ემილი

სიმართლე გითხრათ, ვეჭვობდი, რომ მათე სიუვარულს ამიხსნიდა და ეჭვები გამიმართლდა კიდეც.. უბრალოდ ასე არ მოველოდი.. საკონფერენციო დარბაზში ვიყავი და ინვესტორთა ახალ ჯგუფს ვხვდებოდი, შემოვიდა და სიტყვის თქმაც არ მაცალა, ისე მოჰყვა ყველაფერს.. ერთ მომენტში მეც გადამავიწყდა ხალხი და ვუთხარი, რომ მიყვარს, მაგრამ მეტი ვერაგერი ვთქვი.. პირველ რიგში იმიტომ, რომ ავღელდი, მეორეც, დამსწრე საზოგადოებამ ტაში შემოკრა და ვიღაცამ სინათლეც აანთო.. მათე გავიყვანე და ვცადე ამეხსნა, რატომ არ შევაჩერე, თუმცა არც ახლა მაცალა სიტყვის თქმა და თბილად მაკოცა.. მერე კონფერენცია გავმართე და სახლში წასასვლელადაც მოვემზადე ( რა დიდი მომზადება მე მინდოდა).. ცოტა ხანში მანქანაში ვისხედით და სახლში მივდიოდით.. გზად მობილურზე დამირეკეს.. პროგრამისტი იყი, რომელთანაც ძველი, დამტვრეული მობილური მივუტანე.. მითხრა, რომ სქრმის შეკეთება მოახერხა და იმდებლნს მოახერხებდა, რომ ყველაფერი ჩამოეტვირთა.. ეს ძალიან კარგი ამბავია..
მთელი გზა მათე საყვარლად მიღიმოდა.. როგორ მახსოვს, პირველად რომ შევხვდი, როგორი სახე ჰქონდა და როგორ მინდოდა, რომ ოდესმე გაღიმებული მენახა.. და აი, ის მიღიმის, ჩემ გამო იღიმის.. სახლში შესულს ისევ ლუკა შემწჯახა, ამ ჯერად კი მოასწრო და ხელი ჩამჭიდა, რომ ეშველა.. ღმერთო, მათე ეჭვიანობს, თანაც საყვარლად.. ლუკამ პირი მოაღო და რაღაც უნდა ეთქვა, როდესაც თიკო გამოჩნდა. უთქმელად შებრუნდა და მას გაეკიდა.. ღიმილია მომგვრელია მისი საქციელი.. უწყინარი ადამიანია, ოცდაორი წლისაა, მაგრამ თუ მარიამის სიტყვებს გავიმეორებ, ორი წლის ასაკში ჩარჩა.. მათეს შევძედე და ისევ დაბოღმილი მიყურებდა..
- რა გჭირს? - მივუახლოვდი და ხელები მხრებზე მოვხვიე..
- აარაფერი - თავი გააქნია მან და მომეჩვენა, რომ გამებუტასავით..
- არა, რაღაც გჭირს ნამდვილად - ჩავეძიე ისევ..
- არაფერი - მითხრა ისევ იმავე ტონით და წავიდა.. დავინახე, რომ აივანზე გავიდა.. სამზარეულოში შევედი, მისი საყვარელი ყავა მოვამზადე და მისკენ წავედი.. ყავის ფინჯნები იქვე ჩამოვდგი და ზურგიდან მივუახლოვდი და მივეკარი.. სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა, მასაც და მივხვდი, რომ გაიღიმა.. მოხვეულ ხელზე ხელი ჩამჭიდა და ჩემკენ მობრუნდა.. ხელის ზურგი ლოყაზე ჩამომისვა და შემდეგ მთელი ძალით ჩამიკრა გულში.. არ ვიცი რამდენ ხანს ბიყავით ასე, ბოლოს უჰაერობამ შემაწუხა
- ასე გავიგუდები - ვუთხარი და მანაც გამათავისუფლა.. - ყავა მოგიტანე - ვანიშნე ფინჯნებზე.. ჩამოვსხედით და ყავა ერთად დავლიეთ..
- საღამოს სადმე გავიდეთ, კარგი?
- რა თქმა უნდა - გავუღიმე - ოთახში ავალ, გამოვიცვლი და ვჭამოთ რა, თორწმ იკვე ცუდად ვარ ისე მშია - ფინჯანი გამოვართვი და წავედი..
სახლში დაძაბულობაა.. მარიამს დემეტრე მოენატრა და ვერაა ხასიათზე.. თაკო ლუკას გაურბის, ნინო საერთოდაც არ მეგობრობს ჩვენთან.. ლუკა არ ითვლება.. ამიტომ გართობის გეგმა შევიმუშავე..
