-ეს როგორ გამიბედაა? (ვტიროდიი)
ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, გული საშინლად მქონდა ნატკენი! ეს რა იყოო ვითომ? მიყვარხარო, მეფიცებოდა და!.. რა სულელი ვარ! ეგ ნაგავი როგორ შემიყვარდა?! მარა თან რა საყვარელიაა... ფუ! რა საყვარელი?! ნატას აკოცაა!
-აქედან უნდა წავიდეთ! (სოფი)
-არაა! მე არსადაც არ წავალ! პასუხს მოვთხოვ ნიკას! (მე)
-მართალი ხარ! მიდიი! (ნათია)
გამწარებული მივუახლოვდი მანქანას, კარები ღია იყო, მთელი ძალით გავაღე (კინაღამ მოვუნგრიე) და ნატას გაბრაზებული გამომეტყველებით შევხედე!
-ტასოო? (ნატა)
-რა იყოო ისე მართმეევ!.. (მე)
-მოკეტე რაა!! (სიტყვა შემაწყვეტინა ნატამ)
-რა მოვკეტოო?! მოდიიი შე ბო*ო აქ! (მე)
სახეში მაგრად გავარტყი და ლოყა ავუწითლე, ხუთი თითი დაეტყო...
-რა ხდება? (ის ბიჭი)
ნატასთან „მოზასავე“ ბიჭმა გამომხედა და გავშრი...
-ვაიმე... (საშინლად დავიბენი)
ნიკა არ ყოფილაა! არადა როგორ გავდააა!
-ფუ! იდიოტი ვარ რაა! (ვფიქრობდი)
ბოლოს მაინც ღადაობაზე გადავედი!.. იმ ბიჭს თვალი ჩავუკარი და ნატა მანქანიდან გადმოვადგე. ნატა ძირს დაეცა, მაგრამ არ დაიბნა, გამწარებული წამოდგა და სილა გამარტყა!
-შენი დედაც მოვ**ან! (უეცრად აღმომხდა)
იმ ბიჭს ეღიმებოდა... აუ კაი ღიმილი კი ჰქონდა!
-რაა?! (გაბრაზებული იერით მითხრა ნატამ)
-გაგიმეოროო?! (მე)
ნატამ ვერ აიტანა და ჩემსკენ კიდევ გამოუშვა ხელი, მაგრამ ჩემმა ბოროტმა „მემ“ ვერ გაუძლო და ხელი დაუჭირა! კიდევ აპირებდა გოგო გარტყმას! კიდევ რა უნდოდა? სულ თავისი ხელით ვურტყი სახეში, სანამ სისხლი ვერ დავინახე... მაგ იდიოტს ტუჩი გაეხა თუ რაღაც... იქ დავტოვე და წამოვედი...
ჩვენს მანქანასთან გოგოები დამხვდნენ.
-რაოო?! (ნათია)
-დრო არ მაქვს ეხლა! წამოდით ჩემთან, მოგიყვებით! (მე)
მანქანაში ჩავსხედით და მთელი სისწაფით გავყევით ნაწვიმარ, ნისლიან გზებს...
სახლთან გავჩერდით, შინ შევედით, მოვიხადე ქუდი, მოვიხსენი შავი სათვალე და სადღაც მივაგდე!
.......
-იქ ნიკა არ... (მე)
-რაა?! (ნათია)
-ვაიმე! (სოფი)
-ანუ იქ ნიკა არ იჯდაა? ვაიმე საყვარელიი^^ (ალექსანდრა)
-მოიცა, მოიცა! პირველი! ნატამ ახალი ბიჭი დაითრია! მეორე! სად არის ნიკა? (ნათია)
-ვაიმეე ჰოო! (მე)
მოვრთე ერთი ამბავი! ნეტა სად იყოო? ძალიან ვინერვიულე... გული ამოგდებას მქონდა!
-დამშვიდდი! დიდი ბიჭია! (ნათია)
-ეგ რა შუაშია?! (მე)
-...
ამ დროს კარზე ზარის ხმა გაისმა:
-გისმენთ! (მე)
-გამიღე პატარავ^^ (ნიკა)
-ნიკაა?^^ (მე)
კარები ეგრევე გავუღე... ისიც შემოვიდა და ვაიიი მეე! ხელში ეჭირა დიდიი, დიდიი თეთრი, ფუმფულა და რბილი დათუნია! მომიახლოვდა და ლოყაზე მაკოცა...
-აუუ დათუნიაააა^^ მადლობააა ნიიიკ^^ (მე)
-მარტო ეეს? (ნიკა)
-აბაა? (გავიკვირვე)
ჯიბიდან ამოიღო გასაღები!
