იმ ამბიდან რამდენიმე თვე გავიდა.... გოგოები უკვე კარგად დამრგვალებულები იყვნენ და ბიჭებს ხან რას აკეთებინებნენ ხან რას.. ლამისაა მათი საცოდაობით მე გავგიჟებულიყავი...
-აუ ზუუკა ვაშლი მინდა, არა ვაშლი აღარ მინდა მჟავე კიტრი მინდა, არა არც მჟავე კიტრი არ მინდა მარწყვი მინდა....
ხან რა მოუნდებოდათ ხან რა და ესენიც წუწუნის გარეშე ასრულებდნენ მათ სურვილებს...
ერთი წუწუნის მსგავსი ხმა ამოეღოთ, ცოცხლა დამარხავდნენ ჩემ ბიჭებს...
ერთ დღესაც როგორც ყოველთვის სახლში მარტო ვყავი, ბექა მუშაობდა, უნივერსიტეტში წასვლა კი დამეზარა, ამიტომ დივანზე წამოვწექი და ფილმის ყურება დავიწყე...
ნახევარი საათიც არ იყო გასული კარები თათულიმ რო შემოანგრია დ გაბერილი მუცელით წინ დამიჯდა...
-აბა ქალბატონო მარიამ, გამოტყდებით თუ ძალით გამოგტეხოთ?
ჩვეული ტონით დაიწყო ლაპარაკი და ხელით პატარა მუცელს მოეფერა...
-რას გულისხმობ?
გაკვირვებულმა წამოვყავი თავი და აციმციმებულ თვალებში ჩავხედე...
-რამდნი ხანია რაც ცოლ ქმარი ხართ?
კითხვების დასმას აგრძელებდა თათული და თვალებში ჭინკები უფრო და უფრო ბევრი ხდებოდა...
-სადღაც სამი თვეა
დაბნეულმა ვუპასუხე და ფეხზე ავდექი...
უცებ საშინელი თავბრუახვევა ვიგრძენი და უკან დავჯექი... ხელები თავზე შემოვიწყე...
-ბოლოს როდის გქონდა?
თათული გვერდზე მომიჯდა და ხელები ჩამომაწევინა...
-არა ხო არ გაგიჟდი...
მაშინვე მივხდი რისკენაც უმიზნება და სიცილით ხელები გავასავსავე...
-მარიამ!
მკაცრი სახით გადმომხედა და მეც იძულებული გავხდი ზუსტი დრო მეთქვა უცებ გადავთვალე და გაოცებულმა გადავხედე...
-ერთი კვირის წინ უნდა ყოფილიყო..
დაბნეულმა გადავხედე და ხელახლა გადათვლა დავიწყე...
არა არაფერი არ მეშლებოდა.... რამდენჯრმე გადავთვალე მაგრამ პასუხი ყველა ჯერზე ერთი და იგივე მქონდა...
თათულიმ გამარჯვებული სახით გადმომხედა და ტელფონი მოიმარჯვა...
-ანამარია მარიამთან ამოდი გოგოებსაც გადაურეკე და ხო რამდენიმე სახის ორსულობი ტესტი ამოიტანე...
ყურმილი უცებ გაუთიშა დაე გადმომხედა
-მაცივარში თევზი გააქ?
დაბნეულმა მხოლოდ თავი დავუქნიე და ნელა წამოვდექი.. სარკეში მუცელს დავაკვირდი და ხელებით ნელა ვეფერებოდი...
თათული თევზის პარკით ხელშ დავადგა და ცხვირთან ახლოს მომიტანა...
მაშინვე არასასიამოვნო შეგრძნებამ მომიცვა და სააბაზანოსკენ გავიქეცი..
-კიდევ ერთი დამადასტურებელი საბუთი...
აბრჭყვიალებული თვალებით გამომხედა და პირსახოცი მომაწოდა...
-კი მაგრამ შენ საიდან მიხვდი?
გაოცებულმა გადავხედე და ფეხზე წამოვდექი...
-სუსტად ყოფნა, მუდმივი დაღლილობა, თავის ტკივილი, სულ ძილი გინდა, შოკოლადზეც კი უარი თქვი და გავაგრძლო ჩამოთვლა?
წარბაწეულმა გამომხედა და ოდნავ გამიღიმა...
ნელ ნელა გავიხსენე ბოლო თვის ჩემი საქციელები... გვიანობამდე ძილი, დაღლილობა, შოკოლადებზე უარი, ბექას სუნამოს სუნი, რომელზეც აქამდე ვგიჟდებოდი რამდენიმ დღეა მაღიზიანებს....