საღამოს ყველა ავაწიოკე და კინოთეატრში წავიყვანე.. პოპკორნები ავიღეთ და ფილმის ყურება დავიწყეთ.. გაგიკვირდებათ და, მე მათეს გვერდით ვერ მოვძვდი.. მის გვერდით თიკო იჯდა, თიკოს შემდეგ მარი, მე და ლუკა.. ლუკა ხშირად გადმომძახებდა ხოლმე რაღაცებს, ამიტომ ხშირად უწევდათ ჩვენი გაჩუმება.. მათეს ისევ მოეშალა ნერვები და აშკარად ეხატა სახეზე უკმაყოფილება.. სეანსის შემდეგ ხმა არ ამოუღია.. გაბრაზებული იყო.. ჩუმად გადავიდა მანქანიდან და ოთახშიც ჩუმად ავიდა.. ღმერთო, ახლა მართლა დამნაშავე ვარ.. ეს ჩვენი პაემანი უნდა ყოფილიყო, მე კი ყველა წავიყვანე, პლუს ამას, მას ყურადღებაც ვერ მივაქციე.. უნდა გამოვასწორო.. ცოტა ხანში ოთახში ავეჭერი.. აბანოდან გამოდიოდა და მხოოდ პირსახოცი მოეხვია.. ცივად ვაქციე ზურგი, თანაც თვალები მქონდა დახუჭული..
- მე, ჯანდაბაა.. საქმე მქონდაა.. არ მეგონა ასე თუ დამხვდებოდი..
- არაუშავს, შემობრუნდი.. - მეც შევბრუნდი.. შარვალი უკვე ეცვა და მაისურს იცმევდა.. ხელი ჩავავლე და გამოვითრიე..
- ემი ემი რას შვრები, მაცალე ჩავიცვა მაინც - სწრაფად მომახალა მან..
- გზად ჩაიცმევ.. - მის მოსაცმელს დავავლე ცელი და მანქანისკენ წავიყვანე.. ახლა მე გავუღე კარი და ჩავსვი, ღვედივც მე შევუკარი და საჭესთან დავჯექი..
- სად მივდივართ? - იკითხა ცოტა ხანში
-იქ მოგეწონება - ვუპასუხე თავისივე სიტყვებოთ, მან კი ჩაიღიმა..
მალე მოვადექი საციგურაო მოედანს, გავაჩერე და მომესმა მათეს ხმაც
- ოუ, სერიოზულად?
- კიი - გადავათრიე, ციგურები მოვარგე და ყინულზე დავაყენე..- ვნახოთ, როგორ აითვისე გაკვეთილი - პასუხის გაცემა არ დასცალდა, ეგრევე ყინულზე დაეცა და პრინციპში, ეს უკვე იყო პასუხი.. ხელი გავუწოდე, იმედი მქონდა, რომ ავაყენებდი, მაგრამ მალე მის ზემოთ აღმოვჩნდი..
- ვიცი რასაც ცდილობ ემი.. - ხელით ისევ ლოყაზე შემეხო..
- მე უბრალოდ.. ვიცი, რომ ცუდად გამოვიდა.. მე საერთოდ ვერ მოგაქციე ყურადღება..
- ხო, სულ ლუკასთან საუბრობდი.. - წამოვდექი და გავუღიმე..
- შენ ლუკაზე ეჭვიანობ?.. - დავაკვირდი - კიი, ეჭვიანობ..
- ემი, არ ვიცი.. წა გრძნობა იმდენად იცხოა ჩემთვის, რომ არ ვიცი.. ვერ ვეგუები, როდესაც სხვას აქცევ მეტ ყურადღებას.. ასეთი ეგოისტი ვარ ემი.. აი ასე - აიჩეჩა მხრები და ადგომას ეცადა..
- მე კი ეს ეგოისტი ძალიან მიყვარს.. სერიოზულად, არ მინდა, რომ ჩემზე ნაწყენი იყო.. მოვუახლოვდი და მივეკარი.. ის დაიხარა და მაკოცა.. მე გამაიმუნება გადავწყბიტე და ცელი ვკარი, ის გასრიალდა და დაეცა, მაგრამ მეც მიმიყოლა.. სიხილი აუვარდა და მეც გამაცინა..
- არასოდეს მიყვარდა ყინულის მოედანი ემ.. მაგრამ ახლა ეს ყველაზე საყვარელი ადგილი იქნება..
- მე ბავშვობიდან მიყვარს... - კიდევ ცოტა ვიყავით ასეც შემდეგ კი სახკში დავბრუნდით.. ოთახში ავდიოდი, როდესაც უცნაური სცების მომსწრე გავხდი.. ოთასეი ნინო აქეთ-იქით დადიოდა.. არა და ასე გვითხრა, რომ ვერ დადის.. აღარაფერს მოვუცადე, ოთახში პირდაპირ შევედი..
- ე.ი ვერ დადიხარ - ძელები გადავაჯვარედინე და კედელს მივახტი.. მან ისეთი სახე მიიღო, თითქოს მოუწია ადგომა და სხვა გზა, იბრალოდ არ ჰქონდა..
- მე, წყლის დასალევად ვაპირებდი ჩასვლას.. ნაის ვერ გავაგებინე..
