"ის კატაა და ცხრა სიცოცხლე აქვს '
გერქვას ნამდვილი "" ეს ყველაზე მაღალი და ბევრისთვის მიუწვდომელი წოდებაა, მაგრამ ჩემთვის ყველაფერი ბევრად ადვილია. მოწოდებით "ბ*ზი" ვარ !
ჰო , ჰო არ მოგესმათ გაინტერესებთ ყველაფერი როგორ დაიწყო ?! - ჰოდა მისმინეთ "ძუკნ*ბო" . 
ეს ყველაფერი იმ აუტანელი სკოლელების და კლასელების ბრალია , რომლებიც ჩემზე ზედემტად მოქმედებდნენ , მე არ ვყოფილვარ ლამაზი გემოვნებიანი , რადგან ბებიაჩემის გემოვნება ვერასდროს ვერ წვდებოდა თანამედროვე მოდას ამასთანავე ის ზედმეტად მკაცრი იყო . მაგრამ გახსოვდეთ არ ვყოფილვარ გემოვნებიანი და ბებიაჩემიც იყო ! 
არა , არ გეშლებათ ნამდვილი სრულყოფილი ბ*ზი ვარ ! მდიმარი ოჯახის გათამამებული , გატუტუცებული გარყვნილი გოგო და იცით რა ეს ძალიან მომწონს . დამიჯერეთ სკოლის მერე ჩემი შეცვლა იყო , რაღაც უფრო მეტი ვიდრე "ს*ქსია" ! თავიდან ფეხებამდე ახლა ნამდვილად ვთვლი, რომ სხვის დასახრჩობად ვღირვარ !
გაინტერესებთ რა იყო სკოლაში ?! - გარყვნილობა ,მაგრამ ჩემს მიმართ მხოლოდ ზიზღი და დიდი დამცირება , სამაგიეროდ ყველაზე მაღალ წოდებაზე ვდგავარ . ჩემი ზედმეტ სახელიც ტყუილად არ უკავშირდება კატას . 
იყო " კატა " ნიშნავს გქონდეს ცხრა სიცოცხლე და ფეხზე წამოდგე და დიდი დარტყმა მიაყენო იმათ ვინც გამოგიყენე და მიგაგდო . ჰო და გეტყვით , რომ მე 19 წლის ქეთრინი ვარ რომელიც თქვენთან მოდის ლონდონელო ძ*კნებო !
იმის მიუხედავდ , რომ წარსულის გახსენება არ მიყვარს მოკლეთ შევეცდები მოგიყვეთ. თექვსმეტი წლის ასაკში ჩემზე ძალა იხმარეს ამის გამო კი დიდი ტრამვა მივიღე . დღემდე ჩემი ღამის მოჩვენება მისი ულამაზესი ყავისფერი თვალებია , რომლებიც მოსვენებას არ მაძლევენ ზუსტად ამის გამო ვბრუნდები , რომ შური ვიძიო . მე მხოლოდ ღამის ცხოვრება გამაჩნია . საფრანგეთში ჩამოვედი იმის შემდეგ რაც დამემართა . იცით რა რთულია , როდესაც არ გყავს არავინ ვისაც შეგიძლია გული გადაუშალო და შენს პრობლემებზე ესაუბრო . მთელი ტანჯვა ჩემ გულში ჩავიბუდე ოთხი წელი მხოლოდ იმისთვის ვემზადებოდი , რომ ლონდოში დაბრუნების შემდეგ ის გამენადგურებინა . 
მე ახლა ძლიერი ვარ , ჩემი თავის ფასი ვიცი იმაზე მეტად ჭკკვიანი ვარ ვიდრე ბერვს გონია .
მელოდეთ ლონდონის 'თაგვებო' ჩემთვის გზა ყველგან ხსნილია !
***
ვერ გეტყვით , რომ ქალაქი ან ქალაქის მაცხოვრებლები მენატრებოდნენ , რადგან ლონდონი და მისი მაცხოვრებლები არასდროს ჯდებოდნენ ჩემს გემოვნებაში , ამას ჩემი პატარა თავგადასავალიც მოყვა და აქაურობა სამუდამოდ შემძულდა . უბრალოდ მაღიზიანებს ყველაფერი , რაც ამ ქალაქს ეხება . არ მოგაბეზრებთ იმაზე ლაპარაკით თავს თუ როგორ ემოციით დავბრუნდი აქ მხოლოდ იმას გეტყვით , რომ ლონდონი იგივე ნაირი უჟმური ამინდით დამხვდა , როგორიც ჩემი წასვლის დროს იყო .
აეროპორტიდან ნელი ნაბიჯებით გამოვედი Marlyn Manson-ის Persona Jesus -სი მქონდა ტელეფონში ჩართული და მასში ბოლომდე ვიკარგებოდი .ვერ ვგრძნობდი ხალხის ხმაურს , რომლებიც რაღაცის ან ვიღაცის ძიებაში იყვნენ და დროს უაზრო ჭიჭყინსა და ლაპარაკში კარგავდნენ თითქოს ეს დრო მათთვის არაფერს წარმოადგენდა . ეს ხომ ჩვენი ცხოვრების უმთავრესი ნაწილია , რომ დროის შეგრძნება და მისი გამოყენება ვისწავლოთ , თუნდაც უამრავი შეცდომების ხარჯზე . ტაქსში ვიჯექი და წვიმიან ლონდონს ვათვალიერებდი , ბავშვობის წლები და დედასთან გატარებული წამები თვალწინ მიდგებოდა , ვგრძნობდი , რომ მისი მონატრება პიკს აღწევდა . ის არ იყო ჩემთვის მხოლოდ დედა ის ჩემი და ჩემი ცხოვრების ნაწილი იყო .
*** 
სახლის წინ ვიდექი და საბოლოოდ ვიაზრებდით აქ რისთვის ჩამოვედი . ახლა დანამდვილებით ვიცოდი , რომ ყველაფრის ფასად უნდა მებრძოლა და ყველა ადამიანი , რომელებმაც ჩემი ნადმვილი მე მოკლეს საბოლოოდ გამენადგურებინა . ნელა შევაღე სახლის კარები და როდესაც უამრავი ადამიანის ყვირილი გავიგე თითქოს ყურებიც კი დამიგუბდა . ამდენი ადამიანის დანახვას ნამდვილად არ ველოდი , არასდროს არ მყოლია ნამდვილი მეგობრები ისინი მხოლოდ ჩემს ფულზე დახამებული ხალხი იყვნენ , რომლებიც უბრალოდ მეტენებოდნენ და მათ ინტერესებში მე არასდროს შევდიოდი . მამაჩემისკენ წავედი და სწრაფად გადავეხვიე ვიცი , რომ საუკეთესო არასდროს ყოფილა , მაგრამ ერთადერთი ადამიანია , რომელიც მართლა მიყვარს და მისთვის ყველაფერს გავაკეთებ .
ყველაფერი ჩვეულებრივ მიმდინარეობდა იყო სიწყნარე და მოსაწყენი ხალხი , რომლებიც შამპანიურით ხელში დასეირნობდნენ და შემაწუხებლად ათვალიერებდნენ ჩემს ტანს , რომელიც არაჩვეულებრივად გამოიყურებოდა .
ჩემმა ეგრედწოდებულმა დაქალებმა აიტეხეს ,რომ გავპარულიყავით და კლუბში წავსულიყავით აქ ყოფნასა და მაღალი საზოგადოების როჟების კერვას იქ გართობა ნამდვილად მერჩივნა . 
მუსიკის მაღალი ხმა , კვამლი, ხმაური , სასმელი და გიჟური გართობა ეს ის არის , რაც ჩემი ცხოვრების ნაწილია . გკიდია ყველა და ყველაფერი და იწყებ გართობას ვცეკვავ ისე , როგორც ჩემს ნამდვილ მეს შეეფერაბა . არ არსებობს ჩემთვის არანაირი კომპლექსი , მაცვია ისე როგორც მინდა . მსიამოვნებს , როდესაც ჩემი ყურებით ტკბებიან , გოგოების უმეტესობა კი შურით სკდება ვერ წარმოიდგენთ როგორი სასიამოვნოა . როგორც კი ფეხი შევდგი კლუბში ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე და ბარისკენ წავედი.შავგვრემან,ათლეტური სხეულის მქონე ბიჭს თვალი ჩავუკარი და ორმაგი ბურბონი შევუკვეთე.
-ეს ხომ კაცების სასმელია?-თავისთვის ჩაილაპარაკა ბარმენმა და მხრები აიჩეჩა.მე გამეღიმა.
გვერდიდან სიცილის ხმა მომესმა.სიმპატიურ ბარმენს თვალი მოვწყვიტე და ხალხში ჩემი ყალბი მეგობრები დავლანდე.
-შეგცვლი-უკნიდან ცივი,ბოხი ხმა მომესმა.
ბარისკენ მიბრუნებულს ჩემი „ნაცნობი“ ბარმენი აღარ დამხვდა.უკმაყოფილოდ ამოვიოხრე.გონებაში გართობის ყოველი დეტალი გათვლილი მქონდა.
-ნახევარ საათში,წითელი საროჩკით,ლურჯი ჯინსით და ვანსებში გამოწყობილი ბარის გასასვლელთან იდგება და როგორც ყოველთვის თავის ბოიფრენდს დაელოდება.მიაკითხე,იქნებ რამე გამოგივიდეს.
ყავისფერთვალებამ უხეშად ჩაიცინა და ჩემი შეკვეთა მაგიდაზე დამიდო.
-ვფიქრობ ახალგაზრდა გოგოსთვის ზედმეტია-სასმელზე მიმითითა მან.
-შენთვის არავის უთხოვია იფიქრეო-ერთ გადაკვრაზე ჩავცალე ჭიქა,დავაიგნორე გრძნობა,რომელიც ყელის არეში გაჩნდა და მოცეკვავეთა ჯგუფს შევუერთდი.
შემდეგ ყველაფერი ნაცნობი და სასურველი გახდა.კვლავ გაჩნდა გრძნობა ჩემში.გრძნობა გამორჩეულობის,თავზეხელაღებულობის,სექსის სურვილის,აღგზნების..არ არსებობს ჩემთვის ამაზე დიდი სასიამოვნო რამ. ცეკვა ეს უბრალოდ სამყაროა , თავისი ბინძური ილეთებით. მოძრაობები-სხეულის ენის,ოდნავ თავხედური,სექსუალური და ბუნებრივი.თითქოს თეძოებმა თავისით იპოვეს სავალი გზა,თითქოს ხელებმა თავისით მოძებნეს პარტნიორის მხრები.მერე გულმაც თითქოს მშვიდი ფეთქვა განაგრძო.თითქოს სამყარო გაუცხოვებული აღარ იყო.თითქოს თავი კვლავ ძველებურ ლონდონში ამოვყავი. გაჩნდა შეხებები: უხეშიც და რბილიც.თბილიც და თავისებურად ცივიც.ისეთი , რამაც თავი სრულყოფილად მაგრძნობინა . ვგრძნობდი მის შეხებებს , რომლებიც უბრალოდ აუტანლად აღმაგზნებდა და ჩემს „მე“-ს მაკარგვინებდა . თითქოს იყო მასში , რაღაც ნაცნობი , მაგრამ ის უბრალოდ ფიქრის საშუალებასაც არ მაძლევდა . მთელი სხეულით ვეკვროდი. მინდოდა , რომ ბოლომდე შემეგრძნო . ყოველთვის მიყვარდა ყველაფერი სრულყოფამდე , სანამ სიამოვნების ზენიტამდე არ მივაღწევდი. უბრალოდ შეჩერება არ შემეძლო . ყველაფერი კი განსაკუთრებული მაშინ არის , როცა გესმის მაღალი მუსიკის ხმა , ბიჭის ხვნეშის ხმა , შეგრძნება რასაც სასმლის დალევისას განიცდი და ბოლოს ის , რომ ყველაფერი გკიდია .
ნელი,გაწონასწორებული მოძრაობით მივბრუნდი ბიჭისკენ,რომელიც ამდენი ხნის მანძილზე გარეგან სიამოვნებას მანიჭებდა და ქვედა ტუჩზე ოდნავ ვუკბინე. სახე მის სახეს გავუსწორე. ცხვირი ცხვირზე გავუხახუნე და თვალებში ჩავხედე . მისი თვალები ზედმეტად ლურჯი და კამკამა იყო . 
-რა გქვია ? ყურთან ახლოს ჩამჩურჩულა.
- ბიჭებს , რომლებსაც ერთი დღის სიამოვნებისთვის ვიყენებ,სახელს არ ვეუბნები.ამას დამსახურება სჭირდება . 
-საინტერესო ჩანხარ. შენ წარმატებით აკეთებ იმას ,რასაც ბიჭების უმეტესობას უბრალოდ არ გამოსდის.იყენებ მათ და შემდეგ ნაგავივით იკიდებ არა?! - სექსუალურად ჩავიღიმე და თავი დავუქნიე . 
- შენ ? 
-მე ადამი . 
- სიმპატიური ხარ ადამ , მინდა გითხრა , რომ შენი თვალები და მოძრაობები ზედმეტად აღმაგზნებს . 
- გისმენ და ვხვდები , რომ საინტერესოსთან ერთად გარყვნილი , თავის თავში დარწმუნებული , კარგად მოცეკვავე გოგო ხარ , რომელმაც იცის რა ან ვინ უნდა .
- ზედმეტად კარგად აზროვნებ ! დავლიოთ ? 
თავი დამიქნია , წინ წავედი . მალევე ვიგრძენი მისი ხელი წელზე .გამეღიმა.სიმართლე თუ გაინტერესებთ გეტყვით,რომ ბიჭი ასე ახლოს არასდროს მომიშვია.ვიმეორებ: არასდროს !
ბარზე ხელები დავარტყი და ბიჭს , რომელმაც რამდენიმე წამის წინ კონკრეტულად , რომ ვთქვათ მომაკეტინა დავუსტვინე.ყურადღება არ მოუქცევია,ისე გააგრძელა ჭიქების წმენდა და საბოლოოდ,როდესაც მობეზრებულმა ხმამაღლა დავუძახე,გამოიხედა,თუმცა ჩემთვის არც შემოუხედავს,ჩემს გვერდით მდგომისკენ გააპარა თვალი და შესამჩნევად ჩაიცინა.
-რას მიირთმევთ?-ენა კბილებსშორის მოიქცია და სექსუალურად გამიღიმა.
-იგივე-მკაცრი ტონი შევინარჩუნე მე.
თორნიკესკენ შევბრუნდი , რომელიც ჩემი სხეულის თვალიერებით იყო გართული .
- შენ რა დალევას აღარ აპირებ ? - სიცილით ვკითხე მას ,ბარს დავეყრდენი და სასმელზე მივუთითე .
- შენი სხეულის შემხედვარე გადამავიწყდა . მომიყევი რამე შენზე . 
- ქეთრინი ვარ გოგო , რომელიც გიჟდება სიახლეებით სავსე სამყაროზე.
-ამას უკვე მივხვდი-ალკოჰოლით სავსე ჭიქას ხელი მოკიდა და ერთი ყლუპი მოსვა.
-შენ ?-ყალბი ინტერესი გამოვიჩინე 
- მე ვცეკვავ ყველ...
-ჰა? რა? შენ ?სად ? -სასმელი გადამცდა მე.
- ყველგან , სადაც გვინდა . ჩვენთვის არ არსებობს არანაირი წესები . 
-მინდა , რომ ახლავე წამიყვანო! - ხელი მოვკიდე და ცენტრისკენ წავიყვანე .
-ჰეი ბარბი,ფულის გადახდა დაგავიწყდა-ბარმენის ხმამ გამაჩერა.
-მე გადავიხდი-ჯიბისკენ ხელი წაიღო თოკომ.
-არა,მე დაგპატიჟე-სწრაფად გავაჩერე და ბარისკენ წავედი.რაც ხელთ მომყვა ყველაფერი ამოვიღე და მაგიდაზე დავყარე.
-ხურდა შენთვის დაიტოვე-თვალი ჩავუკარი,დავაიგნორე მისი საყვარელი ღიმილი და კლუბი დავტოვე.

-დიდიხანია ცეკვავ?-მოუთმენლად ვიკითხე მე. 

და სწორედ მაშინ,როდესაც საქმე ცეკვას ეხება,ჩემი შინაგანი ორგანოები ამობრუნებას იწყებენ და ყველაფერი თავდაყირა დგება.სწორედ ამიტომაა,რომ კლუბებში სიარული ჩემთვის თავდავიწყებაა.ეს ადგილია სადაც შემიძლია ვიცეკვო,ანუ ვაკეთო ის რაც ამ ქვეყნად ყველაფერს მირჩევნია და ამას ვერ შეედრება ვერანაირი სექსი და შურისძიება.
-ბავშვობიდან.უფრო ზუსტად იმ დროიდან რაც სიარული დავიწყე.
-აჭარბებ-შუბლი შევკარი მე.
-არანაირად გეფიცები-ხელები მაღლა ასწია.მერე ისევ საჭეს მოარგო და სიჩქარეს მოუმატა.
-მალე მივალთ?-ამოსუნთქვის საშუალებაც კი არ მივეცი.
-შეგიძლია,რომ ცოტახნით დამშვიდდე და მითხრა ასე რატომ ღელავ?
-მაინტერესებს რა ხდება ქუჩებში,მაშინ,როდესაც თქვენ ცეკვას იწყებთ-დიდი ტყუილი მივახალე მე.
-მაშინ მოემზადე პატარავ,დაუვიწყარი ღამე გელის-წაუსტვინა მან და სიჩქარეს კიდევ უფრო უმატა.
მე კი ,რა თქმა უნდა, მოვიტყუე. თავის ქება,რომ არ მიყვარს ალბათ ამის ბრალია.ან უბრალოდ მინდა,რომ შთაბეჭდილება იყოს დიდი და თანაც ისეთი,რომ წარუშლელი კვალი დატოვოს ყველას გონებაში და ყველაფერი ამ საღამოს კი არა,სწორედ მაშინ,იწყება,როდესაც მუსიკა ირთვება და მე ქუჩებში საცეკვაოდ ვბრუნდები.


******
მანქანა ბნელ მოსახვევში შეაყენა . სასიამოვნო ადგილი იყო მყუდრო , მალული , ბინძური , საშიში ჩემს გულის სიღრმეში , რომ ყველაზე დიდი ადგილი უკავია . ზუსტადაც, ამიტომ მომწონდა ქუჩები , რომ მას გააჩნია " პეწი " , რაღაც თავისებური რაც გაძლევს შთაგონების საშუალებასა და დიდ გასაქანს . აქ არ არასებობს არანაირი წესები , აქ მხოლოდ თავისუფლებაა არ ხარ არავიზე დამოკიდებული ცეკვავ იმას , რასაც გინდა და რაც მთავარია მხოლოდ შენი წესებით . მეგობრობა და მეგობრის პატივისცემა აქ პირველ ადგილზე . 
ჩვენთვის ქუჩის მოცეკვავეებისთვის არანაირი დაბრკოლება არ არსებობს და ეს ყველაზე დიდი პლუსია ცეკვაში , რადგან თუ შენ არ შეგიძლია ბალეტში დადგა თუნდაც " შავი გედი " იმის გამო , რომ ფეხი ოდნავ გაქვს დაზიანებული ან უამრავი სხვა მიზეზები აქ შენ სიცოცხლის ბოლო წამამდე ცეკვავ და მანამდე გრძნობ თითოეულლ ილეთს , სანამ საბოლოოდ არ გამოეთიშები ამ სამყაროს . 
ამ ორ ცეკვის სტილს კი ერთი დიდი საერთო აქვთ ის , რომ გიწევს ყველაზე რთული გზის გავლა . ცეკვა არ მოდის მხოლოდ ორი მოძრაობის სწავლით ან უბრალოდ მოძრაობების თანმიმდევრობის დამახსოვრებით . შენ უნდა შეძლო ნამდვილი წრფელი გრძნობების , ემოციების გამოხატვა , ჰო ეს ნამდვილად სხეულის ენაა . ცეკვავ სხეულისა და გონების დაკმაყოფილებამდე , მანამდე იღებ სიამოვნებას სანამ შენი სხეული საბოლოოდ არ მოეშვება . 
მანქანის კარები ფრთხილად მივხურე და ადამს დაველოდე , რომელიც მანქანაში რაღაცას ეძებდა . 
- აქეთ .- წელზე ხელი მომხვია და მიბიძგა , რომ წინ წავსულიყავით . დაკვირვებით ვათვალიერებდი კედლებს , რომლებზეც უამრავი წარწერა და ნახატი იყო . ვხდებოდი ყველა სიტყვის მნიშვნელობას , რომლებიც ცეკვას კიდევ უფრო მაახლოვებდა .
- ლამაზია არა ? გინახასვ ამდენი ლამაზი შედევრი ერთად ? - სიცილით მკითხა მან . თავი ნელა გავაქნიე ისე თითქოს მართლა არ მენახა სადმე ,უბრალოდ არ შემეძლო „არა“ -ს წარმოთქმა ასე უბრალოდ .
- საინტერესე , ნაწერები და ნახატებია .
- ჰო ეს ყველაფერი ერთად ერთ პატარა ხუთ ასოიან სიტყვას ქმნის . 
- უბრალოდ გასაოცარია ამ ერთი სიტყვის ქვეშ რამდენი რამ იმალება არა ?! 
- პირველად ეს ადგილი , რომ აღმოვაჩინე მეც შოკში ვიყავი . - ჩუმად ჩავიფხუკუნე , კი როგორ არა პირველად ვნახე . ასეთ ადგილებში , გავიზარდე და გავიგე რას ნიშნავ ნამდვილი ცხოვრება . 
ვხედავდი ბიჭებისა და გოგების დიდ ჯგუფს , რომელთაც სახეზე მხოლოდ ბედნიერებას თუ შეამჩნევდი . მუსიკის ხმაზე ტანს იმდენად სასიამოვნოდ ამოძრაავებდნენ , რომც არ გცოდნოდა ცეკვა მაინც ადგებოდი და ყველანაირ კომპლექს დაივიწყებდი . 
- ჰეი .- საკმაოდ სასიამოვნო აღნაგობის ბიჭმა დაუძახა ადამს და სწრაფად გადაეხვია . 
- ახალი გოგო გვყვას ? დარწმუნებული ხარ , რომ ის გამოცდას ჩააბარებს ? -სიცილით კითხა და ზურგზე ხელი დაუტყაპუნა .
- ის არ ცეკვავს , მას უბრალოდ ჩვენი ნახვა სურდა . 
- ვოუ მშვენიერია . ნედი მის .- ხელი გამომიწოდა და თავი სასაცილოდ დამიკრა .
- თქვენგან ბალერონი არ გამოვა მისტერ ზედმეტად მოუხერხებელი ხართ ! ქეთრინი მისტერ ნედ . - ხელი გავუწოდე და ტუჩები დავპრუწე . 
- გცოდნიათ რაღაცეები მის . - ეს თქვა და ხმა მაღლა დაიყვირა ,
ვაჩვენოთ მას მასტერკლასი ! ჩაირთო მუსიკა , რომელმაც თავი უფრო ამაღლებულად მაგღძნობინა . ისინი არ იყვნენ ცუდები უბრალოდ მათ აკლდა დახვეწა ,სექსუალურობის შარმი და ცოტა სინაზეც კი , რადგან ცეკვას უხეშობა არ უყვარს . რამდენიმე წუთიანი ცეკვის დასასრულის შემდეგ კი უბრალოდ დიდზე გამეღიმე , იგრძნობოდა მათში ცეკვისადმი სიყვარული .
- როგორ იყო ? - ხმა მაღლა დაიყვირა ნედმა და ჩემს კენ წამოვიდა .
- არ იყოს ეს ცუდი ამაზე კარგიც მინახავს ! - შეპარვით ვუთხარი .
- იცი რა , როდესაც შენ ამაზე კარგად იცეკვებ , მაშინ დაგვიწუნე .
- აუცილებლად დაელოდე ამ დღეს , შენთვის შანსი იქნება , რომ ნახო როგორია ნამდვილი ქუჩის ცეკვა , ან თუნდაც დიდი რევოლუცია ბალეტის " მაღალი საზოგადაობის " ცეკვისა და " ბინძური " ცეკვების ნაერთი , რასაც Street Dance Freedom ეწოდება . 
- მაოცებ იცი ?! - ადამმა გაკვირვებით მითხრა და თვალი მაშინვე მომწყვიდა , როდესაც შავი მანქანა დაინახა , რომელიც ამ ადგილისთვის ზედმეტად მდიდრულად გამოიყურებოდა . 
მანქანიდან სწრაფად გადმოვიდა გოგო , რომელმაც კარები ხმაურიანად მიიჯახუნა . საკმაოდ ლამაზად გამოიყურებოდა შორიდანაც კი ეტყობოდა , რომ თავში ავარდნილი ეგრედწოდებული "ძერსკი" გოგო იყო , რადგან როგორც კი ადგილს თვალი შეავლო , მაშინვე ცხვირი აიბზუა და მანქანის კაპოტს გაბრაზებული მიეყრდნო . მალევე ჩაქვრა მანქანა და იქიდან შავტუხა ბიჭი გადმოვიდა , რომელიც მაშინვე მეცნო , ჰო ეს ის ბარმენია , რომ მომაკეტინა. გოგოს ისე ჩაურა ზედაც არ შეუხედავს და მაშინვე ჩვენსკენ წამოვიდა . 
- ბარმენი ? - გაკვირვება ვეღარ დავმალე მე . 
- აქ ხალხს არ ვარჩევთ . - თავი გააქნია ადამმა და მხრები აიჩეჩა .
- როგორ მოხდა , რომ გაგვიხსენე ? - სიცილით უთხრა ნედმა და გადაეხვია .
- ხომ იცი , რომ არ მაქვს დრო , ახლა მითუმეტეს .
- შენი კრუელა მარტო რას შვება ? - სიცილით კითხა ადამმა 
- უკვე ვეღარ ვუძლებ , ლოგინში რომ არ იყოს კარგი მაშინვე დავშორდებოდი . -ტუჩები ენით დაისველა და გოგოსკენ თვალი გააპარა .
ჩემსკენ გამოიხედა და კარგად შეათვალიერა ჩემი სხეულის თითოეული ნაწილი , როდესაც ვიგრძენი მისი მზერა სახეზე , თვალი თვალში გავუყურე . მისი თვალები ზედმეტად ლამაზი იყო სიმართლე , რომ ვთქვათ თვალს ვერ მოწყვეტდი . თვალი ჩამიკრა , ტუჩის კუთხეში გაეღიმა , შემდეგ კი ნედს შეხედა და ხმა მაღლა კითხა .
- ახალი გვყვას ? 
- არა , მაგრამ იმდენად კარგად ერკვევა ცეკვაში , რომ დაგვიწუნა კიდევაც . 
- ოჰჰ . - ეს თქვა და ჩემსკენ მოიწია .
დავიბენი ვერ მივხვდი , რის გაკეთებას აპირებდა და უკან დავიხიე . ხელი ხელზე მომკიდა და მისკენ გამქაჩა .
- მინდა მანახო რა შეგიძლია . - დამცინავად წარმოთქვა და თვალი ჩამიკრა . 
ხელი სწრაფად გამოვწი მისგან და ორი ნაბიჯი უკან გადავგდი .
- დარწმუნებული ხართ , რომ ამის ნახვა გინდათ ? - სიცილით ვიკითხე ისე თითქოს ჩემი დაცინვისთვის ვამზადებდი მათ .
- რომელ მუსიკაზე ინებებთ ცეკვას მის ? - ნედი დიდი ცენტრისკენ გაემართა 
- DJ Rebel -ის Cuba ! 
- შენ რა საერთოდ გაგიგია ეს რემიქსი ? - წარბის აწევით შემომხედა ზეინმა .
-შენ ჯერ კიდევ არ იცი მე რამდენი რამ გამეგება-ნიშნის მოგებით შევხედე და საცეკვაო ცენტრისკენ წავედი .

