ცხოვრება შესაძლოა სულ გტკიოდეს ადამიანს,მაგრამ ტკივილიან ცხოვრებაშიც იხურება ერთი კარი და იღება ახალი,ახალი ტკივილებით და მინიმალური ბედნიერებით.
ალექსი სახლში არ იყო რომ მოვედი.მუხლამდე შავი სადა კაბა ჩავიცვი,წელში გამოყვანილი და ზურგზე ოდნავ ამოღებული...საგულდაგულოდ გავიკეთე მაკიაჟი,თმა გვერდზე გადავიყარე და შავ მაღლებში ჩავყე ფეხი. ვუყურებდი ჩემს თავს სარკეში და ვერ ვცნობდი,რატომ ვაკეთებდი ამ ყოველივეს....,კარზე კაკუნი გავიგე,არაფერი მითქვამს,ცოტახნის მერე კარი გაიღო და ნაკაშიძე შემოვიდა რაღაც წითელი ყუთით ხელში.
მომიხალოვვდა წელზე ხელი მომხვია და სარკეში მზერა ერთმანეთს გავუსწორეთ.
-ულამაზესი ხარ... მთელი გრძნობით უთხრა ალექსმა და ყურთან ახლოს აკოცა.
არაფერი მითქვამს მან კი ეს არაფრად ჩააგდო და განაგრძო...
-არ მეგონა თუ დაბრუნდებოდი კიდევ...
-მე შენ არასდროს შეგარცხვენ,შენ ჩემი ქმარი ხარ,მე კი შენი ცოლი...საბუთებზე მაგრამ მაინც... ვუთხარი და მოვიშორე სხეულიდან მისი ხელები.
-მართალი ხარ.რაღაც მინნდა გითხრა...
-გისმენ...ტუშს ხელი დავავლე და წამწამების დაგრძელებას მივყე ხელი...
-ჩემებმა არ იციან უკვე ხელი რომ გვაქვს მოწერილი,რეესტრშიც ამიტომ არ გავატარე შენი ხელმოწერა ქორწილის დღეს კვლავ მოვაწერთ მერე ხელს.
-დაჟე ქორწილიც გვექნებაა?! შემოვბრუნდიი უკან და ისე შევხედე მასაც კი გაუკვირდა ჩემი ასეთი მზერა.
-რატომაც არაა,მე ალექსანდრე ნაკაშიძე ვარ,ზურა ნაკაშიძის ერთადერთი ვაჟი... მეცინებოდა გულში,როგორ შეეძლო მისი გვარით ასე ეამაყა მათ ხომ უამრავი ლაქა ჰქონდათ...თავად მასსაც კი...
ნუკამ შემოყო თავი უეცრად ოთახში.
-ბატონო ალექსს,სტუმრები მოვიდნენ.
-მაადლობა ნუკა,ჩამოვალთ ახლავე.
მერე კვლავ მომიახლოვდა იმ წითელ ყუთს თავი ახადა და დაჟინებული მზერა მომაპყრო. ულამზესი ბრილიანტის თვლებით გაწყობილი კოლიე იყო.
-მოგწონს? ისე მკითხა თითქოს დიდი სიყვარულით ჰქონოდა ჩემთვის შერჩეული ეს კოლიე.
-ულამზესიაა...ვერ დავუკარგე გემოვნება.
-გაიკეთე ...თვითონაც მეხმარებოდა გაკეთებაში და როდესაც საქმეს მოვჩით. ხელი გამომიწოდა და მანიშნა წავიდეთო.
საფეხურებზე ჩავდიოდი და ზიზღი მიპყრობდა არ გაცნობილი ალექსისი ნათესავების მიმართ. ბოლოს საფეხურიც ჩავიარეთ და ალექსის მიესალმა მის ნათესავებს.
-გაიცანით,ეს არის ნინუცა გედენიძე,ჩემი საყვარელი ქალი,ჩემიი სიამაყე და ჩემი საცოლე! მოვითხოვ ყველამ სცეთ უდიდესი პატივი და დაიმახსოვროთ რომ ის ჩემი ქალია,ჩემი საყვარელი ქალი! ისე ამბობდა ამო ყოველივეს გადამკვდარი ეგონებოდა ვინმეს ჩემი სიყვარულით.
