თვალების გახელა მინდოდა და ვერ ვახელდი,სისუსტეს ვგრძNობ, უფრო სწორედ სხეულს ვერ ვგრძნობ,ბურანში ვარ,ისევ ვერ ვახელ თვალებს ფრაგმენტები ტრიალებს,რაფაელი,ტატო , მამა სახეები ერთმანეთში ირევა და ტრიალბს.თითქოს ტალღებს მივაპობ წყლის ხმა მესმის მზე მათბობს მოლივლივე ტალღებზე გულაღმა ვწვები და ვისვენებ რა კარგია ასე ვფიქრობ და თვალებს ვჭუტავ მზეზე...უცებ ქრება ყველაფერი და ყურში მესმის ისე ცხადად თითქოს ახლა და ამ წამს მეუბნება ვიღაც,ორსულადაა.... ფიქრები წყდება და რეალობას უბრუნდება,თვალებს ვახელ და ისევ პალატაში ვწევარ,წამოვიწიე საწილოდან,თითქოს უცებ გამოვფხიზლდი.....

- შეცდომა დავუშვი,ეს რას მაკეთებინებდი მომესმა რაფაელის ხმა...არა შენ გესმის მაინც ამას ვერასოდეს ვაპატიებდი საკუთარ თავს ანნა....შენ გესმის მაინც რა გააკეთე გაფიქრებაც არ მინდა გესმის მაინც რა სისულელეს აკეთებდი სრულიად ჯანმრთელი მაიძლებდი მომეკალი,კედელს ხელი გამალებით დაარტყა და შემომხედა.. და შენ? შენ ხომ ოსრულად ხარ არა ამის წარმოდგენაც არ მინდა რომ არ მოესწოთ რა მოხდებოდა
-ორსულად....ვიმეორებდი ჩემთვის უაზროდ,მე ორსულად ვარ?
-კი მიპასუხა და ახლოს მოვიდა, გამაგებინე რაზე ფიქრობდი?
-მიყვარს ვუთხარი და თვალი ავაარიდე, მიყვარს მემ აინც მოვკვდები მის გარეშე კარგად იცი ის დონორი რაც შეილება გამოდგეს სარისკოა მე ზუსტად ვიყავი მისი დონორი, დროც აღარაა რომ დავიცადოთ მიყვარს რაფაელ მიყვარს ვუთხარი და ავტირდი

ღმერთო ჩემო სულელი პატარა გოგო, მამასავით ჩამიხუტა ექიმმა და რაღაცას ამბობდა ფრანგულად
მე ორსულად ვარ,ვიმეორებდი და ვერაფერზე ვფიქრობდი ბავშვი ?...ახალი სიცოცხლე ტატოს შვილი ჩემი და მისი შვილი..მადლობა უფალო ამ საჩუქრისთვის.....უკვე ფიქრებში გახვეული ვფიქრობდი რომ ეს საჩუქარი იყო უფლისგან ტატოს სანაცვლოდ,მაგრამ მე მის გარეშე მოვკვდები..ტატოოო?ნეტავ როგორააა უნდა წავიდე გავიფიქრე და ექიმის დაჟინებული თხოვნის მიუხედავად როგორც კი ადგომა შევძელი წამოვედი.

ჩემი ტატო იწვა ისევ ისე გაფითრებული და ვგრძნობდი როგორ დაეღალა ამ ყველაფერს ,მივუახლოვდი და შუბლზე ვაკოცე.
რამდენიმე საათი გავატარე მის პალატაში მას კი ისევ ეძინა.ვეფერებოდი მის სახეს...შენი ნაკვთები ექნება ,შენნაირი ლურჯი თვალები,შენი ცხვირი ,სულ შენ მინდა გგავდეს,ვეუბნებოდი მძინარეს და მის თითოეულ ნაკვთს ვაკვირდებოდი.....

ცოტა მოგვიანებით ტატომ გაიღვიძა
-ანნ....
-ხო ტატო აქ ვარ?
-ანნ დაისვენე ცოტა,სულ აქ ხარ არც კი გძინავს
-არა ტატო მე აქ მძინავს შენთან და კარგად ვარ...
