***
დილით ფანჯარაში შემოსულმა მზისხივებმა გამაღვიძეს.. თვალები მძიმედ გავაშილე და სახე ღიმილმა მომიცვა როდესაც დავინაღე მღვიძარი ალექსანდრე როგორ შემომყურებდა... შევიშმუშნე თითები თვალებში ამოვისვი...
-დილამშვიდობისა -საოცრად თბილი ტონით და თავალის მომჭრელი ღიმილით თქვა ალექსანდრემ
-დილამშვიდობისა -ვუთხარი თვალები უფრო ფართოდ გავახილე და გავუღიმე
-როგორ გეძინა? -მკითხა ალექსანდრემ და თავზე ხელი გადამისვა
-მადლობა კარგად შენ როგორ გეძინა? -ვკითხე და ოდნავ წამოვიწიე
-ნუ მკითხავ.. -გაიცინა- ასე კარგად ჯერ არ მძინებია.. -მითხრა და უცებ ლოყაზე მაკოცა.
-გუშინ ძალიან შემეშინდა... -ვუთხარი და თავი ჩავხარე.. ალექსანდრემ შემომხედა და გამიღიმა
-არაუშავს... -გაიღიმა..-როცა შეგეშინდება გახსოვდეს ყოველთვის არის ადამიანი ვინც დაგიცავს „ალექსანდრე არაბულის" სახით -თქვა და თავისი სახელი განსაკუთრებით გამოკვეთა...
ამასობაში კარზე კაკუნი გაისმაა...
-შემოდით -თქვა ალექსანდრენ და თავი წამოყო.. ოთახში ანასტასია შემოვიდა... აწკრიალებული ტელეფონით ხელში
-მარიამ შენი ტელეფონი რეკავს -მითხრა და ტელეფონი მომაწოდა... ტელეფონი გამოვართვი და დავხედე სახე ღიმილმა მომიცვაა... ამაზე ალექსანდრეს გაკვირვებული სახე შევნიშნე.. ახლოს მოვიდა და ტელეფონს დახედა.. მასაც გაეცინა როცა ჩემი და ლიკას სურათი დაინახე... სახე დაუმშვიდდა ვიგრძენი და ტელეფონს დავხედე..
-ხოო ლიკუუ (მე)
-რასშვები სად ხარ? ერთი არ გაგახსენდე რა უნამუსო ბავშვი ხარ გადამრევ შენ! (ლიკა)
-მე ანასტასიასთან ვარ რომ გეუბნებოდი ხო გახსოვს ? (მე)
-ხო მერე ? (ლოკა)
-რაღა მერე მასთან ვარ -ვუთხარი და გავიცინე
-უთახი მოვიდეს -უმად მითხრა ანასტასიამ
-ლიკუ მოდი თუ გინდა აქ! -ვუთხარი და მის პასუხს დაველოდე
-მმმ.. კარგი მოვალ... -გაიცინა
-კაი მიდი მისამართს მოგწერ (მე)
-კაი გკოცნიი (ლიკა)
ტელეფონი გავთუშე და ახლა ანასტასიას მივუბრუნდი მოვეხვიე ვაკოცე...
-აქ რა გინდა ? -ანასტასიამ გამომცდელად მკითხა...
-მე.. -პასუხის გაცემა არ მაცადა ალექსანდრემ და თვითონ უპასუხა
-მარიამს გუშინ შეეშინდა და ამიტომაც აქ ამოყო თავი.. -თქვა ალექსანდრემ და გაიცინა
-აამმმ გასაგებია.. დაბლა არ ჩამოხვალთ? ბექა უკვე სმირნაზეა -თქვა ანასტასიამ და გაიცინა..
-კი მიდი ჩადი და ჩამოვალთ -თქვა ალექსანდრემ და ანასტასიას ლოყაზე აკოცა
ანასტასიამ ოთახი დატოვა.. მეც საბანი ავწიე ადგომას ვაპირებდი როცა ალექსანდრემ მკლავში ხელი ჩამავლო..
-სად მიდიხარ? -მკითხა და წარბები აათამაშა
-ჩემს ოთახში უნდა ჩავიცვა -ვუთხარი და შევეცადე ხელი გამენთავისუფლებინა
-კოცნის გარეშე მიდიხარ?? -მითხრა მოწყენილი თვალებით გამომხედა.
-ჰოო.. აბა რატომ უნდა გაკოცო ? -ვუთხარი და გავიცინე
-რავიცი როცა ცოლ-ქმარი იღვიძებს დილას ყოველთვის კოცნით ეგებებიან -თქვა და ტუჩები გამობრიცაა
-აქ ორი დიდი შეცდომაა მე და შენ ცოლქმარი არ ვართ და მითუმეტეს არც ერთმანეთი გვიყვარს -ვთქვი და ხმაში ცოტა მოწყენილობაც გამეპარა... შევატყე როგორ შეეცვალა ალექსანდრეს სახე...
