***
ვერაფრის გააზრება ვერ მოვასწარი თანაც დიდი რაოდენობით ალკოცოლიც თავისას შვებოდა.. თავბრუ საშინლად მეხვეოდა ყველაფერი ირგვლივ ისე ტრიალებდა ვერაფერს ვხვდებოდი... მივყვებოდი ალექსანდრეს თანაც ცრემლები თავისით მომდიოდა ვერაფერი გამეგო კლუბიდან გამოვედით და მისი მანჩანისკენ წამიყვანა...
-ალექსანდრე სად მივდივართ ? -ვკითხე როცა საჭეს თან მოკალათდა, ხმაც ისეთი დაღლილი მქონდა, ალბათ რას ვგავდი.
-არაფერი თქვა! -მითხრა და კბილებში გამოსცრა...
-კარგი -დავეთანხმე ლაპარაკის, შეწინააღმდეგების არც თავი მქონდა და რც სურვილი! სავარძლის საზურგეს თავი მივადე და თვალები მაგრად დავხუჭე...
-მარიამ გაიღვიძე! -ვგრძნობდი ვიღაც მძიმედ მაჯანჯღარებდა -მარიამ!
-რა ხდეება? -თვალები მძიმედ გავახილე და ალექსანდრეს ანარეკლი ამოვიცანი... -რა ხდება? -კიდევ გავიმეორე კითხვა ოღონდ ამჯერად ოდნავ ხმამაღლა რადგან ცოტა არ იყოს გონზე მოვედი..
-არაფერი.. -მითხრა და გაიღიმა თან თმაზე ხელი ჩამომისვა.. -როგორ ხარ?
-მადლობა კარგად -ვუთხარი და თავის წამოწევას შევეცადე -ვაიმეე -შუბლზე ხელი ვიტკიცე -როგორ მტკივა თავიი -დავიწყე წუწუნი ალექსანდრეს კი ამაზე ეღიმებოდა
-აბა რა გეგონა? კარგი მსმელივით რომ დაიჭირე არყის ბოთლი და თითქმის მთლიანად დაცალე? -თქვა და სიცილი დაიწყო
-აუ მოკეტე რა! -ვუთხარი და მალევე ვინანე
-რა მითხარი? -სახე შეეცვალა
-არაფერი ალბათ ისევ ალკოჰოლი მალაპარაკებს -ვუთხარი და შევეცადე გმღიმებოდა მართლაც ასე იყო ჯერ კიდევ ალკოჰოლის ზემოქმედების ქვეშ ვიყავი -სად ვართ ? -ვიკითხე როცა წამოვიწიე -ეს არ გავდა ალექსანდრეს სახლს არც ჩემს სახლს
-ჩემს ბინაში -მითხრა და ახლა ჩემს გვერძე ჩამოჯდა
-და აქ რა გვინდა? ან ამ საწოლში როგორ აღმოვჩნდი? ჯანდაბა არაფერი მახსოვს -დავიწყე წუწუნი ორივე ხელი თავზე მძიმედ მივიჭირე
-არაფერი რა უნდა გვინდოდეს ? მინდა ჩემს სახლზე აზრი გკითხო! რაც შეეხება ამ საწოლში აღმოჩენას -გაეღიმა -მანქანაში ჩაგეძინა და ხელით ამოგიყვანე -მითხრა და საოცარი სითბო ჩაეღვაღა თვალებში
-რა აზრი უნდა მკითხო ალექსანდრე შენ ხო რ გაგიჟდი? -ვუთხარი და წამოვჯექი საწოლზე -თავი ისე საშინლად მტკივაა -ვთქვი და საწოლოს საზურგეს მივეყრდენი
-რა აზრი და რაც არ მოგეწონება ხო უნდა შევცვალოთ არა? -მითხრა და ამჯერათ ჩემს გვერდით წამოწვა
-ეგ როგორ გავიგო? -უცებ თვალები დავჭყიტე.. გაოგნებას ვერ ვმალავდი...
-რა არა?? -მკითხა გაკვირვებულმა
-რაზე მეუბნები ალექსანდრე მე მე არაფერი ვიცი -ვეუბნებკდი და სადაც იყო უკვე ცრემლები წამომცვივდებოდა თვალებიდან
-რაა? შენ არ მეხვეწებოდი გუშიმ კლუბიდან რომ წამოგიყვანე ? გინდა თუ არა შენს ბინაში წავიდეთო ? -მითხრა და კმყოფილმა ჩაიცინა.. გავოგნდი
-რაა რას ამბობ მაგას რატომ გეუბნებოდი აშკარათ მთყებ -ვუთხარი და თითი ავუწიე
-რატომ ? -გაიცინა -გინდა თუ არა მიყვარხარ და ცოლად უნდა მომოყვანოვო -მითხრა და მომეხუტა
-არაა არაა არააა -დავიწყე წივილი კივილი სლუკუნი... -მე მე ამას რატომ გეტყოდი როცა ეს აბსოლიყური სიყალბეა ალექსანდრე ?? არა არა და არაა!!