*****
როგორც კი მუსიკა ჩაირთო თავი ქვემოთ დავხარე , თვალები დავხუჭე , ღრმად ჩავისუნთქე და მუსიკა ბოლომდე შევიგრძენი . შემდეგ კი მოძრაობები თავისით წამოვიდა აქ იყო ყველაფრის შერწყმა : ბალეტი , ჰიპ-ჰოპი , ჯაზი , მოდერნი . ისინი ბინძურად , მაგრამ ქუჩისებრი პეწით ერწყმოდა ერთმანეთს . იმდენად ვიყავი ცეკვაში ჩაძირული , რომ ვერაფრის დანახვას ვერ ვახერხებდი ,მხოლოდ ვგრძნობდი რიტმს და თითოეელი მოძრაობის არსს . ვიცოდი , რომ ეს ზედმეტად განსხვავებული და ორიგინალური იყო , იმიტომ რომ მე ამის შექმნის დროს ყველაზე დიდი შთაგონება მქონდა , რომელსაც უბრალოდ სიტყვებით ვერასდროს გადმოვცემდი . არ მახსოვს რამდენი ხანი ვცეკვადი , მაგრამ მუსიკის შეჩერებისა და ტაშის ხმამ გამომაფხიზლა . თავი ნაზად დავუკარი და მათ დაშოკილ სახეებს ნაგლურად შევხედე , აი ისე მე რომ შემეფერება .
- როგორი იყო ? - ხმა მაღლა დავიძახე და ზეინს თვალი ჩავუკარი .
- ეს , ეს იყო რაღაც ბინძური , ნაზი , სექსუალური , თანამდროვე , განსხვავებული და იცი რა მე უკვე მიყვარხარ შენ ! - ეს თქვა ადამმა და სწრაფათ გადამეხვია .
- არა , აშკარად რაღაც გამოვტოვეთ ჰო ადამ ?! შენ თქვი , რომ მან არაფერი იცოდა ცეკვის და მითუმეტეს ქუჩების შესახებ .
- მე ეს არ მითქვამს , საერთოდ მე ის ახალახანს გავიცანი და მას კითხეთ . -თითი ჩემსკენ გამოიშვირა და გამიცინა .
- არაფერი განსაკუთრებული , მაგრამ ცუდი არ იყო დასახვეწია . -მომინდა ზეინი იქვე მიმეკლა , დაბადების დღიდან ვცეკვავ და მასწავლის რა არის დასახვეწი ?! იდიოტი , მახინჯი , ბოღმა .
- ჰეი ქეთრინ მის კომენტარებზე არ იღელვი ის მუდამ ასეთია . - ნაზად მომისვა ადამმა ზურგზე ხელი . 
- არ ვღელავ უბრალოდ ის დანახვის წამიდან მაღიზიანებს ! 
- ჩვენთან ხარ ??
- სამუდამ , სანამ აქედან არ გადამასახლებენ ნედ . 
-იმედია მალე დადგება ეგ დღე . -ხმა მაღლა ჩაილაპარაკა ზენმა .
-დავიშალოთ რა - ნედმა ბავშვებს ხმა მაღლა უთხრა .
- ზეინ შეგიძლია ქეთრინი შენ წაიყვანო საქმეზე მივდივარ .- ზეინმა თავი დაუქნია ადამს და მანქანისკენ წავიდა .
ლოყაზე ნაზად მაკაცო და ბოდიში მომმიხადა იმის გამო, რომ ვერ მოახერხა ჩემი უკან წაყვანა . ნერვები კი მომეშალა , მაგრამ მე ავეკიდე და მას ნამდვილად ვერ დავაძალებ , რომ წამიყვანოს . ზეინს უკან მივყვებოდი , როდესაც მანქანას მივიახლოვდით და გოგომ , რომელიც მანქანის კაპოტს ეყდნობოდა ფეხებიდან თავამდე და თავიდან ფეხამდე ამათვალიერ- ჩამათვალიერა და ზეინს დაბოღმილი სახით შეხადა .
- ეს რა ჩვენთან ერთად მოდის ? - წარბის აწევით იკითხა 
- კი ნატაშკა და თუ რაიმე პრობლემა გაქვს შეგიძლია აქ დარჩე . 
- ზეინ სხვებთან ნუ მომმართავ ესე , თორემ დაგშორდები ! 
ზეინი ჩემსკენ წამოვიდა უკანა კარები გამიღო და თავისთვის ჩაიბუტბუტა :
- ისე ამბობ მაგას თითქოს ვინმე გაკავებდეს .
საკმაოდ აუტანელი იყო მათან ერთად მგზავრობა , როდესაც გიყურებს ორი წყვილი თვალი და მოსვენების საშუალებას არ გაძლევს . 
- მიკვირს ზეინ როგორ შეგიძლია გაჩერდა მათთნ .
არაფრის თქმა არ ვაცადე ზეინს და სახე გადახიპნულ არსებას ,რომელსაც ამდენი ხნის განმავლობაში ვითმენდი ხმა მაღლა ვუთხარი .
- რატომ გგონია , რომ ვინმეზე რამით მეტი ხარ ? ის , რომ პრადას მაიკი გაცვია , გუჩის კაბა და დოლჩე გაბანას ფეხსაცმელი არ ნიშნავს , რომ ამ სამყაროში რამას წარმოადგენ . ამასთანავე დამიჯერე შენგან განსხვავებით შეხამებაც შემიძლია და უკეთესი გემოვნებაც მაქვს . არასდროს ჩავიცვამ ამდენ ბრენდს ერთად , რადგან ეს დიდი გოიმობა და ხამობაა . არა აუციელებელი გესვას ლორეალის ტონალური , ტუჩსაცხი და მაქს ფაქტორის ტუში ,რომ ვინმე ან რამე იყო . შენ გაქვს პრეტენზია ადამიანებზე , რომლებიც ამ სამყაროში რაღაცას ქმნიან და თავისი სურვილებისთვის იღწვიან ?! არაფერი ხარ , საერთოდ არაფერი , ერთი მამიკოს ფულზე დახამებული გოგო , რომელსაც არანაირი გრძნობა და აზროვნება არ გააჩნია ! შენ მხოლოდ ადამიანის გამოყენება და დაბრმავება შეგიძლია . მანქანა გააჩერა მინდა , რომ აქედან ჩავიდე და ასეთი გაუნათლებელი ხალხისგან თავი შორს დავიჭირო .
ვიცოდი , რომ ეს მისთვის შოკი იყო გაშტერებული მიყურებდა და ხმის ამოღებას ვერ ბედავბდა , ყოველთვის ადვილად შემეძლო ასეთი ძუკნების გაჩუმება . ზეინს კი ნასიამოვნები სახე ქონდა , მაგრამ ამ წამს ეს ყველაზე ნაკლებად მაინტერესებდა .
- მანქანა გააჩერა მინდა , რომ აქედან ჩავიდე ! - კიდევ ერთხელ გამეორების შემდეგ ზეინმა სწრაფად დაატორმუზა და გადმომყვა , მანქანას უკნიდან შემოვუარე , როდესაცშავ დაბურულ ფანჯარასტან მივედი ზეინმა გამაჩერა .
- რატომ გგონია , რომ ჩემზე მბრძანებლობის უფლება გაქვს ? - თვლებში მიყურებდა და ნელ-ნელა ჩემსკენ მოდიოდა .
- მე საერთოდ არ ვფიქრობ , რომ ვინმეზე ბრძანებლობის უფლება მაქვს . უბრალოდ გითხარი , რომ თქვენთან ერთად მგზავრობა არ მინდოდა .
- ასეთი ტონით ნუ მომმართავ ! 
- შეგიძლია წახვიდე ! 
თვალები მომწყვიტა მანქანის ფანჯარაზე ამაყუდა . ჩემი კისრისკენ დაიხარა , ცხვირი ნაზად გამიხახუნა და ჩემი სუნი თითქოს ღრმად შეიყნოსა . მსიამოვნებდა ეს იმაზე მეტად , ვიდრე მე წარმომედგინა. ჩემში რაღაც ნაცნობ გრძნობებს იწვევდა, ჟრუანტელიც კი მივლიდა , მაგრამ ჩემი თავი ვაიძულე და ხელი ვკარი, გვერძე გავწიე .
- ესე შეგიძლია შენს ძუკნას ასიამოვნო ! 
- ესეიგი სასიამოვნოა ხომ ?! - ჩაიცინა და ხმა მაღლა მითხრა .
შუა თითი ავუწიე და ზურგი ვაქციე . შემდეგ კი უბრალოდ მამაჩემს დავურეკე და ვთხოვე , რომ მოტოციკლეტი გამოეგზავნა , ახლა ყველაზე მეტად მარტო გასეირნება თუ დამაშვიდება . მოტოციკლეტი ეს ის არის , რაც უდიდეს ადრენალინს იწვევს ჩემში , ამ დროს ყველაზე თავისუფალი ხარ და შეგიძლია ისამოვნო გრილი ჰაერით , რომელიც თმას სასიამოვნოდ გიწეწავს . ჩემს ლექსიკონში სიტყვა " საშიში " არ არსებობს , ვიკიდებ ყველაფერს და ვდგავ ნაბიჯს , რომელიც შეიძლება შეცდომაც აღმოჩნდეს , მაგრამ ეს ხომ ჩემი ცხოვრებაა და მე არასდროს ვინერვიულებ იმაზე თუ რა შეცდომა დავუშვი , რომ არა ისინი ცხოვრებასაც კი ვერ ვისწავლიდი . ქვაფენილზე გავწექი და შევყურებდი ვასრკვლავებით მოჭედილ ცას , პირველად მეჩვენა ასეთი ლამაზი , ბრწინავი ვარსკვლავები , რომლებიც გარემოს უფრო ამშვიდებდნენ და ზედმეტად მყუდროს ხდიდნენ . ამ წამს კიდევ ერთხელ მივხვდი , რომ ცხოვრება ყველაფრის დამიუხედავად მშვენიერი და ჩვენ ასე უბრალოდ დანებების უფლება არ გვაქვს . არ ვიცი რამდენ ხანს ვიწექი შუა ტროტუარზე , ისეთი შეგრძნება მქონდა , რომ ყველაფერი დაცარიელებული იყო , ვგრძნობდი , რომ თვალები მეხუჭებოდა , როდესაც მოტოციკლის ბღუილის ხმა გავიგე ფეხზე ავდექი და ჩემი მონატრებული შავი კავაზაკისკენ სწრაფად წავედი .
- ქალბატონო ქეთრინ ყველაფერი წესრიგში აქვს მამათქვენმა თქვენ ჩამოსვლისთვის სპეციალურად გაამზადა .
- ასა აღარ მომართო , მემგონი ბებერს არ ვგავარ ხომ ?! - სიცილით ვუთხარი , თვალი ჩავუკარი . შემდეგ კი მისი ლაპარაკისთვის აღარ მომისმენია , თავზე ჩაფხუტი დავიფარე , მოტოციკლეტზე დავჯექი და უმისამართოდ , დიდი სისწრაფით წავედი . ტრასაზე , როგორც კი გავედი დავიკიდე ყველანაირი საგზაო ნიშანი . მანქანებს შორის ფრთხილად , მაგრამ სწრაფად ვძვრებოდი . ერთ საათიანი კატაობის შემდეგ ჩემი შავი ბიჭი შუქნიშანზე გავაჩერე , მარჯვენა მხრიდან შტვენა გავიგე ნელა გავიხადე და დავინახე ხუჭუჭ თმიანი ბიჭი , რომელის ნაგლურად მიღიმოდა . 
- შენ უბრალოდ ვერ შეძლებ , რომ გამასწრო ! - ხმა მაღლა გამომძახა და თვალი ჩამიკრა . 
- ბიგ ბენამდე ! - მხოლოდ ეს ვუთხარი და დაველოდე მწვანეს შუქის ანთებას , რომელიც უწესო ბრძოლის დაწყებას გვაცნობდა .
მიყვარს რბოლები , მაშინ კი განსაკუთერბით როდესაც ზუსტად იცი , რომ მოიგებ და თავში ავარდნილ ბიჭებს მოაკეტინებ . როგორც კი მწვანე აინთო სამამდე დავითვალე და ისე წავედი . ჰო ეს ჩემი ტრადიციაა ყოველ შეჯიბრებაზე ამას ვაკეთებ ვაძლევ პატარა ფორას შემდეგ კი უბრალოდ დიდი სისწრაფით მივდივარ . მალევე გავუსწარი ხუჭუჭთმიანის მანქანას . რამდენჯერმე მანაც გამასწრო , მაგრამ პირველი როგორც ყოველთვის ბიგ ბენამდე მე მივედი . გამარჯვების დიდი შანსი მე მქონდა , რადგან ის მანქანით იყო მე კი მოტოციკლეტით , უბრალოდ როდესაც გამარჯვების თავი არ გაქვს ენას კბილი უნდა დააჭირო . მოტოციკლეტი სწრაფად რამდენჯერმე მოვასრიალე , ჩაფხუტი მოვიხსენი და მის მოსვლას დაველოდე .

******
რამედენიმე წუთში მისმა შავმა მაქნამ ჩემს ფეხებთან დაამუხრუჭა , ამას ჩემში არანაირი შეშფოთება არ გამოუწვევია , მე უბრალოდ მიტაცებს ყველაფერი რაც საშიშია . მალევე გადმოვიდა მანქანიდ
- მე შენ მომიხიბლე ! ვერ ვიჯერებ , როგორ მომიგე ?! - საყვარელი სახით მითხრა და გამიცინა . 
საერთოდ არ ღმოჩნა ისეთი , როგორიც ერთი შეხედვით ჩანდა . ის მგონი საყვარელიც კი , განსაკუთრებით მაშინ , როდესაც მის სახეზე ღიმილის დროს ფოსოები შევნიშნე .
- მე უფრო მეტი მოგების შანსი მქონდა ! 
- ჰო ნუ რა თქმა უნდა , მე უბრალოდ დამაინტერესე . რა გქვია ?
- ოჰჰ , შენ ? 
- პირველი მე გკითხე და აქედან გამომდინარე კითხვას უკან არ ვიღებ ! - სერიუზული სახით მომიგო , რასეც ჩამეცინა .
- მგავხარ , ქეთრინი - სწრაფად ვუპასუხე 
- ჰარი . სასიამოვნოა შენაირი სასიამოვნო გოგოს გაცნობა . 
- ოუ ჩემთვისაც მისტერ . 
-აჰჰ მე შემიძლია სადმე დაგპატიჟო .
- მე ახლა უბრალოდ ძალიან დაღლილი ვარ , მე მხოლოდ ახლახანს ჩამოვედი ლონდონში ზედმეტად ბევრი , რამ მოხდა მგონი აჯობებს სხვა დროს იყოს .
- ხვალ საღამოს იყოს თუ რა თქმა უნდა გეცლება , ჩემს კლუბში დაგპატჟებ მართალია გვიანობამდე მექნება სამუშაო , მაგრამ მაინც მოვახერხებ შენს ნახვას , რადგან მომწონს შენნაირი საინტერესო და მალული ადამიანები . 
- ოუ მე არ ვფიქრობ , რომ მალული ვარ . შენ კლუბი გაქვს საინტერესოდ ჟღერს .
- ამ ჰო , მე მოცეკვავეებს ვარჩევ კლუბისთვის და დაახლოებით ათ საათზე მოვრჩები ჩემს საქმეს . 
- მე აუცილებლად , მოვალ კლუბში მიყვარს გართობა . რა ქვია შენს კლუბს ?
- “XOYO“ .
- მე ნამყოფი ვარ შენს კლუბში და მე უბრალოდ თქვენი ბარმენი არ მომეწონა . - სიცილით წარმოვთქვი . 
- მოგისწრია უკვე ზეინის გაცნობა . - ხმა მაღლა გაიცინა ამაზე 
- კარგი მე უნდა წავიდე და ხვალ შეგეხმიანები .
მას დავემშვიდობე და მაშინვე სახლისკენ წავედი ამ ერთ დღეში იმაზე მეტი რამ მოხდა , ვიდრე მოველოდი . ვიცოდი , რომ ამ წამს არაჩვეულებრივი იდეა დამებადე . მე შემეძლო გამეგრძელები ის , რასაც ყველსგან მალულად ვაკეთებდი საფრანგეთში , როგორც კი ჰარიმ ის სიტყვები ახსენა წამში გამიელვა ამ იდეამ . მე ახლა ამ ქალაქში დავბრუნდებოდი სახელი " კატათი " , რითაც საფრანგეთში დავიმკვიდრე თავი . 
გიჟდებოდნენ ჩემზე , ნამდვილად არ გატყუებთ მე ყოველთვის მიუწვდომელი ვიყავი , არავის არ ქონდა ჩემთან შეხების ან თუნდაც მოახლოების უფლება . მე ვცეკვავდი მათთვის და ისინი ჩემით სიამოვნებას იღებდნენ .
სახლში მალევე მივედი , სასტუმრო ოთახში დავინახე მამა ,რომელიც ერთ წერტილს მიშტერებოდა და არ ინძრეოდა მისკენ წავედი , რომ მეკითხა როგორ იყო .
- ქეით ამდენ ხანს სად იყავი ? - თბილი ხმით მკითხა .
ეს იყო ერთადერთი ადამიანი , რომელსაც შეეძლო ამ სახელით მოემართა . ეს სახელი ჩემს წარსულს მახსენებდა . მხოლოდ დედა და მამა მეძახდნენ ასე , რადგან ფიქრობდნენ , რომ ქეთრინი ზედმეტად მკაცრი სახელი იყო და ამასთანავე ბებიაჩემის აკვიატებით დამარქვეს . 
- მა ხომ იცი , რომ მე არ მიყვარს საზოგადოება , რომელთან თავისუფლად ვერ ვიქნები , ისინი ზედმეტად ინტერესდებიან ჩემით , გაკვირდებიან თუ რა გაცვია მათ ამის მეტი არაფერი აინტერესებთ . მე უბრალოდ არ შემიძლია , რომ შენ საზოგადოებაში ვიტრიალო ეს ჩემი სტილი არ არის , ეს მხოლოდ დედასთვის იყო განკუთვნილი მას ძალიან ადვილად შეეძლო ნებისმიერ ადამიანზე შთაბეჭდილების მოხდენა ,ის შარმიანი იყო , ჩემზე ბევრად ჭკვიანი მას ყველაფერი ქონდა მაღალი საზოგადოებისთვის . 
- ხმა მიკანკალებდა , ისეთი შეგრძნება მქონდა , რომ ახლა ვიტირებდი , მე არ ვტირი იმის შემდეგ რაც დამემართა , თავში ეს გავივლე თუ არა თითქოს მოვეშვი . 
-ქეით შენ აჭარბებ . - ეს თქვა მამამ და გადამეხვია . 
ღრმად შევიგრძენი მისი სუნი ვიცი რომ მას ძალიან ვუყვარ , მაგრამ რთული ადამიანია არ შეუძლია, რომ ყოველთვის თბილი და მომთმენი იყოს . 
- ის მართლაც სრულყოფილი იყო , მაგრამ შენ მას არაფრით ჩამოუვარდები , უბრალოდ არ მოგწონს მაღალი საზოგადოებო , თორემ მათ მოხიბვლა ერთი სიტყვითაც კი მოახერხე , მათ მოსწონთ შენნაირი დახვეწილი ადამიანები , რომლებიც იდუმალები არიან . 
ვიცი მე ყველაფერი შენზე ქეით , შენს ცხოვრებაზე . უფრო ძლიერიხარ , ვიდრე დედა იყო . შენ გგონია , რომ ვერ ვხდებოდი რატომ წახვედი აქედან ვგრძნობდი , რომ აქაურიბასა და აქ მცხოვრებ ხალხს ვერ იტანდი . ამიტომ მოგეცი უფლება . გამიჭირდა შენს გარეშა , მაგრამ ვიცოდი რომ ასე უფრო გაძლირდებოდი და გახდებოდი ის ვინც ახლა ხარ . მე ვამაყობ შენით ქეით ! - შუბლზე მაკოცა და თითები ლოყაზე ჩამომატარა . 
- ჯო მე არ ვარ ძლიერი და შენ საერთოდ არაფერი იმაზე თუ რატომ წავედი . 
- ხარ , ხარ იმაზე მეტად ვიდრე შენ გგონია . ყველაფერი ვიცი მე მამაშენი ვარ ეს არ დაგავიწყდეს , შენ ფიქრობ რომ ჩემს ერთადერთ ქალიშვილზე არაფერი მეცოდინებოდა , რას აკეთებდა საფრანგეთში , რას საქმიანობდა , როგორ ცხოვრობდი და ასე შემდეგ ?! 
გაკვირვებული სახით შევხედე არ არსებოვს მას არაფერი ეცოდინება , ვერ შეძლებდა გაეგო .
- რა იცი ჯო ? - ნერვიულად ვკითხე 
- ჯობია ახლა დაისვენო , ამაზე სხვა დროს ვისაუბროთ , როდესაც ორივე მზად ვიქნებით . 
თავი მშვიდად დავიქნიე და ღრმად ამოვისუნთქე არ აქვს მნიშვნელობა მან რა იცის , მან მიმიღო და ჩემი არ სცხვენია ესეც საკმარია იმოსთვის , რომ მას დიდი პატივი ვცე . 
- მა ...
- ჰმმ . - ჩუმათ ამოიხვნეშა და მდივანში ჩაეშვა ალბათ ელოდა , რომ კითხვების დასმას განვაგრძობდი . 
- შეიძლება შენს კალთაში ჩავჯდე , უბრალოდ ძალიან მომენტრე , რაღაცნაირად . 
- ოჰჰ ქეით ამაზე შენი მამიკო უარს არ გეტყვის . - ჩაიცინა თითი მანიშნა მივსულიყავი . 
მის კალთაში ორი წლის ბავშვივით ვიჯექი , გულისცემას ვუსმენი , რომელიც ნელა აუდ-ჩაუდიოდა ჩემს გულთან ერთად მოძრაობდა . ყველაფრისდამიუხედავ ის საუკეთესო მამა იყო ჩემთვის . 
ვტკბებოდი ამ სიწყნარით , მისი ყურებით , მონატრებით ... 
- და მაინც როგორ მოგენატრე ? - ინტერესით მკითხა 
- მ..ე , მე ამმ რაღაც განსვავებულად აი ისე ... ( დავფიქრდი და ლაპარაკი განვაგრძე ) იზომოდ ! - სიცილოთ ვუთხარი .
- ანუ ? - გაკვირვებულმა შემომხედა 
- ეს მონატრების განსხვავებული სტილია ჯო . მე შენ მომენტრე იზომოდ ! - სიცილით ვუთხარი .
- ქეით შენ ჯერ კიდევ ვერ გაიზარდე ?! - მანაც არ დააყოვნა სიცილი და მაგრად ჩამეხუტა .
მე მის კალთაში ვიჯექი , ვუსმენდი ჯოს , რომელიც ჩვენს ძველ ამბებს იხსენებდა და ხელებს მაგრად მიჭერდა . ვგრძნობდი მისგან დიდ სიყვარულ ეს უბრალოდ აღუწერელი იყო . მივხვდი , რო ამ ოთხი წლის განმავლობაში მოსი ჩახუტება ყველაზე მეტად მაკლდა . ბოლოს მახსოვს , როგორ შემომხედა სახეზე და ჩაიცინა , მინდოდა , რონ თვალები გამეხლია , მაგრამ ძილმა საშუალება აღარ მომცა და სხვა ფერად სამყაროში გადამიშვა . 
თვალები ჩემს საწოლ ოთახში გავახილე , ის საერთო არ იყო ისეთი როგორიც მე დავტოვა . მამა ჩემი ჩემს ფიქრებს კითხულებს , ნამდვილად არ მექნებოდა იმის სურვილი , რომ ძველ გარემოში გამეტარებინა დრო და წარსული გამხსენებოდა . გუშინდელი საღამოს გახსენებამ ჩემში ზედმეტად დადებით ემოციები გამოიწვია , თითქოს ამასთან ერთად გამაძლიერა კიდეც .
საათს დავხედე ჯერ მხოლოდ ორი საათი იყო . ეს ჩემთვის გვიანი ნამდვილად არ არის , მე მიყვარს ღამის ცხოვრება ასე , რომ ყველაფერი აქედან მოდის . გამახსენდა , რომ დღეს კლუბში უნდა წავსულიყავი . მაშინვე ფეხზე წამოვხტი და აბანოში შევარდი . მაკიაჟი მკვეთრად წავისვი , თვალები ჩავიშავე იმის დამიუხედავ , რომ არ გამოჩნდება ამას რაღაც თავისი მომხიბვლელობა მაინც აქვს . მაღალი შავი გეტრები , მოკლე შავი შორტი და შავი ტოპი მაიკა . ამჟამედ მე ნამდვილად ვგავდი როკერ გიჟ თინეიჯერ გოგოს , რომელიც ზედმეტად სექსუალური და მადი ამღვძვრელი იყო . 
საჭირო ნივთები ავიღე და ოთახი დავტოვე . ყვითელ კავაზაკ ნინჯას მოვაჯექი , მართალია ჩემი საუკეთესო მოტოციკლეტი არ არის , მაგრამ ჰარიმ უკვე ნახა ჩემი შავი ბიჭი . 
მალევე მივედი კლუბთან , ვიცოდი რომ კასტინგზე შესვლა უკანა მხრიდან იქნებოდა . მოტოციკლეტი ჩუხში გავაჩერე ,ლურჯი კატის მასკა გავიკეთე , რომელიც საკმაოდ ძვირადღირებული იყო . ისევ უკან გავბრუნდი ჩემი ნინჯათი და მაშინვე მივიბყარი უამრავი გოგონას თვალი , ისინი მათვალიერებდნენ ისე თითქოს სხვა პლანეტიდან ჩამოფრენილო ვყოფილიყავი . მათი მზერა და ამაზრეზენი დაკვირვება უბრალოდ დავიკიდე და ტელეფონში Marlyn Manson-ის This is a new shit ჩავრტე . ალბათ ნახევარი საათი ველოდები დი ჩემს რიგს , როდესაც საკმაოდ ლამაზმა გოგომ ზურგზე ხელი შემახო და მანიშნა , რომ შევსულიყავი . ფრთხილად შევაღე კარი და დავინახე დაახლოებით ექვსი ბიჭი , რომლებიც ფურცლებზე რაღაცას ეძებდნენ . ოთახის ცენტრში დავდექი იქიდან გამომდინარე მე მიყვარს ყველაფერი ორიგინალური ჩახველების მაგივრად ხმა მაღლა დავიძახე .
- I'M Dirty Dance's Queen And My Name's Cat Bitch !
მათი ყურადღება და თვალები წამსვე ჩემსკენ წამოვიდა . ვხედავი , რომ ისონი ჩემი სითავხედით გაოგნებული იყვნენ . 
- ვიცი , რომ არაჩვეულებრი სხეული მაქვს , მაგრამ აქ მგონი თქვენ მოცეკვავებს არჩევთ და შეგიძლიათ პირი დახურეთ , არ მსიამოვნებს ამის ყურება ! 
- შენ უნდა მოიხსნა მასკა ! - მითხრა ჰარიმ , რომელიც ჯერ კოდევ გაკვირვებული მიყურებდა . 
- იცი მე ვცეკვავ ამით და გინდათ თუ არ , რომ ნახოთ ჩემი ცეკვა ? 
- ჩაურთეთ მუსიკა ! - დაიძახა ბიჭმა , რომელიც საკმაოდ სიმპატიური იყო . 
ვიცოდი , როგორ მომეხდინა მათზე შთაბეჭდილება , როგორ აღმეგზნო ისინი . ვმოძრაობდი სექსუალურად , ნაზად და ამსთანავე ცეცხლოვანად .
- ფუ შენი ის ზედმეტად სექსუალური , უკვე ცუდად ვარ , ახლავე ვიხმარდი და მსგავსი სიტყვები მესმოდა მათგან . როგორც კი ცეკვა დავამთვარე თავი ნაზად დავხარე ქვემოთ და ჩავიცინე . 
- როგორ იყო ? 
- ეს , ეს უჰჰ მაგარი იყო , შენში ბევრს გადაიხდიან , უბრალოდ ეს უნდა მოიხსნა , რადგან ჩვენ კლუბს წესები აქვს ! - მკაცრად მითხრა ჰარიმ და ნერწყვი გადაყლაპა .
- კარგით ახლა დავიწყებ , მე ჩემი წესები მაქვს თუ გინდათ რომ აქ ვიცეკვო . პირველი : მე ვცეკვავ მასკით !
მეორე : მე არ ვწვები არავისთან ! 
მესამე : ვერ შემეხება ვერავინ ! 
მეოთხე : მე მხოლოდ კვირაში ორჯერ ვიცეკვებ ! 
და მეხუთე და ბოლო : მე არ ვიღებ არავისგან შენიშვნებს , არ ვეცნობი არავის , არ ვსვავ კითხვებს და არც სხვის კითხვებს ვპასუხობ ! 
- მოინდომა ! - წამოიძახა , რომელოღაცა ბიჭმა და ხმა მაღლა ჩაიცინა . 
- წადი შენი ! - შუა თითი აწუწიე და გამოსვლა დავაპირე , როდესაც გავიგე ჰარის ხმა . 
- ბოსს ის ძალიან მოეწონება . ის თავხედი , ველური და დაუმორჩილებელი მას იზოდავს ასეთი გოგონები . 
- კატა დღეს 11 საათზე აქ უნდა იყო - მომმართა ერთ-ერთმა მათგანმა .
თავი დავიქნიე და ოთახი დავტოვე . ჰარიმ თქვა , რომ ის იყო კლუბის მეპატრონე და მან დღეს ახსენა ბოსი ?!- მან მე მომატყუა ! უბრალოდ ჩემი ფიქრები გავფანტე მოტოციკლეტზე დავჯექი და ზუსტად ვიცოდი , რომ საღამოს ფურორი ვიქნებოდი . იმედი მაქვს მალე ვნახავ ბოსს . 