-ჯერ ერთი აქ ერთი შეცდომაა და არა ორი! -თქვა და გაიცინა
-ვერ გავიგე? -ვუთხარი და დაბნეული თვალებით შევხედე
-ვერც გაიგებ -მითხრა და ენა გამომიყო -ახლა წადი ჩაიცვიი
-კარგი -ვუთხარი ადგომა დავაპირე როცა ალექსანდრემ ისევ მკლავში ჩამავლო ხელი ბალიშზე დამაგდებინა თავი და უცებ ტუცებში მაკოცაა... წელზე ხელი შემომხვია რომ მოძრაობა არ შემძლებოდა... (ისე ჩვენში დარჩეს და ნეტავ რაში შჭირდებოდა ალექსანდრეს მისი დაჭერა?? მარიამი ხომ არც ეწინააღმდეგებოდა? ან როგორ შეეწინააღმდეგებოდა როცა ამის სურვილი არ ქონდა?? ალექსანდრეც ჭკუას კარგავდა მარიამთან ვერც ის აკონტროლებდა მის გრძნობებს .. ნეტა რატო? რა ხდებოდა მათ გულებში ? რავიცი რავიცი..) უცებ ალექსანდრე მოსწყდა მარიამის ტუჩებს და თვალებშიი ჩააშტერდა.. შუბლზე შუბლი მიადო და ცდილობდა დინთქვა დაერეგულირებინა მარიამიც ამ დღეში იყო.. ალექსანდრე პირველი იყო ვინც კი ოდესმე შეხებია მის ტუჩებს...
-აღარ გაბედო ჩემი კოცნა! -აზზე მოსულ მარიამს კბილებში გამოსცრა როცა ისევ ის მომხდარი გაახსენდა რაც მაშინ მას ისევ გული სტკიოდა.. ვერ უძებნიდა ვერანარი გამართლებას რომელიც ალექსანდრეს გაამართლებდა
-მმმ... -გაიცინა ალექსანდრემ და კიდევ ერთხელ დასწვდა მარიამის ტუჩებს.. როცა გული იჯერა.. მოშორდა და ყურში ჩასჩურჩულა -აი როცა მინდა მაშინ გაკოცებ! ამას ვერავინ დამიშლის! ვერც შენ და ვერც ნებისმიერი სხვა! -თქვა ალექსანდრემ და ლოყაზე მოეფერ მარიამს და გამომცდელად გაუღიმა
-შენ.. შენ... -ბრაზ მორეული ეუბნებოდა მარიამი
-აი გაბრაზებაც რო არ შეგიძლია -ეუბნებოდა და დასცინოდა
-შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქ! -თქვა მარიამმა და წამოდგა გავიდა ოთახის კარები გაიკეტა... მერე მის ოთახში შევიდა გაემზადა და დაბლა ჩავიდა ალექსანდრე უკვე დაბლა იყო ბექსათან და ანასტასიასთან ერთად მისაღებ ოთახში იჯდა და რაღაცაზე საუბრობდნენ...
-დილამშვიდობისა მარიამ -სიცილით გამოსძახ მარიამს ბექამ როცა შეამჩნია..
-დილამშვიდობისა ბექა -ვუთხარი და გავუცინე -რასშვებით ? -ვიკითხე და ანასტასიას გვერძე ჩამოვჯექი...
-რავიცი ვსაუბრობთ -თქვა ანასტასიამ როცა ოთახში ლიკა შემოვარდაა.
-მმარიამ ჩემო სიხარულოო -ყვირილით შემოვარდა ლიკა თავიდან გავიოცე რა აყვირებდა ანდაც სირცხვილი არ იციოდა ამ გოგომ ? მაგრამ მერე გამახსენდა ეს ხომ ჩემი გიჟი გადარეული მეგობარი ლიკა იყო.. გავიფიქრე და ჩემივე ნაფიქრზე გამეცინაა.
-რა იყო გოგო შენ ზრდილობა არ გასწავლეს? რომ უცხო სახში არ უნდა იყვირო? -ვითომ სიბრაზით მივმართე მას
-ოო მოიცა რა რომ იცოდე რა უნდა გითხრა. -ისევ ხმა მაღლა საუბრობდა ლიკა
-რაა რახდება ? -უცებ დავინტერესდი..
-რახდება და გიორგი ჩამოვიდა -თქვა და ისევ ისე ოღონდ უფრო ხმამაღლა
-ვინ გიორგი ? -გავიკვირვე მე
-გიორგი გოგო ონიანი არ გამაგიჟო როგორ არ გახსოვს 3 ჯერ შენი მოტაცება რომ სცადა გახსოვს ? -თქვა და სიცილი ატეხა
-ვინ არის გიორგი? -უცებ საუბარში ბექა ჩაგვება.. ლიკამ გახედა ცოტახნით შეჩერდა და გაიღიმა მერე კი მათკენ წავიდა..
-გიორგი ონიანი მარიამის სიყვღულია -თქვა და გაიცინა.
-მღიამის სიყვარული ? -იკითხა გაოგნებულმა და ძარღვებ დაბერილმა ალექსანდრემ...
- ხოო... -თქვა ლიკამ და ისევ სიცილი აუტყდა.. ხოდა გიორგი სამჯერ ეცადა მარიამის მოტაცებას და სამჯერვე მისი მცდელობა კრახით დამთავრდა.. ახლა კიდევ ჩამოვიდა და თურმე ამბობს მარიამი უნდა მოვიტაცო და იტალიაში ჩემთან ერთად წავიყვანოვო -თქვა ლიკამ და თავი უაზროდ გადააქნია
-რაა ? -გავოგნდი მონასმენზე.
-ხოო ეგრე ამბობს (ლიკა)
-მაგან თავი რამეს ხო არ მიარტყა? -ვიკითხე და გავიცინე.
