ამასობაში დანელიამაც დამირეკა,ტანში გამცრა,ამათი ჩხუბიღა მაკლდა ახლა!
-ხო აკო
-გარეთ გელოდები,მალე გამოხვალ?
-კი,აი 10 წუთში მანდ ვარ
-ვინ იყო?-გაკრეჭილმა მკითხა ბაჩომ
-ჩემი შეყვარებული!-პირში მივახალე
-აბა რაიონშიაო?-გაცინა და ნიკაპი მოისრისა
-მოდი შემეშვი კარგი?
-უკეთესი აზრი მაქვს,ერთად გავიდეთ და ვნახოთ შენი შეყვარებული
-რამდენის უფლებას აძლევ შენს თავს?!-საშინლად გავბრაზდი
-მომწონხარ დავაშავე რამე?-ჯიბეებში ხელები ჩაიწყო
-გასაგებია,რომ მოგწონვარ,მაგრამ გითხარი უკვ რომ შეყვარებული მყავს-თავი გავაქნიე
გასახდელში შევედი და გამოვიცვალე,უკანა კარებიდან გავიპარებითქო თუმცა წინა კარებთან იდგა დანელია და მაინც დამინახავდა დებილი ბაჩო. ფეხაკრეფით მივეპარე უკნიდან დანელიას და ხელი დავავლე
-მოიცა გოგო სად მიმათრევ?-გაეცინა და მომეხვია მაგრად,როგორც იცოდა ხოლმე
-ჩქარა წამოდი-თან ბაჩოს მანქანისკენ ვიყურებოდი არ დამინახოსთქო.როგორც იქნა გავეცალეთ იქაურობას და შვებით ამოვისუნთქე-რა ქენი დალიე წამლები დღეს?-შვებით ამოვისუნთქე და გავუღიმე
-კი დავლიე,რა გჭირს შენ? რა სახე გაქვს?მშვიდობაა?
-კი,კი აკო,ცივა ძალიან
-ლაშა აქვე ცხოვრობს,თან მინდა ჩემი სასტავი გაგაცნო,დავპირდი ნიას ამოვიყვანთქო,თოკოს შეყვარებული ნინიც მანდაა და ლასას ცოლიც,მათაც უნდათ შენი გაცნობა
-ამ დროს? გვიანია აკო 10 საათია-ტუჩი მოვიკვნიტე
-არცისე ნია,მერე იქით ჩვენ წაგიყვანთ მაგაზე არ იდარდო,სულ ნახევარი საათით რა
დავთანხმდი და ლაშასთან წავყევი,ყველა თბილად შემხვდა,რამდენიმე უცხო ბიჭი იყო.
-ვაა ნიაკო ტო!
-"ლაივში" უფრო ლამაზი ყოფილხარ-სიცილით მითხრა ერთ-ერთმა
-მადლობა-გამეცინა
-კარგით ნუ გააწითლეთ ჩემი გოგო-გადმომხედა დანელიამ
-შეურიგდი ამ დებილს?-სიცლით მკითხა თოკომ და დანელიას თვალი ჩაუკრა
-ეეე ნუ შეჭამეთ გოგო,სხვა ილაპარაკეთ რამე-გამომესარჩლა ალეკო
-მთელი სასტავი ველოდით შენს გაცნობას,ისე ამ თავგასიებულში რა მოგეოწნა ასეთ კარგ გოგოს?-არ ცხრებოდა დათო
-დავით ძმა-გაეცინა დანელიას
-გისმენ ბრატ
-გინდა გარეთ გავიდეთ და მარტო შემოვიდე?-თვალი ჩაუკრა
-ეს შუტკების მამააა ნია,გეცოდინება უკვე თუ ჯერ არ გამოუვლენია შენთან თავისი იუმორისტული ნიჭი?
