ეს ისტორია არის17 წლის ბარბარე ყიფშიძესა და 19 წლის დემეტრე ვიბლიანზე.
ბარბარე
-ბარბარეე დაგაგვიანდება ავტობუსზე ადექიი!-მომესმა დედაჩემის ხმა თავიდან ყურადღება არ მივაქციე მაგარამ შემდეგ როდესაც გავიაზრე რას მეუბნებოდა ელვის სისწრაფით წამოვხტი საწოლიდან და 2 წუთში უკვე დაბანილი და ჩაცმულ-დახურული ვიდექი დედაჩემის წინ მალევე ვისაუზმე და მამას თავი ავტობუსამდე გავაყვანინე როდესაც მივედი ავტობუსი უკვე გასვლას აპირებდა ამიტომ გავიქეცი მაგარამ გზაში რაღაც დიდს დავეჯახე და უცბად გავიშხლართე ძირს ძალიან გავბრაზდი მინდოდა კარგად გამომელანძღა მაგრამ თავი რომ ავწიე ჩემს წინ უსიმპატიურესი ბიჭი დავინახე ცოდა გამხდარი მაგრამ მაინც დაკუნთული სხეულიტ ქერა თმითა და მწვანე თვალებით. ბიჭი დამნაშავე თვალებით მიყურებდა მაგრამ როდესაც დამინახა როგორ ვათვალიერებდი სინანული ირონიამ შეცვალა ბოლოჯერ გამომხედა და გაუჩინარდა ახლა ისევ თავიდან ავსე ბრაზით ისე წავიდა არც უკითავს როგორ ვიყავი ავეყენებინე მაინც .ასე ვიჯექი რამდენიმე წუთი ასე ვიჯექი მაგრამ უცბად გამახსენდა რომ მაგვიანდებოდა და ისევ ავტობუსისკენ გავემართე ეს პირველად იყო როცა ბანაკში მივდიოდი და ძალიან მიხაროსა უბრალოდ ერთი პრობლემა იყო აქ არავის არ ვიცნობდი და თავს უხერხულად ვგრძნობდი. როდესაც ავტობუსში ავედი ბავშვები ლაპარაკობდნენ და თამაშობდნენ მე ბანაკის უფროსთან მივედი რათა ჩემი ადგილი ეჩვენებინა ბანაკის უფროსი სასიამოვნო 40 წელს გადაცილებული კაცი აღმოჩნდა.
-გამარჯობათ მე ბარბარე ყიფშიძე ვარ.
-გამარჯობა მე კახა კუჭუხიძე ვარ ბანაკის უფროსი-მითხრა მან და თბილად გამიღიმა-წამოდი შენს ადგილს გაჩვენებ-მითხრა რამდენიმე წამის შემდეგ და წინ წავიდა მეც უკან გავყევი ჩემს გვერდით სასიამოვნო გარეგნობის გოგონა იჯდა როდესაც დავინახე გავეცანი.
-გამარჯობა მე ბარბარე ვარ.
-მე მარიამი,სასიამოვნოა.-მითხრა და გამიღიმა
-ჩემთვისაც-ვუთხარი და მეც გავუღიმე-იმედია დავმეგობრდებით,თანაც აქ არავის ვიცნობ.
-რათქმაუნდა,მე ბევრს ვიცნობ აქ და სვანეთში რომ ჩავალთ შენც გაგაცნობ-მითხრა და ისევ გამიღიმა.
მარიამი სასიამოვნო ადამიანი აღმოჩნდა მისგან ძალიან დიდი პოზიტივი მოდიოდა სულ იცინოდა და კისკისებდა გზაში ბევრი ვილაპარაკეთ და ერთმანეთი კარგად გავიცანით.დრო ისე მალე გავიდა ლაპარაკში ვერც გავიგე როგორ ჩავედით სვანეთში.ბუნება ულამაზესი იყო ყველაფერი მღებით იყო გარშემორტყმული სვანეთი აქამდე არასოდეს მენახა და პირღია ვათვალიერებდი როდესაც მარიამი მომიახლოვდა.
-ულამაზესია არა?-მკითხა მან.მეც თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.მან საუბარი გააგრძელა-აქ ხშირად ჩამოვდივარ ხოლმე და კარგად ვიცნობ ამ გარემოს ასე რომ როდესაც ყველაფერს ნახავ მართლა გამოშტერდები,საკუთარ თავზე მაქვს გამოცდილი-თქვა მან და სიცილში მეც ამიყოლია.
შემდეგ სასტუმროსაკენ გავემართეთ ისე მოხდა რომ მე და მარიამი ერთ ოთახში მოვხვდით ეს როცა გავიგე ძალიან გამიხარდა რადგან მის გარდა აქ არავის ვიცნობდი არც მარიამს წყენია ჩემთან ერთად შემოსვლა ასე მითხრა ერთად კარგად გავერთობითო მეც ძალინ გამიხარდა რადგან არ მიყვარდა ადამიანზე შეტენვები და ასეთი რაღაცეები.
სანამ ოთახებში ვბინავდებოდით ვახშმის დროც დადგა ძალიან მოშიებული ვიყავი ამიტომაც მარის ხელი ჩავკიდე და დაბლა სართულზე ჩავიყვანე მალევე შევუდექით ჭამას ამ დროს დილანდელი ინციდენტი გამახსენდა და გადავწყვიტე მისთვის მომეყოლა რადგან უკვე კარგად ჩავდაქალდით თან მეც მინდოდა ეს ამბავი ვინმესთვის მომეყოლა ჩემი საუკეთესო მეგობარი ლიზა კი უცხოეთში იყო წასული და ხშირად ვერ ვუკავშირდებოდი რათა აქაური ამბები მეც გადავწყვიტე მარიამისთვის მომეყოლა.
-ვაიმე მარიამ რა უნდა მოგიყვე გაგიჟდები-დავაინტრიგე მარიამი.
-აუუუ რა უნდა მომიყვეე?-სასაცილოდ თქვა მარიამმა და მეც გამაცინა.
-მოკლედ დილით ჩამეძინა და ავტობუსთან რომ მოვედი უკვე გასვლას აპირებდა ხოდა მეც რაც ძალა და ღონე მქონსა გამოვიქეცი მარა უცბად ვიღაცას შევასკდი და გავიშხლართე ძირს მერე გონს მოვედი და ავიხედე უნდა მეჩხუბა მაგრამ ნეტა არ ამეხედა ისეთი სიმპატიური ბიჭი იდგა ჩემ წინ ენა გადამწულაპა ეს კიდე იმან რო შეამჩნია ერთი გამომხედა ირონიულად და სადღაც გაქრა-დავასრულე და მარიამს გავხედე რომელიც თავიდან გაკვირვებული მიყურებდა შემდეგ კი სიცილი აუტყდა.
-აუ რა ჯენტლმენი ყოფილააა- თქვა მან სიცილით მეც გამეცინა მაგრამ სიცილი მალევე შემაშრა სახეზე როდესაც სამზარეულოში ზუსტად ის ბიჭი შემოვიდა მარიამმა ჩემს რეაქციაზე სიცილი შეწყვიტა და გაკვირვებული მომაშტერდა.
