დიახ სიკვდილამდე სილვდილის დაჯერება ძალიან ძნელია.თითქოს უკვე ეს სიტყვები გახდა ჩემი ცხოვრების აზრი სულ ის მიტრიალებდა თავში და მუდამ მასზე ვფიქრობდი სულაც არ იყო წს კარგი.ყოველთვის ტკიბილს მაყენებდა სიკვდილზე ფიქრი ახლა ხომ საერთოდ.ვფიქრობდი რომ შეიძლებოდა ერთ დღესაც დავშორებულიყავი ყველაფერს რაც არსებობდა ყველას ვინც მიყვარდა.სულ ჩაფიქრებული ვიყავი დაგონებით სულ სხვაგან ჩვენ გარეშე დარხჩენილი მათ ცხოვრებას ვხედავდი.ვხედავდი და ვხვდებოდი რომ ჩცემი არ ყოფნა დიდ ტკივილს აყენებდა ყველას არავინ იღიმოდა არავის უხაროდა აღარ შემეძლო მათი ასეთების ყურება და შევწყვიტე ფიქრი დავუბრუნდი რეალობას და თვალი მოვავლე ჩემ ცარიელ ოთახს გაინტერესებთ ალბათ აქ როგორ მოვხვდი.ჩემი საავადმყოფოში დატოვება უნდოდათ,მაგრამ მე სასტიკი უარი ვთქვი და დაუკითხავად წავაყვანინე თავი.საწოლზე ვზივარ და ვუყურებ რაღაც უფერული როგორ შედის ჩემ სხეულში ნერვებს მიშლის ყოველივე ეს და მოვიგლიჯე ხელიდან ცოტა ნაზად მაინც მომეხსნა,მაგრამ რად გინდა შედეგი იყო სისხლი ისევ და ისევ სისხლი.წითლად შეიღება ლოგინის ცისფერი თრთრეული.როგორ ტკივილს მაყენებს ყველაფერი,გონებაში ვხედავ როგორ გადის დღეები კვირეები წლები და როგორ იტანჯებიან ჩემები არა არა და არა არ მინდა ასე დაიტანჯონ არ მივცემ ამის უფლებას.ფიქრებში გართულს ფეხის ხმა მომესმა.უცბად ვცადე სისხლიანი ხელის დამალვა და საბანში შევმალე.
-ნუკა როგორ ხარ დაიკო?
-კარგად-მტკივა,მეშინია,არ მინდა,რატომ?
-ნახე ცხელი შოკოლადი ამოგიტანე ხომ დალევ?
-არ მინდა-მოკლედ და უხასიათოდ ვუთხარი
-ნუკა ასე ნუ მექცევი
-როგორ?
-აღარ ხარ ისეთი როგორიც უნდა იყო,აღარ იცინი,არ ლაპარაკობ შენ ხომ დამპირდი
-გახსოვს?მაშინ რომ გითხარი შენ ხომ დამპირდი არ გავიზრდებიო შენ რა მიპასუხე.მაგას არ აქვს მნიშვნელობა.რა გიკვირს რომ მეც ასე გეტყვი?
-ნუკა მაშინ..ვსო დავივიწყეთ ეგ ყველაფერი
-შენ დაივიწყე მე მახსოვს შენ ბავშვობის დაპირრება გატეხე.
-არ გამიტეხავს ვასრულებ
-კარგი რა ლექსო ისე ავადაც არ ვარ რომ მაგას ვერ შევხედო.
-მაშინ შენც უნდა შემისრულო დაპირება-გამახსენდა და იმედი მმომეცა მარტო ამ დაპირებისთვის უნდა მეცოცხლა.ვუთხარი
-შენ მითხარი რომ შენს მერე უნდა მოვკვდე მე კი დაგპირდი
-ხედავ შენ მე დამპირდი ახლა კი ძველი ნუკა დამიბრუნე ის რომ მითხრა რამ შეგაშინა ლექსო ეს ხომ უბრალოდ მანკია და სხვა არაფერი
-შენთვის ვიქნები კარგად მხოლოდ ამ დაპირებისთვის ღირს სიცოცხლე
-ეხლა კი ქვევით ჩამოდი გადასხმა დამთავრდა?-ახედა და დაინახა რომ ნახევარი კიდევ დარჩენილიყო.
-ნუკა ხელი ამოწიე-ამოვიღე ჩემი სისხლიანი ხელი და საწოლზე დავდე.
