-რა ჯანდაბაა?-ნინის გამყინავმა ხმამ ყველა სტარტზე დააყენა
-რა მოხდა? მშვიდობაა? თუ მაგ სიმაღლეზე ჩემი ხმა არ ამოდის-დიტო ფეხზე წამოხტა და ვინაიდან ნინი ყველაზე მაღალი გოგოა კლასში თავისი "იუმორი" ჩააკვეხა.
-ოოოო ხო გადამაყოლეთ ეს სიმაღლე-აბუზღუნებულმა ჩანთას ხელი მოკიდა და კლასიდან გავარდა
-ეს კარგად ხოა?-გაკვირვებულმა ნინომ წარბები დაბლა დაუშვა და თვალებში მომაშტერდა.
-მე რავი ეეე-მხრები ავიჩეჩე და ვიფიქრე კითხვას გავაგრძელებთქო როცა ძლიერი ხმა გავიგონე.
-ვიღაცა დაიმტვრააა-აშკარა იყო სესილის ნათქვამი სიმართლე შეესაბამებოდა მაგრამ ნამდვილად არ მსურდა ეს ნინი ყოფილიყო თუმცა ჩემ ნებაზე რომ იყოს მილიარდელი ვიქნებოდი და სესილისაც შევახვედრებდი იმ გაბრიელს.
ყველა კლასიდან დერეფანში გავვარდით ვცდილობდი დაგვენახა ვინ იყო გაშხლართული, თუმცა ხალხის ბრბოში ამის გარჩევა არ ისე იოლი არ გახლდათ.
-ვინმმემ სასწრაფოსს გამოუძახეთ ცუდათაა ბავშვი- მასწავლებლის კივილმა დერეფანი გაკვეთა.
სკოლის საძირკველი მოარყია, 6 ბალიანი მიწისძვრა გამოიწვია და იალბუზმაც იწყო დრეკა.
-მე დავრეკავ-ჩემი სამსუნგ გალაქსი ს3 მინი ვიშიშვლე და ვლოცულობდი 112 ისე ამეკრიბა რომ ტელეფონს არ გაეჭედა-სასწრაფო დახმარება გვჭირდება ქუთასში აღმაშენებლის #45 ში-მივაყარე ოპერატორს და ელენეს დავეყრდენი.
-და რა სახის დაზიანებაა?
-მგონი ფეხი მოიტეხა-ჩემი ვადაუდი ელენემ დამიდასტურა. გასათიშად მოვემზადე როცა კვლავ გავიგონე ხმა
-მომიყევით ეს დაზიანება როგორ მიიღო
-ღმერთო რა მნიშვნელობა აქვს გამოუშვით სასწრაფო ფეხმოტეხილმა იმას უცადოს როდის მოგიყვებით როგორ მიიღო დაზიანება?-აღშფოთებას ვერ ვმალავდი ოპერატორის კითხვამ გამაღიზიანა და ყურმილი დავკიდე.
სკოლის ეზოში გამოვედით და ხელ ვუქნევდით სასწრაფოს მანქანისკენ საკაცით მიმავალ ნინის
-კარგად იქნებიიი... გაკვეთილების მერე მოვალთთთ... -ყველა ერთად ვყიყინებდით ბაბაყივით და ხელს ვიქნევდით
-ყველა ამ გოგონასთან ხართ?-გაკვირვებულმა რეგისტრატორმა თვალი მოგვავლო დაჩვენი დათვლა დაიწყო.
-რა მერე? გიკვირთ?-უტიფრად მიახალა კახამ და უკან გამობრუნდა. უნდა აღინოსშნოს კახა ჩვენი სკალის სუპერ ბიჭია ნუ ყველა ბაძავს და ბლა ბლა ბლა . კარგი მოცურავეა, ჭკვიანია მაგრამ ხალხის დაცინვა უყვარს.
-დიახ ყველა ნინისთან ვართ რომელ პალატაშია-ელენეს დამტკბარმა ხმამ გული მოულბო რეგისტრატორს და პალატის ნომერი გვითხრა
ცხვრების ფარასავით მივყვებოდით ჩვენს ლიდერს ნინო წარბებმაღალს რომელიც სავაადმყოფოს ლაბირინთში გზის გაკვლევას ცდილობდა.
-ესაა გოგო-ვიღრიალე როცა ნინის სახე შევამჩნიე ღია კარებში
-ვააა ჟირაფას ფეხი მოტეხიაააა-პირველი კახა შეიჭრა დაწვეთოვანს დაუწყო წვალება
-გადი კახა არ გააფუჭო გაგიჟდიი-რათქმაუნდა კახას მისთვის ყურადღება არ მიუქცევია
საკმაოდ დიდხანს ვიყავით იქ შემდეგ ბავშვები დაიშალნენ.
