თვალები გავახილე,მოვწესრიგდი ,გავაცნობიერე რომ სახლში მარტო ვიყავი ალბათ სემმა არ გამაღვიძა და სამსახურში ადრიანად წავიდა. ჩემთვის მაგიდაზე საუზმე გაემზადებინა,მაგრამ მე ბარში მაგვიანდებოდა და ხელი არ მხლია მისთვის.
ბარში როგორც ყოველთვის სულ ერთი და იგივე ხალხი ირეოდა აქეთიქეთ. ბარში მუშაობა მართობდა,ყურადღება სხვა რამეზე გადამქონდა,რამდენიმე თვეში გამოცდების ჩაბარება მომიწევდა,და თავისუფალ დროს ბიბლიოთეკიდან გამოტანილ წიგნებში ვიქექებოდი,და ვცდილობდი ძველი მასალა მაინც გამეხსენებინა. ერტ დროს საუკეთესო სტუდენტი ვიყავი ახლა კი ყველაზე მარტივ გამოცანებს ნახევარი საათი ვუნდებოდი. რა მითებია როცა ამბობენ რომ რამე თუ იცი არასდროს არ გავიწყდება.
-მიშელ!-ჩამძახა ყურში სიუზენმა.
-რა იყო !? გული გამიხეთქე.
მიშელი ჩემს სმმენაში მუშაობდა ბარში, ოცდაათი წლის იყო და ყველა კაცი მას უფრო სწორად მის სილიკონის "მეგობრებს" უყურებდა.თვითონაც აღმერტებდა მათ, ზედა ღილებს არასდროს არ იკრავდა და ცდილობდა რაც შეიძლება ახლოს მიეტანა კლიენტის თვალებთან მისი მკერდი.ამით ბევრი რამის ახსნა შეიძლებოდა, ამ ბარში ბევრი კლიენტი გვყავდა, და ეს ყველაფერი სიუზენის უფრო სწორად მისი მკერდის სამსახურება იყო.
-მესამე მაგიდასთან მიდი რა იმის ნერვები არ მაქვს!-ჩაილაპარაკა უკმაყოფილოდ.
-რა იყო ადრე ეწეპებოდი!
-გუშინ პაემანზე დამპატიჟა!
-ასე ცუდი იყო?-ჩამეცინა.
-სასაცილო სულაც არ არის , ბებიაჩემის ხელა ცოლი ყავს და ხუთი ბავშვი.
-საწყალი !
-შენ რა გეცოდება? ერთი შენ მითხარი ქალბატონო რა ხდება მისტერ სემთან?
-არაფერი რა უნდა ხდებოდეს?
-რა გულუბრყვილო ხარ, რა უნდა ხდებოდეს და ყველაფერი,მეც მინდა მასეთი მდიდარი თანაც როგორი სიმპათიური,მაღალი მწვანე თვალებით,ბრუნეტი თუ არ მოგწონს მე გამაცანი,გიშვილებ და ყურადღებას მოგაქცევ-გადაიკისკისა სიუზენმა.
-სიუზი! სულ ამაზე როგორ ფიქრობ?
-რაზე? უკვე ორი წელია ნორმალური კაცი არ შემხვედრია ჯეიმის მერე.
-ვინ იყო ჯეიმი?
-ბრუტალური,სახიფათო მამაკაცი რომლის საკუთრება ვიყავი!
-და ეგ გსიამოვნებდა რომ მისი საკუთრება იყავი?
-ეგ ყველა ქალს სიამოვნებს!
-დამცინი? როგორ შეიძლება გსიამოვნებდეს როცა სხვისი საკუტრება ხარ!
-რატომ საყვარელო? ვითომ შენ არ ეკუთნოდე სემს!
ბარის მაგიდას მოვშორდი,ხმა არ ამომიღია მაგრამ ეს სიტყვები მწარედ ჩამრჩა გულში."მე არავის საკუთრება არმინდა რომ ვიყო. და არც ვიქნები." ვიმეორებდი გულში. ბარიდან ისე წამოვედი სიუზენისთვის სიტყვაც კი არ მითქვამს.როცა სახლში მივედი სემი უკვე მოსული იყო. როგორც ყოველტვის მხიარულად შემეგება. ვახშამს ამზადებდა.არ მინდოდა რომ მისთვის მეწყენინებინა, უცებ გამოვიცვალე , წინსაფარი გავიკეთე და მეც შევუდექი ვახშმის მზადებას.