- ამიტომაც, წყლით სავსე დოქს გვერდი აუარე და სამზარეულოში წახვედი.. კაეგი რა, გეყო ჩემი გასულელება.. შეიძლება, სხვებთან კარჰად გაფგება, მაგრამ მე მეყო.. ხან ტატოს ხვდები - აი აქ სახე შეეცვალა - ხან ვითომ ეცემი, რომ მათეს ყურადღება მიიქციო, რატომ?.. რა მიზეზი გაქვს.. მათეს უყვარხარ, როგორც საკუთარი და ისე.. ის გენდობა, შენზე ზრუნავს, მას არავინ ჰყავს შენს, ნაზი დეიდასა და თიკოს გარდა.. თქვენ ხართ მისი ოჯახი.. შენ კი ატყუებ, ისევე, როგორც ტატომ მოატყუა.. სულმდაბალი ადამიანი ხარ, ადამიანს, რომელიც საკუთარ დად გთვლის, ატყუებ..
- ხო, სწორედაც.. ის დად მთვლის, მაგრამ მე? მე ვთვლი? ის ბავშვობიდან ვერ მამჩნევს.. ამის გამო კი პასუხს აგებს.. ყელაფერს ვიზამ, რათა არავისი იყოს.. თუ ჩემივარ იქნება, არც არავისი იქნება - წიკვინებდა ის..
- უპს, ძალიან დაგაგვიანდა.. მე და მათე ერთად ვართ, ის ჩემთანაა და ჩემია, მე კი მისი.. ნება მომეცი გითცრა, ერთი უბრალო ლუზერი ხარ.. ის, რასაც სიყვარულს ეძახი, სისულელეა, შეუძლებელია, გიყვარდეს და მისი ბედნიერება არ გინდოდეს, თუნდაც სხვასთან.. რომ გიყვარდეს, მის მოსისხლე მტერთან არ იქნებოდი დაკავშირებული.. ე.ი კეთილი გოგოს როლისვთამაში გინდა? ვნახოთ, რაც გამოგივა..
- ეს ჩემი თამაშია და ვერ დამამარცხებს ვერავინ, ყველას გავანადგურებ, ვინც გადამეღობება
- ერთ ბანდიტს უკვე ვუთხარი, მაგრამ არ მეზარება და შენთვისაც გავიმეორებ, თამაში მაშინაა საინტერესო, როდესაც იქ ორი მოწინააღმდეგეა.. მე კი, სულ რომ არაფერი, ღირსების გაჯობებ.. ოი, ხო, მე უკვე გავიმარჯვე, რადგან მათეს სიყვარული მე მეკუთვნის და არა შენ..
- გამარჯვებას ნუ იზეიმებ, შეიძლება ჩაგშხამდეს..
- ახლა კარგად მომისმინე - ხმას ავუწიე. - ვერცერთ, ჩემს საყვარელ ადამიანს ვერ დაუშავებ ვერაფერს, რადგან შენი აქ ყოფნის დღეები დათვლილია - მისი კარი მოვაჯახუნე და ჩემს ოთაცში შევედი.. მარიამი იქ იყო უკვე და ყველაფერი მოვუყევი..
- ერთის მხრივ კარგიცაა ემილი, ახლა ცხადად იმოქმედებს.. მან შენზე იცის და არა ჩემზე.. მე საიდუმლო ძქლა ვიქნები, რომელიც მაშინ გამოგადგება, როდესაც ყველაზე მეტად დაგჭირდება...
ძლივს დავიძინეთ.. დილითვადრე ავდექი და სამზარეულოში შევედი.. არავინ იყო, ამიტომ ყავა თავად მოვამზადე და უცებ რაიმე გემრიელის მომზადება მომინდა..
დედას შოკოლადის ტორტის რეცეპტი გაბიხსენე და ცხობას შევუდექი.. მათე ისე დამადგა თავს, ვერც გავიგე, უკნიდან მომიახლოვდა და მხარზე მაკოცა..
- მორჩი რა მაიმუნობას - შევბრუნდი და კრემი, რომელიც ახლა ამომყავდა ცხვირზე მოვუსვი.. ამ დროს კი ''კოჭლობით'' ნინო შემოვიდა და მათეც მას მიეხმარა..
- რატომ ადექი - ეს ზრუნავს მასზე
-წვენი მინდოდა - დაისისინა მან..
- მე მიბხეფავ მათე, შენ ლიზასთან ადი, შეიძლება ისევ სიცხე აქვს - ამის თქმა იყო და მართლაჩ ლიზასკენ წავიდა.. მე კი ნინის ფორთოხლის წვენი დავუდგი გაღიმებულმა და საქმე განვაგრძე.. მალე მარიამი, თიკო და ლუკა მოვიდნენ.. როგორც ყოველთვის, ლუკა თიკოს უკან მისდევდა და ტვინს უჭამდა.. თიკომ მკვლელი მზერა ესროლა და გააჩუმა..
- აუ, გადავალ სადაცაა ჭკუიდან, შემეშვას რა - ჩამჩურჩულა თიკომ..
- ემილი, დამეხმარე, თორემ გავგიჟდი უკვე- ეს ლუკა იყო.. თავი დავუქნიე და დროებითი სიმშვიდე ჩამოვარდა..
