები გადაუწია_შენ მას არ იცნობ...არ იცი როგორია!დარწმუნებული ვარ ცდები....მაგრამ ამას მაინც არ სეგარცენ..._ბიჭის ხმამაღალმა სიცილმა შეაკრთო
_შენ?შენ მემუქრები მე?ახლა ამას ცავაძარლებ და შენ თუ ჭკვიანად არ იქნები შენც ზედ მიგაყოლებ....
_ანკა წადი_გიორგიმ გააწყვეტინა უცნობს და ამოიკვნესა
_ხედავ ეს ც ამას გეუბნება..მისთვის ძალიან ძვირფასი ხარ...წადი სანამ გადამიფიქრებია....
_სასწრაფოს დავურეკე პოლიციასაც შენ მოშორდი აქედან...გიო ნუ ლაპარაკობ არ შეიძლება_მის გვერძზე დაჯდა კიდევ და უცნობს ახედა
_მიფრტხილდი.._წარმოსტქვა უცნობმა და იქაურობას მოშორდა....
იმ ამბის სემდეგ სამი წელი გავიდა,გიორგი გადარცა მაგრამ ვაი იმ გადარჩენას დაინვალიდდა...მისი გამიოჯამრტელების შანსს ექიმები არ იძლებვიან ტუმცა გიო ანკას დაძალებიტ მაინც ცდილობს...ანკა იმ დღის შემდეგ რამოტ გარეტ არარ გამოსულა სახლშიც სულ სინატლე უნტია მასტან არასოდეს რამდება....ანკა და გიორგი ბიძაAშვილები არიან...მოვარეები...ანკას გიორგის მეტი მეგობარი არ ყავს...გიორგის ბევრი მეგობარი ყავს მაგრამ ანკა მისი დაა რომელიც არასოდეს ყოლია,ანკასტვისაც გიორგი ძმაა...ანკას მამა არ ყავს მხოლოდ დედა და ნათესავები რომელტაგანაც არცერტტანს არ აქვს გადასარევი ურტიერთობა მხოლოდ დედა და გიორგი....იმ ამბის დროს ანკა 16 წლის იყო ახლა 19 წლისაა გიორგი 21_ის....
_დედა წავედი...დღეს დამაგვიანდება_გასძახა ანკამ და კიბეზე დაეშვა "შენი დაგვიანება ვიცი მე" ტავი და8ქნია ანამ...ანკა მობინდებასაც კი არ ელოდება პირდაპირ შუა რრისტვის სახლში უნდა იყოს...უნივერსიტეტში მივიდა...ლექციებს დაესწრო..კვე შუადრე იყო...სახლში წასვლა გადაწყვიტა მაგრამ ჯერ გასეირნება მოუნდა სკამზე ჩამოჯდა სკვერში და ხელებში თავი ცარგო,ვიქრობდა დედაზე და გიორგიზე გარდაცვლილ მამაზე ტავის ცხოვრებაზე და იმ საშინელ დღეზე რომელმაც დიდი დაღი დაასვა მის ცხოვრებას...ფიქრობდა რა უნდოდა იმ ბიჭს გიორგისგან...რას ერჩოდა იმის მიუხედავად რომ გიორგი ტვიტონ არ იყო აზრზე....
_აჰა აქ ყოფილხარ პატარა_ამ ცინიკურმა ხმა ადგილზე მიაყინა,ტავის აწევასაც ვერ ბედავდა მიტუმეტეს ქვეცნობიერი კარნახობდა რომ ეს ის იყო ის საშინელი ადამიანი იმ რამიდან ადამიანი ნრომლის ტვალებმაც საბოლოოდ შეაძულა ღამე და სიბნელე...შეაშინა ისე რომ სიბნელეში გახედვასაც ვერ ბედავს_იცი გეძებდი...._ახლა ნელა ჩაილაპარაკა და გვერდიტ დაუჯდა
_ვიყვირებ_ამოირუსუნა ანკამ
_იყვირებ?ჰაჰაჰა გამეცინა_სარკასტულად ცაილაპარაკა და მუხლზე დადებულ გოგონას ხელს ხელი დაადო,გოგონა შეკრტა.ხელი სასწრაფოდ გამოაცალა,ბიჭს ხელი არ აურია მის ფეხზე ედო...