-რამოხდა ბარბარე?-მკითხა მან უკვე შეშინებულმა რადგან რამდენიმე წუთი ხნას არ ვიღებდი.
-ეს...ის ბიჭია...რამდენიმე წუთის წინ რომ გიყვებოდი-ავლუღლუღდი მე მანაც იქით გაიხედა სადაც მე ვიყურებოდი და ისიც გაშტერდა შემოსასვლელში სამი ბიჭი იდგა სამივე ძალიან სიმპატიური შუაში მდგომი ბიჭი ირონიული ღიმილით უყურებდა მათზე მოშტერებულ ხალხს ხოლო დანარჩენ ორს უფრო მხიარული გამოხედვა ქონდა მე კი მწვანეთვალებას ვუყურებდი როდესაც მანაც გამოიხედა ერთმანეთს შეეჩეხა.
დემეტრე
დილით ტელეფონის ზმუილმა გამაღვიძა ჩემი ძმაკაცი გიგა მირეკავდა ძალიან გავბრაზდი რადგან ვერ ვიტანდი როდესაც დილით მაღვიძებდნენ თანაც წინა დღის გამომთვრალი ვიყავი და თავი საშინლად მტკიოდა ტელეფონისაკენ ძლივს გადავიხარე და უხეშად ვუპასუხე.
-რა გინდა ამ დილაუთენი რაზე მირეკავ გიგა?
-რა დილაუათენია შ. ჩ... ორი საათია უკვე არ თქვა რო კიდე გეძინა-მიპასუხა გიგამ ვიფიქრე მეღადავებათქო და საათს დავხედე მართლა ორი იყო გიგამ ლაპარაკი გააგრძელა-შენთან მოვდივართ მე და თემო და რაღაცაზე უნდა გელაპარაკო-მითხრა და პასუხი არ დამაცალა ისე გამითიშა ზუსტად ნახევარ საათში კარზე ზარი გაისმა კარი რომ გავაღე მოცინარი თემო და გიგა დავინახე და სახლში შემოვუშვი როგორც კი დავჯექით გიგა ეგრევე დასერიოზულდა და დაიწყო.
-მოკლედ ერთი გოგო დამევასა ძაან მარიამი ქვია-გამოაცხადა მან- ხოდა ხვალ სვანეთში მიდის ბანაკში და ჩვენც იქ უნდა გავიჩითოთ რა და არ გამიტეხოთ ეხა თორე ძაან მეწყინება-ჩვენ სახე დავმანჭეთ რადგან ორივეს ძალიან გვეზარებოდა წახვლა მაგრამ გიგას ვერ გავუტეხეთ რადგან ის თუ ასეთ რამეს აკეთებდა ალბათ მართლა მოსწონდა გოგო.გიგა და თემო ჩემთან 11 საათამდე იყვნენ მაქამდე ხან რითი ვირთობდით თავს ხან რითი როდესაც ბიჭები წავიდნენ მეც საწოლისაკენ წავედი ძირითადად არ ვიძინებ ასე ადრე მაგრამ ხვალ ადრე ვიყავი ასადგომი.
მეორე დილით ისევ გიგას ზარმა გამაღვიძა საჩხუბრად მოვემზადე მაგრამ სვანეთი გამახსენდა და უცებ მოვეშივი.
-აუ დემე ძმურად ჩემთან გამოდი რა და აქედან ჩემი მანქანით წავიდეთ-დაიწყო გიგამ და მეც დავეთანხმე რადგან მისი წუწუნის თავი არმქონადა უცბად გავემზადე და გარეთ გავედი მანქანა აქ არ მყავდა მხოლოდ გიგას ყავდა რადგან რამდენიმე თვით ბათუმში ვიყავით წასასვლელები ინსტიტუტის გამო და თან მანქანაც უკვე იქ მყავდა დატოვებული გზაში დიდი ავტობუსი დავინახე ჩემს გვერდით სულ თინეიჯერებიფ იყო სავსე მე მათ ვათვალიერებდი და თან მივდიოდი რომ უცებ რაღაც შემასკდა და ჩემს წინ გაიშხლართა ძირს რომ დავიხედე დავინახე ულამაზესი სიფრიფანა გოგონა წაბლისფერი თვსლებით და იდნავ ქერა თმით ღავიდან დამნაშავე თვალებითო ვუცქერდი მაგრამ მისი მოშტერებულო მზერა რომ შევნიშნე სინანული ჩემში ირონიამ შეცვალა და იქაურობას ისე გავსცალე მას ადგომაშიც კი არ დავხმარებულვარ რადგან ვიფიქრე რომ ისიც ისეთივე იყო როგორც სხვები.მალევე მივედი გიგასთან და კარზე ზარი დავრეკექ. კარი თემომ გამიღო
-აუ გიგა ისეთი ანერვიულებულია იქ ჩასვლაზე შენ არ იცი შენჭამა რა ჩავიცვაო მიშველე რა დემე-სიცილით თქვა თემომ და მეც ამიყოლია ცოტა ხანში უკვე სვანეთის გზაზე ვიყავით გზაში გადავწყვიტეთ შეგვესვენა და მეორე დღეს გაგვეგრძელებინა გზა ასეც მოვიქეცით და მეორე დილისთვის უკვე ბანაკის წინ ვიდექით მალევე ვიპოვეთ ჩვენ-ჩვენი ოთახები გავემზადეთ და დაბლა ჩამოვედით სამზარეულოში სამივე ერთად შევედით მე დუაში ვიდექი და ირონიულად ვუყურებდი ხალხს როდესაც უცბად ერთი მაგიდისაკენ გავიხედე და ერთი გოგონა დავინახე,მიყურებდა და უცებ ამოვიცანი ის გოგონს ძირს გაშხლართული რომ დავტოვე შუა ქუჩაში.
ბარბარე
-რატომ არ გძინავს?-მომესმა სააშინლად სასიამოვნო ხმა და შიშისგან კინაღამ მესამედან გადავვარდი.გვერძე რომ გავიხედე მწვანე თვალება მედგა რაღაცნაირად გავბრაზდი მისი ძველი ქცევები გამახსენდა და ძალიან მომინდა ყველაფერი გამერკვია ჩვენს შორის რადგან ეს ირონიული მზერები უკვე ყელში იყო ამოსული.
-ჩემგან რა გინდა?-ვკითხე ისეთი მკაცრი ხმით რომ მე თვითონ ვერ ვიცანი ჩემი ხმა.
-რა უნდა მინდოდეს შენგან?-ირონილად გამომხედა მან.
-რამე დაგიშავე?რატომ იქცევი ასე სულ ირონიულად მიყურებ განა რამე დასაცინი გავაკეთე? მე შენთვის არაფერი დამიშავებია და იმასაც კი ვივიწყებ ორი დღის წინ ძირს რომ დამტოვე და არც კი წამომაყენე,ამას ვივიწყებ მაგრამ დაცინვები არ არის საჭირო რადგან არ გეგონოს მე ვალში დაგრჩები და თავს დავიჩაგრავ ამიტომაც აქვე გთხოვ რომ დაამთავრო ეს ყველაფერი-დავასრულე ჩემი ნათქვამი და განრისხებული მზერით გავხედე მას ძალიან გაუკვირდა ჩემი პასუხი და გაბრაზდა კიდეც მომიბრუნდა და მითხრა.