ფიქრი აღარ დამცალდა კარებში მაშინვე გამოჩნდნენ გოგოები, აფთიაქის პარკი მომაჩეჩეს და სააბაზანოში შემაგდეს... ოც წუთში იატაკზე გაშლილ რამდენიმე სახის ტესტს ვუყურებდი და ბედნიერების ცემლები მომდიოდა...
ცხრა ტესტიდან ცხრავე დადებით პასუხს აჩვენებდა...
ნელა გვედი სააბაზანოდან და ანერვიულბულ გოგოებს ღიმილით გადავხედე...
ყველამ ერთდროულად დაიწყეს ყვირილი და მოლოცვები...
ბოლოს ექვსივდ დივანზ ვიჯექით და ბედნიერწბია ცრემლებს ვღვრიდით...
-ბექას როდის უნდა უთხრა?
დუმილი ლიზამ დაარღვია და გადმომხედა..
-ხვალ, თავის დაბადების დღეზე..
ახალი იდეით კმაყოფილმა გავიღიმე და ჯერ არ არსბულ მუცელს მოვეფერე...
-დროზე აეწყვეთ ყველანი და ექიმთან წავიდეთ უნდა გავიგო როგორ არის ბიცოლას სიხარული...
ფეხზე წამოხტა ნატა და ეგრევე კარებისკენ გქანდა...
-მოიცა გოგო გამოვიცვალო მაინც
სიცილი ძლივს დავაწიე სიტყვა და ოთახისკენ წავედი...
-ხო ისე მართალი ხარ მეც დავრეკავ ეხლა ნინოსთან და ჩაგწერ.. ხო რა იყო ჩემი დეიდაშვილია...
სიცილით დაამატა, ჯიბიდან ტელეფონი ამოიღო და ნომერი აკრიფა...
-ნინო როგორ ხარ? -.... - არამიშავს, მოკლედ რატომ გირეკავ ჩემი მული მგონი ორსულადაა და მოვალთ რა შენთან... -... - კაი ნახევარ საათში მანდ ვართ...
ხუთ წუთში კმაყოფილმა დაკიდა ყურმილი და გარეთ გავარდა...
ღიმილით გავედით გოგოებიც და მანქანაში რაღაცნაირად ჩავეტიეთ..
თხუთმეტ წუთში დანიშნულების ადგილას ვიყავით და ნინოს გამოჩენას ველოდებოდით....
გამაყრუებელი სიჩუმე ნატას ტელეფონმა დაარღვია...
-ხო ზუკა.... -.... - საავამოფოში... -.... - კაი პანიკებში ნუ ჩავარდები მარიამია ორსულად და ნინოსთან მოვივნე ქონსულტაციაზე, ოღონდ ბექას არ უთხრა.. -.... - კაი გელოდები...
-რაო?
კითხვა დამასწრო ეთომ და გადახედა..
-ხუთ წუთში მანდ ვარ უჩემოდ არ ნახოთ ჩემი დის შვილიო...
სიტყვა სიტყვით გადმოგვცა ზუკას ნაამბობი და ღიმილით მოთავსდა სკამზე..
ზუსტად ხუთ წუთში ბიჭების გროვა იყო საავადმყოფოში..
აბსოლიტურად ყველა იყო ბექას გამოკლებით...
-აუ როდის უნდა უთხრა ჩემ ძმას შვილის შესახებ?
აციმციმებული თვალებით გადომხედა ნიკამ და მუცელზე მომეფერა.
-ხვალ
პასუხის გაცემა დამასწრო ანამარიამ და აკოს მიეხუტა... ნიკამ დაბღრილმა გადახედა და ისევ მე მომიბრუნდა ღიმილით...
რაღაცის თქმას აპირებდა ნინო ექიმმა რომ შეაწყვეტინა...
-აბა რომელია პაციენტი?!
დანეულმა გადმოგვხედა ექვსივეს და მუცლებზე დაგვაკვირდა...
ანამარია მაშინვე აკოს აოუდგა ზურგს უკან და ყველას გაცინებაც მოახერხა...
-ეს არის ნინო ეს...
ღიმილით ანიშნა ნატამ ჩემკენ და ყურბამდე გაეკრიჭა...
-ძალიან კარგი, წამოდი კაბინეტში...
ხელით ოთახისკენ მიბიძგა და გვერდზე გადგა..
-აუ ნინო გეხვეწები შემოვალთ რა ყველა...
