რამდენიმე მშვნიერი დღე გაატარეს, ველოსიპეტი მეორე დღეს სანდრომ მიუყვანა ყვავილებითურთ, მარიამს ისე გაეხარდა სანდროს ჩაეხუტა, მერე კარტინგებზე ყავდა წაყვანილი და ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ, მერე ნაყინი ჭამეს ვარდისფერი ბამბის როგორც ყოველთვის, მერე ზოპარკშიც იყვნენ, ვერ იჯერებდა სანდრო რომ 29 წლის ასაკში ასე დადიოდა, შემდეგი დღეებიც ლამაზად გაგრძელდა, მარიამის სახლისკონოთეატრითაც ისრგებლეს და საშინელებათა ფილმ უყურეს მარიამს შეეშინდა და სანდრო თავისთან დაიტოვა, დივანზე ეძინათ ტანსაცმლიანად, ბოლოს კუსტბაზე იყვნენ და მარიამმა წყალში ჩააგდო სამაგიერო გადაუხადა არც სანდრო დარჩენილა ვალსი და მასთანერთად აბანავა მარიამიც თუმცა ხელი არ გაუშვია, გამშრალები საღამოს დაბრუნდნენ სახლსი ვეღარ მოითმინასანდრომ და აკოცა, მარიამსაც არ გაუწევია წინააღმდეგობა, ტუჩებიდან ყელზე გადავიდა სანდრო, რამდენიმე კოცნა დაუტოვა და გაჩერდა მის ყელში ჩარგო თავი და სურნელით აივსო ფილტვები, მერე კი დაემშვიდობა და წამოვიდა.
ძალიან ჩვეულებრივი ვიტყოდი ლოგიკურიც იქნებოდა მათ შორის მომხდარიყო რაღაც მაგრამ სანდროს კარგად ესმოდა რომ მარიამი იმ წლებში იყო დარჩენილი რომელიც დაკარგა, მთელი გულით ცდილობდა მათ ანაზღაურებას და სანდროსაც ბავშური მარიამი მოსწონდა და ბავსურად ცდილობდა მასთან ურთიერთობის აწყობას. დღეს ჩვეულებრივზე კარგ ხასიათზე იყო მარიამი, ადრე მოარა ყველა მისი ფილიალი, ბოლოს კი მტავარ რეზიდენციაში მივიდა, ბენდი იქ იყო რეპეტიციობდნენ, სანდრო აკლდათ მხოლოდ, ცოტა გაბრაზდა მაგრამ ამლევე შემოგლიჯა მოუწერიგებელმა სანდრომ კარები, ისევ ისე გიტარა მოკიდებულმა, ჰაერში ჩაცმულმა, თვალებდასიებულმა და თმა აბურდულმა, ისევ გაეღიმა მარიამს მის დანახვაზე, მსუბუქად დაუკრა თავი და ბენდთან მივიდა.
- მაღვიძარა არ გაქვს ბიჭო ?- დაუბღვირა კოტემ.
- არ ვცნობ თანამედროვე ტექნოლოგიებს- გაეცინა სანდროს და მიკროფონი მომართა.
- ლილის ვეტყვი დაგირეკოს ხოლმე- ნახა გამოსავალი კოტემ.
- დილით ვერც ლილის ვცნობ- ისევ გაუღიმა და ანიშნა დაუკარიო, კუხიანიძის ტანგო, იცოდა მარიამმა ეს სიმღერა, სანდროს ხმა რომ შეყვარებოდა ახლა აღმოაჩინა და თავის თავს გაუბრაზდა, სწრაფად შეიკეტა კაბინეტში და ისე განაგრძო მოსმენა.