-შეიძლება -თქვა ლიკამ და სიცილი აუტყდა
-მოიცა რატო არ მიყვაები თუ გიყვარს ? -თქვა გაურკვევლობაში მყოფმა ბექამ.. ალექსანდრემაც ამაზე თვალები გააფართოვა და სმენა დაძაბა რათა მარიამის პასიხი გაეგო.. მაგრამ მარიამს პასუხის გაცემა ლიკამ არ აცალა
-რა უყვარს ? -თქვა და გაიცინა -ეს წეღან ისე ვთქვიი რა უყვარს მთელი ცხოვრებაა მის მოშორებას ცდილობს -თქვა და გადაიკისკისა
-ვა ვა მერე და რით ვერ შეგეშვა ტო ? (ბექა)
-ხო გითხარით უყვარს და ცოლად უნდა (ლიკა)-ამაზე ანასტასიამ მარიამთან მიირბინა და მიეხუტა
-მარიამ ხო არ გათხოვდები ? -თვალებ აცრემლიანებულმა ჰკითხა ანასტასიამ
-არა ჩემო გოგო რას ამბობ რა გავთხოვდები -უთხრა მარიამმა ღიმილით და ხელები მაგრად მოხვია
-იი რა კარგია -წამლიყვირა ანასტასიამ
-ჰოო -ვთქვი და ვაკოცე..
-აუუ მარიამ მიდი რა წყალი მომიტანნ -წუწუნით თქვა ლიკამ
-რატო ? -ვუთხარი და გავიცინე
-რა რატო გოგო პირი გამიშრა ვეღარ ვლაპარაკობ -თქვა და თვალებ გაფართოვებულმა შემომხედა
-აუუჰ ნეტა გაგიშრეს რო ვეღარ აჭარტალო ეგ ენა! -წავკბინე
-მიდი გოგო მომიტანე (ლიკა)
-ჰო ჰო მოგიტან აბა რას ვიზავ მაინც მეცოდები ან ისე შენ რა შესაცოდი ხარ ?? (მე)
-გოგო! -დაიყვირა ლიკამ
-კარგი კრგი -დანებების ნიშნად ავწიე ხელები და სამზარეულოსკენ წავედი ნანა დეიდა და სხვა დამხმარეები რატომღაც ცოტახნით შვებულებაში გაუშვიათ... სამზარეულოში შევედი.. ონკანი მოვუშვი წყალი გრაფინში უნდა ამევსო როცა მილი გასკდა და წყალმა დენა დაიწყო...
-ჯანდაბაა -წამოვიყვირე როცა სველ იტაკზე ფეხი ამისრიალდა და ძირს მწარედ დავეცი.. ან როგორ არ ამისრიალდებოდაა როცა მეტლახი ეგო სამზარეულოში და საოცრად სრიალებდა . ვცდილობდი ავმდგარიყავი მაგრამ ვერაფრით ვდგებოდი რამდენი ადგომას დავაპირებდი იმდენი ძირს ვეცემოდი
-ჯანდაბა ჯანდაბა მარიამ რა ხარ ასეთი ხიფათიანი ? -საკუთარ თავს ვლანძღავდი როცა ოთახში ალესანდრე შემოვიდა
-მარიამმ -სამზარეულოში შემოვიდა და უცებ ალექსანდრემაც ძირს მოადინა ზღართანი
-ჯანდაბა ეს რა არის წავთარაძეე ?? -დამიყვირა ალექსანდრემ
-მე რავიცი წყლის მილი გასკდაა -ვუთხარი დაღლილი ხმით
-რა ხარ გოგო ასეთი ხიფათიანი და მოუხერხებელი -მეუბნებოდა ალექსანდრე და ცფილობდა ჩემამდე მოსულიყო... -ფუუ ამის დედა შე**ცი.. ეს რა ჯანდაბაა -ბრაზობდა ალექსანდრე
-ნუ იგინები რა! -ვუთხარი ყვირილით
-აუ შენ ვერ დამიშლი ჩემს სახში როგორ ვილაპარაკო გასაგებია ? -მითხრა გაბრაზებით ჩემამდე მოვიდა...
-აუ მოიცა რა ახლა მაგის დროა ალექსანდრე? ჯობია მოვიფიქროთ ფეხზე როგორ ავდგეთ -ვუთხარი და დავეჭიდე
-ძლივს რაღაც ჭკვიანური თქვი! ისე ბოდიშს რატო არ იხდი? -მკითხა ალექსანდრემ ირონიით
-აუუ -წამოვიწვირე
-რას ყმუი გოგო?? -მკითხა სიცილით -მოდი ადგომაში დამეხმარე მერე მე შენ წამოგაყენებ -მითხრა ალექსანდრემ
-კარგი -ვუთხარი და წამოდგომაში დავეხმარე -რა არის რამსიმძიმე ხარ ?? ცოტო რომ დაიკლო არაა ? მე გასწავლი კარგ დიეტას თუ გინდა -ვეუბნებოდი სიცილით არადა ისეთ ტანზე იყო ..