- ლუკა, იცი რა ვქნათ? თუ კი თიკოს გამო რაიმე მოგივა, ის თავს დამნაშავედ იგრძნობს და ცოტა ხნით აგიტანს, მაგრამ ზედმეტი არ მოგივიდეს - გადავჩურჩულე მას..
- ყველაზე კარგი ხარ, მაგრამ არა მგონია იმუშაოს - ხელი მაგრად მომარტყა მხარში..
- რა გჭირს? ძალა გერჩის? მორჩა, გაგებუტე.. - ვუთხარი და გამოვეცალე.... ნაზი დეიდა შეუძლოდ იყო და მაგიდის გაწყობა ჩემს თავზე ავიღე.. მათე ბავშვს ეთამაშებოდა.. გუსინ ავუხსენი, რომ ლუკას თიკო მოსწონს და საეჭვიანო მაგ მხრივ არ აქვს.. ლუკამ ასეა თუ ისე, თავი დამნაშავედ იგრძნო და უკან გამომყვა..
- შემირიგდი რა..
- არა - სიმართლე გითხრათ არ მწყენია, ან რა მქონდა გასაბუტი, უბრალოდ ვარწმუნებ, რომ ჩემმიერ შეთავაზებული იდეა, იმუშავებს..
- კარგი რა ემი
- ლუკა მისმინე, არ გე ლა პა რა კე ბიი - დავუმარცვლე ხმამაღლა..
- შემირიგდი და.. აღარ გაგაბრაზებ - აი, მართლა ჩემნაირია.. ცოტა კიდევ უნდა იწვალოს.. ''დანაშაულის'' გრძნობის ნიადაგზე მან გამაწყობინა მაგიდა... დაჯდომისას სკამი გამომიწია, სადაც არ დავჯექი.. ჩვენი საქციელი ყველას ღიმილს გვრიდა, ცოტაც და ახარხარდებოდნენ, რადგან ალბათ, უველამ იცოდა, რომ ასე ადვილად არაფერი მწყინს და მართლა არ ვიყავი გაბუტული.. ჭამისას ხომ სულ ცირკი იყო, რისკენაც ხელი გავიშვირე, ყველაფერი მომაწოდა და გადმომიღო..
- ჯანდაბას, შეწყვიტეე.. არ ვარ გაბრაზებული, უბრალოდ მინდოდა გაგეგო, რომ ის, რაც გითხარი, მუშაობს.. - ავიჩეჩე მხრები
- შენც კარგი ნერვების ჭია ხარ რა.. მეც არ ვიფიქრე რა ეწყინა- მეთქი - მემგონი ამოისუნთქა..
- ხაალხოო - ვუყვირე ყველას და მათი გაოცებული მზერაც მივიპყარი, უხერხულად გავიღიმე - მალე გიოს და ლილის ქპრწილი შედგება.. ამიტომ მათ სიურპრიზი უნდა მოვუწყოთ.. ყველანი ჩაგწერეთ ცეკვის სტუდიაში და ერთ ლამაზ და მშვენიერ ცეკვას ვაჩუქებთ მათ, ქორწილზე.. რეაქცია იყო უმაგრესი.. მათეს წვენი სასულეში გადასცდა, მარიმა თვალები შუბლზე აუვიდა, თიკოს წვენიანი ჭიქა პირთან გაუშეშდა და ლუკამ დაიყვირა
- დავაი ტანცუი ვსე - და დაიგრიხა.. ამაზე ყველას გაეღიმა, ახლა დრო იყო კარტები ბოლომდე გამეხსნა..
- ხო კიდევ, რაც მთავარია, წყვილებად ჩაგწერეთ.. - აი ეს რეაქცია კი შოკი იყო.. - მოკლედ, მე და მათე ერთად, მარიამი ჩემს ძმასთან ერთად.. თიკო შენ ლუკასთან ერთად.. ნინო - ახლა მას მივუბრუნდი - ვწუხვარ, რომ ფეხი გტკივა, მინდოდა შენც გეცეკვა, ექიმმა კი მკვეთრი მოძრაობები აგიკრძალა - ყალბი ღიმილი ავიკარი და თიკოს შევუბრუნდი, რომ მისი უკმაყოფილება ჩამეხშო..
- თიკო, შენ ჩვენი მეგობარი ხარ.. ცოტა ხნის წინ არც კი გიცნობდით, მაგრამ გამოჩნდი და ჩვენც ისევე მიგიღეთ მეგობრად, ეოგორც შენ მიგვიღე.. შენი ნებაა იცეკვებ თუ არა, მაგრამ იცოდე, რომ ეს ძალიან გაგვახარებს... - მხრები ავიჩეჩე
- ვოცეკვებ - ჩაილაპარაკა მანაც.. ახლა მათე მოვიდა ჩემთან..
- ემილი, მე არ ვცეკვავ..
- უკვე ცეკვავ - ვუთხარი და ჩავეხუტე..მან კისერში მაკოცა და ხელები მჭიდროდ მომჭიდა..