მერე სათითაოდ გამაცნო ყველა დედამისმაა,ნანამ გადამკოცნა და უცნაურად გვისურვა ბედნიერება.
ზურას აქამდეც ვიცნობდი და ჯელტმენურად უზარმაზარი თაიგული მომართვა და ხელზეც მეამბორა,მერე კი ძლიერად მიმიკრა გულზე და საჯაროდ გამოაცხადა.
-ეს ჩემი საამაყო რძალიაა... გაგიცანი თუ არა მივხვდი რომ შენი მსგავსი რძალი მინდოდა ერთადერთი ვაჟისთვის! შუბლზე მხურვალე მაკოცა.
ყოჩაღ შვილო,შენ საუკეთესო ქალი შეარჩიე ჩვენს რძლად და შენი ცხოვრების თანამგზავრად!
ალექსი გადაეხვია მამას და ვიგრძენი რამხელა სიყვარული ჰქონდათ მათ ერთმანეთის მიმართ.
კვლა განაგრძო ალექსმა მისი ახლობლების გაცნოობა,ბოლო ნათესავიც გამაცნო და ის აღმოჩნდა ალექსის და, ნინო,ჩემი სეხნია თუცა ჩემზე დიდი და გამოცდილი,მგონია რომ სიამაყე ნაკაშიძეებს სისხლში აქვთ,რადგან ნინო მგონია,რომ ალექსანდრეზე უფრო ამაყი იქნებოდა. ველოდი იმას რომ დემეტრე მოვიდოდა და ამ ფიქრებში ვიყავი გართული,რომ თითქოს ალექსი მამა ფიქრებს მიმიხვდა.
-დემეტრე და მისი ოჯახობა სად არის? აღარ მოდიან? ნინო შვილო დაურეკე.
ნინომაც უყოყმანოდ აიღო ყურმილი რამდენიმე წუთიანი საუბრის შემდეგ დაბრუნდა და განაცხადა.
-დემეტრე მალე წამოვა,რაღაც საქმეზე ყოფილა გასული..... არ დამელოდოთო დამაგვიანდება მაგრამ აუცილებლად მოვალო.
-ნეტავ სულ არ მოვიდეს,ჩაილაპარაკა ჩემმა მამამთილმა და სუფრისკენ გაგვიძღვა. უამრავი სადღეგრძელო ითქვა ჩვენი მიმართულებით,მეკითხებოდნენ ალექსის ბიძაშვილები ათას რამეს,ზურაც არ მაძლევდა ფიქრის საშუალებას რატომღაც მისდამი საოცარ გრძნობას განვიცდიდი თბილს და მამა-შვილურს.
მინდოდა მეტირა ცრემლები მახრჩობდა,მაგრამ ამაყად მაინც თავი აწეული მქონდაა....პირველად უნდა მენახა ჩემი ძმის მკვლელი,ძმის რომელიც სამყაროს მერჩია,ძმის რომელიც ყველაზე სუფთა და კეთილი ადამიანი იყო ამქვეყანაზე... ალექსის ქცევებზე უფრო მეტად მეშლებოდა ნერვები და მინდოდა იქვე მიმეკლა. ამაყობდა ჩემით,მის საანათესაოს ჩემს ამბებს უყვებოდა და ჩვენს სიყვარულზე საუბრობდა, ორმხრივ სიყვარულზე,რომელიც მისი თქმით საოცარი იყო,თუმცაღა ორივემ ვიცოდით რომ ის არ არსებობდა და მხოლოდ მე განვიცდიდი სიყვარულს მისდამი.
კარგა დრო გავიდა უკვე,ისინი არ ჩანდნენ,სული მეხუთებოდა და ერთი სული მქონდა აქედან ცოტახნით მაინც გავსულიყავი.
-ალექს,თავი ძაალიან მტკივა, მაღლა ავალ,წამალს დავლევ და ცოტა ხანში ჩამოვალ.
-გინდა გამოგყვე? სახეზე გავარვარებული ხელიი დამისვა და თმა გადამიწია.
-არა უხერხულია,შენ დარჩი. ვუჩურჩულე,ბოდიში მოვიხადე და სასტუმრო ოთახი დავტოვე.