-ჩემს ტანს რას ერჩი გოგო? ალბათ დღედაღამ ოცნებობ ჩემნაირ ბიჭზე! -წამკბინა როცა ფეხზე წამოდგა
-კი კი როგორ არა -გავიცინე -კონკრეტულად ალექსანდრე ბურდულზეც ვცნებობ მე -ვუთხარი და კიდევ უფრო გავუცინე
-იოცნებე იოცნებე იქნებ აგისრულდე! -მითხრა და ხელი გამომიწოდა რომ ავეყენებინე.. ხელი მოვკიდე წამოვიწიე სამშვიდობოს მეგონა თავი როცა ისევ წონასწორობა დავკარგე.. და ძირს გავიშხლართეთ ორივე.. ალექსანდრეს ზევიდან მოვექეცი ის კი ჩემს ჩვევით აღმოჩნდა.. ორივე სულ მთლად სველები ვიყავით..
-ამის დედა შე**ცი სულ როგორ ეცემი ქავთარაძეე?? -შემიბღვირა... მეც უცებ თავი წამოვყავი... ალექსანდრეს შევხედე ის მე მიყურებდა რამდენიმე წამით გაუნძრევლად ვუყურებდით ერთმანეთს.. ამ წუთას ისევ რაღაც შეიცვალა ჩვენში...
-ხომ გითხარი ნუ იგინები მეთქი ?? -სიჩუმე ჩეემა გაბრაზებულმა ხმამ დაარღვი..
-მოკეტე რა ქავთარაძე! -მითხრა ალექსანდრემ წელზე ხელები შემომხვია და ამომატრიალა ზევიდან მომექცაა...
-ჯანდაბა ჯანდაბა რასშვები?? -ვკითხე გაბრაზებულმაა -მძიმე ხარ მძიმე -დავუწყე ყვირილი
-მოკეტე მეთქი... -მეუბნებოდა ისე რომ თვალს არ მაშორებდაა... მერე უცებ ისევ მისწვდა ჩენს ბაგეებს... იმდენხანს მკოცნიდა სანამ ჰაერის ნაკლებობა არ იგრძნოო.. უცებ მომშორდა შუბლი ჩემს შუბლს მოადო ორივემ ხარბად დავიწყეთ სუნთქვა... ვცდილობდით სუნთქვა დაგვერეგულირებინა..
-ჯანდაბა ჯანდაბა რას მიშვები მარიამ ? -მეჩურჩულებოდა ალექსანდრე...
-ალესქანდრე ამის დრო არ არის ჯობია ავდგეთ ვუთხარი გაბრაზებულმა ... ჯერ კიდევ საოცრად მიცემდა გული ვერაფრით ვაწყნარებდი ვერც გულს და ვერც სუნთქვას ვირეგურილებდი... რას მიშვება ეს ბიჭი გავიფიქრე...
-კარგი -გაბრაზებით თქვა ალექსანდრემ... ხელები იატაკს დააყრდნო წამოდგა მეც გამომიწოდა ხელი წამომაყენა ამჯერად ალექსანდრეს აუცდა ბეხი და ისევ ძირს აღმოვჩნდით.. ძალიან სასაცილოდ გადავიხლართედ ერთმანეთში.. ამაზე ორივეს სიცილი აგვიტყდა.. ვიცინოდით და ორივე ერთმანეთს საოცარი თბილი თვალებით ვუყურებდით.. ალექსანდრე ჩემს სველ თამს ყურს იქით მიწევდა მიყურებდა და იცინოდა..
-რა ლამაზი ხარ მარიამ -წარმოთქვა უეცრად ალექსანდრემ -საოცრად ლამაზი ხარ! ახლა ხომ საერთოდ! მეუბნებოდა და მიღიმოდა ისეთი საოცარი თვალები და ღიმილი ქონდა...
-რას აკეთებთ ?? - ერთხნად თქვეს ბექამ, ლიკამ და ანასტასიამ.. -მედა ალექსანდრემ მათ გავხედეთ ისეთი თვალებით გვიყურებდნენ სიცილს უფრო ვუმატეთ
-რას აკეთებთ გოგო ?? -სანზარეულოში ლიკა შემოვიდა მასაც ფეხი აუსრიალდა უცებ ბექას ჩასჭიდა ხელი და ისიც თან წამოიყოლა ახლა ბექა და ლიკაც ზუსტად იგივე მდგომარეობაში იყვნენ ისეთი თვალებით უყურებდნენ ერთმანეთს მგონი მათში იმ წამს რაღაც იბადებოდა.. -სამშვიდობოს მხოლოდ ანასტასია იყო
-ალექსანდრე გმიყვანე გთხოვ აღარ შენიძლია -დავიწყე წუწუნი თითქოს ამ ბიჭს ჩემს მიმართ რამე ვალდებულება ჰქონოდა..
-აუუჰ მე რა ვქნა ქავთარაძეე ?? შეი მოუხერხებლობის ბრალია ყველაფერი! -მითხრა ნიშნის მოგერიებით- ამიტომაც ხარ მოუხერხებელი ჩავთარაძე რომელიც სულ ეცემა..!
-აუჰ ხოდა შენ ხო ხარ მოხერხებული ? გააკეთე რამე! -ვუთხარი და ენა გამოვუყავი -მარიამი და ალექსანდრე ჩხუბში იყვნენ გართული ბექა და ლიკა კი ხმას არ იღებდნენ ერთმანეთს უსიტყვოდ უყურებდნენ თვალებით რაღაცას ანიშნებდნენ..