ბუს თვალებით გადახედა ნატამ და ყელი რამისაა მოიგლიჯა....
-კარგი ჰო..
ყოყმანით დაეთანხმა ისიც და ყველანი ერთად შევლაგდთ კაბინეტში...
მუცელზე ცივი სითხე დამასხა და ნელა გადამინაწილა...
ყველამ მზერა მონიტრისკენ გადაიტანეს და აგაშტერებუები მიჩერებოდნენ შავ თეთრ წერტილებ...
-გილოცავ მარიამ, 2 თვის ფეხმძიმე ხარ... ყველაფერი წესრიგშია და სანერვიულო არაფერია...
ღიმილით მითხრა და სალფეთქი მომაწოდა მუცლის გააწმენდად...
გახარებულები გამოვლაგდით შენობიდან და მანქანებისკენ წავედით...
-ესეიგი ეხლა რამე რესტორანი ვიპოვოთ კარგი და დანარჩენს იქ აგიხსნით....
უცებ ჩამვაყალიბე და მანქანაში ჩავჯექი... თხუთმეტ წუთში სამი მანქანა ერთმანეთის მიყოლებით გაჩერდა რეორანთან და ყველანი შიგნით შევედით...
-გამარჯობათ, ხვალისთვის რესტორნის დაჯავშნა გვინდა მთლიანად დაბადების დღისთვის...
ღიმილით დავასულ ლაპარაკი და მომსახურე პერონალს გავხედე...
ხუთ წუთში გავაფომთ ყველაფერი და სახლისკენ წავედით...
შევლისთანავე დივანზე მივესვენეთ ყველანი და გამორთულ ტელევიზრს მივაშტერდით...
-ესეიგი აკო, გიო და მიშო დარეკავენ ბექას ყველა ძმაკაცთან მეგობართან თუ რავი ვისთანაც გინდათ და ხვალ საღამოს რვა საათზე რესტორანში მოვიდნენ...
სამივემ ამოიღო ტელეფონი და დარეკვა დაიწყეს...
-ზუკა შენ ტორის შეკვეთა მიეცი, გოგოებო თქვენ კი გამომყევით...
ხელით ოთახისკენ ვაჩვენე და შიგნით ჩვიკეტეთ...
პარკიდან ერთ ერთი ტესტი ამოვიღე და წინ დავუდე... უჯრიდან "apply" საათის ყუთი ამოვიღე და საათის მაგივრად ყუთში ორსულობის ტესტი ჩავდე, საათს კი სხვა შეფუთვა მოვუძებნე....
-მოკლედ სანთლებს რო ჩააქრობს ტორტზე და ყველა რო მიცემს საჩუქარს ყველაზე ბოლოს მივცემ მე, ოღონდ ჯერ საათს და მერე აი ამას...
ხელში ყუთი ავათამაშე და ბედნიერმა გავიღიმე...
ყველა თავის ქნევით დამეთანხმა და ერთბაშად გახედეს კარადას...
-და რის ჩაცმას აპირებ?
ყველას კითხვა ხმამაღლა გაამხილა ლიზამ და გარდერობის კარი ნელა გამოაღო...
-აი ამის..
წინ მოკლე, ლურჯი კაბა ავუფრიალე და ტანზე მივიდე... აზრი ყველამ მომიწონა და კარების ხმაზე ყველამ იქით გაიხედეს...
-მარიამ მოგვარებულია ყველას დავურეკე, ეხლა კი მოწესრიგდით და გამოდით ბექა ხუთ წუთში სახლში იქნება...
თავი შემოყო მიშომ და ერთბაშად მოგვაყარა...
საჩუქრები გულდაგლ დავმალე და მისაღბში გავედი...
ყვლანი ძალიან ჩვეულებრივად ვიქცეოდით, თითქოს არც არაფერი ხდებოდა...
-ვაა ყველანი აქ ხართ, რა მაგარია....
აღტაცება ვერ დამალა ახლად შემოსულმა ბექამ და ყველა სათითაოდ გადაკოცნა, ჩემთან რო მოვიდა ტუჩებზე მოწყვეტით მაკოცა და უცებ კალაი ჩამისვა..
მის ამ საქციელზე ყველას დაძაბული რეაქცია ქონდა და ბექამაც გაკვირვებულმა გადმომხედა....
-ხო კარგად ხართ?
გაოცებულმა იკითა და ბიჭებს გადახედა..
-ბიჭო ამათ გადამკიდე ისე დავიძაბე რო რავი...
თავი იმართლა გიომ და ეთოს მუცელზე მოეფერა...