- მხოლოდ შენს გამო ემი.. ახლა მოემზადე
- აუ, სამსახურში მივდივართ? - სიტყვის თქმა არ ვაცალე..
- არა, საციგურაო დარბაზში..
- მაგარია.. - სწრაფად მოვემზადე და გავყევი..
ყინულზე დგომა აღარ უჭირდა..
- არასოდეს მიცეკვია ემი.. სამეჯლისო ცეკვები არც კი მოცდია - გამოტყდა ის..
- ადვილია.. მოდი ახლოს..- ისიც მოიწია, ვალსისთვის შესაბამისი პოზიცია დავიკავეთ
- რას ვშვრებით?
- ვალსის ცეკვას ვიწყებთ, მხოლოდ მუსიკა არ გვაქვს..
- მეგონა ტანგოს იტყოდი - მხრები აიჩეჩა
- მე არ მიყვარს ტანგო.. ვალსი სიყვარულის ცეკვაა, ტანგოში კი, ვნების გარდა ვერაფერს ვხედავ.. ამიტომ.მე ვალსს ვირჩევ.. წინააღმდეგი ხარ? - ვკითხე
- არა, რაც უფრო მარტივი იქნება, მით უკეთესი - გამიცინა მათ..
- პირველ რიგში, ვალსი ლამაზი ცეკვაა.. ეს წყვილის სრული თანხმობა და ჰარმონიაა... - ყინულზე ვალსის მოძრაობებს ვასწავლიდი და თან ვუხანიდი.. - აქ უნდა გრძნობდე რითმს, შინარჩუნო ტემპი.. ეს პეპელას ფრიალს უნდა ჰგავდეს - ამაზე გაიცინა
- ემი, პეპელას ვგავარ მეე? კარგი რა
- ოო, შენ კი არა, ცეკვა უნდა ჰგავდეს, აღარ შემეკამათო - ვუთხარი და ისიც გაჩუმდა.. ცოტა ხანს ასე ვცეკვავდით.. შემდეგ დავიღალეთ და შახლში დაბრუნება გადავწყვიტეთ.. გზად გამახსენდა, რომ პროგრამისტთან უნდა მივსულიყავი.. არ მომწონდა, მათეს სიმართლეს რომ ვუმალავდი, მაგრამ მანამ რაიმე მტკიცრბულებას არ ვიპოვი, თქმას აზრიც არ აქვს...
- მათე, მობილურზე რაღაც პროგრამა ამერია, მეგობართან უნდა მივიდე, რომ გაასწოროს..
- მიგიყვან..
- არა, შენ ლიზასთან წადი.. სიცხე კი აღარ აქვს, მაგრამ შენი ყურადღება მაინც სჭირშება.. ნახევარ საათში მეც მოვალ.. - ვაკოცე და მანქანიდან გადავედი.. ნაცნობ პროგრამისტს რამდენიმე წუთში მივადექი.. ყველაფერი ახალ მობილურში ჩამოტვირთა.. ფოტო ადგილზე იყო.. ახლა მის დასაბეჭდად წავედი.. მაგრამ ვიფიქრე, რომ საეჭვო იქნებოდა თუ მხოლოდ ამ.ერთ ფოტოს დავბეჭდავდი, ამიტომ დანარჩენებსაც ამოვბეჭდდი..
მივიტანე, მაგრამ მითხრეს, რომ რიგი იყო და საღამომდე ვერ დაბეჭდავდნენ.. ამიტომ ფლეშკაზე ჩავუეერე, მისამართი დავუტოვე და.ვთხოვე, რომ გამოეგზავნათ და პირადად გადმპეცათ.. თანხაც წინასწარ დავუტოვე..
სახლში მალეოვედი, იქ კი სიურპრიზი დამხვდა დემეს სახით.. ნუ პრინციპში, ვიცოდი, რომ ჩამოსვლას აპირებდა, ცეკვების დადგმა მან შემომთავაზა და დამიყოლია.. როგორც ჩანს ლუკას გაცნობა მოასწრო.. ხო, ლუკა და მარიამი ისევ მათეს სახლში რჩებიან, რადგან იმ ბინას, სადაც უნდა იცძოვრონ, არემონტებენ.. ეს რა თქმა უნდა, ყველას გვაწყობს.. ჩემს ძმას მოვეფერე და მოვესიყვარულე.. მერე კი მარიამს მოვუყევი ფოტოზე და უფრო გავახარე.. ცოტა ხანში ცეკვაზე უნდა წავსულიყავით, მანამ კი რამდენიმე საათი იყო, რომელსაც მხიარულებით გავლევდით.. ცეკვებზეც მივედით, წყვილებად, რა თქმა უნდა..
ყველაფერი კარგად იყო.. ადვილად ვსწავლობდით.. მარიამი და დემე სრულ ჰარმონიაში იყვნენ.. ლუკა და თიკო ყოველ ნაბიჯზე ჩხუბობდნენ..
- აქეთ - ამბობდა ერთი
- არა აქეთ - ამბობდა მეორე..