-ანასტასია მიდი წყალი გადაკეთე -გასცა ბრძანება ალექსანდრე
-ახლავე ძამიკო -დაემორჩილა ანასტასია .. ანასტასიამ სასწრაფოდ წყალი გადაკეტა.. ალექსანდრემ მარიამს ხი მოკიდა და დიდი ტანჯვით წამოაყენა ასევე დიდი ტანჯვით როგორღაც სამზარეული დატოვეს მერე კი ბექსა და ლიკას შესძახეს..
-ეე რომეო და ჯულიეტა დამოფღილდით -სიცილით თქვა ალექსანდრემ, რომელსაც მღიამიც აყვა...
-გადი რა თუ ძმა ხარ! -თქვა სიცილით ბექამ
-რაც თქვენ ითამაშეთ გეყოთ ახლა ჩვენი ჯერია -თქვა სიცილით ლიკამ
-კარგით -ხელები აწია ალექსანდრემ.. მერე ბექას და ლიკასაც დავეხმარეთ გამოსვლაში... ალექსანდრემ ხელოსანი გამოძახა რათა წყლის მილი შეეკეთებინა...
-წავედი გამოვიცვლი... -ვთქვი და ასასვლელი კებეებისკენ წავედი.. ლიკა წამო შენც გამოიცვალე.. ვუთხარი სიცილით.. ოთახში ავედით..
-აუუ გოგო რა საყვარელია ბექაა -იძახდა ლიკა და აქეთ იქით დადიოდა..
-ხო ძაან -ვეუბნებოდი და დავცინოდი
-რა გაცინებს მართლა ძაან საყვარელია
-არაფერი.. -ვუთხარი და კარადიდან პირსეხოცები გამოვიღე ერთი მას მივეცი მეორეც მე
-მე რო დამცინი ერთი შენ რა რას მეტყვი ალექსანდრეზე ? შენ გგონია ვერ ვხვდები როგორ უჟუჟუნენთ თვალებს..! -მითხრა ლიკამ სიცილით და ენა გამომიყო..
-აუ მოკეტე რა სულაც არ არის ეგრე! -ვუთხარი და ბალიში ვესროლე
-ოოჰჰ მართლა კაი რაა ვერ ამჩნევდე მაინც - მითხრა და ოთახიდან გავიდა.. მე კიდევ ჯერაც არ ჩამეცვა თმაზე პირსახოცი შემოვიხვიე.. და საცვლების ამარა დავდექი კარადის წინ.. რათა ტანსაცმელი ამერჩია.. ჩემს ფიქრებში ვიყავი გართული როცა კარები ვიღაცამ გააღო და უხმოდ შემოვიდა.. უკან არც მიმიხედავს
-ლიკა მოდი რა ტანსაცმლის არჩევაში დამეხმარე შენ რომ შეარჩიე და ჩაიცვი მე არ ვიცი რა ჩავიცვა -ვამბობდი წუწუნით... როცა ვიღაცის ხელების შეხება ვიგრძენი შიშველ სხეულზე...
-მარიამ -მითხრა ელექსანდრემ და მიმიხუტა
-ალექსანდრე შენ შენ ხარ ? -ვუთხარი აღელვებულმა -რას რას აკეთებ აქ რა გინდა ?? -ვუთხარი და სასწრაფოდ მოვშორდი...
-ჰო მე ვარ რა იყო სხვას ელოდი ვინმეს ?? -მითხრა ირონიით -თუ იქნებ იმ გიორგის ელოდებოდი ?? -მითხრა ისევ ისეთი ტინით
-რა რა გიორგის? გაგიჟდი? ან ეს რა ტონია?? -ვუთხარი თვალებ გაფართოვებულმა
-გავგიჟდი ?? რაიყო არა?? ალბათ მასაც კოცნიდი არა? ან თუ არ კოცნიდი უფლებას ხომ აძლევდი ეკოცნა? -მითხრა და ტუჩის კუთხეში გაიცინა
-რაა?? -აქედან გადიი!! ვუთხარი ბრაზ მორეულმა.. თვალები ამიცრემლიანდა.. ისევ იგივეს აკეთებდა ისევ მამცირებდა .
-რო არ გავიდე? -მარიამის აწყლინებული თვLებისთვის ყურადღება არც კი მიუქცებია გიორგის... .
-გადი გადი მეთქი ! -უყვიროდა მარიამი!
-ნუ ცდილობ ჩემი მდგომარეობიდან გამოყვანას! მითხარი გაკოცა აკოცე? გსიამოვნებდა?? -მეკითხებოდა და ირონიას არ იშირებდა თან სადღაც გულის სიღრმეში ვგრძნობდი სევდას მალაბდა
-რა რა საიდან მოიტანე?? -ვუთხარი და ინსტიქტურად ხელი გავარტყი! -აქედან გაეთრიე -თითის აწევით ვუთხარი
-საიდან მოვიტანე ? ლიკამ თქვა რამდენჯერ მარიამის კოცნა სცადაო! -მითხრა და თავი გვერძე მობეზრებულად გადააქნია
-რაა?? კი კი სცადა, მაგრამ ეს იმას მიშნავს რომ მაკოცაა??? -უკვე ვყვიროდი! -აქედან გადიი!! გასაგებია გადი! ალექსანდრე უცებ აზრზე მოვიდა მიხვდა მის შეცდომას მაგრამ რა ექნა დაბნეული იყო გონება ერია როცა ლიკას ეს სიტყვები გაიგო უხმოდ დატოვა მარიამის ოთახი...!