*****
ათ საათამდე დრო იმდენად იწელებოდა , რომ ჩემი ნერვები ამას ნამდვილად ვეღარ უძლებდა . დავფიქრდი რა შეიძლება გამეკეთებინა მანამდე . თვალი კედელს გავუშტერე და ჩავფიქრდი , როდესაც ტელეფონზე ზარი შემოვიდა სწრაფად ვუპასუხე . 
- გისმენთ .
- ქეით სახლში ხარ ? 
- კი მამა რამე ხდება ? 
- არა უბრალოდ შენთვის ძალიან მაგარი ამბავი მაქვს , ხუთი საათისთვის მზად იყავი და მანქანა მოგაკითხავს .
- ჰო კარგი აუცილებლად ჯო . 
- და კიდევ ეცადე , რომ სადად და ლამაზად გამოიყურებოდა .
ეს მითხრა და ტელეფონი გამითიშა . უკვე ვხვდები , რომ მომაბეზრებელი ხალხის ნახვა მომიწევს . ტანსაცმლის კარადისკენ წავედი და ყველაფერი გადმოვყარე . იმისდამიუხედავად , რომ ყველაფერი , მომწონს ყველაფერი რაც სტილნი . შოპინგი , ხომ საერთოდ ამ დროს უბრალოდ ყველაფერს ვივიწყებ და ვბოდიალობ უამრავ მაღაზიაში , ვყიდულობ ყველაფერს რაც მომწონს და სიმართლე გითხრათ შეიძლება უმეტესობა არც ჩავიცვა . უამრავი კაბის მოზომვის შემდეგ თეთრი კაბა და ღია ვარდიფერი მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელი ავარჩიე . 
მანქანა საკმაოდ კარგ რესტორანთან გაჩერდა , მალევე დავინახე მამა , რომელის შესასვლელთან იდგა და მელოდებოდა . გავუღიმე და ნაზად ვაკოცე .
- ჯო რა ხდება ? 
- ოუ შენთვის სიუპრიზი მაქვს . ვიცი რომ ძალიან გაგიხარდებოდა .
- მაა , ხომ იცი ვერ ვიტან ლოდინს .- ტუჩები მოვპრუწე და საყვარლად შევხედე, რა თქმა უნდა ამანაც არ გაჭრა .
- შევიდეთ და შენთვითონ ნახავ .
-ჰო კარგი .
საკმაოდ სასიამოვნო გარემო იყო. სიწყნარე , პიანინოს ნაზი ხმა კი თითქოს ექოსავით ვრცელდებოდა მთელს დარბაზში . ყველა თავის საქმეში იყო გართული , არავინ არავის არ აკვირდებოდა . გამხდარი გოგონო მოგვიახლოვდა და გვიკთხა მაგიდა თუ გვქონდა დაჯავშნული , მამამ კი ყურში რარაც ჩაჩურჩულა და გოგონა მაშინვე წინ გაგვიძღვა . საოცრად სასიამოვნო და კარგი აურა იყო ამ რესტორანში . მალევე მივუახლოვდით მაგიდას და როდესაც მაგიდასთან მჯდომი ქალი დავინახე თვალი გამიშტერდა . ოჰჰ ღმერთო ჩემო არ მჯერა , ხელზე ვიბრწკინე , რომ გამოვფხიზლებულიყავი . ლამაზი , დახვეწილი სიფრიფანა ქალი კი სასიამოვნოდ მიღიმოდა და ჩემს მისალმებას ელოდა . ჯომ წელზე ხელი დამადო და მიბიძგა ,რომ წინ წავსულიყავი . ნაზად მივადე ქალს ლოყა ლოყაზე , ამ დროს კი მან თავისი ტუჩები ყურთან მიწია და ჩამჩურჩულა :
- ნუ ნერვიულობ .
მისმა სიტყვებმა თითქოს დამაშვიდა კიდეც , იმდენად ბედნიერი ვიყავი მისი ნახვით , რომ ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებდი ჩემი ბავშვობის ოცნების ახდენას . 
ჩემს წინ იჯდა კელი როუსვუდი , ლონდონის საუკეთესო საბალეტო სტუდიის დირექტორი და არა ერთი გამარჯვების მფლობელი , ჩემთვის ქალი იდეალი რომელსაც ბალეტში ვერავინ შეედრება . ის ქმნის და დგამს ნამდვილი სუფთა , სრულყოფილ ბალეტს . მისი ბალერინები საუკეთესოები არიან , ოჰჰ მე უბრალოდ ვერ ვიჯერებ , რომ მაქვს შანსი მასთან ვიცეკვო . 
ჩვენ ვისაუბრეთ ყველაფერზე , რაც ამ სფეროს შეეხებოდა და მან მითხრა , რომ ხვალ სამ საათზე მექნებოდა რეპეტიცია , ამის შემდეგ კი გადაწყვეტდა რომელ ჯგუფში ვიცეკვებდი . აჟიტირებული ვიყავი ვერასდროს წარმოვიდგენი , რომ მე შევძლებდი "The Royal Ballet Company" - ში ვიცეკვებდი . 
***
კლუბში წასავლელად მოვემზადე . შავ ფერებში შევიმოსე მაღალ ყელიანი ჩექმები , `louis vuitton`-ის ჩანთა და სადა შავი შემოსაცმელი . მართალია ეს არ იყო გამომწვევი და შესამჩნევი ამ დღისთვის ზუსტად ეს მჭირდებოდა . ვიცი , რომ რთული თამაში წამოვიწყე , უნდა ვემალე ყველას და იცით ზუსტად ამაშია ხიბლი . აკეთებ იმას რაც შენთვის აკრძალულია .
კლუბში როგორც კი შევედი მუსიკას ტანი ავაყოლე და ისე მიუახლოვდი ბარს , მალევე გამოჩნა მომღიმარი ჰარი , რომელიც საყვარლად მიყურებდა .
- ოჰჰ ჩემი ბაიკერიც მოსულა . - ეს მითხრა და გადამეხვია 
- დიახ მოვედი - გავიცინე და მეც თბილად ჩავეხუტე .
- რას დალევ ? 
- ამჯერად რაიმე წვენს , საქმეები მაქვს და მალე ვაპირებ წასვლას .
- როგორც თქვენ ინებეთ მის .
- ჰარი შენ სულ როგორ უნდა იცინოდე ჰმ ? 
-ოუ მის მე მაპატიეთ თუ გაწუხებთ .
- არაფერია მისტერ სტაილს , როგორმე გავუძლებ თქვენს სიცილსა და იუმორს .
- ოჰჰ უკვე გაძლებაზე ვართ ? 
- იპოვე მოცეკვავე ? - მისი კითხვა დავაიგნორე და ყველაზე მეტად რაც მაინტერესებდა ის ვკიტხე .
- აჰამ საკმაოდ უცნაური გოგოა ცოტა თავხედი , სექსუალური და მაგრად ცეკვავს , რომ დავფიქრდე შენც კი გგავს რაღაცით , შენც თავხედი ხარ , ექსტრემალური ცოტა უცნაური .
- ოჰ როგორ გეკადრება ესეთი თვისებები მხოლოდ ერთს აქვს და ისიც მე ვარ ! - სერიოზული სახით ვუთხარი და თან წარბი ავუწიე . 
- მე მაპატიეთ მის .- გაიცინა და სასმელი მოსვა .
დღეს ნამდვილად არ შემიმჩნევია ზეინ თითქოს ველოდებოდი კიდეც , რომ გამოჩნდებოდა შემდეგ კი უბრალოდ ამაზე ფიქრი თავიდან ამოვიგდე .
საათს შევხედე და უკვე თერთმეტს წუთები აკლდა ჰარის დავემშვიდობე და ტუალეტისკენ წავედი , სწრაფად შევაღე კარები და ტანსაცმელი ამოვიღე , რომელიც ზედმეტად სექსუალურს აჩენდა ჩემს სხეულს მალევე მოვირგე სახეზე ლურჯი მასკა და ისე დავტოვე ოთახი . უკანა კარიდან გავედი კლუბიდან ისე , რომ არავის შევემჩნიე და ტანსაცმელი მანქანაში დავტოვე . დიდი ჟაკეტი შემოვიცვი და თავზე კაპიშონი წამოვიფარე . სადაც კასტინგზე ვიყავი იმ ოთახისკენ ავიღე გეზი , კარებზე ნაზად დავაკაკუნე შემდეგ კი ფრთხილად გავაღე და შევიხედე .
რამოდენიმე გოგო სარკის წინ იჯდა და მაკიაჟს ისწორებდა მეც მათკენ გავემართე , როდესაც ბოხი ხრინწიანი ხმა გავიგე , მაშინვე მივხვდი , რომ ეს ჰარი იქნებოდა .
- შენ დააგვიანე !
კაპიშონი მოვიხადე , ხმა ჩავიწმინდე და გებედულად ვუპასუხე აი ისე ზუსტად მე როგორც შემეფერება . 
- ზუსტად თერთმეტი საათია მე კი დაგვიანება არ მიყვარს , ამასთანავე სხვის უმიზეზოდ მოცემულ შენიშვნებს ვერ ავიტან . ის რომ ვცეკვავ არ ნიშნავს , რომ კახპა ვარ გასაგებია ! ამიტომ წესიერად მომმართე .
- ღმერთო ჩემო ეს ქალები რა რთულები და შეუგნებლები არიან !- ჩუმათ ჩაიბუტბუტა . მის ამ ნათქვამზე ხმა მაღლა გამეცინა .
- ქალები არა , მაგრამ კაცები ნამდვილად იდიოტები არიან ! 
ყველა გოგოს ყურადღება ჩემსკენ იყო გამახვილებული . ეტყობოდათ , რომ ჩემგან ასეთ შეპასუხებას არ ელოდნენ . შემდეგ კი ბოღმიანი თვალებით მიყურებდნენ თითქოს ისე უკვე , რომ ხვდებოდნენ ვინ იქნებოდა აქ პირველი . სათითაოდ მოვავლე ყველას თვალი ისე თითქოს მათ სამიზნედ არჩევას ვაპირებდი შემდეგ კი ჩემი ადგილისკენ წავედი . 
მალევე დამიძახა ქალმა , რომელიც ახალგაზრდულად არ გამოიყურებოდა . უკან გავყევი მას ჩაბნელუბულ დერეფანში მშვიდად მიიკვლევდა გზას ეტყობოდა , რომ ყველა კუნჭული კარგად იცოდა . ოტახში შევედით , რომელიც მუქ ფერებში იყო , მაშინვე მივხვდი , რომ ვიაპში მომიწევდა ცეკვა , რადგან მე ხომ დღეს ბოსი უნდა ვნახო . ჩემი ფიქრები გავფანტე , შემაღლებული ადგილისკენ წავედი და კულებში შევედი , რომელსაც შავი ფარდები ფარავდა . მალევე გავიგე კარების დახურვის ხმა , რომელსაც რამდენიმე ადამიანის ხმაც მოყვა . შემდეგ კი ყველაფერი ჩაბნელდა და მუსიკის მაღალი ხმა გაისმა . უშიშრად გადავდგი რამდენიმე ნაბიჯი , ვერაფერს ვერ ვხედავდი ისეთ შეგრძნება მქონდა თითქოს პირველად ვცეკვავდი . სექსუალურ მოძრაობებს ვაკეთებდი , რომელიც მათ აღაგზნებდათ . კარგად დავაკვირდი მათ სახეებს და როდესაც მათ შორის ის დავინახე ჩემს გაკვირვებას საზღვარი არ ქონდა უბრალოდ , რომ არ გამეგო როგორ მიმართა ჰარიმ მას "ბოს" ვერ დავიჯერებდი . მაშინვე მივხვდი , რომ ის ჩემზე მეტად თამაშობდა . თითქოს მესიამოვნა კიდეც მისი აქ დანახვა . ბოლოს კი ყველაფერი ჩაბნელდა , უკუნისმა დაისადგურა , მუსიკის ხმა გაწყდა . კულისებში შევედი დაველოდე იმ ქალის მოსვლას , როდესაც ვიღაცამ ფარდა გადაწია და მომიახლოვდა მხოლოდ მის სილუეტს ვხედავი, რომელიც ზედმეტად სიმპატიურად მეჩვენებოდა . სწრაფად შემაჯახა კედელს , ცხვირი კისერზე გამიხახუნა , ტუჩები ნაზად შემახო ცდილობდა , რომ ამით დავემორჩილებინე თავბრუსაც კი მახვევდა მისი სურნელი . მეცნობოდა მისი შეხება , ვხვდებოდი რომ რომ ის ჩემში სასიამოვნო ემოციებს აღძრავდა . სასმლის სუნი ასდიოდა , რამაც ზედემტად შემაშინა მოგონებები გამხსენა ხელი ვკარი , რომ გაწეულიყო , მაგრამ კედელს უფრო ამაკრა ხელი ტრაკზე მომიჭირა რამაც ჩემი კვნესა გამოიწვია . ყელიდან ნელ-ნელა ჩაუყვა მკერდს მის ტუჩებს ახლა უკვე უხეშად დაასრიალებდა ჩემს სხეულზე. ხელები კისერზე შემოვხვიე და ჩემსკენ უფრო მოვქაჩე , მინდოდა რომ ის ბოლომდე შემეგრძნო . ვხდებოდი რომ თუ ახლა თავს არ დავიხსნიდი ზედმეტად შევტოპავდი და დიდ შეცდომას დავუშვებდი . 

*****
შეხებები გაჩნდა.ისეთი უხეში და ნაცნობი,რომ მივხვდი უნდა გავჩერებულიყავი.ვიღაც მჩაგრავდა,ვიღაც ვინც ჩემზე ბევრად ძლიერი აღმოჩნდა და ეს სულაც არ მომწონდა.ვკარგავდი პოზიციას,რომელსაც ამდენი წელი ვიცავდი და არ მივცემდი ვიღაც უცნობს ეს ყველაფერი ერთი ხელის მოსმით გაენადგურებინა.ამიტომ სანამ ჯერ კიდევ არსებობდა დრო,დრო გადარჩენისა და თავის დაღწევისთვის უნდა გავჩერებულიყავი.მეც გავჩერდი.
უცნობმა,ამდენი ხნის მანძილზე ჩემი სხეულის „დატერორებას“,რომ ცდილობდა,გაკვირვებით თავი გააქნია და მომშორდა.
-აქ წესები არსებობს-წელში გავსწორდი მე-წესები,რომელთა დარღვევასაც ვერავინ შეძლებს,თვით შენნაირებიც კი.
-მართლა?-მხიარულად ჩაიცინა უფროსმაც.
-მართლა.
-ზეინ-ჰარის ხმა მომესმა-მასთან ხუმრობას არ გირჩევ.თავისი საქმე კარგად იცის.ჯიუტია,მაგრამ სამუშაოს,მხოლოდ რამოდენიმე წესის დაცვით დასთანხმდა.
-არავის აქვს უფლება შემეხოს-ხმა ამოვიღე მე-ასე,რომ მისტერ „სრულყოფილებავ“ ეცადეთ წესები არ დაარღვიოთ.
-რატომ არავინ აუხსნა მას,რომ ჩემს კლუბში არსებობს მხოლოდ ის წესები,რომელთაც მე ვადგენ.აქ არავინ მალავს საკუთარ სახეს,აქ არავის აქვს უფლება შემეკამათოს მე,აქ ყველა იმას აკეთებს რასაც მე ვიტყვი და ერთი, საკუთარ თავში დარწმუნებული ძუკნა, ვერ შეცვლის ყველაფერს-ხმა გაუმკაცრდა მას.
რაღაცის სათქმელად მოვემზადე,მაგრამ ზურგი მაქცია და ოთახი დატოვა.ჰარიმ ხელი მხარზე მომხვია და ჩაიხითხითა.
-დამშვიდდი.ის ყოველთვის ასეთი არაა.
მისთვის არც შემიხედავს,ხელი გავაშვებინე და გარეთ გავედი.მერე ყოველდღიურმა პანიკამ შემომიტია,ან უსაფუძვლო მღელვარებამ,ზუსტად სახელს ვერ ვარქმევ და ბოლთის ცემას მოვყევი.ჩემმა ბაიკმა ისე ამოიღმუვლა,თითქოს მხარს მიჭერსო და ისეთი სისწრაფით გავუყევი სანაპირო ზოლს,მეგონა პირველივე ხეს შევასკდებოდი.
შევცდი.
სახლამდე მშვიდობით მივაღწიე.დარწმუნებით ვერ ვიტყვი,როგორი იყო ჩემი პირველი სამუშაო დღე.იმის თქმა კი შემეძლო,რომ ნამდვილად აღარ მინდოდა ზეინს შევხვედროდი,ან დამენახა,ან მასთან მელაპარაკა.მოკლედ ამ კადრის ამოჭრა მინდოდა ჩემი ცხოვრების ბოლო ფრაგმენტებიდან.
რა ვჭამე ზუსტად არ მახსოვს.აი საძინებლის კარები და ჩემი საწოლი კი კარგად მახსოვს.ისიც მახსოვს,როგორ დამემართა სიზმარში ‘დეჟა ვუ’ და წარსულისა და აწმყოს მოვლენები ერთმანეთში აირია.
სველმა გავიღვიძე.ოფლში ვცურავდი.გული ამჩქარებოდა,სუნთქვა-გამხშირებოდა.სააბაზანოში,რომ შევედი ვერ შევძელი სარკეში ჩამეხედა.ვიცოდი იქ რასაც დავინახავდი,ამიტომ თავი შევიკავე.
ვიცვლებოდი.
ეს კი შეუძლებლად მიმაჩნდა.მხოლოდ ერთი შემთხვევა,ჩემს თავში, მხოლოდ ერთი ურწმუნო ნაბიჯები და მეც თითქოს მოვეშვი.ამის უფლება არ მქონდა.არანაირად.
ყავამ გამომაფხიზლა.დილის ვარჯიშმა აზრზე მომიყვანა.განახლების ‘ღილაკს’ დავაჭირე და მთელი ორგანიზმი გავწმინდე ურწმუნო ბაქტერიებისაგან.ისევ მე გავხდი.
დღემ უაზროდ გაიარა.ლონდონის ცამ კარგად ‘დაიღრიალა’ და წვიმა წამოვიდა.’ფ’ლეიერში Black Veil Bridge-In the end ჩავრთე და თავს დასვენების საშუალება მივეცი.წვიმა მიყვარდა,მიუხედავად იმისა,რომ სიცივის მომხრე არ ვარ.
ტელეფონმა დარეკა.

