დილით,როგორც კი ავდექი ჩემ დას დავურეკე:
-ანუშკ,როგორ ხარ?
-ოჰო ,თვით ლიზა ყიფიანს გავახსენდი,რაპატივია.
-ხოდა დააფასე-ვუთხარი და გადავიკისკისე.
-რაჯანდაბა გინდა ქალო, რატო მიწამლავ შენი საშინელი ხმით , დილის იდილიას?
-გამოეთრიე ჩემთან,ბავშვები იქნებიან და გავერთობით.
-ოქეი კუსკუს,მოვქრივარ!
-რა გეშველება.
-არც არაფერი-მითხრა და გამითიშა.
ცოტახანში, ჩემი ბავშვებიც მოვიდნენ,რათქმაუნდა ანა ისევ იგვიანებს,კარებზე ზარის ხმა იყო, ალბათ ანა მოვიდა,გავედი და დავინახე როგორ, ყრიდა ცოფებს და თავისთვის ბურტყუნებდა ,მისაღებში ისე გავარდა ,არც კი დამელოდა,მეც უკან გავყევი.
-აუუ მოვკვდი რა ,საშინელი საცობებია,თან მანქანით ლამის ვიღაც კრეტინი დამეჯ...
-უიი... გამარჯობათ,-როგორც იქნა შეამჩნია, რომ მარტო არ ვიყავით.
-ოჰოო ლიზუ,რაცოფიანი და გყოლია-მითხრა სანდრომ და ირონიულად გაიღიმა.
-ეს ცოფიანი იქნება მუშტს რომ დაგანახებს ცხვირში-უთხრა ანამ და თავისი მუშტი აჩვენა.
-ქალბატონ ანუშკის მწარე ენაც ქონია.
-რასვიზავთ-თქვა და იქვე ჩამოჯდა.
-ყავა რამდენს გინდათ?-ვკითხე მე.
-ყველას-თქვა თოკამ და კოცნა გამომიგზავნა.
სამზარეულოში შევედი, გაზე დავდგი ყავა და შემოტრიალებას ვაპირებდი, როცა დემეტრემ წელზე ხელი შემომხვია და მითხრა:
-დარწმუნებულივარ ჩემ სამზარეულოს უფრო მოუხდები.
-ჰოარა?-ვკითხე და მისკენ შევტრიალდი.
-იცი ეხლა რამინდა?
-რა?
-შენ!-მითრა და კოცნას აპირებდა,მაგრამ ვინ რას დაგაცდის,ყავა გადმოვიდა და მთელი გაზქურა დამითხვარა.
-აუუ დემეე სულშენიბრალია -ვუთხარი გაბრაზებულმა.
-შეგიძლია დამსაჯო.
-ხო?? და რითი?
-მოდი და გამწარებულმა კოცნით დამახრჩე-მითხრა და ტუჩემი წინ გამობზიკა.
-კოცნით არა მაგრამ,ამ ტილოთი კი მიგახრჩობ.
-მიდი პატარა ნუბუზღუნებ ,ყავა მოგვიდუღე-მითხრა და საჯდომზე ხელი მომარტყა.
-იდიოტო!-მივაძახე უკვე კარებში გასულ დემეტრეს და ჩამეცინა.
საღამო იყო უკვე ბავშვები, რომ წავიდნენ.
ოთაში ავედი, მაგრამ ღამის 4 საათამდე ვერ დავიძინე,უკვე დაძინებას ვაპირებდი როცა, ჩემი ტელეფონი განათდა .
დავხედე და დემე მირეკავდა.
-ჰო დემე.
-გეძინა კუდრაჭა?
-არა,ეხლა ვაპირებდი დაძინებას.
-ხუთიწუთი გამოდი რა გარეთ.
-ხო მშვიდობაა?
-კი უბრალოდ, ძალიან მინდა შენიჩახუტება.-მითხრა მოწყენილი ხმით.
-გიჟიხარ-ვუთხარი და გამეცინა,მოიცადე და გამოვდივარ.
გარეთ სპანჯბობის პიჟამოებით გავედი,
როგორც კი დამინახა, ხელები გაშალა.მეც მალევე მივირბინე და ჩავეხუტე.
ხუთი წუთი ვიდექით და უბრალოდ ერთმანეთით ვტკბებოდით.
შემდეგ ჩემსკენ გადმოიხარა და ძალიან ნაზად მომადო თავისი ტუჩები ლოყაზე.
თითქოს ათასობით ვოლტს მიმაერთეს,ისეთმა ძლიერმა მუხტმა დამიარა ორგანიზმში.
-მინდა გაკოცო-მითხრა მან,მის ხმაში დიდი ვნება და ჟინი მოჩანდა.
მთელი სხეული დამეჭიმა,მაგრამ მას ისე მჭიდროდ ვყავდი მიკრული მოშორება ვერ შევძელი,მან კი სახე ძალიან ახლოს მომიტანა და ჩემს ტუჩებს დააცხრა.
ვაიმე,ცოტაც და წავიქცევი,მაგრამ არა! დემეტრემ სწრაფად მოახდინა რეაგირება და წელზე ხელი შემიცურა,ისეთი ვნებით და მონდომებით მკოცნიდა რომ აღარც კი მახსოვდა გარეთ რომ ვიყავით.
ბოლოს ორივეს უჰაერობამ, რომ შეგვაწუხა ერთმანეთ მოვშორდით.
-იმაზე გემრიელი ყოფილხარ ,ვიდრე წარმომედგინა.