-აუ მეც ძაან მინდა ერთი გიპუცა...
ღიმილით ჩაილაპარაკა ბექამ და მხარზე ტუჩები მომაწება, ყველა გაეღიმა მის ამ ტექსტზე და ბედნიერების თვალებით გამომხედეს...
შუა ღამე იყო რომ დაიშალეთ, წაშლილი სახით შევწექი ლოგინში და ბექას გულ-მკერდზე ავეკარი..
-აუ ისე რა საყვარელი იქნები გაბერილი..
ღიმილით თქვა ბექამ და წელზე მოხვეული თითები აათამაშა...
-დღეს არა ძალიან დაღლილი ვარ...
მის ტუჩებთან ამოვიჩურჩულე და ნელა ვაკოცე,მაშინვე გადავტრიალდი და მუცელს ორივე ხელით მოვეხვიე...
დილით რომ გავიღვიძე ბექა უკვე წასული იყო, ამიტომ თამამად დავდიდოდი სახლში და ჩმთვის რაღაცეება ვღიღინებდი...
ფილმების ყურებაში და ჭამაში ექვსი საათი ისე მოვიდა ვერაფერი გავიგე, უცებ ავღე ტელეფონი გასაღები და სალონში წავდი...
თმა გავისწორე, ნაზი მაკიაჟიც ავიკეთე და ასმაგად ბედნიერი დავბრუნდი სახლში..
კარების მიხურვა და ზარი ერთი იყო.. გავაღე კარები და წყვილები შემოლაგდნენ...
-დრზე მარიამ რვის ნახევარია უკვე, მალე მალე მალე..
ერთხმად დაიყეს ყვირილი და ოთახში შევიდნენ... კაბა უცებ მომიწესრიგეს და სასწრაფო ტემპით ჩამაცვეს, საჩუქარიც მომაწოდეს და ოთახიდან გამიყვანეს... მანქანებში გადავნაწილდით და რესტორნისკენ წავედით...
იქ მისულს ყველა თავის ადგილას დაგხვდა, ამიტომ ტელეფონი ამოვიღე და ბექას დავურეკე
-ბეექა
-ხო ცხოვრება
-აუ მიდი რა გეხვეწები მისამართს მოგწერ და რაც შეიძლება მალე მოდი რა
-ხო მშვიდობაა?
-კი კი მოდი...
ტელეფონი გავუთშე მისამართი უცებ ავკრუბე და გავუგზავნე....
ათ წუთში ჩემი ტელეფონიც ახმაურდა
-ხო ბექა
-მოვედი სად ხარ?
-შემოდი რა
ღიმილით ვუპააუხე და ტელეფნი ანამარიას მივაჩეჩე... ტორტზე სანთლებ ავანთეთ და კარებში შემოსულ ბექას შევეგებეთ...
დაბნელობისან ვერ მიხვდა რა უნსა გეკეთებინა და ქეთ იქით იყურებოდა...
ბოლოს ყველამ რო საჩუქარი მიცა დქ მიულოცა ჩემი ჯერიც მოვიდა..
პარკი გავუწოდე და რეაქიას დაველოდე...
-აუ მარიამ, ზუსტად ის საათია მე რაც მინდოდა...
ღიმილით მითხრა და მთელი ძალით ჩამეხუტა..
-კიდევ არის მაქ რაღაც...
ტუჩების კვნეტით ვუთხარ და პარკისკენ მივუთითე..
გაკვირვებულმა ამოიღო გრძელი კოლოფი და გაშტერებუკი უყურებდა...
-დაბადების დღეს გილოცავ მამიკო..
ურში ვუჩურჩულე და ტანის რხევით გავიარე დარჩდნილი მანძილი მაგიდამდე...
-ჩემი ბედნიერება...
ბოლოხმაზე იყვრა და ჰაერში ამიტაცა..




8 თვის შემდეგ....
ყველანი სამშბიაროში ვიყავით და ველოდებოდით ლიზას და ნატას მშობიარობას...
მე, ეთო და თათუი გაბერილი მუცლევით სკამებზე ვიჯექით და ველოდებოდით ექიმის გამოსვლას და ახალ ამბავს, რომელსაც უკვე თითქმის მთელი ოთხი საათია ველოდებოდით...
როგორც იქნა გაიღო კარები და სახეწაშლილი მიშო გამოვიდა...
-ბიჭის მამა ვარ ტო აზრზე ხარ....
ბედნუერებისგან გაბრუებულმა ძლივს ამოილაპარაკა და ბიჭებს მთელი ძალით ჩაეხუტა....
