და აი დადგა თოთხმეტი სექტემბერი სკოლის ბოლო წლის პირველი დღე ძალიან ეზარებოდა ლილეს სკოლაში წასვლა მაგრამ რა უნდა ექნა პირველივე დღეს ხომ არ გააცდენდა? ამიტომაც ზლაზვნით წამოდგა და ჩაცმას შეუდგა ბოლოს სრულიად გამზადებული სასააუზმოდ ჩავიდა დილით მოსამსახურეები არ მოდიოდნენ ადრიანად ამიტომ სულ თავად საუზმობდა თანაც საჭმლის კეთება ძალიანნ უყვარდა და ყველანაირ საჭმელს კარგად აკეთებდა რათქმაუნდა ახლა მხოლოდ საუზმით შემოიფარგლებოდა სულ დამავიწყდა მომეყოლა ეს გოგო არის ლილე იაშვილი 17 წლის ყავს დედა(ლიკა),მამა(თემო) და ტყუპისცალი ცოტნე მამამისი წარმატებული ბიზნესმენია ხოლო დედამისი პროფესიით იურისტია მაგრამ როცა დაორსულდა საქმეს თავი მიანება ასე რომ ახლა უმუშევარია ლილე და ცოტნე ძალიან გვანან ერთმანეთს ორივეს ქერა თმები და მწვანე თვალები აქვთ ძალიან მხიარული და ნიჭიერები არიან ორივე გამოირჩევა თავისი კარგი გარეგნობით ლილეს და ცოტნეს შესანიშნავიურთიერთობა აქვთ ყველაზე მაგარი და-ძმა არიან მთელს სკოლაში ლილეს ყავს საუკეთესო დაქალი ელენე რათქმაუნდა მეგობრები ბევრი ყავს მაგრამ ელენე მისთვის არაბიოლოგიური დასავითაა ყველაფერე იცის ლილეს შესახებ და მანაც ყველაფერი იცის ელეს შესახებ დღის 3/4 ერთად არიან და ერთობიან ელენეს ყავს შეყვარებული რომელიც სიგიჟემდე უყვარს აი ლილე კი უკარებაა შეყვარებული არასოდეს ყოლია და არც ყვარებია ბევრი თაყვანისმცემელი კი ჰყავს მაგრამ არც ერთი არ მოწონს სიყვარულზე ხომ ლაპარაკი ზედმეტია მოკლედ დახასიათება ძალიან გამიგრძელდა ამიტომაც ისევ ამბის მოყოლას განვაგრძობ.ლილემ მალევე ისაუზმა და ელენეს დაურეკა გამოგივლი და დაბლა დამხვდიო თავისი მანქანის გასაღები აიღო და უცებ მივიდა ელენეს სახლთან გოგო ჩაისვა და სკოლისაკენ გაუყვა გზას მალევე მივიდა იქაც და სკოლაში შესულს ყველამ მათ შეხედა რათქმაუნდა და ასეთ ორ ულამაზეს გოგოს რომ დაინახავ თვალის მოცილება რთულია ლილე ყურადღებას მიჩვეული იყო ამიტომაც ჩვეულებრივად გააგრძელა გზა ელეც მას მიყვა
-გოგო გაიგე ახალი კლასელი გვყოლია ვიღაც ერეკლე წერეთელი ესე იძახიან ძაან სიმპატიურიაო და რავიცი იქნებ გაგიღიმოს ბედმა-მითხრა სიცილით რაზეც ჩემი მუჯლუგუნი მიიღო მხარში-ხო კაი არ მცემო რას მირტყავ ვიხუმრე აბა ეხა შენ ბიჭს როგორ მიიკარებ-თქვა და კლასისაკენ გაიქცა შიგნით რომ შევედინენ ყველა ვიღაცის გარშემო იდგა და ლაპარაკობდა ლილეს ყურადღება არ მიუქცევია წყნარად გასწია თავისი ადგილისაკენ მალევე ელეც შეუერთდა
-ვაუ ლილე მართლა საშენო ბიჭია რა როგორ მოუხდებოდით თქვენ ერთმანეთს-გადაიკისკისა და დაქალის სახეს რომ შეხედა უცებ გაჩუმდა როგორც იქნა კლასში მასწავლებელი შევიდა და ბავშვებიც დაიშალნენ და გამოჩნდა ძალიან სიმპატიური თაფლისფერთვალება და შავთმიანი ბიჭი თითქოს აღწერით დიდი არაფერიო მაგრამ ეს თაფლისფერი თვალები ისეთი ლამაზი იყო და თმა ისეთი შავი ქონდა რომ გააგიჟებდა ნებისმიერს მაღალი და სიმპატიური მოკლედ არ შეიძლებოდა არ მოგწონებოდა ლილესაც ძალიან მოეწონა მაგრამ არ შეიმჩნია არ უყვარდა გოგოები ხამებივით რომ იქცეოდნენ მაგრამ უნდა ვთქვათ რომ ბიჭი მართლაც მოეწონა უბრალოდ არ შეიმჩნია ბიჭს ბოლოჯერ გახედა და უკან უნდა გამოეხედა რომ უეცრად ბიჭმაც მას შეხედა ლილეს შერცხვა და უცბად შემოტრიალდა დიდხანს უსმენდა დამრიგებლის უაზრო ლაპარაკს და აი როგორც იქნა დაირეკა ზარი და პირველი გაკვეთილიც დამთავრდა ჩანთაში ნივთებს ალაგებდა როდესაც ერეკლე მიუახლოვდა
-გამარჯობა მე ერეკლე ვარ-უთხრა და გაუღიმა ლილეს არ უნდოდა რომ უზრდელურად გამოსვლოდა და ამჯტომაც თვითონაც გაუღიმა და უპასუხა
-ლილე იაშვილი სასიამოვნოა-თქვა და კარისაკენ გაიხედა სადაც ელენე იდგა და გოგონას ელოდა
-ჩემთვისაც-თქვა და ახლა მან გახედა ანას-მგონი გელოდებიან და აღარ მოგაწყენ-უთხრა ზრდილობიანად და დაემშვიდობა ამ ქცევების გამო ლილეს უფრო მოეწონა ერეკლე არ უყვარს ლილეს თავდაჯერებული იდიოტები და რა ქნას ამ ფიქრებში იყო გართული ელეს ეშმაკურ ღიმილს რომ გადააწყდა
-ხმა-თქვა თავიდანვე გააფრთხილა და მკაცრი მზერით გახედა ელემაც რაღაც ჩაიბუზღუნა და უკან გაყვა.