-სიყალბე არ არის მარიამ! -კბილებში გამოსცრა, და ფეხზე წამოდგა. მერე უცებ სახე დაუმშვიდდა -ხომ იცი არა სიმთვრალეში ყველა სიმართლეს ამბობოსო თუ კაროჩე როგორც არის რა! -თვა და საწოლთან დადგა
-არა არა და არა -ვთქვი და ფეხზე წამოვდექიი, მერე კი მივხვდი რომ ეს არ უნდა გამეკეთებინა -ვაიმე თავი -ვთქვი და ორი ვე ხელი თავზე მივობჯინე უკვე წონასწორობას ვკარგავდი რომ არა ალექსანდრეს ძლიერე ხელებიი..! ალექსანდრე ჩემიანად დაეშვა საწოლზე ზევიდან მომექცა
-მითხარი რომ გიყვარვარ! -მითხრა და გაიღიმა, ლოუაზე მეფერებოდა, ეს ისეთი საოცარი იყო -მარიამ! -გამოსცრა ალექსანდრემ
-არა! -ვუთხარი და შევეცადე მომეშორებინა
-ვერ ვიტან ტყვილებს! -მითხრა და კსევ ისე თბილად გამიღიმა
-მერე და ვინ თქვა რომ გატყუებ? არ მიყვარხარ არაა! -ვუთხარი და თავი წამოვწოე
-არ მჯერა შენი -მითხრა და თვალებში საოცარი მრისხანება ჩაეღვარა!
-არც არის საჭირო რომ შენ გჯეროდეს! -ვუთხარი და ირონია გავაპარე ხმაში -ანდაც რაა რატომ უნდა მიყვარდე ? ან სიყვარულს რა უფლებით მთხოვ -ღრმად ჩავისუნთქე- შენს ლილეკოს რო მიხედო არაა?? და მე რო შემეშვა ? -ვუთხარი და შევეცადე მომეშორებინა.. ალექსანდრეს ამაზე სიცოლი აუტყდა მაგრამ წამის მეასედშიც კი არ მშორდებოდა
-ვაიმეეეე -კვლავ აგრძელებდა სიცოლს -ჩემს ლილაკოზე ეჭვიანობ ? -იცინოდა
-ჰმმ.... ხო შენს ლილაკოზე -ვთქვი და თავი ლოგინზე მობეზრებულად დავაგდე
-მარიამ! -მითხრა და მისი შუბლი ჩემს შუბლს მოადო -მითხარი რომ ჩემი ხარ!
-მომინდომა ფიჩმა ცაში ფრენა -ვუთხარი და ამოვიფხუკუნე სიცილისგან
-მარიამ! -დასჭექა მისმა ხმამ
-აუუ ნუ ყვირი რაა ისედაც თავი მისკდება გონი ჯერ კიდევ მთვრალი ვარ! და გირჩევნია მოკეტო თორემ რამე ისეთს ვიტყვი რაც არ გესიამოვნება -ვუთხარი და კვლავ შევეცადე მოშორებას
-მერე რა? თქვი! -მითხრა და თავი ჩემს მკერდზე ჩამოდო -მარიამ ასე სწრაფად რატომ გიცემს გული?? უეცრად ამომხედა და წარბები აათამაშა
-გულიი?? -ვუთხარი და გონებაში ამ სიტვაციიდან გამოსაძრომ გზას ვეძებდი მართლა ხომ არ გამოვუტყდებოდი სიყვარულში
-ჰოო გული -მითხრა და გაიცინა თან მოდუნდა
-ოო იქნებ ეს შენი გულია ? -ვუთხარი და უეცრად ყური მის გულს დავადე... საოცარი იყო ისე საოცრად ცემდა ისეთი საოცარი იყო ალბათ მოსმენაც არ მოგბეზრდებოდაა...
