_ერეკლეს ხმა დაუმძიმდა_თვეამეტი წლის ვიყავი როდესაც ჩემი ძმა..._თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა_გარდაიცვალა_ჩუმად ჩაილაპარაკა_ძვლივს გადავიტანე მისი სიკვდილი რამის ჭკუიდან შევიშალე,მას შემდეგ მაქვს ნერვების პრობლემა..ერთი მეგობარი მომიკვდა მეორემ კი მეორე დღესვე მიმატოვა..უბრალოდ წავიდა..ძალიან მტკივა მათი გახსენებისას_ანკა ხედავდა როგორ იკავებდა თვალზე მომდგარ ცრემლს_მარიას სიკვდილმა კი სულ მთლად გამანადგურა.._შეშლილი თვალებით გახედა ანკას_გთხოვ გამიგე ანკა..და მაპატიე.._მანქანა გააჩერე და მთელი ტანით მიუბრუნდა ანკას..ანკა გაჩუმდა ,ხმას ვერ იღებდა..ტირილი მოუნდა მოუნდა ერეკლეს მაგივრად ეტირა და მისი ტკივილი ოდნავ მაინც გაენთვავისუფლებინა მისგან..მასაც ეტიკნა მაგრამ არ იცის რატომ.რატომ ტკიოდა ერეკლეს გაუსაძლისი ტკივილი.იქნებ იმის ბრალია რომ ერეკლე საშინლად იზიდავს მას.ახლა ამ წამებში გამოუტყდა საკუთარ თავს რომ ერეკლე მისთვის არ არის სულ ერთი,მისდამი შიში უბრალოდ შექმნილი ფარი იყო რომელიც თვითონვე შექმნა ერეკლესგან თავის დასაცავათ ,მაგრამ ახლა ყველაფერი შეიცვალა.ფარი ჩამოინგრა.დაინახა ერეკლეს ნამდვილი სახე და გაუჩნდა სურვილი მას ჩახუტებოდა მისდამი სითბო გამოეხატა..ღიმილით ახედა ბიჭს
_რა უნდა გეჩვენებინა?_გაუღიმა,ერეკლეს სახე გაუბრწყინდა,მის მუქ თაფლისფერ თვალებს შავი ნისლი მოსცილდა
_წამოხვალ?
_სად?
_ჩემთან სოფელში..._ანკა დაიბნა
_ერეკლე მე.._ბიჭს ჩაეცინა
_ვიცი რომ ჩემი არ გეშინია და მენდობი..მაგრამ გერიდება მე გთხოვ წამოხვიდე ჩემთან ერთად .დღესვე ჩამოვლათ?
_ერეკლე მე...
_კარგი..კარგი არ დაგაძალებ ანკა_სხივი ჩაუქრა თვალებში_ყავაზე დაგპატიჟებ მაშინ კარგი?_ანკა დაფიქრდა.ერეკლეს ენდობოდა და მისი ჯეროდა..თავისი თავის უკვირდა ეს ხომ ის ადამიანი იყო რომელმაც მისი ძმა დააინვალიდა სა მოკვლით ემუქრებოდა..მაგრამ რა ქნას მისდამი ნდობა აქვს ..
_არა ერეკლე წავიდეთ
_გმადლობ_მადლიერად გადახედა ანკას და მანქანა დაძრა
_მომიყევი შენზე ერეკლე_მორცხვად გახედა ანკამ
_აწითლებული ლოყები ძალიან გიხდება..._გაუღიმა ბიჭმა და ლოყები უფრო აუწითლა_რა გაინტერესებს?
_რავიცი..შენი ბავშვობა_მორცხვად გაუღიმა ანკამ
_ბავშვობა?_სევდიანად გაეღიმა_ცემი ცხოვრების საუკეთესო წლები,რამდენს ვმაიმუნობდი იცი?ძალიან ბევრს ყველაზე მავნებელი ვიყავი ერთხელ ნიკა ტრუბაში გავჭედე_გაეცინა
_როგორ?>_სიცილით ჩაეკითხა ანკა
_მე გავძვერი სუსტი ბავშვი ვიყავი,ნიკა კი არა და დამენიძლავა მეც გაცძვრებიო და გაიწედა კიდეც
_ვაიმე საწყალი..დიდხანს იყო გაჭედილი?