ერეკლე ერთი შეხედვით ძალიან ზრდილობიანი იყო მაგრამ ვინ იცოდა რა ხდებოდა მის გულში ერეკლემ მამა ნაადრევად დაკარგა და ახლა მის ბიზნესსაც მართავს ჩვიდმეტი წლის ბიჭი რათქმაუნდა ერეკლესაც ყავდა ნამდვილი და კარგი ძმაკაცები ვინც მასზე ყველაფერი იციან ერეკლე 17 წლისაა ყავს დედა(ხატია) და 15 წლის დაიკო მარიამი მაგრამ მამის დანაკარგს ვერ ეგუება და გულში ბრაზი აქვს ჩადებული.ლილეს გასვლისას ეკემ ირონიულად ჩაიღიმა და თავის ადგილს დაუბრუნდა ხომ ვთქვი ვერაფერს გაუგებ ამ ბიჭს-თქო ვერავინ მიხვდება რა აქვს გადაწყვეტილი.
სკოლის გაკვეთილები გაიწელა ლილე უფრო მეტად იხიბლებოდა ერეკლეთი ნელ-ნელა როცა გახედავდა სულ უღიმოდა მაგრამ რაღაცნაირად უღიმოდა თითქოს ამ ღიმილში სადღაც სულ ოდნავ მაინც იყო ფარსი მაგრამ იმსენად პატარა იყო შემჩნევა ძალიან გაგიჭირდებოდა ლილეც აღარ აქცევდა ამას დიდი ყურადღებას სკოლის შემდეგ ცოტნემ დაურეკა
-ხო ცოტნიკოო-უთხრა სიცილით
-რა ცოტნიკო გოგო კაი რა სუ როგორ უნდა მაბრაზებდე მე კიდე მოგაკითხე ჩემ ლამაზ დაიკოს გავახარებ-თქო შენ კიდე როგორ მაბრაზებ-თქვა ვითომ ნაწყენამ
-ვის ატყებ ცოტნიკო ვითომ არ იცოდე ეხა ჩემი რაშით რომ ვარ მოსული დაფქვი ეხლა რა ხდება-თქვა სიცილით
-აი გხედავ მოდი და მოგიყვები უკან გამოიხადე-თქვა და დაინახა მისი ძმა ზუსტად მისნაირ მერსედესზე იყო მიყრდნობილი ოღონდ შავზე ლილესი თეთრია.უცებ გაემართა ძმისკენ და მაგრად მოეხვია
-აბა დაფქვი-თქვა სიცილით და ძმას პირდაპირ დაუდგა
-მოკლედ ჩემი ძმაკაცი ჩამოვიდა ლონდონიდან და კაი ხანია არ მინახია რო ვნახე ძაან გამიხარდა და ვუთხარი რო საღამოს მოსულიყო ვახშამზე ხოდა ხო იცი მე მარტო შენი გაკეთებული მომწონს და მთელი გულით გთხოვ რო გამიკეთო კაი?თან მგონი ჩვენი ახალი კლასელია ერეკლე წერეთელი იცი?-კითხა ცოტნემ
-კი კი გავიცანი დღეს-უპასუხა ლილემ და გაეღიმა როცა ეკე გაახსენდა
-ანუ გაგვიკეთებ ხო?თან ბიჭებიც ამოვლენ-უთხრა და ლოყაზე მაგრად აკოცა
-ჯანდაბას შენითავი-თქვა ლილემ და ახლა მან აკოცა ძმას******
ძალიან კი ეზარებოდა ლილეს ახლა საჭმლის კეთება,მაგრამ რა ექნა ძმას ხათრს ვერ გაუტეხავდა ალბათ იფიქრებთ საიდან იცის ლილემ საჭმლის კეთება,როცა სახლში ათასი მზარეული ყავსო,მაგრამ ლილე სხვანაირი იყო უყვარდა ოჯახის საქმეები საჭმლის კეთებაც უნდოდა ესწავლა და ისწავლა კიდეც,ზოგი მოსამსახურეებმა ასწავლეს,ზოგი დედამ და ზოგიც ინტერნეტიდან ისწავლა.
ლილემ ელენეს დაურეკა და დახმარება თხოვა,ბევრი წუწუნის შემდეგ ძლივს დაითანხმა და უთხრა ნახევარ საათში ჩემთან იყავიო თვითონ კი საჭმლის კეთებას შეუდგა მალევე გაისმა ზარი და ოთახში ელენე შემოვიდა და პირდაპირ სამზარეულოსაკენ გაემართა.
საჭმლის კეთებაში ისე მოსაღამოვდა ვერც კი გაიგეს,მხოლოდ ზარის ხმამ გამოაფხიზლა ისინი ლილემ წინსაფარი მოიხსნა და კარი გააღო კარში კი გიგა,ლუკა და ალექსანდრე იდგნენ ცოტნესთან ერთად
-ვაა ლილე როგორ ხარ გოგო?-დაიწყო ლუკამ მხიარულად ის ყოვთვის გამოირჩეოდა ცანცარით და იუმორის გრძნობით დანარჩენები კი უფრო სერიოზულები იყვნენ მაგრამ განსხვავებული ხასიათის მიუხედავად,ერთმანეთი მაინც ძალიან უყვარდათ.
-ვაა ბიჭებოო რამდენი ხანია არ მინახიხართ,მომენატრეთ თქვე დამპლებო-უთხრა და მაგრად მოეხვია ყველას-კაით ეხლა მეცსაჭმლის კეღება უნდა დავამთავრო თორემ ელე გადაბუგავს ყველაფერს-გაიცინა და ისევ სამზარეულოსაკენ გავიდა მალევე გაისმა ზარი
-აუ ცოტნე,გააღე რა კარი მე საჭმელს ვაკეთებ-უთხრა და განაგრძო თავისი საქმე. თხუთმეტ წუთში ყველაფერი მზად ქონდათ.
-აუ ლილე მიდი თეფშები გაიტანე რა მე კიდე ყველს და რაღაცეებს დავჭრი-უთხრა ელემ ლილეს ლილეც დაემორჩილა და თეფშებით ხელში გავიდა ბიჭებთან.როგორც კი კარი შეაღო მაშინვე ყველამ მას გამოხედა ლილემ კი ვითომც არაფერიო ისე მივიდა და დაალაგა თეფშები შემდეგ ერეკლესთან მივიდა, გადაკოცნა და ისევ შიგნით შევიდა.