-დღეს ცოტა გაღიზიანებული ხარ მოხდა რამე? -მკითხა სემმა.
-არაფერი! უფრო სწორად რაღაცის კითხვა მინდა.
-მკითხე.
-მმმ, მე ვიცი რომ შენს სახლში ვცხოვრობ,შენს კისერზე ვარ ,მაგრამ არ მინდა რომ ფიქრობდე რომ...
-რა რომ? ხომ იცი რომ ეს ჩემი ვალია და ისედაც მსიამოვნებს როცა ყურადღებას გაქცევ და გეხმარები.
-რომ შენი საკუთრება ვარ და ასე შემდეგ.-უხერხულად შევიშმუშნე.
-ეს აზრი საიდან მოგივიდა თავში?
-იმ ბო*მა სუზენმა მითხრა... მაპატიე! - ბოდიში მოვიხადე უწმაწური სიტყვისთვის.
-სიუზენმა, კარგი რა მერე მაგის ნათქვანზე გული უნდა მოგივიდეს?ისე დღემდე დიდ პატივს ვცემ მაგ ქალს სიუზენი რომ არა ვერ გავიგებდი რა იყო ნამდვილი კაცობა.
-რას გულისხმობ! რომსიუზენი შენი პირველი იყო!-სიცილი ძლივს შევიკავე.
-ხო თხუთმეტის ვიყავი თვითონაც ახალგაზრდა იყო დაახლოებით ოცდაორის ,მაშინ ის სილიკონები არ ჰქონია, მაგრამ მაინც სასიამოვნო შესახედი იყო.
-მე მითხრა გამაცანიო შენზე და ...
-აჰა ქსეიგი ჩემი გაცნობა უნდა ! ახლა ოცდაათისაა არა?
-ხო და რა იყო ?
-დედაჩემი ძალიან ძველ მოდურია, გადაირევა რომ გაიგოს რომ ჩემძე შვიდი წლით უფროს ქალს ვხვდები.
-მოიცა მაგას რა მნიშვნელობა აქვს?
-ეგდედაჩემს კითხე-ეშმაკურად გამიღიმა და მერე სახე შეეცვალა-ვაიმე დედაჩემი! სულ გდამავიწყდა.მიშელ წადი გამოიცვალე, ვახშამს მე გავაწყობ.
-რატო რა ხდება?
-ხომ დაგიტოვე წერილი?
-რომელი , მე არ მინახავს.
-საუზმესტან ერთად დაგიწოვე, მოკლედ დედაჩემი მოდის დღეს სახლში,დედაჩემი რა დედინაცვალი,არ უკვარს უწესრიგობა მერე ლექციების კითხვას დაიწყებს და რაც მთავარია.შენზე უნდა ვუთხრა რომჩემი შეყვარებული ხარ!
-რატომ?
-იმიტომ რომ მერე მისი დაქალის შვილების სურათების ჩამოლაგებას დაიწყებს და თავს ამატკიებს.
-კი მაგრამ...
-დამეხმარე რა !
-კარგი.
-შენი ახალი ტანსაცმელები საწოლზე დევს!
-მადლობა! ეგ რისთვის მჭირდება?
-გჭირდება! თავი რომ თავდაჯერებულად იგრძნო-გამიღიმა და გააგრძელა სუფრის გაწყობა.
ძალიან ჩქარა ვიცბლიდი, მინდოდა რომ სემს მივხმარებოდი, მაგრამ როდესაც ფეხსაცმელებში ჩავდგი ფეხები, სწორედ მაშინ გაისმა კარზე ზარი.მაქს უკვე გამოცვლა მოესწრო კარი გააღო. და დედამისს მიესალმა.
ქალი განცვიფრებით მიყურებდა და სემისგან ახსნას მოელოდა.სემმა კი ჩემი თავი გააცნო და შეყვარებული კი არა საცოლე უთხრა.ცივმა ოფლმა დამასხა! ასე ხელოვნურად არავის არ მოუტყუებია ჩემამდე ადამიანი.ყველაზე მეტად გაცნობის ადგილმა გამაოცა,პარიზში გაგვიცნია თურმე ერთმანეთი, მერე კი ერთი სიმართლეც უთხრა, ის რომ სიცოცხლე გადავურჩინე. დეტალურად გამოკითხა ყველაფერი.
