გადაგიყვარე სხვა შევიყვარე (4-5)
****** —მოდი ჩემი გოგო როგორ ხარ თავს როგორ გრძნობ? . —კარგად მანანა კარგად ვარ დღეს უნივერსიტეტშიც წავალ —დღეს დარჩენილიყავი სახლში —კარგად ვარ ხომ გითხარი ტყუილად რატომ დავრჩე შინ? მამა არ დაბრუნებულა ? —დილით ადრე მოვიდა და თავის ოთახშია... —კარგი წავედი მე კარგად —ჭკუით იყავი მარიამ! ********** უნივერსიტეტში შესვლილსას გოგონები მარიამს ერთინად გადაეხვივნენ —როგორ ხარ? თავს როგორ გრძნობ სახლში რატო არ დარჩი? მიაყარეს კითხვები გოგონებმა —დამშვიდდით კარგად ვარ,სახლში რატომ უნდა დავრჩენილიყავი? არ ვაპირებ ცხოვრებაზე ხელი ჩავიქნიო... მარტო თვითონ იცოდა ამ სიტყვების თქმისას რამხელა ტკივილის განიცდიდა... —მართალია პატარა... დემეტრეს ხმა მოესმა უკნიდა წელზე ხელი შემოხვია და მჭიდროდ მიიხუტა მარიამი! —მადლობა ჩუმად წარმოთქვა ეს სიტყვა მარიამმა ისე რომ მხოლოდ დემეს გაეგო —რისთვის? —გუშინ მარტო რომ არ დამტოვე მაგიტომ _სულელო!გგონია მარტო ოდესმე დაგტოვებ?არასდროს —ნახე ბიჭო რა ლამაზი გოგო მოდის ე შეხედე რა(სანდრო) —აუ ახალი ნაშა გაეძრო სანდრო ისევ დაიკარგება (ნუცა) —აი პროსტა უყურეთ რა რას ვიზამ(სანდრო) —მიდი მიდი დაამტკიცე რო მაგარი ხარ...(მარიამი) ვაიმე რა ეშველბა როდის უნდა გამოსწორდეს ნეტავი —ალბათ ოდესმე მოვა მაგის დროც(ტასო) ******** —გამარჯობა ანგელოზო როგორ ხარ?(სადრო) —პჰ ჩემნაირი ანგელოზი რამდენი გყავს —ერთადერთი ხარ —რამდენისთვის გითქვამს? —ამ სიტყვებს მხოლოდ შენ გეუბნევი ერთფეროვნება არ მხიბლავს... —იდიოტი ხარ გამატარე —მოიცა სად მიდიხარ? —დასასვენებლად იბიცაზე სად წავალ?იდიოტთან ერთად სულელიც ყოფილხარ ლექციაზე უნდა შევიდე —მოიცა ამ საღამოს რას აკეთებ? —რიგითი გოგო ნუ გგონივარ შენთვის არ მცალია ბაბნიკო! —ისე წახვალ სახელსაც.არ მეტყვი? —შენ წარმოიდგინე და არა ... *******" —რაო ბიჭო იმ გოგომ?(დემე) —რაოდა რიგითი გოგო არ ვარო...საუბარში ნინო ჩაერთო —სახელიც არ უთხრა ისე წავიდა...დამატა ნუცამ —ყველა იმ გოგოს არ გავს შენ რომ ხვდები სადრიკ გაიცინა ტასომ —კარგით ტო! რაგჭირთ იმ გოგომ პირველად გააკეთა ასე —იმედია უკანასკნელი არ იყო აქამდე ჩუმად მყოფმა მარიმმა ხმა ამოიღო ...წამოდით ლექცია დაიწყო —დარწმუნებული ხარ რომ შესვლა გინდა?(დემე) —კი არ ვაპირებ საკუთარ თავში ჩავიკეტო დამშვიდდი კარგად ვიქნები —კარგი პატრა ******* აუდიტორიაში შესვლისას სასიამოვნო სასურველი სუნი იგრძნო თვალი მოავლო იქაურობას და ფანჯარასთან ზურგით მდგარი ანდრეა შენიშნა —პატარა ქალბატონო ასე უნდა დავიწყება?