რამოუვიდა ერეკლეს?გაშეშდა არ ელოდა მის აქ ნახვას რა უნდოდა ლილეს აქ?ან ის რატომ ემსახურებოდა მათ?ამას ვერ ხვდებოდა წამით ისიც კი იფიქრა მოსამსახურე ხომ არ არისო მაგრამ გაახსენდა მამამისი შესახებ და შეუძლებელი იყო ის მოსამსახურე ყოფილიყო ამიტომ აქედან ერთერთის ან და უნდა ყოფილიყო ან შეყვარებული იმის გაფიქრებამ რომ ლილე მისი ძმაკაცებიდან ერთ-ერთის შეყვარებული იყო ძალიან შეაწუხა.
-აუ დაიკოო მალე იქნება საჭმელი?-გასძახა ცოტნემ ლილეს და ამან საერთოდ გააგიჟა ეკე მას ხომ შურისძიება ძმაკაცის დაზე ქონდა გადწყვეტილი თან იმასაც ვერ იფიქრებდა რომ ცოტნე და ლილე და-ძმა იყვნენ რათქმაუნდა გარეგნულად ძალიან გავდნენ ერთმანეთს მაგრამ ცოტნე მისი ძმაკაცი იყო ხოლო ლილე მისი მამისმკვლელის შვილი.
-მომაქვს ცოტნიკოო-დაიძახა სიცილით ლილემ და კარი შემოაღო საჭმლით დატვირთულმა
-გოგო რამდენჯერ გითხარი რო ცოტნიკოს ნუ მეძახითქო რა გინდა სუ ჩემ ნერვების მოშლაზე ხარ?-უთხრა გაბუტულმა ცოტნემ ლილემ საჭმელი მაგიდაზე დაალაგა და ცოტნეს მაგრად აკოცა ლოყაზე
-კაი ეხლა ცოტნიკო ხო იცი რო მიყვარხარ მაგიტო გეძახი ეგრე-უთხრა და ახლა ძმამ შემოხვია ხელები
-კაი მაშინ ლილიკო დაუძახე ელენისკოსაც და მოდით დაჯექით-უთხრა სიცილით და ხელები უშვა და ძმაკაცებს მიუბრუნდა ლილე კი გავიდა და ელენესაც დაუძახა.
მალევე მოუსხდნენ სუფრას და წავიდა ჭამა-სმა ყველა კარგად ერთობოდა მხოლოდ ერეკლე იყო დაძაბული და ძალიან გაკვირვებული იმით რომ ლილე ცოტნეს და იყო,ეს კი უფრო ართულებდა ყველაფერს.
ერეკლე მალევე ადგა მაგიდიდან და დაიწყო
-დიდი მადლობა მაგრამ უნდა წავიდე უკვე,ძალიან კარგად გავერთე-თქვა და გადახედა იქვე მჯდომებს
-აუ კაი რა ძმა იყავი ცოტახანს კიდე ჯერ თორმეტი არაა-უთხრა ცოტნემ ეკეს კი მისი ნათქვამი "ძმა"-ს გაგონებაზე უფრო მოაწვა სევდა ვერ იტანდა იმას რომ ასეთ რაღაცას უკეთებდა თავის ძმაკაცს და ახლა უფრო მოუნდა წასვლა
-არა ძმა დავიღალე ძაან და ვერ დავრჩები თან ახალი ჩამოსული ვარ და მიჭირს მიჩვევა კიდე აი გამოვიძინებ კარგად დავისვენებ. და მერე თუ გინდა მთელი ღამე გავათენოთ-ცოტნე მიხვდა რომ ეკე მართალი იყო და გასაცილებლად წამოდგა
-იჯექი ცოტნიკო გავაცილებ მე-უთხრა ლილემ და წამოდგა ცოტნეც დაემორჩილა ძმაკაცს გადაეხვია და ადგილს დაუბრუნდა ლილემ კი კარებამდე მიაცილა
-რატომ არ ვიცოდი ცოტნეს და თუ იყავი?ცოტნეს ადრეული ასაკიდან ვიცნობ და შენ არ მახსოვხარ-უყხრა მოულოდნწლად ეკემ
-მე არ მიყვარდა გარეთ ყოფნა და ესეთი გართობები ამიტომაც ძალიან ცოტა მიცნობს ალბათ შენც მაგიტო არ გახსოვარ-უთხრა ღიმილით ლილემ
-ხო,ალბათ-თქვა და სახლიდან გავიდა ლილე კი თავის ადგილს დაუბრუნდა.
ეკე როგორც კი სახლიდან გავიდა მაშინვე ტელეფონი ამოიღო და ლაზარეს და გიორგის დაურეკა და შეხვედრა სთხოვა თავისთან ისეთი ხმა ქონდა,რომ მივიდა ბიჭები უკვე სადარბაზოსთან დახვდნენ ეხმოდ გაწია ეკემ ლიფტისაკენ და ბიჭებიც უკან გაყვნენ.
ოთახში როგორც კი შევიდნენ ლაზარემ დაიწყო
-თქვი ეხლა რა ხდება რომ გამოგვაქცუნე ესე-ეკემ უბრალოდ ამოიხვნეშა და ძმაკაცებს გადახედა
-რა იყო შ.ჩ... მოკვდა ვინმე თუ რა სახე გაქვს?-კითხა ეგრევე გიორგიმ
-აბა თუ მიხვდებით ვისი და არის ლილე?-თქვა და თავი აწია.ბიჭებს არასდროს სიამოვნებდათ ამ თემაზე საუბარი ბევრჯერ უჩხუბიათ კიდეც რა გინდა გაანებე თავიო მაგრამ ვერაფერს ხდებოდნენ.