-მარიამ 8იცი კლუბში მივდივართ -გახარებული შემომეგება ლიკა როცა მისაღებში ჩამოვედი
-რაა ვინ თქვა? -ვიკითხე ისე რომ იქ მჯდარი ალექსანდრესთვის არც კი შემიხედავს
-ბექამ ხომ წავიდეთ.? -კატის თვალებით შემომხედა ლიკამ
-კარგი წავიდეთ გართობა არ გვაწყენს- ვთქვი მე -მაგრამ ანასტასია?
-ანასტასია დაქალთან წავიდა დღეს იქ დარჩება -ხმა ამოიღო ალექსანდრემ.. მისთვის ზედაც არ შემიხედავს ჩემი ოთახისკენ დავიძარი კებეები სწრაფად ავიარე ლიკაც უკან მომყვებოდა..
-აუუ კაბას ხომ მათხოვებ? (ლიკა)
-გათხოვებ აბა რას ვიზავ -ვუთხარი და გავუცინე
-კარგი -ლიკა სასწრაფოდ კარადას მივრდა...
მერე ორივემ ავარჩიეთ ტანისამოსი და ჩაცმა დავისმწყეთ ვარცხნილობა მაკიაღი მოკლედ სრულ მზად ყოფნაში ვიყავით
-ვაუუ რა ლამაზი დაქალი მყავს რა არი იმენა მზეთუნახავი ხარ რა -შემაქო ლიკამ
-შენ ვის რას ეუბნები -მართლაც ძალიან უხდებოდა მოკლე ლურჯი კაბა წინ დეკოლტით, ასევე შავი მაღლები, გვერძე გადმოვარცხნილი ქერა თმაც საოცრა იერს აძევდა მოკლედ ძაან ლამაზი იყოო... მე კი მოკლე შავი კაბა უკან ამოღებული და წინ დაფარული, ასევე შავ მაღლებზე... თმა კი უბრალოდ გავიშალე ცოტა მაკიაჟი გავიკეთე.. წითელი ტუჩსაცში წავისვი რომელმაც ჩემი წითელი ტუჩები კიდევ უფრო გამოკვეთა.. მოკლედ არც ჩემი თავით ვიყავი უკმაყოფილო!
-ვაა ვააა -დაიყდო ბექამ -როცა დაბლა ჩავედით -ნუუ რა გოგოები არიან ნახე რა ალექსა ყურადღება მივაქციოთ არ მოგვტაცონ.. -თქვა ბექამ ალექსანდრემ კი ჯერ ამათვალიერ ჩამათვალიერა მერე კი ტუჩის კუთხეში ჩაიცინა...
-ნუუ ძაან ლამაზები ხართ რაა -თქვა ბექსამ
-ნუ შენც ძაან სიმპატირუი ხარ რა -თქვა ლიკამ სიცილით მეც დავეთანხმე მას...
-კარგით წავედით ? -ვთქვი მე
-წავედით წამოიყვირა ბექამ და ლიკას ხელ მკლავი გაუკეთა...
-მართლაც ძალიან ლამაზი ხარ! -ჩემსკენ გადმოიხარა ალექსანდრე და ყურში მიჩურჩულა მისი ნათქვამისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია ისე გავედი გარეთ ჯერ კიდევ არ დამვიწყებია მისი წეღანდელი საქცილელი!... უკვე კლუბისკენ მივდიოდით ლიკა და ბექა ბექას მანქანით მიდიოდნენ მე კი ალექსანდრეს მანქანაში მომიწია ჩაჯდომა.. არ მინდოდა სურვილი არ მოქნა მასთან სიახლოვის.. ჩამს ფიქრებში ვიყავი როცა ალექსანდრეს სებდიანი ხმა მოსწვდა ჩემს ყურთა სმენას..
-მაპატიე მარიამ -თქვა ალექსანდრემ სევდიანი ხმიათ.. მეკი უბრალოდ გავხედე და ირონიულად ჩამეღიმა ალექსანდრემ ჩემი ეს რეაქცია დააფიქსირა და სიჩქარეს უმატა... შემეშინდა მითუმეტეს რომ ქუჩები გადატვირთული იყოო
-შენაელე გთხოვ -ვუთხარი ში და მუდარა ნარევი ხმით.. ალექსანდრემ გამომხედა და სიჩქარე ააგრძნობლად დააგდო ფაქტიურად კი არ მივდივოდით მივხოვავდით.. უკნიდან მესმოდა მანქანების სიგნალის ხმაა.. მაგრამ ალექსანდრე ყურადღებას არ აქცევდა მიყურებდა და მანქანას ნელა ატარებდა
-ალექსანდრე -გავძახე ცოტა სიბრაზით მაგრამ მის ამ საქციელზე მეცინებოდა კიდეც
-რაიყო მარიამ? -გამომხედა
-შეგიძლია ჩებულებრივად იარო -ვუთხარი და ფანჯარაში გავიხედე
-არ მინდა შეგეშინდეს! -მითხრა მზრუნველი ტონით
-არ მეშინია ბავშვიც არ ვარ რომ მეშინოდეს! უბრალოდ გზები გადატვირთულია და არ არის ისე სწრაფად ატარო როგორც წეღან.. ახლა კი მართე ჩვეულებრივად.. თორე ყველა შენ გაგინებს დარწმუნებული ვარ -ვუთხარი და გავიცინე
-ხოდა ერთიც არ ასხდეთ! -თქვა ალექსანდრემ და სიჩქარეს უმატა.. მის სიტყვებზე გამეცინა.. უკვე კლუბში მივედით..