-შენ თუ გგონია შენდამი უფრო დიდ ყურადღებას ვიჩენ ვიდრე სხვა გოგოებისადმი ცდები შენი თავი განსაკუთრებული ნუ გგონია რამდენსაც მინდა იმდენს ვიცინებ და დაგცინებ ეს მხოლოდ ჩემი საქმეა და ამიტომაც არ გინდა ზედმეტი ტლიკინი-არც ის იყო ნაკლებად განრისხებული-მინდოდა წესიერად დაგლაპარაკებოდი თუმცა ალბათ შენნაირებთან ეს არც ღირს,ზედმეტად იფასებ თავს და ეს არ გამოგადგება-დაასრულა და პასუხიც არ დამამთავრებინა ისე შევარდა სახლში მე კი მის პასუხზე უფრო გავბრაზდი და სახლში ბრახუნით შევედი ჩემს ბრახუნზე მარიამს გამოეღვიხძა და გაკვირვებული მომაშტერდა
-მოვკლავ..ნაგავი...დამპალი-ვბურდღუნებდი ჩემთვის მარიამი კი მოთმინებით შემომცქერიდა როდის დავწყნარდებოდი და მოვუყვებოდი ყველაფერს მაგრამ ბოლოს მოთმინების ფიალა აევსო მომვარდა ხელები დამიჭირა დათვალრბში ჩამაშტერდა.
-ბარბარე რა მოხდა მომიყვები თუ მე უნდა გამოვიცნო?-მკითხა გაბრაზებული ტონით მე კი უცებ მოვეგე გონს და ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი მარიამი გაშტერებული მიყურებდა მერე კი უცებ მოეგო გონს და ჩემი დამშვიდრბა დაიწყო რადგან სიბრაზისაგან უკვე ცრემლები მდიოდა.
-ბარბი კარგი დამშვიდდი მაგის გამო არ იტირო შენი ცრემლების ღირსი არავინ არ არის გაბრაზდა ალბათ რომ შეეპასუხე და ამიტომაც გეჩხუბა არ ინერვიულო კარგი?-მითხრა მან მეც ნელ-ნელა დავწყნარდი და თვალები შევიმშრალე ტირილისგან და უძილობისგან თვალები დამსიებოდა.
დილით ადრე გაგვაღვიძა უფროსმა და ძლივს წამოვიზლაზნეთ,ჩვენ რომ ჩავედით უკვე ყველანი დაბლა იყვნენ სამზარეულოში რომ შევედი მწვანეთვალებას მზერას შევეჩეხე ისევ ირონიულად მიყურებდა მაგრამ ჩემი თვალების დანახვიას თვალებში სინანულის სხივმა გაუელვა აშკარად გაკვირვებაც ეტყობოდა მალევე ვისაუზმეთ და უკვე ოთახში ავდიოდით რომ მწვანეთვალება შემეფეთა
-შეიძლება დაგელაპარაკო?
დემეტრე
-რატომ არ გძინავს?-ვკითხე ჩემ გოგონას და ძალიან გამიკვირდა და გავბრაზდი როდესაც გალანძღვა დამიწყო ჩემს ირონიაზე და დაცინვებზე მაგრმ არც მე დავაკელი და კარგად გამოვლანძღე შემდეგ პასუხიც არ დავაცალე ისე შევვარდი სახლში რადგან ჩემი გაბრაზება პიკს აღწევდა და კიდევ რამე რომ ეთქვა ალბათ ჩემს თავზე კონტროლს დავკარგავდი.ბიჭებმა ჩემი განრისხებული მზერა რომ დაინახეს ძალიან გაუკვირდათ და მომვარდნენ მეც ყველაფერი მოვუყევი ახლა გიგა გაბრაზდა იმიტომ რომ გოგოებს ძალიან დიდი პატივს სცემდა და არ უყვარდა მათ რომ ამცირებდნენ მომიბრუნდა და მითხრა.
-რას ერჩი იმ გოგოს გინდა რომ გაუმწარო ეს დრო რაც აქ იქნებიით?უბრალოდ შეეშვი რატომ არ შეგიძლია ამჯერად მაინც წესიერად მოიქცე?-თანდათან უკვე ტონს უწევდა და ყვირილში გადასდიოდა მეც არ დავაკელი გაბრაზება
-რა ვქნა შ. ჩ...ვერ ვეშვები ვცდილობ მაგრამ არ გამომდის სულ მეფიქრება ხოლმე მაგ გოგოზე და ვცდილობ ჩემი მიჯაჭვულობა ირონიით გადავფარო მაგრამ ასე უარესს ვშვები და თავს ვაძულებ და ეს მე ნამდვილად არ მინდა,ასე რომ ჯობია ყვიილს და ჩხუბს რამე წესიერი რჩევა მაინც მიცეთ ადამიანს-დავამთავრე გაბრაზებულმა და ძმაკაცების გაკვირვებულ მზერას ყურადღება არ მივაქცუე ოსე გავედი დასაძინებლად.რათქმაუნდა გაუკვირრებოდათ პირველად ვლაპარაკობდი გოგოზე ასე მათ არასოდეს აღვიქვამდი სერიოზულად.მალევე ჩამეძინა.მეორე დღეს დილით ადრე ჩავედი სასაუზმოდ ჩემი გოგო და გიგას მარიამი ჯერ არ ჩამოსულიყვნენ. ათის ნახევარი იყო როდესაც ისინი შემოვიდნენ სამზარეულოში თავიდან ირონიულად ვუყურებდი მაგრამ მისი დასიებული თვალები რომ დავინახე სინანული და გაკვირვებ ვიგრძენი მივხვდი რომ ამ გოგოში შევცდი რომ ვიფიქრე ისიც სხვებისნაირიაო,შევცდი რომ დავამცირე და ძალიან მომინდა მას დავლაპარაკებოდი.როდესაც ოთახში აპირებდნენ ასვლას უცბად მივედი და ვკითხე
-შეიძლება დაგელაპარაკო? ბარბარე
-შეიძლება დაგელაპარაკო?-მკითხა მან მე ისე გამიკვირდა ვერაფერი ვუპასუხე და მხოლოდ თავი დავიქნიე შემდეგ კი გაბრაზებულ მარიამს გავხედე
-მარიამ ადი შენ და ამოვალ ორ წუთში-ვუთხარი და თვალებით ვანიშნე ყველაფერი კარგად არის მეთქიისიც უხმოდ ავიდა ოთახში მე კი მწვანეთვალებას გავყევი,გარეთ როდესაც გავედით მივუბრუნდი და ვუთხარი