-ახლა კიდევ იმ საცოდავ გოგოზე უნდა ილაპარაკო?-კითხა დანანებით ლაზარემ
-ეგ საცოდავი გოგო ცოტნეს და ყოფილა-თქვა და ისევ ჩაწია თავი და ბიჭების სახეებს თვალი აარიდა-არ ვიცოდი ლილეს ძმაც თუ ყავდა თან ტყუპები არიან მგონი და როგორ ვერ გავარკვიე არ მესმის ახლა კიდევ რა გამოდის ძმაკაცის დაზე ვაპირებ შურისძიებას?-თქვა დანანებით და გაცეცხლებულ ბიჭებს ახედა
-რა შურისძიებას ბიჭო შენ შ... გაქ ცოტნეს და ყოფილა და რა შურისძიებაზე მელაპარაკები სუ გააფრინე ხო-გაცეცხლებულმა თქვა გიგამ
-ხო მაგრამ არ შემიძლია შური უნდა ვიძიო ისე ვერ მოვისვენებ ცოტნე კიდევ ჩემი ძმაკაცია და ვერაფერს ვუზამ-უთხრა ეკემ სრულიად სისულელე.ხვდებოდა განა თვითონ ვერ ხვდებოდა რომ სისულელეს ჩადიოდა უბრალოდ ისე ქონდა გამჯდარი რომ ლილეზე შური უნდა ეძია ვერაფერს ფიქრობდა წესიერად
-მეეე ბიჭო ლილე შენი ძმაკაცის და არაა?შენ გგონია ეგრე ცოტნეს არ ავნებ?იმაზე მეტად ცოტნეს ეტკინება დის გაუბედურება და ძმაკაცის დაკარგვა კარგად დაფიქრდი რას აკეთებ ლილე რა შუაშია მამამოსის ცოდვების გამო უნდა აზღვევინო?მე ეგეთს არ გიცნობდი ჩემი ძმაკაცი სულ სხვვანაირი იყო განა ეს არის ძმაკაცობა?ეს არის ძმაკაცობა რასაც ახლა შენ აკეთებ?იცოდე თუ ამას გააკეთებ მე სამუდამოდ დამკარგავ,იმიტომ რომ მე არ მინდა ისეთი ძმაკაცი ვინც ჩემს ახლობლებს ავნებს-თქვა და გაცეცხლებული გავრდა ბინიდან მას კი არანაკლებ გაბრაზებული გიორგი მიყვა.
***
დაბნეული იყო დემეტრე,არ იცოდა რა ექნა,რა უნდა გაეკეთებინა?რათქმაუნდა ძმაკაცების დათმობა არ უნდოდა და იმასაც ხვდებოდა რომ თუ ამას გააკეთებდა ყველას დაკარგავდა, მაგრამ რა ექნა როცა ეს ტვინში ქონდა ჩაბეჭდილი,მამამისის სიკვდილის შემდეგ,სულ ამ შურისძიებაზე ფიქრობდა,მაგრამ ახლა ისე შეიცვალა ყველაფერი,სულ აირია მისი გეგმები და მისი ტვინიც,ბოლოს დაფიქრდა და გადაწყვუტა ამ ყველაფრისათვუს თავი დაენებებინა.
როგორც ამბობენ ღამის ჩანაფიქრი დილას კარგავს ძალასო,როგორც ჩანს მართლაც ასეა, რადგან მეორე დილით,ისევ ისე შეიპყრო შურისძიების სურვილმა და გადაწყვიტა ეს ყველაფერი ნებისმიერ ფასად დაესრულებინა, მისი გეგმა ასეთი იყო ლილესთვის თავი შეეყვარებინა,შემდეგ გამოეყენებინა და ასე მიეგდო,რათქმაუნდა მტკივნეულია როდესაც გამოგიყენებენ და მიგაგდებენ,მაგრამ საყვარელი ადამიანისგან ეს ასჯერ უფრო მტკივნეულია,ამიტომაც იცდიდა დემეტრე, თორემ ამის განხორციელება ნებისმიერ დროს შეეძლო,ამ შურისძიებაში კი ძმაკაცები სულ გადაავიწყდა და სადარდებელიც მოეხსნა ამ მხრივ,მაგრამ თითქოს შიგნიდან რაღაც ჭამდა, არ ემეტებოდა ლილე ასეთი საქციელისთვის,ის ხომ ძალიან ახალგაზრდა და კეთილი იყო, დემეტრე ძალიან კარგი ადამიანი იყო, მამამისზე აბოდებდა ,ესეთი ურთიერთობა ათასში ერთს თუ ქონდა ერთმანეთთან, ამიტომაც განიცადა ესე ძალიან,თორემ ისე არაფრის დიდებით არ გაუკეთებდა ამას უმწიკვლო კეთილ ბავშვს.ამ ფიქრებში დრო მალე მიილოა,ისიც უცბად გაემზადა და სკოლისაკენ წავიდა.
***
ლილემ დილით კარგ ხასიათზე გაიღვიძა და სკოლაში წასასვლელად მზადება გააგრძელა, უცებ ისადილა და წავიდა სკოლისაკენ,ასე გახარებული წავიდა,ადრე სულ ეზარებოდა სკოლაში წასვლა,ახლა კი დიდი სიხარულით მიიწევდა რადგან იცოდა რომ ეკეც იქ დახვდებოდა,ეს ბიჭი მხოლოდ რამოდენიმე დღეა გაიცნო და უკვე როგორ დიდი სიმპათიას იწვევს მასში,მაგრამ ამ ყველაფერთან ერთად სულ მცირე ოდენობით ეჭვიც ეპარება მის ასეთ კარგ პიროვნებაში,მაგრამ ეს ეჭვი ისეთი პატარაა რომ მოწონება ფარავდა.
კლასის კარები რომ შეაღო,ზარი ჯერ კიდევ არ იყო დარეკილი ,თხუთმეტი წუთი კიდევ ქონდათ და ამიტომ ეს წუთები ბავშვები ჭორაობდნენ და ერთობოდნენ,ისიც ბავშვების ჯგუფს შეემატა. და ყველა გადაკოცნა,რაღაცნაირად გული დაწყდა ეკე რომ ვერ დაინახა და მოწყენილო იყო,მაგრამ როგორც კი კარი შემოაღო ეკემ მაშინვე გაუბრწყინდა თვალები და გაეღიმა, ეკეც მათლენ დაიძრა და ბავშვებს მიესალმა.ამ თხუთმეტ წუთში ეაზე აღარ ილაპარაკეს,ბევრიც იცინეს და ზარიც დაირეკა ყველა თავის ადგილას დაჯდა და მასწავლებელმაც მალე +შემოაბიჯა კლასში
-ლილე სალაპარაკო გვაქ ჩვენ-გადაუჩურჩულა ელემ და მასწავლებლისაკენ შებრუნდა. გაკვეთილები ძალიან გაიწელა და საბოლოოდ დაღლილი ბავშვები ეზოში გამოვიდნენ,ლილე გარეთ იდგა და სხვა ბავშვებს ელაპარაკებოდა, როცა ელემ დაავლო ხელი და ეზოდან გაიყვანა
-გოგო ხო არ გაგიჟდი შენ,რას წამომათრიე დავმშვიდობებოდი მაინც ბავშვებს-უთხრა გაბრაზებულმა
-არაფერი გაქვს სათქმელი ჩემთვის?-კითხა ელემ და შეეცადა მკაცრი გამომეტყველება შეენარჩუნებინა
-რაზე?-დაიბნა ლილე
-რავი აბა მაგალითად ახალი კლასელი რომ გვყავს ძალიან კარგი ბიჭია ხომ?-უთხრა და მაინც გაეღიმა,ლილე უცბად მიხვდა და აწითლდა-რაო,რაო,მოეწონაო ჩვენს უკარებას ვინმე?