-სიზმარში გნახე მშვენიერო
-ხოოო?ცრემლები მომერია
-კი აი გახსოვს ,პირველად რომ გაკოცე ეგ დამესიზმრა
-მახსოვს ტატო...ფეხშველები რომ დავრბოდიოთ წვიმაში
-რა ბედნიერები ვიყავით ანნნ...ახლა კი როგორ დაგტანჯე
-მე ახლაც ბედნიერი ვარ იმიტომ რომ შენ მყევხარ
-გახსოვს მანქანაზე საბურავი რომ დაგიშვი..
-გამეღიმა ...არ მინდოდაო და რომ მტოვებდი არა მარტოს...ძაღლის იდია ხომ კარგი იყო?
-ხოოო ეგ იყო რაც იყო.....მაგრამ შენ სულ მჯობნიდი ანნნნ......
-რა საშინლად გავბრაზდი ახალ ნაყიდ კაბაზე წყალი რომ დამასხი
-ვიცი ანნ მაშინ თვალებიდან ნაპერცკლებს ყრიდი ალბად ჩემი დახრჩობა გინდოდა...
-ხო ძალიან გავბრაზდი,ამიტომ იყო ფეხი რომ დაგიდე
ტატოს სიცილი აუტყდა..მეც ავყევი და ორივე ვიხსენებდით უახლოვეს ბედნიერ წარსულს....სიცილი ცრემლებში გადაიზარდა და ტატომ ღრმად ამოისუნთქა....
-ანნ გახსოვს რომ გადამარჩინე?საკუთარი სიცოცხლის ფასად
-ზღვაში?ეხლაც იგივეს გავაკეთებდი რომ შემეძლოს ტატო....
-შენ ერთხელ უკვე მაჩუქე სიცოცხლე,მშვენიერო...
-მე კი მინდა რომ მეორედაც გაჩუქო.თუდაც საკუთარის სანაცვლოდ,რომ შემეძლოს...
-გაჩუმდი ამას ნუ ამბობ ....
-ნეტავ შემეძლოს....მალე ოპერაცია ჩატარდება და მთავარია შენ იყო ძლიერი,დამპირდი რომ არ დანებდები....
-დავიღალე ანნ აღარ მაქვს ბრძოლის თავი...
-ტატოო გემუდარები მაგას ნუ ამბობ...მე შენ მჭირდები ყველაზე მეტად ვიდრე ოდესმე....
-ანნ შენ უნდა დამპირდე რომ რაც არ უნდა მოხდეს ბედნიერი იქნები,იცი მე სულ შენთან ვიქნები ,ყოველთვის როცა დამიძახებ ტატო მე იქ ვიქნები სადაც შენ...ოღონდ დამპირდი რომ თუ რამე მოხდება თავს მიხედავ მპირდები?
-გაჩუმდი ტატო,მაგას ნუ მთხოვ არაფერი არ მოხდება გესმის არაფერი...
-დამპირდი ანნნ ,უნდა დამპირდე უბრალოდ დამპირდი რომ კარგად იქნები
-არ შემიძლია მე უშენოდ მოვკვდები ტატო
-ჩვენი სიყვარულის ხათრით ,ამ გრძნობის ხათრით დამპირდი მშვენიერო....
-ტატოო მიჭირდა საუბარი ცრემლები მახრჩობდა და ვერ ვიღებდი ხმას..გპირდები ტატო ვუთხარი და ავქვითინდი ტატო შენ რატომ არ მპირდები რომ გაუძლებ?ყველაფერს გააკეთებ რომ გაუძლო და ბოლომდე ჩემთან იყო,უშენოდ დავიღუპები,შენ ხომ სიბნელეში ჩემი სინათლე ხარ ტატოო
-ანნნ გთხოვვვვვ მე უკვე..
-არააა გაჩუმდი თითქმის დავუყვირე არ დაამთავრო...შენ ხარ ჩემი ყველაფერი,შენ ხარ ჩემი სინათლე დედამიწაზე.შენს გარეშე მე მარტო ვარ ,დამპირდი რომ ყველაფერს გააკეთებ ამისთვის შენ უნდა იბრძოლო რატომ დანებდი?
-ანნნ აღარ მაქვს ძალა
-ტატო გთხოვვვვვ ჩვენ გამო ამ სიყვარულის გამო და მის გამოც ვუთხარი და ხელი მუცელზე დავადებინე...
-მის გამო?