'ეს შენ გეძღვნება" მოუვიდა მესიჯი და ბარში ჩარკვიანის სულს მოგცემ გაისმა, ეს სიმღერაც იცოდა თუმცა ასე ღრმად არასდროს მოუსმენია, ახლა აკვირდებოდა ყველა სიტყვას, ახლა ხვდებოდა იმ სიღრმეებს თითქოს მისთვისდა სანდროსთვის დაეწეროს ოდესმე მეფეს, ნეტავ ეყვარება სანდროს მარიამი ისე როგორც ირაკლის უყვარდა ქეთათო ? ან მარიამს კი ეყვარება სანდრო? შეიძლება გიყვრადეს კაცი რომელმაც შეურაწყოფა მოგაყენა? ალბათ შეიძლება ან არ ვიცი ..
საღამომდე ცხვირი არ გაუყვია კაბინეტიდან, მერე მისი მეგობები მოვიდნენ და ინება გასვლა, სიგარეტს ხელი დაავლო მაგრამ სანდროს მზერა იგრძნო და უკან დააბრუნა, ამაზე ფარულავას გაეღიმა, ნუკის დაკვირვებულმა თვალმაც დააფიქსირა ეს ყველაფერი, სანდროს შეხედა მთელი განცდებით მღეროდა და იღიმოდა მაგრამ მოულოდნელად შეეცალა სახე, იმხელა ბრაზი აღებეჭდა სახეზე მარიამს გააკანკალა, სანდროს მზერას გააყოლა თვალი და მისი ასაკის ელეგანტურად გამოწყობილ ქერა ქალს გადააწყდა, ქალი მარიამს წააგავდა, მიხვდა ვინც შეიძლებოდა ყოფილიყო, ეს ის ქალი იყო ვისგმოც სანდრო ასე ცუდად ექცეოდა მარიამს, ქალს მუქიშინდისფერი სარვაი და სპილოსძვლისფერი პერანგი ეცვა, საშუალო ზომის ქუსლიან შავფეხსაცმელს და შავსკლაჩს იდეალურად უხდებოა ოდნავ დატალღული მხრებზე გადატეხილი თმა, სწორი ცხვირი და დიდი ტოჩები ჰქონდა, ცისფერ თვალებში კი ასკარა გმაყოფილება და დაუოკებელი სურვილი მოუჩანდა სურვილი მისი მხედველობის ობიექტისა, ამ ობიქეტის ვიანობის გარკვევით კი მარიამი სულაც არ დარჩენილა კმაყოფილი, სანდრომ დაკვრა დაასრულა თუ არა სცენიდან ჩამოვიდა და ქალისკენ დააძრა მარიამს ისე ჩაუარა თითქოს იქ არავინ მჯდარიყო, ქეთის მხარში ჩააფრინდა და გარეთ გაიყვანა, ინტერესმა სძლია და გაყვა, კართან გაჩერდა და ყური დაუგდო.
- აქ რა ჯანაბას აკეთებ ?- გამოსცრა ფარულავას.
- ზვიადისგან წამოვედი, ხომ გითხარი თუ ჩემთან გინდა წამოდიო ხოდა წამოვედი- ალაპარაკდა ქალი.
- რა ?- გაოცება გაერია სანდროს ხმას- ის ყვეალფერი რასაც ვერ თმობდი ?
- ნახევარი ჩემია, ორივეს გვეყოფა ის ფული სანდრო, თანაც ბიზნესი მაქვს ხომ იცი არაფერი მოგვაკლდება.
- ქეთი მე ფული არ მჭირდება.
- ვიცი მე გჭირდები, ხომ ხედავ შენთან მოვედი, ის ყველაფერი დავთმე და მოვედი- კისერზე ჩამოეკიდა ქალი და მის ბაგეებს მიუახლოვდა.
სანდრომ სწრაფად მოზიდა მისკენ და ტუჩებზე დააკვდა, გონებას ურევდა ქეთი მისი შეხება ყველაფერს ერჩივნა კარგად იცოდა ვერ დათმობდა, უპრინციპო კაცადაც შერაცხა თავი მაგრამ არც ამან უშველა.