-ოოო გამანებე რა თავი რაუყო არ შეილება?-გადახედა გაბრაზებულმა
-ვაიმეე,ლილეს ვიღაც მოეწონაა გვეშველაა-იცინოდა ელე და ხელები მუცელზე ქონდა შემოჭერილი-კიდევ კაი თორე ასე ვფიქრობდი შინაბერად არ დაგვირჩეს ეს ანგელოზივით გოგოო-თქვა და ისევ გაიცინა რაზეც ლილეს ჩქმეტა დაიმსახურა-აუუ ამომაგლიჯა ხორცები-თქვა საწყლად
-მეტის ღირსი ხარ აბა რას დამცინიხარ ვახ, ხოდა ეხლა ამის გამო დასჯილი ხარ და დღეს ჩემთან რჩები-უთხრა და წინ გაუძღვა მობუზღუნე ლილეს.
***
სკოლის მერე ბიჭებს ეძებდა ეკე,ასე გადაწყვიტა რომ ბიჭებს არაფერს ეტყოდა და ჩუმად გააკეთებდა ყველაფერს,იცოდა რომ ამაზე უფრო გაბრაზდებოდნენ და შეიძლება სამუდამიდ დაშორებილიყვნენ მაგრამ რა ექნა? ვერც ერთს ვერ თმობდა.მალევე შენიშნა ბიჭები ეზოს გარეთ,ბუჩქებთან და მათთან მივიდა ბიჭებმა ეკე რომ შენიშნეს,სახე გაიმკაცრეს და ისე გახედეს
-რა გადაწყვიტე ვაჟბატონო-მიმართა ლაზარდმ
-შევეშვი-თქვა და ამოიხვნეშა,არავინ იცოდა როგორ უჭირდა ახლა მათთვის ტყუილოს თქმა, მაგრამ სიმართლეს ვერ იტყოდა რა ექნა, ამიტომაც ისევ თამაში გააგრძელა,ბიჭებს ამის გაგონებაზე თვალები სიხარულით და სიამაყით თბილად გადაეხვივნენ და ლაპარაკი გაუბეს ისეთი გახარებული სახეებით იყვნენ,რომ ასჯერ მეტად აწუხებდა სინდისი.
ბიჭები რომ წავიდნენ უკნიდან ვიღაც გოგოების ხმა შემოესმა,ვიღაცას განიხილავდნენ და გახარებულები იყვნენ,კარგად არ ესმოდა მათი სიტყვები მხოლოდ ეს მოესმა "ძლივს ვიღაც მოეწონა ჩვენს უკარება ლილეს"ამის გაგონება და მისი ასოთხმოცი გრადუსით შეტრიალება ერთი იყო,ძალიან დაიძაბა და გაბრაზდა, როდესაც ლილე და ელე დაინახა,თავს აჯერებდა რომ ეს მის გეგმას უშლიდა ხელს, მაგრამ შიგნით გულში,სიღრმეში ხომ ძალიან კარგად იცოდა რომ ლილე მოწონდა და ეს გრძნობა უფრო იზრდებოდა.



ძალიან დიდი ბოდიში უნრალოდ ძალიან გადავიტვირთე ეს დღეები თან მუზაც გამექცა და დღეს ცოტა ფანტაზიის უნარი გამეხსნა და დავწერე იმედია მოგეწონებათ ვინც კითხულობთ ბოდიში რომ ამდენი ხანი დავაგვიანე ერთი ისიც ვიფიქრე ხოარ შევწყვიტოთქო მაგრამ ვერ ვიტან როცა სხვები წგ ეტენ დაწგებულს და ამიტომაც გადავწყვიტე გაგრლება. ***
დიდხანს ცდილობდა ეკე გაერკვია იმ ბიჭის ვინაობა,მაგრამ ვერაფრით ახერხებდა,საეჭვოს ვერაფერს ხედავდა, ლილეს თითქმის არანაირი ურთიერთობა არ ქონდა ბიჭებთან,სულ მის დაქალთან ერთად დადიოდა,ეს კი უფრო აგიჟებდა ეკეს,ნერვები ეშლებოდა,რომ ვერაფრის გარკვევას ვერ ახერხებდა,მაგრამ იმას კი ვერ ამჩნევდა როგორი გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა ლილე,ან იმას თუ როგორ თბილად ესაუბრებოდა, მართლაც რომ დადებილდა,როგორ შეეძლო ეს ყველაფერი ვერ დაენახა?