-ბიჭო,ნია ორი დღის გაცნობილი კი არ მყავს,მეორე წელია ვიცნობ და იცის ამან ჩემი შუტკები-სიცილით გადმომხედა
მუნჯივით ვიჯექი და ამათ ხუმრობებზე დებილივით ვიცინოდი,
-"კოფეს" დალევ ნია?-ქალის ხმით მკითხა დათომ და გადაიხარხარა
-ვაი რა გეშველება გულორდავა ნეტა ვიცოდე რა!-თავის ქნევით გასცა პასუხი ლაშას ცოლმა ნუკამ-ნია ყავს დალევ თუ ჩაის?-მერე მე მომიტრიალდა გაღიმებული სახით
-ჩაის დავლევ ნუკა-ღიმილივე ვუპასუხე
-მიბაძე ბიჭო ნიას,ამდენ ყავას რო ხეტქავ არაა მაი კაი საქციელი-ღადაობას არ წყვეტდა დათო
-ამას აჭამეთ დღეს?-სიცილით გადახედა ბიჭებს ალეკომ
-უუფ,ეგ ხო იცი არ დაიკლებს-უპასუხა თოკომ
-აბა რამ გადარია?
-რამ და მეორე წელია ჩემი პოტენციური სარძლოს გაცნობა მინდა და ძლივს მეღირსა
ამაზე ყველას გაგვეცინა,ნუკა ჩაი მომიტანა,დიდად არ მინდოდა,თუმცა ზრდილობის გამო ცოტა დავლიე.ნახევარ საათზე მეტ ხანს მოგვიწია იქ ყოფნა,აკოს ვჩქმიტავდი,თვალებ ვუბრიალებდი წავიდეთთქო,ბოლოს ძლივს იკადრა ბიჭმა წამოსვლა,ლაშას მანქანით წამოვედით ნახალოვკაში.
-იცოდე არსად გადაუხვიო გაიგე?-სიცილით გავაფრთხილე
-სად უნდ აგადავუხვიო ღადაობ?-მასაც გაეცინა და ცხვირზე მომიჭირა ხელი,ვერ ვიტანდი ასე რომ აკეთბდა ხოლმე
-ხვალ გამოცდა გვაქვს ჩვენ კიდევ არაფრის აზრზე არვართ-გამეცინა
-მართლა? და ამას ეხლა მეუბნები?-მასაც გაეცინა
-ოჰ, თორემ რას ამბობ მოიკლავდი მეცადინეობით თავს-სიცილი ამიტყდა
-რა ვქნათ?
-რავი გადავწერთ რა
-რაო რაო? მომესმა? დავიჯერო ესე ძაან ვახდენ გავლენას შენზე?-გაეცინა
-რატო ვითომ? ერთხელ ხო მეც უნდა გადავწერო?-მეც გამეცინა
-ჩემი სიცოცხლე რო ხარ ეგ იცოდი?-რაო? ახლა ეს რა შუაში იყო?გამეცინა
-ისე ესე არაკაცურად რა პონტში მომექეცი?-იუმორში გავუტარე
-ძაან მქონდა გული ნატკენი ნია აი სასტიკად მომექეცი,სამაგიეროს პონტში არ მიქნია,პროტა ძაან ვიყავი დაღლილი შენი ხან მინდა ხან არათი და მაგ პონტში.დაჟე იმისიც არ მჯეროდა რო მართლა შეგიყვარდი,მეგონა ისევ იგივე თამაშს აგრძელებდი
-და მე რას ვგრძნობდი იცი?თქვენ რო იცით ხოლმე იმენა დედა მეტირა,კინაღამ მოვკვდი აკო-ცრემლები მომაწვა,ამჯერად არც მიფიქრია მათი შეკავება
-ნია ნუ ტირი,ვსიო მე შენთან ვარ,ორივემ ვიტანჯეთ ახლა საკმარისია-მომეხვია და თმებზე მეფერებოდა
-მეტი მართლა აღარ შემიძლია აკო,მეშინია რომ ისევ იგივე გაიმეორებ,დავიღალე ძლიერად ყოფნით,საკმარისია უკვე-ვსრუტუნებდი პატარა ვაბშვივით
-მართლა ასე დაიტანჯე?-სახე მოექუფრა მასაც
-შენ ვერც კი წარმოიდგინე აკო,ეს არ იყო ცხოვრება აი ვერც კი გეტყვი მაშინ რას ვგრძნობდი