_რა გინდა?_და მუხლიც გაწია ბიჭმა ხელი დაუშვა და გოგონას ყბებზე უხეშად მოკიდა
_სამი წელია გეძებ...და იცი ახლა რომ გიპოვე შენი გაწამების სურვილი უფრო მკლავს....
_რა გინდა ?მანიაკი ხარ?_შეშინებულმა ახედა ბიჭს ტვალებში წამიტ ორივე დაიბნა ტუმცა,ხელი ჩამოუშვა
_არა მანიაკი არ ვარ , გაგაფრთხილე რომ წასულიყავი მაგრამ შენ......სენმა სიჯიუტემ და გაუტეხლობამ დაგყუპა პოატარა...._ანკამ საატს დახედა უკვე წასვლის დრო იყო,ფეხზე წამოდგა და წასვლა დააპირა როცა ხელზე უხეშად მოლკიდა ხელი და შეაცწრა
_საიტ გაგიწევია?
_მე,მე სახლში მივდივარ..._დაიბნა ანკა...წარმოიდგინა რომ შეიძლება არ გაეშვა და რამე სადმე დარცენილიყო
_ვერსად ვერ წახვალ ცემტან ერთად წამოხვალ..
_არა...მე..მე არ შემიძლია_ატრტოლდა,ბიჭმა შეამცნია და აღშფოტებულმა შეხედა რა დაემარტაო
_რატომ?წამოხვალ შენტვის აზრი არ მიკიტხავს_ანკამ იფიქრა არ რირს ჩემი სუსტი წერტილის გამჟღავნებაო და შეშინებულმა უპასუხა
_უბრალოდ მაშინებ...და არ მინდა შენს სიახლოვეს ვიყო..._ბიჭს გაეცინა
_ძალიან კარგი პატარავ...ეს მომწონს...მაგრამ ახლა მაინც წამოხვალ ცემტან ერთად..._ხელი უხეშად მოკიდა და რასაცქვია მიათრია მანქანამდე მანქანაში ცაჯდა და ჯარი ცაუკეტა შემდეგ კი ტვითონ მოარა და მანქანაში ცაჯდა
_გამიშვი რა!_ტირილით უთხრა ანკამ როდესაც ცაჯდა,ბიჭი მის ასეთ პანიკაზე გაოცდა
_ნუ გეშინია მართლა კი არ მოგკლავ უბრალოდ გავიაროთ_უთხრა და მანტანა დაქოქა,ანკამ ვერარაფერი ვერ უთხრა ძალიან აშინებდა ეს ბიჭი.მინას თავი მიადო და მუშტით ცრემლი მოიწმინდა
_არ მეტყვი რისი გეშინია?_კიტხა დიდი ინტერესით
_საერტოდ არაფლის...._უტხრა უტეხად
_ცემი?
_კი
_წყლის
_არა
_სიმაღლის
_კი
_სამიდან ორი.ესეიგი მშიშარა ხარ..._გამოიტანა დასკვნა და მანქანა გააცერა
_რა..რატომ გააცერე
_საიდან იცნობ იმ ნაგავს?
_ვის?
_იმ ნაგავს იმ რამიტ რომ გადაეფარე
_ის ნაგავი არ არის
_არის
_არა
-ვინ არის შენი?
_ბიძაშვბილი და ერტადერთი მეგობარი,მეტყვი რატომ მოიქეცი იმ დრეს მასე?
_დაიმსახურა...
_ახლა შენც იმსახურებ...ცემას მაგრამ...
_ზედმეტები..ახლა სად არის..