-კიდევ თუ უნდა გამლანძღო ჯობს ახალვე წავიდე იმიტომ რომ მეორეჯერ ჩემი დამცირების უფლებას არ მოგცემ-ჩემდა გასაკვირად დამშვიდებული ხმით ვუთხარი მეგონა ისევ გაბრაზდებოდა მაგრამ ერთი ამოიოხრა და დამნაშავე თვალებით გადმომხედა
-ბოდიში-ამ სიტყვის გაგონებაზე ენა გადამეყლაპა ვერაფერი ვუპასუხე არ ველოდი მის ასეთ რადიკალურ შეცვლას გუშინ ღამით ეგ არ იყო რომ გამლანძღა და დამამცირა?!ხოლო ახლა თავისით მოვიდა და ბოდიში მომიხადა ნეტავი რა მოხდა ასეთი ასე რომ შეიცვალა ერთ დღეში?მან ჩემი გაკვირვებული მზერა რომ დაინახა ერთი კიდევ ამოიოხრა და გააგრძელა
-ვიცი რომ გიკვირს მეც მიკვირს ჩემი თავის ბოდიში არცერთი გოგოსათვის არსოდეს მომიხდია მაგრამ ვხვდები რომ ძალიან ცუდად მოგექეცი არ მინდოდა შენი დამცირება უბრალოდ გუშინ ნასვამი ვიყავი შენთან წყნარად მინდოდა დალაპარაკება და შენ რომ ჩხუბი დამიწყე ძალიან გავბრაზდი და თავი ვერ მოვთოკე ასე არასოდეს ვიქცევი ხოლმე-დაასრულა და ისევ მე შემომხედა თვალებ გაფართოებული ვუყურებდი და ძლივს ამოვილუღლუღე
-არაუშავს-ჩემგან პატიება ახლა მას გაუკვირდა ძალიან არვიცი ალბათ ელოდა რომ ისევ გავლანძღავდი და ვეჩხუბებოდი მაგარამ მე ასეთი არ ვარ თუ ადამიანმა გულწრფელად მომიბოდიშა მართლა ვივიწყებ წყენას ახლაც მის თვალებში სინანული დავინახე და მხოლოდ ამიტომ ვაპატიე ის კი ისევ მომიბრუნდა
-იქნებ გვემეგობრა ესეთი შემთხვევები აღარ იქნება მართლა-მოთხრა და დამელოდა როდის ვუპასუხებდი მე კი ყals3ოველგვარი ყოყმანის გარეშე ვუთხარი
-კი რათქმაუმდა-ეს რომ ვთქვი მის სახეზე ბედნიერების სხივი აკიაფდა
-კარგი მაშინ გაგეცნობი მე დემეტრე ვიბლიანი 19 წლის-გამეცნო უცბად
-ბარბარე ყიფშიძე 17 წლის,უკვე qo1OJ9RaA წავედით ითახში რომ შევედი მარიამი დავინახე რომელიც ჩემ გამოჩენას ელოდა და როგორც კი დამინახა მომვარდა რა მოხდაო და მეც ყველაფერი მოვუყევი ის თავიდან გაფართოებული თვალებით მიყურებდა შემდეგ კი დაიწყო
-შენ და დემეტრე დამეგობრდიით?ვაუ ამის გარდა ყველაფერს ველოდი-თქვა და მერე ეშმაკურად გადმომხედა-ისე სიმპატიური ბიჭია დემეტრე ხო იცი-მითხრა და ჩაიხითხითა მე კიდევ ავწითლდი
-მარიააამ-ვუთხარი გაბრაზებულმა-კარგი რაა ადამიანი ახლა გავიცანი წესიერად და რადროს ეგ არის ნუ სიმპატიური და ლამაზთვალება კია მაგრამ მაინც-ჩავიხითხითე მე და მარიამს ეშმაკურად გადავხედე-ისე ხო იცი არც ძმაკაცები ყავს ნაკლებად სიმპატიური-ვუთხარი და მის აწითლებულ სახეზე ახლა მე გამეცინა
-კაი რა ბარბარეე-მომიბრუნდა მარი
-რა კაი რა მე თუ დემეტრე მეყოლება შენ მარტო ხო არ დარჩები?თან ერთი მომწონს შენთვის ძალიან აი ის ყავისფერთვალება უსიმპატიურესი ბიჭია ნუ არც მეორეა ნაკლები მარა შენ ყავისფერთვალება უფრო შეგეფერება-ვლაპარაკობდი და თან მარიამის გამომეტყველებაზე ვიცინოდი
-აუ ბარბარეე მეც მომწონს ეგ ბიჭი მარა თვითონ ყურადღებას არ მაქცევს და რა ვქნაა?-აბუზღუნდა მარიამი და თვალები ცრემლებით აევსო მის ამ რეაქციაზე მივხვდი რომ ეს მოწონებაზე მეტი იყო მაგრამ ჯობდა მარიამი თვითონ მიმხვდარიყო ამ ყველაფერს და მე არ ჩავრეულიყავი
-ჩემი კრასოტკა გოგო შენ ვის არ უნდა მოეწონო არ ინერვიულო კარგი?შენზე უკეთესს ვის უნდა შეხედოს მაგან მარა თუ მართლა ვერ შეგამჩნია დებილი ყოფილა ეგ და არც ღირს მაგაზე ნერვიულობა ახლა კიდე წამოდი გვიანია უკვე დავწვეთ თორე შემოგვივარდება უფროსი და რო ვერ გავიღვიძებთ სახლში დავრჩებით-ვუთხარი უკვე დამშვიდებულ მარიამს.
მეორე დღეს სანამ საჭმელად შევიდოდით დემე და მისი ძმაკაცები მოგვადგნენ
-მარიამ როგორ ხარ?-მომესალმა დემეტრე და გადამკოცნა
-კარგად შენ?-ვუპასუხე მეც
-კარგად,ესენკ ჩემი ძმაკაცები არიან გიგა და თემო-მიმითითა მის გვერდით მდგომ ორ ბიჭზე-ბიჭებო ეს ბარბარეა
-სასიამოვნოა ეს კი ჩემი დაქალია მარიამი
-ჩვენთვისაც-თქვეს ბიჭებმა და შემდეგ ისევ დემემ განაგრძო
-დღეს სადმე გაგვესეირნა ყველას ერთად,წამოხვაალთ?-მკითხა დემემ და ჩემს პასუხს დაელოდა
-კი კარგი იქნება ვთქვი მე რომელ საათზე?