არ გვინდოდა ნინის მარტო დატოვება და დიდი ხვეწნა-მუდარით და უამრავი მომთაფვლელი სიტყვებჯს შემდეგ მოვიპოვეთ გვიანობამდე დარჩენის უფლება მე, სესიმ და ნინო წარბებმაღალმა
-აუუუ მშიაააა-ბაიფრუტუნა სესილიამ და ნინის წვენს დასწვდა
-მეც ძაან
-ნუ მე სულ მშია ასერომ
-ვინმემ საავადმყოფოს ბუფეტიდან რამე ამოიტანეთ ფლიიიზ-ერთ ადგილას გაშეშებულმა ნინიმ ლეკვის თვალები მოგვაპყრო
-მე მეზარება-არ ვიყავი მომხრე ბუფეტში მერბინა
-მეც-ისე ნინოსგან კინგამიკვირდა სიზარმაცე მაგრამ...
-მოდი ასე ვქნათ ჯეირანი და ვინც წააგებს ის წავიდეს-
5)3
აშკარად გონივრულია რას ერჩი
-კიბატონო ბაზარი არაა.
-კაი ეთო ნინი მოდით-ტანსაცმელში გვწვდა სესილი და წრე გაგვაკეთებინა.
-ჯე ი რა ნი...
-იეეესსასს აჰაჰა სესიიი ბუფეტიი გელოდებააა-მე და ნინო წარბებმაღალმა ხელი მივარტყით ერთმანეთის ხელს და ცეკვა დავიწყეთ
-ჩვენ ჭა გვაქ შენ მაკრატელიიი.

ხურდები ამოხიკა ტვილდიანმა და დერეფანს გაუყვა. ცოტა არ იყოს იმოქმედა ამდენი ავადმყოფის ნახვამ. ზოგი წუხდა, ზოგი ტიროდა , ზოგი გგმინავდა , ზოგი კი კარგ ხასიათზე დამდგარიყო რადგან მალე გამოწერდნენ.
კირბეებს დაუყვა იმაზე ფიქრით თუ რატომ არსესბობს ავადმყოფობა სიკვდილი და ა.შ
ფიქრში გართულს უეცრად რაღაც ხმა მოესმა . თავიდან ვერ გაარკვია რისი იყო ან საიდან მოდიოდა. აი როცა ხმა განმეორდა მიხვდა რომ ეს მისი მშიერი მუცელი იყო და ანიჯს აუჩქარა.
-"სადაა ეს ბუფეტი... კუჭმა გინება დაიმიწყო"
-უკაცრავად-სესიმ მიმავალი ექთანი შეაჩერა-ბუფეტს ხო ვერ მიმასწავლით?
-კი. პირდაპირ იარეთ და მარცხნივ შეუხვიეთ-სესილიმ მადლობა გადაუხადა და სირბილი გააგრძელა გზა.
-"ვიპოვეეეეეეეე"-გონებაში ისე ხმამაღლა იყვირა თავისი თავი ეტკინა
ჯერ წვენების განყოფილებას მიადგა შეათვალიერა და ოთხი კოკა-კოლა აიღო
-"ჰუუმ რატო არ აქვთ გაუზიარე მეტალჰედს? "
-გოგონა გნებავთ კიდევ რამე?-გაყიდვლის წიკვინა ხმამ მეტალჰეადის კოკა-კოლის ძებნა შეაწყვეტია სესის და სალაროსკენ ფეხის თრევით წავიდა.
მის წინ ვიღაც მაღალი ბიჭი იდგა და უამრავ ტკბილეულს ყიდულობდა
-"ვაიმე რა მაღალია ეს ბიჭი" -გაიფიქრა თუ არა ეს სეილიმ ბიჭი შემობრუნდა... პირველი რაც ჩემს მეგობარს თვალში მოხვდა ac-dc-ს მაისური იყო რომელიც შავი ქურთუკის ქვეშ მოჩანდა. თვალი აააყოლა და სახტად დარჩა როცა ხელში გაბრიელი შემორჩა. სუნთქვა შეეკრა, თვალი ორჯერ ამოისრისა ხოარ მელანდება მშიერზეო, როცა დარწმუნდა გაბრიელი იყო ტუჩზე იკბინა რამე არ ვუთხრაო. თითქოს გულზე ხელი მოუჭირეს, ტკივილი იგრძნო მკერდში. ვერ გაანალიზა სად იყო და რისთვის.
ეს ყველაფერი წამის მეასედში მოხდა და როცა მათი
თვალები ერთმანეთს შეხვდნენ სესილის გონებამ მუშაობა შეწყვიტა და ვერც კი გაიზრა რომ გაბრიელს გზას უღობავდა.
ცოტა გონს მოვიდა.
სესილი უნებურად მარჯვნივ გაიწია ისევე როგორც გაბრილეი შემდგე ორივე ერთდროულად მარცხნივ და ასე რამდეჯერმე აიხლართლენ ერთმანეთში. ბოლოს გაბრიელმა ხელი მკლავებში ჩაავლო და ღიმილით შეაჩერა მარჯვნიდან მარცხნივს მოძრავი დაბნეული გოგონა
-უკაცრავად-ბოდიში მოიხადა გაბრიელმა და სავსე პარკით ხელში გვერდი აუარა სესილის
-არაუშავს-გაკვირვებულმა მიაძახა კარებში გასულს
-გოგო კიდევ აიღებთ რამეს? - ისეთი უხეში იყო გამყიდველი მაგრამ სესილისთვის სულერთი იყო.