სარკეში ჩემს თავს ვუყურებდი და სიბრალული პირველად ვიგრძენი ჩემი ბედის მიმართ. ტკივილმა როგორ გამაძლიერა?! ადრე ერთი უსუსური გოგო ვიყავი დღეს კი რამდენ რამეს ვუძლებ და ვიტან ვინ იცის... რა იქნება ხვალ?! ჩემი ძის მკვლელთან ერთად როგორ უნდა ვიცხოვრო მართლა ერთ ჭერ ქვეშ?! მართლა მოკლა ალექსმა ვინმეე?! მართლა ნარკომანი იყოო? მართლა აწიოკებდა ოჯახებს დემეტრესთან და ბიძამისთან ერთად?! მებადებოდა უამრავი კითხვა და პასუხები არ ჩანდა. თავი გადავაქნიე და სამზარევლოსკენ წავედი.
-ნუკა რასშვრები?
-ჭიქა-თეფშს ვამზადებ ბატონი დემეტრე და მისი ცოლი მოვიდნენ...
-რაა? სად არიან ახლაა? წყლის დალევას ვაპირებდი მაგრამ ჭიქა საწყის პოზიციაში დავაბრუნე.
-ბატონი დემეტრე უკვე მაგიდასთანაა,ქალბატონი მართა კი საპირფარეშოშიაა, დათა ჰყოლიათ ავად და მაგიტომ დაგვიანებიათ.
-დათა ვინაა? ნუკასგან ვიღებდი იმ ინფორმაციას რაც ჩემი გეგმის განხორციელებაში დამეხმარებოდა.
-მართას და დემეტრეს შვილია.
-კარგი საქმეს მიხედე ნუკა და ვითომ არაფერი მიკითხავს და არ მინახიხარ კაი?!
-კარგი ქალბატონო. სამზარევლო დავტოვე და პირველ სართულზე მდებარე საპირფარეშოსკენ ავიღე გეზი,მივხდი რომ მართა იქ იქნებოდა. მანაც არ დააყოვნა და ცოტა ხანში კარი გააღო,რომ დამინახა,ყველა გრძნობა აესახა ერთად სახეზე.
-რა იყო ლეჟავა ვერ მიცანი?! სარკასტულად ვუთხარი ღიმლიანმა.
-შენ....შენ......შეუძლებელიააა....ნინუცააა... ბლუკუნებდა მართა.
-ხო,მე ვარ მართა,ნინუცაა! ახლა გამომყევი ჩუმად და უსიტყვოდ.
კოლიდორის ბოლოში მდებარე ოთახში შევიყვანე და კარი გადავკეტე.
-შენ აქ საიდან ნინუც? მართამ ისეთი შეშინებული და საცოდავი ხმით მკითხა გეგონებოდათ ბუზს არ აღვიძებსო.
-მე საიდან მოვხვდი აქ?! მე ალექსის საცოლე ვარ... შენ გინდოდა მარტო ნაკაშიძეების რძლობა აბა მარტოს?!
-ყველაფერი ისე არაა როგორც...... სიტყვა გავაწყვეტიე და ხელში ხელი წავავლე.
-ეს როგორ გაბედე მართა? როგორ გააკეთე ეს? გიორგის ხომ მართლა უყვარდი? მისი სიყვარული ფეხქვეშ როგორ გათელე და თან სასიკვდილოდ როგორ გაიმეტე!
-ყველაფერი ისე არაა როგორც გგონია ნინ! მართას ცრემლები მოდიოდა და ჩემი ხელიდან მისი ხელის განთავისუფლებას ცდილობდა.
-თუ ეს ნაგავი დემეტრე გიყვარდა ჩემს ძმას რას გადაეკიდე,რა გინდოდა მისგან? რატომ მოაკვლევიენე? რატომ არ უთხარი არ მიყვარხაროო,რატოომ?
-მე გიო მიყვარდაა,მართლაა...