უკნიდან ნაცნობი ხმა მოესმა —ლექსო? შენ აქ საიდან რა მაგარია მარიამი მივიდა და მაგრად მოეხვია ლექსოს ანდრეა შემოტრიალადა და ლექსო და მარიამი რომ დაინახა გაეღიმა მაგრამ ეტკინა იცოდა ლექსოსს დანახვა მარიამს იმ საღამოს გაახსენებდა.... —აქ როგორ მოხვდი? —რავიცი შენსავით მეც სწვლა მომწყურდა და... —ოჰ ლექსო —როგორ მომენატრე...სულ დამივიწყე ასე უნდა შენი შეყვარებულის დავიწყება?ამაზე მარიამს გაეცინა —სულ არ იცვლები რა ლექსო ისევ იგივე ხო? გაჩუმდი თორემ იფიქრებენ მართლა შეყვარებულები ვიყავით... მარიამმა ლექსო ანდრეასგან გაიცნო მაშინაც ხომ ლექსომ იხსნა..არა ამის გახსენება არ უნდოდა ...ლექოს სულ იმას იმეორებდა ჩემი შეყვარებული ხარო ყველას ეგონა რომ ასე იყო უცხოები იჯერბდენე .ამაზე იმდენი უცინიათ —მოიცა უნდ დაიჯერონ აბა რა, დაუჯერებელი რა ვთქვი? —კარგი თორემ იმ მოხუცი ქალის ამბავი მონაგონი იქნება —აი ეგ არ დამავიწყდება არასდროს ეხაც მტკივა მისი დარტყმული... უარესის ღირსი იყავი რა გეგონა აბა ქალი გააგიჟე... —ეგ კიდევ გახსოვთ?საუბარში ანდრეა ჩაერთო მარიამმა რაღაც ამოუცნობი ტკივლი იგრძნო მისი ხმის გაგონებისას მაგრამ არ შეიმჩნია —მაგას რა დაგვავიწყებს(ლექსო) —რა მოხდა ასეთი რომ ვერ ივიწყებთ საიდანღაც დემე გამოჩნდა —დემე....შენ ლექცია არ დაგეწყო? —დაწყებამდე შენი ნახვა მინდოდა პატარა —მე ლექსო ვარ ეს ანდრეაა შენ? დემე? —ხო დემე ...რას ვერ ივიწყებთ? —გრძელი ამბავია ლექცია რო დამთავრდება კაფეტერიაში ჩავიდეთ და იქ მოგიყვებით ეს თქვა ლექსომ და თავისი ადგილი დაიკავა —მართლა კარგად ხარ? ეს თქვა და ანდრიას გახედა რომელიც ლექსოსკენ მიდიოდა —კი მართლა კარგად ვარ —ეს ლექსო ვინაა? —ეს? ეს კლოუნია ცირკიდან გამოიქცა... —სერიოზულად გეკითხები —ანდრეას ძმაკაცია ძალაინ კარგი ადამიანია ჩემი მეგობარია იმედია ერთმანეთს კარგად გაუგებთ.... —იმედია წავედი ..დროებით ****** ლექციიის დასრულების შემდეგ კაფეტრიაში ისხდნენ ყველა ...მხოლოდ ლექსო ანდრია და მარი არ ჩანდნენ... ლექსოს მარიამისთვის ხელი ჰქონდა გადახვეული და ისე მოდიოდა მერე ხელით კი რაღაცას უხსნიდა უკან ანდრეა მოჰყვებოდათ ნელი ნაბიჯებით —ბავშვებო გაიცანით ეს ლექსოა ჩემი გიჟი მეგობარი რომელიც ცირკიდან გამოიქცა და ჩვენს უნივერსიტში ჩვენს ფაქულტეტზე მოხვდა რაგბისტია...ლექსო ესენი ჩემი მეორე მეები არიან ტასო ნუცა და ნინო...ესენი კი სანდრექსა და დემეტრე რომელსაც უკვე იცნობ ისინი ჩემი ძმები და მეგობრები არიან —სასიამოვნო თქვა ლექსომ და იქვე ჩამოჯდა...მარიამიც გვერდით მიუჯდა ანდრია? ანდრია იქვე უხმოდ იჯდა და უსმენდა ბავშვებს და დრო და დრო თვალს მარიამისკენ აპარებდა —დაიწყეთ ეხა...რას ვერ ივიწყებთ(დემე) —ხო ახლავე მე დავიწყებ (მარიამი) —ლექსოსთან ერთად ვსეორნობდი ყველას შეყვარებ....ბი ვეგონეთ ეს სულელი სულ იძახდა ჩემი შეყვარებულიაო ყველას ეჯერა ვინც არ იცნობდა თუ იცნობდა ხოდა გადაწყვიტა გაეღადავა თავისი ჭკუით მაგრამ ვაი იმ ღადაობას....