-ხო ტატო მის გამოც....მას ხომ ჭირდებიი შენ ისევე როგორც მე...
-ანნნ შენ გინდა თქვა რომ...
-კი ვუთხარი და გავუღიმე მიესალმე მამიკოს ხელი მუცელზე დავადებინე .....
ტატო წამოიწია და მუცელზე მაკოცა....დიდხანს ასველებდა მისი ცხელი ცრემლები ჩემს კანს.....

ანნ დაისვენე,ანნ დაიძინე ,ნუ იღლები,ანნ ჭამე....ხილი მიიღე ჩემზე იყო გადმორთული ტატო...
-კარგად ვარ ტატო ნუ გეშიმია....ვეუბნებოდი გახალისებულს
-ხო მაგრამ მაინც სულ აქ ხარ ,კარგად გჭირდება გამოძინება
-მე აქ მძინავს ყველაზე კარგად ტატო
არც კი ვიცი როგორ უნდა დამეძინა სხვაგან მის გარეშე,მეგონა თუ მასტან არ ვიქნებოდი და ცუდად რომ გამხდარიყო ჩემს გარდა ვერავინ დაეხმარებოდა....
-ანნ გამომიყვანა ფიქრებიდან მისმ ხმამ
-ხო ტატო?
-ანნ ნეტავ შემეძლოს შენზე ზრუნვა ,თქვენზე.. ისე გაგანებივრებდი...ანნ როგორი იქნება ნეტავ ?
-შენ აუცილებლად იზრუნებ ჩვენზე ტატო...შენნაირი აი ნახავვვ შენი თვალები ექნება ლურჯი...
-არა ანნ შენი მწვანე ექნება,შენნაირი ღიმილი და ლამაზი იქნება ....როგორ მინდა რომ ვნახო როგორი იქნება ...მინდა მისი სუნი ვიგრძნო,ხელში ავიყვანო,მის პატარა ხელებს შევეხო...
-აიყვან ტატო,მის სუნსაც იგრძნობ,გესმის აუცილებლად....
ექთანმა კარები სწრაფად შემოხსნა და საუბარი გაგვაწყვეტინა....ანნა ექიმი გეძახით...
ფრთხილად შევედი ოთახში ,რამდენიმე ექიმი იჯდა და მათ შორის მამაჩემიც.....
თუ მდგომარეობა მოგვცემს ამის საშუალებას ოპერაცია ჩავატარებთ....თუმცა უნდა გვესმოდეს ყველას რომ ეს მძიმე იქნება და ოპერაციის წარმატებით ჩატარების მინიმალური შანსებია,პასუხი როგორც მეუღლეს თქვენზეა ან ვაკეთებთ ოპერაციას ან ველოდებით სადამდე გაუძლებს
-დაფიქრებული გამოვედი ოთახიდან...ღმერთო ჩემო ნუ დაუშვებ ამას....
-ანნ მოიცადე შვილო...
-მამა...ჩამეხუტე მამმ მეტი აღარ შემილია.....
- ჩემო პატარავ,როგორ დამეტანჯე ,უნდა გამაგრდე მითუმეტეს ახლა ბავშვის გამო მაინც გესმის და ტატოსთვისაც მას შენ ჭირდები....
-ვიცი მაა,მეც მჭირდება მაგრამ უკვე ძალა გამომეცალა,ისე მინდა მშვიდად დავხუჭო ცოტა ხანს თვალები და მა ყველაფერზე აღარ ვიფიქრო..
მამა სკამზე დაჯდა და მზარზე მიმიხუტა,დახუჭე თვალები ანნ ,მამიკო შენთანაა და ყველაფერი კარგად იქნება....
-რამდენი ხანია ასე კარგად არ ვყოფილვარ მაა...შენ ისე მამშვიდებ.....გახსოვს ბავშვობაშიც ასე მიმიკრავდი და ჩემზე ზრუნავდი...რამე რომ მეტკინებოდა ხელში ამიყვანდი და მამშვიდებდი გაიზრდები და გაგივლისო,მასწავლიდი ძლიერი ვყოფილიყავი და კეთილშობილი,შენ აღმზარდე და ჩამომაყალიბე პიროვნებად....
-შენ ყველაძე კარგი შვილი ხარ ანნ,მე ვამაყობ შენით..
