-პატარა მეტიჩარა!-ჩავილაპარაკე და თვალი გავაყოლე,საცვლებით მისაღებში გამოტანტალებულ ჯინას.
მანამ ვათვალიერებდი მის სხეულს სანამ კარები არ მიიხურა,ამას შემთხვევით სამზარეულოდან გამოსული ანდრეა შეესწრო და სიცილისგან უკვე ცრემლები მოდიოდა.
-დილან,პირველად რომ გნახე,ასეთი სექსუალური მუდამ ეშმაკური და ვნებიანი გამოხედვით იყავი,გაცნობის დღიდან დამიწყე ფლირტაობა და ახლა? გოგო პირდაპირ გეუბნება მისი საქციელით რომ შენთან სექსი უნდა!მე რომ ბიჭი ვყოფილიყავი,იმ კარის მოხურვის უფლებას მხოლოდ ჩემს თავს მივცემდი,და ბოლოს და ბოლოს დავაკმაყოფილებდი ერთ პატარა გოგოს.
-შენ რა დამცინი?-ვეცადე სახეზე გაბრაზება გამომეხატა.
-დაგცინი იმიტომ რომ მართლა სასაცილოდ იქცევი.
-ანდრეა! ნუ მაბრაზებ,ხომ იცი ახლა მაგს დრო არ არის.რომ ასეთ თემებზე ვხუმროთ.-ვცდილობდი რაც შეიძლება კონსერვატიული ხმა და გამომეტყველება მქონოდა.
-სიყვარულს დრო ყოველთვის მოეძებნება,და კი არ უნდა იხუმრო ,მასხარავ უნდა იმოქმედო.
-შენ გადაწყვიტე რომ ქალის "დაკერვის"ხელოვნება უნდა მასწავლო?
-არ მიკადრებია ბატონო!უბრალოდ ვცდილობ ძველი დილანი გავაღვიძო.
-ძველი დილანი უკვე კარგი ხანია არ არსებობს ანდრეა!-სევდიანად ამოვიხვნეშე და თვალები მოვარიდე.
-ეი,არ გინდა ! ცხოვრება ზოგჯერ უსამართლოდ გვექცევა,მაგრამ ეს არ გვაძლევს იმის საშვალებიას რომ დავნებდეთ.
-კარგი,კარგი მორჩი ფილოსოფობას-მეგობრულად გავუღიმე.
-იცი ერთი იდეა მაქვს!მაგრამ ჯერ ბოლომდე მოისმინე და გადაწყვეტილება მერე მიიღე.
-გისმენ.
-მაქს დღეს მზიანი ამინდია! უკვე გამოზაფხულდა,ხომ იცი რომ მზიან ამინდში ვამპირები გარედ არ გამოვლიან?თანაც აქ უკვე მოგვძებნეს და მეორედ აქ აღარ დაგვიწყებენ ძებნას.თანაც სახლში ნამდვილი სასწაულთმოქმედი გვყავს,შეუძლია რაიმე ჯადოსნური სიტყვები წარმოთქვას და ან ყურადრება გაუბანტოს და ან კიდევ რამე გააკეთოს ისეთი რომ ვერავინ მიცნოს.
-სად გინდა წასვლა?
-ძალიან დავიღალე,ასეთი ერთფეროვანი ცხოვრება არ შემიძლია,თანაც შენ უკვე შენი სისხლის მარაგი დაგიმთავრდა და სანადიროდ ღამით ვერ გახვალ,რადგან ადვილი შესაძლებელია აქ მოგვძებნონ.არ ვიცი უფრალოდ რამდენიმე საათით ,სანამ დაბნელდება მანამდე მოვალ სახლში,თუ გინდა ჯინასაც წავიყვან,ანდაც აქ დაიტოვე და...
-შეეკითხე თუ წამოვა.-შევაწყვეტინე მე.
-ანუ ნებას მრთავ?
-გრთავ!
-ააა-ძალიან დიდი მადლობა-კისერზე შემომახტა ანდრეა,და ლოყები დამიჩქმიტა.