-რაებს აკეთებ?რა გინდა?რატომ გვიკეთებ ამას ჩვენ?
-ლექსო მე არ მინდოდა
-რა არ გინდოდა ამას არ ეტყობა რომ არ გინდოდა
-ჩემზე არ ფიქრობ.ყოველივე ეს საშინლად მტკენს გულს.ყოველ წუთს მახსენებს რომ შეიძება მოვკ...-ტუჩებზე ხელი დამადო და გამაჩუმა
-იცი რომ გულის მანკით დაავადებულიდან მკურნალობის გარეშე 19-17% პირველ კვირაში კვდება 30-80% კი პირველ წელიწადში.გინდა ასე მოხდეს გინდა?
-არ მინდა არა
-დღეს არ გაგცეცმ და ეს თუ კიდევ განმეორდება მერე ვიჩხუბებთ.მიდი ხელი შეიხვიე და ჩამოდი
-კარგი-ოთახიდან გავიდა.მესახვევი ავიღე ხელს ვიხვევდი და დემე შემოვიდა ეს თურმე გვიან გამიგია დიდი ხანი იდგა კარებთან და მიყურებდა.
-რა ლამაზი ხარ
-დემე სად იყავი ამდენ ხანს მომენატრე
-მე კი სიგიჟემდე რომ მომენატრები ხოლმე ყველაფერში გეძებ ვცდილობ სადმე ამოვიცნო შენი ღიმილი,თვალები და ჩურჩული.
-მიყვარხარ
-სიგიჟემდე.. ხელზე რა დაგემართა?
-...
-რატომ ხარ ჩუმად?
-ზოგჯერ დუმილსაც მოსმენა უნდა
-ისევ?როგორ არ მოგბეზრდა
-რომ მომბეზრდა და ნერვებს მიშლის მაგიტო მოვიხსენი
-არ მოგიხსნია მოიგლიჯე
-ნუ ხო გეთანხმები
-ჰე ქვევით ავიდეთ
-ვინები არიან?
-ყველა.-აი ეს ’’ყველა’’ მაცოცხლებდა და სუნთქვის ძალას მმატებდა.
-მოვდივარ
-მოდი დაგეხმარო-მითხრა და ხელი გამომიწოდა.ამან ძალიან გამაბრაზა
-არ მინდა სიარული ჯერ კიდევ მახსოვს-ვუთხარი და კიბისკენ გავექანე როგორც ყოველთვის სახელურზე ცამოვსრიალდი და უცბად ქვევით აღვმოჩნდი.
-როდის დასერიოზულდები?-მომესმა ნიკასგან
-არასდროს ძამიკო-ვუთხარი და მაგრად ჩავეხუტე
-ოჰ ყველა აქ ყოფილხართ მე მელოდებით?
-ხო შენ გელოდებით რაღაც მაგარი უნდა გითხრათ-წამოხტა ვანო
-აუუ რაა მითხარით ჩქარააა
-რა დაა არ გეტყვი
-ცოტნე ნუ მაწვალებ მითხარით
-რა და ანუკა შენთან გადმოდის საცხოვრებლად
-მოიცა სალი და კაკო?
-ბოთე ვქორწინდებოთ-მატაკა უცბად ლექსომ.