-ეგ შენი დამასახურებააა ...შენი და დედასი თქვენ იყავით ჩემთვის მაგალითები,სულ მასწავლიდი სირთულეების გადალახვას,თვალის გასწორებას და რეალობის აღქმას,ახლა კი მინდა რომ გავექცე რეალობას მაა,მინდა რომ თვალი ავარიდო სირთულეებს....
-ჩემი პატარა გოგო...მითხრა მამამ და თავი დამადო......

არაფერზე არ მიფიქრია უბრალოდ ხელი მოვაწერე თანხმობას ოპერაციაზე და მივხვდი რომ ეს სასიკვდილო განაჩენი იყო და სასწაულის იმედძე უნდა ვყოფილიყავი

დაინიშნა ოპერაცია მეორე დღისთვის.მთელი ღამე არ მძინებია ტატოს პალატაში გავატარე.ხვალ ,ხვალ გაირკვევა ყველაფერი,როგორ მეშინია ხვალინდელი დღის...ფიქრები თავს არ მანებებდნენ,,,,,იქნებ არც ღირს ოპერაცია?რომ არ დასრულდეს კარგად მერე?არაა არაა ეს შეუძლებელია...იქნებ ჯობია არ ჩატარდეს და ის რა დროც დარჩა იცოცხლოს...ღმერთო შეცდომას ხომ არ ჩავდივარ..ხვალ რომ ცუდად დამთავრდეს ყველაფერი ვერ გადავიტან,გამოდის რომ იმ დარჩენილ დღეებსაც ვართმევ მას სიცოცხლის..აკანკალებული ხელით ვეფერებოდი ტატოს.თავში მხოლოდ ცუდი ფიქრები მირტიალებდა და თავს ვერ ვიკავებდი,რომ არ მეტირა....
ანნ აქ ხარ?მომესმა ტატოს წყნარი ხმა
-თვალი გავახილე..კი ტატო
-რატომ არ გძინავს მერე საწოლში ანნ მე ხომ გთხოვე?
-არა ტატო ეხლა მოვედი მოვატყუე და ნამტირალევი თვალების დამალვა ვცადე
-ნუ მატყუებ,იტირე?
-არა ტატო არ მიტირია
-ანნნ დამპირდი რომ არ იტირებ....
-ხო ტატო გპირდები......
-ანნ დღეს თუ მოხდა ისე რომ ყველაფერი სხვანაირად შეიცვალა,შენ უნდა იყო ძლიერი...ჩემს გამო და რაც მთავარია ამ ანგელოზის გამოც...
-გაჩუმდი ყველაფერი კარგად დასრულდება გაჩუმდი ვუთხარი და ავტირდი
-არ მეშინია ანნნ.ახლა ვიცი რომ მარტო არ იქნები.ჩემს მაგივრად ეგ ანგელოზი იქნება .ალბად ეს სასწაულია რომ შენ ეგ ბავშვი მოგცემს სხოვრების სტიმულს,თუ რამე მოხდება ის იქნება შენთან მის დანახვაზე მე გაგახსენდები და გაგახსენდება რომ ამ ქვეყნად ყველაზე მეტად მიყვარდი
-წარსულში ნუ ლაპარაკობ ტატო.გემუდარები ასე ნუ ლაპარაკობ...
-ანნ შენ უნდა იყო ძლიერი მომეცი საშუალება გითხრა ყველაფერი....ცხოვრება გრძელდება მითუმეტეს შენ გაქვს მიზეზი ამისთვის
-შენს გარეშე მე არ მინდა ცხოვრება ტატო...

ექიმი შემოვიდა....
-დროა უნდა მოგამზადოთ ოპერაციისთვის..როგორ გრძნობს თავს პაციენტი?
-ნორმალურად უპასუხა ტატომ და ხელი მომკიდა
-ტატო ჩემო სიცოცხლე თავი დავადე და ავტირდი
-ანნნ ნუ ტირი.ერთადერთი იმაზე მწყდება გული რომ ამ პატარას ვერ ვნახავ,მე კი ისე მინდა მისი ხელში აყვანა....მე ბედნიერი ვიყავი გესმის,ახლაც ბედნიერი ვარ ანნ იმიტომ რომ შენ ხარ ჩემთან დაუვიწყარი წუთები მაჩუქე და დიდი მადლობა შენ ამისთვის...