-ექვსზე ჩამოდით და წავალთ-მითხრა დემემ
-კარგი მაშინ ავალთ ეხა ჩვენ ოთახში დავისვენებთ ცოტას-გავუღიმე მათ დამათაც გამიღიმეს,პირველად ვნახე დემეტრეს ასეთი თბილი ღიმილი და გულში სითბო ჩამეღვარა ძალიან უხდებოდა გულწრფელი ღიმილი და მეც ვხვდებოდი რომ ახალი დემეტრე უფრო და უფრო მომწონდა
დემეტრე
ბარბარეს დაველაპარაკე ბოდიში მოვუხადე და მეგობრობა შევთავაზე ძალიან გამიკვირდა როდესაც უპრობლემოდ მაპატია და მეგობრობაზეც დამთანხმდა ცოტახანი კიდევ ვისაუბრეთ და შემდეგ ოთახებისაკენ წავედით ოთახში დადებილებული და გახარებული შევედი ძმაკაცები დავისვი და ყველაფერი მოვუყევი ისინიც გამოშტერდნენ
-ეგ გოგო სერიოზულად მომწონს-ვთქვი და ძმაკაცების რეაქციას დაველოდე მათ თვალებში გაკვირვება და სიხარული ერთად ამოვიკითხე.გიგამ გახარებულმა დაიწყო საუბარი
-აუ რას გაასწორებს ძმაკაცებს დაქალები რო გვეყოლება შეყვარებულები-გადაიხარხარა გიგამ-მარა მარიამს ვერა და ვერ დავუახლოვდი როდესაც მინდა რომ მივიდე გავეცნო ენა ჩამივარდება ხოლმე და ვეაღარაფერს ვიძახი-თქვა დამწუხრებულმა მეც დავსევდიანდი რადგან ვხედავდი რომ გიგას სერიოზულად მოსწონდა მარიამი უცბად რაღაც აზრი მომივიდა და წამოვიყვირე
-აუ ძაან მაგარი აზრი მომივიდა და ამის შემდეგაც თუ ვერ გაიცანი მართლა ძაან მაგარი ს... იქნები შენ ძმობას ვფიცავარ
-ამოღერღე შ.ჩ... მოვკვდით-წამოიძახა გაბრაზებულმა თემომ მაგრამ მე მისთვის ყურადღება აღარ მიმოქცევია და განვაგრძე
-მოკლედ მე და ბარბარე ხო დავმეგობრდით ხოდა შემიძლია ვუთხრა ან გავისეირნოთ ან სადმე წავიდათ თქო რა და იმას მარიამს წამოვაყვანინებ და თქვენ ორს მე წამოგიყვანთ მოკლედ ჩვენ ისე ვიზავთ რომ თქვენ ორნი ცოტახანს მარტო დარჩეთ და მაშინ უნდა უთხრა რა-დავასრულე და გიგას გავხედე რომელიც მადლიერი მზერით მიყურებდა შემდეგ კი დაიწყო
-აუ ძმა ხარ რა დემე ჯიგარი ხარ რა-ვერ მალავდა ემოციებს იმ დღეს ლუდები დავლიეთ და მალევე დავიძინეთ
როგორც კი დილა გათენდა დაბლა ჩავედით და მარიამი და ბარბარე რომ დაცინახეთ სამივე ერთად დავადექით და შევთავაზეთ გასეირნება ისინიც დაგვთახმდენენ და შეკრება ექვს საათზე დავნიშნეთ
ბარბარე
ოთახში როგორც კი ავედით კივილი მოვრთეთ ვხტუნაობდით და ერთმანეთს ვეხუტებოდით შემდეგ კი მე დავწყნარდი
-კარგი ახლა გოგო ჯერ დილაა წამო გავიდეთ ცოტახანი ჰაერზე გავიდეთ შემოვიდეთ ვჭამოთ და მერე გავემზადოთ-ვთქვი მე
-ხო კარგი იქნება დროს მაინც გავიყვანთ-დამეთანხმა მარი და ჩვენც გავედით გარეთ შუადღისთვის უკვე სახლში ვიყავით ვისადილეთ და გასამზადებლად ოთახში ავედით ოთახში რომ ავედით მარიამი აწუწუნდა
-აუ ბარბი რა ჩავიცვაათ?-მკითხა მან
-გოგო გავისეირნოთო და არც ძაან სპორტულად ჩავიცვათ და არც ძაან კლასიკურად მაგალითად ქვედაბოლო და რაიმე ლამაზი მაისური შევუთანხმოთ ერთმანეთს-ვთქვი მე და კარადას მივადექი მარიამიც თავის კარადასთან მივიდა და ძებნა დაიწყო.დიდხანს ვარჩიეთ რა ჩაგვეცვა ბოლოს არჩევანი ... შევაჩერე ხოლო მარიამმა...ჩაიცვა,მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთეთ და დაბლა ჩავედით ბიჭები უკვე იდგნენ და გველოდებოდნენ უბრალოდ ჯინსებში და მაისურებში იყვნენ გამოწუობილები მაგრამ მაინც ძალიან სიმპატიურები იყვნენ მათ მივესალმეთ და გარეთ გავედით
-გოგოებო მანქანით წაბმვიდეთ თუ ფეხით?-გვკითხა გიგამ და მარიამს გახედა მარიამმაც არ დააყოვნა
-აუ გავიდეთ რა ფეხით მანქანით ხო თბილისშიც ვივლით-თქვა წუწუნით და ბიჭებიც დაითანხმა.
მალევე მივადექით პატარა კაფეს ცოტა ძველმოდური იყო მაგრამ მაინც ძალიან საყვარელი.ჩვენ ფანჯარასთან მდებარე მაგიდას მივუჯექით და ყავა და ნამცხვრები შევუკვეთეთ როდესაც ჭამას მოვრჩით მე გარეთ გასვლა მომინდა გავედი და დემეტრც უკან გამომყვა
-ბარბარეე-მითხრა საყვარლად-რაღაც რომ გთხოვო შეილებაა?
-კი რათქმაუნდა გისმენ-ვუთხარი უპრობლემოდ
-მოკლედ ჩემს ძმაკაცს გიგას მარიამი მოწონს ძალიან აქაც მის გამო ჩამოვედით მაგრამ ვერა და ვერ გაიცნო.არ გეგობოდ შენ იმის გამო დაგიმეგობრდი რომ ისინი გამეცნო ერთმანეთისთვის,არა შენთან მართლა მინდოდა დამეგობრება ახლა გთხოვ ყველა ერთად რომ ვიყოთ აქ ისინი ვერ დაილაპარაკებენ და ვითომ დავიღალეთ ჩვენ და წავედით რა-მითხრა მავედრებელი მზერით მე კი მისი სიტყვები რომ მოვისმინე თვალები გამიბრწყინდა და დავიწყე
-ვაიმეე რა მაგარია ყველაზე ჭკვიანი ხარ შეენ ეგენი თუ დაილაპარაკებენ კაფიდან კი არა სვანეთიდან წავალ თუ გინდა-ვუთხარი და მის გაკვირვებულ მზერას რომ შევხვდი ახსნა დავიწყე-მარიამსაც მოსწონს გიგა და უნდოდა მისი გაცნობა მარა ის რო ყურადღებას არ აქცევდა წყინდა ასე იძახდა არ მოვწონვარო- დავასრულე და ავკისკისდი მაგრამ მერე ისევ მივუბრუნდი-იცოდე არ გამთქვა თორრმ მომკლავს მარიამი-ვუთხარი და ისევ ფავუცინე დემე კი მომიბრუნდა მაგრად მომხვია ხელები და დაიწყო-აუ აი შენ ყველაზე ჯიგარი გიგო ხარ ვისაც ვიცნობ-მითხრა და უცებ დამატრიალა მეც ავკისკისდი
-კარგი რა დემე დამსვიი თავბრუ დამეხვაა-ვუთხარი მოკისკისემ დემემაც უცბად დამსვ მაგრად მაკოცა ლოყაზე და შესასვლელისაკენ წავიდა მე კი ის ლოყა ამეწვა რომელზეც რამდენიმე წამის წინ დემემ მაკოცა.