-ეს რაა არის? (მე)
-შენი X6 ^^ აღარ გინდა იმ მანქანის გარემონტებაა^^ (ნიკა)
-ვაიმეე!! მადლობაააა! ძააან მიყვარხარ! (მე)
ავეკარი... ისეთი სითბო ვიგრძენიი... მანაც ხელები მომხვია...
-წამოდით მანქანით უნდა „ვიგონკაო“! (მე)
-წამოდით ჰეე^^ (ნათია)
აუუ ისე მაგრად გავატარეთ ის ღამეე... ბოლოს რაღაც გამახსენდა:
-სოფი, გოგოებო მოდით. (მე)
-რა იყოო ტაასო? (ალექსანდრა)
-გოგოებო ხვალ სკოლაში ვაჩვენოთ ლაშას ეს ფოტო/ვიდეო მასალებიი? (მე)
-ჰოო აბაა (ცინიკურად გაეღიმა ნათიას)
-კაიით^^ (მე)
#03:40
უკვე ჩამეძინა, სიზმრების სამყაროში ვიყავი და დავფრინავდი ნიკასთან ერთად...
#07:00
ამ დროს დარეკა მაღვიძარააამ:
-აუუ! მეძინებაა! (მე)
-მეეც... (ნიკა)
-ნიიიკაა?? (მე)
-ნუ გეშინია, სკამზე ვიჯექი და ისე ჩამეძინა... (ჩაეცინა ნიკას)
საბანი ავიფარე და გავიკრიჭე...
-რაო ლამაზოო^^ (ნიკა)
-ალაფელიი^^ (მე)
-მოვდივაააალ^^ (ნიკა)
-მოდი^^ (მე)
გვერდზე მომიჯდა... ისევ და ისევ ხუტუნიი^^
-აააუ^^ გამიშვი დამპალო^^ ნიიიკ^^ (მე)
-ჩემოო!^^ (ნიკა)
ნიკამ არ შეწყვიდა და გააგრძელა ხუტუნიი...
-ააუ ნიიკა^^ გამიშვიი^^ (მე)
-კაი პატალავ^^ (ნიკა)
ნიკა გავიდა, მე წამოვხტი და მოწესრიგება დავიწყე...
სააბაზანოში გავარდი, შემდეგ ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი. ნიკაც შემობრძანდა.
-სენდვიჩი გინდა?^^ (მე)
-კიი^^ (ნიკა)
მოვამზადე საუზმე, გემრიელად მივირთვით.
ოთახში შევედი, მობილური ავიღე... ნუ ვერ მოვასწარი აღება. ნიკა შემოვიდა და უკნიდან მომეხუტა.
-წავიდეთ პატალაავ?^^ (ნიკა)
-წამო^^ (მე)
ჩემს ახალ მანქანაში ჩავსხედით და სკოლისკენ დავიძარით...
აუ ძაან ადრე მივსულვართ რაა... მაგრამ ჩემი სასტავი უკვე იქ იყო.
-სასტავს გაუმარჯოოოს (გავიკრიჭე)
-ზდაროვაა ტაასკა და ნიკუუშ (ალექსიი)
-გრუუშ როგორ ხარ? ძმაო შენ? (თორნიკე)
-კარგად, თქვენ როგორ ხართ? (მე, ნიკა)
-ვართ რაა... (იკა)
-უი! ლაშა მოვიდაა? (მე)
-რად გინდა ლაშა? (ცოტა არ იყოს გაბრაზდა ნიკა)
-კაიი ბუზღუ ნუ ეჭვიანობ^^ რაღაც საქმე მაქვს... (მე)
-კაი ჰოო!.. (დაიბღვირა ნიკა)
-კი მოვიდა, კლასშიაა. (იკა)
-წავალ და ეხლავე დავბრუნდები. (გავუღიმე ბიჭებს და კლასში ავირბინე)
-პრივეტ ლაშაა^^ (მე)
-პრივეტ ტაას (ლაშა)
-საქმე მაქ (მოვიღუშე)
-რამ გჭიირს? (შეეშინდა ლაშას)
-მე არა მარა... ააჰ! დაიკიდე... გამომყევიი რაა (თვალი ჩავუკარი)
სკოლის უკანა ეზოში გავიყვანე და...
ყველაფერი ვაჩვენე...
ის გაშტერებული უყურებდა იმ ვიდეო მასალას, რომელშიც ნატა ზურას კოცნიდა, მერე სხვას, მერე სხვას დაა...
ბოლოს ცრემლი წამოუვიდა...
