ბარბარე
-შეიძლება დაგელაპარაკო?-მკითხა მან მე ისე გამიკვირდა ვერაფერი ვუპასუხე და მხოლოდ თავი დავიქნიე შემდეგ კი გაბრაზებულ მარიამს გავხედე
-მარიამ ადი შენ და ამოვალ ორ წუთში-ვუთხარი და თვალებით ვანიშნე ყველაფერი კარგად არის მეთქიისიც უხმოდ ავიდა ოთახში მე კი მწვანეთვალებას გავყევი,გარეთ როდესაც გავედით მივუბრუნდი და ვუთხარი
-კიდევ თუ უნდა გამლანძღო ჯობს ახალვე წავიდე იმიტომ რომ მეორეჯერ ჩემი დამცირების უფლებას არ მოგცემ-ჩემდა გასაკვირად დამშვიდებული ხმით ვუთხარი მეგონა ისევ გაბრაზდებოდა მაგრამ ერთი ამოიოხრა და დამნაშავე თვალებით გადმომხედა
-ბოდიში-ამ სიტყვის გაგონებაზე ენა გადამეყლაპა ვერაფერი ვუპასუხე არ ველოდი მის ასეთ რადიკალურ შეცვლას გუშინ ღამით ეგ არ იყო რომ გამლანძღა და დამამცირა?!ხოლო ახლა თავისით მოვიდა და ბოდიში მომიხადა ნეტავი რა მოხდა ასეთი ასე რომ შეიცვალა ერთ დღეში?მან ჩემი გაკვირვებული მზერა რომ დაინახა ერთი კიდევ ამოიოხრა და გააგრძელა
-ვიცი რომ გიკვირს მეც მიკვირს ჩემი თავის ბოდიში არცერთი გოგოსათვის არსოდეს მომიხდია მაგრამ ვხვდები რომ ძალიან ცუდად მოგექეცი არ მინდოდა შენი დამცირება უბრალოდ გუშინ ნასვამი ვიყავი შენთან წყნარად მინდოდა დალაპარაკება და შენ რომ ჩხუბი დამიწყე ძალიან გავბრაზდი და თავი ვერ მოვთოკე ასე არასოდეს ვიქცევი ხოლმე-დაასრულა და ისევ მე შემომხედა თვალებ გაფართოებული ვუყურებდი და ძლივს ამოვილუღლუღე
-არაუშავს-ჩემგან პატიება ახლა მას გაუკვირდა ძალიან არვიცი ალბათ ელოდა რომ ისევ გავლანძღავდი და ვეჩხუბებოდი მაგარამ მე ასეთი არ ვარ თუ ადამიანმა გულწრფელად მომიბოდიშა მართლა ვივიწყებ წყენას ახლაც მის თვალებში სინანული დავინახე და მხოლოდ ამიტომ ვაპატიე ის კი ისევ მომიბრუნდა
-იქნებ გვემეგობრა ესეთი შემთხვევები აღარ იქნება მართლა-მოთხრა და დამელოდა როდის ვუპასუხებდი მე კი ყals3ოველგვარი ყოყმანის გარეშე ვუთხარი
-კი რათქმაუმდა-ეს რომ ვთქვი მის სახეზე ბედნიერების სხივი აკიაფდა
-კარგი მაშინ გაგეცნობი მე დემეტრე ვიბლიანი 19 წლის-გამეცნო უცბად
-ბარბარე ყიფშიძე 17 წლის,უკვე qo1OJ9RaA წავედით ითახში რომ შევედი მარიამი დავინახე რომელიც ჩემ გამოჩენას ელოდა და როგორც კი დამინახა მომვარდა რა მოხდაო და მეც ყველაფერი მოვუყევი ის თავიდან გაფართოებული თვალებით მიყურებდა შემდეგ კი დაიწყო
-შენ და დემეტრე დამეგობრდიით?ვაუ ამის გარდა ყველაფერს ველოდი-თქვა და მერე ეშმაკურად გადმომხედა-ისე სიმპატიური ბიჭია დემეტრე ხო იცი-მითხრა და ჩაიხითხითა მე კიდევ ავწითლდი
-მარიააამ-ვუთხარი გაბრაზებულმა-კარგი რაა ადამიანი ახლა გავიცანი წესიერად და რადროს ეგ არის ნუ სიმპატიური და ლამაზთვალება კია მაგრამ მაინც-ჩავიხითხითე მე და მარიამს ეშმაკურად გადავხედე-ისე ხო იცი არც ძმაკაცები ყავს ნაკლებად სიმპატიური-ვუთხარი და მის აწითლებულ სახეზე ახლა მე გამეცინა
-კაი რა ბარბარეე-მომიბრუნდა მარი
-რა კაი რა მე თუ დემეტრე მეყოლება შენ მარტო ხო არ დარჩები?თან ერთი მომწონს შენთვის ძალიან აი ის ყავისფერთვალება უსიმპატიურესი ბიჭია ნუ არც მეორეა ნაკლები მარა შენ ყავისფერთვალება უფრო შეგეფერება-ვლაპარაკობდი და თან მარიამის გამომეტყველებაზე ვიცინოდი
-აუ ბარბარეე მეც მომწონს ეგ ბიჭი მარა თვითონ ყურადღებას არ მაქცევს და რა ვქნაა?-აბუზღუნდა მარიამი და თვალები ცრემლებით აევსო მის ამ რეაქციაზე მივხვდი რომ ეს მოწონებაზე მეტი იყო მაგრამ ჯობდა მარიამი თვითონ მიმხვდარიყო ამ ყველაფერს და მე არ ჩავრეულიყავი
-ჩემი კრასოტკა გოგო შენ ვის არ უნდა მოეწონო არ ინერვიულო კარგი?შენზე უკეთესს ვის უნდა შეხედოს მაგან მარა თუ მართლა ვერ შეგამჩნია დებილი ყოფილა ეგ და არც ღირს მაგაზე ნერვიულობა ახლა კიდე წამოდი გვიანია უკვე დავწვეთ თორე შემოგვივარდება უფროსი და რო ვერ გავიღვიძებთ სახლში დავრჩებით-ვუთხარი უკვე დამშვიდებულ მარიამს.