-რაააააა.მოიცაა მართლაააააა მერადავებითთ ააააა აუუ მაართლააა ვაიმეეეე რა მაგარიააააა ცუდად ვარრრ აააააა მაგარიააააა
-ეამას თოვლის მერე პირველად გაუხარდა ასე
ხუთშ. 18:51
დიახ სიკვდილამდე სილვდილის დაჯერება ძალიან ძნელია.თითქოს უკვე ეს სიტყვები გახდა ჩემი ცხოვრების აზრი სულ ის მიტრიალებდა თავში და მუდამ მასზე ვფიქრობდი სულაც არ იყო წს კარგი.ყოველთვის ტკიბილს მაყენებდა სიკვდილზე ფიქრი ახლა ხომ საერთოდ.ვფიქრობდი რომ შეიძლებოდა ერთ დღესაც დავშორებულიყავი ყველაფერს რაც არსებობდა ყველას ვინც მიყვარდა.სულ ჩაფიქრებული ვიყავი დაგონებით სულ სხვაგან ჩვენ გარეშე დარხჩენილი მათ ცხოვრებას ვხედავდი.ვხედავდი და ვხვდებოდი რომ ჩცემი არ ყოფნა დიდ ტკივილს აყენებდა ყველას არავინ იღიმოდა არავის უხაროდა აღარ შემეძლო მათი ასეთების ყურება და შევწყვიტე ფიქრი დავუბრუნდი რეალობას და თვალი მოვავლე ჩემ ცარიელ ოთახს გაინტერესებთ ალბათ აქ როგორ მოვხვდი.ჩემი საავადმყოფოში დატოვება უნდოდათ,მაგრამ მე სასტიკი უარი ვთქვი და დაუკითხავად წავაყვანინე თავი.საწოლზე ვზივარ და ვუყურებ რაღაც უფერული როგორ შედის ჩემ სხეულში ნერვებს მიშლის ყოველივე ეს და მოვიგლიჯე ხელიდან ცოტა ნაზად მაინც მომეხსნა,მაგრამ რად გინდა შედეგი იყო სისხლი ისევ და ისევ სისხლი.წითლად შეიღება ლოგინის ცისფერი თრთრეული.როგორ ტკივილს მაყენებს ყველაფერი,გონებაში ვხედავ როგორ გადის დღეები კვირეები წლები და როგორ იტანჯებიან ჩემები არა არა და არა არ მინდა ასე დაიტანჯონ არ მივცემ ამის უფლებას.ფიქრებში გართულს ფეხის ხმა მომესმა.უცბად ვცადე სისხლიანი ხელის დამალვა და საბანში შევმალე.
-ნუკა როგორ ხარ დაიკო?
-კარგად-მტკივა,მეშინია,არ მინდა,რატომ?
-ნახე ცხელი შოკოლადი ამოგიტანე ხომ დალევ?
-არ მინდა-მოკლედ და უხასიათოდ ვუთხარი
-ნუკა ასე ნუ მექცევი
-როგორ?
-აღარ ხარ ისეთი როგორიც უნდა იყო,აღარ იცინი,არ ლაპარაკობ შენ ხომ დამპირდი
-გახსოვს?მაშინ რომ გითხარი შენ ხომ დამპირდი არ გავიზრდებიო შენ რა მიპასუხე.მაგას არ აქვს მნიშვნელობა.რა გიკვირს რომ მეც ასე გეტყვი?
-ნუკა მაშინ..ვსო დავივიწყეთ ეგ ყველაფერი
-შენ დაივიწყე მე მახსოვს შენ ბავშვობის დაპირრება გატეხე.
-არ გამიტეხავს ვასრულებ
-კარგი რა ლექსო ისე ავადაც არ ვარ რომ მაგას ვერ შევხედო.
-მაშინ შენც უნდა შემისრულო დაპირება-გამახსენდა და იმედი მმომეცა მარტო ამ დაპირებისთვის უნდა მეცოცხლა.ვუთხარი
-შენ მითხარი რომ შენს მერე უნდა მოვკვდე მე კი დაგპირდი
-ხედავ შენ მე დამპირდი ახლა კი ძველი ნუკა დამიბრუნე ის რომ მითხრა რამ შეგაშინა ლექსო ეს ხომ უბრალოდ მანკია და სხვა არაფერი
-შენთვის ვიქნები კარგად მხოლოდ ამ დაპირებისთვის ღირს სიცოცხლე
-ეხლა კი ქვევით ჩამოდი გადასხმა დამთავრდა?-ახედა და დაინახა რომ ნახევარი კიდევ დარჩენილიყო.
-ნუკა ხელი ამოწიე-ამოვიღე ჩემი სისხლიანი ხელი და საწოლზე დავდე.
-რაებს აკეთებ?რა გინდა?რატომ გვიკეთებ ამას ჩვენ?
-ლექსო მე არ მინდოდა
-რა არ გინდოდა ამას არ ეტყობა რომ არ გინდოდა
-ჩემზე არ ფიქრობ.ყოველივე ეს საშინლად მტკენს გულს.ყოველ წუთს მახსენებს რომ შეიძება მოვკ...-ტუჩებზე ხელი დამადო და გამაჩუმა
-იცი რომ გულის მანკით დაავადებულიდან მკურნალობის გარეშე 19-17% პირველ კვირაში კვდება 30-80% კი პირველ წელიწადში.გინდა ასე მოხდეს გინდა?
-არ მინდა არა
-დღეს არ გაგცეცმ და ეს თუ კიდევ განმეორდება მერე ვიჩხუბებთ.მიდი ხელი შეიხვიე და ჩამოდი
-კარგი-ოთახიდან გავიდა.მესახვევი ავიღე ხელს ვიხვევდი და დემე შემოვიდა ეს თურმე გვიან გამიგია დიდი ხანი იდგა კარებთან და მიყურებდა.