შიგნით რომ შევედით თემო უკვე წასული დაგვხვდა ასე უთქვამს საქმე მაქვსო მარიამი და გიგა კი მხიარულად ლაპარაკობდნენ როცა მე დავიწყე
-აუ მარიამ მე დავიღალე და დემე სახლში წამიყვანს რა კარგიი?-ვკითხე მარიამს მან კი ჩანთა აიღო და ასადგომად მოემზადა როდესაც მე შევაჩერე-არა გოგო იყავი შენ მე დემეტრე წამიყვანს და შენ და გიგა იყავით ცოტახანს ვუთხარი და ისიც ადგს დაუბრუნდა-კარგი მაშინ ვიქნებით ჩვენ ცოტახანს-მითხრა მარიამმა ჩვენც დავემშვიდობეთ და სახლის გზას გამოვუყევით
-ისე ძალიან უხდებიან ერთმანეთს ხო?-ვკითხე მე
-ხო მეც ეგრე ვფიქრობ თან ძალიან მოწონთ ერთმანეთი და პრობლემა აღარ იქნება მითხრა და გაიცინა შემდეგ კი ჩაიბუტყუნა-შენთან კი ალბათ ბევრი პრობლემები იქნება-თქვა და მე გაოცებულმა გავხედე
-რა?
-არაფერი არაფერი ისე ვთქვი-თქვა და საუბარი სხვა თემაზე გადაიტანა-ისე შენ საიდან ხარ?-მკითხა ინტერესიანი თვალებით
-თბილისიდან შენ?-ვკითხე მეც
-მეც თბილისიდან მაგრამ უნივერსიტეტის გამო ბათუმში მიწევს ჩასვლა რამოდენიმე თვით-თქვა მოღუშულმა
-ხოო?ცუდია-ვთქვი ჩაფიქრებულმა-ალბათ მოგენატრება ხო თბილისი?-ვკითხე ისევ ის კი მომიბრუნდა და ეშმაკურად გადმომხედა
--თბილისზე მეტად სხვა ვიღაც მომენატრება-თქვა თვალებგაბრწყინებულმა მე ამის გაგონებაზე თითქოს გულში რაღაც ჩამწყდა დემეტრე მართლა ძალიან მომწონდა მაგრამ ჩემი სევდა არ შევიმჩნიე და ვითომ ჩვეულებრივად მივუბრუნდი და ვკითხე
-ვინ?-მან კი ისევ ის ეშმაკური თვალები შემომანათა და მითხრა
-გინდა გითხრა?მაგრამ რომ გაიგებ ძალიან გაგიკვირდება და ჩხუბს არ დაიწყებ ხო?-მითრა ისევ მეც თავი დავუქნიე ძალიან დამაინტრიგა მისმა პასუხმა-ბარბარე ყიფშიძე-თქვა მან და ისევ მე შემომხედა მე უფრო დავიბენი
-მე?მე ბარბარე ყუფშიძე?-ვუთხარი ბავშვურად მას კი ჩემს ქცევაზე გაეღიმა და უცებ მომიახლოვდა მისმა ამ ქცევამ კიდევ უფრო დამაბნია და ვერც გავიაზრე როგორ დამაცხრა ტუჩებზე თავიდან გაშეშებული ვიდექი შემდეგ კი მეც ავყევი კოცნაში შეძლებისდაგვარად მხოლოდ მაშინ მომშორდა როდესაც ჰაერი აღარ გვეყო მე გაკვირვებული ვუყურებდი და სუნთქვის დარეგულირებას ვცდილობდი თან ჩემი საქციელის მრცხვენოდა უცებ ისევ მომიახლოვდა და ახლა ძალიან ძალიან ნაზად მაკოცა ძილინებისა მისირვა და უცბად გაუჩინარდა მე კი ისევ გაკვირვებული ვიდექი და როცა გონს მოვეგე უცბად ავედი ჩემს ოთახში ვფიქრობდი დემეტრეზე ასევე მარიამის და გიგას ამბავიც მაინტერესებდა 10 საათზე ოთქხის კარიც გაიღო და თვალებ გაბრწყინებული შემოვარდა და კივილი მორთო
-ბარბიიი მოვწონვააარ-თან გაიძახოდა თან იცინოდა ასეთი გაბრწყინებული პირველად დავინახე მეც გადმომედო მისი პოზიტივი გავიწეცი და მაგრად ჩავეხუტე
-მეც მოვწონვაარ,მაკოცაა-ვთქვი აჟიტირებულმა და მარიამს გავხედე რომელიც ეშმაკურად მიცინოდა
-აი ხომ გეუბნებოდიიი-მითხრა სიცილით-სახეზე გეწერა ყველაფერი-თქვა და ისევ აკისკისდა.
დემეტრე
6 საათი იყო რომ გოგოებიც გამოჩნდნენ ჰოლში ულამაზესები იყვნენ ერთმანეთი მოვიკითხეთ და კაფისაკენ წავედითროდესაც ჭამას მოვრჩით თემომ საქმე მოიმიზეზა და უცბად წავიდა მე და ანასტასია კი ერთად გავედით გარეთ ყველაფერი რომ მოვუყევი ძალიან გაუხარდა კისკისი დაიწყო და უპრობლემოდ დამთანხმდა თურმე მარიამსაც მოწონდა გიგა ამ სმბავმა ისე გამახარა ინსტიქტურად მოვხვიე ხელები მაგრამ როცა მივხვდი რას ვაკეთწბდი უცებ მოვშორდით და შიგნით შევბრუნდით მარიამიც დაბითანხმეთ დარჩენაზე და გზას გავუყევით სახლთან რომ მივედით მონატრებაზე ჩამოვარდა საუბარი მეც დრო ვიხელთე და ვუთხარი ყველაზე მეტად შენ მომენატრებითქო ბარბი კი ძალიან დაიბნა და გაკვირვებული თვალებით შემომხედა ისეთი საყვარელი იყო ვეღარ მოვითმინე მოვეხვიე და ვაკიცე ისიც ამყვა კოცნაში ბოლოს ჰაერი რომ არ გვეყო მოვშორდით ერთმანეთს მე კი ძილინებისა ვუსურვე და უცბად გავუჩინარდი ოთახში რომ ავედი თემოს ყველაფერი მოვუყევი ის კი გაკვირვებული მიყურებდა შემდეგ ამოიღო ხლივს ამოიღო ხმა
-მაგრად გაები შენს ძმობას ვფიცავარ-თქვა და მე გამომხედა
-ვიცი მაგრამ რა ვქნა მართლა ძალიან მომწონს და სერიოზულად ვფიქრობ მაგ გოგოზე-ვთქვი და გაკვირვებულ თემოს გავხედე როდესაც გიგა შემოვიდა ოთახში სახე მოღუშული ქონდა უცებ გადამავიწყდა ყველაფერი რადგან მივხვდი რომ მარიამმა უარით გამოისტუმრა
-რა გჭირს გიგა რა სახიყ ხარ რა მოხდა?-მიაყარა კიყხვები თემომ გიგამ კი განაგრძო
-აუ ბიჭებო მომილოცეთ მოვწონვარ-თქვა და უცებ გამხიარულდა ჩვენ კი ძალიან გავბრადით