მარიამი ? ეტკინა, ძალიან ეტკინა მაგრამ არაფერი დატყობია, გართობა გააგრძელა ბარში დაბრუნებული სანდროსთვის ზედ არ სეუხედავს არც სანდროს გამოუცენია დიდი ინტერესი, თავლები უბრწყინავდა ბედნიერებისგან, ისევ სიცოცხლით სავსე იყო, ისევ ქეთის უმღეროდა, კოტე ადვილად ჩაწვდა ვითარებას,მაგრამ არაფერი უტქვამსახსოვდა იმ დროინდელი სანდრო და იცოდა თქმით უფრო დაკარგავდა, მარიამმა სიგარეტს გაკიდა და ჭიქა აწია, ისევ ისე გაერთვევნენ მეობრები,სასმელიც აშკარად მოეკიდა ეგონა, სანდრო რამესეტყოდა, გაუბრაზდებოდა სიგარეტსაც წაართმევდა მაგრამ ნურასკაცრავად, ვერც შეამჩნია როგორ დაჯდა მთვრალი მარიამი მანქანაზე და როგორ დატოვა ბარი.
ჩვეულებრივი ცხოვრება დაიწყო, სანდრო ისევ ქეთის სახლში გადასახლდა, ისევ გაეთიშა ცხოვრებას, ისევ ქეთი აქცია ცენტრად, ბედნიერი იყო ეტყობოდა მარიამი კი შეეგუა სანდროს დაიგნორებას გაიხსენა როგორ შეადარა სანდრო მეფეს და გაეცინა, სანდრო მეფე კი არა უპრინციპო ნაძირალა იყო.
ისევ ჩარკვაინს მღეროდა ბენდი, ამჯერად სოლისტი წინა მაგიდაზე მჯდარ ქალს უმღეროდა, ისევ უმშვენებდა ბარის მეპატრონეს ხელებს სიგარეტი და სასმელი.
- მარიამ!-მოუახლოვდა ლევანი გაბრწყინებული სახით.
- გამარჯობა ლევან!- ცივად მიესამა როგორც ყოველთვის.
-როგორ ხარ ?
- კარგად თავად ?
- მეც.. გავიგე რომ დაშორდი- სანდროზე თავით ანიშნა ლევანმა და გაუღი[i]მა.
- ხო- თავი დაუქნია მარიამმა.
- დაგპატიჟებდი შენი ბარი რომ არ იყოს.
- კარგი მე დაგპატიჟებ- გაუღიმა მარიამმა- ტეკილა ბატონს- მიმართა ბარმენს.
- მადლობა- ჭიქა აწია ლევანმა.
მარიამმა მსუბუქად გაუღიმა და გაეცალა წასვლა უნდოდა ვერ უყურებდა ბედნიერ სანდროს რომელიც ქეთის უმღეროდა, მანქანა სწრაფად დაძრა და როგორც კი ქუჩაში გაყო ცხვირი ვიღაც დაეტაკა, შეჯახება საკმაოდ ძლიერი იყო, ბარის მუსიკაშიც შეაღწია და ხალხი გარეთ გამოვიდა როგორც კი მარიამის მანქანა იცნეს სირბილით მივიდნენ მომსახურე პერსონალი, ბენდი და იაკო, მარიამს წარბიდან ზდიოდა სისხლი, მეორე მანქანიდან ახლაგაზრდა ბიჭი სწრაფად გადმოხტა და მარიამთან მიირბინა, ნახევრადგონდაკარგული გოგონა გადმიყვანა და იყვირა რომ სასწრაფოში დაერეკათ.
- კარგად ხართ ?- დახედა გოგონას..
- მგონი- ამოიჩურჩულა მარიამმა.
სანდრომ სწრაფად მიირბინა და უცნობს მარიამი გამოართვა იქვე ჩაიმუხლა და მარიამი დააწვინა მისი თავი კალთაში ჩაიდო და ხელით სისხლიანი სახეზე მიკრობილი თმა გადაუწია.
-მარიამ გესმის ?- კითხა ხმამაღლა- მარიამ!
- მესმის- ისევ ამოიჩურჩულა.
- არ დაიძინო კაი ?
- კარგი..
