დიდხანს ვიცეკვეთ და დიდი ხანიც გავიდა. სახლში ღამის ხუთ საათზე მივედით. გიგიმ მაკა ჩვენთან წამოიყვანა, დიდი ხვეწნის მიუხედავად წამოყვა. მარიამიც გიორგისთან ავიდა სახლში.
-გიო მივედით თუ გზაში ვართ? (მარიამი)
-ვაიმე მარიამამდენი არ უნდა დაგელია. (გიორგი)
-მინესიანი ჩუუ... (მარიამი)
-მოდი ჩემთან ჩემო პატარა. (გიორგი)
-მაკოცე რა. (მარიამი)
-მოდი, მოდი დროზე! (გიორგი)
მარიამმა გიორგის წელზე ფეხები ემოხვია და ისე შევიდნენ საძინებელ ოთახში...
ორი საათი იყო დაწყებული რომ გავივიძე. თავი საშინლად მტკიოდა, მიუხედავად იმისა რომ ბევრი არ დამილებია. წარმომიდგენია მარიამი როგორ იქნებოდა. ადგომა მეზარებოდა მაგრამ მოვახერხე და ავდექი. სპორტულები ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი. მაკა და გიგი ისევ ოთახში იყვნენ, ვიფიქრე გავაღვიძებ თქო მაგრამ დამეზარა. სავარძელზე მოვკალათდი, გვერდით შოკოლადითსავსე პატარა კალათა დავიდგი ლეპტოპი ავიღე. როგორც ყოველთვის FB_ში შვედი, ერთი მეგობრობის თხოვნა და ერთი შეტყობინება მქონდა. გავხსენი და _ თორნიკე აბესაძე დავეთანხმე მეგობრობას და შეტყობინება ვნახე.
-როგორ ხარ ლიკუ?
შეტყობინებას მალევე ვიპასუხე.
-ცოტა თავი მტკივა შენ?
თორნიკე ONLINE_ში იყო და ორი წუთის შემდეგ მომწერა.
-ვაიმე ვკვდები, თავი მისკდება.
-ხო ცუდია არ უნდა დაგელია ბევრი!
-კაი დაიკიდე შენ რას შვრებიი?
-ეხლა ავდექი და შოკოლადს ვჭამ აჰაჰა)) შენ?
-მე ჯერ ისევ ვწევარ, ავდგები მალე.
-ძალიან კარგი . გავედი მე აბა მაგრად ბრატ აჰაჰა)) <3
-დროებით პატარა <3 .
FB_დან გამოვედი და ზემოთ ჩემსოთახში შევედი. თითქმის ნახევარი საათი გამოშთერებული ვიჟექი საწოლზე, შემდეგ კი მარიამის ზარმა გამომაფხიზლა.
-გისმენ (მე)
-ცუდადხარ? (მარიამი)
-რავი თავი მტკივა, გეტყოა ცოცხალიხარ! (მე)
-ხო. საათისთვის შენ, მაკა და გიგი მოდით გიორგისთან, ამის ძმაკაციც იქნება საქმე გაქვს. (მარიამი)
-ვეტყვიცრომ გაიღვიზებენ. (მე)
-კარგი, დროებით. (მარიამმი)
ახლა სამი საათი იყო. ოთახიდან გავედი და გიგის მივუკაკუნე კარზე.
-გვრიტებო.. (მე)
-ვიცვამთ და გამოვალთ გვაცადე (მაკა)
-კარგით ხოო... (მე)
ვუთხარი და ქვემოთ ჩავედი. ათ წუთში გიგი და მაკაც გამოჩნდენენ. სახეზე ალეწილები იყვნენ. გული გამისკდა, თავში აზრები ამერია და პირდაპირ კითხვით მივვარდი!
-რა გჭირთ? რასაც ვიქრობ?! არა, არა როგორ გააკეეთეთ?ვაიმე სულ გაგაიძდით?! ჯერ ასე ადრე ვაიმე.. (გიგიმ აღარ დამამთავრებინა წინადადება)
-დაწყნარდი ლიკა. მთვრალები ვიყავით, თავი ვეღარ გავაკონთროლეთ, რაც მოხდა მოხდა... (გიგი)
-ხოო?! ასე ადვილად როგორ ლაპარაკობ? (მე)
მაკა ჩუმად იდგა, ხმას არ იღებდა გეგონებოდათ ვინმემ დასაჯა და შერცხვაო.