_შენი გაუბედურებული სად იქნება...ყევალფერი შენი ბრალია შენი ბრალია რომ ვერ დავრდივარ მასტანე ერტად პარკებშAი წვეულებებზე,და საერთოდ მხოლოს სახლი_უნივერსიტეტი_სახლი რომ მაქვს მარშუტი..შენი ბრალია ნერვები რომ მრალატობს...შენი ბრალია რომ ჩემი ცხოვრება ახლა ვერ დადის შენი..._დაუყბირა და ატირდა მზე იწყერებოდას,თვალტახედვა უფრო ბუნდოვდებოდა
_სახლში წამიყვანე რა ძალიან გთხოვ...უბრალოდ მეტად ნურარ შემაძულებ თავს....
_გძულვარ?_გულუბრყვილოტ იკითხა ბიჭმს
_რატქმაუნდა
_კიდევ?
_რა?
_კიდევ რა ემოციებს ავრზრავ სენში?
_წამიყვანე რა უკვე ბნელდება ძალიან გთხოვ...
_მიპასუხე!
_შიშს...
_კიდევ...
_ზიზღს..
_კარგს?
_კარგას ვერაფერსდ ვერ ვხედავ შენში....
_მაშინ ჩემთან იქნები სანამ არ დაინახავ...
_არა ძალიან გთხოვ არა..._უკვე ისე დაბნელდა რომ თვალტახედვა საკმარისად მისუსტდა,ანკას შეტევა დაეწყო
_გთხოვ შუქი აანთე ძალიან გთხივ..._ტელეფონი ამოიღო და გაანატა სინათლეს მიაშტერდა.ბიჭი გაკვირვებული უყურებდა და ფუქრობდა რომ ეს გოგო ნამდვილი გიჟი იყო_აანთე შუქი..აანტე..ფარები ჩქარა გარეთაც...აანთე_კანკალი დაიყო ცრემლები რაპარუპიტ მოსდიოდა
_რა დაგემარტა?_ყველაფერი გააკეტა რისი განატებაც შეიძლებოდა.თავისი ტელეფონიც კი ამოიღო დაა გაანათა
_შენი ბრალია შენი..._კვლავ კანკალებდა...ოფლი მოიწმინდა_სახლში წამიყვანე...
_ჩემი ბრალი?_გაიკვირვა ბიჭმა
__ხო
_სიბნელის რატომ გეშინია?
_შენ არაფლის გეშინია?+__უთხრა კანკალიტ და მის თვალალებს ახედა
_მეშინია....
_მეც...მაგრამ იმ ღამის შემდეგ....წამიყვანე ძალიან გთხოვ თუ ადამიანი ხარ...წამიყვანე გული არ გაქვს...
_რა იმ ღამის შემდეგ?_და მანქანა დაქოქა...
_სამი წელია სიბნელეში არ ვყოფილვარ..._უემოციოდ ამოილაპარაკა
_როგორ?_გაკვირვებულმა გამოხედა,ვერ გაიაზრა ანკას სიტყვები
_უბრალოს...საერთოდ შენ რატომ გელაპარაკები ?რა გინდა ჩემგან?_შეხედა სეშინებულმა
_შენ!
_მე?
_ხო შენ?
_გაგიჟდი?....გიჟიხარ....
_არც შენ ხარ ნაკლები_ცალყბაგ გამიღიმა
_ვერ გიტან...მეზიზღები....
_კარგი რა_ხელი აიქნია ბიჭმა
_სახელიც არ ვიცი!_ნერვიულად გაიცინა ანკამ
_ერეკლე...
_არა!
_რა არა?
_არასოდეს...მხოლოდ სიძულვილი...
_რატომ?
_ჰაჰ...რატომ?რატომ ჩააგდე ჩემი ძმა ასეტ დრეში?
_ღირსი იყო!
_მიპასუხე!
_ცემს დას უყვარდა...
_ამის გამო?გიჟი ხარ?არასოდეს გესმის არასოდეს....