-დიახ ოთხი ქადა და ოთხი ლობიანი
დაბნეულმა და ამავდროულად ბედნიერმა გოგონამ პალატსში დასაბრუნებლად იგივე გზა გაიარა რითაც ბუფეტში მივიდა, მაგრამ ამჯერად არც მშიერი კუჭისთვის და არც პაციენტებისთვის ყურადღება არ მიუქცევია. ეღიმებოდა რადგან არ ელოდა თუ ოდესმე ნახავდა ასე ახლოდა და შეხებას ხომ საერთოდ ვერ წარმოიდგენდა.
-საერთოდ თუ იცი მნიშვნელობა წინადადებისა "ძალიან გვშია და მალე მოდი?"-რატომღაც ნინომაც უხეში რეპლიკა ესროლა სესილის რომელმაც მაგიდაზე დაახეთქა ცელოფანი
-აჰა ხომ მოვიტანე მე ნუ შემჭამ ლობიანია ცელოფანში და ის მიიირთვი-ფანჯარასთან მიიტუზა და რაღაცას მიჩერებოდა
-დაფქვი ეხლა რამოხდა დროზეეეე-აქამდე ჩუმად მყოფმმა მე ხმა ამოვიღე და წვენს დავწვდი ასაღებად
-გაბრიელი ვნახე ბუფეტში...
-რაიოო?-გაკვირვებულს წვენი გამივარდა ხელიდან ბოთლი გასკდა და ჩემი ბროზეულიც ძირს დაიღვარა "ჯანდაბაა რა მოწმინდავსს ამასს"
-ხო ვნახე-სესილიმ ყველაფერი გვიამბო რაც ბუფეტში მოხდა ჩვენ კი პირდაღებულები ვუსმენდით
-ვერ მიცნო... ნაგავი
-შე დალოცვილო ერთუ სურათიაქ შენი ნანახი და იქაც მაკიაჟი გისვიადა რანაირად გიცნობდა?
-მესმის ნინი მაგრამ მაინც გული დამწყდა. ჩემს ადგილას წარმოიდგინეთ თავი და მიხვდებით რა საშინლადაც ვარ. ეხლაც ემოციებშივარ... მის წინ დაბნეული ვიდექი და აქეთ იქით ვყანყალებდი... თავი შევირცხვინე... მაგრამ მისი ხელები, შეხება , შეხედვა და ხმა ამათ ღირდა-ფანჯარას არ მოშორებია ისე განაგრძო- ზრდილობიანად მომეპყრო ამან კი მთლიანად გამანადგურა.
რამჭირს ბავშვებო? როგორ შეიძლება ვინმე უცნობი შეგიყვარდეს?
მის მიერ დასმულ კითხვაზე პასუხი არც ერთს არ გვქონდა ამიტომ გაჩუმება ვარჩიეთ. ანდა რა უნდა გვეთქვა? ჩვენ ხომ წარმოდგენაც
5)7 არ გვქონდა რა ხდებოდა მის გულში.
დაახლოებით ერთ საათში სახლში გამოგვიშვეს თქვენ ღამე აქ ვერ დაგტოვებთო.
ნინის დავემშვიდობეთ და ტაქსში შევხტით.
მარტოდ დარჩენილმა ნინიმ ექთან დაუძახა
-კარგად ხარ?-კარებში შემოეყუდა ახალგაზრდა გოგო
-ბოდიშს გიხდით შეწუხებისთვის მაგრამ იქნებ გვერდით პალატაში ვინმეს სამსუნგის სატენი ქონდეს ჩემი დამრჩა
-ახლავე ვნახავ. დამიცადე ... პრინციპში სად უნდა წახვიდე?-ორივეს სიცილი აუტყდა.
ცოტა ხანში ექთნის მაგივრად ვიღაც მაღალი ბიჭი შემოვიდა
-თქვენ გინდოდათ სატენი?-ბოხი ხმით დაიგუგუნა და კარებს მიეყრდნო
-დიახ მადლობა... ექთანი სადაა?- დაიმორცხვა ფეხმოტეხილმა და გადასაფარებელი გაისწორა
-დედაჩემს წვეთოვანს უცვლის-გათამამდა უცნობი და საწოლისკენ მოიწია
-მეჩვენება თუ "ალპენ გოლდის" თხილიანი შოკოლადის სუნია?-ნინიმ ისე დაუსვა შეკითხვა ვითომდა დიდი ხნის ნაცნობები ყოფილიყვნენ
-როგორც ჩანს შოკოლადი გყვარებია. ნუ მე ვერაფერს ვგრძნობ მაგრამ გენდობი
-დედაშენს რა სჭირს?
-შენსავით ფეხი მოიტეხა გუშინ. ჩემს ძმას გაეკიდა ქუდი დაიხურე გაცივდებიო და ფეხი რაღაცას წამოკრა
-აუჩ ცუდია...
კიდევ დიდხანს გააგრძელეს საუბარი და ნინის მოსაწყენი საღამო ცოტა გამოცოცხლდა.