-რას არქმევ?
ძლივს მიაღწია ჩემმა ხმამ მის ტვინამდე და პასუხმაც არ დააყოვნა....
-ლაშა.... ლაშა მაღლაკელიძე
ამაყად წარმოთქვა და სამშობიაროდან ახლად გამოსულ ზუკას გახედა...
-მამა პრინცესა დაიბადა
ბოლო ხმაზე იყვირა ზუკამ და ყველას ერთდოულად ჩაგვეხუტა...
-მამიდას პრინცესა
გახარებულმა ამოვილაპარაკე და ბექას მივეხუტე..
-ისე მარიამ, ნატა გადაწყვეტილებაა ბავშვს მარიამი დავარქვათ თუ წინაამდგი არ იქნები...
ჩემ წინ დადგა ზუკა და აციმციმებული თვალებიტ გადმომხედა...
-მამიდას პრინცესააა..
მხოლოდ ეს ვუთხარი და მთელი ძალიათ ჩავხუტე...
ყველანი ჩვენ გვიყურებდნენ და ედნიერბი ცრემლებიც სდიოდათ, მანამ სანამ საშინელი სიჩუმე თათულის კივილმა არ დაარღვია...
-ნიიიიკაააა დამეწყო......
რამდენიმე საათში კი ქვეყანას მოევლინა გასვიანების პრინცესა ელისაბედი...
მთელი ღამე ქეიფობდნენ ბიჭები ერთბაშად სამი პატარას დაბადებას...
მე და ეთო უბრალოდ ვიჯექით და მათი ყურებით ვტკბებოდი, როცა დუმილი ისევ კივილმა დაარღვია ოღოდ ამჯერად ეთო იყო...
-შეენც?
გაცებულმა გდავხედე და როცა მივხვდი რომ უკვე მშობიარობდა და წყ**ბიც დაღვრილი ქონდა გიოს დავუძახე...
ორ საათში სამშობიაროდან გათანგული ექიმი გამოდის და ყველას სათითაოდ გადმოგვხედა..
-საოცარია, ორ დღეში ხუთი ახალშობილი ერთი სასტავიდან... გილოცავთ...
-კი მაგრამ ექიმო, წესით ოთხი უნდა იყოს..
დაბნეულმა ვუთხარი და გაცწბულ ბიჭებს გადავხედე..
-ტყუპების მამა ვარ
სამშობიარო ბლოკიდან გაოცებული გიო გამოვიდა და შეპარულო ღიმილით გვითხრა...
იქ ისეთი ამბავი იყო რო რავი, მთელი სამშობიარო თავზე დავიმხეთ...

ერთ კვირაში ყველანი გამოწერეს და სახლებში ბედნიერები ისხდნენ...
-შენ მა როდის უნდა გამახარო?
როგორც ყოველთვის ლოგიზე ვიყავი წამოწოლილი, ბექა კი მუცელს ელაპარაებოდა და ანდახან ტუჩებსაც ააცოცებდა...
-ძალიან მალე მამიკო
ღიმილით ვუთხარი და მუცელზე ხელი გადავისვი..
-მამიკოს მოენატრე
ტუჩებთან მიჩურჩულა და ის იყო უნდა ეკოცნა ტკივილისგან რო ბოლო ხმაზე ვიყვირე...
ნახევარ საათში მთელ სამშობიაროში ჩემი ყვრილი ისმოდა...
გარეთ კი ყველა ერთნაირად ნერვიულობდა...
-კიდევ ერთი მარიამ....
კიდევ ერთხელ დამიყვირა ექიმმა და ბავშვის ტირილის ხმაც გაისმა....
-გილოცავთ, ჯანმრთელი ბიჭია...
ღიმილით დამიწვინა პატარა გულზე ექიმმა და გავიდა...
ბედნიერი გვიურბდა ბექა და ყურებამდე იღიმოდა..
-მამას ჩემპიონი...
ღიმილით წარმოთქვაბდა პატარა ხელებზე აკოცა.
-ალექსანდრე....
ალექსანდრე გასვიანი...
გაღიმებულმა ვუთხარი და ბავშვს შუბლზე ვაკოცე......



ძალიან დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს ვინც კითხულობდით და მოგწონდათ ეს ისტორია. <3. იმედია დასასრული ძალიან ბანალური არ გამოვიდა.... და კიდევ ერთხელ თითოეუი კომენტარისთვის და შეფასებისთვის დიდი მადლობა <3