ერთ დღესაც,სკოლაში რომ მივიდა, დაინახა როგირ ეხუტებოდა და ატრიალებდა ლილეს ვიღაც ბიჭი,ლილე კი მხიარულად კისკისებდა,ამის დანახვაზე,ეკე გაგიჟდა,დაიძაბა და საშინლად გაბრაზდა,ამ დროს ისეთი ბრაზი იგრძნო როგორიც არასოდეს უგრძვნია,არც მაშინ როცა მამა მოუკლეს,სულ გადაავიწუდა ყველაფერი,თავში მხოლოდ ის სურათი ეხატებოდა რაც რამოდენიმე წამის წინ ნახა,თვითონაც გაუკვირდა თვისი თავის, მისვლა უნდოდა,მაგრამ იფიქრა ესე რო დამინახავს ალბათ გააფრენსო, მართლაც ისეთი შესახედი იყო რომ გაგიჟდებოდით ალბათ,ხელები მომუშტული ქონდა,ძარღვები დაბერილი,ტუჩები კი მოკუმული,სახეზე ფერი არ ედო,ამიტომაც უცბად გაეცალა და კლასში შევიდა,ოთახში ლილე ბიჭის გარეშე შევიდა და სწრაფად მიირბინა ბავშვებთან,ეკეს რომ უნდა მისალმებოდა ბიჭმა ირონიულად გაიღიმა და გარეთ გავიდა,ახლა დამშვიდება ჭირდებოდა,რომ მისთვის რამე ცუდი არ ეთქვა,პირდაპირ საპირფარეშოსაკენ გასწია,იქ რომ შევიდა გიორგი დახვდა,აფორიაქებულ ძმაკაცს გიორგიმ ეჭვით გახედა,შემდეგ მიესალმა და უცბად გაუბა საუბარი
-რა გჭირს შ.ჩ... რა სახე გაქვს მოკალი ვინმე?-კითხა და გაიცინა,ამ სიცილმა ეკეს უფრო აგრძნობინა თავი დამნაშავედ,არ უნდოდა ასე ფარსი ყოფილიყო მათი მეგობრობა,მაგრამ რა ექნა?ამწამს ბევრად ერჩივნა ლაზარეს და გიოს სიმართლე ცოდნოდათ და დაშორებულიყვნენ ვიდრე ტყუილით ასეთი კარგი ურთიერთობა ქონოდათ, ბოლოს მაინც დაამშვიდა თავი, დაწყნარდა და ისე აბრუნდა საკლასო ოთახში,რომ შევიდა ლილე მოწყენილი იჯდა თავის ადგილას და ფანჯრიდან იყურებოდა,მიხვდა რომ აწყენინა თავისი სულელური ქცევით და შეეცადა გამოეწორებინა
-ლილე
-უი,ბატონო ერეკლე იკადრე და გამომწხმაურე?!-ჰკითხა ირონიულად ლილემ
-ლილე მე...-უნდოდა დალაპარაკებოდა, მაგრამ ზარი დაირეკა და მასწავლებელიც აწიკვინდა
-წერეთელი დაიკავე შენი ადგილი მალე-შეყვირა მასწავლებელმა და ეკეც ბუზღუნით წავიდა თავისი მერხისაკენ.
გაკვეთილები ეკესთვის საგრძნობლად გაიწელა,უნდოდა ლილეს დალაპარაკებოდა და თავისი ქცევებისთვის მოებოდიშებინა,მაგრამ გაკვეთილები როგორც კი დამთავრდა, ლილემ ეგრევე სახლში მოქუსლა და ეს საუბარიც გადაიდო.ალბათ იფიქრებთ ესე ნაჩქარევად რატომ დაახლივდნენ, ცოტა ადრე არ არის ესე რომ სწყინთ და განიცდიან ამ უაზრობებსო?მაგრამ რა ექნათ მათ რაღაც ძალა იზიდავდა ერთმანეთთან,ჩვენ კი ვიცით ეს რაც იყო მაგრამ ეკეს არ უნდოდა ეღიარებინა, თითქოს მამამისის მკვლელი მართლა ლილე ყოფილიყო არ უნდოდა რომ მტრის სიყვარული ეღიარებინა და ამიტომაც ის ამას შურისძიების სურვილს აწერდა.
***
ეკეს ასეთ საქციელზე ძალიან ეტკინა გული,თითქოს რა?რამდენიმე დღეა რაც გაიცნო,მისდამი იმდენი სიმპათია გააჩნდა მაგრამ მას გადაავიწყდა ის მცირედი ეჭვი რომელიც გააჩნდა და ამ ეჭვმა ახლა სულ ცოტათი იჩინა თავი.
ეკე ცდილობდა დალაპარაკებოდა ლილეს,მაგრამ ლილეს აღარ სურდა მასთან საუბარი,ამ მცირედმა იდენად ატკინა,სკოლის მერე არავის დაელოდა, ეგრევე ჩახტა მანქანაში და სახლისაკენ წავიდა.ასე გრძელდებოდა რამოდენიმე დღე,შემდეგ კი ერთ დღეს მანქანის კარი გააღო სკოლიდან გამოსულმა ლილემ და უცბად უნდა ჩსმჯდარიყო რომ ვიღაცამ მიუჯახუნა,გაკვირვებული შებრუნდა და ეკე რომ შერჩა ხელში სულ დაიბნა
-სალაპარაკო გვაქვს და გამომყვები შენ გინდა თუ არა-თქვა განრისხებულმა, რამაც ლილე შეაშინა და ცოტა გააბრზა კიდეც
-რა გვაქვს სალაპარაკო?-კითხა და შეუბღვირა,ეკე კიდევ აპირებდა რაღაცის თქმას როდესაც ლუკა მოუახლოვდათ(აი ის ბიჭი ლილეს მაგარი მეგობარი რომელიც უცხოეთში ცხოვრობდა და რამოდენიმე დღის წინ ეხუტებოდა)
-ლილე რამე ხო არ ხდება?ვინაა ეს ბიჭი?-კითხა და დაძაბულმა გახედა ეკეს
-არა არაფერი ლუკა კაი რა ეს ჩემი კლასელია ერეკლე წერეთელი-თქვა და ლუკას ახედა რომელიც ეჭვის თვალით უყურებდა
-ლუკა დანელია-უთხრა და ხელი გაუწოდა,ეკემაც ყალბად გაიღიმა და ხელი ჩამოართვა
-კარგი აბა ეკე კარგად-თქვა სწრაფად ლილემ და დაემშვიდობა,ლუკაც მას მიყვა უკან
-რაღაც დაძაბულები მომეჩვენეთ-თქვა და ისევ ეჭვის თვალით გახედა
-უფ,კაი რა ნეტა რაზე უნდა ვყოფილიყავით დაძაბულები-თქვა "უდარდელად" ელემ.ლუკა მისი კარგი მეგობარია,მაგრამ არ უნდოდა ახლა იმაზე ლაპარაკი,რომ ერეკლე ამ რამოდენიმე დღეში შეუყვარდა,რადგან ფიქრობდა რომ ლუკა ვერ გაუგებდა, იმიტომ რომ თვით ლილეც ვერ უგებდა თავის თავს,ვერ ხვდებოდა როგორ შეძლო ამ რამოდენიმე დღეში ადამიანის ასე ძალიან შეყვარება,დიახ შეყვარება ლილეს უკვე ძალიან უყვარდა ეკე,ამიტომაც იყო რომ ასე ძალიან ეწყინა ეს საქციელი
-მეც ეგ მაინტერესებს,რატომ იყავით დაძაბულები-თქვა ლუკამ
-გეუბნები არ ვყოფილვართ-თქო რაზე შეიძლაბა ავნერვიულებულიყავი, უბრალოდ თქვი თუ რამე გაფიქრდება როთიც შეიძლება მე დავძაბულიყავი-თქვა და მანქანას მიუბრუნდა,ლუკაც მეორე მხრიდან ჩაჯდა,რადგან თავისი მანქანა ჯერ არ იყო ჩამოსული
-რავიცი აბა ალბათ მომეჩვენა-ჩაილაპარაკა ლუკამ
-ალბათ-თქვა ლილემაც და გაზის პედალს ფეხი მიაჭირა.