-რა ლამაზი ხარ
-დემე სად იყავი ამდენ ხანს მომენატრე
-მე კი სიგიჟემდე რომ მომენატრები ხოლმე ყველაფერში გეძებ ვცდილობ სადმე ამოვიცნო შენი ღიმილი,თვალები და ჩურჩული.
-მიყვარხარ
-სიგიჟემდე.. ხელზე რა დაგემართა?
-...
-რატომ ხარ ჩუმად?
-ზოგჯერ დუმილსაც მოსმენა უნდა
-ისევ?როგორ არ მოგბეზრდა
-რომ მომბეზრდა და ნერვებს მიშლის მაგიტო მოვიხსენი
-არ მოგიხსნია მოიგლიჯე
-ნუ ხო გეთანხმები
-ჰე ქვევით ავიდეთ
-ვინები არიან?
-ყველა.-აი ეს ’’ყველა’’ მაცოცხლებდა და სუნთქვის ძალას მმატებდა.
-მოვდივარ
-მოდი დაგეხმარო-მითხრა და ხელი გამომიწოდა.ამან ძალიან გამაბრაზა
-არ მინდა სიარული ჯერ კიდევ მახსოვს-ვუთხარი და კიბისკენ გავექანე როგორც ყოველთვის სახელურზე ცამოვსრიალდი და უცბად ქვევით აღვმოჩნდი.
-როდის დასერიოზულდები?-მომესმა ნიკასგან
-არასდროს ძამიკო-ვუთხარი და მაგრად ჩავეხუტე
-ოჰ ყველა აქ ყოფილხართ მე მელოდებით?
-ხო შენ გელოდებით რაღაც მაგარი უნდა გითხრათ-წამოხტა ვანო
-აუუ რაა მითხარით ჩქარააა
-რა დაა არ გეტყვი
-ცოტნე ნუ მაწვალებ მითხარით
-რა და ანუკა შენთან გადმოდის საცხოვრებლად
-მოიცა სალი და კაკო?
-ბოთე ვქორწინდებოთ-მატაკა უცბად ლექსომ.
-რაააააა.მოიცაა მართლაააააა მერადავებითთ ააააა აუუ მაართლააა ვაიმეეეე რა მაგარიააააა ცუდად ვარრრ აააააა მაგარიააააა
-ეამას თოვლის მერე პირველად გაუხარდა ასე
-დაიკოოო რძლად შემომდიხარრრ ჰაჰაჰა მაგარიააა.ყველაზე მაგარი სიურპრიზია ჩემ ცხოვრებაშიი.დაიკო თან გამიფრინდა თან მომიფრინდა
-ნუ ეგ ცოტა ჩახლართული ამბავია
-მოიცა ბატონო ლექსო ასე რომ მოგყავს ცოლად ჩემი და ხელი არ უნდა მთხოვო?
-ოჰ მეტი საქმე არ მაქვს შენ გთხოვო
-ნწნწ არ მთოვ და არც გაგატან-ანუკას ხელი მოვკიდე და მივიიხუტე
-აბა ანუკა შენ ვისთან გინდა
-ადვილია რა თქმა უნდა ნუკასთან:დ
-აი ეტყობა ჩემი და რომაა
-მალადეც ქალბატონო აგერ ნახე ცოლად თუ მოგიყვანო-ყველა ვიცინოდით
-ძალიან გამახარეთ ესეიგი ვგულაობთ.მაგარიააა ერთი სული მაქ ეგ დღე როდის დადგება.სამზადისს როდის ვიწყებთ?რა რიცხვი გადაწყვიტეთ?კაბაზე მე მოგყვები.დიზაინიც რა თქმა უნდა მე.ტორტს ვის ვაკეთებინებთ?უკვე მოვიფიქრე როგორი იქნება..
-დაიკო დამშვიდდი ჯერ არანაირი ქორწილი არ არის
-ოო აბა როდის 9წლის მერე?
-უახლოეს 2 თვეში
-ო როცა მე მოვკვდები?-უნებურად წამომცდა და ძალიანაც ვინანე.ყველას სახე შეეცვალა გაკვირვებული და ცოტა გაბრაზებული მიყურებდა.
-კარგი ბოდიშით ეს არ უნდა მეთქვა.