-სად ხართ ბიჭო ამდენ ხანს (ბექა)
-რაღაცამ შეგვაფერხა (ალექსანდრე)
-რა რამოხდა? (ბექა) ჯერ ალექსანდრეს შეხედა მერე მე
-არაფერი დაიკიდე (ალექსანდრე)
უკვე კლუბში შევედით, დიდად არ მიყვარდა ასეთი ადგილები მაგრამ მაინც დავდიოდი ხოლმე ახლა უფრო იმიტომ წამოვდი რომ ალექსანდრეზე გაბრაზებული ვიყავი კი არ ვიყავი ვარ! მივედით ჩვენი ადგილი დავიკავეთ.. ბიჭებმა კოკტეილები შეიკვეთეს, არაყი, ვისკი...
-მარიამმ აქ აქ იცი ვინ არის ?? -აღელვებული მოვიდა ჩემთან ლიკა.. ალექსანდრემ და ბექამ ერთდროულად გამოგვხედეს
-ვინ? -ვკითხე უდარდელად
-გიორგი ის აქ არის და მგონი შეგამჩნია თვალს არ გაშორებს -თქვა ლიკამ ამაზე ალექსანდრემ იქითკენ გაიხედა სადაც ლიკამ თითი გაიშვირა ძარღვები დაებერა მაგრამ ცდილობდა სიმშვიდე შეენარჩუნებინა
-იყოს მერე მე რა? -ვუთხარი უდარდელად
-არაფერი უბრალოდ გითხარი -მითხრა ლიკა.. ჩვენს საუბრაში ვიყავით როცა ჩვენს მაგიდასთან ვიღაც გოგო მოვიდა...
-ალექსს აქ რას აკეთებ ?? -გაოგნებულმა ახედა ალექსანდრემ გოგონას.. ეს გოგო საიდანღაც მეცნობოდა...
-ლილე?? -ფეხზე წამოდგა ალექსანდრემ.. აა ჰო ლილე ახლა გამახსენდა ძალიან გავბრაზდი მის დანახვაზე
-ხოო მე ვარ რაიყო რა გაიკვირვე?? ისე სად დაიკარგე რო აღარ ჩანხარ ძალიან მომენატრა ჩვენი გიჟურიღამეებიი.. -თქვა გოგონამ დაა ალექსანდრეს მიეხუტა ტუჩებზე კი თითი ჩამოუსვა..
-ლილე გეყოფაა გაჩერდი -მის მოშორებას ცდილობდა ალექსანდრე...
-რა იყო ალექსა? ნუთუ შენ არ მოგენატრე?? -ეკითხებოდა გოგონა და ალექსანდრეს გამოწვევას ცდილობდა... სიბრაზისგან უკვე მეც დამბერვოდა ძარღვები.. სადაც იყო ტირილსაც დავიწყებდი..
-ლილე გაჩერდი... -ეუბნებოდა ალესანდრე და მის მოშორებას ცდილობდა
-ოო კაი რა ალექს -უთხრა გოგონამ და ტუჩებში აკოცაა.. საოცარი იყო ალექსანდრეს წინააღმდეგობაც კი არ გაუწევია.. ეს ბოლო წვეთი იყო მეტს ვეღარ გავუძლებდი...
-მე დაგტოვებთ -ვთქვი ტირილ ნარევი ხმით..
-მარიამ სად მიდიხარ ? -ლიკა მიმიხვდა
-საპირფარეშოში გავალ და მოვალ -ვუთხარი და მაგიდას გავეცალე.. დავინახე როგორ მოშორდა ალექსანდრე გოგონას მაგრამ ეს მაინც აღარ ამართლებდა აკოცა მას აკოცაა... საპირფარეშოში შევედი პირზე წყალი შევისხი ცოტა დავწყნარდი.. გამოცედი და ჩვენ მაგიდას ვუახლოვდებოდი როცა ვიღაცამ მკლავში შელი ჩამავლო... და მისკენ შემატრიალა
-რა ხდება ? -უცებ წამოვიძახე... მაგრამ გავოგნდი როცა ჩემს წინ მდგარი გიორგი დავინახე
-მარიამ - მითხრა გიორგიმ და გამიცინა.. ინსტიქტურად ალექსანდრესკენ გავაქციე თვალები და დავინახე როგორ გვიყურებდა ლილე კი ისევ ეხუტებოდა ამ სიტვაციამ უფრო გამათამამა.. იმან უფრო რომ ალექსანდრე ლილეს მოცილებას არ ცდილობდა...
-გიორგი -ვუთხარი და გავუღიმე
-როგორ ხარ მარიამ ? (გიროგი)
-მდლობ კარგად შენ როგორ ხარ ? (მე)
-რავიცი მეც კარგად -მითხრა გიორგიმ და გამიღიმა -ახლა ჩამოვედი ძალიან გამიხარდა რომ გნახე მარიამ -მითხრა და სასწრაფოდ მომეხვია... დავინახე როგორ შეკრა ალესანდრემ მუშტი და როგორი დიდი სიბრაზე ჩაეღვარა თვალებში..