მეორე დღეს ლილე მანქანასთან ჩავიდა და უნდა ჩამჯდარიყო რომ უკნიდან ეკეს ხმა მოესმა
-გეხვეწები გამომყევი...ძალიან გთხოვ-ისე საწყლად ლაპარაკობდა ლილემ ერთი ამოიოხრა და ეკეს მანქანაში ჩაჯდა,ეკემაც უცებ მოუარა და გზას დაადგა მთაწმინდისაკენ.გზაში არცერთს ამოუღია ხმა რომ მივიდნენ ორივე მალევე გადმოხტა მანქანიდან
-გისმენ-უთხრა ლილემ
-ლუკა ვინ არის შენი?-კითხა დაძაბულმა
-აქ მგონი შენს მოსასმენად ვართ მოსული ხომ?-უთხრა ლულემ და ძალიან გაუკვირდა ლუკას ხსენბა ვერ ხვდებოდა რა შუაში იყო ლუკა,ეკემ ერთი ამოიოხრა და მოყოლა დაიწყო
-იმდღეს რომ არ მოგესალმე ძალიან გაბრაზებული ვიყავი შენზე
-ჩემზე?-გაიოცა ლილემ
-ხო შენზე დილით დაგინახე რომ სკოლაში ვიღაც ბიჭს ეხვეოდი და საშინლად ვიეჭვიანე-თქვა და გაკვირვებულ გოგოს გახედა-ხო ვიეჭვიანე ვიცი რომ სულ რამდენიმე დღეა გიცნობ და არ შეიძლება ესეთი რამ მომხდარიყო,მაგრამ რა ვქნა შემიყვარდი თან ძალიამ ძლიერად ამიტომაც ვიყავი გაბრაზებული-დაასრულა და დამნაშავეს თავლებით გახედა.ალბათ იფიქრებთ რა კარგი მსახიობიაო,მაგრამ არა ის არ მსახიობობდა ეს სიტყვები გულიდან იყო,მისთვის რთული იყო ეს ყველაფერი და როგორც ყოველთვის დასაბრალებლად შურისძიებას იყენბდა, ლილე თავიდან გაოცებული იდგა შემდეგ კი უცბად მოეხვია დემეს და ყურში ჩასჩურჩულა
-მეც.

***
ამ სიტყვებმა სულ გაადებილა ეკე,არ ელოდა მისგან ასეთ პასუხს,სულ გადაავიწყდა შურისძიებაც და ყველაფერი რაც მას ეხებოდა,ახლა მისთვის მხოლოდ ლილე არსებობდა, ნაზად დაიხარა და ფრთხილად აკოცა ტუჩებზე,ასეთი ნაზი ეკე ჯერ არასოდეს ყოფილა,ყოველთვის უხეში იყო ახლა კი ისე კოცნიდა ლილეს თითქოს ფაიფურის თოჯინა ყოფილოყო,აი აქ შედგა პირველი კოცნა,ნუ ლილესთვის პირველი თორემ ეკეს რას დაუთვლიდით
-შენ არ იცი ახლა როგორი ბედნიერი ვარ-უთხრა ეკემ და ლილეს მოშორდა, შსემდეგ ხელი გადახვია და მასთან ერთად ჩამოჯდა.
***
-ვაა ლუკა ბრატ რავა ხარ?სად დაიკარგე ბიჭო?ასე უნდა დავიწყება?-გადაეხვია ლაზარე ლუკას და შემდეგ გიორგისთანაც მიუშვა
-ხო ლუკა ასე უნდა ძმაკაცების დავიწყება?-თქვა გიორგიმ და ახლა ის გადაეხვია მონატრებულ ძმაკაცს
-რავი ბიჭო თქვენ რომ წამოხვედით მე კიდევ იქ დავრჩი და ახლახანს ჩამოვედი,თორე როდის იყო ძმაკაცები დამვიწყებოდა-თქვა და დივანზე ჩამოჯდა.დიდხანს საუბრობდნენ ბიჭები შემდეგ გიორგიმ წამოიძახა
-ეს წერეთელი სადღა წავიდა ნეტა-დაასრულა და გადახედა ჩაფიქრებულ ლაზარეს
-წერეთელი თქვენი ძმაკაცია?-წამოიძახა გაკვირვებულმა
-ხო შენ საიდან იცნობ-იკითხა ლაზარემ
-რამდენიმე დღის წინ ვნახე ლილეს ელაპარაკებოდა,ცოტა დაძაბულები იყვნენ და მივედი,ლილე იაშვილი დასავითაა ჩემთვის მაგრად მიყვარს და არ მესიამოვნა,მაინტერესებდა ვინ იყო და მაქედან გავიცანი,დღეს დილასაც ლილესთან უნდა გამევლო და დავინახე რო ლილე ჩაჯდა მასთან მანქანაში და სადღაც წავიდნენ,დღეს სკოლაშიც არ ყოფილა ლილე-დაასრულა მონაყოლი და ძარღვებდაბერილო ძმაკაცების დანახვაზე თვალები გაუფართოვდა-რა ხდება?-კითხა გაკვირვებულმა,ბიჭებმა ორ წუთში მოუყვეს ყველაფერი და ახლა ლუკას გადახედეს და მშვიდი მხიარული ლუკას მაგივრად გაცეცხლებული ლუკა დაინახეს რომელიც თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა,უცებ წამოხტა და გასასვლელისაკენ წავიდა ლაზარე და გიორგიც უკან აედევნენ ლუკა ბიჭებს მიუტრიალდა და თქვა
-ჩემი მანქანა არ ჩამოსულა ვისით მივდივართ
-მე მყავს აქ და წავიდეთ ჩემით-თქვა გიომ და უცბად ჩაჯდა მანქანაში ბიჭებიც მას მიყვნენ,როგორც კი მანქანა დაიძრა მაშინვე ამოიღო ტელეფონი ლუკამ და ცოტნეს დაურეკა,
მანაც არ დააყოვნა პასუხი
-ვაა ლუკიტო როგორ ხარ ბიჭო?