ჩვეულებრივად მივუყვებოდით ქუჩას ამ დროს ლექსომ იქვე ყვავილების გამყიდველი დაინახა მასთან მივიდა და ჩუმად მითხრა თამაშში ამყევიო..იქ მივიდა და ერთი თაიგული იყიდა და გამომიწოდა... —რამდენჯერ მითქვამს რომ შენი ნაჩუქარი ყვავილები არ მჭირდება ლექსო(მარიამი) —კარგი რა მარ..ხომ გითხარი რო გაივლის დრო და შეგიყვარდები ვის არ მოსვლია —რა ბიჭო რა რა ვის არ მოსვლია ერთი ეგ მითხარი საკუთარი ძმის შეყვარებული მოიტაცე და იძახი შეგიყვარდებიო ...ქალბატონო დამეხმარეთ რა ამ შეშილმა მომიტაცა და ერთი თვეა არაფერს მაჭმევს მხოლოდ წყალზე ვყავარ და სუფთა ჰაერზე დავყავარ რო არ მოვკვდე ველურია ახლა კი ურცხვად მიწვდის ვარდებს არადა იცის რომ ვარდებზე ალერგია მაქვს. —გოგო!რამდენჯერ გითხარი ხმა ჩაიკმინდე ნუ ლაპარაკონ ბევრს...ამ დროს ლექსომ ხელი სწრაფად წამოიღო ჩემს კენ ვითომ დარტყმას აპირებდა როცა რაღაც ცივი გადაესხა თავზე მივიხედე და რას ვხედავ ეს მეყვავილე თავზე წყლით სავსე ჭურჭელით ადგას და ლექსოს თავზე ასხავს თან რაღაცას ბუტბუტებს მერე უცებ საიდანღაც ჯოხი გადმოიღო და დასარტყმელად მოემზადა და თან მითხრა გაიქეცი შვილი ამ არაკაცს მე მოვლი ბედნიერი იაყვი და გახსოვდეს რომ ცხოვრებაში ასეთი იდიოტიები კიდევ ბევრი შეგხვდება და ჯოხი მოიმარჯვრ და თავი გაუჩეჩქვე ამის გაგონებიას ადგილს სწრაფად გავიქეცი სიცილის ძლივს ვიკავებდი შორიდან ვუყურუბდი როგორ ურტყამადა ჯოხს ქალი ლექსოს —ეს ქალბატონი რომ გაიქცა და მეყვავილესთან დამტოვა მეგონა მომკლავდა ის ქალი თან მეცინებოდა თან მეშინოდა არ მოვეკალი ქალმა ჯოხი რამდენჯერმე ფეხზე დამარტყა ნაყიდი ვარდები თავში დამცხო და მითხრა გოგოებთამ თამაში არ გაბედო თორემ ვერ გადამირჩებიო...დრო ვიხელთე და სწრაფად გავიქეცი მარი უკვე სიცილისგან ძირს ხოხვდა ძლივს გავაჩერე —ნეტა მაგ დროს დაგენახათ ლექსოს საცოდავი სახე თვალები შრეკის კატას უგავდა ისეთი სააცოდავი იყო... —ეს ჩემზე სულელი ყოფილა სიცილისგან გალურჯებული სანდრო ჩაერთო საუბარში... ბავშვებმა იმდენი იცინეს ვეღარ ჩერდებოდნენ სიცილი მხოლოდ მაშინ შეწყდა როცა მარიამის ტელეფონმა დარეკა ნომერს დახედა და სახე გაუბრწყინდა ლექსომ ტელეფონი ხელიდან ააცალა და ნომერს დახედა... —ვინ არის ლუკაჩო?გინდა მაეჭვიანო გოგო —ეე ბიჭო ტელეფონი მომეცი თორე მეყვავილე მონაგონი იქნება... მარიმ ტელეფონს წაართვა და მოშორებით გავიდა და უპასუხა... ლუკა მათი კიდევ ერთი მეგობარი იყო უკვე ორი თვეა ლონდონში იყო წასული სასწავლებლად და არ ენახათ ყველას ძალიან უყვარდა...მარიამთან განსაკუთრებული დამოკიდებულება ჰქომდა რატომ?! არვიცი ამას დრო გვიჩვენებს —ლუკ...როგორ ხარ? —კარაგად მარია შენ? ასე მხოლოდ ლუკა ეძახადა —მეც კარაგდ ლუკ...