-ახლავე Electric touch-ში,ახლავე.
წამოვდექი. ჩემი გარდერობიდან ყველაზე შესაფერისი(ჩემს ენაზე ყველაზე ‘არადახურული’ ანუ გამომწვევი) ტანსაცმელი გადმოვიღე და გამოვიცვალე.
-10 წუთში მანდ ვარ-ტელეფონში ჩავყვირე კიმბერლის,ჩემს ერთ-ერთ ყალბ მეგობარს და ბაიკს მოვახტი.წვიმამ მხოლოდ ოდნავ მოასწრო ჩემი თმის დასველება.კლუბის კარები ნორმალურად შეღებულიც ამ მქონდა,ერთ-ერთმა გამვლელმა გოგომ სასმელი,რომ გადამასხა.ისეთი შევუკურთხე თავადვე გამიკვირდა და ბარის მაგივრად საპირფარეშოში გავედი.დალაქავებული ზედა გადავიძრე და სანაგვე ყუთში მოვისროლე.
-ჯანდაბა-გაბრაზებულმა ფეხი კარებს მივარტყი.თუმცა მე რისი ‘კატა’ ვარ თუ ყველაფერი არ გამოვასწორე.ბიუსჰალტერი შევისწორე,გრძელი თმა წინ გადმოვიწიე,მაღალწელიანი შარვალი ოდნავ ზევით ავქაჩე და ასე ‘გამოწყობილი’ გავემართე ბარმენისკენ.წყვილი თვალი ვიგრძენი მაგიდიდან.ოდნავ მოშორებით გოგოებმა პირი დააღეს.პარტნიორმა ბიჭებმა ხამი მზერა გამომაყოლეს,ჩემმა მეგობრებმა გაკვირვებისაგან (ან შოკისგან) შეჰყვირეს,გეი ‘პარადმა’ ერთმანეთს ზიზიღით გახედეს.მოშორებით დიჯეიმ მოწონების ნიშნად ცერა თითი ამიწია,ახლად შემოსულმა ხმამარლა „წაუსტვინა“.მე სიამოვნებისაგან ტანში გამცრა და ორმაგი ბურბონი სწრაფად გადავკარი.
-ეს არის კულმინაცია-სიცილის შეკავება არც კი უცდია ბარმენს.
-ეს მე ვარ-თავმომწონედ გავხედე მას.
-ეს შენ ხარ.მარად ამოუცნობი კატა-ტაში შემოკრა კონორმა.
-კატა,რომელსაც ცხრა სიცოცხლე აქვს-თვითკმაყოფილებას ვერ ვმალავდი მე.
აღარაფერი უთქვამს,აღარც წინააღმდეგობა გაუწევია.ან რა აზრი ჰქონდა.ყველამ იცოდა და ყველას უნდა სცოდნოდა,რომ კატები ყოველთვის ზურგით ეცემიან.ისინი ეცემიანი,მე კი ვპოულობ გზას ფეხზე ასადგომად.გზას,რომელში არავის ხელი ურევია.

*****
-ჯანდაბა,ამას ვის ვხედავ-ღიმილით გამოემართა ჩემსკენ ადამი.
-ვიღაცა ჩემსკენ დასაბრუნებელი გზა იპოვნა.უჩინმაჩინის მოსასხამი გადააგდე?-ძუკნა გამომეტყველება მივიღე მე.
-შენს იუმორს ვერ ვხვდები,ირონია კი საჭირო არაა ქეით-თავის მარწუხებში მომიქცია მან-მე გზიდან არასდროს ვუხვევ.

საღამო გაიწელა.იმდენად,რამდენადაც შესაძლებელი იყო და ბოლოს საქმე იქამდე მივიდა,რომ მე ნახევრად გალეშილი და ვიღაცის კისერზე ჩამოკიდებული კლუბიდან გამიტანეს.მერე არც ანგელოზები ყოფილა და არც გვირაბის ბოლოს სინათლე.ჩამეძინა.
უცხო ოთახში გამომეღვიძა.მოსალოდნელმა თავის ტკივილმა არ დააგვიანა და განსაკუთრებული შემართებით ჩემი ტვინის გაპარტახება დაიწყო.ვაღიარებ ბალიშიდან თავი ვერ ავწიე.არადა ზუსტად მახსოვს ბოლოს ფეხზე ვიდექი და ბარმენს ვეფლირტავებოდი.აქედან გამომდინარე არ გამოვრიცხავ შესაძლო ვარიანტს,რომ ახლა გვერდს ქერა,ცისფერთვალება ბიჭი მიმშვენებს.ეს აპარტამენტი ზედმეტად აჭარბებს ჩემს გემოვნებას.მე კი უბრალოდ მისკენ გადაბრუნების ც არ მაქვს.

-გაიღვიძა-ოთახის ბოლოდან ადამის ხმა მომესმა.
-ვხედავ-ჩემს გვერდით ბოხმა ხმამ დაილაპარაკა და მეც მომენტალურად საწოლიდან წამოვხტი.

-ჰეი პატარავ დამშვიდდი-ჩემსკენ გამოიწია ადამმა-ეს ზეინია-ნაცნობი სილუეტისკენ მიმითითა მან.
უეცრად დამცხა.წარმოვიდგინე,რომ მან ყველაფერი გაიგო, ჩემი საქმიანობიდან დაწყებული,ვინაობით დამთავრებული და უსიამოვნო გრძნობამ დამიარა.
-ვიცი ვინც არის ის-ხმა ამოვირე მე.-ის ბარმენია და ყოველთვის ამად დარჩება.
მოსაცმელს ხელი დავავლე და ოთახიდან გიჟივით გამოვვარდი.კარგით მოდით რაღაცას აგიხსნით: მე არ მომწონს მის გვერდით ყოფნა.იმდენად,რომ თავზე კონტროლს ვკარგავ.ასევე უკონტროლო სიტუაციას ვერ ვიტან,ამიტომ მინდა მისგან ასე შორს ყოფნა.ზეინი, ასე ვთქვათ ერთგვარი ატომური ბომბია.მასთან ახლოს ყოფნა ისეთივე საშინელებაა,როგორც ასაფეთქებლად გამზადებულ ბომბთან.’დისტანცია; კი ყველაზე მეტად დამეხმარება ამ სიტუაციაში.თუ დიდი არა,იმდენად მცირე მაინც,რომ თავი არ დავკარგო.მე კი ეს არასდროს მემართება (დღევანდლამდე მაინც).

სახლში,რომ დავბრუნდი შუადღეს ოდნავ იყო გადაცილებული.მოწყვეტით დავეშვი საწოლზე და ბალიში თავზე წავიფარე.ახლა ყველაზე მეტად შხაპის მიღება და ჩინური მასაჟი მჭირდებოდა,რისი მოყვარულიც გახლავართ.
აბაზანა წყლით გავავსე.წყალი ავაქაფე და შიგნით ჩავწექი.
დაღლილობამ იმოქმედა ალბათ.კიდევ რაღაც საკითხებში გაურკვევლობამ,მომავალმა,აწმყომ,მთავარმა-წარსულმა,მოგონებებმა,მიზანსწრაფვამ ვირაცისკენ,ვისაც ამდენი ხანია ვეძებ და საბოლოო ჯამში მაინც მოთენთილობამ იმარჯვა და ჩამეძინა.
რომ გამომეღვიძა,ჩემს კანს გაღიზიანებაზე ნაპასუხები ჰქონდა.სასწრაფოდ გამოვედი საშხაპედან და ტანსაცმელი ჩავიცვი.

-ქეთრინ-პირველი სართულიდან მამაჩემის ხმა მომესმა.
-ოთახში ვარ-სწრაფად ვუპასუხე მეც.
-ჩამოდი ვივახშმოდ.
აღარ მიპასუხია,არც თმა გამიშრია,მაშინვე დავტოვე საძინებელი და კიბეებზე დავეშვი.ვახშამზე შემწვარი ბეკონი,ომლეტი და ორცხობილა გვქონდა.ვახშამმა ულაპარაკოდ ჩაიარა.მე და მამა ერთმანეთს ვგავართ.არცერთს არ გვიყვარს ზედმეტი საუბარი და არც გრძნობებს ვამჟღავნებთ ერთმანეთის მიმართ.მოკლედ,რომ ვთქვათ მაგარი „დასტოინი“ ურთიერთობა გვაქვს.სწორედ ისეთი,როგორიც უნდა იყოს და როგორიც ჩვენ ორს განსაკუთრებულად შეგვეფერება.

ტელეფონზე უცხო ნომრისგან შეტყობინება მომივიდა: ‘გარეთ გამოდი’.
უპასუხოდ დავტოვე.არასდროს ვწერ შეტყობინებებს,არც უცხო ნომრებს ვპასუხობ.და ჩემს საქციელს სულაც არ ვამსგავსებ „ქალიშვილი გოგოების“ ტიპიურ ხასიათს.მე ასეთი ვარ,ამას ვერავინ შეცვლის.
და არამარტო სამსახურში,ცხოვრებაშიც გამაჩნია გარკვეული წესები.წესები,რომელთა დარღვევაც პირადად ჩემთვისაც შეუძლებელია.

კარზე ზარი დარეკეს.იმდენად ნაზად,რომ გაკვირვება ვერ დავმალე და დავაცადე მამაჩემს,რომ სტუმარს შეგებებოდა.მე გეზი საძინებლისკენ ავიღე.
-ჰმ..ქეით,მგონი შენთან არიან.

გავჩერდი.
წარბაწეული მივაჩერდი მამაჩემს,რომელსაც პირი დაეღო.“სტუმარი“ ვერ დავინახე.კიბეები სწრაფად ჩავირბინე და კარებთან გამოვიჭიმე.გაკვირვებისგან პირი ლამის მეც დავაღე,როდესაც კართან ტუზული ჰარი ამოვიცანი.
-მა,თვითონ მივხედავ.
„რა თქმა უნდა“-ო,თავისთვის ჩაიბუტბუტა და სამზარეულოში შებრუნდა.

-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?-გარეთ გავედი მეც.
-შენი დახმარება მჭირდება-დაუკითხავად მკლავში ხელი წამავლო და მისი მანქანისკენ წამიყვანა.

-ხელი გამიშვი-მკაცრად წარმოვთქვი.
-კარგი-ყოველგვარი წინააღმდეგობის გაწევის გარეშე ხელი გამიშვა.

-ახლა ამიხსენი რა ხდება და სად მივდივართ.
-ამის დრო არ არის ქეით-პანიკურად წამოყვირა მან.
-მომისმინე მადლობა თქვი,რომ იმ კითხვების კორიანტელს არ ვაყენებ რაც თავში მიტრიალებს,ასე,რომ ნება იბოძე და ამიხსენი სად ჯანდაბაში მივდივართ,თორემ აქედან ფეხს არ მოვიცვლი და დამიჯერე გადარწმუნებას ვერ შეძლებ.

ერთი ამოიოხრა,ღრმად ჩაისუნთქა და ზემოდან დამხედა.
-მოკლედ,ადამს რაღაც პრობლემა შეექმნა.თქვა,რომ შენთან მოვსულიყავი და მასთან წამეყვანე.დიდად არც მე არ მეხალისება ვიღაცის ინსტრუქციების შესრულება,მაგრამ სერიოზული,რომ არ იყოს რამე,დამიჯერე მე არც კი დამირეკავდა.
-ჯანდაბაშიც წასულხართ ორივენი.მე მას მხოლოდ რამოდენიმე დღეა ვიცნობ და არ ვაპირებ მისი პრობლემების მოგვარებას. გაანძრიოს და ყველაფერს გააკეთებს-სახლისკენ მივბუნდი.
-ქეით ძალის გამოყენებას ნუ მაიძულებ-ჩემსკენ წამოვიდა.
-ამას გააკეთებ და ვნახავთ დაზარალებული ვინ დარეჩება-კარის ზღურბლზე შევჩერდი მე-ადამს გადაეცი,რომ დღევანდელი საქციელი უპასუხოდ არ დარჩება.შენ კი გირჩევ სხვის „ძაღლად“ ყოფნას საკუთარ საქმეებს მიხედო.
-ქეით,ზედმეტი არ მოგივიდეს-კბილებში გამოსცრა მან.
-ნახვამდის ჰარი-თვალი ჩავუკარი და კარები დავხურე.


******
-მოდი გამოვიცნობ-წამით ჩაფიქრდა მამა- ახალი თაყვანისმცემელი?
-არა-თავი გავაქნიე მე- ვერ გამოიცანი.
-ო, ღმერთო ჩემო არ მითხრა,რომ ის შენი ბოიფრენდია-გულზე ხელი მიიდო და თვალები ამოატრიალა.
-ჯანდაბა მამა,მას ნორმალურად არც კი ვიცნობ და გთხოვ ჩემს ცხოვრებაში ცხვირს ნუ ყოფ-ენა გამოვუყავი და ოთახში ავირბინე.
-იცოდე თვალყურს გადევნებ-ქვემოდან მომაძახა და სამზარეულოში შებრუნდა.
ამოვიოხრე.
11 ხდებოდა,საწოლზე მიგდებულს გამოცვლის გარეშე,რომ ჩამეძინა.ნორმალურად დაძინებაც ვერ მოვასწარი,რომ ტელეფონმა დარეკა.ხელის ცეცებით მოვძებნე და ვუპასუხე.
-ვინ ჯანდაბა ხარ და რატომ მაღვიძებ შუაღამისას?-გაბრაზებულმა ჩავყვირე ყურმილში.
-რა გაღრიალებს-კბილებში გამოცრა ვიღაცამ.
საწოლზე გავსწორდი და თვალები მოვისრისე.აშკარად არ მეჩვენებოდა და ვიღაც უცხო მართლაც მელაპარაკებოდა ასეთი ტონით.გავბრაზდი.
-შენ მომისმინე...-საჩხუბრად მოვემზადე,როცა გამაწყვეტინა.
-არა შენ მომისმინე,შენი ლაპარაკის მოსმენის ხასიათზე,რომ ვიქნები მაშინ დაგირეკავ,რაც ძალიან მეეჭვება. ასწიე შენი უკანალი და ახლავე შენი სახლის წინ გამოდი, თუ არადა მოგიწევს აუხსნა მამაშენს,რატომ დაიარება სრულიად უცხო ბიჭი შენს საძინებელში ღამით,მაშინ,როდესაც წესით უნდა გეძინოს.

და გაითიშა.
ყბა ჩამომვარდა.
გული ამიჩქარდა.
სახეზე მიტკლისფერი დამედო.
მექანიკურად ავამოძრავე ფეხები და კედები ჩავიცვი.
სწრაფად დავეშვი კიბეებზე და გარეთ გავვარდი.მხოლოდ მერე მივხვდი,რომ ვიღაცის ბრძანებებს ვასრულებდი და ჩემს თავსა და ამ სამყაროზე გამწარებულმა ნაგვის ურნას ფეხი ძლიერად ამოვცხე.
სახლისკენ მივბრუნდი და კარისკენ წავედი.
მერე რაღაცას შევეჯახე.რაღაცას კი არა ვიღაცის მაგარ მკერდს და ძირს აღმოვჩნდი.ამან რა თქმა უნდა ყველაფერი გააუარესა პირიდან გინების კორიანტელი ამოვუშვი.დავაიგნორე ხელი,რომელიც დასახმარებლად იყო გამოწვდილი და ფეხზე წამოვდექი.
-არ მეგონა გოგოს ასეთებიც თუ შეეძლო-ჩაილაპარაკა ხმამ სიბნელეში.
-შენ ჯერ კიდევ არ იცი რა შეუძლიათ ჩემნაირებს,მაგრამ... უპს,-პირზე ხელი ავიფარე -ასეთი მხოლოდ მე ვარ.
-ძალიან სასაცილოა-ღრმა სიბნელიდა ზეინის სხეული გამოიკვეთა.მე ადგილზე გავქვავდი.
-აქ რას აკეთებ?-ყელის სიღრმიდან სიტყვები ძლივს ამოვუშვი.
-რატომ არ გამოყევი?-ჩემი კითხვა დააიგნორა მან.
-რატომ არ გამოვყევი ვის?-ვიგრძენი,როგორ ამიკანკალდა სხეული.
-ჰარის-ჩახლეწილი ხმით ჩუმად ამოიჩურჩულა და გონზე მოვედი.რამოდენიმე ღრმა ჩასუნთქვა-ამოსუნთქვა გავაკეთე და ნორმალური სახე მივიღე.
-როდის იყო,რომ მე ვინმეს სადმე დავყვებოდი.უკაცრავად,მაგრამ ეს ჩემს პრინციპებს სცდება.რასაც მინდა,როცა მინდა და როგორც მინდა ისე გავაკეთებ და ვიღაც ბიჭის ნათქვამზე ტრაკსაც არ გავანძრევ-ზედმეტად უხეშად გამომივიდა მე.
-პრინციპებზე საუბარს ნუ დავიწყებთ,გოგოს,რომელსაც საკუთარი თავის პატივისცემა არ გააჩნია,პრინციპები ვერ ექნება.
-ნუ იტყვი იმას,რაშიც დარწმუნებული ვერ იქნები. ამ ქვეყნად ჩემს თავზე უფრო დიდ პატივს არავის ვცემ.ამ ქვეყნად არავის ვთვლი იმის ღირსად,რომ ჩემი ოდნავი პატივისცემა მაინც დაიმსახუროს, ამიტომ ერთი ბარმენი ვერ მასწავლის იმას,რასაც მე მთელი ცხოვრების მანძილზე ვსწავლობდი.
-ასეთი დარწმუნებული ნუ იქნები კატერინა-ხმადაბლა და თავის თავში დარწმუნებულმა ამოილაპარაკა მან-არავინ იცის რა მოხდება მომავალში.
-ჩემს მომავალს მე თვითონ ვქმნი. მე განვაგებ ჩემს ცხოვრებას და მე თვითონვე გადავწყვეტ რა იქნება შემდეგში. ასე,რომ ჩემი სახელის დამახინჯებას გირჩევნია წახვიდე და გამოიძინო. ან ბარში დაჯდე,ბოლო წვეთამდე გამოცალო სასმელი და გათიშული გონებით იფიქრო იმ ფაქტზე,რომ ამ გოგომ-ჩემს თავზე მივუთითე მას- მოგაკეტინა.
თვალის ჩაკვრა რაღა თქმა უნდა არ დამვიწყებია.არც მისთვის გვერდის ავლა და სახლისკენ მიმავალი ბილიკები ამიმიშლია გონებიდან.
კარი შევაღე.
ზურგს უკან მისი მზერა დავაიგნორე და კარები ნელა მივხურე.
კიბეებისკენ ნელი ნაბიჯით გავემართე,თუმცა საფეხურზე ფეხის ადგმაც არ დამცალდა,მისაღებ ოთახში შუქი აინთო.
-აბა ქეთრინ,ეს არის შენი ბოიფრენდი?-სიცილი დაიწყო მამამ.

*****
შუადღეს გამომეღვიძა.მზე იმდენად ძლიერად ანათებდა,რომ თავი ამტკივდა და ბალიშიდან თავის წამოყოფაც ოდნავ გაჭირდა.სააბაზანოში იმაზე უფრო ნაკლები დრო დავყავი ვიდრე მეგონა. საუზმე გამზადებული და მაგიდაზე ლამაზად დაწყობილი დამხვდა.სამაგიეროდ არსად დამხვდა ამ ყველაფრის ავტორი,მამაჩემი.გუშინდელი საუბრისა და ოდნავი დაცინვის შემდეგ ოთახის კარი საგულდაგულოდ მიიხურა, თავის წყლის ჭიქასთან ერთად და გაუჩინარდა.რა თქმა უნდა მისი ძებნა არ დამიწყია.
მალევე გამოვიცვალე ტანზე , რადგან ახლა საშინლად მჭირდება შოპინგი და მოდუნება . მანქანა ავტოსადგომზე, დიდი სავაჭრო ცენტრის წინ გავაჩერე , სადაც უმარავი ჩემთვის საყვარელი ბრენდის მაღაზია იყო . განსაკუთრებულად "პრადა" მიყვარს. არვიცი რა მიტაცებს მის სტილში ,მაგრამ აქვს რაღაც ჩემეული, რაც ნამდვილად გამოკვეთს ჩემს ‘პეწს’ , ამის გამო კი ხშირად ვიღებ კომპლიმენტებს . ადამიანთა უმეტესობას უყვარს და მოსწონს , როდესაც აქებენ ,მაგრამ ამ ყველაფრის გარდა მე ეს სტიმულს მაძლევს,რომ კიდევ უფრო კარგი , გემოვნებიანი და მოდური გავხდე .
არვიცი რამდენ ხანს ვიბოდიალე , მაგრამ ნამდვილად სასიამოვნო იყო. ხელში უამრავი ტანსამლის პარკი მეჭირა და ძლივს მივიკვლევდი გზას. ჩანთაში მანქანის გასაღებს ვეძებდი , როდესაც ვიღაცას შევასკდი და ჩემს შენაძენთან ერთად ძირს აღმოვჩნდი (შეხსენება-უკვე მეორედ) . თავი ფრთხილად ავწიე და ჩემს წინ მდგარ ქერათმიან, ცისფერთავალება ბიჭს, რომელიც საყვარელი თვალებით მაკვირდებოდა , გაბრაზებული სახით შევხედე. ნელა წამოვდექი, მივუახლოვდი და გავუღიმე .
- იცი , რადგან წამაქციე უნდა დამეხმარო-არც თუ ისე რბილი ტონით ვუთხარი.
- კი რა თქმა უნდა .- საყვარლად მითხრა.მე გამეღიმა
- პარკები მანქანამდე მიმატანინე.
პარკების გროვა ძლივს ასწია და უკან გამომყვა. როდესაც მანქანას მივუახლოვდით ღრმად ამოისუნთქა.უეცრად თავში რაღაცამ გამკრა და მეც ჩემი გენიალური იდეიის განხორციელება დავიწყე .
- გადავიფიქრე-სწრაფად მივბუნდი მისკენ- მომშივდა. მესამე სართულზე კაფეა და შეგიძლია ახლა იქ წამომიღო ? - საწყალი სახით ვუთხარი და ტუჩები დავპრუწე .
- ამ.. ისა..მე.. ჰო, უფრო სწორედ კი,შემიძლია. მე ნაილი მქვია,შენ?
მის რეაქციაზე ხმამაღლა გამეცინა. იმდენად დადებითი პიროვნება იყო , რომ ჩემი სახელი ყოველგვარო მიკიბვ-მოკიბვის გარეშე ვუთხარი:
- კეტრინი.
კაფეში შევედით თუ არა მაშინვე მეცა გემრიელობების სუნი. ნაილს ერთ-ერთ მაგიდაზე მივუთითე , რომ პარკები დაეწყო . ბარისკენ წავედი და ჩემი საყვარელი სასუნავები შევუკვეთე . - ჩემთვის რა შეუკვეთე ? - მოურიდებლად,სიცილით მკითხა ნაილმა.
- შენთვის ? ვინ გითხრა , რომ შენს დაპატიჟებას ვაპირებ ? არც იფიქრო .- სწერვა სახით ვუთხარი.წამოდგომას აპირებდა , როდესაც ხმამაღლა გადავიხარხარე .
- რა ? - დაეჭვებით მკითხა.
- ვიხუმრე .
- ოჰჰ ეს კარგია-თითქოს მოეშვა,მხრები ჩამოყარა და კვლავ სკამზე დაჯდა.
- საყვარელი ხარ ! ახლა წესით უნდა გაწითლდე ნაილ, მე კომპლიმენტს არასდროს არავის არ ვეუბნები.
- ჰაჰა ეს უკვე კარგია ხო?  და იცი რა მაინტ ... - ლაპარაკი მიმტანმა შეაწყვეტინა , რომელმაც შეკვეთა მოიტანა და გვითხრა თუ რამე დაგვიჭირდებოდა დაგვეძახე . თავი დავუქნიე და ჰამბურგერვს ვწვდი , რომელიც გემრიელად გამოიყუებოდა .
- როგორც ჩანს ვიპოვე ადამიანი , რომელსაც ჩემზე მეტად უყვარს ჭამა და მოუთმენელია .- გაიცინა და ფრი აიღო .
- ბედისწერაა ჩვენი შეჯახება ხედავ ? ! - იმხელაზე გავიცინე საწმელი გადამცდა .
- ნამდვილად .- მანაც დამიმოწმა 
ისეთი საყვარელი და სასაცილო იყო ნაილი , რომ მუცლის ატკივებამდე მაცინა . არასდროს არ გავხსნილვარ ასე ადამიანთან , მინდოდა მასთან დაწვრილებით მომეყოლა ყველაფერი თუ რა გადამხდა , მაგრამ ერთი დღის გაცნობილ ადამიან მოუყვე შენზე საკმაოდ რთულია , მაგრამ დარწმუნებული ვარ , რომ მასთან უპრობლემოდ შემძლება ნებისმიერ დეტალზე საუბარი . ჩვენ ნომრები გავცვლეთ და ის დამპირდა , რომ აუცილებლად შემხვდებოდა . ისე ჩავეხუთე თითქოს დიდი ხნის ნაცნობები ვყოფილიყავით , შემდეგ კი მანქანაში ჩავჯექი .