-გიროგი გაჩერდი გთხოვ -ვუთხარი მუდარა ნარევი ხმით გიორგიც სასწრაფოდ მომშორდა -მეც მიხარია რომ გნახე ვუთხარი და გავუღიმე .. ახლა წავალ მეგობრები მელოდებიან მერე გნახავ კარგი ? -ისევ გავუღიმე
-კარგი მარიამ -მითხრა გიროგიმ.. წამოვედი და მაგიდასთან მივედი ჩამოვკექი...
-რა უნდოდა ? (ლიკა)
-არაფერი როგორ ხარო გამიხარდა რო გნახეო და რავი რა (მე)
-შენ რა უთხარი ? (ლიკა)
-მეც მიხარი რო გნახე თქო -ვუთხარი გა ალექსანდრეს გაფართოვებული თვალებისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია... ან რატომ უნდა მიმექცია მას ხომ გვერდით თავისი ლილე ყავდა მოხვეული რომლის მოშორებასაც არც კი ცსილობდაა... -იცი რა უნდა დავლიო (მე)
-რატომ ? -გაიკვირვა ლიკამ
-რა დალევა აგიტყდა გოგო ? წეღან არ თქვი არ ვსვავო ? -გაკვირვებულმა შემომხედა ბექსამ
-არა აი ახლა უნდა დავლიო -ვთქვიდა არაყის ბოდლს დავსწვდი.. დავისხი ერთ ჭიქას მეორე მოჰყვა მეორეს მესამე და ასეე...
-გეყოფა აღარ დალიო! არყის ჭიქა გამომგლიჯა ალექსანდრემ.
-ხელი გაუ.. შვი -ენა არეულმა ვუთხარი
-აღარ დალიო მეთქი! -ალექსანდრემ შემომიბღვირა
-შენირ რა საქმე?? მიდი რა შენს ლილაკოს მიხედე კარგი! -ვუთხარი და კიდევ ერთი ჭიქა დავლიე... ალექსანდრემ ჩემს სიტყვებზე სიცილი ატეხა.. და პირზევე შეაშრა როცა ჩვენთან მოსული გიორგი დაინახა..
-მოგესალმებით.. (გიორგი)
-გიოო -წამოვიყვირე მე და ბავშვივით გავეკრიჭე
-მარიამ -მითხრა და გამიღიმა -წამოდი ვიცეკოთ
-ვიცეკოთ ? ვიცეკოთ -ვუთხარი თავის ქნევა ქნევით.. წამოვდექი და თავში ყველაფერი დატრიალდა -ვაიმე თავბრუ მეხვევა ნეტა რისი ბრალია ჰაა ? -ვთქვი და გიორგის ჩამოვეყრდენი..
-დათვერი მარიამ ? -მკითხა სიცილით გიორგიმ და წელზე ხელი შემომხვია რო არ წავქცეულიყავი
-არაა სულ ცოტა დავლიე აი აი ამდენი -ვუთხარი და თითებით ჩვენება დავუწყე.. -გიორგის ამაზე გაეცინა და ლოყაზე მაკოცა
-რა საყვარელი ხარ მარიამ -თქვა გიორგიმ და ალექსანდრემ ეს უკვე ვეღარ მოითმინა ბოლო წვეთი იყო.. ანდაც როგორ მოითმენდა მის საყვარელ ქალს ვიღაც ეხებოდა და კოცნიდა!..
-ხელი აგუშვი! თორემ ძვლებში გადაგამტვრევ! -თქვა ალწქსანდრემ და კბილებში გამოსცრა
-ალეექს შე რა გინდა (ლილე)
-შენ მოკეტე ლილე! (ალექსანდრე)
-მე მითხარი რამე ? (გიორგი)
-ხო რაიყო ხელი გაუშვი მეთქი ვერ გაიგე? თუ დაგიმარცვლო?? (ალექსანდრე) -ირონიას არ აკლებდა ალექსანდრე
-აუჰ რო არა ? მარიამი მალე ჩემი ცოლო გახდება! გასაგებია ? ასე რომ შენ არავითარი უფლება არ გაქ რაიმეს გაკეთება მიბრძანო გაიგე ? -კბილებში გამოსცრა
-შენს სიზმარსა თუ ოცნებენშიც არ გაიფიქრო რომ ის ოდესმე შენი ცოლი ან საერთოდ შენი იქნება! თორემ გეფიცები ჩემი ხელით მოგკლავ! -ისებვ კბილებში გამოსცრა..
-ვითომ რატო ? (გიორგი)
-მარიამ ჩემია! -თქვა ალექსანდრემ და მარიამს ამის გაგონებაზე ცრემლები წამოსცვივდა.. ლიკა გიორგისთან მივიდა გვერძე გაიყვანა და გიორგის რაღაცეების ახსნა დაუწყო.. ბექა კი ალექსამდრეს ამშვიდებდა.. მარიამი ძალა გამოცლილი ჩაესვენა სავარძელში
-მარიამ წავედით -უცებ ალექსანდრემ მარიამს მკლავში ხელი ჩაავლოო მარიამიც ალექსანდრეს შეწინააღმდეგების გარეშე მიჰყვებოდაა..