სასწრაფო მალე მოვიდა წინასწარი დათვალიერებით არაფერი ემჩნეოდა, სავადმყოფოში გადაიყვანეს და მხოლოდ ტვინის მსუბუქი შერყევა აღმოაჩნდა მეორე მძღოლიც გამოიკვლიეს არაფერი ჭირდა როგორც კი სიტუაცია ჩაწყნარდა მძღოლი ფლირტის ხასიათზე მოვიდა.
- იმედია ნომერს დამიტოვებთ რომ მანქანა შევაკეთო.
- ჩემი ბრალი იყო- გაუღიმა მარიამმა.
- არა მე მოვდიოდი სწრაფად ამიტომ თქვენს ნომერს ვითხოვ.
- არავიტარშემთხვევაში ჩემი ბრალი იყო- გაჯიუტდა მარიამი.
- მიტუმეტეს ვალში ყოფილხართ ჩემტან და მე თქვენს ნომერს ვითხოვ, ლამაზ ვახშამტან ერთად.- მომაჯადოვებელი ღიმილი აჩუქა კაცმა.
წარბებაქაჩულმა გახედა სანდრომ , მთელმა ცინიზმმა იზეიმა მის სახეზე, არ ესიამოვნა, ვერ წარმოიდგინა რომ მარიამი სხვასთანაც გაატარებდა დროს, მარიამმა მხოლოდ გაუღიმა და სავიზიტო ბარათი გაუწოდა, წარბაწეულმა გადახედა საწოლზე მიწოლილ გოგონას და ახლაღა გაახსენდა ქეთი რომელიც კაფეში დატოვა.
- კარგით ექიმმა თქვა რომ დღეს გაგწერენ და თუ ნებას დამრთავთ სახლში წაგიყვანთ- ისევ გაუღიმა მათეთ წოდებულმა ბიჭმა.
- შენი აზრით აქ მედდების სანახავად ვარ ?- გაღიზიანებულმა იკითხა სანდრომ.
- თქვენ ვინ ხართ ?- ჩაეძია მათე.
- ჩემი ბარის მუსიკოსია- დაასწრო მარიამმა.
- ის ბარი თვენია ?მიყვარს იქაურობა..
- მადლობა..
- და რატომ აძლევთ მუსიკოსს ამდენის უფლებას?
- რა?- ფეხზე წამოდგა სანდრო.
- სანდრო დიდი მადლობა ყურადღებისთვის, ახლა შეგიძლია ბარში დაბრუნდე..- მიმართა მარიამმა.
- კარგით ქალბატონო მარიამ- ირონიული ღიმილი სტყორცნა და იქაურობს გაეცალა.
აირია, იგრძნო რომ აირია, თავისთავში დაიკარგა, არ უნდოდა მარიამი სხვასთან მეორე მხრივ კი ქეთი აგიჟებდა და იცოდა ვერც მას გაუშვებდა, ქეთი გაბრაზებული დახვდა მაგრამ მალე შემოირიგა მარიამიც კი დაავიწყდა გარკვეულ დრომდე, 5 საათი იყო რომ გაღვიძა, მარიამისგამო გაეღვიძა, აინტერესებდა მიიყვანა თუ არა იმ ტიპმა, იქნებ სახლშიც ავიდა მარიამთან ან დარჩა ან.. ან..
მეორე დღეს ქეთი ადრე გააღვიძა და ველოსიპეტით გასეირნება შესთავაზა ქალმა თვალები დაუქაჩა ხომ არ გააფრინეო, მერე ფეხით ისეირნეს ბამბის ნაყინს ამრეზიტ დახედა და რომელიხაც ინტელიჯენთ კაფეში შეიყვანა, სალათუ და წვენი მიირთვეს და მერე სანდრო კაფეს დაუბრუნდა.
მარიამი იქ დახვდა, გაეღიმა მისი სპორტულები რომ დაინახა, აშკარად სალხისფორმით იყო გამოსული იაკოს ელაპარაკებოდა საღაც საბუთებზე დროზე მოვაწერ და წავალ თავი მისკდებაო.
- შენთვის ადგომა არ შეიძლება- შეახსენა სადრომ და სიგვერდით დაჯდა.