*****
არვიცი რა დაემართა ჩემს შემართებას , მაგრამ ხანდახან ჩვენ ადამიანებიც ვიწვებით ხოლმე , როგორც ელემენტი , რომელიც გამოუსადეგარია გადაწვის შემდეგ . უბრალოდ ჩემ თავს ვეღარ ვცნობდი , არ მინდოდა არავისთან ლაპარაკი და არავისთან შეხვედრა , ერთადერთი სურვილი მამოძრავებდა , ჩემთავში ჩავკეტილიყავი და უფრო მეტი სიძლიერე მეგრძნო . რომ ვუფიქრდებოდი ის ცალკე მაგიჟებს , რომ ნორმალური მეგობარი დაადამინი არ მყავს , რომელსაც შემიძლია ჩემ პირად თემებზე ვესაუბრო . ვიცი , რომ მამა ყველაფერს გააკეთებს ჩემთვის , მაგრამ ის მამა და არა მეგობარი , რომელიც ბიჭთან დაკავშირებით რჩევას მოგცემს . მინდა რომ ნამდვილი „ მე “ ვიყო ყველანაირი სიძულვილის , ბოღმისა და შურის გარეშე , უბრალოდ ჩემი პრინციპები და თავმოყვარეობა არ მაძლევს საშუალებას , რომ ისე გავიხსნა ყველასთან , როგორც ნაილთან . ჩემთვის ის ზედმეტად კარგია , მთელი ცხორება მასთან დავჯდებოდი და მოვუყვებოდი ყველაფერს კარგსა და ცუდს , პრინციპში კარგს ვერ ვერაფერს ... 
შუა დღეა და ჯერ კიდევ არ ამდგარვარ საწოლიდან , დეპრესიული გოგო გავხვდი ,რომლეიც შეყვარებულს მიტირს . ამის გაფიქრებაზე ჩემი კანიც კი დაიბურძგლა , გამეცინა ჩემს იდიოტურ ფიქრებზე და სწრაფად წამოვდექი . გარდერობიდან შავი სამოსი გადმოვიღე და აბაზანაში შევედი . 
მივდიოდი ...
მეშინოდა .
მაკანკალებდა .
მახსენდებოდა წამები , წუთები დღეები , რომლებიც მასთან ერთად მქონდა გატარებული ... შემდეგ ვიგრძენი სახეზე სისველე , ტუჩთან მარილიან წყალი , რომელიც ნელ-ნელა უსასრულოდ მოედინებოდა და უგზოუკვლოდ იკარგებოდა .
ისმოდა ქარის წუილის ხმა , რომელიც ჩემ შიშ კიდევ უფრო ზრდიდა , ბავშობიდან მეშინოდა ამ ხმის , მაგრამ დედა არასდროს მტოვებდა მარტო . ამას მალევე დაერთო წვიმა , რომელიც მანქანის მინებს შეუჩერებლივ ეხეთქებოდა , არემარეს კი აყრუებდა .
მანქანა დიდ რკინის ჭიშკართან გავაჩერე , უკვე მაშინებდა ის ფაქტი , რომ აქ კიდევ ერთხელ წამოვედი იმის შემდეგ , რაც მოხდა მე პირველად შევძელი და მოვედი ლონდონის დიდ სასფლაოზე ,მხოლოდ იმის გამო არ მძულს ეს ადგილი , რომ აქ უამრავი ადამინის და მათ შორის დედაჩემის გახრწნილი სხეულებია , რომელიც ჩემში დიდ შიშსა და სევდას იწვევს არამედ იმიტომ , რომ ჩემ დანგრევა და სულიერად მეორედ განადგურება ზუსტად აქ მოხდა . 
ფრთხილად შევაღე დიდი ჭიშკარი, რომელსაც საშინელი ხმა ქონდა ეტყობოდა , რომ სიძველისგან ლპობას იწყებდა . თვალი გადავლე ქვებს , რომლებზეც უამრავი ადამინს სახელი და გვარი იყო მოხსენებული და მივხვდი ,რომ საგრძნობლად გაზრდილიყო მათი რაოდენობა იმის შემდეგ რაც აქ ბოლოს ვიყავი .
დედის საფლავის ქვასთან ვიდექი და ვერ ვინძრეოდი . მივშტერებოდი მის ქვის წარწერას და ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებდი , რომ არაფრის გამო წავიდა ამ ბინძური ადგილიდან . ვსველდებოდი , მაგრამ ეს საერთოდ არ მანაღვლებდა , ახლა მხოლოდ დედასთან მინდოდა , რომლისთვისაც შანსი , რომ მოეცათ სიცოცხლეს გავწირავდი . სველ მიწაზე ისე დავიჩოქე გააზრებაც ვერ მოვასწარი .მიწას ხელი ნაზად შევახე და წამიერად გამახსენდა დაკრძალვის მომენტები .
Flashback.
ახალგაზრდა ქალის სხეული კუბეში ესვენა , როგორც უსულო საგანი. ერთი შეხედვით ყველაფრის შეგრძნების უნარი უკვე დაკარგული ქონდა .
პატარა შავგვრემანი გოგონა მასთან ახლოს იდგა და გულ ამოფსკვნილი ტიროდა, ნელა შეახო დედას მისი რბილი და ნაზი თითები , რომლებიც უსულო სხეულის ცივ სახეზე დახეტიალობდნენ.
ბოლოს კი ნაზად დაეცა ცრემლის წვეთი ქალის სახეს . თითქოს ამან გაათბო კიდეც მისი სხეული ,მაგრამ მხოლოდ წამებით ... 
გაახსენა სიტყვები , რომელიც კელის (მისი დედა )ბოლო და უკანასკნელი თხოვნა იყო . ცხოვრება გრძელდება ყველაფრისდამიუხედავად , რამდენჯერაც დაეცემი იმდენჯერ წამოაყენე შენი თავი და დაარწმუნე იმაში , რომ შენს ყველაფერ შეძლებ ნებისმიერ დროს მთავარია სურვილი და მონდომება .
მის სიცოცხლეში ბოლოჯერ შეახო დედასავით დიდი და თბილი ტუჩები კელის სახეს და ნაზად გაუხახუნა ცხვირი , რომ სამუდამოდ დამახსოვრებოდა მისი სურნელი. კანკალით მოიწმინდა ცრემლი და ჩუმათ მხოლოდ დედასთვის თქვა :
- მე შენ მიყვარდი , მიყვარხარ , მეყვარები . შენ ჩემი გმირი ხარ დეე , რომელსაც ვერასდროს ვერავინ და ვერაფერი ვერ შეცვლის . მე ვიბრძოლებ დეე მხოლოდ შენთვის და იქ მაღლა გაგახარებ , ვიცი რომ ძნელია ,მაგრამ შენთვის დეე არაფერი გამიჭირდება . 
მიყვარხარ ... მიყვარხარ ვიცი ,რომ მაღლა ხარ და მხოლოდ ერთს გთხოვ არსად აღარ წახვიდე დეე დამელოდე დიდი ხნის შემდეგ , მაინც მოვალ ,მაგრამ არა უბრძოლველად .
ეს იყო მისი ბოლო დედისთვის მიძღვნილი სიტყვები , რომლითაც სამუდამოდ გამოემშვიდობა .
End Of Flashback .
კეტრინი ცივ მიწაზე იწვა , წვიმა ზემოდან ეხექებოდა და მის სხეულს დაუნდობლად ასველებდა . ხელებით ჩაუბღუჯა დედის გულთან დაყრილი მიწა , ისე თითქოს ვინმე მის წართმევას კიდევ ერთხელ აპირებდა . 
ელავდა , ქუხდა ,წვიმდა , ქარი გიჟივით უბერავდა თითქოს გრძნობდნენ ყველა იმ ტკივილს , რასაც კეტრინი განიცდიდა . 
გოგონა მიწაზე ეგდო და ნელ-ნელა გონს კარგავდა , ზღაპარივით ჩაესმოდა ხმები , რომელიც ცოტა ხნის წინ მასში შიშს იწვედა . ახლა კი უბალოდ აღარაფერი ანაღვლებდა , აღარც ეშინოდა დედასთან იყო ახლოს და გრძნობდა დაცვას . 
ისევ წვიმდა , ისევ ელავდა და ისევ უგონოდ ეგდო გოგონას ლამაზი სხეული მიწაზე ...



******
Zayn's Pov .

კლუბიდან გამოვედი და იმ ადგილოსკენ წავედი , სადაც დიდი ხნის წინ შეცდომა დავუშვი , რომელმაც ჩემი ცხოვრება და მე საბოლოოდ გაგვანადგურა. იქ მისვლა თითქოს მიმსუბუქებდა ჩემს ტანჯვას . ნამდვილად არ მაინტერესებდა როგორი ამინდი იყო . დღემდე კარგად მახსოვს მისი სურნელი , მის ხმა რომელიც მთხოვდა , რომ გავჩერებულიყავი შემდეგ კი უბრალოდ მოეშვა მისი სხეული და ყველანაირი შეწინააღმდეგების ძალა დაკარგა . როგორც კი დაძველებულ დიდ ჭიშკარს მივუახლოვდი მაშინვე გამახსნდა სცენა , რომელმაც რამდენიმე წამში დაანგრი ჩემი ცხოვრების მოსვენება და დარწმუნებული ვარ მისიც .
Flashback .

ბართან ვიჯექი და ვსვადი , როდესაც ჩემი ყურადღება პატარა გოგოს კისკისმა მიიქცია . მეგობრებთან იყო და ეტყობადა რომ არასრულწლოვანი იყო . მათი საუბრიდანვე მიხვდებოდი . ტანზე მოტმასნილი მოკლე შავი კაბა ეცვა , რომელიც მის სხეულის თითოეულ ნაწილს სასწაულად გამოკვეთდა . ნაზად და ამავდროულოდ სესქუალურად ამოძრავრბდა თეძოებს . იმდენად მიზიდავდა მისი სხეული , ასაკი საერთოდ არ მაინტერესებდა . მთელი საათი მისთვის თვალი არ მომიშორებია . ის ამ დროის განმავლობაში კი გაუჩერრბლად სვავდა . დავინხე როგორ გაემრთა საცეკვაო მოედნისკენ იმის მიუხედავდ , რომ ცეკვას ვერ ვიტანდი მისკენ წავედი და ზურგიდან ნაზად შევეხე მის სხეული ჩემსკენ მოვწიე , როდესაც ყელზე კოცნით შევეხე სწრაფად შემოტრიადა .
- რა გინდა ? - შეშინებულმა შემომხედა , მაგრამ იმდენად სჯეროდა თავისი თავის , რომ შეტევაზე გადმოვიდა . 
მაშინვე მივხვდი , რომ საშინლად კაპასი და მოურჯულებელი იქნებოდა 
, სიმთვრალეშიც კი უკარება იყო ეს საშინლად აღმაგზნებდა . 
- შენ მინდიხარ . - კიდევ ერთხელ გავიწიე მისკენ და მის ტუჩებს შევეხე , რომელსაც სისხლის ფერი ედო . მისი სურნელი ისეთი სასიამოვნო იყო , რომ მისგან თავს ვერ ვაღწევდი . შემდეგ კი მწარე ტკივილი ვიგრძენი ლოყაზე და მას შევხედა საშინლად გავმწარდი მინდოდა აქვე მეხმარე , მაგრამ წამში დაეკარგა ჩემს თვალთა ხედვას . ძებნა დავუწყე ჯერ ტუალეტისკენ წავედი იმდენად მთვრალი ვიყავი , რომ ნაბიჯები ერთმანეთში მერეოდა , როდესაც იქ ვერ ვნახე გარეთ გავედი და ტროტუარზე დავიწყე ბოდიალი შემდეგ მანქანაში ჩავჯექი და პირდაპირ წავედუ . მალევე შევამჩნიე გოგო , რონელიც არეულო ნაბიჯებით მიიწევდა წინ მანქანაში კი მესმოდა მისი ქვითინი. ტვინი გადამეკეეტა ისე მსურდა მისი შეგრძნება . ნელა-ნელა მივყვებოდი მას და გამიკვირდა , როდესაც სასაფლაოს წინ გაჩერდა ცდილობდა რკინის დიდი კარი გაეღო , მაგრამ უშედეგოდ არაფერი გამოსდიოდო . ჩუმად მივუახლოვდი მის დაღლილ სხეულს .
- შემიძლია დაგეხმარო .- მაშინვე შეხტა და ჩემსკენ გამოიხედა . 
-რა ჯანდაბა გინდა შეგიძლია უბრალოდ თავი დამანებო ?!
-არა !
- ეს კითხვა ნამდვილად არ ყოფილა . -წაისისინა მან და კარებს ჯაჯგური დაწყო . 
სწრაფად ავაყუდე კარებზე , ზურგზე მივეკარი , ყელში თაჳი ჩავუყავი და მისი სურნელი ღრმად შრვისუნთქე .
-მტკივა - აკანკალრბილი ხმით მითხრა , მაგრამ მისი ნათქვჼი დავაიგნორე და უფრო ავაკარი კარებს. 
ხმა მაღლა ამოიკვნასე , ნაზად შემოვაბრუნე ჩემსკენ და მის ტუჩებს ენა გადავატარე . ხელი მწარედ დაარმარტყა , მთხოვდა , რომ გავჩერებულიყავი , როდესაც იყვირა მაშინვე ავაფარე პირზე ხელი .
-ხომ იცი , რომ ვერავინ ვერ გდაგეხმარება . ჯობია არ იკივლო და მოეშვა , თორემ უფრო გეტკინება . 
თვალებიდან კედევ ერთხელ წასკდა ცრემლები და სლუკუნს უმატა .
-გთხოვ უბრალოდ , ძალიან გთხოვ არ გინდა .
ხელი მოვკიდე და ჩემო მანქანისკენ წავიყვან მიძალინდებოდა , მაგრამ ახლა იმდენად მინდოდა , რომ ის შემეგრძნო ვეღარ ვაზროვნებდი . მანქანის უკანა სიდენიეზე დავსვი , ჯერ კოდევ ტიროდა ხელი მკრა , რომ ამდგარიყო მაგრამ ზემოდან გადავაწექი და მისი მაიკოს ქვეშ შევასრიალე ხელები და ჩემთან უფრო მეტად მოვიზიდე . შემდეგ კი ყველაფერი თავისით მოხდა იყო ვნება , სიამოვნება , ორგაზმი , სურვილი და ყველაფერი რას ჩემში მის მიმართ ქარ ბორბალს იწვევდა . 
თვალი , როდესაც გავახილე მანქანაში ვიწექი . მხოლოდ მე და არავინ სხვა , გარეთ გადმოვედი , მისი ძებნა დავიწყე , მაგრამ უშედეგოდ . 
End Of Flashback .
ამის შემდეგ რამდენიმე წელმა განვლო და დღემდე ვეძებ იმ გოგოს . მინდა , რომ მოვუხადო ბოდიში , მაგრამ ამაზე მეტად მისი სურნელის შეგრძნება მინდა . ის ისეთი განსხვავებულიდა თავისებური იყო .
სასაფლაოს კარი შევაღე და თვალი გადავავლე ჩამკვდარ ბუნებას . ყველაფერი უძრავად იყო , მხოლოდ მოშორებით შევნიშნე ადამინის სხეული , რომლის თმა აქეთ-იქით ფრიალებდა . სწრაფად მივუახლოვდი და როდესაც გადმოვატრიალე გავოცდი . ყველას და ყველაფერს მოვეოდებოდი აქ კეტრინის გარდა . ისეთი შეგრძნება მქონდა , რომ ვიღაცამ თავში რაღაც ჩამცხო და გონება გამინათდა .
- არ არსებობს ... 
მხოლოდ ეს ამოიბურტყუნა ბიჭმა , რომელსაც გათიშული გოგოს სხეული ხელში ეჭირა და ნერვიულად ცქმუტავდა . მისი ყურებისას ისეთი შეგრძნება გექნებოდა თითქოს ტირილს აპირებს . ყელში ფრთხილად ჩაუყო ტავი და რამდენიმე წამი ასე გაუნძრევლად იდგა . 
გრძნობდა , იხსენებდა , ტკიოდა , უყვარდა სადღაც გულის კუნჭულში .
***
ზეინმა ხელი მწარედ შემოარტყა კეტრინს სახეში შემდეგ კი მისი შეშინებული კივილი ექოდ გაისმა მთელ სასაფლაოზე . 
- ზ.ე..ი..ნ .- ბლუყუნით წარმოთქვა კეტრინმა და თან თვალიდან ცრემლი გადმოუვარდა .
- ყველაფერი კარგად არის .- ჩურჩულით თქვა ზეინმა და კეტრინს შეშინებული სახით შეხედა .
- შემეშინდა ზეინ ცხოვრებაში მეორედ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად . - ეს თქვა თუ არა მისკენ წავიდა და მაგრად გადაეხვია . 
- დაწყნარდი ყველაფერი კარგად არის . - ზურგზე ნელა უსმევდა ზეინი ხელს და ამშვიდებდა .
- მითხარი , რომ დამეხმარები გთხოვ . 
ორი სხეული ერთმანეთთან ახლოს იდგა ქარი ნაზად უბერავდა . ვერაფერს შეატყობდი თუ წინა დღეს აქ საშინელი ამინდი იყო . გოგონას ბიჭის კისერზე ხელი მაგრად ქონდა შემოხვეული და მას არ შორდებოდა . ბიჭმა კი გოგნას სახე მის სა ხესთან გაასწორებინა , რამდენიმე წამი მის წყლიან ჩაწითლებულ თვალებს უყურებდა, შემდეგ ნაზად შეახო მისი ტუჩები კეტრინის ათრთოლებულ ტუჩებს და ისე ეამბორა , როგორც ზამთარში მოფარფატე თოვლის ფიფქები ეცემიან ხოლმე ჩვენი სახის ნაკვთებს . არემარე ტრიალებდა უცნაური გრძნობით იჟღინთებოდა . აღარავის ახსოვდა ადგილი , რომელიც რამდენიმე წამის წინ ჩამკვდარი და გაჩერებული იყო . ყველა გრძნობა კიდევ ერთხელ ირეოდა ერთმანეთში და რაღაც სხვა ახალს და ინოვაციურს ქმნიდა . ისეთს , რომლის სამყოფი სიტყვები არ არის , რომ მისი აღწერა და გადმოცემა შეძლო . 
მხოლოდ წამები გადიოდა - წამები რომლებიც უბრალო არ იყო . ისინი ერთმანეთთან აკავშირებდა ახალსა და ძველს , ტკივილსა და სიხარულს . 
და რა იქნებოდა ახლა ? 
ამ გაურკვევლობისგან ვინმე თავის დახსნას მოახერხებდა ? 
ჩნდებოდა კითხვები, რომლებზეც პასუხი არავინ იცოდა გარდა იმ ერთისა , რომლის სახელიც ყველაზე დიდი და წმინდაა „ ღმერთმა “, რადგან თვით ღმერთია სიყვარული , წრფელი გრძნობა და ცხოვრების უმთავრესი განცდა .



*****
Ketrine's Pov .

იმ დღეს ზეინმა მომიყვანა სახლში . ისეთი შეგრძნება მქონდა , რომ ნებისმიერ დროს ჩავიკეცებოდი და სამუდამოდ გამეთოშებოდა გონება . ყველაფერი ბრუნავდა , მაკანკალებდა , მციოდა . ის , რომ ერთი ღამე გათიშული ვიწექი სასაფლაოზე ნამდვილად კარგს არაფერს მომიტანდა . ახლა მხოლოდ ცხელი მუქი ფერის ჩაი თუ დამამშვიდებდა . როგორც ყოველთვის ჯო სახლში არ იყო , ზედმეტად მოწყენილობისგან კიდევ უფრო გავბრუვდი . გადავწყვიტე ადამთან წავსულიყავი ქუჩებში იმდენი ხანია აღარ მიცეკვია , რომ მგონი დამავიწყდა კიდეც . ის რაც ამ ორი დღის განმავლობაში ჩემი კვბის რაციონში შევიდა მხოლოდ ჩაი და შოკოლადის ტორტი იყო , მაგრამ შიმშიშილის შეგრძნება დღემდე არ მქონია . ქუჩებში მანქანით გზას ნელა მივიკვლევდი და ვცდილობდი შესახვევები არ ამრეოდა . როდესაც ნაცნობ ადგილს მივუახლოვდი ხმა მაღლა ამოვისუნთქე . 
- ჰეი . -მივესმე მათ და როდესაც ჩემი სახე დაინახეს ადამმა იმ წამსვე მკითხა /
- კეტრინ კარგად ხარ ? 
- არამიშავს . - ეს ვთქვი და ზეინს გავუსწორე თვალი , რომელიც თავის გოგოს ხელების მოშორებას ცდილობდა კისრიდან .
შემდეგ კი ბავშვებს გადავეხვიე , ისინი საკმაოდ კარგები იყვნენ თუ ზეინს და თავის ძუკნა გოგოს არ ჩავთვლით . ან ზეინს რას ვერჩი უბრალოდ მაღიზიანებს მისი სახე ხანდახან ისეთი სახით მიყურებს მგონია , რომ შემჭამს და ჩემგან მხოლოდ გაძვალტყავებულ ძვლებს დატოვებს , რომც მოინდომოს მგონი არც არავინ მომიკითხავს , საერთოდ რად ღირს ჩემი ცხოვრება . 
სწრაფად შემოვუძახე ჩემ თავს ამ ბოლო დროს სულ ასეთი იდიოტური ფიქრები მაწუხებს . გულში გავიმეორე : „ მე ვარ ქალი , ძლიერი ქალი და ჭკვიანი კატა “ . ამიტომ ყველაფერი გამოვა , მაშინ როცა მომინდება , მოვინდომებ და იცით ზუსტად ვიცი , რომ ყველაფერი ყველაფრის მიუხედავ ჩემ სასიკეთოდ დამთავრდება იმისდამიუხედავად , რომ შეიძლება ამ თამაშს შევეწირო ,იმ ქვეყნად ბედნიერი მაინც წავალ და ვიტყვი , რომ „ მე ვიბრძოლე , ვიბრძოლებ ჩემი სახელისთვის , რომელიც ყველაფრად მიღირს “ . 
თუ დაბერება მოვასწარი და ჩემი შვილიშვილები ვიხილე , მაშინ მათ აუცილებლად მოვუყვები ჩემს ისტორიას და მათ აუცილებლად ვასწავლი ბრძოლას , დაუნდობელს რადგან რომ არა ბრძოლა და შენი თავის დაცვა არაფერი და ვერაფერი იქნები ამ ბინძურ სამყაროში . 
- ჰეი კეტრინ . - ზეინის გოგოს ხმა მომესმა 
- გისმენ . - გაკვირვებული სახით შევხედე მას .
- თავი , რომ ძალიან მაგარ გოგოდ მოგაქვს შევეჯიბროთ !
- უკაცრავად ?! აი შენ პრინცესავ მე თავი მაგარ გოგოდ არ მომაქვს უბრალოდ არ მჭირდდება , რადგან ისედაც მაგარი ვარ და ნამდვილად არ მინდა ამით ტრაბახი , ისედაც ყველა ხვდება ვინ და რა ვარ , მაგრამ მგონი შენ ჯერ კიდევ არ იცი ! - სწერვა სახით ვუთხარი და ამაღლებული ადგილისკენ წავედი .
- კარგად გამაცინე ქეით ! ესეიგი მეჯიბრები ? 
- არაა მეშინია შენი და სახლში გავრბივარ . - აგდებულად ვუთხარი და ხტუნაობა დავიწყე , რომ გავხურებულიყავი .
Zayn's Pov .
ისეთი ფერი ედო ქეთრინს , რომ ვიცოდი ვერ შეძლებდა ცეკვას . გუშინაც ძლივს მივიყვანე სახლში ნახევრად გათიშული იყო . დასვენება სჭირდებოდა , ეს გოგოები შეუგნებლები რატმ არიან ?! 
- უბრალოდ გაჩერდი . - ხმა მაღლა წარმოვთქვი , რომ ორივეს გაეგო ნატაშკამ დაბოღმილი თვალებით შემომხედა და დამაიგნორა . ქეთრინს კი საერთოდ ყურადღებაც არ მოუქცევია .
- ნატაშკა ! -კიდევ ერთხელ გავიმეორე მე 
- რა გინდა ზეინ ? არ გინდა ვანახო კლასი ? თუ შენც ყველასავით მოგწონს ის და უკვე დაგაშტერა ? - მინდოდა იქვე გამეწიწკნა , მაგრამ უბრალოდ დაკიდება ვარჩიე .
მალევე ჩაირთო DJ - Malik -ის „ Bodyrock " ვუყურებდი ორივეს და მათი შედარება უბრალოდ შეუძლებელი იყო . ქეთრინი რაღაც სხვა განსხვავებული სტილით ,იმიჯით ცეკვავდა , ის საუკეტესო იყო . მე არ მინახავს გოგო , რომელიც მთელი სხელით და დიდი გრძნობით იძირებოდეს ცეკვაში . მაშინ ნამდვილად მივხვდი , რომ ის საერთოდ არ იყო ისეთი , როგორსაც თავს გვაჩვენებდა . 
Ketrine 's pov .
მთელი მონდომებით ვცეკვავდი , თავბრუ მესხმოდა , ყველაფერი ერთმანეთში ირეოდა ,მაგრამ თავს ძალაც ვატანდი არ ვიმჩნევდი .ბოლოს როდესაც მუსიკა მთავრდებოდა საფინალო ტრიალი გავაკეთე ჰაერში ტრიალი ე . წ ლასტაჩკა . ძირს დავდგი თუ არა ფეხი , უკან წავედი , ფეხები ერთმანეთსი ამებლარდა , შემდეგ გავიგე ოვაციები , შეძახილები :
- ვაუ ეს საშინლად მაგარი იყო , შოკი ხარ , ცეკვის დედოფალი ხარ....
შემდეგ მახსოვს სიჩუმე , ვიღაცის შეხება , რბილად დაცემა , წყვდიადი , სიბნელე , სიცივე ,გაუფერულებული ადგილი ... 
მერე სინათლე , პეპლები , სიმწვნე , ჩიტები და საქანელო , რომელიც თავისთვის ჭრიჭინით ქანაობდა და სანახაობას მეტ დინამიზმს სძენდა .