-გიოს სახელს ნუ ახსენებ,ნაგავი ხარ! იაფფასიანი ბორდელის ქალი არ გააკეთებს იმას რაც შენ გააკეთე,შენ გული არ გაქვს...შენ არ იცი რა არის სიყვარული,არ იცი რა არის ღირსება,იმიტომ რომ ნატამალი არ გაგაჩნია მისი. მიყვარდაო როგორ ამბობ გოგო,როცა სასიკვდილოდ გაგვიმეტე ორივე,თუცა მე იმ შენი ქმრის ძმაკაცს უნდა ვუმადლოდე რომ გადავრჩი. რა დაგიშავეთ მართა რაა?! აღარ გვქონდა ბევრი ფული და არ გაკმაყოფილებდა ჩვენი ქონება ხომ?!
-ასე არაა ნინ,არაა! მართა ტირილს არ წყვეტდა.
-კრინტი არ დაძრაა! გაგანადგურებ მართა. გიოს სულსს გეფიცები გაგანადგურებ! ხომ იცი გიორგი როგორ მიყვარდა,ხომ იცი რომ მისგამო ყველაფერს გავაკეთებ,ფეხებზე ჩემი სიცოცხლე გაგანადგურებთ. განგაცდევიებ იმ ტკივილს რაც დედაჩემს და ჩემს ოჯახს განგვაცდევიე. საყვარელი ადამიანის დაკარგვა რა გრძნობაა მიხვდები. არ გეშინია შენს შვილს რომ რამე დაემართოს?!
-შენ საიდან იცი დათაზე?კიდევ უფრო შეშფოთებულმა მკითხა.
-ამას მნიშვნელობა არ აქვს...არ გეშინია შენს შვილს რომ რამე დაემართოს?! აი,მაგალითად ერთ დღეს გაქრეს,სამუდამოდ...
-არა ნინუცა,არაა ეს არ ქნა გეხვეწები,გემუდარები! მუხლებზე დაეშვა მართა და მევედრებოდა უმოწყალოდ.
შენ ასეთი არ ხარ,ამას არ იზამ,შენ გიოსავით კეთილი ხარ....
-გიოს სახელს ნუ ახსენებთქოო...ამ დროს ძახილი გაისმა. „მართა“
ალბათ შენი ქმარიაა,ახლა მე დავიმალები,შენ ცრემლებს მოიწმენდ და ვითომ არაფერი ისე მოიქცევი გაიგეე?!
-დათუნას შეეშვი და ყველაფერზე თანახმა ვარ.
მე ფარდის უკან შევძერი და კარის გაღების მოლოდინში გავისუსე.
-აქ რას აკეთებ?! მკაცრმა ბარიტონმა,შემაკრთო...
-დათუნასთან დავრეკე...როგორ იყო მაინტერესებდა...
-კაი,წამოდი და ნუ ტირი ყველაფერზე ბავში კარგადაა,რძალი გავიცნოთ და თან ცნობები დავაზუსტოთ. კარი გაიხურეს და შვებით ამოვისუნთქე.
რამდენიმე წუთში,სასტუმრო ოთახში შევაბიჯე და კვლავ ბოდიში მოვიხადე, ჩემი კუთვნილი ადგილისკენ მივდიოდი,ისე ვითომ არც კი დამენახონ ახალ მოსული სტუმრები.
ალექსი უეცრად წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა. ხელი წელზე მომხვია და სხეულზე მიმიკრა.
-დემეტრე,მართა, გაიცანით ჩემი საცოლე,ნინუცა გედენიძე! მოვითხოვ უდიდესი პატივისცეთ და ისე მოეპყროთ როგორც ალექსს ნაკაშიძის საყვარელ ქალს შეშვენის.
ეს ჩემი ბიძაშვილია დემეტრე ნინუც...სიტყვა არ ჰქონდა დამთავრებული დემეტრე რომ წამოხტა ფეხზე,გააფთრებული.
-ესეიგი სიმართლეაა ეს?! ეს იგი გედენიძეე შემოგყავს ჩვენს ოჯახში რძლად? შენ სულ გააფრინეე?
-სიტყვები შეარჩიე და იცოდე ვის ელაპარაკები დემეტრე! ის რომ შენ ჩემზე უფროსი ხარ ძალაუფლებას არ გმატებს! მაქსიმალურ სიმშვიდეს ინარჩუნებდა ალექსი.