მე და მათეც ნორმალურად ვცეკვავდით.. მას კი ეშლებოდა მოძრაობები, მაგრამ არ ვკინკლაობდით.. ლუკამ კი გეგმის განხორცირლება მოინდომა, მაგრამ თავად არაფერს მოფიქრება დასჭირდა.. დარბაზიდან ახალი გასულები ვიყავით.. თიკო წინ ნიდიოდა, მისკენ კი სწაფად მომავალი მანქანა მოდიოდა.. კიკამ შეამჩნია და მას ხელი კრა.. მძღოლმა დროულად შეამჩნია, მაგრამ ოდნავ მაინც დაარტყა ლუკას და ისიც ძირს დაეცა.. თვალი ჩამიკრა და აფერისტობას მოჰყვა.. აი სასწაული მომენტი, თაკო ანერვიულდა და ლუკას მივარდა.. აშკარა იყი, რომ მხოლოდ დამნაშავედ კი არ გრძნობდა თავს, არამედ ღელავდა.. ლუკა კოჭლობით ჩაჯდა მანქანაში.. თიკი გვერდით მიუჯდა.. ჩვენც დაბიკავეთ ადგილები და სახლში დავბრუნდით.. ოთხი საათი იყო, ფოტოგრაფმა კი მითხრა, რომ ექვსზე გამოაგზავნიდა.. დრო გაიწრლა, უეცრად კარზე ზარი დარეკეს, რომ მივედი აღარავინ იყო. გარეყ გავედი და ომ კაცს დავეწოე, ვისაც ფოტოები უნდა მოეტანა.. მიტხრა, რომ ვიღაც გოგოს გადასცა ფოტოები.. მე გავბრაზდი, მაგრამ ამოს დრო არ იყო.. სახლში შევბრუნდი, იმედი მქონდა, რომ ის გოგო მარიამი იყო.. კარში მარიამს შევეჯახე..
- მითხარი, რომ შენ იყავი.. ფოტოები ხომ შენ გაქვს?
- არა ემი, რა ფოტოები?
- აბა ვის აქვს? დილით რომ გითხარი, ის ფოტოები გამოგზავნეს.. ვიღაც გოგოს მოვეციო.. იმედია ნინოს არა..
- არა, ნინო ჩემთან იყო, როცა ზარი დარეკეს.. ოთახში წამოდი.. - ხელი ჩამავლო და ოთახისკენ წამიყვანა.. იქ შესულებს თიკო დაგვხვდა.. ზურგით იდგა და ფოტოს დაჰყურებდა..
- თიკო ეს.. ეს.. - არ ვიცოდი რა მეთქვა.. შემობრუნდა..
- არაფრის ახსნა არაა საჭირო, ფოტოზე ყველაფერს კარგად ვხედავ.. თუ გგონია გავბრაზდი, რომ ეს ფოტო მოიპოვეთ.. - გამიკვირდა.. - ე.ი ეს ისევ გრძელდება
- რა ''ეს'', რა გრძელდება.. - იკითხა მარიმმა.. - თიკომ კარი დახურა..
- არ გაინტერესებთ, რატომ.მაქვს საკუთარ დასთან ასეთი ცივი დამოკიდებულება? ის და ტატო, გულის ამრევია.. მე, ნინო, მათე და ტატო ერთად ვიზრდებოდით.. თავიდან ყველაფერი რიგზე იყო, თუმცა ტატოს მიმართ გრძნობა გამიჩნდა.. ეს ნინომაც იცოდა და მათემაც.. ერთ დღეს კი ტატომ.მითხრა, რპმ ვუყვარდი.. მაგრამ ერთ დღეს ჩემს დასთან შევუსწარი, ალბათ ხვდებით, რა სიტუაციაშიც.. მის მერე ორივე ამოვშალე ჩემო ცხოვრებიდან.. სწორედ მის მერე დაიწყო ტატომ მათეს მიმართ გაცივება.. მაგრამ საშინელება იცი რა არის? ნინო არც კი წუხს, მითხრა, რომ არ უყვარს, მაგრამ მაინც მისი.. მეცხვენია, რომ ჩემი დაა - უკვე ტიროდა ის.. - მე ეს არავისთვის მითქვამს, არ მინდპდა, ახვებსაც ჩემსავით ტკენოდა.. მაშინ სულ პატარები ვიყავით, მე თხუთმეტის, ისინი კი ცხრამეტის.. მაგრამ ისეა, თითქოს და არ მყავს.. მე გთხოვთ, არა მოვითხოვ, რომ ამ საქმეში მეც ჩამრთოთ.. - თავი საშინლად ვიგრძენი.. მისი ტკივილი ისეთი ნაცნობი იყო ჩემთვის.. ახლა მის გამო მეც მტკიოდა.. ამიტომ მოვეხვიე და ცრემლები შევუმშრალე
- თუ ეა შვებას მოგგვრის, რა თქმა უნდა, საქმეში ხარ..
- რა საქმეში? - თავზე დაგვადგა დემე..
- გოგოების საქმეში ნუ ერევი - ვუჯიკე და ოთქხიდან თიკოსთან ერთად გავედი..