-რაგაცინებს შ.ჩ..... სუ გამოს.... ო ამ ბოლო დროს-თქვა გაბრაზებულმა თეომ
-გავგიჟდით ჩევნ ალბათ იმ გოგომ უარი თქვადა მაგიტომაა მოღუშული თქო და არ გვაღადავებს ეს ააქ?-ვთავუ არანეკლებ გაბრაზებულმა
-ხო კაი კაი არ მცემოთ-თქვა მოცინარმა გიგამ-ბარბარესკენ რახდება?-მკითხა ეშმაკურად მეც ყველაფერი მოვუყევი და გიგასაც ძალიან გაუკვირდა ჩემი ამბავი მაგრამ თავი აღარ მოუწყენია ჩემთვუს მედნიერმა წარმატებები მისურვა და მკაცრად გამფრთხილა რომ მისთვის გული არ მეტკინა

ბარბარე
მეორე დილით კარგ ხასიათზე გამეღვიძა ბარბარეს ჯერ კიდევ ეძინა რამაც ძალიან გამაკვრივა ისიც გამიკვირდა უფროსი რომ არ შემოვიდა გასაღვიძებლად საათს დავხედე და თვალები შუბლზე ამივიდა ჯერ მხოლოდ ექვსი საათი იყო დავწექი ვიფიქრე დამეძინება თქო მაგრამ ვერაფრით შევიბრუნე ძილი და გადავწყვიტე აივანზე გავსულიყავი პუფი და პლედი ავიღე და გავედი.გავყურებდი ხედს და თან გუშინდელზე ვფიქრობდი ვერ ვხვდებოდი თუ რატომ მოიქცა ასე დემეტრე მაგრამ ვერ ვხვდებოდი იქნებ უბრალოდ გასართობად ვჭირდებოდი და თბილისში რომ ჩავიდოდით შეიძლება საერთოდ დავევიწყებინე განც მას ბათუმში უწევდა წასვლა რამდენიმე თვით და ეს თვეები ჩემთვის ძალიან რთული იქნებოდა. ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც გვერდით ოთახიდან გიგა გამოვიდა და მომესალმა
-დილამშვიდობისა ბარბარე
-დილამშვუდობისა-ვუთხარი მეც გაკვირვებულმა რადგან ჯერ კიდევ ძალიან ადრე იყო და არ მეგონა თუ ეღვიძებოდა-აბა რა მოხდა გუშინ კარგად გაერთეთ?-ვკითხე ეშმაკურად ისიც მიმიხვდა რას ვგულოსხმობდი და ჩაეცინა შემდეგ მე მომიბრუნდა და არანაკლებ ეშმაკურად მკითხა
-შენ როგორ გაატარე საღამო?-ამ სიტყვების გაგონებაზე ავწითლდი მივხვდი რომ ყველაფერი მოუყვა და ძალიან შემრცხვა-ჩემს აწითლებულ სახეზე კიდევ ჩაიცინა-კარგი რაიყო რაზე აწითლდი ეხლა დიდი ამბავი-მითხრა სიცილით შემდეგ კი უცებ დასერიოზულდა-რას აპირებთ?იმედია ისევ "მეგობრებად" არ დარჩებით-მე მის კითხვაზე მართლა ჩავფიქრდი რა იქნებოდა მერე?როგორ უნდა გაგვეგრძელებინა?არ ვიცოდი ეს ნამდვილად არ ვიცოდი თან არც მასში ვიყავი დარწმუნებული
-არ ვიცი გიგა მართლა იქნებ მხოლოდ სათამაშოდ აღმიქვამს და როგორც კი თბილისში ჩავალთ მიმატოვებს?-ვკითხე დასევდიანებულმა
-არა ასე არაა გუშინ ისეთი გაბრწყინებული თვალებით გვიყვებოდა შენზე მე თვითონ გამიკვირდა ამდენი ხანია ვიცნობ დემეს და ასეთი გახარებული პირველად ვნახე თან რომ გატყუებდეს მე აუცილებლად მეცოდინებოდა და გეტყოდი კიდევაც რადგან ქალებისადმი უსაზღვრო პატივისცემით ვარ განწყობილი და არც დემეს მივცემ უფლებას შენით ითამაშოს ასე რომსაბოლოოდ მაინც შენი გადასაწყვეტია ამ ყველაფერზე არ იფიქრო უბრალოდ გულს მიენდე თუ მას მოუნდება დემეტრესთან ყოფნა არ მისცე გონებას უფლება რომ სისულელეების გამო თქვა უარი და შემდეგ ინანო იქნებ მეცადა და ახლა ბედნიერი ვყოფილიყავიო-მისი დასრულება და დემეტრეს გამოსვლა ერთი იყო-ახლა შევალ მე და ილაპარაკეთ დარწმუნებული ვარ გაქვთ სალაპარაკო-თქვა და ოთახში შებრუნდა დემე მე მიყურებდა მაგრამ მე შეხედვით ვერ ვუყურებდი ძალიან მცხვენოდა მისთვის თვალებში ჩამეხედა ჩემი გუშინდელი საქციელს შემდეგ.ლაპარაკი ისევ მან წამოიწყო
-რაზე საუბრობდით?-მკითხა ინტერესით
-მარიამზე და გიგაზე-ვთქვი მე რადგან არ მინდოდა მას გაეგო რომ გუშინდელ კოცნაზე ვსაუბრობდით მან კი ეშმაკურად გამომხედა
-რაღაც არა მგონია რომ მათზე საუბრობდით რომ გამოვედი-თქვა და ჩაიცინა სწორედ ამ დროს გაისმა ჩემი ტელეფონის ხმა და გულში უამრავი მადლობა გადავუხადე იმ ადამიანს ვინც ახლა მირეკავსმდა რადგან საზიზღარი სიტუაციიდან მიხსნა.ეკრანს რომ დავხედე დაჩი მირეკავდა ჩემი უფროსი ძმა სულ მამოწმებდა ხოლმე და ახლაც გამიკვირდა ამდენი ხანი რომ არ გავახსენდი გახარებულმა ვუპასუხე მონატრებულ ზმას და თვალები გამიბრწყიბდა მისი ხმის გაგონებისას სულ გადამავიწყდა დემეტრეც აქ რომ იდგა და თავისუფლად დავიწყე ლაპარაკი
-ოხ ვის გავახსენდი გაგახსენდა რომ ვარსებობ?-ვუთხარი ვითომ ნაწყენი ხმით
-კარგი რა ბარბი ხო იცი რო სუ მახსოვხარ არა?უბრალოდ საქმეები მქონდა და ვეღარ მოვიცალე დასარეკად არ გეწყინოს ხო?-უცბად დაუთბა ხმა და მეც დამავიწყდა "ნაწყენი" რომ ვიყავი და უცებ ავკისკისდი
-მომენატრე შე დამპალოო
-მეც მომენატრე ბარბი ხო იცი არა?-თქვა და შემდეგ მკაცრი ხმით განაგრძო-აბა რა ხდება ხო ხარ ჭკვიანად მანდ იცოდე არ გადაიკიდო ვინმე და არ მაცემინო ის საცოდავი