*****
გრძნობდა , რომ ჩვეულებრივ სამყაროში არ იყო . ყოველთვის იცოდა , რომ ცხოვრება ასეთი ნათელი ფერებითა და სიხარულით არასდროს არ არის ერთად . გული უწევდა საქანელისკენ , რომელიც ჭრაჭუნით ქანაობდა , მაგრამ გონება სხვას კარნახობდა . როგორც ყოველთვის ახლაც გონებას დაუჯერა და თვალი ძლივს გაახილე , შემდეგ იგრძნო სიცივე , რომელიც მასში შიშსაც კი იწვევდა . რამოდენიმე წამში კი იმასაც მიხვდა , რომ სავადმყოფოში ოთხ კედელ შუა მარტო იწვა ლოგინზე და განძრევა არ შეეძლო . შეეცადა გაეხსენები ის თუ რა მხდა , მაგრამ ამჯერად გონებამ უღალატა . იმდენად მოთენთილი იყო , რომ ისევ ძილი დააპირა , მაგრამ ვინა აცალა . მამასი გიჟივით შემოვარდა პალატაში და თავის ერთადერთ " ქალიშვილს " შეშინებული გადაეხვია . 
- ხომ კარგად ხარ ?! არა , როგორ იქნები კარგად , მეც მაგარი ვარ . ჩემი ბრალია ყურადრებას , რომ გაკლებ . რომელი ნორმალური მამა მიაგდებს ასე შვილს .
- ჯო გთხოვ უბრალოდ დაწყნარდი .- სიცილით უთხრა განერვიულებულ ჯოს , რომელიც წინ და უკან მოუსვენრად დადიოდა . 
- მხოლოდ შენი ხათრით .- მანაც სიცილით უპასუხა და შვილს შუბლზე აკოცა .
- მალე გამწერენ ? - 
- არვიცი არ მიკითხავს ჯერ . არა ისე მეფოფინე დედასავით მომივიდა . - სიცილით დაამატა მან და ძლივს ამოისუნთქა .
- ჰო მახსოვს ასე იცოდა , ხოლმე დედამ . 
- ჰო ოდნავ , რომ წაქცეულიყავი და ფეხი გაგფხaჭნოდდა მაგაზეც პანიკაში ვარდებოდა .
-მომენატრა ეგ დრო . ყველანი , რომ ერთად ვიყავით ვერთობოდით და სახე , რომ არავის არასდროს ჩამოტიროდა .
-მეც . ჩვენ შეგვიძლია მოვაწყოთ „ რეზინკების საღამოები“ .
- ოუ კარგი რა მამა . შენ კიდევ გეშლება ეს ?! ჯო ერთხელ და სამუდამოდ დაიმახსოვრე , რომრეზინკები კი არა ჟელიბონი ! - იმხელა ხმაზე გადავიკისკისე , რომ დამხმარე ექთანი შემოვარდა .
- ჩვენ უბრალოდ ძველ დროს ვიხსენბდით . - აწითლებული სახით წარმოთქვა მამამ
- ოჰჰ არაფერია . შეგიძლიათ დღესვე წახვიდეთ , ცოტა თავს მოუფრთხილდეს , დაისვენოს და აუცილბლად იკვებოს . - ჯო მიმართა ექთანმა და სასიამონოდ გამიღიმა . 

საშინლად აუტანელი დღეები იყო . ვიჯექი სახლში ვუყურებდი ტელევიზორს , ვსვავდი ყავას და სიმართლე , რომ ვთქვათ ფეხზე ადგომის საშუალებაც კი არ მქონდა ჯო ყოველ წამს მაკვირდებოდა . ესე გავიდა რამდენიმე აუტანელი დღე . არანაირი ზარი ან მოკითხა ზეინისგან მხოლოდ ის გავიგე , რომ მან მიმიყვანა სავაადმყოფოში .
გვიანი იყო , როდესაც მამა სახლში დავრუნდა და მთხოვა , რომ კარგად ჩამეცვა ისე როგორც ბიზნესმენის შვილს შეეფერებოდა. 
- და სად მივდივართ ? 
- ჩემ მოგაბართან ცოლ შვილიც ყავს .
- ოუ კარგი ჩემ ოთახში ავდივარ და ნახევარ საათში აქ ვიქნები . 
- ქეით ! 
- უკვე მივდივარ და არ დავაგვიანებ .- თვალი ჩავუკარი მას და ჩემი ოთახისკენ თავპირის მტვრევით წავედი . 
მუხლამდე ლურჯი კაბა და შავი ატრიბუტები საკმაოდ გემოვნებიანათ მქონდა შერჩეული . გამომწვევია ამაში ბამდვილად არაფერი არ ყოფილა. წესით ნორმალური გოგო ყოველთვის ასე უნდა გამოიყურებოდეს , მაგრამ მხოლოდ წესით .
მანქანა საკმაოდ დიდი სახლის წინ გაჩერდა . იმისდამიუხედავად , რომ დიდი სახლები არ მიყვარს ძალიან გემოვნებიანი და თანამედროვე იყო . რამდენიმე წუთი კარებთან ლოდინის შემდეგ კარები საკამოდ სასიამოვნო ქალმა გაგვიღო და მისაღებისკენ შეგვიძღვა . 
მალევე მომჭრა თვალი სახლის სილამაზემ . მამას უკან ავედევნე და როდესაც მდივანზე მჯდომ სიმპატიურ ყმაწვილს მოვკარი თვალი სასიომოვნოდ ჩავიღიმე .
- კარენი . - ხელი გამომიწოდა ქალმა , რომელის საკმაოდ კარგად გამოიყურებოდა . შემდეგ კი სათითაოდ ჩამომითვალა ყველას სახელი . 
ბიჭი, რომლის სახელიც ლიამი იყო ხელზე ნაზად მეამბორა და მაგიდისკენ გამიზღვა , რომელზეც საკმაოდ გემრიელი რაღაცეები იდო . ის , რომ ჭამა მიყვარს ჩემმა მუცელმა და გონებამ ერთად გამახსენეს . ისინი საუბრბდნენ ყველაფერზე , რაც მათ ბიზნესს ეხებოდა დროდა დრო ლიამიც ერთვებოდა მათ საუბარში . 
- სწავლობ ? - მოულოდნელად მკითხა კარენმა . 
- არა . ამჟამად ამისთვის არ მაქვს დრო გათვლილი , რომ ჩემი ცოდნა კიდევ ერთხელ გავიღრმავო , მაგრამ მომავლისთვის და შეიძლება მომავალ წელსაც ვნახოთ როგორ განვითარდება მოვლენები , ვაპირებ ჰარვარდში სწავლას . ყოველ შემთხვევაში ორ წელში აქ აღარ ვიქნები და ალბათ სამუდამოდ დავოვებ უჟმურ ლონდონს .
- ჰარვარდი კარგია,მაგრამ რატომ ? რას ერჩი ლონ... ? - საუბარი ლიამმა გააწყვეტინა .
- და ახლა რას აკეთებ დრო , რომ არ გაქვს სწავლის გაღრმავებისთვის ? - დიდი ინტერესით მომაპყრო თვალები და ჩაიღიმა .
- ზოგადად არ მიყვარს ჩემს პირად თემებზე საუბარი , მითუმეტეს იმაზეც რაც მხოლოდ მე მეხება ! - სწერვა სახით შევხედე და თვალი ჩავუკარი .
- ქეით . - მამამ ჩუმი ხმით მომმართა და მათ ბოდიში მოუხადა . ვერ ვხდები რატომ უნდა მოუხადო ბოდიში იმის გამო , რაზეც მოსახდელი ნამდვილად არ არის .
წამიერად დავაკვირდი ლიამის თვალებს . შემდეგ წუთი და ვიგრძენი , რომ მე არ შემეძლო მისი სახის ნაკვთებისა და თვალების დავიწყება . ჩემი მზერა იგრძნო ალბათ და გამომხედა . ისეთი ბედნიერი სახით გავუღიმე ,რომ ამან დააბნია . შემდეგ ვიგრძენი შიში , მონატრება ყველაფერი რაც წარსულს გაყვა და ის რისი გახსენებაც არასდროს მდომებია . არასდროს , არავისთან არ მიხსენებია ეს იყო საიდუმლო „მეგობრობა“ , რომელსაც ყველაზე დიდი ხიბლი ქონდა . იმისთვის , რომ ჩემი ფიქრები დამემტკიცებინა მამას ვკითხე : 
- ჯო რამდენი ხანია რაც თქვენ ერთმანეთს იცნობთ ?
- ძალიან პატარა იყავი , როცა ჩვე...- სიტყვის დამთავრება არ ვაცადე ისე წამოვარდი ფეხზე . ახლა ყველაზე მეტად მარტო ყოფნა მჭირდებოდა , თორემ მათ წინ ტირილით დავდნებოდი .
სწრაფად გავედი სახლიდან , მესმოდა მისი ფეხის ნაბიჯები ,მაგრამ არ გავჩერებულვარ . ქუსლიანები ფეხებიდან მოვიშორე და ისე გავაგრძელე ცივ ასფალტზე სირბილი .
- ქეით ,ვიცი რომ გეშინია , მაგრამ ყველაფერი მოგვარდება . - სირბილს შევუნელე შემდეგ მისი შეხება ვიგრძენი ხელზე და სწრაფად გადავეხვიე .
აი ისე , როგორც საუკუნის მონატრებას , მთელი გულით და გრძნობით ,რომ გენატრება . ერთადერთი მეგობარი , რომელსაც გაექეცი და აღარც კი შეეხმიანე . რატომ ? - იმიტომ შენი საქციელი გრცხვენოდა . 

იცი , რომ ყოველთვის ყველაფერის მიუხედავად შენთან იქნება უბრალოდ გეშინია . მაგრამ თურმე ამ ცხოვრებაში კარგი რაღაცეებიც ხდება და ხანდახან ცხოვრება შანს გვაძლევს ის რაც დავკარგეთ ან უბრალოდ გავუშვით ვიპოვოთ და სამუდამოდ დავიბრუნოთ . 
- მომენატრე . -ხმის კანკალით ვუთხარი ჩემს თვალს ცრემლი მოვაშორე. 
- მეც კნუწკ . 
- ოო ღმერთო ჩემო შენ რა ეს სახელი კიდევ გახსოვს ? - გაოცებულმა ვკითხე 
-კარგი რა ამას რა დამავიწყებდა ქეთრინ .
- წავიდეთ იქ , სადაც ადრე ? 
-რა თქმა უნდა . გავიხსენოთ ძველი დრო 
- ესე იგი ძველი დრო - ირონიული სახით შევხედე 
- ოღონდ ეს არა ქეთრინ ! 
- ძველი დროო ! ერთმა სულიერმა თქვა - სიცილით ვუთხარი და ზურგძე შევახტი .



*****
Kethrine's Pov .
მაშინ მივხვდი , რომ არაფერი არ დამთავრებულა ჯერ და ახლა იწყება ჩემი ცხოვრების ერთ-ერთ მნიშვნელოვანი ეტაპი . ისეთი სასიოამოვნო დრო გავატარე ლიამთან , რომ არასდროს არ დაავიწყდება ეს ჩემს გონებას . მიყვარდა მისი თბილი ღიმილი და ის მეგობრული დამოკიდებულება , რომელიც მხოლოდ მასთან გამაჩნდა წლების წინ და რა ტქმა უნდა ახლაც . ისეთი უბრალო , მაგრამ სხვა დღეებისგან განსხვავებული დღე გათენდა . მზე უფრო მეტად კაშკაშებდა და არემარეს ათბობდა . ნელა წამოვიზლაზნე საწოლიდან და აბაზანაში შევარდი . როდესაც მოვწესრიგდი ტელეფონზე ზარი გაისმა , სწრაფად ვუპასუხე .
- ლიამ , რამე ხდება ასე ადრე , რომ რეკავ ?
- კი , კი ჩემი მეგობრები უნდა გაგაცნო , როდესაც გაიგეს , რომ ისევ გნახე ტვინი შემიჭამეს და ... - ოუ კარგი არა პრობლემა .
- ხო . ცოტახანში გამოგივლი. საღამოს არ მეცლება.
- კარგი გელოდები .
ლიამს დავემშვიდობე და ჩემი გარდერობისკენ წავედი . არაფერი განსაკუთრებული არ ჩამიცვამს . უბრალო მაღალწელიანი მოკლე შორტი , ტოპი მაიკა და გრძელი საროჩკა , რომელიც მამაჩემს მოვპარე .

***
- როგორც ყოველთვის კარგად გამოიყურები . - კომპლიმენტი მითხრა ლიამმა და ლოყაზე ნაზად მაკოცა .
- ოუ მადლობა .
- არ გაწითლდე . - სიცილით წარმოთქვა , რის გამოც კარგად მოხვდა .
- ბევრნი არიან ?
- არა , რამოდენიმე ბიჭი და ერთი გოგო .
- კარგია .
პარკთან ახლოს გააჩერა მანქანა და საკმაოდ შორს მდგომ ხალხთა ჯგუფს ხელი დაუქნია . უკან მივყვებოდი მას და მანამ არ ამიწევია თავი , სანამ ნაცნობი ხმა არ გავიგე .
- გაიცანით ბიჭებო ეს ქეითია . - სიცილი აღმოხდათ ნაილს , ზეინს და ჰარის .
- არ მითხრათ , რომ მას უკვე იცნობთ ? - წარბის აწევით იკითხა ბიჭმა , რომელიც ჯერ აქამდე არ მყავდა ნანახი ,მაგრამ საკმაოდ დადებითი ემოციები აღძრა ჩემში .
- კი - ჰარიმ სასაცილო მიმიკით შემომხედა და თბილად გადამეხვია.მე გაკვირვებულმა ავხედე.
-მოდი დავივიწყოთ ყველაფერი რაც აქამდე მოხდა-ყურში ჩამჩურჩულა და მხარზე ხელი მომითათუნა.ღიმილით დავუქნიე თავი.ის სულაც არ იყო ცუდი.
მალევე გავიცანი ლუისი და ელე , რომელიც ჩემთვის საკმაოდ საყვარელი წყვილი იყო . ორივე ერთნაირად დადებითი და ცანცარა. მათთან ნამდვილად ვერ მოიწყენ . ზეინის გვერდით ვიჯექი . სიმართლე , რომ გითხრათ მასთან მყოფნა მძაბავდა .
- როგორ გრძნობ თავს ? - იმდენად მოულოდნელად მკითხა მან , რომ შევხტი .
- არამიშავს შედარებით უკეთ ვარ .
-კარგია . საცეკვაოდ , როდის აპირებ მოსვლას ჩვენთან ?
- არვიცი , როდის გაქვთ რეპეტიცია ?
- დღეს საღამოს რვაზე .
- კარგი წამოვალ .
ამის შემდეგ ხმა აღარ გაუცია ჩემთვის . ვგრძნობდი მისგან მზერას , რომელის ყველასგან განსხვავებული იყო .
- ლიამ სკეიდზე კატაობა მინდა ... - საწყალი ბავშვის სახით შევხედე მას .
- და ?-ღიმილით გადმომხედა.
- გამოართვის ბავშვებს რა .
- კარგი , მაგრამ ბოლოს როგორც მახსოვს ჩემთან ერთად , რომ კატაობდი რამოდენიმე დღე სავაადმყოფოში გაატარე .
- კარგი რა ეგ როდის იყო აღარც მახსოვს -ჩუმად ამოვიბუზღუნე მე.

***
ყველას დავემშვიდობე და წასვლას ვაპირებდი , როდესაც ზეინმა დამიძახე .
- ერთად წავიდეთ დღეს რეპეტიციაზე -თვალი ირგვლივ მყოფთ მოვავლე,რომლებიც ჩემს პასუხს ელოდნენ.ახლა მათ თვალწინ უარის თქმა და სცენების მოწყობა არ მაწყობდა ამიტომ ზეინს თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.
- სახლში გავივლი ტანსაცმელს ავიღებდა და ... -დაიწყო მან.
- არ არის პრობლემა-სიტყვა გავაწყვეტინე მე.

მის მანქანაში დაძაბულობის " სურნელი " ტრიალებდა . ეს ჩემში შიშსაც კი იწვევდა .
- მოეშვი. რატომ ხარ ასეთი დაძაბული ჩემთან ?
- მე ? ! -გაკვირვებულმა შევიცხადე და ფანჯარას ჩავუწიე დაძაბულობის განსამუხტავად.
-ჰო შენ - სიცილით მითხრა მან.
- გეჩვენება.
-დარწმუნებული ხარ?
- სრულებით - ღიმილით შევხედე მას .
- გიხდება ღიმილი.
- მადლობა .

***
- შეგიძლია გადმოხვიდე , მოვედით.
- კარგი -ღვედი შევიხსენი და მანქანის კარი გავხსენი. იმდენად დიდი სახლი იყო , რომ დარწმუნებული ვარ მასში ნებისმიერი დაიკარგებოდა .
- ლამაზია -შიგ შესვლისთანავე ავღნიშნე.
- მადლობა . აქ დაჯექი და მალე ჩამოვალ -დივნისკენ მიმითა , რომელიც საკმაოდ კომფორტული ჩანდა .
თავი დავუქნიე და დივნისკენ წავედი.ზეინმა კიბეებისკენ აიღო გეზი და რამოდენიმე წამში მეორე სართულზე გაუჩინარდა.ათი წუთის შემდეგ ფეხზე წამოვდექი და ოთახის თვალიერება დავიწყე.საერთოდ ასეთი რამ არ მახასიათებდა.არასდროს მიყვარდა სხვისი ნივთების ტვალიერება და ვიღაცის კუთვნილების მისაკუთრება,მაგრამ ახლა მომინდა და ტუმბოზე დადებულ სურათებს თვალი შევავლე.მერე გაკვირვებისაგან ან შეძრწუნებისაგან წამოვიკივლე და სურათი ხელიდან გამივარდა.მინის შუშა იატაკს ძლიერად დაასკდა და ნაწილებად იქცა.
-რა ხდება-მეორე სართულიდან ნაბიჯების ხმა გაისმა.რამოდენიმე წუთში ზეინის სხეული ჩემს გვერდით აისვეტა და გაკვირვებულმა გადმომხედა.
-კარგად ხარ?-მის ხმაში მღელვარება შევნიშნე.
-კი უბრალოდ მე...-ენა დამება.
-არაუშავს ამაზე ნუ ინერვიულებ.ჩემი ძმაკაცის უაზრო ახირებაა.ფიქრობს,რომ სურათები საუკეთესო მოგონებებს ინახავენ.მაინც მათ გადაყრას ვაპირებდი-სწრაფად განმუხტა სიტუაცია და შუშის ნამტვრევები იატაკიდან აკრიფა.მე ისევ ერთ ადგილზე მიყინული ვიდექი და აზროვნება მიჭირდა.

*Flashback*
-ქეით უკვე ნახევარი საათია გელოდები-ფეხები ააბაკუნა კამერონმა და მაჯის საათს უკვე მეასედ დახედა.
-კარგი რა კამ.ცოტაც მოიცადე-მეორე სართულიდან გამვძახე და შარვლის ელვა სწრაფად შევიკარი.
კიბეებზე ბრაგუნით ჩავირბინე.კამის გამოწვდილ ხელს ღიმილით დავეყრდენი და გასასვლელიდან ერთად გავედით.
-ჩემი შვილი შინ უვნებელი დააბრუნე,თორემ ჩემს რისხვას ვერ გადაურჩები-კარებში დაგვეწია დედა და ორივეს შუბლზე ნაზად გვეამბორა.
-არის სერ-ხმამაღლა ჩაიხითხითა კამერონმა და დედას ლოყაზე საპასუხო კოცნა დაუტოვა.
ჩვენ მივდიოდით ერთ-ერთ უდიდეს წვეულებაზე. წვეულებაზე,რომელმაც შემდგომში ჩემი ცხოვრება გაანადგურა. წვეულებაზე სადაც პირველად შევხვდი მის ყავისფერ თვალებს. იმ წვეულებაზე სადაც ყველაფერი დაიწყო.

*end of flashback*
-საიდან იცნობ მას?-სამზარეულოში შევყევი ზეინს.
-მას?-გაკვირვებულმა გამომხედა-ვინ მას?
-კამერონს.
-აჰ კამს?-თავი გააქნია მან.-ჩემი ყველაზე ერთგული ძმაკაცია. შენ საიდან იცნობ?
-კამერონი,ის ჩემი ნათესავია.
-საინტერესოა-თვალებში შემომხედა მან.

-კარგი მგონი გვაგვიანდება-სკამიდან წამოვდექი და გასასვლელისკენ წავედი.
-ქეით ოდესმე მითქვამს შენთვის,რომ საშინლად მომწონხარ?-კარებთან დამეწია ის.
-არა,როგორც ჩანს გამოგრჩა-ჩუმად ჩავიცინე და კარი გამოვაღე.
-და მაინც-კარები მიხურა და ზურგით მიეყრდნო-მგონია,რომ შენც მოგწონვარ.
-უპს-პირზე ხელი ავიფარე მე-შორს ნუ შეტოპავ ზეინ,შენ არც კი იცი,საქმეს ვისთან იჭერ. მე დასაკარგი არაფერი მაქვს,ასე,რომ ჩემთან თამაშს გირჩევ ფეხი გადაადგა და გამატარო-თვალი ჩავუკარი და გვერდით გავწიე.
-აი კვლავ დაბრუნდა ნაცნობი ქეითის საშინლად მომაბეზრებელი ხასიათი.
-ის არსადაც არ წასულა.
-კარგი მაშინ ვფიქრობ,რომ ნაცნობ ქეითს ვარჯიშზე წასვლის ნაცვლად სხვა რარაც უფრო ესიამოვნება.
-ახლა ყველაფერი ჩემი სიამოვნებისთვის კეთდება?-გაკვირვება ვერ დავმალე მე.
-ეს ყოველთვის ასე იყო-თვაი ჩამიკრა მან,
-მაშინ იცოდე მალიკ,რომ მე ვერანაირ სიამოვნებას ვერ ვგრძნობ. ვერასდროს და ვერაფრისგან.
მანქანაში სწრაფად ჩავჯექი,ღვედი ერთი ხელი მოძრაობით შევიკარი და დაველოდე,როდის დაიწყებოდა დროის ათვლა ამ წამიდან ჩემს სიამოვნებამდე.



*****
-ადგილი აირჩიე.ახლავე დავბრუნდები-ყურში ჩამყვირა ზეინმა და ბარისკენ წავიდა.
ჩვენ Corsica studios-ში ვიყავით. ეს ადგილია სადაც ფიქრისა და დასვენების დრო არ გრჩება.ეს ის ადგილია,რომელიც ხმაურით,არალეგალური სასმელით და თავაშვებული ხალხით გამოირჩევა.მოკლედ ეს ზუსტად ჩემი ადგილია.
ზეინი,რომ დაბრუნდა ჯერ კიდევ დასაჯდომ ადგილს ვეძებდი.ნაზად ჩამავლო ხელი მაჯაში და ხალხისგან მოშორებით,ცალკე კუპეში გამიყვანა.გაოცებულმა მოვავლე თვალი მინი-ოთახს და პირიდან გაურკვეველი ბგერები ამოვუშვი.
-ეს ხომ კლუბია?-დაეჭვებით ვიკითხე მე.
თავი დამიქნია.
-მაშინ რატომ არის აქ განმარტოებით ოთახი?თანაც მხოლოდ ერთადერთი.
-ალბათ იმიტომ,რომ მე ჩავთვალე საჭიროდ-გამომწვევად მიპასუხა და ჩემსკენ წამოვიდა.
მე უკან-უკან დავიწყე სვლა და დივანზე მოვჯექი.ზეინმა ჩაიხითხითა და სვლა შეანელა.ხელები მკერდზე გადავიჯვარედინე და წარბი ავწიე.
-მაინც არაფერი გამოგივა-მისი გამოწვევა ვცადე.
-მომწონს ასეთი თავდაჯერებული,რომ ხარ,მაგრამ იცოდე ჩემი ხასიათიც არ არის უნიკალური და ნუ მისცემ მას საშვალებას,რომ თავი ცუდად გაგაცნოს-ხმა დაუსერიოზულდა მას.
მე უსიამოვნო გრძნობისგან გამცრა.ჯიუტად ვაგრძელებდი მის თვალებში ყურებას და მზერას არ ვაშორებდი.მაინც დანებდა,მიუხედავად იმისა,რომ ეცადა არ დამარცხებულიყო და პირველმა მომარიდა გამჭოლი და გაბრაზებული თვალები.
-მე შენ ვერ შემაშინებ ზეინ-ფეხზე წამოვდექი და შორტი შევისწორე.
-მე შენს შეშინებას არ ვცდილობ კატერინა -უეცრად მზერა გაუთბა.ისევ ეს სახელი. - მე არ მინდა,რომ ჩემი გეშინოდეს.
-მე არავისი მეშინია.მე აღარ მეშინია.ეშინიათ მათ ვისაც რაღაც აქვთ დასაკარგი,ვისაც ვინმე ყავს დასაკარგი.ქალებს პირველი სექსის დროს ეშინიათ.ეშინიათ იმის დაკარგვის რასაც ამდენ ხანს ინახავდნენ.ეშინიათ იმის,რომ გადადგმული ნაბიჯი მცდარი აღმოჩნდება.ეშინიათ იმის,რომ უკან ვერაფერს დააბრუნებენ.მე ამისაც აღარ მეშინია.არ მეშინია,რადგან არ მაცადეს შემშინებოდა.
კარზე დააკაკუნეს.