-კარგიი გეყოფა.-თავიდან მოვიშორე,და თან ვფიქრობდი რას იზამდა ჯინა,ჩემთან მარტო დარჩენას არჩევდა,თუ იმ ერთადერთ შანს გამოიყენებდა რომ სახლი დაეტოვებინა?ყურადღება მათ საუბარზე გავამახვილე და ჩემი ვამპირული სმენით მათი საუბაროი მოვისმინე.
-ჯინა,შენ ვერ წარმოიდგენ,დილანმა ნება დაგვრთო რომ რამდენიმე საათით სანმე წავიდეთ!
-ანდრეა,მე ვერ წამოვალ!
-ეგ რატომ? აჰა გასაგებია კარგი არ ამიხსნა ეშმაკუნა!
-არა არა საქმე იმაშია რომ ...
-თქვი!
-მე ამინა ვარ!
-ვაიმე პირველად მესმის -გულიანად გადაიხარხარა ანდრეამ.
-მისმინე,არ მინდა რომ ეს მან გაიგოს-ხმას დაუწიადა ჩურჩულით საუბრობდა მაგრამ მე მაინც ყველაფერი მესმოდა.
-როდესაც ამინები პარტნიორებს პოულობენ და როდესაც ეს პარტნიორი ზებუნებრივი არსებაა...
-ხო ვიცი იმდენხანს ცოცხლობენ რამდენხანსაც მათი პარტნიორები.
-დამასრულებინე ანდრეა!
-კარგი ხმას არ ვიღებ.
-მოკლედ,მე არ შემიძლია სადმე წავიდე,მისგან მოშორებით სანამ...
-სანამ...
-სანამ..
-ვაიმე ამორერღე უკვე,ამდენ ხანში უკვე ქალქში ვიქნებოდით!
-სანამ მასთანბ არ დავწვები-უცებ მიაყარა!
-...მოიცა და შენი პარტნიორი დილანია?
-დებილი ვარ არა? თავს ვიკავებდი მაგრამ.
-შეგიყვარდა?
-ასე ძალიან მეტყობა ხო?
-მაშინ ას პროცენტიანი,მარტო მე მივდივარ და რამდენიმე საათით კი არა საღამომდე გტოვებთ ,მარტო .იქნებ რომელიმემ ჭკუა იხმაროთ.მაგრამ იცი რა მაინტერესებს,ეს ვინ გითხრა?
-ეს წყევლაა!სანამ ფიზიკური კონტაქტი არ გვექნება მანამდე,ვერ მოვშორდებიტ იმას ვისაც ვუყვარვართ და ვინც ჩვენ გვიყვარს,ცალმხრივი არაფერს წყვეტს.ეს ერთი ჩვენი წინაპრის გამოა,მას სხვა ბიჭი უყვარდა,მაგრამ სხვაზე გაათხოვეს.მან არ იბრძოლა მისი სიყვარულისთვის და სიკვდილის წინ ყველა ამინა დაწყევლა რომელიც მისი რჩეულიდან შორს წავიოდა.
-მოიცადე,და შენ რა იცი იქნებ დილანს არ უყვარხარ.
-მეც ასე ვიფიქრე,მაგრამ დღეს დილას დავრწმუნდა. მე დღეს გაქცევა მინდოდა!მაგრამ როცა გარკვეული მანძილით მოვსორდი სახლს , ისეთივე ტკივილი ვიგრძენი ,რასაც მე ვგვრი ვამპირებს.
-რატომ გინდოდა გაპარვა?შენ ხომ არ შეიშალე იცი რა შეიძლება მოყოლოდა მაგას?
-კარგი ვაღიარებ,ეგოისტურამ მოვიქეცი,უბრალოდ ის მეგონა რომ ჩემზე თამაშობდა.
-მომისმინე და სექსის მერე სადაც გინდა იქ წახვალ?