არ გემშვიობები ან მე ხომ სულ შენთან ვიქნები....
ტატო გაიყვანეს დერეფანში,გვერდით მივდევდი ,მისი ხელი ხელში მეკავა....
-ანნ მიყვარხარ.... მიყვარხარ ჩამჩურჩულა როცა საოპერაციოსთან შევჩერდით
-ტატო მეც მიყვარხარ.არ დამტოვო ტატო..გემუდარები ჩვენ გვჭირდები, გემუდარები გაუძელი გთხოვ..უბრალოდ იბრძოლე ჩვენს გამო,ჩემო სიცოცოხლე არ შემილია შენი გაშვება არ მინდა მეშინია ტატო გემუდარები იბრძოლე ეს იყო წამები როცა თავს ვერარ ვიყვანდი ხელში მასზე დამხობილი ვტოროდი
-ყველაფერი კარგად იქნება,ახალი სიცოცხლე დაიბადება ანნნნ
-არა ტატო გემუდარები ასე ნუ მომექცევი ...
ტატო წამოიწია და მაკოცა..მიყვარხარ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ მშვენიერო
-ტატო მე შენს გარეშე მოვკ.....
-გაჩუმდიიიიი ეგ არასოდეს გაიმერო.....გესმის
მუცელზე მომეფერა....ყური მიადო თითქოს უნდოდა ეგრძნო მისი სუნთქვა..ცხელი ტუჩებით შემეხო მუცელზე..მამიკოს უყვარხარ ჩასჩურჩულა და ხელი მომკიდა....გაუჩერებლად ვქვითინებდი...
-მე შენ გელოდები ტატო.ჩვენ ორივე დაგელოდებით გესმისს მიყვარხარ .
მისი ხელი მაგრად მეკავა და არ ვუშვებდი,ვეფერებოდი მის სახეს ,ვკოცნიდი.....
-დროა უნდა შევიდეთ მომესმა ექიმის ხმა და სხეულში გამცრა.......
ხელს მაინც არ ვუშვებდი ,მინდოდა არ დამეთმო მეშინოდა,ცხოვრებაში ყველაზე მედატ მეშინოდა ....
-მიყვარხარ თ მომესმა უკანასკნელი სიტყვები და ვიგრძენი როგორ გაეშვა ხელი ტატოს...

გაბრუებული გამოვედი კლინიკიდან..წვიმდა.მტვრის სუნი იდგა ირგვლივ...მეშინია უფალო ...მეშინია....ვგრძნობდი რომ ეს დასასრული იყო, ისე მარტოდ ვიგრძენი თავი ისე სუსუტად და დაუცველად რისთვისს ? რატომ? დავიყვირე და ატირებული ჩავიმუხლე გაგრილებულ ასვალტზე

კლინიკაში შევბრუნდი და საოპერაციოსთან შევამჩნიე როგორ შევიდა ექიმი,მერე დავინახე მალევე გამოვიდა და მასთან მივედი
-რა ხდება ?როგორ მიდის ოპერაცია...
-ჯერ ვერაფერს გეტყვით მითხრა და სწრაფად გამშორდა
რამდენჯერმე სწრაფი ნაბიჯით შევიდნენ საოპერაციოში ექიმები...გული გამალებით მიცემდა ,ნეტავ რა ხდება ?ასე რატომ შედიან..აი ექიმიც სწრაფად მიემართება თეთრხალათიანი საოპერაციოსკენ კარებთან დავხვდი
-მითხარით რა ხდება
უკომენტაროდ გამიარა და საოპერაციოს კარი ცხვირწინ მომიხურა
-აქ არ შეილება გოგონა....
საოპერაციოს კართან ჩამოვჯექი იატაკზე და ვგრძნობდი როგორ ვკარგავდი ძალას.....უფალო დაეხმარე გემუდარები დაეხმარე.......გადაარჩინე ჩემი ტატო....
ოპერაცია დაახლოვებით 7 საათს გაგრძელდა ...დრო თითქოს გაიყინაო...აღარაფერი ისმოდა ოთახიდან ,არც არავინ შედიოდა და გამოდიოდა.
