ალექსი ფეხზე წამოდგა და ზურგი მაქცია.
-ურჩხული!მე ურჩხული ვარ ემილი,არმაქვს უფლება შენთანერთად ვიყო,მე თავდ სატანა ვარ!
არცკი ვიცი რასვაკეთებდი უბრალოთ ინსტიქტურად მოვიქეცი ,მასთან ახლოს მივედი და ხელები წელზე შემოვხვიე ,არვიცოდი, არვიაზრებდი რასვაკეთებდი უბრალოდ მინდოდა და ვაკეთებდი
-და თუ მე მინდა?!თუ მინდა სატანასთან ერთად ყოფნა!მაშინ?!
ალექს გაეღიმა. წელზე შემოხვეული ხელი გამაშვებინა,ჩემსკენ შემობრუნდა თვალებში ჩამხედა და მითხრა-მაშინ უფლება გაქვსნახო როგორია სატანა! თავად დემონი!
ხელი მაჯაში დამადო და კაბინეტიდან გამიყვანა,ლიპტში შევედით სანამ პირველ სართულზე მოვხვდებოდით, მხოლოდ მაშინ გავიაზრე რა გავაკეთე და რაც ვთქვი .
ეხლა რავქნა?....არვიცოდი რამეთქვა რაგამეკეთებინა მხოლოდ ის ვიცოდი,რომ ადამიანი ვინც გვერდზე მედგა ყველაზე ძვირფასი გახდა ჩემთვის....თითქოს და დიდიხანია ვიცნობდი.....უიმისოდ მარტოსულად ვგრძნობდი თავს...უსუსურ საცოდავ ,უმწეოდ ესე აღარშმეძლო....აღარმინდოდა ვინმეს შევბრალებოდი არვიცოდი რამელოდა წინ, მაგრამ მზად ვიყავი!ყველაფრისთვის მზად ვიყავი!
ლიფტის კარები გაიღო,ალექს ჩემი ხელი მჭიდროთ ეჭირა, თითქოსადა სადმე გავიქცეოდი,ესეთ საქციელზე გამეღიმა
ყველა ჩვენ გვიყურებდა მთელი მომუშავე პერსონალი თვალს გვაყოლებდა.
გარეთ გამოვედით და მანქანით მიუყვებოდით გზას სად მივყავდი წარმოდგენა არმქონდა
********
მანქანა ტყესთან ახლოს, გზისპირას გააჩერდა და ორივე გადმოვედით.
-გამომყევი! მითხრა და მეც უსიტყოდ დავემორჩილე.
მივყვებოდი უკან ,სანამ შუაგულ ტყეში არამოვყავით თავი.
-აქ რა გვინდა?
-უნდა განახო,ჩემი ნამდვილი სახე უნდა განახო,ჯერ პიჯაკი გაიხადა შემდეგ კი პერანგიც.წამიერეად ჩემთან გაჩნდა გონსვერ მოვსულიყავი ისე სწრაფადვე გაქრა.
ერთ ადგილას გაშეშებული ვიდეგი და ვერგამეგო საიდან ქონდა ესეთი სისწრაფე?ან სად წავიდა?ფიქრებიდან გამოვერკვიე, როცა დავიანახე ცალიხელით უზარმაზარი პუმა ეჭირა და ხელს არუშვებდა.ცხოველი ხან კმენდა,ხანაც კაწრავდა,მაგრამ მას ჭრილობები სწრაფად უხორცდებოდა.
-რასაკეთებ?! პუმა რადგინდა?
წამში თავი წააგდებინა პუმას და დავიახე სისხლის დანახვაზე როგორ აენთო თვალები,გრძელი ეშვები როგორ ჩაავლო პუმას და სისხლი დალია.
ერთ ადგილას გაყინული ვიდექი და მინდოდა ეს ის საშინელი კოშმარი ყოფილიყო,რომელიც წუხელ მესიზმრა,მაგრამ არა! რომ დავინახე პუმა როგორ მოისროლა და ჩემსკენ დაიძრა, ისევ წითელი ანთებული თვალები ქონდა, სახე კი სისხლით მოთხვრილი. მეგონა გული წამივიდოდა,სახეზე ფერი გადამივიდა, მუხლები მიკანკალებდა თავს როგორ ვიკავებდი რომ არწავქცეულიყავი ვერგამეგო.ჩემს წინ გაჩერდა
-ეს გინდოდა?! გინდოდა გაგეგო ვინ ვიყავი?! გინდოდა გაგეგო რა ვიყავი!ეს ვარ!ვამპირი! სისხლის მსმელი დემონი!ესარიჩემი ნამდვილი სახე...იცი მინდოდა შენთვისაც იგივე გამეკეთებინა!...შენი სისხლი ისეთი მიმზიდველია....შენი სურნელი...ისე მიზიდავ...ისე მწყურიხარ...რატომ არყვირი?! რატომ არითხოვ შველას?!რატომ არგარბიხარ?!
ისევ გაუნძრევლად ერთადგილას, გაყინული ვიდექი,
თვალის დახემხამებაში ჩემს ზურგს უკან გაჩნდა და როგორც სიზმარში ისე მოიქცა თმები გვერდზე გადამიყარა და...მოვემზადე სიკვდილისთვის! მოვემზადე....მაგრამ იცით რა?....არმადარდებდა რასგააკეთებდა....სულიერად მაშინ მოვკვდი იმ კოშმარულ დღეს როც ავარიაში მოვყევი...როცა გვამები უნდა ამომეცნო...ჩემთვის სულერთი იყო უკვე რასგააკეთებდა ალექსი.