-სექსის მერე ერთმანეთზე დამოკუდებულები ვხვდებით,ერთმანეთის სიცოცხლეს ვიზიარებთ! მერე ვერანაირი ძალა ვერ აშორებთ!სიკვდილიც კი თუ რომელიმე მოკვდა,მისი პარტნიორი ვერც იგებს ამ საშინელების შესახებ!რადგან ისიც პარალელურად წყვეტს სუნთქვას.ისე გამიმართლა რომ ვამპირი შემიყვარდა,კარგა ხანს მომიწევს ალბათ ცხოვრება.თუ რათქმაუნდა...
-რა საინტერესოა! ახლა უფრო მომინდა წასვლა ,ჩემთვის არა! თქვენთვის. გინდა დილანს რაიმე ნამიოკი ჩავურტყა?
-არა! არც გაბედო,ისე დღეს დილით ისედაც ვცადე.
-ხო ვნახე შენი მცდელობა!დილანი ალბათ ვერც კი მიხვდა რომ ეგ შორტი და ტოპი საცვლები იყო.
-კარგი წავედი.
-კარგად, იმხიარულე და ფრთხილად იყავი,მოიცადე აი ეს მედალიონი აიღე დაგიცავს და შენს სუნს შეცვლის.
-მადლობა! მე კი არა თქვენ აერთეთ თქვენ იცოდე ჩემი არყოფნა გამოიყნე! არ დამაღალატო.
-ვშიშობ,ვერაფერს ვიზამ!
-და ეგ რატომ!-წამოიყვირა ანდრეამ.
-შშშ! ნუ ყვირიხარ იმიტომ რომ მეშინია ,შენ წოლილხარ როდესმე ვამპირთან?
-ჰმ,ჰმ ჯინა იცი მე ...ადრე სულაც არ ვიყავი საამაყო საქმით დაკავებული...მე ვავიჩებმა მაიძულეს რომ დილანი...მოკლედ რა მნიშვნელობა აქვს ვწოლილვარ და არაუშავს,რომ მყვარებოდა იმ დროს ალბათ უფრო სასიამოვნო იქნებოდა.
-იმ დროს?შენ ახლა გიყვარს ის ვამპირი?
-კი ძალიან,მაგრამ არა ისე როგორც ჩემი შეყვარებული.
-ანუ მაინც გიყვარს?
-ძმასავითთქო ვერ ვიტყვი ,ამაზრზენია მე მასთან ჩემი შეყვარებულის განთავისუფლების მიზნით ვიწექი,მაგრამ ისე როგორც მეგობარი.კმაყოფილი ხარ?
-დილანი იყო არა!
-არა! რა მნიშვნელობა აქვს მაგას შენთვის.-დაბნეული პასუხობდა.
-იცი ყოველთვის ვხვდები როცა ადამიანი იტყუება.
-და ეს რამეს ცვლის?მე მეძავი ვიყავი და ნახევარ ქალაქთან ერთად ვარ ნაწოლი.
-ანდრეა! გამშვიდდი შენი გაბრაზება არ მინდოდა,უბრალოდ სიმართლე უნდა ვიცოდე.
-ახლა უკვე იცი!
-მოდი აქ,გაკოცებ. არ გამიბრაზდე! მე უბრალოდ ძალიან ვნერვიულობ.
-მოიცა შენ,ჯერ არ...
-მისმინე შეიძლება შენთვის უკვე ბებერი ვარ მაგრამ ოცი წლის ვარ და არ ვფიქრობდი რომ ეს აუცილებელი ან საჭირო იყო.
-ოცი წლის რომ ვიყავი მთავარი...
-კარგი ნუ აგრძელებ ანდრეა,მე ვამპირი მამა მყავდა,თან ძალიან ძველმოდური იყო.თითქმის ხუთასი წლის წინ დაიბადა.წარმოიდგინე,რომ გაეგო რომ ჯერ დაქორწინებული არ ვიყავი და ვიღაცა მომწონდა,დაწოლაზე ღმერთმა დამიფაროს,უბრალოდ სიმპათიაზე ვამბობ,ამბათ მისი ხელით მომკლავდა,ან უზარმაზარ კოშკს ააგებდა სადაც მზის სხივები არ შემოდის და იქ მომიწევდა დარჩენილი ცხოვრების გატარება.