-სემ ცოტა არ იყოს იმედები გამიცრუეთ. უკვე ორი თვეა შენთვის საცოლის კანდიდატებს ვაგროვებ მაგრამ ასეთი ჯერ არსად შემხვედრია, მამაშენტან უნდა წავიდე და ყველაფერი ვუამბო. დალოცვილები იყავით შვილებო.
ორივეს გადაგვეხვია, მისაყვედურა რომ ძალინ მორცხვი ვიყავი, მითხრა რომ ჩემი დედაც გახდებოდა მოკლედ გული ამიჩუყა და ტირილი მაიძულა, ამაზე თვითონაც ატირდა.
-ვხედავ კარგად შეეწყეთ ერთმანეთს!-მკლავზე მკლავი გამკრა სემმა.
-ვხედავ შენც ძალიან კარგი მატყარა ყოფილხარ.
-რა მექნა?! ხომ შეხედე რა ორი თვე უფროვებია სურათები. მოკლედ მუხლზე დაჩოქიმა უნდა გიხადო მადლობები.
მაგიდა აცალაგეთ, მერე კი საუბარი დავიწყეთ. გამახსენდა რომ ჩემს კითხვაზე პასუხი არ გაუცია და მინდოდა რომ თავიდან შემეკითხა? რას ფიქრობდა ჩემზე. მაგრამ მერიდებოდა მეორედ ამის კითხვა.
-სემ შენ ჩემს კითხვაზე არ გიპასუხია!
- რომელ კითხვაზე?
- მშვენივრად გახსოვს რა კითხვაზეც!
ჩემთან მოვიდა, წელზე მაგრად შემომხვია ხელი და მისკენ მიმიზიდა ,სუნთქვა შემეკრა.
-და შენ გინდა რომ ჩემი საკუთრება იყო?-ჩამჩურჩულა ყურში და მთელ ტანში ჟრუანტელმა დამიარა.
-შენ ყველაფერს ართულებ-ჩურჩულით ამოვილაპარაკე.
ჩემს კისერს დაუწყო კოცნა,კისრიდან კი ჩემს ტუჩებამდე მოაღწია.
თავს ვერ ვატანდი ზალას რომ ამ სიამოვნებაზე უარი მეთქვა,მაციებდა და მაცხელებდა,ჩემში ათასგვარი რეაქცია მიმდინარეობდა.მინდოდა რომ კიდევ უფრო მაგრად შემომეხვია ხელები და მივნდობოდი მას მაგრამ ამჯერად თვითონ გაჩერდა.
-ახლა შენ თვითონ გადაწყვიტეხარ თუ არა ჩემი საკუთრება!-ეშმაკურად ჩამიღიმა და ვითომც არაფერი მის ოთახში შევიდა, მე კი სანამ გონს არ მოვეგე ისევ იმ მდგომარეობაში ვიდექი.გონს რომ მოვედი, გადავწყვიტე რომ ეს იდიოტი ზედმეტად მიყვარდა რომ მისთვის მეწყენინებინა.
ოთახის კარები თითქმის შევუმტვრიე, შიგნით შევედი და უკვე ჩემს მკლავებში მოვიქციე, რათქმაუნდა შეზლეისდაგვარად იმიტომრომ მასზე ბევრად სუსტი და დაბალი ვიყავი.
-და იქნებ შენ ხარ ჩემი საკუთრება?-ვუტხარი მაცდური სახიტ.
-მაგაზე ვერდაგეთანხმები, მაგრამ ეს განწყობა უკვე მომწონს.
ჩემი ულამაზესი , მისივე ნაყიდი გაბა გახია,თავისი სხეულიც გაიშიშვლა და დასაკუთრებას შეუდგა.მაგრამ სულაც არ ვიყავი წინააღმდეგი . არ ისე ცუდია იყო ვინმეს საკუთრება გარკვეული დოზით . ცოტა ხანში საერტოდ არ მახსოვდა არც წარსული და არც ჩემი სახელი.