- შენთვის კიდევ აქ ჯდომა.- არც გაუხედავს ისე გასცა პასუხი.
- რაღაც გიყიდე- ბამბისნაყინი დაუდო წინ სანდრომ.
- მადლობა უკვე მივირთვი.
- გზაში ?
- არა სახლში..
- სახლში ვინ მოგიტანა ?
- მათემ..
- ოჰო, ჩაუსტვინა სანდრომ.
- ეს ბარია და წესივრად მოიქეცი- გახედა მარიამმა.
- ბეჰემოტმა დამაბარა მარიამი მენატრებაო და მაიმუნმა კიდევ მზესუმზირა მინდაო- სწრაფად შეცვალა თემა.
- მოვინახულებ ამ დღეებში გადაეცი- ისევ საბუთებს მიუბრუნდა.
- მათე წაგიყვანს?
- ხო..
- სად შეგვიძლია - შეიცხადა სანდრომ.
- ვერც შეძლებ- თვალი ჩაუკა მარიამმა და საბუტები იაკოს მიაწოდა- იაკო აღწერა რაც შეიძლება მალე დაიწყეთ მაგ დღეს ბარიც დაკეტეთ, ახლა წავალ თუ რამე დაგჭირდება დამირეკე..
- კარგით ქალბატონო მარიამ...
- აბა კარგად..
საფულე აიღო და ბარი დატოვა, უკმაყოფილო დარჩა სანდრო, მაგრამ არ შეიმჩნია, საღამოს ქეთი დაპატიჯა სასეირნოდ ქალმა ისევ რარაც კლუბი შესთავაზა, სანდრომ უარი უტხრა ქეთი კი გაიბუტა და მარტო წავიდა სხვა დროს ალბათ გაეკიდებოდა მაგრამ არა, ახლა ამის თავი არ ქონდა, კუსტბაზე ავიდა სასეირნოდ,მარიამიც გამოჩნდა არ ელოდა გიჟიაო გიფიქრა და მისკენ დაიძრა, ისვ ნაყინებით უმასპინძლდებოდა ბავშვებს..
- მე არ მომცემ?- იკითხა სანდრომ.
- არა- მკაცრად აჯახა უარი.
- რატომ ?
- იმიტომ ..
- რა დავაშავე?
- დიდი ხარ- მეტი ვერაფერი მოიფიქრა.
- რატომ დადიხარ მარიამ?- ხელით გააჩერა მიმავალი გოგონა- გინდა ცუდად გახდე?
- ეს გადარდებს ?- ახედა ნაწყენმა, სცადა მაგრამ ვეღარ დამალა.
- ხო მადარდებს..
- რატომ?
- იმიტომ- გაეღიმა სანდროს.
- გამიშვი- ხელზე ანისნა მარიამმა.
- ერთი პირობით..
- რა პირობით?
- სახლში წაგიყვან..
- არ მინდა..
- მაშინ ასე ვიდგეთ..
- ჯანდაბა შენს თავს..
- ჭკვიანი გოგო- შუბლზე აკოცა და ხელი ცაკიდა, ტაქსთან მივიდა მისმაართი უკარნახა და მარიამთან ერთად მოტავსდა უკანა სავარზელზე, ხელი არ გაუშვია სანდროს ისე აიოყვანა სახლამდე.
- ახლა შენ დაწვები და დაიძინებ- გასცა ბრზანება და მარიამს ოთახისკენ გაუძღვა..
- ამას რატომ აკეთებ სანდრო ?- გაჩერდა მარიამი და ახედა.
-არ ვიცი მინდა რომ კარგად იყო, იღიმოდე, გხედავდე..- ჩურჩულებდა სანდრო და სახეზე ეფერებოდა.
- სანდრო გთხოვ, ასე მტკენ, ან გამიშვი ან..
- ვერ გიშვებ..
- მაგრამ სანდრო..
- ვერ გიშვებ და რა ვქნა..
- ავადმყოფი ხარ ..
- ვიცი დაიძინე- შუბლზე აკოცა და სახლი დატოვა