-ჩემო პატარა,როგორ დატანჯულხარ,ვიცი რო არ მეპატიება ჩემი საქცილი,პროსტა მაშინ იმდენად ვიყავი გამწარებული შედეგებზე აღარ მიფიქრია,ერთი პერიოდი იყო ისეთი რო მეგონა აღარ მიყვარდი,მარა მერე დროთაგანმავლობაში მივხვდი რო ძაან მიყვარხარ უფრო მეტადაც კი
-როგორღა უნდა გენდო აკო?-ცრემლები შევიმშრალე
-ვიცი ჩემო პატარა,ვიცი რო ვერ მენდობი მარა რა ვქნა რით დაგიმტკიცო რო უაზროდ მიყვარხარ?არ ქრება სიყვარული რომელიც ისე ძაან გაბედნიერებს რო მზად ხარ ყველაზე და ყველაფერზე უარი თქვა,შენ რო გაიჩითე ჩემს ცხოვრებაში იმენა ცხოვრების მუღამი გამიჩნდა,აქამდე თურმე არც მიცხოვრია ყველა და ყველაფერი მეკ*და.-ჩემი სახე ხელებში მოიქცია,ჯერ ცხვირზე მაკოცა,შემდეგ კი ტუჩებზე.ეს ჩვენი მეორე კოცნა იყო,თუმცა ამჯერად წინააღმდეგობა არ გამიწევია.ძლივს გამოვეცალე,გული გამალებით მიცემდა,საოცარი შეგრძნება იყო,გამიღიმა და შუბლზე მაკოცა,მეც გავუღიმე და ასე დებილებივით ვუღიმოდით ერთმანეთს.მერე ხმამაღლა გამეცინა და მანქანის საზურგეს მივეყდენი
-რა გაცინებს?-მასაც აგეცინა და ხელზე მაკოცა
-არვიცი-ვერ ვჩერდებოდი
-ძაან ლამაზი მყავხარ
-გაქრი შენ
-რას დამცინი გოგო
-არ დაგცინი,ხვალ მაგარი დარხეული გვაქვს გამოცდაზე-თემას გადავუხვიე
-ნუ გეშინია,მე შევიტენი შენს მაგივრადაც-გაეცინა-ჩემო ლამაზო
-აკო
-ჰო
-ვალებზე რატო არაფერი მითხარი?
-რა ვალებზე? ვინ გითხრა?-წამოენთო
-რა მნიშვნელობა აქვს მაგას? როგორ აპირებ გადახდას?
-ვიზამ რამეს ნია,ვინ გითხრა მითხარი,სალომემ? მარა ლადო არ ეტყოდა პონტი არაა მაგას,ალბათ ჩვენი ემსიჯები წაიკითხა
-სალომე არაფერშუაშია და საერთოდაც რასაც გეკითხები იმაზე მიპასუხე
-ვიზამ რამეს ნია
-კარგი დაწყნარდი აკო და მშვიდად მითხარი რამდენი გაქვს ვალი?-სახეზე ხელი ჩამოვუსვი-ვიცოდი რომ ძალიან ღიზიანდებოდა და ამით კიდევ უარესს ვაკეთებდი
-ამაზე არ გვინდა ლაპარაკი კარგი?
-არ მინდა რამე შარში გაეხვე აკო
-გპირდები მსგავსი არაფერი მოხდება,ადი ეხლა თორე გვიანია ნინო გაბრაზდება,დილით გნახავ გამოცდაზე,მიყვარხარ
სახლში შევედი,ნინომ ლექციები მიტარა სად ხარ ამდენ ხანსო.არ ვიცი რამ წამომიარა დილით,მაგრამ ისე გადავიპრანჭე აკოს უეჭველად გული დაარტყამდა.
-ასე გამოპრანჭული როდიდან დადიხარ დედი უნივერსიტეტში?-შემათვალიერა ნინომ
-რავი დე,დღეს მომინდა-გამეცინა
-არ დაგარიო დანელია-მასაც გაეცინა
თვალი ჩავუკარი და უნივერსიტეტში წავედი,ჩემი ბიჭი კარებთან იდგა და მელოდა,როგორც ადრე,ტაქსიდან გადმოვედი,გავუღიმე და მისკენ სირბილით წავედი.




____________________________
ვიცი პატარაა მაგრამ მეტის დადება მართლა ვეღარ მოვახერხე მაპატიეთ.