უცებ ვიგრძენი როგორ გაიღო კარი ჩემს თავთან....მამაკაცის ფეხსაცმელებს მოვკარი თვალი...ნელი ნაბიჯით გამოდიოდა თეთრხალათიანი.თვალი ავაყოლე,ხელთათმანი ხელებზე გასისხლიანებული ქონდა ...ტატოს სისხლია....ტატო დავიკივლე და წამოვდექი
-ექიმო მითხარით რა ხდება?მკლავში მოვკიდე ხელი და შევანჯღრია
უხმოდ მიყურებდა და თავი დახარა ,ჩემს ხელებს შეხედა მის მკლავებს რომ ჩასჭიდებოდა....
არააა ....არაააა ოღონდ ეს არა ვყვიროდი და პასუხს მოველოდი,ხელი გავუშვი და საოპერაციოს კარი შევაღე...არ შეილება გადამეფარა ექთანი.უხეშად მოვიშორე.....ვერ იგებდნენ რას ვეკითხებოდი ან რას ვითხოვდი უცხო ენაზე...მხოლოდ ტატოს სახელს ვყვიროდი...გარეთ გამომიყვანეს .....არა მაჩვენეთ მე ისევ ჩემსას არ ვიშლიდი...კარებთან დავიჩოქე და თავი მუხლებში ჩავრგე.....მდუმარება გამეფებულიყო ირგვლივ მხოლოდ ჩემი ტირილის ხმა ისმოდა....არც კი ვიცი რამდენ ხანს დავაყოვნე ასე როცა კარი ხმაურით გაიღო..
შემოუშვით მომესმა ხმა და მამა ვიცანი...ექთნებმა შემატარეს საოპერაციოში.....ფეხები მეკვეთებოდა...აკანკალებული მივუახლოვდი შუა ოთახში მდგომ საოპერაციო მაგიდას....ხელით შევეხე მის ოდნავ ჯერ კიდევ თბილ სხეულს....ტატოოო...ჩემო სიცოცხლე....ვლუღლურებდი....მის ფერმკთალ სახეს ვკოცნიდი...ტატოოო.....შემომხედე ტატოოო...გთხოვვვვვ გაახილე თვალები ....მხოლოდ ერთხელ შემომხედე გემუდარები,აცრემლებული ვკოცნიდი სახეზე....თავზე ვეფერებოდი გულში ჩავიხუტე მისი თავი და ავქვითინდი.....მიყვარხარ...ჩემო სიცოცხლე გაახილე თვალები...ტატოო..რატომ რატომ? შენ ხომ დამპირდი,თავი ჩავრგე მის კისერში და ყურში ვეჩურჩულებოდი მიყვარხარ,გაახილე თვალები გთხოვვვ
-ანნნ.......
შევკრთი,სანატრელი ხმა ისმოდა.გავჩუმდი,თვაის აწევის მეშინოდა და ვიგრძენი ლოყაზე სუნთქვის თბილი სიო როგორ შემეხო.....
-ანნნ.....
თავი ავწიე და ტატოს ლურჯმა თვალებმა მომანათეს..თვალებმა რომელიც ამ ქვეყანაზე ყველაფერს მერჩივნა..ხმა ჩამესმა რომელიც ჩემთვის ყველაფერი იყო...სუნთქვას ვგრძნოდი რომლითაც მე ვსუნთქავდი....
-ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე, მიყვარხარ..
ბედნიერება თუ არსებობს ამაზე დიდი არვიცი...ეს იყო წუთები ,წუთები რომელიც მთელ ცხოვრებას ცვლის..წამები რომელიც სამუდამოდ რჩება
ესაა სიყვარული...სიყვარული რომელიც ბადებს სიცოცხლეს...სიყვარული რომელიც ქმნის ნათელს,მე ამ სინათლეს ტატოს თვალებში ვკითხულობდი...მიყვარდა და ვგრძნობდი..ვგრძნობდი მას...მის შეხებას ...,მის სუნს...მის გამთბარ სხეულს....ის ჩემთანაა ...სულ ჩემთან იქნება.
ღმერთო ჩემო მე? მე მეგონა რომ ის...ვამბობდი და გაოცებული ვიყურებოდი ,ატირებული ექიმები მოდიოდნენ და მილოცავდნენ მის გადარჩენას.კიდევ უფრო მაგრად ჩავიკარი მისი ხელი გულში და ავტირდი..ამჯერად ეს ბედნიერების ცრემლები იყო...