-მგონია რომ მაინც გაგიმართლა,ამაში ცუდი არაფერია! მოიცადე შენ და დილანი ნატესავები ხომ ხართ?
-ვამპირებს მეორე თაობიდან ერევათ სისხლი,და ნათესაობა უქრებათ და ჩვენ მემგონი მეშვიდე ვართ .
-კარგი !დანარჩენს საღამოს გამოგკითხავ ვფიქრობ საღამოს უფრო ბევრი რამ გექნება ცემთვის მოსაყოლი.
-საზიზღარო.
-წავედი,ისეთი შეგრძება მაქვს ვითომ მე ვკარგავ ქალიშვილობას-როგორც ყოველთვის თავისი,არასტანდარტული ხუმრობა ჩაამატა ანდრეამ,ამბათრომ გაეგოთ რომ მათ ვუსმენდი,ცოცლად დამწვავდნენ.
ანდრეა ოთახიდან ეშმაკური ღიმილით გამოვიდა,და თვალს არ მაშორებდა,ძალიან კი ვცდილობდი თავის შეკავებას, მაგრამ სიცილი ამივარდა.მერე ჯინამ თავის ოთახში მისთვის ჩაიცურჩულა რაღაც,და მე კი არა ანდრეამაც გაიგონა,და ყველაფერს მიმიხვდა.
-აბა შენ იცი! ახსნა და მიხვედრება არ გჭირდება!
-და მე უფრო კარგი იდეა მაქვს!სანამ ამ საქმეს არ მოვამთავრებთ,მისგან თავს შორს დავიჭერ,ვინ იცის რა დროს მოუნდება გაქცევა,ან და ჩემი წაყოლება.
-დილან! რა არა რომანტიული ხარ!
-მიდი წადი,ისე მოვიქცევი როგორც მე ჩავთვლი საჭიროდ.
-ვიცოდი,რომ ყველაზე ყველაზე საყვარელი ვამპირი ხარ მთელს მსოფლიოში.
-შენ ჩემი ძმა უნდა ნახო ბრუნო! ისეთი საყვარელია ადამიანები ერთგული შინაური ცხოველეივით ყავდა.
-აჰა ესეიგი ჯობდა მამაშენს,ვავიცებთან დაეტოვებინა.-ენა გადმომიგდო და გარეთ გავიდა.
-ფრთხილად იყავი ,მივაძახე მე.
ახლა ზურგზე ძალიან დიდი ,საქმე მქონდა აკიდებული,ერთი პატარა გოგონასთვის ცემი სიყვარული უნდა მეგრძნობინებინა,მაგრამ მასთან დაწოლას ნამდვილად არ ვაპირებდი.პრინციპული და უბრალოდ ლოგიკური საკითხების გამო.

-ჯინ! შეიძლება?
-შემოდი!
-დილა მშვიდობისა,დღეს ამის თქმა არ დამაცადე-ლოგინზე გვერდით მივუწექი, მისკენ შევტრიალდი და ავათვალიერე.ჯანი აეფარკლა,და მისი გულის ბაგაბუგს კილომეტრის იქეთ გავიგონებდი.
-რამე გინდა დილან?-მრთოლვარე ხმიტ მაგრამ სერიოზული და ვითომ ჩვეულებრივი სახით შემეკითხა.
-არა! უბრალოდ მაინტერესებდა ხომ კარგად ხარ? შენ რატომ არ წაყევი ანდრეას?
-ხო ზუსტად არ ვარ კარგად თავს დაღლილად და შეუძლოდ ვგრძნობ.
-ოფლი გასხამს სიცხე გაქვს?
-აი ზუსტად მსიცხე მაქვს,ალბათ ანგინამ შემომიტია ისევ.