-კაი ეხლა დაჩიკო ხო იცი არა რა ჭკვიანი გოგო ვარ-ვთქვი და წარბები ავაფახულე მაგრამ სუ დამავიწყდა რომ ვერ დამინახავდა
-ხო მახსოვს წინაზე როგორ ჭკვიანად იქცეოდი ისე ჭკვიანად რომ ის საცოდავი მგონი კიდევ სავაადმყოფოში წევს-თქვა გაბრაზებულმა
-კარგი რა დაჩიკო რა ჩემი ბრალი იყო ეხა ის თუ მანიაკი იყო-ვთქვი მობეზრებულად
-ისე შენ უნდა გენახა როგორი შეშინებული მიხდიდა ბოდიშებს-თქვა სიცილით
-ხო მაგრამ შენ ხო მხეცი ხარ და უნდა დაგესისხლუანებინა მაინც-ვთქვი მე
-ღირსი იყო და მოხვდა კიდევაც ბოდიში ყველაფერს კი ვერ უშველის-თქვა მან და მეც მობეზრებულად სიცილით გავიქნიე თავი და დემეს გაგიჟებულ სახეს რომ გადავაწყდი სიცილი სახეზე შემაშრა შემაშრა ერთხელაც გამომხედა და განრისხებული შევარდა ოთახში დაჩის კი უცბად დავემშვიდობე
-კარგი აბა დაჩი უფროსი გვეძახის და ჩავალ დაბლა
-კარგი მიდი მიდი -თქვა მან მე კი მისი ხმა რაღაცნაირად უცნაური მეჩვენა მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე მალევე გამოვიცვალე და უკვე გაღვიძებულ მარიამთან ერთად დაბლა ჩავედი ბიჭებიც უკვე დაბლა იყვნენ ჩვენც მივესალმეთ და სამზარეულოსაკენ მივდიოდით როცა ჩემი სახელი მომესმა შევტრიალდი და ჩემგან რამოდენიმე მეტრის მოშორებთ დაჩი სანდრო და ეკე იდგნენ(ეკე და სანდრო დაჩის ბავშვობის მეგობრები არიან)თავიდან გაშტერებული მივშტერებოდი შემდეგ გონს რომ მოვეგე ძმისკენ გავიქეცი შევახტი და მაგრად ჩავეხუტე მანაც მომხვია თავის ხელები და მაგრად დამატრიალა მეც ავკისკისდი დაჩის ლოყაზე მაგრად ვაკოცე და ჩამოვხტი
-ვაიმე დაჩი როგორ მომენატრეე
-მეც ჩემი გოგო-მითხრა და ისევ მომეხვია
-კარგი ახლა წამო დაჩიკო ბავშვები დგანან იქ და გაგაცნობ
-მოგკლავ ბარბარე ბავშვებთანაც დაჩიკო რო დამიძახო ხო იცი მითხრა და თვალები მიბრიალა მეც გამეცინა და შემდეგ ეკეს და სანდროს გადავხედე
-ბიჭებო როგორ მომენატრეეთ-ვუთხარი თბილი ხმით მათთან ყოველთვის კარგი ურთიერთობა მქონდა
-ჩვენც ბარბი როგორ ხარ რას შვები აბა არ მოიწყინე უჩვენოდ-მკითხა ეკემ და მაგრად მაკოცა ლოყაზე
-ნუ ყქვენ გარეშე როგორ არ მოვიწყენდი თქვენ მამხიარულებთ სუ ვთქვი და ახლა სანდრო გამოხტა
-შენ კიდე ჩვენ გვამხუარულებ-თქვა და მეორე ლოყაზე მაკოცა შემდეგ ბიჭებს ხელით ვუბიძგე და ბავშვებისაკენ წავიყვანე დაჩი 19 წლის მაღალი სიმპატიური ცისფერთვალებაა და სულ ყურადღების ცენტრში არის ხოლმე გოგოები სულ თავს დახვევიან ახლაც დაიმსახურა გოგოების მზერა რომლებიც ხან დაჩის გადახედავდნენ ხან მე გამომხედავდნენ შურიანი თვალებით. მაგრამ არც ეკე და სანდრო არიან ნაკლები ისინიც ძალიან სიმპატიურები არიან.
ბიჭები ბავშვებს გავაცანი და სამზარეულოსკენ წავედით ყველა ერთად დავჯექით და ჭამას შევუდექით როცა მოვრჩით დემეტრე ადგა და მითხრა
-ბარბარე შეგიძლია ორი წუთით გამომყვე?სალაპარაკო მაქვს.
დემეტრე
დილით ადრე გავედი გარეთ და მოსაუბრე გიგა და ბარვარე დავინახე აშკარად ჩემზე ლაპარაკობდნენ როცა მე დამინახა გიგამ შიგნით შევიდა და სალაპარკოდ მარტო დაგვტოვა ვსაუბრობდით როდესაც მისმა ტელეფონმა დარეკა როდესაც ტელეფონს დახედა თვალები გაუბრწყინდა უპასუხა და მხიარულად დაიწყო საუბარი ვიღაც დაჩისთან მე კი განრისხებული შევვარდი ოთახში შიგნით გიგა და თემო გაკვირვებული და ამავდროულად ინტერესიანი თვალებით მიცქერდნენ მეც არ დავაყოვნე
-შეყვარებული ყავს
-რა სისულელეა წეღან ველაპარაკე და არაფერი უხსენებია-თქვა გაკვირვებულმა გიგამ
-როგორც ჩანს მოგატყუა-ვთქვი ისევ განრისხებულმა
-საიდან დაასკვენი-ახლა თემომ დაიწყო
-ტელეფონზე დაურეკს და ლაპარაკობდნენ მომენატრე დაჩიო და რაღახმცეები-ვთქვი ახლა უკვე დანანებით ბიჭბმა რომ შემატყვეს მართლა ძალიან გაბრაზებული და ნაწყენი ვიყავი ხმა აღარ ამოუღიათ.
ხუთი წუთის ჩასულები ვიყავით როდესაც ბარბარე და მარიამი გამოჩდნენ მოგვესალმნენ და სამზარეულოსკენ წამოვედით მაგრამ უცებ ვიღაცამ დაუძახა ბარბარეს ისიც შეტრიალდა ჯერ გაშტერებული უყურებდა შემდეგ გაიქცა და შუაში მდგომს შეახტა და მოეხვია ამის დანახვაზე რვინში სისხლმა ამასხა და უვებ მომესმა ბარვარეს ხმა რომ კისკისებდა როგორ მომენატრე დაჩიო შემდეგ დანარჩენ ორსაც მიესალმა და ჩვენსკენ წამოვიდა არა მეც კარგად რანაირად ვიფიქრე რომ ასეთი ლამაზი გოგო შეყვარებულის გარეშე უქნებოდა ბარნარემ ბიჭები გაგვაცნო და სამარეულოსაკენ უველა ერთად წავედით ერთად ვისაუზმეთ და როცა მოვრჩით ბარბარესთან მივედი და ვუთხარი
-ბარბარე შეგიძლია ორი წუთი გამომყვე?სალაპარაკო მაქვს.