-ჩემო ლამაზო-კაკო მოვიდა და გვერძე მომიჯდა.-ეგ მეორედ არ თქვა საერთოდ სიკვდილი არ ახსენო.შენ კარგად იქნები
-კი მაგრამ როგორ ეს ხომ ასე ძნელია
-არა ეს ძალიან ადვილია.იფიქრე ჩვენზე ყველაზე იცოცხლე ჩვენთვის ისუნთქე იმ პატარასთვის რომელიც ოდესღაც მოევლინება ქვეყანას და დეიდას ან მამიდას დაგიძახებს.
-ძალა მჭირდება რომელიც გამომეცალა
-არ გამოგცლია შენ უნდა იბრძოლო თავდაუზოგავად უნდა იბრძოლო
-მაგრამ თქვენ ხომ ასე იტანჯებით.მე ეს არ მინდა
-არა პრინცესა არა შენ კარგად იქნები-ვეღარ გავუძელი და ზემოთ ავვარდი კიბეზე.ტერესაზე გავედი პლედში გახვეული როგორც ყოველთვის ფიქრებში გადავეშვი.
-პატარავ რატომ აკეთებ ამას?
-...
-რა გჭირს სადაა ჩემი ნუკა სულ რომ იცინოდა?
-...
-სად გაქრა სად?
-მოკვდა
-მაშინ მეც მოვკვდი
-რატომ მე რატომ რატომ?რა ჩავიდინე ასე უპატიებელი
-ნუკა-ჩემი სახე მის ხელებში მოაქცია-შემომხედე და მითხარი არ გიყვარვარ?
-რას ამბობ როგორ თუ არ მიყვარხარ.საკუთარ თავზე მეტედ მიყვარხარ-მივედი და მაგრად ჩავეხუტე.-დემე მე არ მინდა წასვლა.მინდა აქ ვიყო,მაგრამ..
-არავითარი მაგრამ ყველაფერი გაივლის
-არა დემე ვიცი ამას რაც მოყვება მერე რაღაც დამემართება ოპერაციისთვის ამერიკაში გამგზავნიან,სუნთქვას მხოლოდ აპარატის საშვალებით შევძლებ მე არ მინდა ისეთი სიცოცხლე სადაც ვერ გავიცინებ.შენ ხომ იცი რომ არ შემიძლია მოღუშული ვიჯდე და ველოდო სიკვდილს.
-ნუ ამბობასე არ შემიძლია ასეტს გიყურო
-არც მე შემიძლია არ მინდა მუდამ მე დამტიროდე და საკუთარი ცხოვრება დაივიწყო.არ მინდა გესმის?
-არ მესმის არ მე მხოლოდ შენ მინდა გიყურო,მხოლოდ შენი თვალები მინდა,მხოლოდ შენი ტუჩები მინდა არავისი სხვის
-მიყვარხარ
-მხოლოდ მე და შენ.



^^
მეშვიდე დღე გათენდა იმ დღიდან რომცა გავიღვიძე პირველი სხივი მეცა სახეზე ამ დღიდან.თვალის გახელისთანავე გაზაფხულის თბილ მზეს გავხედე მას რომ მოვწყდი ოთახი ავათვალიერე სავსე იყო თეტრი ფურცლებით სადაც ეწერა’’მხოლოდ მე და შენ’’ წითელ ბუშტებზეც კი ეს ეწერა ყველგან ეს სიტყვები მხვდებოდა.მარჯვენა ტუჩის კუთხე ოდნავ ჩამეტეხა,მერე სუსტ ღიმილში გადაიზარდა,ტუჩემი ერთმანეტს დაცილდა და სიცილი დავიწყე.ვიცინოდი ოღონდ გულწრფელად რაც ჩემი გაღვიძების მერე არ მომხდარა.სკამზე რომ მივიხედე მაიკა დავინახე რომელზეც ასევე ეწერა’’მხოლოდ მე და შენ’’.მივხვდი ეს უნდა ჩამეცვა და ჩავიცვი კიდეც.ოთახის კარები გავაღე აქაც სავსე იყო თეტრი ფურცლებით და ნაცნობი წარწერით.კიბეებზეც კი ისინი იყო.სუსტი ხმით დავიძახე.
-არავინ ხართ?-ვიმეორებდი მაგრამ პასუხს ვერავისგან ვიღებდი.მერე ლექსოს ოთახში შევედი.ცხოვრებაში პირველად საწოლი დალაგებული დამხვდა.არც დედასა და მამას ოთახში იყო ვინმე.მერე დემეს მივაკითხე მაგრამ მის მაგივრად წერილი მივიღე რომელიც საწოლზე იდო.