ეს ჩემი საცოლეეა და მოვითხოვ პატივისცეე,არავისში შეგეშალოს არც ის და არც მე! და შენი საქმე არაა ვინ გახდება ჩემი ცოლი! ეს ის ქალი ვინც მე მიყვარს და ჩემი ნაწილია! მაგრად ჩამჭიდაა ხელი, თანაგრძნობის ნიშნად და მანიშნა არ ინერვიულოო.
-არა ბიძიაა,თქვენ მაინც რატომ უშვებთ ამას?! ახლა ზურას მიადგა ალექსს რომ ვეღარაფერი უთხრა.
-მათ ერთმანეთი უყვართ დემეტრე,სიყვარულს კი ვერავინ და ვერაფერი დაუდგება წინ! და შენ თუ რაიმე საწინააღმდეგო გაქვს ან შენთვის შეინახე შენი აზრი ანდაც კარი იცი სადააცაა და ნახვამდის! ზურმაც ისე მშიდად უთხრა ეს ყოველივე,ძარღვი არ შეტოკებია შუბლზე.
-თქვენ მართლა გაგიჯებულხართ ხალხო! ეს როგორ შემოგყავთ ოჯახში,როგორ?! ყვიროდა დემეტრე.
მოძალადის და, და აგრეთვე მკვლელის შვილი. ამის დედის გამო მოკვდა მამაჩემი აღარ გახსოვთ?! ყველა გრძნობა ერთმანეთში ამერია,ის ბოლო მოთმინების ძარღვი გამიწყდა რაც კი შემრჩენოდა ამ ხნის განმავლობაში,ალექსის ხელიდან ხელი გავითავისუფლე და დემეტრესკენ წავედი.
-მამაშენი ადრევე სასიკვდილო იყო და აგრეთვე შენც! არ გაბედო და არასდროს ახსენო შენი ბინძური პირით ჩემი ძმის და დედის სახელი! შენ ვინ ხარ,რომ მათ ახსენებ ვინ?! ხმას ავუწიე. ყველა გაშეშდა,მიხვდნენ რომ მე სიმართლე ვიცოდი და ამან ყველა დააბნია.
როგორ ადანაშაულებ ჩემს ძმას მოძალადეობაში ვისზე იძალადა?!
-ჩემს ცოლზე და ამას მართა დაადასტურებს!მართას გახედა და მანაც უყოყმანოდ დააქნია თავი და ცრემლები გადმოყარა.
-ჩემი ძმა სიკეთის თეთრი ანგელოზი იყო ამ ქვეყანაზე და ალბად ამიტომაა ის დღეს უფალთან შენ კი იმის ღირასადც არ გთვლის უფალი მასთან იყო! შენ მკვლელი ხარ,მკვლელი! მამაჩემი, მამაშენმა მოკლა,ჩემი ძმა კი შენ მოკალი მამაშენის დახმარებით! მკვლელები ხართ და ამისთვის მოგეკითხებათ,თუმცა მამაშენს მოეკითხებოდა უკვე! ეს რომ ვუთხარი სახე უარესად შეეშალა,არ ეგონა ყოველივე თუ ვიცოდი და დაიბნა.
გიკვირს არა რომ გადავრჩი და დღეს შენ წინ ვდგავარ?! ვერ მომკალით არაა,მეც?! მკვლელი ხარ შენ და სიცოცხლის ფასად რომ დამიჯდეს გიოს სულს ვფიცავ,შენც და შენს ცოლსაც გაზღვევიებთ... სიტყვა არ მქონდა დამთავრებული დემეტრე ყელში მეცა და ის ძლიერ წამიჭრა ხელები....
-ადრე თუ ვერ მოგკალი,ახლა მოგკლავ და შენი ძმის კვალს გაუყვები! მიჩურჩულა.
ზურა მკლავებში ეცა ძმისშვილს....მთელი ძალით მიჭერდა დემეტრე ყელზე ხელებს.
ალექსმა ერთი დარტყმით დააგდო ძირს დემეტრე და ზემოდა მოექცა,თავისუფლება და სიმსუბუქე ვიგრძენი თუ არაა ყელზე მაშინვე გარეთ გავარდი და ცრემლებს გასაქანი მივეცი.