-როგორ ვარ კი არა მალე გაემზადე და ჩამოდი მნიშვნელოვანი საქმეა ლილეს ეხება-თქვა გაბრაზებულმა
-რა ხდება ლილეს რა დაემართა-ეგევე ანერვიულდა
-მოვდივართ ხუთ წუთში მანდ ვართ-თქვა და ახლა ლილეს გადაურეკა
***
ასე ხელგადახვეულები იჯდნენ როცა ლილეს ტელეფნმა დარეკა,ლილემ უცბდა უპასუხა როცა ეკრანზე ლუკას მოცინარ სახეს შეხედა
-ხო ლუკ რა იყო?
-სად ხარ ლილე?-ცოტა ანერვიულებულო ტონი ქონდა
-რა იყო ლუკა რამე ხო არ მოხდა რა გჭირს?რა ხმა გაქვს?-ახლა ლილეც ანერვიულდა
-არაფერი სიცოცხლე ისე მაინტერესებს სად ხარ?
-მთაწმინდაზე
-კაი კარგად წავედი მე-თქვა და უცბად გათიშა
***
რა ხდება ბიჭო თქვით მალე-თქვა(ნუ თქვა რა იყვირა)ცოტნემ ეს მხიარული ბიჭი როცა საქმე თავის დას ეხებოდა ძალაინ სერიოზულდებოდა და უზომოდ ბრაზდებოდა,ამ მომენტში შეიძლება ადამიანიც მოეკლა,სწორედ ასე იყო როდესაც ბიჭებმა ეკეს შესახებ მოუყვნენ,ეგრევე დაჯდა თავის მანქანაში და გეზი აიღო მთაწმინდისაკენ,კი არ მიდიოდა მიქროდა და მალევე მიადგა კიდეც ადგილს უკან კი გიორგის მანქანაც მიყვა.
***
ზუსტად ხუთ წუთში მანქანების მუხრუჭის ხმა გაისმა და მანქანებიდან გადმოფრენილი ბიჭების დანახვისას უცბად შეხტა
-ლილე წამო მანქანაში ჩავჯდეთ,ბიჭებო თქვენც წამოდით ეგენი მაქამდე ილაპარაკებენ-თქვა ლუკამ,ბიჭებს გახედა და ანიშნა ჩვენ წავიდეთო, ბიჭებმა ამრეზით გადახედეს ერეკლეს და მანაანისაკენ დაიძრნენ. მთაწმინდიდან რომ ჩამოვიდნენ ლილემ დაიწყო
-აუ რაზე ილაპარაკებენ ხო არ იჩხუბებენ?მართლა რა ლუკა უთხარი რო არ ეჩხუბოს თორე არასდროს გავცემ ხმას,ერკელე ძალიან მიყვარს-თქვა მკაცრად და გაკვირვებულ ლუკას და დაღონებულ ეკეს და გიოს გახედა
-არ იდარდო ლილიკო ადი მიდი შენ სახლში-უთხრა ლოყაზე აკოცა და ლილეც გაისტუმრა მანქანიდან
***
მოთმინებით ელოდა ცოტნე როდის წავიდოდა მანქანა და როგორც კი დაინახა რომ წავიდნენ ეგრევე მაგარი გაარტყა ეკეს
-შეენ ბიჭო?შენ აკეთებ ასეთ რამეს?სხვისგან წარმოვიდგენდი მაგრამ ჩემი ძმაკაცი თუ ასეთ რამეს იკადრებდა ამას ვერ ვიფიქრებდი ვერასდროს,რატო მოიქეცი ასე მითხარი ლილეს რამე კავშირი ქონდა მამაშენთან?თუ ეგრე იყო მე აქ არ ვიყავი?პრინციპში არა შენ უფრო ჭკვიანი აღმოჩნდი და შენი საქციელით მთელი ოჯახის განადგურება გინდოდა და შეძლებდი კიდევაც დღეს შემთხვევით რომ არ გაგვეგო,დავიჯერო მამაშენს ეს ყველაფერი მოეწონებოდა?დავიჯერო გაეხარდებოდა რომ ძმაკაცს ასეთ რამეს გაუკეთებდი?უნდოდა კი?შენი შურისძიება და არაადამიანად ქცევა უნდოდა მამაშეენს?ლილეს რომ გააუბედურებდი მოიგებდი რამეს? გაგიცოცხლდებოდა მამა?არა ამით ვერაფერს მოიგებდი,მხოლოდ წააგე ყველაზე ახლო ძმაკაცები დაკარგე და დარჩი მარტო გიღირდა ეს ყველფაერი?ჩვენი მეგობრობა შურისძიებად ღირდაა?ძალიან გამიცრუვე იმედები შენ ჩემს თვალში ყოველთვის კარგი ადამიანი იყავი ახლა კი შენი ადამიანობა და კაცობა ნულამდე დაეცა, აღარ ვაპირებ კიდევ ჩხუბს ჩემს თვალში ჩემუ დარტყმის ღირსიც კი არ ხარ,აქ ჩვენს შორის ყველანაირი კავშირი დამთავრდა და დაიმახსოვრე რომ ეს ეენი ბრალია,მაგრამ ლილეს თუ კიდევ გაეკარები იცოდე ჩემი ხელით მოგკლავ და შენც კარგად იცი რომ ამის გამკეთებელი ვარ-თქვა და უკან მოუხედავად წავიდა,ეკე კი დატოვა გახევებული რომელიც ახლა მოხვდა რამდენი დააშვა და გააცნობიერა რომ ყველაფერი დაკარგა. ბავშვებოო დავბრუნდი მეორე ისტორიით დიდი იმედი მაქვს მოგეწონებაათ ძალიან გამახარეთ თქვენი კომენტარებით წინა ისტორიებზე მადლოობთ და ძალიან მიყვარხაართ♡♡♡აქ ცოტა აჩქარებულია მოვლენებიი:დ