_არა..ძმის ტანჯვას დიდხანს ვერ ვუყურეთ და ძვლივს ძლიობით გამოვათრიეთ..უნდა გენახა როგორ ღნავოდა..პატარები ვიყავით სულ ხუთი ექვსი წლისები_ანკას გაეცინა_უარესს გეტყვი ერთხელ ლუკას სოფელში ვიყავით,ლუკა ჩემი მეორე ძმაა რომელიც ვერაფლით ვერ გავიგე რატომ წავიდა_ხმა დაუსევდიანდა
_მერე?_ჩაეკითხა ანკა
_მერე..._წარსულის გახსენებისას კვლავ ღიმილი გამოეხატა სახეზე_მერე .მოკლედ ლუკას სოფეში ვყავით ერთ მშვენიერ დილას მდინარეზე ჩავედით და..._სიტყვა გაწელა ბიჭმა სიცილით
_მერე?_კისკისით ცაეკიტხა ანკა
_რომ გითხრა აღარ მაკოცებ მერე_სერიოზული სახე მიიღო ბიჭმა და ანკას გახედა.ანკამწამში შეწყვიდა სიცილი და ბიჭს მიაშტერდა გაკვირვებული..ლოყები აუხურდა,ერეკლეს გაეცინა_კარგი კარგი გეტყვი და დაგამშვიიდებ რომ მის მერე დიდი დრო გავიდა..მოკლედ ბაყაყები გავბერეთ_და ანკას გახედა კვლავ ღიმილით,ანკასაც გაეღიმა შემდეგ კი ბოლო ხმაზე დაიწყო ხარხარი
_რა?_ძვლივს მოითქვა სული_მართლა?_და ტავზე ხელი გადაისვა
_მართლა,მართლა ჰოო_ჩაიცინა ერეკლემ
_ვაიმე ერეკლე ასეთი რაღაც არ გამიგია სიცილს ვეღარ ვიკავებ..
_შენ რომ დამცინი დავიჯერო შენ არაფერი გიგიჟია ბავშვობაში?
_ნწ არა_თავი გაიქნია სიცილით_ასეთი სასწაული მართლა არასოდეს გამიკეთებია
_სასწაული?არა უფრო სიგიჟე და საზიზგრობა_სახე დაბრიცა ბიჭმა
_ერეკლე ..._ბიჭმა ინტერესით გამოხედა_ახლა რას საქმიაობ?
_ვმუშაობ_უინტერესოდ უპასუხა პიჭმა
_სად?
_სადღაც..
_კარგი არ გინდა პასუხის გაცემა...სხვა რას აკეთებ?
_ძირითადათ კლუბებში ვარ..
_რა გულახდილი პასუხია
_ნამდვილად.
_არ გაქვს კარგი ცხოვრების წერი_ჩაილაპარაკა გოგონამ
_რა გულახდილი შეფასება
_ნამდვილად
_ძალია მიყვარხარ_თქვა ერეკლემ და მანქანა გააჩერა,გოგონას მთელი თანით მოუტრიალდა.ანკას ფერი ეცვალა მართაილა ერეკლეს ეს არ უთქვამს პირველად მაგრამ ახლა რატომღაც სერიოზულად მიიღო,ღიმილი სახეზე შეახმა და წინ უსასრულობაში გაიხედა
_მორჩი ერეკლე.
_არ გჯეერა?_გულის წყვეტით თქვა ერეკლემ
_რათქმაუნდა არა
_რატომ?
_არ ვიცი ვერ გიჯერებ?
_რატომ?
_არ ვიცი მეთქი
_რატომ ანკა..მიდი გულით მიტხარი_გაუღიმა ბიჭმა
_წარსულის გამო უბრ..._შეაწყვეტინა
_თვალებში შემომხედე ანკა_მომთხოვნი იყო მისი ტონი
_არა..არ მინდა_თავი გაიქნია გოგომ და კვლავ სივრცეს მიაშტერდა
_მიდი ანკა შემომხედე _ხმა დაუთბა ბიჭს
_არა_თავი გაიქნია,მაშინ ერეკლემ ფრთხიოად წაიღო ხელი მისკედ და მისი სახე ერთ ხელში მოიქცია,ნაზად მოატრიალა მისი სახე თავისკენ,ანკამ პატარა ბავშვივით თვალები დახუჭა,გაისმა ერეკლეს წკრიალა სიცილი
_მიდი პატარა ბავშვო გაახილე თვალები და შემომხედე._თქვა დიდი სიყვარულით
_არ მინდა_გაჯიუტდა ანკა
_მიდი ანკა..მიდი_კვლავ გაიცინა ბიჭმა
_არა მეთქი
_კარგი გახსოვდეს რომ შენ მაიძულე_და ფრთხილად შეეხო გოგონას ტუჩებს,ანკა გაშეშდა ძარღვებში სისხლი გაეყინა თვალები ნელა გაახირა და ბიჭს შეხედა რომელიც ბოლოჯერ ეამბორა და ნელა დაშორდა..ანკა უბრალოდ გაშეშდა,ფერი გადაუვიდა და თვალიდან ერთი ცრემლიც კი ჩამოუვარდა,ერეკლე გაშეშდა და ინსტიქტურად ანკასკენ წაიღო ხელი
_არ შემეხო.._ამოიკრუსუნა გოგნამ_მე შენ გენდე!გენდე გესმის?_დაიღვირა როგორც შეძლო_მაგრამ შენ..შენ..
_ანკა ჩემო ლამაზო კარგი რა..
_რა კარგი რა..რა კარგი რა?ერეკლე?ძალიან მაინტერესებს ახლა ვხვდები რომ შევცდი ერთი საათი გენდე სულ და ესეც მანამე..
_მორჩი ანკა.._სინანული დაეტყო ხმაში_მორჩი და მოდი ჩემთან.._გოგო ხელით მიისწია ტავისკენ
_შემეშვი ნუ მეხები დამანებე ტავი_აწრიალდა ანკა,ერეკლემ კი ძლიერად მოხვია ხელი და გულში ცაიკრა
_ძალიან მიყვარხარ ანკა..ძალიან.მაპატიე კარგი?