***************** ************* **********************
-როგორ გაბედე და ხელით შეეხე?! მე შენ გაგაფრთხილე დემეტრე და არ გესმის. უმოწყალოდ ურტყავდა ალექსი,როგორც იქნა ზურამ და მისმა ბიძაშვილებმა ააგლიჯეს დასისხლიანებულ პატარა ნაკაშიძე დემეტრეს და გააფრთრებული ალექსის დამშვიდებას შეეცადნენ.
ხელებს დაგამტვრევ მეორედ,რომ შეეხები,ის ჩემი ცოლია, ცოლი, გესმის?! მაგარი ტიპი თუ გგონია შენი თავი ცდები და ეს შენ კარგად იცი?! ნინო ჩემი სიამაყეე,ჩემი საფიცარი,ქალი რომელიც სიცოცხლეს მირჩევნია,მისთვის ყველაფერს გავაკეთებ და დავთმობ! მამაშენის და შენი ნაგვური ქცევების მონანიების მცდელობის მაგივრად აქეთ იმუქრები ისევ ხომ?! დემეტრე სულს ძლივს ითქვამდა და სისხლს აფურთხებდა. არავინ არ ეკარებოდა.
-ფეხებსაც ვერ მომჭამ,შენს ცოლს ვაგებიებ ყველაფერზე პასუხს გეფიცები! დემეტრე უკან არ იხევდა.
შენ კარგად იცი მე ვინვარ და ისიც კარგად იცი რისი გამკეთებელიც ვარ! რამდენიმე წელია რაც მივატოვე ის საქმიანობა რაშიც მამაშენმა და შენ შემიტყუეთ! მაგრამ მე ორივეზე მეტს მივაღწიეე,მაგ საქმეშიც კი....მე ერთადერთი კანონიერი ქურდი ვარ ასეთი ახალგაზრდა და შენ ამის შეგშურდა! თუმცა მე ამ ჭაობიდან ამოვედი და არასდროს დავბრუნდები მასში! არასდროს არავინ მომიკლავს,არასდროს და გეფიცები,ორივე ნინოს თავს ვფიცავ მოგკლავ მეორედ თუ ნინოს,ნინოს ოჯახს ან ჩემს ოჯახს გაეკკარები! დაიმახსოვრე რომ ნინო გედენიძე ალექსანდრე ნაკაშიძეს ცოლიაა,ცოლი რომელიც ყველაფერს ურჩევნია და იმდენად ძვირფასია ჩემთვის,რომ მისგამო კაცსაც კი მოვკლავ! სახიდან ოფლი მოიწმინდა ალექსმა ხელი გაითავისუფლა და ოთახი დატოვა. მაღლა სართულში ავიდა,თუმცა ნინო არსად ჩანდა. მერე ეზოში გავიდა და კარგახნის ძებნის შმდეგ, ერთი განაპირა ხის ქვეშ, მერხზე მჯდომი დაინახა ნინუცა. მისკენ წავიდა,მის წინ დაიჩოქა და მტირალი ქალი გულზე მიიკრა.
-ჩუუუუ....ყველაფერი დამთავრდა და კარგადაა! მხურვალედ აკოცა თავზე და მის თმებში თითები ახლართა. ქალმა რამდენიმე წუთის შემდეგ ცრემლები მოიწმინდა და მოშორდა მამაკაცის სხეულს.
სიჩუმე იმდენად საზარელი აღმოჩნდა რომ ალექსმა ითავა ისევ მისი დარღვევა.
-რატომ ხარ ჩუმად?! მიდი მეჩხუბე?! მიყვირე! დალეწე რამე! ხმა ამოღე ვერ ვიტან შენს სიჩუმეს,ეს სიჩუმე მკლავს ნინო! მისი სახე ხელებში მოიქცია და ლამპიონის ბჟუტავი შუქის ფონზე თვალებში ჩახედა. რამდენიმე წუთის მერე ქალის ტუჩები შეინძრა.
- რატომ უნდა გიყვიროო?! ეს ჩემი ბედია,ბედი რომელითაც ყველა თამაშობს და წერს ჩემს გარდა!
ალექსმა ვერაფერი უთხრა,ან რა უნდა ეთქვა....ისევ სიჩუმე ჩამოვარდა,რამდენიმე წუთის შემდეგ უკვე ნინომ დაარღვია დუმილი.