ცოტა ხანში თავს ლუკა დამადგა.. ემი, გაჭრა.. იცი როგორ მაქცევს ყურადღებას?
- იცოდე, ისეთი არაფერი ქნა, რაც გულს ატკენს, თორემ ჩემივე ხელებით მიგახრჩობ.. - მან კისერზე ხელები მოისვა და დაიღრიჯა..
- კარგი რა ემი.. მის მომართ რაღაც განსაკუთრებული გრძნობა მაქვს. რომც მინდოდეს ვერ ვატკენ გულს.. ცოტა ხანში ფეხის ხმა გავიგე, გავიხედე და თიკო მოდიოდა, მან იცის რომ, ეს ვაჟბატონი ვერ დადის, ამიტომ სხვა ვერაფერი მოვიფიქრე და იქვე მიდებული გადასაფარებელი წამოვაფარე, მხოლოდ თვალები დავუტოვე გარეთ..
- ეს ვინაა? - იკითხა თიკომ
- ის, ის ერთი არაბი ქალია, გზა აერია და სხვა მისამართზე წამოვიდა..
-ალაჰ, ალააჰ - გაინაზა ლუკა
- ჩვენი პლედი რატომ ახურავს?
- საქმე ისაა, რომ მას ყავა გადავასხი, დაისვარა და ლამის შეიშალა, ისე თუ წავალ სიკვდილით დამსჯიანო, რა უნდა მექნა.. - მხრები ავიჩეჩე..
- კარგი კარგი..
- გმადლობ - წამოაყრანტალა ლუკამ, თიკომ კი გაიგო..
- ქართული იცის?
- არა გოგო, ახლა ვასწავლე.. ინგლისურად მესაუბრა.. დროა წავიდეს.. გაგაცილებ - ვუთხარი ინგლისურად და ძალით გავათრიე გასასვლელისკენ..
- გაქრი ახლა აქედან და მეორედ ასეთ სიტუაციაში აღარ ჩამაგდო.- ცანცარა, თვალები ჩამიპაჭუნა და გავიდა..


მარიამი

დემე, წასვლის შემდეგ, ძალიან მომენატრა.. მე და ემი ძშირად ვესაუბრებოდით, როგორც მობილურზე, ასევე სკაიპში.. ხან მხოლოდ მე და ის ვსაუბრობდით.. ემილის იმაზე მეტად დავუახლოვდი, ვიდრე მეგონა.. ახლა მასთან ერთად ვცდილობ, რომ ნინოს ნიღაბი ავხადო.. საიზღარი გოგოა ნინო, მის მერე კი, რაც თიკომ თქვა, მისი ატანაც აღარ მაქვს.. ემიმ ტატოს და ნინოს ფოტო დაბეჭდა, მაგრამ ფიქრობს, რომ ეს საკმარისი არაა, სურათზე ტატოს ხელი აქვს ჩაჭიდებული და შეიძლება, ტყუილებით ისევ დაიძვრინოს თავი.. ემი მართალია, მეც ასე ვფიქრობ..
ემილიმ ქორწილის გამო ყველა ცეკვაზე ჩაგვწერა.. ის და მათე გასულები იყვნენ, როდესაც კარზე ზარი დარეკეს, გავაღე და გავშეშდი, კარში მღიმარი დემე იდგა..
- შემომიშვებ, თუ მასე იდგები - ცალი წარბი აზიდა..
- შემოხვალ, თუ იდგები - ღიმილით ვუპასუხე.. ის კი შემოავლის ნაცვლად მაგრამ მომეკრა და ხელები მომჭიდა..
- მომენატრე - ჩამჩურჩულა
- მეც მომენატრე - ვუპასუხე და მობშორდი,- შემოდი..
ცოტა ცანს ვისაუბერეთ, მერე მათეც მოვიდა.. ცოტა ხანში ემილიც.. დროა მშვენივრად ვატარებდით.. ცეკვუს სტუდოაშიც წავედით.. მე და დემე ერთად ვცეკვავდით.. ერთმანეთთან ძალიან ახლოს ვიყავით.. მის სურნელს ვგრძნობდი და.მუსიკის ნაცვლად მისი გულისცემა მესმოდა.. თბილად მიღიმოდა.. ვიგრძენი, როგორ მაკლდა და მენატრებოდა.. მის გარეშე, ეს რამდენიმე დღეც კიბასე გაიწელა.. ახლა ვაცნობიერებ, რომ ემილიმ მთელი ჩემი ცხოვრება შეცვალა.. მან უვჭბრალოდ არასასურველი ქორწინებიაგან კი არ მიხსნა, მან საშუალება მომცა, შევხვეშროდი ჩემს მომავალს - დემეს..
დემე ისე უცებ შემოვიდა ჩემს ცხოვრებაში და მნიშვნელოვანი.ადგილი დაიკავა, რომ მეც ვერ გავიგე.. ასე ახლოს ჯერ არავისთან ვყოდილვარ.. სიმართლე გითხრათ, ახლა საცეკვაო დარბაზში კი არა, მეცხრე ცაზე დავფრინავდი და სრულიად სხვა სამყაროში ვიყავი..