_მან კი ერთხხელაც არ შეხედა..._აგრძელებდა
_შენ ვერ გაიგე!გიორგის არ უნდოდა მასთან ურთიერთობა არ უნდოდა მისი დატანჯვა....
_ის არარ არის!_ტკივილით წარმოსტქვა,_იმ დღეს მოკვდა,მე კი ძალიან გამწარებუულიო ვიყავი..ის სულ მელაპარაკებოდა მასძე ოცნებობდა მის ერთ შემოხედვაზე და ღიმილზა მაგრამ მან ის არ არირსა....
_ავადმყოფი ხარ...გიორგი სუფთაა..გესმის...შენ კი ის დაან=ინვალიდე..ვერ გიტან...ვე...._შეაწყვეტინა
_დაინვალიდდა?_სინანულით იკითხა
_დაინვალიდდა?_ცინიზმიტ წარმოსთქვა_მე რომ არ მომესწრო მას მოკლავდი....
_ვხვდები...
_გვიან...
_რა გავაკეთო?
_უბრალოდ მოშორდი ჩემი გონებიდან და ცხოვრებიდან არასოდეს დამენახო არასოდეს...
_უბრალოდ...._და მანქანა გააცერა მის სახლტან მოვიდნენ,ანკამ ვერ გაბედა სიბნებეში გახედვა იმ დონემდე ეშინოდა რომ ვერ ბედავდა...
_არ შემიძლია....
_რა?_კვლავ გაუკვირდა ბიჭს
_ვერ გავალ სიბნელეში არ შემიძლია...
_მაშინ მე რა გიყო?_ცინიზმი დაუბრუნდა ბიჭს
_ჰაჰ...._ბრაზით ცაიცინა ანკამ
_რა გიყო?_კეფა მოიფხანა ბიჭმა
_წავალ.._მტკიცედ წარმოსთქვა ანკამ და კარის ცხაკუნის ხმაც გაისმა
_წადი_ჩაეღიმა ერეკლეს
_დიახაც წავალ.._საწყლათ ამოილაპარაკა ახლა ანკამ
_წადი მერე_ხელი გაიქნია ბიჭმა
_კრეტინი..._ცაილაპარაკა თავისთვის
_ვერ გავიგე?_თვალი მოჭუტა ბიჭმა
_მეზიზღები_სიძულვილით შეხედა
_ეგ ვიცი..ახალი?
_წავედი_წარმოსთქვა და წამში გარეთ სიბნელში აღმოცნდა.და გაშეშდა შიშისგან ..ვეღარ გაინცდა და ატირდა ხმამაღლა ატირდა წასვლა უნდოდა მაგრამ ვერ მიდიოდა.ერეკლე კი გაკვირვებით უყურებდა ,მისი ტირილის ხმა რომ გაიგო ინტიქტურად გადმოვიდა მანქანიდა და მასთან მიიჭრა
_მეშინია_ამოიჩურჩულა გოგონამ და ხელი მთრლი ძალით მოუშირა ხელზე
_დამშვიდდი..._გოგონა მკერდძე აიკრო ბიჭმა და სადარბაზოსკენ უბიძგა_მოდი ..რომელი სართულია?_ერეკლესაც ეტყობოდა ანერვიულება
_მე..მესამე_ამოილაპარაკა ანკამ და ბიჭს უფრო მიეკრო..ერეკლემ უხმოდ აიყვანა მესამე სარზტულზე
_სად შევ...
_წითელ კ..კარში აი _სუსტად გაიშვირა ხელი კარისკენ ანკამ,ერეკლემ მიიყვანა და ხელი ზარს დააჭირა
_არავინაა..წადი მე თვითონ მივხედავ თავს _შიში და სიუხეშე დაუბრუნდა ანკას
_არა!სად არის გასაღები ? _მტკიცედ უთხრა
_წადი მეთქი!_თავისთავად არ ჩამორჩა ანკაც