*Zayn’s POV*
ოთახში შველისფეხება გოგო შემოსრიალდა და ბურბონის ორი ბოთლი მაგიდაზე გამომწვევი მოძრაობით დააწყო.მზერა მისი უკანალიდან ქეითზე გადავიტანე.ისიც „ქერას“ მიშტერებოდა და ცდილობდა დავეიგნორებინე.შესანიშნავი სამკუთხედი შეიქმნა.ჩვენ ვუყურებდით ერთმანეთს: მე-ქეითს>>ქეითი-„ქერას“>>ქერა-მე.
-შეგიძლია წახვიდე.
„ქერამ“ დაგვტოვა.
მხოლოდ ამის შემდეგ დავუფიქრდი მის სიტყვებს: „არ მეშინია,რადგან არ მაცადეს შემშინებოდა“.რა თქმა უნდა ყველა გზა კვლავ ჩემსკენ მოდიოდა და ვწყევლიდი დღეს,როდესაც ეს ყველაფერი მოხდა.არადა მახსოვს მისი ჩურჩული,მისი ტირილი.ხმა,რომელიც მთხოვდა გავჩერებულიყავი.გოგონა,რომელიც ჩემს მკლავებში უაზროდ იკლაკნებოდა და თავის დაღწევის საშვალებას ყველა მხრიდან ცდილობდა.კატერინა,რომელიც მაშველს ეძებდა.ადამიანს,რომელიც მას დემონის მკლავებიდან იხსნიდა.ვიღაცას,ვინც ცხენზე ამხედრებული მიაკითხავდა და პრინცესას სამშვიდობოს გაიყვანა.მშველელი კი არსად ჩანდა.

-ჩვენ უნდა დავლიოთ-მისმა ხმამ გამომაფხიზლა- იმდენი რამდენიც შესაძლებელი იქნება,რადგან ფხიზელზე მინდება მთელი სამყარო ავაფეთქო.ვერ ვიტან აქაურობას.
ბურბონის ერთი ბოთლი სწრაფად გახსნა და მოიყუდა.
-ჰეი,ჰეი ასე ცუდად გახდები-ხელი ბოთლისკენ წავირე,რომ გამომერთმია.
-კარგად არც ახლა ვარ,ამიტომ ხელი გასწიე სანამ შენთვის მომიმტვრევია-გაღიზიანებულმა შემომიღრინა და ბოთლის პირი კვლავ ტუჩებ შორის მოიქცია.
ნერწყვი ხმაურიანად გადავყლაპე.

*Katherine’s POV*

იმდენი დავლიე,რამდენსაც ჩემმა კუჭმა გაუძლო და მერე დაღლილს დივანზე მიმეძინა.
თვალები,რომ გავახილე ფანჯრის მიღმა ჯერ კიდევ მთვარე ანათებდა.ირგვლივ სრული სიჩუმე სუფევდა, რაც არ მომწონდა.თხელი პლედის მიღმა ჩემი შიშველი სხეული მიღიმოდა.პანიკამ მომიცვა.სწრაფად წამოვხტი ლოგინიდან.ვიგრძენი,როგორ დამეხვა თავბრუ და გაბრუებული სხეული კვლავ საწოლზე დავახეთქე.თავი მისკდებოდა.ვგრძნობდი,როგორ მიფეთქავდა რაღაც დიდი შიგნით და მინდოდა ჩემი ხელით ამომეგლიჯა.ჯერ კიდევ აგონიაში მყოფმა ყველაფრის გახსენება დავიწყე,თუმცა ბურბონის ბოთლისა და რამოდენიმე „ბოდიშის“ მეტი ვერაფერი გავიხსენე.არ მახსოვდა,როგორ მოვაღწიე აქამდე,ან სად წავიდა ზეინი.ვშიშობდი,რომ საშინლად მთვრალმა რაღაც გავაფუჭე.
ნელა წამოვიზლაზნე საწოლიდან და ოთახის კარი გავხსენი.ზეინის ბინაში აღმოვჩნდი.ეს ყველაფერი მაშინ დავიმახსოვრე,როდესაც Electric touch-დან ადამმა გათიშული წამომიყვანა და დილით ზეინის სახლში გამომეღვიძა.თითქოს კადრები ცოცხლდებაო,დე ჟავუს განცდა მქონდა.

„ცემი“ ოთახის მოპირდაპირე კარი ოდნავ შეხსნილი დამხვდა.მის წინ უხერხულად ავიტუზე და მსუბუქად დავაკაკუნე იმ იმედით,რომ ეს ზეინის ოთახი იქნებოდა.ყრუ ზმუილი გაისმა.კარი ჩუმად გავაღე და ბნელ,მაგრამ ამავე დროს ნათელ სამყაროში ფეხი შევაბიჯე.

ზეინის ოთახს ერთი დადებითი,მაგრამ დამღუპველი თვისება აქვს: არ,რომ შემოხვალ გასვლა აღარ მოგინდება.ასეთი კომფორტული აპარტამენტი მე ჯერ ნანახი არ მქონდა.მისი ოტახის უდიდეს ნაწილს საწოლი იკავებდა,რომელზეც ზეინს მშვიდად ეძინა.საწოლის ორივე გვერდით იდგა სპეციალური ტუმბო,რომელზეც რამოდენიმე საცვალი ეყარა.დანარჩენ ნაწილს უმეტესად გარდერობი,წიგნებისთვის განკუთვნილი ადგილი,დიდი სარკე და კარი იკავებდა,რომლის იქითაც დავიფიცებ უშველებელი სააბაზანო იყო.ოთახის ინტერიერი მუქ ფერებში იყო გადაწყვეტილი.მუქი ფერი კი ერთ-ერთი რამაა რაც ზეინს ამ ქვეყნად ყველაზე მისტიურს და ამოუცნობს ხდიდა.ეს ყველაფერი მის ცხოვრებას იმდენად ასახავდა,რომ წამით მეგონა მის პირად წარსულს,აწმყოს და მომავალს დავეპატრონე.

-არ მიყვარს,როდესაც ვიღაც ჩემს ოთახში დაუკითხავად იპარება-ზურგს უკან ზეინის ხმა მომესმა და ადგილზე შევხტი.ჩაიხითხითა და საკმაოდ ძლიერი და ცხელი ხელები წელზე შემომიცურა.მისკენ წამის მეასედში შევბუნდი და მკვრივ მკერდს ცხვირით დავეჯახე.ტკივილისაგან სახე დამემანჭა.ზეინმა საკმაოდ საყვარელი მოძრაობით ცხვირზე ნაზად მომაწება მისი ტუჩები და ხელში ამიყვანა.
-გაჩერდი-წამოვიკნავლე,როცა საწოლისკენ წავიდა,თუმცა შემდეგ ვინანე,რადგან ტავში ისევ ვიგრძენი რაღაც მფეთქავი.
-მაგრამ შენ ჩემს ოთახში შემოიპარე-თავი გააქნია მან.-ამის გამო სასიამოვნოდ დაისჯები.
მე გამაკანკალა,მას გამარჯვებისაგან 32-ვე კბილი გამოუჩნდა და წამებში საწოლისკენ მისროლა.
მერე იყო ბევრი უხეში შეხება.ბევრი სასიამოვნო და არასასიანოვნო მოძრაობა.კვნესის ხმა,რომელიც ოთახს აზანზარებდა.ბალიშები,რომლის ბუმბულებში ჩაფლული ჩემი ტანი სიამოვნებისაგან იგრიხებოდა.ყავისფერი თვალები,რომელთა ყოველი შეხედვა ცუდ მოგონებებს მიღვიძებდა.წარსული აქაც,რომ არ მანებებდა თავს და ჩემი შინაგანი „მე“ გამაფრთხილებელ სიტყვებს ბოლო ხმაზე,რომ ჩამჩხაოდა თავში.

*****
დილით სრულიად განადგურებულ და გაპარტახებულ ოთახში გამომეღვიძა.ზეინის მკლავებს მჭიდროდ ვყავდი მის ტანზე აკრული და განძრევის საშუალებასაც არ მაძლევდა.უხერხულად შევიშმუშნე.ზეინმა თვალები გაახილა და ინსტიქტურად ხელები უფრო მეტად მომიჭირა.
-ჯანდაბა დავიხრჩობი-გასაცოდავებული ხმა ამოვუშვი პირიდან.
-ბოდიში-ხელები სწრაფად შემიშვა და საწოლზე წამოჯდა.მერე ხელები ტმებში შეიცურა და კეფა მოიფხანა.მე ცხოვრებაში პირველად არ ვიცოდი რა მექნა,ამიტომ უხერხულად წამოვჯექი მის გვერდით და გადასაფარებელი გადავიძვრე.შიშველი სხეულის დანახვისთანავე ოდნავ წამოვიკივლე და თხელი გადასაფარებელი კვლავ სხეულზე შემოვიკარი.ზეინმა ხმამაღლა გადაიხარხარა და თავი გააქნია.
-ო ღმერთო ჩემო,სურვილი უნდა ჩავიფიქრო.კატერინა..-უცებ გაჩერდა.-მოიცა მე შენი გვარი არ ვიცი.
ახლა მე გადავიხარხარე.
-ეგ არც არავინ არ იცის.
ნაჭერშემოხვეული გადმოვძვერი საწოლიდან და სააბაზანოსკენ წავედი.
-ცნობისთვის ახლა ჩემი აღარ უნდა გრცხვენოდეს-გადასაფარებელზე მიმითითა.
-მე არაფრის არ მრცხვენია-ნიშნისმოგებით მივუგე.
-მართალია,ახლა შენი სხეული მე მივისაკუთრე.
-დამერწმუნე ის,რომ ერთხელ სექსი გვქონდა არაფერს ცვლის,რადგან ოდესღაც ეს ვიღაცამ ძალიან მტკივნეულად გააკეთა.ასე,რომ ბოდიში პატარავ,შენ არ ხარ პირველი-თვალი ჩავუკარი და სააბაზანოს კარები სწრაფად მივხურე.




******
Katherin's Pov .

ჩემს სიტყვებზე მეთვითონვე გამეციბა " ის , რომ პირველი არ იყო " ,
ყველაზე ჭკვიანი და გაიძვერა კატა ვარ . იმდენი რამ მაქვს დაგეგმილი და გათვალისწინებული , რომ თქვენც კი არა ხანდახან მეც კი ვოცდებბი . რას ვიზამ ცხოვრებამ შემაყვარა ყველაფრის დაგეგმვა და მერე ჩემს გემოზე ტრიალი . 
აი იცით როგორი ვარ ?! - თავუსუფალი , “ ფეხებზე “ ადამიანი , მიყვარს მარტყო ყოფნა , მარტო სეირნობა და ყველაფერში ჩემ თავს ვანიწებ უპირატესობას. უბრალოდ ერთხელ და სამუდამოდ დაიმახსოვრეთ კატერინასგან , რომ თუ შენ თავს არ აფასებ და დიდ პატივს არ ცემ , მაშინ არაფერი არ იქნება . 
ყველა გრძნობა წარმავალია , მაგრამ მოპოვებით . სიყვარულიც , რომელიც ბევრისთვის ცხოვრების დიდ არა იდუდეს ნაწილს იკავებს . არა , ოჯახურ სიყვარულს არ ვგულისხმობ , მე ორი საპირისპირო სქესის ადამინს შორის სიყვარულს ვგულისხნობ აი იმას ნამდვილი , წრფელი და სპეტაკი რომაა . 

***

მალე დავტოვე ზეინის სახლი და ვუთხარი , რომ საღამოს აუცილებლად შევხვდებოდი . ჯიბიდან ტელეფონი ამოვაძვრინე და იქ დავრეკე საიდანაც რამდენიმე ხნის წინ დავბრუნდი . 
- ალო . 
- ქეით შენ ხარ ? 
- კი ლოლ , როგორ ხართ ? მომენატრეთ . 
- ჩვენც ქიეთ , შენს გარეშე გვიჭირს . ედს ძალიან ენატრები , მაგრამ ხომ იცი ... 
- კი , კი ვიცი მალე გნახავთ . 
- როგორ მიდის მანდ საქმეები ? 
-იმაზე უკეთ ვიდრე მე წარმომედგინა და მგონი უფრო მალე ჩამოვალ . 
- გამახარებ . 
-ედს უთხარი , რომ ყველაფერზე მეტად მიყვარს და მენატრება . 
- ამის უთქმელადაც იცის , მაგრამ გადავცემ , ჩკვიანად . 
ტაქსში ჩავჯექი და ყურსასმენები ყურზე მოვირგე , როდესაც გამახსენდა , რომ მე გვერდით ედი მყავს კიდევ ერთხელ გამეღიმა . აი ისე სოცოცხლით სავსე , რომ არის შენი ღიმილი და თვალებიდან ნაპერწკლებს რომ ყრი . 

*** 

ჩვეულებრივი არცერთი დღისგან განსხვავებული დღე არ ყოფილა . კლუბში მივდიოდი , რომ ჩემი მოვალრობა შემესრულებინა . ჩიხში გავაჩერე მოტოციკლეტი , როდესაც ვიღაცამ სველი არასასიამოვნო სუნით გაჟღენთილი ნაჭერი ამაფარა ცხვირზე , რამდენიმე წუთ ვფართხალებდი , მერე კი ნელ-ნელა თვალებში დამიბნელდა . 

**** 

ღამის სამი საათი იყო , როდესაც ზეინის ტელეფონზე უცხო ნომრის ზარი შევიდა . ხმაური იყო კლუბში , ყველა თავის გასართობს ეძებდა , მაგრამ VIP ოთახში ისეთი სიწყნარე იყო , რომ ბუზის გაფრენის ხმასაც გაიგებდი . 
ბიჭების ნერვები კი უკვე ძაფზე ეკიდა , ამდენი ხანი კატას არასდროს დაუგვიანია . გაბრაზებულმა ზეინმა , რომელიც აქეთ-იქით დადიოდა ტელეფონს ცივად უპასუხა . 
- გისმენთ 
- იცოდე , რომ კეტრინი ჩვენ გვყვას და ... - ლაპარაკი შეაწყვეტინა და წამსვე უთხრა .
- ადგილი , დრო და ღირებულება . 
- ტექსტურ შეტყობინებას დაელოდე, ის შეუფასებელი ,არ გააჩნია ღირებულება, მაგრამ შენს კატას აუცილებლად მიიღებ . - ცოტა არ იყოს ამ "კატამ" დააბნია , მაგრამ ახლა ამაზე ფიქრის დრო არ იყო და სწრაფად წავიდა გასავლელისკენ .




*****
თურმე ცხოვრება იმაზე მწარეა , ვიდრე ჩვენ გვგონია . პრინციპში ვისთვის როგორ , მაგრამ აი კატერინასთვის ყველაფერი იმაზე უკეთ წარიმართა , ვიდრე ის ელოდე . 
ზეინზე რა მოგახსენოთ ნამდვილად არვიცი , მაგრამ ორი სიტყვით გეტყვით , რომ მგონი მას რაღაც დიდი მოკაშკააშე , მაგრამ მალული გრძნობა ეპარება . შეიძლება კატერინასაც , მაგრამ ის თავის გრძნობებს მალავს ან საერთოდ არ ან ვერ გრძნობს . 
რავიცი , რავიცი რას გავუგებთ მისი ხასიათის გადამკიდე ისეთი ცვალებადია , ხანდახან ჩემ თავსაც კი ამოვიცნობ ხოლმე მასში . ერთი შეხედვით სულ არ არის დრამატულობის მოყვარული გოგონა , მაგრამ ეს მხოლოდ " ერთი შეხედვით " . იმისდამიუხედავად , რომ მისი ცხოვრება დრამატულად წარიმართა მაინც გიჟდება მასზე გულის კუნჭულში . ყველაფერს თავის ხიბლი აქვსო , რომ იტყვიან ეგ არის რა , დრამასაც აქვს ხიბლი . აი ისეთი ტირილამდე და გულის ამოვარდნამდე , რომ მიგიყვანს . 
ეს ბინძური ცხოვრებაც ხიბლიანი თავისი ისტორიებითა და თავგადასავლებით . ყველას კი არ შეიუძლია ასეთი ძლიერი , მამაცი და ამასთანავე ქალური იყოს . მხოლოდ ერთეულებს , ნამდვილ ცხოვრებაშიც იშვიათად თუ შეხვდებით ასეთ ადამიანებს . 
კატერინა თავის სამყარო აქვს , რომელშიც შესვლის უფლებას არავის არ აძლევს . იმ ადამიანებსაც კი მისთვის უძვირფასესია რომაა . 
ალბათ გიკვირთ რომელი ადამიანები არა ?!
- ამაზე პასუხი დავფიქრდი და მივხვდი , რომ უკანსკნელ თავამდე არ გვექნება . რა ვქნა არ სურს კატერინას და მე ხომ არ დავაძალებ . ვინ მეკითხება კიდევ ერთხელ , რომ ვურევ მის ცხოვრებაში ხელ . ერთხელ დარეკვაც საკმარისია ედთან , ისიც ჩემი ძალით , თორემ კეიტს პირობა ქონდა დადებული ჩასვლამდე არ დავრეკავო . ოჰჰ ეს ავტორები , ოღონდ ინტრიგა ჩამოაგდონ და ... " ედ , ედ" კეიტს სულ არ უყვარს ინტრიგა ,ჩუმათ თამაში ურჩევნია აი ისე ეჭვს , რომ არ ბადებს . მაგრამ რა არის ისე მოთხრობა ერთი ორი ინტრიგა თუ არ ჩააგდე ?! 

Zayn's Pov . 

მანქანაშუ ვიჯექი და შეტყობინებას ველოდებოდი , რომელიც არა და არ მოდიადა . როგორც კი ტელეფინის ხმა გავიგე მაშინვე დავქოქე მანქანა და გამოგზავნილ მისამართზე წავედი .
არვიცი რას ვგრძნობდი , მაშიბ როცა გავიგე , რომ კეტრინი მათ ყავდათ , მაგრამ შემეშინდა , ალბათ მისი დაკარგვის ან გრძნობის გაუფერულების ნამდვილად არვიცი . 

Kathrine’s Pov . 

არანაირი ტკივილი არ მიგვრძვნი ან რა უნა მეგრძნო ისეთი , რაც ჩემში ტკივილს ან ტანჯვას გამოიწვევდა . რამდენიმე მძემედ მოქნეული ცივი ხელი და ტუჩიდან ბლანტი სითხე , რომელმაც ისედაც აწითლებული სახე უფრო ამიწთლა .
- ეშხიანი ხარ ! - ცივი , მაგრამ ძალიან სასიამოვნო ხმა მომესმა უკნიდან . 
- მადლობა . - იმდენად ჩუმათ ჩავიდუდღუნე , რონ ჩემ ყურამდე ძლივს მოაღწია . 
- ხელი აღარ შეახოთ , თორემ ... - სიტყვის დამთავრება არ აცადეს ისე დაუკრეს თავი . ნელა მომიახლოცდა საკმაოდ სიმპატირი კაცი , არა კაცსაც ვერ ბიჭი და ხელი სახეზე ნაზად შემახო .
- როგორი ნაზი ხარ , მაგრამ თვალებში გეტყობა შენი სინაზის უკან რაც იმალება . ამ დროის განმავლობაში გაგკვირდებოდი და მივხვდი , რო. ბერვი ვერ გაჯობებს ჭკუით და მოხერხებულობით . მოკლედ , რო ვთქვა ასეთი დიდი ხანია არ მინახავს . იცი რა მიკვირს როგორ მალავ ამ ყველაფერს ან ზეინ , როგორ ვერ ხვდება . 
- ძნელი გამოიცნო ვინ არის 'კატა ' , როდესაც არ იცი როგორ ბინძყრია ცხოვრება . 
- კარგი რა ნუ ცდილბ , რომ ატ შეიმჩნიშენი " კატური " ცხოვრების გარდა სხვა რამ
-არ ვცდილობ ! წინასწარ ვოცი სად , რა ან როდის უნდა ვთქვა და იმასაც ვხვდები , რომ ყველაფერი იცი . 
- არ გეშინია ?
- რისი ? 
- იმოს , რომ ყველაფერს ვეტყვი ზეინს და ჩაგეშლება შენი გეგმა . 
- არა ! პირველი ის რომ არ ეტყვი და მეორე ყოველთვი ს მაქვს“ ბ“ გეგმა . დააესხაა ისე დროს თავს , როდესაც არ მოელოდებიან . .



******
მიდიოდე წინ და ყველეს ტოვებდე ეს ნიჭია . არა , მხოლოდ ნიჭი ნამდვილად არ არის, ეს მოწოდება და დიდი მონდომებაა . მაგრამ გამორჩეულები რას აკეთებენ მიზნის მისაღწევად ყველაფერს თმობენ სიყვარულსაც კი ... 
არ პატიობენ არავის ისეთ შეცდომებს , რომლებიც მათ მუხტს , გულს , გონებას და გრძნობებს ანაგდურებენ , სიმართლე რომ ვთქვათ ისეთ ადამიანებს არ ეკარებიან „სწერვა“ ღიმილით და მატყუარა მეგობრობით , რომ მოძრაობენ . ისე წელიწადში ერთხელ თუ მიესალმებიან და ისიც ხასიათის ამბავია . 
აბა მოდით და შეურაწყოფა მოგვაყენეთ , მერე ჩვენ ვიცით , კულტურულად ნერვის შეურხევლად მოგაკეტინებთ . მეც ესე მირჩევნია , უფრო მოკრძალებულია. 
კეტრინი ზაფხულის სოფლის ქარივით გრილია . ღამე რომ დაწვები ჰამაკში , სიოში და ტანზე ტაო , რომ დაგაყრის . პლედს, რომ მოიფარებ და გსიამოვნებს ნიავთან ბაასი , ასეა კეტრინიც მასზე საუბარი , რომ არასდროს მოგბეზრდება . 
ქარისავით ამოუცნობი , რომ არ იცი როდის ამოვარდება და საიდან დაუბერავს . ამოუცნობი , მისტიკური , 
შეუბღალავი , ძლიერი , 
განსვავებული და გამყინავი .... 
მაგრამ მაშსიც არის გრძნობები მიმალული . 
იცით როგორი გრძნობები ?! - შენც კი , რომ არ გაქვს ! 
ყველაზე წრფელი , თავბრუ დამხვევი , აი ისეთი ცუნამივით , რომ მოვარდება და წამში დაგატყდება თავს , სამუდამოდ რომ დაგამახსოვრებინებს გულსა და გონებაში ყველა განსაცდელს . 
ქარბორბალასავით მბრუნავია აი ისეთი ყველაფერი , რომ თან მიაქვს . 
გაგიტაცებს მერე დაგიმონებს , მუხლს მოგადრეკინებს , გატირებს , გაბღავლებს , დაგკუწავს , დაგღრღნის , დაგგლეჯს და ბოლოს იცით როგორ გაგამთელებთ ?! 
- ზეციურად , ამოუცნობად ,შეუდრეკლად .... 
ალბათ ასე იგრძნო ზეინმაც , მაგრამ მხოლოდ ალბათ ... 
ზუსტად ვიცი რასაც გრძნობს ზეინი . ჩემი ხელი ურევია და იმიტომ ვლაპარაკობ ასე თავდაჯერებულად.
ოჰჰ ზეინ , ზეინ . .. 
რა ქნას ახლა უყვარს და მოკითხეთ ასე უცებ რამ შეგაყვარაო ?! 
ან ამას რად უნდა კითხვა ?! - სიყვარულმა დრო ადგილი არ იცისო ამბობენ ხოლმე . არ ვარ მე გამოცდლი ამ საკითხში და ... 
ჩემ მუზას გაფრენა უნდა , მაგრამ ვინ უშვებს ?! ახლაც მარტო ვზივარ ზაფხულის გრილი ქარიანი დღეა და ვწერ , ან ვცდილობ წერას ...
ზუსტად ასე იჯდა ხოლმე კეტრინიც და მიზანს ისახავდა .... 
ისახავდა გეგმას . 
არა არ გეგონოთ , რომ მარტო შური ამოძრავებდა , სიყვარულის ხელიც იყო ამაში გარეული . თორემ პრობლემას მაშინვე გადაჭრიდა , რომ არ ქონოდა გული . ერთი თავის დაქნევა და თავის სიცოცხლეში ყველაზე დიდ შეცდომას დაუშვებდა , მაგრამ ტანჯვით არა უფრო სიყვარულით ცხოვრება არჩია ყველაფრიდამიუხედავად . 

Zayn's Pov . 