-ვინ ხარ ალექსანდრე ნაკაშიძე? გულწრფელად მითხარი. ნუ დამიმალავ ნურაფერს,გთხოვ,ამდენი ტყუილი მკლავს და მანადგურებს ხომ ხედავ?!
-შენ ალბად რაც გითხრეს ის გჯერა,ამიტომ რაიმეს თქმას აზრი არ აქვს.
-მე იმას დავიჯერებ,შენ რასაც მეტყვი. მართლა იყავი ნარკომანი? მართლა მოკალი კაცი? მითხარი. მე ამით არ გადამიყვარდები ერთჯერ უკვე გითხარი,მე ისეთს გიღებ როგორიც ხარ,მე სულ მეყვარები.
რამდენიმე წუთის შემდეგ ალექსმა დუმილი დაარღვია,ბადრ მთვარეს შეხედა და მოყოლა დაიწყო იმის რაც ტანჯავდა მუდამ.
უნივერსიტეტში რომ ჩავაბარე,თავში ამივარდა დიდი ქალქი და ახალი ქალაქი,თან ოჯახს მოვწყდი,მაშინ მამა და დედა აქ არ ცხოვრობდნენ. ჩემი და, უკვე პრაქტიკოსი ექიმი იყო და ყურადღებას ვერ მაქცევდა. ბიძაჩემი ზაზა,შაობას აწვებოდა,ამან მომხიბლა ხან რას მეუბნებოდა ხან,რას! ხომ იცი ჩემი მოტყუება მაშინ ადვილი იყო,ხშირად გითქვამს ბრიყვი ხარო და მართალი აღმოჩნდი. დემეტრემ მისი საძმო გამაცნო,ბიჭებს სხვანაირი გაგება აქვთ,თუ იმას არ გააკეთებ რასაც ისინი აკეთებდნენ სხვანაირად ხდებოდა მერეე,თითქოს ვითომ კაცობა გელახებოდაა! ამას შენ ვერ გაიგებ ახლა.
არავინ მყავდა ამ წყეულ ქალაქში,ძმაკაცებსაც მოვშორდი,დემეტრემ და ბიძაჩემმა მარწუხებში მომიქციეს...მაზიარებდნენ შავ-მაფიურ სამყაროს და მეტად და მეტად მძირავდნენ.
პირველა წამალი „კაი ბიჭობის“ გამო გავიკეთე,მეთქი ერთმა გაკეთებამ რა უნდა მიქნასთქო,თუმცა...... დედა მო****ნა ზუსტად ერთმა გაკეთებამ. ვიქეცი ნარკომანად, 2 წელი გაბრუებული თვალით ვუყურებდი სამყაროს და მე ეს არ მომწონდა უბრალოდ ისეთ სააქმეებს ჩავდიოდით და ვეხმარებოდი ზაზას და მის შვილს,არ შემეძლო უწამლოდ...იმ დიდი ტკივილს წამალი მიყუჩებდა მხოლოდ.
-მკვლელი ხარ ალექს?! მკითხველი მზერა მივაპყრე და მის სევდიან თვალებს თვალი ვერ გავუსწორე. ამოიხვნეშა და კვლავ განაგრძო მოყოლა,ვხედავდი როოგორ უჭირდა მისი წარსულის ლაქების ჩემთვის გაზიარებაა.
-ნინოს შეყვარებული ჰყავდა გიგაა,ბავშვობიდან უყვარდათ მათ ერთმანეთი და მეც ბავშვობიდან ვიცნობდი მას ნინო ჩემზე საკმაოდ დიდია მაგრამ,მე და გიგა სულ ვძმაკაცობდით. ერთი საქმე იყო,რაც მიზნად ჩემს სიკვდილს ისახავდა მიზნად თურმე,გიგამ ეს გაიგო და იქ მოვიდა სადაც არ უნდა მოსულიყო,ჩემთვის მოსახვედრი ტყვია მას მოხვდა და ადგილზე გარდაიცვალა! მე ჩემს თავს ვადანაშაულებ სულ რომ მე მოვკალი გიგა! გეფიცები მე არასდროს არავინ მომიკლავს!
-კი,მაგრამ...
-გთხოვ არ შემაწყვეტიო,უნდა დავამთავრო ბოლომდე უნდა ვთქვა სათქმელი.