-ძალიან გტკივა ყელი?-ვნებიანი ხმით ვეკითხებოდი და თან უფრო ახლოს ვიწეოდი მასთან.
-ზალიან!-ძლივს ამოილუღლუღა ჯინა.
-მოდი ჩემთან!ვიცი როგრაც უნდა გიშველო.
კარგად დამაკვირდა,სახეზე არანაირი ეშმაკობა არ მეტყობოდა,თბილი და ალერსიანი ღიმილით ვუყურებდი.ჩემკენ შემოტრიალდა,ხელი ამოვხვიე და ჩავიხუტე.
-ნუ გეშინია ყველაფერი გაგივლის,გინდა წამალი მოგიტანო?
-არა არ არის საჭირო.
"რათქმაუნდა საჭირო არ არის,ყელი არა კიდე ის გტკივა,რა მატყუარა გოგო მყავს" ვფიქრობდი და ფულში მეცინებოდა,მაგრამ ასე წოლა ყველაფერს მერჩივნა.


ჯინამ თავი წამოწია,და თვალებში შემომხედა,საერთოდ დამავიწყდა რა იყო პრინციპი ან გონება.
ნაზად ვაკოცე კერ შუბლზე ,მერე კდერში,მერე კი ტუჩებს დავეწაფე.ტუჩები ერთმანეტს მხოლოდ მაშინ მოვაშორეთ,როცა მისი კაბა სადღაც ოთახის კუთხეში ეგდო.ვეალერსებოდი დაფარკლულ კანზე.მისი სხეული კი მთლიანად თრთოდა.
-მმმ-მოიცადე,დამელოდე!-ვუთხარი მე და სააბაზანოში გავვარდი.
უცებ ავავსე ჯაკუზი თბული წყლით,დაბადების დღისთვის შეძენილი ვადები,და სურნელოვანი სანთლები შევიტანე,და ყველაფერს ისეთი სისწრაფით ვაკეთებდი,რომ ალბათ ჩემი დაბრუნებისას,ჯინას აღზნებას არ გაუნელდებოდა.ბოლოს როცა ყველა სანთელი ავანთე.საძინებელში შევედი,ნახევრად შიშველი ჯინა ხელში ავიყვანე,და საგულდაგულოდ მორთულ აბაზანაში შევიყვანე.
-ამის ალაგება ანდრეას მოსვლამდე უნდა მოვასწროთ,უხერხულია.
-ნუ ღელავ,ისედაც ყველაფერს გამოგკითხავს!-გამახსენდა მათი საუბარი.-მოდი ჩემთან!
მივიხუტე ,ბიუსტგალტერი გავაძრე და მის იდეალურ მკერდს დავეუფლე.მერე მთლიანად გავაშიშვლე და ჯაკუზში ჩავსვი.
ძალიან ნერვიულობდა,სანამ წყალი დაასველებდა,მანამდე იყო სველი ცივი ოფლისგან.
-ნუ ღელავ ! მენდე!-ჩავჩურჩულე ყურში მე.
ფრტხილად მაგრამ მკვეტრი მოძრაობიდ შევედი მასში.ვიგრძენი როგორ დაემანჭა სახე.
-შშშ! ეს დროებითია-ვუთხარი მე,ხელი ხელზე მოვუჭირე და განვაგრძე ნელი მოძრაობა.ცდილობდა რომ მისი ვნება დაემალა,და ემოციებს მასში იკლავდა.
ვცდილობდი რომ მისთვის მესიამოვნა,პირველი შემთხვევა იტო როცა მინდოდა,რომ გულის შეწუხებდამდე,ან მეორე დღემდე არ დამესვენებინა.ასეთი უცნაური აზრები დატრიალებდა ჩემს თავში,მაგრამ თავს მაქსიმალურად ვიკავებდი და ვცდილობდი,ზედმატად ფრთხილიც კი ვყოფილიყავი,მაგრამ მისთვის აუცილებლად დასამახსოვრებელი უნდა ყოფილიყო ეს დღე.