მომენატრე სულელო ბავშვო —მეც ჩემი გოგო მეც ამიტომ ერთ კვირააში ვბრუნდები —რა?. მართლა?აუ რა მაგრად გამახარე —ხო მარია ძაან მომენატრე და. კაი ჩემი გოგო წავედი ეხა და მალე გნახავ.. —კაი ლუკ .. მოტრიალდა რათა ბავშვებთან მისულიყო და იქვე მდგომი ანდრია დაინახა... —ფერია!.როგორ არ უნდოდა კიდე გაეგო ეს სიტყვა მისგან ისევ ისევ ტანში ჟრუანტელი უვლიდა —რა იყო —სულ ცოტახნით გამომყევი დალაპარაკება მინდა —კარგი დამელოდე გარეთ და მოვალ.. . —ბავშვებო ლუკამ დამირეკა ერთ კვირაში ჩამოვა რა მაგარია.. —ვა რა კაია ტო!აუ პირველი შენ რა პონტში დაგირეკა ტო(სანდრო) —რავიცი ისე არ შეილება რა იყო ეჭვიანობ? — მე რა პონტში არა ხომ ვამბობ რო უყვარხარ —რა სულელი ხარ ვიცი რომ ვუყვარვარ მეც მიყვარს როგორ თქვენ... ცოტახნით გავალ და სანამ მეორე ლექცია დაიწყება დავბრუნდები —დარწმუნებული ხარ ეჭვნარევი ხმით თქვა დმეტრემ —ნუ ღელავ კარგად ვარ ხომ იცი ადრე თუ გვიან მომიწევდა —კარგი თუ რამეა აქ ვარ! —ვიცი დემე ვიცი... ****"***** —გისმენ, ბევრი დრო არ მაქ ლექცია მალე დაიწყება —მარიამ ვიცი საშინლად მოვიქეცი თავი ნამდვილი არაკაცი მგონია ვიცი რომ შევცდი არ უნდა დამეტოვებინე მართალი იყავი სიყავრული ყველაფერს გაუძლებს გთხოვ მაპატიე ვცადოთ კიდევ ეეთხელ ერთი შანსი გთხოვ ფერია! —ამას როგორ მეუბნევი რაც გააკეთე მის მერე როგორ ამბობ რომ გიყვარვარ როგორ მთხოვ გაპატიო? შენ მაშინ დაამთავრე ყველაფერი როცა ლანას დაუჯერე და ჩემში ეჭვი შეიტანე მის მერე კი რა ჩაიდინე?ამის გახსენებაც არ მინდა ლექსო რომ არ მოსულიყო წარმოგიდგენია რა მოხდებოდა? —ვიცი მარიამ ვიცი მაპატიე გთხოვ ჩვენი სიყვარულის ხათრით —რომელ სიყვარულზე ლაპარაკობ?,გიყვარდი? ოდესმე გიყავრდი?ვინც უყვართ ასე არ იმეტებენ ამდენი ტკივილისთვის არ იმეტებენ. ყოველი წვიმიანი საღომს დროს ტანში ისევ უსიმაოვნოდ მცრის და შიში მიპყრობს... —ვიცი საშინლად მოვიქევი მაპატიე გთხოვ —მე დიდი ხნის წინ გაპატიე მაგრამ ვერასდროს დავივიწყებ ამ ყველაფერს გაპატიე მაგრრამ ვერ დავივიწყებ გემსის ვერა —გთხოვ იმ სიყვარულის ხათრით ერთი შანსი —რომელი სიყვარულის? ჩვენი სიყვარული იმ ღამეს მოკვდა ... ისევ მიყვარხარ მაგრამ არა ისე როგორც ადრე სიყავრული ტკივილმა მონატრება სიცარიელემ უშენობა მეგობრებმა შეავსეს ახლა როცა შევეჩვიე რომ უშენოდ უნდა მეცხოვრა გამოჩნდი და მთხოვ გაპატიო და შანსი მოგცე ხვდები მაინც რას მთხოვ? არადროს აღარ ვიქნებით ჩვენ ერთი მთლიანობა ეს ყველაფერი მხოლოდ ზღაპარი იყო ტკბილი მოგონებებით და ცუდი დასასრულით ახლა კი მაპატიე უნდა წავიდე ლექცია დაიწყო —ფერია...გთხოვ არ წახვიდე უშენობას ვერ გადავიტან —გადაიტან ანდრეა გადაიტან... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