ნინოს თვალს ვეღარ ვუსწორებდი,განადგურდა ჩემი და,სმა დაიწყო ნინომ და არაფერი დარჩა ძველი ნინოსგან.ყველაფერში მე მადანაშაულებდნენ გიგას მშობლები....ნინოს არასდროს დავუდანაშაულებივარ,გიგას სიკვდილში,ამბობდა რომ ეს უფლის ნება იყო,თუმცა მე სული საშინლად მტკიოდა.... ვუმატე ნარკოტიკის კეთებას და იმდონემდე მივედი კინაღამ გავიპარე, ერთ ჭაობს მოვშორდი და მეორეში ჩავეშვი....დემეტრე და ზაზა შევიძულე,მაგრამ წამალს უარესად მოვკიდე ხელი. გავანადგურე დედაჩემი და მამაჩემი...ბოლოს იმდენი ქნეს სისხლი გამომიცვალეს და ეს ბოლო წლებია გერმანიაში ვმკურნალობდი და ვცხოვრობდი.
ამ ყველაფრის მერე მოკვდა ძველი ალექსი,მხიარული,თბილი,ბრიყვი,ყველასი რომ სჯეროდა და ვიქეცი ნამდვილ მხეცად.
-ეს ყველაფერი როდის გაიგეე შენ?! მე ამ ყველაფერს საგულდაგულოდ გიმალავდი,მე შენი დაცვა მინდოდა,შენი და შენი ოჯახის. მე შენ იმიტომ...
-გაჩუმდი გთხოვ ალექს! ვიცი იმიტომ მომიყვანე ცოლად რომ დემეტრეს და მის მაფიას ჩემი მოკვლა უნდათ და არა იმიტომ რომ გიყვარვარ! დემეტრემ იმ დღეს ვერ აუსრულა მამამის წადილი და ახლა სურს შეასრულოს პირობა! ვიცი დემეტრემ მოკლა ჩემი ძმა ბიძაშენის თანამზრახველობით,მამაჩემიც ბიძაშენმა მოკლა,მაგრამ სინამდვილეში ორივე შემთხვევაში დედაჩემი მოკლა მან! მე გამადგურა,ჩემი ძმა გვერდში მდგომის გარეშე დატოვა და ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთში გვაცხოვრა!
თქვენ შეიძლება აპატიეთ მათ,მაგრამ მე ვერ ვაპატიებ! ვიცოცხლებ იმისთვის მხოლოდ რომ დემეტრეს და მართას გავუსწორდე,ჩემი სიცოცხლე ფეხებზე მ***ია!
მე მათთან ერთად ერთ ჭერ ქვეშ ვერ ვიცხოვრებ,მათთან ერთად ერთ სუფრას მხოლოდ იმისგამო ვერ მივუჯდები,რომ ვიცოცხლოთ მე და ჩემმა ოჯახმა. ეს არ შემიძლია,ალექს...ეს ჩემს ძალებს აღემატება,ეს ის ტკივილია რომელსაც არაფერი აყუჩებს. მე იმ აზრით ვიცხოვრე რომ მე მოვკალი ჩემი ძმა რეალობა კი სხვა ყოფილა,მტკივა სული მტკივა! არ შემიძლია ამ ყოველივეს ატანა!
მაადლობას გიხდი ყველაფრისთის,იმისთვისაც რომ მომიყევი სიმართლე შენს მეობაზე.
გთხოვ მანქანის გასაღები მომეცი,მე მივდივარ,რამდენიმე დღე მჭირდება იმისთვის,რომ გონს მოვეგო!
ალექსმა ცრემლებით სავსე თვალებით შეხედა და გასაღები ამოიღო შარვლის ჯიბიდან,მუჭში ჩაუდო ნინუცას,მერე საყვარელი ქალი მკერდზე მიიკრა და შუბლზე მიაკრო ლავასავით მხურვალე ტუჩები.....


ესეც 22 თავი
თქვენ მე მაძლიერებთ,უზომოდ მიყვარხართ ჩემო შოკოლადებო ......უმარავი შეტყობინება მივიღე,უდიდესი სიყვარულით იყო თითეული მათგანი გამსჭვალული,მაადლობა ამხელა სიყვარულისთვის .... ძაალიან,ძაალიან მიყვარხართ მე თქვენ