მისი სუნთქვა კისერზე მეფრქვეოდა,თვალები დავხუჭე,არვიცოდი რას იზავდა უბრალოდ ერთადგილას გაყინული ვიდექი...ძალიან ნელა დაიხარა და გაყინული ტუჩები მომადო კისერზე...მთელ ტანში დენმა დამიარა...
ესე ერთხანს იყო შემდეგ ზურგით შებრუნდა და მითხრა
-არშემიძლია!შენ ჩემთვის ბევრად მეტიხარ! ვიდრე სისხლის წყურვილი ვიდრე უბრალოდ....ადამიანი.იმ დღეს იმიტომ არმოგკალი რომ შენში საკუთარი თავი ამოვიცნი..ამქვეყანაზე მეც ისევე მარტოსულივარ როგორც შენ.
მე 1965 წელს მოვკვდი და იქიდან მოყოლებული....გაყინული უსულო, სისხლის მსმელი არსება ვარ...მოხეტიალე მოჩვენება...უსარგებლო უსულო სხეული...მხოლოთ მოკვლითვის ვარ გაჩენილი...მხოლოთ იმისთვის რომ სხვას ტკივილი მივაყენო!.....ჩემი თავი თავად მეზიზღება....დემონი!სატანა ვარ!
-...უნდა წახვიდე!ჩემგან უნდა წახვიდე! არ იმსახურებ ჩემნაირ ავხორცს! არა!არავინ იმასახურებს...ჩემთან მომავალი არგაქვს!.....ჩემთან ბედნიერება არგიწერია!...უნდა წახვიდე!წადი!
-რას ვგრძნობდი?ვუყურებდი ეგრედ წოდებულ უსულო სხეულს...უსლო არვხორცს და მივხვდი რომ მასთან ერთად ცხოვრება მინდოდა... მასთანერთად ყოფნა მინდოდა არაქვს მნიშვნელობა...ის სატანა არის თუ დემონი...მე ის მჭირდებოდა როგორც მას!
მას უფრო ქონდა სული....გააჩნდა გრძნობები ვიდრე სხვა დანარჩენ ადამიანებს...მას უფრო შეეძლო ძლიერად ჰყვერებოდა...ვიდრე ნებისმიერ ადამიანს...მიხვდი რომ ალექსი ჩემში შიშის ნაცვალდ......სიყვარულს აღვივებდა...მე უტვინოს და სულელ ადამიანს შემიყვარდა....დიახ! უბრალოდ ვამპირი შემიყვარდა!
-შენზე გამბედავი ჯიუტი და უტვინო ადამიანი არშემხვედრია-თქვა და გაიცინა.
მისკენ მივბრუნდი ისევ შემოვხვიე გაყინულ სხეულზე ხელები და უკნიდან მთელი ტანით ავეკარი,გამეღიმა-მეკი ვამპირს არშევხვედრილვარ!
ალექსი მომიბრუნდა მისი თვალები ცისფრად ელავდა,თვალებში მიყურებდა
-მიყვარხარ ემილი! მიყვარხარ!პირველივე დღიდან მიყვარხარ ,მინდოდა ჩემთან ახლოს მყოლოდი ,მაგრამ ამვდროულად შორს! მინდოდა გამეშვი ,მაგრამ არშემიძლია! უბრალოდ არშემიძლია! მითხრა და გულში ჩამიკრა.
-არც გამიშვა! მე არსად არწავალ!
დიდხანს ვიყავით შუაგულ ტყეში სანამ არდაღამდა,ალექსმა სასტუმროში მიმიყვანა და წავიდა.
*****
ემილი
სასტუმროში ავედი. ყურებამდე ბედნიერი და გახარებული ვიყავი
შხაპი მივიღე და ლეპტოპი ჩავრთე, საწოლზე მოვკალათდი ,
თათა მირეკავდა
-თათა როგორ ხარ?
-როგორ ვარ ხო?! გოგო ესეუნდა სულრო დაიკარგე! ერთი არუნდა მომიკითხო?
-კაი რა თათ ,არმეცალა,მითხარი მანდ რახდება როგორ ხარ?
-სამსახური შევივალე გადავიღალე იქ და მენეჯერად დავიწყე მუშაობა....ეი...ემილი რაგჭირს?..არმისმენ?
-ხო...ხო რამითხარი?
-ეი ქალბატონო აბა მითხარი რა გჭირს?ვინ დაგატყვევა ესე რომ არც კი უსმენ საუკეთესო დაქალს!
-ვინდა ალექსანდრე ბერიძემ
-გოგო ეგ ვინარი?
-ჩემი უმფროსი
-შენ აღარ ხუმრობ აი...მითხარი როგორ გამოიყურება
-ჩემზე მაღალი, სრული,ცისფერი თვალებით სწორი ცხვირით,და სქელი ტუჩებით
-ოჰო შენ ისე ლაპარაკობ მემგონი შეგიყვარდა
-კაი შენ ეგმითხარი,ბექასთან საქმეები როგორ მიგდის?
-ო ბექას ნუ მიხსენებ დამაწყვიტა ნერვები ხოიცი როგორი ცანცარაა და უყვარს ჩემი ნერვებზე მოშლა...
თათას ვუსმენდი,უფროსწორად თითქოს ვუსმენდი და ფიქრებში ალექსთან ვიყავი
-გოგო ემილი ....გამაგიჯა ამგოგომ,წავედი მედა ჭკვიანად იყავი ესეთ გონება გაფანტულს რომ გიყურებ ნერვები მეშლება-თქვა და სკაიპი გათიშა
ლეპტობი გავთიშე და დასაძინებლად მოვემზადე როცა.........