მეორე დღეს სანამ საჭმელად შევიდოდით დემე და მისი ძმაკაცები მოგვადგნენ
-მარიამ როგორ ხარ?-მომესალმა დემეტრე და გადამკოცნა
-კარგად შენ?-ვუპასუხე მეც
-კარგად,ესენკ ჩემი ძმაკაცები არიან გიგა და თემო-მიმითითა მის გვერდით მდგომ ორ ბიჭზე-ბიჭებო ეს ბარბარეა
-სასიამოვნოა ეს კი ჩემი დაქალია მარიამი
-ჩვენთვისაც-თქვეს ბიჭებმა და შემდეგ ისევ დემემ განაგრძო
-დღეს სადმე გაგვესეირნა ყველას ერთად,წამოხვაალთ?-მკითხა დემემ და ჩემს პასუხს დაელოდა
-კი კარგი იქნება ვთქვი მე რომელ საათზე?
-ექვსზე ჩამოდით და წავალთ-მითხრა დემემ
-კარგი მაშინ ავალთ ეხა ჩვენ ოთახში დავისვენებთ ცოტას-გავუღიმე მათ დამათაც გამიღიმეს,პირველად ვნახე დემეტრეს ასეთი თბილი ღიმილი და გულში სითბო ჩამეღვარა ძალიან უხდებოდა გულწრფელი ღიმილი და მეც ვხვდებოდი რომ ახალი დემეტრე უფრო და უფრო მომწონდა
დემეტრე
ბარბარეს დაველაპარაკე ბოდიში მოვუხადე და მეგობრობა შევთავაზე ძალიან გამიკვირდა როდესაც უპრობლემოდ მაპატია და მეგობრობაზეც დამთანხმდა ცოტახანი კიდევ ვისაუბრეთ და შემდეგ ოთახებისაკენ წავედით ოთახში დადებილებული და გახარებული შევედი ძმაკაცები დავისვი და ყველაფერი მოვუყევი ისინიც გამოშტერდნენ
-ეგ გოგო სერიოზულად მომწონს-ვთქვი და ძმაკაცების რეაქციას დაველოდე მათ თვალებში გაკვირვება და სიხარული ერთად ამოვიკითხე.გიგამ გახარებულმა დაიწყო საუბარი
-აუ რას გაასწორებს ძმაკაცებს დაქალები რო გვეყოლება შეყვარებულები-გადაიხარხარა გიგამ-მარა მარიამს ვერა და ვერ დავუახლოვდი როდესაც მინდა რომ მივიდე გავეცნო ენა ჩამივარდება ხოლმე და ვეაღარაფერს ვიძახი-თქვა დამწუხრებულმა მეც დავსევდიანდი რადგან ვხედავდი რომ გიგას სერიოზულად მოსწონდა მარიამი უცბად რაღაც აზრი მომივიდა და წამოვიყვირე
-აუ ძაან მაგარი აზრი მომივიდა და ამის შემდეგაც თუ ვერ გაიცანი მართლა ძაან მაგარი ს... იქნები შენ ძმობას ვფიცავარ
-ამოღერღე შ.ჩ... მოვკვდით-წამოიძახა გაბრაზებულმა თემომ მაგრამ მე მისთვის ყურადღება აღარ მიმოქცევია და განვაგრძე
-მოკლედ მე და ბარბარე ხო დავმეგობრდით ხოდა შემიძლია ვუთხრა ან გავისეირნოთ ან სადმე წავიდათ თქო რა და იმას მარიამს წამოვაყვანინებ და თქვენ ორს მე წამოგიყვანთ მოკლედ ჩვენ ისე ვიზავთ რომ თქვენ ორნი ცოტახანს მარტო დარჩეთ და მაშინ უნდა უთხრა რა-დავასრულე და გიგას გავხედე რომელიც მადლიერი მზერით მიყურებდა შემდეგ კი დაიწყო
-აუ ძმა ხარ რა დემე ჯიგარი ხარ რა-ვერ მალავდა ემოციებს იმ დღეს ლუდები დავლიეთ და მალევე დავიძინეთ
როგორც კი დილა გათენდა დაბლა ჩავედით და მარიამი და ბარბარე რომ დაცინახეთ სამივე ერთად დავადექით და შევთავაზეთ გასეირნება ისინიც დაგვთახმდენენ და შეკრება ექვს საათზე დავნიშნეთ