ცეკვასაც მოვრჩით და სახლში მივედით.. ცოთჭტა ხანში ემილი მომვარდა განერვიულებული და ფოტოზე მკითხა.. აღმოვნდა, რომ თიკოს ჰქონდა ფოტოები და ისიც დაგვეხმარებოდა.. საუბარს რომ ვასრულებდით დემეტრეც შემოვიდა.. გოგოებმა კი მარტო დაგვტოვეს..
- ყველაფერი რიგზეა? - მკითხა მან
- კი.. - გავუღიმე.. ის მომიახლოვდა და მხრებზე შემეხო..
- შღეს ძალიან ლამაზად ცეკვავდი- მითხრა ღიმილით
- შენც - ვუთხარი და ვიგრძენი, როგორ დამიარა ჟრუანტელმა..
- მე მხოლოდ შენს მოძრაობებს ვიმეორებდი - გამიღიმა და ჩემკენ დაიხარა.. ისევ ვიგრძენი მისი ბაგეების თბილი შეხება.. სასიამოვნოდ დამიარა ტანში ჟრუანტელმა და კოცნაში აყოლას ვეცადე.. მალე მომშორდა და ისევ ჩამეხუტა..
- არ გინდა, სადმე გავიდეთ..- შემომთავაზა
- სად?
- სადმე, მარტო მე და შენ..
- კარგი, მხოლოდ რამდენიმე წუთი მაცალე..
თბილისის ხალხმრავალ ქუჩებს ფეხით ვლაშქრავდით.. არსად გვეჩქარებოდა..
- ნაყინი არ გინდა? - მკითხა და გაიღიმა
- რატომაც არა, აქ დაგელოდები, მალე მოდი რა.. - ისიც ადგა და. წავიდა.. ცოტა ხანში მხარზე შეხება ვიგრზენი, დემეტრე მეგონა, შევბრუნდი და ლაშა ( ყოგილი საქმრო) შემრჩა.. ხელი მოვაშორებინე და ვუყვირე
- აქ რა ჯანდაბა გინდა, რატომ არ შემეშვები.. მშორდი
- ნუ წიკვინებ ლაწირაკო.. შენ მე შემარცხვინე.. ქორწილის დღეს გამექეჩი, გეგონა ვერ გნახავდი? მიწიდან ამოგთხრიდი და მაინც გიპოვიდი, შენ ჩემი კაცობა ფეხქვეშ გათელე..- მე? მე გავთელე? შენნაირებიც თუ კაცები არიან.. კაცობა მაეინ დაკარგე, როცა ადამიანი მოკალი, როდესაც ჩემზე ძალის გამოყენებას ეცადე..
- როგორ ატლიკინებულხარ ქალაქში, ახლავე წაგიყვან და ჭკუას გასწავლი - ხელი ჩამჭიდა
- გამიშვი შეშლოჭო, რას აკეთებ.. - ვკიოდი და ხელის გათავისუფლებას ვცდილობდი.. უცებ გამპჩნდა დემეტრე და უთქმელად შემოსცხო სახეში
- შე ნაბ...ო, არაკაცო.. როგორ ბედავ - უყვიროდა და ურტყამდა.. - ადექი - მოშორდა და ადგომის საშუალება მისცა - წაქცეულებს არ ვცემ, მხოლოდ გოგოებთან ხარ დიდგულა? - ახლა ლაშამაც შემოარტყა, დემე კი უფრო გაცოფდა და ისევ ცემა დაუწყო.. ლაშამ კი, როცა მიხვდა, რომ ვერ მოერეოდა დანა ამოიღო და დემესკენ წავიდა.. დემეტრემ დანა წაართვა და მოისროლა.. ამ ცემა-ტყეპაში იყვნენ, როცა პატრულიც მოვიდა.. დემე მოშორდა, მაგრამ ლაშამ დანა აიღო და მისკენ წავიდა, მხარში სცადა დარტყმა, მაგრამ დიდი ვერაფერი მოახერხა, იბრალოდ გაუკაწრა, პატრულმა კი აიყვანა და განზრახ მკვლელობის მცდელობა დასდო ბრალად.. პატრულს ვესაუბრე და იმ დანაშაულებზეც ვესაუბრე, რაც ჩაუდენია.. დემეს ჭრილობა დაუმუშავეს.. ის ჩემთან მოვიდა და ხელები მაგრად მომხვია..
- არ ინერვიულო, ყველაფერი კარგადაა და მე შენთან ვარ.. დაიძარა, თბილად მაკოცა და ცოტა ხანში სახლშიც წამიყვანა..



**********

ესეც შემდეგი თავი ძვირფასებო.. აქამდეც უნდა დამედო, მაგრამ. საიტზე შემოსვლა ვერ ხერხდებოდა.. იმედია მოგეწონებათ... გამიზიარეთ თქვენი შთაბეჭდილებები.. შეცდომებისთვის ბოდიში, ტელეთი ვწერ ♥ მიყვარხართ და თქვენს შეფასებებს ველი ♥♥♥