ქუჩაში იდგა და ხალხის გაღიმებულ სახეებს უყურებდა..
უყურებდა წყვილებს,ბედნიერი თვალებით რომ უყურებდნენ ერთმანეთს..
მისკენ მომავალ გოგოს და ბიჭს უყურებდა თვალებზე ცრემლი მოადგა,თვითონაც ხომ ასე დადიოდა ლაშასთან ერთად..
"ცხოვრება მშვენიერია" იმ გოგომ ჩაილაპარაკა და მის გვერძე მდგომს ჩაეხუტა..
მწარედ გამეღიმა,მინდოდა მეთქვა
ცხოვრება ყველაზე დაუნდობელია! მეთქი მაგრამ..მაგრამ მე აღარაფერი ვიცი..ყველანაირი შეგრძნება მაქვს დაკარგული და რავიცი
რომ ცხოვრება დაუნდობელია?
ბევრი სიარულის შემდეგ,როგორც ყოველთვის სასაფლაოს მივადექი..
ცივი ქვიდან ისევ ისეთი თბილი მზერით მიყურებდა ჩემი ლაშა..
ქვას ხელი გადვუსვი და იქვე დავჯექი.
უკვე წესად მქონდა ქცეული ყოველდღე,დღეში რამდენჯერმე
მოსვლა და ყველაფრის თავიდან გახსენება.
მგონია რომ აქ ყველაზე ახლოს ვარ მასთან..
ლაშა 13წლის ვიყავი,რომ გავიცანი.
სკოლაში ახალი ბიჭი გადმოვიდაო ჭორი გავარდა,რათქმაუნდა დავინრერესდი მისით.
ჩემს გვერძე კორპუსში გადმოვიდა,როგორც გავიგე..
დათა ნიკოლაძის კლასელი იყო?დათა ჩემი ბავშობის მეგობარი და კარის მეზობელი იყო.
სწორედ დათას დაბადებისდღეზე გავიცანი ლაშაც.
-კატუს მოდი ჩემთან.დათამ დამიძახა
მისკენ წავედი
-კატუს გაიცანი ეს ლაშაა ჩემი ძმაკაციი მაღალი ბიჭისკენ მანიშნა
-მე კატო ღიმილით ვუთხარი სასიამოვნო შეხედულების ბიჭს
-მე ლაშა მანაც ღიმილით მიპასუხა..
და ზუსტად ამ ბანალური გაცნობიდან დაიწყო ჩვენი იდელაური ურთიერთობა.
მეგობრობა რა არის?ხშირად გვიკითხავს ერთმანეთისთვის და პასუხი ერთი იყო მეგობრობა თვითონ ჩვენ ვართ!დიახ ჩვენ ასე გვესმოდა მეგობრობა!
და ასე გაგრძელა ჩვენი ურთიერთობაც,ვერ გებულობდნენ ვინ ვიყავით ჩვენ ერთმანეთისთვის,მაგრამ ჩვენ ხომ ვიცოდით...
ზუსტად 8წელი გაგრძელდა ჩვენი მეგობრობა..
არ დაგვაცადა ამ დამპალმა ცხოვრებამ თორე 8 კიარა 88წელიც გაგრძელდებოდა..
17წლის ვიყავი მაშინ მე ლაშა 20ის
საგურამოში ვიყავით წასულები ზაფხული იყო და 1კვირით გავექეცით თბილისს.
რაც 15წლის გავხდი დედა სულ მიშვებდა ლაშასთან ერთად ყველგან,და ამის მერე ტრადიციათ გვექცა მხოლოდ მე,ლაშა და საგურამო...
არც მაშინ დავარღვიეთ ტრადიცია და ჩავედით საგურმოში..
-კატუს წავალ ბასეინს ავავსებ და მოვაალ,მნამდე სალათი დაჭერიი რა მაგრად მშიაა
-ვჭრი უკვეე ღიმილით გავძახე მეც და სალათის ჭრა განვაგრძე
20წუთში ყველაფერი მზად მქონდა.
-ლაშ მზადა ყველაფერი შენ მაკლიხარ მარტოო.
ხმა არავინ გამცა
-ლაშააა კიდევ რამოდენიმეჯერ დავიძახე,პასუხი რომ არავინ გამცა ბასეინისკენ წავედი.
ძირს ეგდო ლაშა და საროჭკის გახსნას ცდოლობდა
-ლაშა ლაშა რა გჭირს სწრაფად მივარდი და საროჩკა გავუხსენი
-ჩანთაში..ასთმა..სიტყვებს ვერ აბავდა ერთმანეთს..
სწრფად შევრდი სახლში და ჩანთაში წამალი ვიპოვე
ისევ ლაშასკენ წავედი და წამალი შევასხი.
ცოტხანში კარგად იყო და მე მამშვიდებდ.
-რატომ არ მითხარი ასთმა,რომ გქონდა,როგორ დამიმალე ლაშა ?ტირილით ვეუბნებოდი და ვერ ვმშვიდდებოდი
-მაპატიე რაა კატუს,არ მემარათებდა ხოლმე ესე ხშირად და ნუ ნერვიულობ არაფერი მომივა.თავზე მკოცნიდა და მეფერებოდა.
-ლაშა უშენოდ არვიცი რა დამემართება,ხმა უწყდებოდა კატოს.
-უჩემოდ არ იქნები კატო,ხომ იცი როგორ მიყვარხარ,მეთვითონ ვერ გავძლებ უშენოდ,ასე რომ არსად ვაპირებ წასვლას და ნუ ფიქრობ ამაზე.
ახლ კიდე წამოდი ვჭამოთ, მოვკვდი მშიერიი.სიცილით მოისვა მუცელზე ხელი და სამზარეულოში შეგდო კატო..