-დავქორწინდებით და ეგ იქნება. ორონდ დავამთავრო მეც საშუალო და მაკო რომდაამთავრებს უნივერსიტეტს მეც მეორე ან მესამე კურსზე ვიქნები. (გიგი)
-ეხლა წყნარად ვარ!!! ძალიან კარგი!! (მე)
-მაინც ვაპირებდით. (მაკა)
-მარიამმა ამოდით საქმე მაქვსო. (მე)
-კარგი. (მაკა)
მალევე გამოვივალე და სახლიდან გავედით, მანქანაში ჩავჯექით.მალე მივედით გიორგისთან.
-სალამი ყველას (გიგი)
-სალამი ძმა (გიორგი)
მე და მაკამ ჩამოვუარეთ ყველას და გადავკოცნეთ. როგორც ყოველთვის გიორგის განუყრელი ძმაკაციც იქ იყო თორნიკე. თითქოს გამიხარდა და სახეზე ღიმილი გამომესახა. გიორგი და მარიამი ერთად დადგნენ და გვითხრეს მე, მაკას და გიგის დასხედითო. გიგიმ მაკა კალთაში ჩაისვა, მე თორნიკეს მივუჯექი გარკვეული დისტანციის დაცვით.
-მოკლედ... (შევაწყვეთინე მარიამს)
-ერთი წამით! ცუდი ამბავია თუ კარგი? (მე)
-დაწყნარდი ლიკუშ ძალიან კარგი ამბავია. (გიორგი)
-მოკლეეედ!! ჩემსა და გიორგის ქორწილში გეპათიჟებით. (მარიამი)
-ვაა ვაა გილოცავთ საღოლ თქვენ. ერთი-ორ წელში გიგის და მაკასაც აქვთ ქორწილი. (მე)
-ასე უცებ გადაწყვიტეთ? (თორნიკე)
-ვნებიანი ღამის შემდეგ თორნიკე. (გავიცინე)
-ააა. გასაგებია. (თორნიკე)
-ნუ მოკლედ, ძალიან გვიხარია! გილოცავთ!! (მაკა)
-მე და შენღა დავრჩით თორნიკე რაა. (უფრო ვუმატე სიცილს)
-ხოო ჩვენც უნდა ვიფიქროთ ბოლოსდაბოლოს. (შემომხედა და გაიცინა)
დიდხანს ვილაპარაკეთ, ბევრიც ვიცინეთ და როგორც ყოველთვის გიგიმ და მაკამ წასვლა მოინდომეს.
-წავედით მაკო (გიგი)
-ეეე... მე რას მიშვრებით? (მე)
-ოო. ფეხით წამოდი, ჯანმრთელობისთვის სასარგებლოა. (გიგი)
-ოოხ გიგირაა! (მე)
-მე გაგაცილებ პატარა. (თორნიკე)
-ვააა. თორნიკე არარ ხუმრობს... (გიორგი,მარიამი)
-რა შუაშია ჭკვიანებო?! უბრალოდ გავაცილო უნდა! (თორნიკე)
-ძალიან კარგი წავედით ჩვენ. (მაკა)
-ვაიმე მადლობ თორნიკე მაგრამ საჭირო არ არის მერთო წავალ. (მე)
-საჭიროა, საჭირო. თუ გინდა ცემს ძმას დავურეკავ მანქანა ამომიყვანოს და წავიდეთ. (თორნიკე)
-რახან არ იშლი გამაცილე.. ფეხით ჯობია. (მე)
-როგორც გინდა, (თორნიკე)
კარი გამმიღო და გარეთ გავედით... ცოტახანს ჩუად ვიარეტ შემდეგ სიჩუმე თორნიკემ დაარღვია.


"ჩემი მეოთხე თავი. მესამე თავთან სედარებით უფრო დიდი გამომივიდა. ვიმედოვნებ კიდევ გააგრძელებთ ჩემი ისთორიის კითხვას. მადლობთ ვინც კითხულობთ. მეხუთე თავი ამაზე უკეთესი იქნება. ველი თქვენს შეფასებებს და დიდ ბოდიშს გიხდით დაგვიანებსათვის. მიყვარხართ"