-მე,ისააა ...სახლში უნდა შევიდე ,ვუთხარი და სახლისკენ წავედი.
-მიდი გაიქეცი,-ისე გიხდება ეგ პიჟამოები-მითხრა და საყვარლად გაეცინა.
ოთახში ავედი და საწოლზე დავემხე. მთელი ღამე კოცნაზე ვფიქრობდი,
ბოლოს ძლივს ჩამეძინა.
"ანი"
ლიზას სახლიდან ,როგორც კი გამოვედი,სანდროს ძახილმა გამაჩერა.ოხ, აქედანვე ეტყობოდა, რა იდიოტიც იყო.
-რა ჯანდაბა გინდა?-შევტრიალდი და გაბრაზებულმა ვკითხე.
-ტონი საყვარელო,თორე დაისჯები!
-ფეხები ვერავის მოჭამო-ვუთხარი და ირონიულად გავუღიმე.
-იცოდე, მაიძულე -მითხრა და მხეცივით დაეტაკა ჩემს ტუჩებს.
რაც შემეძლო ძალა მოვიკრიბე და მოვიშორე.როგორც კი, ჩემს ბაგეებს მოწყდა,ისეთი ვგლიჯე სახეში ლამის მეც მომტყდა ხელი.
-იდიოტო,დეგენერატო,არა ეს როგორ გაბედე,როგორ გაბედე და პირველი კოცნა მომპარე?-ვუთხარი და ცრემლიანი თვალებით შევხედე.
როგორც კი ჩემი თვალები დაინახა შეცბა.
ორივე ხელები ლოყაზე მომკიდა და მითხრა.
-კაი რა პატარა,რა აზრი აქ ახლა გაკოცებდი თუ მერე?პირველი მაინც მე ვიქნებოდი -მითხრა და ლოყაზე მაკოცა.
-მომცილდი-ვუთხარი და მანქანაში გიჟივით ჩავხტი.დამპალი,ხეპრე,
მთელი გზა ვლანძღავდი.
სახლში, რომ მივედი,აბაზანაში შევედი და დავინახე როგორი გაწითლებული მქონდა ტუჩები.
ხელი გადავისვი ტუჩებზე,არა მაინც რა გემრიელი ბაგეები ქონდა-ვთქვი და ტუჩი მოვიკვნიტე.
ანა!რაზე ფიქრობ?ის იდიოტია .ერთი ჩვეულებრივი ხეპრე,სიმპატიური ხეპრე.
აბაზანიდან რომ გამოვედი, პიჟამოები ჩავიცვი და დავიძინე.
"სანდრო"
მე სანდრო ამაშუკელი ვარ. 23 წლის.სამეგობროში ყველაზე არასერიოზული,მიყვარს გართობა,არცერთ საქმეს არ ვუდგები სერიოზულად.
სრულიად განვსხვავდები ჩემი სამეგობროდან.მაგრამ ერთმანეთის მაინც უსიტყოდ გვესმის.
ლიზას და როგორც კი შემოვიდა, თავიდანვე ეტყობოდა რომ მოურჯულებელი თხა იქნებოდა.
ოთახში ისე შემოვარდა, არც შეუმჩნევივართ და წუწუნი დაიწყო.
მის შეჭმუხნულ წარბებზე მეცინებოდა.რომ დაგვინახა დაიბდა და მორცხვად მოგვესალმა .მე საშინლად მომინდა მისი გაბრაზება და გეგმის განხორციელებაც დავიწყე.
როცა რამეს ვეტყოდი ისე წითლდებოდა სიბრაზისგან და ისეთი საყვარელი იყო ლამის იქვე ჩავხუტებოდი.
საღამოს დავიშალეთ, გარეთ, რომ გავედით ანას დავუძახე .ვეღარ მოვითმინე და მის დაბერილ ბაგეებს გემო გავუსინჯე.
მან კი გამწარებულმა ხელი გამარტყა.კიდევ ვაპირებდი მის გაბრაზებას მაგრამ მისი ცრემლიანი თვალები რომ დავინახე გადავიფიქრე.ძალაინ გამიხარდა როცა გავიგე რომ მისთვის პირველი ვიყავი.სახლში კარგ ხასიათზე დავბრუნდი დავწექი და მასზე ფიქრში ჩამეძინა.
-მეორე დილით გადავწყვიტე დანაშაული გამომესყიდა, ვიყიდე ძალიან ბევრი შოკოლადები და წითელი ვარდები, ლიზას ანას სახლსის მისამართი ვთხოვე.სახლთან დავუწყე და პატარა ბარათიც დავდე.
"ანი"
დილით ზარის ხმამ გამაღვიძა.
რომ გავიხედე არავინ, იყო უცებ ქვემოთ, ბევრი შოკოლადი და ვარდები დავინახე.ყველაფერი სახლში შემოვიტნე. იქვე პატარა ბარათიც იდო,ავიღე და კითხვა დავიწყე.
-მაპატიე.სიმართლე რომ გითხრა, არ ვნანობ გუშინდელს. კიდევ სიამოვნებით გავიმეორებდი.
ჰმ,იდიოტი ვთქვი და შკოლოდების ჭამა დავიწყე.
ყვავილები, ლარნაკში ჩავაწყე და სახლიდან გავედი.



ჩემო საყვარლებოო ესეც მეექვსე თავიი..ცოტა დამაგვიანდა ჩემო შოკოლადებოო ^^ იმედიმაქვს ისიამოვნებთ ველი შეფასებას <3 ^^