ამის შემდეგ კატოსთან აღარ დამართნია ასე და არც ეუბნებოდა მომდევნო შეტევების შესახებ.უბრალოდ კარგად ვარო ეს იყო პასუხი.
სამედიცინოზე ჩააბარა კატომ,ერთ-ერთი მიზეზი ლაშას ასთმა იყო.
რომ გეკითხათ თავს გაიგიჟებდა, რა სისულელეა,სამედიცინო სულ
მინდოდაო.
მაგრამ ლაშამ ხომ იცოდა მიზეზი..
კატოს უნდოდა დახმარებოდა ადამიანებს,იმიტომ რომ მან იგრძნო შიში საყვაეელი ადამიანის დაკარგვის..
20წლის იყო კატო,ლაშას კატოსთან მეორედ რომ დაემართა იგივე..
ამჯერად სწრფად მიაწოდა წამალი,მაგრამ იმ მომენტში კატო მოკვდა.
განადგურდა.მძაფრად შეიგრძნო ლაშას დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი და კატეგორიულად მოსთხოვა ექიმთან წასვლა.
კარგად იცოდა ლაშამ აზრი რომ არ ჰქონდა მაგრამ მისიგულისთვის წავიდა..
თანდაყოლილი ასთმას, რომ ვერ უშველიდნენ ეს იცოდა ლაშამ,მაგრამ კატო ვერ იგებდა..
კატოს 21ე დაბადებისდღეზე გახდა ცუდად მაგრამ კატომ
ვერ გაიგო,დათას დახმარებით გამოძვრა...
23მაისი იყო ლაშას დედა ნანი,რომ მივიდა კატოსთან.
-ნანიი როგორ ხარ?ღიმილით მოიკითხა საყვარელი მეგობრის დედა
-რავიცი კატო ვარ რაა,სევდინად გამიღიმა.
-მოხდა რამე?
-კატო,მძიმედ ამოისუნთქა და ცრემლიანი თვალები მომნათა
-ნანი მაშინებ.ცრემლები წამომივიდა მეც
-ლაშა საშინლადაა,არფერი აღარ შველის უკვე,თითქმის ყოველდღე აქვს შეტევები,ამიტომ არის ბოლოს 2კვირა რომ ერიდება შენ ნახვას,არ მისმენს კატო,არაფერი უნდა..ხმამაღლა აუვარდა ტირილი და ხელები მაგრად შემომხვია.მასთნ ერთად ვტიროდი მეეც.მთელი გულით ვტიროდი,ვერ ვწყნარდებოდი.ლაშას დაკრგვის შიში შინაგანად მკლავდა.
ხშირი იყო შეტევები ლაშასი.
სახლში ალბათ 2თვე იქნებოდა გასული რაც არ უძინია,ლაშასთან იძინებდა დ იღვიძებდა...
ცრემლები თავისით მოდიოდა,მაგრამ არცერთხელ უტირია ლაშასთან.
იმ დამპალ დღეს, 26 იანვარს მთელი სახლი ჩემმა კივილმა მოიცვა,საშინელი და საზარელი ხმა ამომდიოდ.
ლაშასთნ ერთად მოვკვდი მეც.
დიახ 26 ინვარს კატო და ლაშა მოკვდნენ!
ლაშას სხეულზე იყო ჩახუტებული და ბოლო ხმაზე ტიროდა კატო.ნანის გარდა არავის უშვებდა მასთან.
ლაშას თხოვნით გამოსამშვიდებელი სიტყვა მოამზადა კატომ.
თუმც გატყუებთ არაფერი მოუმზადებია,იდგა და რაც გულში ჰქონდა იმას ამბობდა.
-ლაშა 13წლის ვიყავი,რომ გავიცანი.და 13წლიდან დღემდე მევიყავი ბედნიერი,იმიტომ რომ მყავდა ლაშა!
ლაშა თვითონ იყო ბედნიერება,არ მეგულება ამ დამპალ დედამიწაზე ვინმე,ვისაც ის არ უყვარდა..
ლაშამ მასწვლა მე რა არის მეგობრობა,სიყვარული,ბედნიერება,ყველფერი მასწავლა მან.
სუკ მეჩხუბოდა პირად ცხოვრებას მიხედე,როგორ შეიძლება ესეო,მაგრამ ჩემი ყველანირი ცხოვრება იყო ლაშა.
არასდროს ვიფიქრებ რომ ის უბრალოდ მოკვდა,სულ მეგონება,რომ საზღვარგარეთ გაემგზავრა ან სადმე წავიდა და აუცილებლად ვნახავ,რომელიმე ცხოვრებაში!
ლაშა იმედი მაქვს მაპატიებს,მაგრამ რომ არ ვიტირო ახლა მეც მოვკვდები..
ყველამ იცოდეთ,ლაშას უნდოდა ეს,ცხოვრება გააგრძელეთ
მაგრამ არასდროს ამოშალოთ თქვენი გულებიდან.ძალიან გთხოვთ,ის ყველაფერს იგრძნობს და ძალიან ატკენთ მას და მას თუ ეტკინება,მე ორმაგად მეტკინება.
ცრემლები მოიწმინდა,ძირს დაიხარა ქვიშა ხელში აიღო და მის სხეულს მიაყარა.
ძალიან მიყვარხარ ლაშა!
მომენტრები!

იჯდა სასაფლაოსთან და იხსენებმა ყვდლფერს.
ცრემლები ისევ მოსდიოდა და ისევ გრძნობდა,რომ ლაშა მასთან იყო.


მოგესლმებით ყველას.
იმედი მაქვს გადმოგედებთ ჩემი ემოცია თქვენც.
რაღაცნაირად მომინდა რომ დამეწერა.