შენობა რომლის წინაც ვიდექი , ჩემს მოგონებებში ბუნდოვნად მახსოვს . მამამ რომ მომიყვანა აქ , მაშინ ნამდვილი ოჯახი მქონდა აი ისეთი ბევრს , რომ შეშურდება . ყველანი ერთად ვიყავით , ახლაც არ ვართ ცუდად , მაგრამ მამამ თავის წასვლით დიდი ბზარი დაასვა ჩვენს ოჯახს . თითქოს გამახსენდა ბავშვობის დღეები და გაბრაზება უფრო მომაწვა . 
*** 
ჩემს წინ ჯერემი იდგა . დამცინავი ღიმილით , პირვანდელი იერი დღემდე არ დაეკარგა . ისევ ისეთი ცივი იყო , როგორც ადრე . არ მიკვირს ვის ვგავარ სიცივით , ბიძაა და მისი გენები გამომყვა . რომც არ მინდოდეს მაინც იჩქეფებს ჩემში მისი სისხლი , სულ ცოტა მაინც , რომ იტყვიან გენები და გვარითავისას შვებაო ეგა რა . 
ყველაფერი კი მამაჩემის სიკვდილით დაიწყო . ყველაფერი რაც ახლა მე გამაჩნია , რამოდენიმე კლუბის გამოკლებით მამაჩემის იყო . სიმართლე, რომ ვთქვათ სულ არ მინდოდა ამ ყველაფერს სათავში , რომ ჩამდგარიყავი , მაგრამ ბოროტებამ და იმაზე ფიქრმა , რომ მამას სიკვდილში ჯერემის ხელი იყო გასვრილი უბრალოდ მაიძულა . ბავშვობიდან ვხედავდი ,როგორ იბოღმებოდა მამაზე ,მაგრამ ამას ვერასდროს მიწვდებოდა ჩემი გონება ...
ნელ-ნელა ამ თამაშს მეც შევყევი და ისიც გავიგე , რომ ჩემი ერთადერთი ბიძაშვილი ალანიც იყო ამ ყველაფერში გარეული " რაც მამაა, ის შვილია " ამათზე ნათქვამი . ყველაფერი ასე აეწყო მათ არაფერი დარჩათ , მე კი ყველაფერი .
ჩხუბს ვერ დავარქმევთ იმასაც , რასაც ჩვენ ვაკეთებთ , პრინციპში ჩვენ კი არა ისინი. უბრალოდ უპასუხოდ არ ვტოვებთ ჩვენ და შესაბამის მომენტს ველოდებოდით ხოლმე . 
არასდროს არ გადმოსულან ადამიანებზე , მითუმეტეს „ჩემ “ გოგონებზე . არც არასდროს მყვარებია ისე , რომ ვინმე წაერთმიათ ჩემთვის . 
კეტრინმა ჩემში რაღაც სხვა ახალი გრძნობა შემოიტანა , სახელსაც კი ვერ ვფიქრობ რა დავარქვა . ის იმდენად მიუწვდომელი , შეიძლება ისიც თქვათ მიუწვდომელი რანაირად არისო, მაგრამ რომ დაუკვირდეთ მიხვდებით , რომ ჩემს გარდა ახლოს არავის უშვებს . განსხვავებულია , თავისი სამყარო აქვს , ხანდახან შებოჭილიც კი არის , სითავხედის მიუხედავად . ენა კი აქვს , კოჭებამდე ირტყამს ,მაგრამ ამასაც ვუშველით . 
- ზეინ , როგორ მომენატრე ! 
- მეც ბიძია , ისე შემომაწვება ხოლმე შენი მონატრება , რომ რამის თავზე დაგადგე და ეგ შუბლი გაგიხვრიტო .
- ასეთი მონატრებაც არაა საჭირო ჩემო ბიჭო .
- ოუ ნელ-ნელა უფრო თბება ჩვენს შორის ურთიერთობა აკვირდები ?! - სერიოზული სახით წარმოვთქვი და მის ნატანჯ თვალებს დაჟინებით შევხედე .
- გვეყო ეს ფარსი საუბარი , საქმეზე გადავიდეთ . 
- რა თქმა უნდა , არ ვარ წინააღმდეგი რაც უფრო მალე წავალთ უკეთესი ! 
- წახვალთ ? 
- კი წავალთ მე და კეტრინი .
- მომწონს შემართება ! 
- ბიძას ვგავარ , საამაყო ბიძას . - სიცილით მივაძახე 
- ლამაზი გოგო გყოლია .
- ნამდვილად ! - სიამაყით ავწიე თავი . პირველი ჩემი იყო და "დალშე" ... ახლა ხომ ისევ ჩემია .
- მთელი ანდერძი , რაც მამიკომ დაგიტოვა და გოგოც შენია . რამდენიმე ხელმოწერა და ყველაფერი წამში დასრულდება , ყველანაირი აჟიოტაჟის გარეშე .
- კარგი იყოს ასე , მანამდე გოგო უნდა ვნახო ! 
- ასეადვილად თუ ...
- არაა ზედმეტი ლაპარაკი საჭირო , რაც ვთქვი ის გააკეთეთ , სანამ გადავიფიქრე . 

მეშინოდა კარის გაღება და მისი თვალების დანახვა . ისიც ვიცოდი , რომ ყველაფერი ჩემი ბრალი იყო , ეს კიდევ არაფერი , მაგრამ რამოხდება მაშინ , როცა სინამდვილეს გაიგებს ?! - წავა ალბათ , არ მაპატიებს , რას გაიგებ ქალებისას .
მისი სხეულის დანახვისას , რომელიც სკამზე იყო მიბმული და თავი ჩაქინდრული ქონდა , სასტიკად შემეშინდა . ნაზად მოვკიდე ხელი მის ათრთოლებულ , სისხლიან სახეს და მაღლა ავაწევინე . ისეთი ცივი თვალები ქონდა არასდროს დამავიწყდება . ჩემი დანახვის შემდეგ მგონი გათბა კიდეც ან ნერვიულობისგან მომეჩვენა . 
- მოხვედი ?! -ნამდვილად ვერ მივხვდი ეს კითხვა იყო თუ არა უბრალოდ მისი ტუჩებისკენ დავიხარე და ისე შევეხე მის დასინიაკებულ ტუჩებს , როგორც არსდროს, არავინ არავის შეხებია . 
- ყველაფერი კარგად არის ნუ გეშინია , მალე გავალთ აქედან .
- არ მეშინია და ეგ შენს უთქმელადაც ვიცი ! 
-შეიძლება ერთხელ მაინც არ გადაირტყა ეგ ენა შუბლზე ?! - სიცილით ვუთხარი მას და ჩერ გაბრაზებულმა შემმომხედა მერე კი იმხელა ხმაზე გდაიხარხარა , რომ ექოდ გაისმა მთელს ოთახში ან რავიცი რამე ამის მსგავსში .
- მომეწონა , დაგიხვეწავს იუმორი ! -თვალი ჩამიკრა მან 
- შენს ხელში ...
- მისწავლებია ანუ ? 
- კი , კი .- დარწმუნებით დავუქნიე თავი .
- რატომ ვართ აქ ? 
- ველოდებით პოლიციას , რომ წავიდეთ ! 
- ეს არ მიგულისხმია .
- ვიცი , რაც იგულისხმე და პასუხმა მგონი დაგაკმაყოფილა . - მაღალ ხმაზე მომივიდა ამის თქმა და წამსვე გაატრიალა თავი გვერძე ' მე ჩემთვის , შენ შენთვის' იგულისხმა გოგომ .
' რამდენიმე საათის შემდეგ '
ჩემს სახლში ვიყავით და ბიჭებთან ერთად განვიხილავდი მომხდარს . კეტრინი ჩემს ოთახში იყო და ისვენებდა . ყველაფერი ისე მოვაწყვეთ , რომ პოლიციამ რამდენიმე წელი მითხრა დაისვენეო , ეს ხუმრობით რა თქმა უნდა . დიდი ხანი მოუწევს ჯერემის თავის შვილთან ერთად ციხეში ყურყუტი . საკმაოდ დიდ ხანს ველოდებოდი ამ მომენტს და ისიც დადგა ,ახლა ნამდვილად ვიცი , რომ ის წლები ტყუილად არ დამიხარჯავს რაც სამხილების ძებნაში დამჭირდა , პლიუს ამას კეტრინის გატაცება და სასჯელი კიდევ უფრო გაიზარდა . მიხარია, რომ ახლა მაინც შემეძლება მშვიდად ცხოვრება . 

Kathrin's Pov . 

იმდენად დაღლილი ვიყავი , რომ მანქანაშივე ჩამეძინა . მხოლოდ ის მახსოვს , რომ ვბუტბუტებდი ჯოს დაურეკეთ ინერვიულებსთქო . 
სურნელით ვიცანი მისი საწოლი , გატოკებას კი არ ვაპირებდი ისე თბილად ვიწექი , ისიც კი დამავიწყა მგონი , რის გამო ჩამოვედი აქ ,მაგრამ ახლა ამ წამს ეს ჩემთვის ნამდვილად მეორე ხარისხოვანია . მენატრება ედი მისი სურნელი და ყველაფერი ...

ვიგრძენი , როგორ შემოწვა ცივი სხეული ლოგინში და გამაჟრჟოლა . მოურიდებლად გადავბრუნდი მისკენ და თავის კისერში ჩავუყავი , შემდეგ კი ყურში ჩავჩურჩულე .
- ტკბილი ძილი .
- სულ არ არის 'ტკბილი ძილი' საჭირო, მაშინ , როდესაც შენ ჩემს გვერძე ხარ . 
- ზეინ ! 
- სხვათაშორის შენ ...
- ხო, ხო მე დაგახვეწინე იუმორი . 
- შენი გამოსწორება არ იქნება, ამ ...
- ენას შუბლზე ვირტყავ . -ჩუმათ ჩაიფხუკუნა მან და უფრო მაგრად მომხვია ცივი ხელები ზურგზე .
ვიგრძენი , როგორ აიშალა ჩემს ტანზე ბეწვი , მერე მისი რიტმული სუნთქვა რომელსაც ჩემიც თან სდევდა შემდეგ კი სიტყვები , რომლებმაც თითქოს საბოოლოოდ დაანგრის ჩემი გეგმები .
- აღარასდროს გაგიშვებ ...




*****
სიყვარული რას არ ჩაგადენინებს , ისეთ დაუნდობელია , რომც გინდოდეს მაინც ვერ გაუძლებს მის ლტოლვას და შემოძახილს . ყველას გვაწუხებს ერთი კითხვა , რომელზეც სრულყოფილი პასუხი არავის გააჩნია . კეტრინსაც , რომელიც ჯერ კიდევ ვერ გარკვეულა თავის გრძნობებსა და თავში .
-რა არის სიყვარულიო ?
ამის აღსაწერად ალბათ მთელი ცხოვრება არ გვეყოფა. მას არ გააჩნია დრო , ასაკი, არანაირი განზომილება და ადგილი. მისი წარმოშობისთვის კი მთავარია პატარა ნაპერწკალი, რომელიც დროთა განმალობაში დიდში გადაიზრდება , ან შეიძლება სულაც არ დასჭირდეს დრო და პატარა ნაპერწკალი მთელი ცხოვრება გაგყვეს და შენს გულში იყოს სამუდამოდ. არ აქვს მიშვნელობა პირველია თუ მეორე მთავარია გულით გიყვარდეს და შენს მოგონებებში ყოველთვის სასიამოვნოდ დარჩება. ყველაზე ბედნიერია ის ადამიანი ვისაც ნამდვილად უყვარს... მაგრამ ჩვენ დროში თითქოს ყველაფერი "უფერულდება" თვით სიყვარულიც კი , რომლის მნიშვნელობაც ხალხის უმეტესობამ აღარც კი იცის და "სიყვარული" უბრალო გართობა გონიათ , რომლის მოპოვებაც ადვილია , მაგრამ სიყვარულისთვის ყველაზე რთული გზა უნდა განვლო , სადაც უამრავ "ეკალთან " შეჭიდება მოგიწევს, მინდა გითხრათ ,რომ ნამდვილი სიყვარული ყოველთვის ყველაფერს უძლებს , რადგან ის ყველაზე წმინდაა. ' ეს ყველაზე მცირედია რისი თქმაც მე და კეტრინს შეგვიძლია . არ გეგონოთ , რომ ადვილია , არა ეს იმაზდე ძნელია , ვიდრე ჩანს , ეს ხომ მხოლოდ სიტყვა არ არის . ეს გრძნობაა - დაუოკებელი , მომაკვდინებელი , დამაბრმავებელი და ყველაზე ძნელად მოსაპოვებელი , რადგან თვით ღმერთია სიყვარული . ისეთი ამოუცნობია მისი სიმფტომები , რომ ნებისმიერს დააბნევს , სულით ძლიერსაც და მხდალსაც . კეტრინი ისეთ ადამინთა კატეგეორიას მიეკუთვნება თავის თავს , რომ არწმუნებენ . კეიტისთის თავისი სიტყვა კანონია , რომ იტყვის არა , ეს " არაა " და დამთავრებული იქ ყველაფერი . ხშირად ამბობს ხოლმე , რომ თუ შემიყვარდა ისეთი ადამინი ვინც არაა ჩემი შესაფერისიო , ისე დავშორდები თვალსს არ დავახამხამებო , მაგრამ ყველაფერი ასე ადვილი , როდია ?! - მეც ასეთი ვარ მიყვარს ჩემი თავის დარწმუნება და აკრძალვა . სულ არ შეგვეტყობა არაფერი ისეთი მხიარულები ვიქნებით , მაგრამ ეს გარეგნეულად . იცით როგორი საშინელი შეგრძნება , როდესაც გინდა ვინმეს მოუყვე და უბრალოდ არ შეგიძლია ?! - თუნდაც საუკეთესე მეგობარს , მაგრამ მხოლოდ მცდელობა არაფერს არ შვება . მახსოვს ის ღამეები სიყვარულისგან დატანჯულს , რომ მეფიქრებოდა და მეცინებოდა ჩემს თავზე . როგორ შემეძლო , რომ ამდენი ტკივილი ასე კარგად დამემალა ?!


* Katherin 's Pov *
იცით როგორი ბედნიერი ვიყავი ზეინთან? თვითონაც კი მიკვირდა . ვიცი , რომ შემიყვარდა , მაგრამ მე იმაზე ამაყი ვარ , ვიდრე ჩანს . მიყვარს , როდესაც ამტკიცებენ იმას , რაც სინამდვილეა . ასეა სიყვარულიც, მასაც დამტკიცება სჭირდება .
- ქეთრინ !
- გისმენ ზეინ .
- მომენატრე - ჩემსკენ წამოვიდა და ისე ჩამეხუტა თითქოს , რამდენიმე კვირა არ მენახოს . არაფრით არ გამიშვა მამასთან , ამიტომ ჯომ მინახულა და მოიხიბლა ზეინით . ისიც მითხრა , გემოვნებაში დედას დაემსგავსეო .
- კარგია -ღრმად ჩავისუნთქე მე.
- და შენ ?-კითხვანარევი მზერით გადმომხედა და ცალი წარბი აწია.
- მე რა?
- არ მოგენატრე ?
- რატო უნდა მომნატრებოდი ?- ვკითხე და მის გამომეტყველაბას დავაკვირდი .
- კარგი იყოს ასე , მაგრამ დაიმახსოვრე ჩემს ნერვებს ნუ ცდი -გაბრაზებით ჩაილაპარაკა.
- მე არ მეშინია შენი აფეთქების -ნიშნისმოგებით მივუგე.
- ვიცი , ვიცი ქეთრინ , რომ შენ არაფრის გეშინია. მერამდენედ უნდა თქვა ეს . ვცდილობ ყველაფერი გამოვასწორო და ახლიდან დავიწყო შენ კი რას შვები ?!-ხმა გაიმკაცრა და მომშორდა.
- ისე ამბობ ახლიდან დაწყებასო თითქოს წინა ცხოვრებაში ერთად ვყოფილიყავით . და რის გამოსწორებას ცდილობ ზეინ ? შეგიძლია ამიხსნა ?
- ახლა ამის დრო არ არის და უბრალოდ შემეშვი ! -ხელი აიქნია მან.
- მე შეგეშვა ზეინ ?! გიჭერ ან რამე ამის მსგავსი ? საერთოდ თვითონ მაინც თუ იცი რა გინდა ? ჩამოუყალიბებელი ადამინი ხარ , მხოლოდ შენი თავი განაღვლებს !-ავიჭერი მეც და ემოციებისგან ფეხზე წამოვხტი.
- ქეთრინ , ქეთრინ . იცი როგორ ვგავართ ერთმანეთს ?! შენ გგონია შენ სხვაზე ფიქრობ ? ერთადერთი ოჯახის წევრი გყავს და იმასაც როგორ ექცევი ?
- ჩემი ოჯახი შენი გასარჩევი ნამდვილად არ არის , ნუ ეხები იმას რაც ჩემთის წმინდაა .
- სერიოზულად? გგონია საიდუმლოებები იმალება და მას ვერასდროს გაამჟღავნებენ?გაიზარდე ერთხელ და სამუდამოდ.თავს ჭკუა დაატანე და მიხვდები,რომ ყველაფერი ისე არაა როგორც უნდა იყოს.იმიტომ,რომ ეს თავად ხარ საიდუმლოებებით მოცული ადამიანი.
- საიდუმლო იმისთვის არსებობს,რომ არავინ გაიგოს.ნუ ცდილობ ყველაფრის არევას.რა გინდა ვერ ვხვდები. რატომ ხარ უკმაყოფილო.ის რაც მე მეხება და ის რაც ჩემი საიდუმლოა დარჩება საიდუმლოდ.არ მოგცემ უფლებას,რომ ჩემ ცხოვრებაში ჩაძვრე.გისმენ,ძალიან მაინტერესებს მაინც,რომელი საიდუმლოს შესახებ გაიგე,ასე,რომ აფორიაქდი. მე კი ვრწმუნდები,რომ ყველაფერი იმაზე უკეთ გამოვიდა ვიდრე დაგეგმილი იყო.
-რა იყო დაგეგმილი?-გაურკვლობაში მყოფმა ამოიბლუყუნა.
-არაფერი.ველოდები პასუხს.
- შენ ცეკვავ-კბილებში გამოცრა.
- ღმერთო ჩემო,არ მატყუებ? რამე ახალი ზეინ-უკმაყოფილოდ ჩავილაპარაკე.
- მე ქუჩას არ ვგულისხმობ. მე კლუბს ვგულისხმობ . დღეს დანამდვილებით მივხვდი , რომ შენ ხარ " კატა " , მაგრამ იცი რას ვერ ვხვდები რისთვის გჭირდება ამდენი ტყული და ფარსი ? რა შეიძლება,ეწოდოს შენს საქციელს?! შენს თითქმის შიშველ სხეულს ყველა კაცს აყურებინებ და ეს სიამოვნებას განიჭებს ? მითხარი ქეით !
იმ წამს ყველა ამ სიტყვის გააზრებისას მივხვდი , რომ კიდევ ერთხელ გამტეხეს , ნაწილებად დამამტვრიეს , დამანგრის და სული ჩამიკლეს ხელის აუკანკალებლად . კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი , რომ სიყვარულს ტანჯვის და ზიანის მეტი არაფერი მოაქვს ჩემთვის. ჩვენ არ შეგვიძლია ამის გადატანა , რადგან როგორც ვფიქრობდი ისეთი ძლიერი არ აღმოჩნდა ზეინის სიყვარული ჩემდამი . მის ყავისფერ თვალებს ჩავაშტერდი. სამყაროში იშვიათია ისეთი ადამიანი, რომელსაც მისნაირი ლამაზი ყავისფერი თვალები აქვს, სიტყვა ლამაზიც კი ვერ აღწერს ამას,ეს რაღაც ზედმეტად ღვთაებრივია . მაგრამ სიცივე , რომელსაც მუდამ ვხედავ მის თვალებში, ახლა უფრო მეტად გაიზარდა და განვითარდა.
რაღაც ჩემს ტვინში კიოდა,რომ მე აქ არ უნდა ვყოფილიყავი.ეს არ იყო ის ადგილი სადაც ბედნიერებას და სიყვარულს დიდი დოზით ვიპოვიდი.ეს არიყო ჩემი სახლი.მეც ავდექი და წამოვედი.კარებიდან გასულმა უკვე ზუსტად ვიცოდი , რომ ახლა იწყებოდა ყველაფრის დასასრული . ყველაფერს ისე გავაკეთებ , როგორც ჩემი “მე“ ინებებს . ისიც ვიცი , რომ კიდევ ერთხელ მეტკინება , მაგრამ მოთმინება უპირველეს ყოვლისა . ყველაფრისდამიუხედავად ჩემი თავით მაინც ამაყი ვარ , რადგან მყავს შვილი , რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს . მას ედი ჰქვია და საფრანგეთში მელოდება . ისეთი თბილი და საოცარია , მამასაც ჰგავს, ისიც ისეთივე თვალწარმტაცია . შვილი ეს ბედნიერებაა და იმის შეგრძნება , რომ შენ დედა ხარ ბედნიერების პიკი .
***
ალბათ , ყველაფერი დიდიხნის წინ უნდა დასრულებულიყო , მაგრამ ცხოვრებამ აქამდე მოიტანა ჩემი მდგომარეობა . ახლა მხლოდ ის მინდა ჩემი შვილი ვნახო და ამ უბადრუკ სამყაროს სამუდამოდ გავშორდე . ჩემი გეგმები უფრო მკლავენ და მასუსტებენ , ვგრძნობ , რომ აღარ ვარ ამაყი და ძლიერი...
მტკივა , მტკივა ისე , როგორც არასდროს. არვიცი რას ვაკეთებ , უბრალოდ ზეინის მაგიდაზე მისამართს ვუდებ და ჩუმათ ვლუღლუღებ :
- თუ ყველაფერი ცუდად დამთავრდება აუცილებლად წადი ამ მისამართზე .
შენობას სასწრაფოდ ვტოვებ და სახლში მივიდვარ .
***
ჯო მისაღებში ზის და ინტერესით ჩაჩერებია ფურცლებს , ნამიჯების ხმაზე იხედება და მიღიმის , რატომღაც მგონია რომ ეს უკანასკნელი ღიმილია.
მერე, სისველეს ვგრძნობ სახეზე და მამასკენ დაუფიქრებლად მივიდვარ .
გაუსაძლისად ვეკვრი მის სხეულს და ვუმეორებ თუ როგორ მიყვარს და რამდენად ძვირფასია ჩემთვის ...
ფრთხილად ეხება ჯო ჩემს გრძელ თმებს და ღრმად ისუნთქავს მის სურნელს .
რამდენიმე წუთის შემდეგ უკვე ჩემს მოტოციკლეტზე ვზივარ და უმისამართოდ მივდივარ . გაუსაძლისად წვიმს და ჩემი გულიც ვეღარ იტევს ამდენ ტკივილს . გონება მებინდება , მეკარგება სურვილი , რომ ზეინს ძველი დრო გავახსენო .
გავახსენო ის თუ როგორი არაკაცია , როგორ მომექცა და როგორ დამინგრია ცხოვრება . ედი მახსენდება ჩემი და ზეინის შვილი და თითქოს ახლა სისწრაფეს გულის აჩქარება და ცრემლებიც ემატება .
***
მერე ,კანონი , რომ მე კატა ვარ და ცხრა სიცოცხლე მაქვს დაუწერლად იშლება .
ვხდები , რომ მხოლოდ ერთი სიცოცხლეღა მაბადია . მახსოვს როგორი იყო შეგრძნება , როდესაც პირველად მოაკლდა ჩემ ცხრა სიცოცხლეს ერთი და ახლა ზუსტად ვიცი როგორ იქნება ბოლოც , იმისმიუხედავად რომ სიკვდილი ერთადერთი პაემანია , რომელიც ჩვენს ორგანაიზერში წინასწარ ვერ ჩაიწერება.
***
მერე იყო მოტოციკლეტის დალეწვის ხმა , ყვირილი , ქაოსი და ბევრი წითელი ფერი ...
ქეთრინი აღარ იყო გოგო , რომელიც ქარის მიმართულებას ეწინააღმდეგებოდა , მისი სული დაუდევრად მიყვებოდა ქარს აღარ ფიქრობდა წინ გადადგმულ ნაბიჯებზე .
ის ცეკვავდა , ისე როგორც პირველად , ემოციებით ,რომლებაც გასაქანი ვერ იპოვეს და ვერ შეებრძოლნენ შტორმს .
***
ლონდონი ისევ ისეთი იყო , როგორიც მის დაბადებისას იმ გასხვავებით ,რომ ახლა ლონდონს მოცეკვავე კატა აღარ ყავს ...
ხუთი წელი ბევრისთვის საუკუნედ გაილია და მაინც ახლა სამი თვალცრემლიანი
მამაკაცი მის საფლავთან დგას და მის მოსვლას კიდევ ერთხელ ელოდება , ალბათ სიზმრებში , რომლებიც არაამქვეყნიურობას გვახსენებენ ხოლმე .
ედი , ჯო და ზეინი ...
ჯო , ედი და ზეინი...
ზეინი, ჯო და ედი ...
მთლიანობა , რომელზეც სიცოცხლის უკანასკნელ წუთებში ფიქრობდა ქეთრინი ...
" ზოგს ბედნიერება მიაქვს სადაც წავა , ზოგს კი მაშინ მოაქვს ბედნიერება ,რომდა მიდის "...