-ლაშაააა!.. არაა! არაა! გული არ გაიტეხო... (მე)
მას არაფერი უთქვამს... თავი ჩახარა და ცრემლი მოიწმინდა.
-ლაშა ძალიან დიდი ბოდიში... მე არ მინდოდა რომ გული გტკენოდა... უბრალოდ შენ უნდა გცოდნოდა... (მე)
-არა რას ამბობ? ბოდიშს ნუ მიხდი... პირიქით, მადლობა რომ საქმის კურსში ჩამაყენე... (ლაშა)
-შენ ძალიან კარგი ბიჭი ხარ (გავუღიმე) საყვარელი, ჭვიანი, კეთილი და... ასეთი ბო*ი შენი ღირსი ნამდვილად არ არის... (მე)
-ჰოომ... მართალი ხარ... მაგრამ! პასუხს მოვთხოვ! ესე ამ საქმეს არ დავტოვებ!! (ლაშა)
მას გული ეტკინა, არ იცოდა რა ექნა, აქეთ-იქით დადიოდა, სანამ ნატა არ მოვიდა...
აუ როცა მოვიდააა!...
-საპალარაკო მაქ! (ლაშა)
ლაშამ ნატას ხელზე მოუჭირა და სადღაც გაიყვანა... მართალია სხვების საუბრის მოსმენა სამაგალითო საქციელი არ არის, მაგრამ მე მაინც ყური დავუგდე მათ ჩხუბს...
-მე ვიცი! ყველაფერი ვიცი! გშორდები შე ბო*ო! ჩემს გრძნობებზე ღადაობა კარგი იყო ჰოო?! (ლაშა)
-საზე ამბობ ლააშ? (თავი მოიკატუნა ნატამ)
-გოგო შ*გ ხო არ გაქ შეენ?! გგონია არ ვიცი სხვადასხვა ბიჭებთან რო „ზასააობ“?! გგონია გაპატიებ?! (ლაშა)
-რაა?! საიდან?.. (წამოსცდა ნატას)
-აა დაჟე აღიარებ?! (ლაშა)
-...
-ვსოო რაა დაახვიე, აუდე ჩემი ცხოვრებიდან, მიდი და ზურას აკოცე ეხლა! (ლაშა)
ლაშა გაბრაზებული მოშორდა იქაურობას, მე რომ არ დავენახე კედელს ავეკარი, ისეთი გაბრაზებული იყო ვერც შემამჩნია და კლასში ავარდა...
-ფუუ... (შუბლიდან შიშის ოფლი მოვიწმინდე)
ამ დროს ნატა მომვარდა...
-შენ ჰოო?! შენ უთხარი ყველაფერი?! (გიჟივით ყვიროდა ნატა)
-მას უნდა სცოდნოდა რომ კა*პა შეუყვარდა... (წყნარად და აუღელვებლად ვუპასუხე)
ვერაფერი მოიმოქმედა და გაბრაზებული ეგეც კლასში ავარდა...
-ვაი, ვაიი რა გეშველებაა... (გავიფიქრე და მეც მათ გავყევი)
კლასში რომ ავედი ეგრევე ლაშა მომხვდა თვალთ. კედელს აჰყუდებოდა, ჩაკუზულიყო და თავი ხელებში ჩაეყო...
რომ ვიკითხე რა ხდებოდა, პასუხმა ძალიან გამახარა...
-ნატა პარალელურში გადადის („სწერვულად“ გაიღიმა ნათიამ)
-ვაიმე! „დაზდრასტვუიემ“!! (მე)
მთელს სკოლაზე მოვრთე ყვირილი!..
-და მაგის ორი ტრა*ის ჭია? (მე)
-ეგენი რჩებიან... (სოფი)
-როგორ მაინტერესებს ნატას გარეშე როგორ იარსებებენ? (გაეცინა ალექსანდრას)
-კაროჩე ეს ამბავი უნდა ავღნიშნოოთ! (ასევე გამეცინა)
-დღეს ჩემთან! (ნათია)
-არა ჩემთან! (სოფი)
თითოეულმა წამოიყვირა მსგავსი რამ, მაგრამ მე მაინც ყველა დავიყოლიე და გადავწყვიტეთ, რომ ჩემთან შევიკრიბებოდით.
გაკვეთილების შემდეგ სკოლიდან გამოვარდი, მეთქი ეხლა სახლში წავალ-თქო მარაა ჰაიმე!..
.......

შემიფასეთ. მოგეწონაათ? გავაგრძელო? მაპატიეთ რაა... პატარა თავია. შემდეგს აუცილებლად გავზრდი.