-’’რალამაზი დღეაა არა?იმედია მოგეწონა შენი ოთახის მორთულობა.ალბათ გაინტრესებს რა ხდება.ამა ქვევით სამზარეულოს ბარში რომ წერილი დევს იმაში გაიგებ’’-ქვევით ჩავედი და წერილი ავიღე.
-’’დაიკო ჩემო ლამაზო დილამშვიდობისა რა ლამაზი დილაა.ესეიგი გარეთ მანქანა გელოდება ჩაჯექი და ჩუმად იყავი’’-მეც ასე გავაკეთე და გარეთ დემეს მანქანაში ჩავჯექი სადაც კაკო იჯდა.
-არაფერი მკითხო საყვარელო ვერაფერს გეტყვი.თორემ მომკლავენ
-კი მაგრამ სად მივდივართ?
-ვერ გეტყვი პრინცესავ იმედია ტელეფონი წამოიღე ახლა დაგირეკავენ.-და მართლაც ცოტა ხანში ჩემი ტელეფონის ხმა გაისმა.
-პატარავ როგორ ხარ?
-დემე რა ხდება?სად მივდივარ?
-გაიგებ პრინცესა მალე გაიგებ
-კიმაგრამ დემე
-...-ტელეფონი გაითიშა
-გამაგებინეთ რა ხდება.კაკო გთხოვ მითხარი
-მაპატიე საყვარელო ვერაფერს გეტყვი მაპატიე.
-მალე მივალთ
-უკკვე მივედით-მითხრა და მანქანა გააჩერა.ჯელტმენურად კარი გამიღო ჩამოვედი და უცებ ვერაფერს ვხედავთუ რომ მოვიაზრე თურმე კაკომ თვალებზე რაღაც მომახვია
-კაკოო რას აკეთებ ვერაფერს ვხედავ
-ასეც უნდა იყოს.-მერე სადღაც გავჩერდით
-აი მოვედით-მითხრა და თვალებიდან სახვევი მომხსნა.თვალები გავახილე და ისეთი სილამაზე დავინახე რომელიც ჩემს სიცოცხლეში არ მინახავს ულამაზესი მწვანე ბუნება მზის სხივებით განათებული.მდინარედან არეკლილი სხივები კრისტალებივით ჩანდა და ყველაზე ლამაზი იცით რა იყო?ის იყო დიდი ვარდებით ხელში უკან კი მთელი ჩემი ცხოვრების აზრი ჩემი ოჯახი იდგა.
-პატარავ მოხვედი?
-დემე ეს რა არის?
-შენი სიყვარულია-მერე ჯიბიდან პატარა ყუთი ამოიღო და
-დემე რას აკეთებ?
-ცოლად მომყავხარ პრინცეს
-...-პასუხად დაბნეული ღიმილი.
-აბა რას იზამ?მომყვები თუ არა?-სიცილით მითხრა.ამდროს ყველაფერზე ვიფიქრე ვიფიქრე იმაზე რომ შესაძლოა ქორწილამდეც კი ვერ მივსულიყავი,მაგრამ არა ყველაფერი დდავივიწყე და ფეხქვეშ გავთელე ეგოისტად ვიქეცი ჩემ თავზე ვიფიქრე და ვუთხარი
-კი კი თანახ....-მეტკინა,დავეცი,ვიტირე,შევხედე,მიყვარდა,ვიგრძენი,წავედი.
-ნუკა რა გჭირს ნუკა
-დემე მე ხომ გითხარირატომ გააკეთე ეს
-ნუკა არა არ წახვიდე ნუკა მიყვარხარ ჩემო ცხოვრება არ დამტოვო
-დემე მათ უთხარი რომ ყველა საკუთარ თავზე მეტედ მიყვარს
-ნუკა-თავი დამადო და მისი ცრემლები ჩემს ტუჩებზე ჩამოდიოდა
-დემე სალის და კაკოს უთხარი რომ ვაპატიე
-ნუკა არა ნუკა სად მიდიხარ არა არა
-ძალიან რომ მოგენატრები ხოლმე ყველაფერში მეძებე და დაინახავ ჩემს ღიმილს და თვალებს
-...
-მხოლოდ მე და შენ
მეტკინა,დავეცი,ვიტირე,შევხედე,მიყვარდა,ვიგრძენი,წავედი.
მოვკვდი.