-ჩემი? -თქვა და მისი ხელი ჩემს ხელს მიადო რომელიც მის გულმეკრდზე მედო.. -რაღაც არა მგონია! ჩემი გული სწრაფად მხოლოდ ჩემს ლილეკოსთან ფეთქავს -მითხრა და თვალის მომჭრელი ღიმილით გამიღიმა
-ჰმმ მართლაა ?? ჩემი კი მხოლოდ გიოსთან ფეთქავს! -ვუთხარი და ენა ბავშვივით გამოვუყავი
-ვისთან ? -მითხრა და წარბ აწეულმა ამომხედა
-გიოსთან! -ვუთხარი დაა გავუცინე
-არ მჯერა შენი -მითხრა და ამომატრიალა
-სულ არ მაინტერესებს გჯერა თუ არა! და საერთოდ რა ჯანდაბას აკეთებ? თავბრუ მეხვევა ამდენი კოტრიალით! -ვუთხარი და თვალები მოვჭუტე.. მან კი საპასუხოდ ჩამიხუტა მხოლოდ
-მოკეტე რა გოგო! რასაც მინდა იმას ვაკეთებ -მითხრა და უფრო მაგრად მიმიხუტა -და საერთოდ იცი რომელი საათია ? -მკითხა და ცხვირი ჩემს თმაში ჩარგო ხარბად დაიწყო სუნთქვა
-არა რომელი საათია? -არც განვძრეულვარ ისე ვუთხარი განა არ შემეძლო ნუ ჰო კაი არც შემეძლო ისე ძლიერად ვყავდი ჩახუტებული მაგრამ უბრალოდ ამის ოდნავი სირვილიც არ მქონდა
-ღამის 3 საათია -მითხრა და გაიღიმა -და მოდი რა დავწვეთ
-კარგი -რატომღაც უსიტყვოდ დავეთანხმე
-კარგი კარგი -მითხრა და ხელი მიშვა, სასწრაფოდ გვერძე გადავგორდი რათა ალექსანდრეს სხეულს მოვშორებოდი
-შენ სად დაიძინებ? -ვკითხე უეცრად
-როგორ თუ სად -გაკვირვებულმა გამომხედა
-აი ასე ჩვეულებრივად სად დაიძინებ? -ვკითხე ისე რომ წარბი არც შემიხრია
-სად დავიძინებ და ჩემს საწოლში -მითხრა და წამოდგა
-სად მჯდიხარ? -ვკითხე მე
-სააბაზანოში წყალი უნდა გადავიო და პიჟამა ჩავიცვა! -მითხრა და გამიღიმა, მერე შემოტრიალდ -არ თუ გინდა წამოდი ერთად მივიღოთ შხაპი -მითხრა და ჩემსკენ წამოვიდა
-არაა არა და არაა! -ვუთხარი სიცილით ვიცოდი რასაც აპირებდა საბანშო ჩავიმალე
-კი კი და კიი -თავის ქნევით და ღიმილით ჩემსკენ წამოვიდა -რა არის გოგო სად ხარ ?? -საბანშიი ჩავიმალე და იქიდან აღარ ამოვდიოდი ალექსანდრე კი ხელებს აფათურებდა რომ გამოვეძვრინე, უცებ საბანს ძლიერად დასწვდა და გადამზრო... -ახლა სადღა წამიხვალ მოუხერხებელო?? -მითხრა და ხელში ამიტაცაა
-ააა არაა დამსვიი -ვუყვიროდი მაგრამ ვის ესმოდა ალექსანდრემ სააბაზანოში შემაგდო, წყლით სავსე ჯაკუზიში ასევესასწრაფოდ ჩამაგდო მერე კი თვითონაც ზევიდან დამაწვაა
-რას აკეთებ ალექსანდრე ნუთუ გაგიჟდი? -ვეუბნებოდი და სველ თმას უკან ვიწევდი ალექსანდრე კი დუმდა მიღიმოდა და მიყურებდა თითქოს თვალებით რაღაცას მეუბნებოდა
-აუუ სულ რატომ წუწუნებ? -უეცრად ბავშვივით გაბუსხულმა მითხრა ისე რომ ჩემთვის თვალი არ მოუშორებია ისიც სულ მთლად სველი იყო , ისე საოცრად გამოიყურებოდა ახლა უკვე მე ჩამივარდა პირში ენა! ალექსანდრემ ეს შეატყო შეატყო რომ მარიამი მას წინააღმდეგობას არ უწევდა.. და უცებ დიდი ხნის სირვილი აოხდინა კიდევ ერთხელ შეეხო სასურვ ტუჩებს რომელიც ასე ძალიან იზიდავდა და უყვარდა, ხო ხო არ მოგესმათ უყვარდა უყვარდა მარიამი უყვარდა! ის იყო მისი სასურველი ქალი! უიმისოდ უკვე სიცოცხლე აღარ უნდოდა! მიხვდა დიდი ხანია მიხვდა მაგრამ ამას საკუთარ თავს არ უმხელდა... კოცნიდა მარიამის ტუჩებს მარიამიც უცებ ალექსანდრეს კოცნაში აჰყვა კისერზე ხელი შემოხვია, ალექანდრემ ორივე ხელი წელზე მაგრად შემოხვია და წყალშივე ამოტრიალდა... უკვე ვეღარ აკონტროლებდნენ გრძნობებს აღარ შეეძლოთ რამდენხანს დამალავდნენ რამდენხანს გაჩაჩუმდებოდნენ? რამდენ ხანს მოატყუებდნენ ერთმანეთს ? ან საკუთარ თავებს? რამდენ ხანს დამალავდნენ დაბნეულ თვალებს და აფორიაქებულ გულის ცემას? დაუოკებელ სურვილს შეხებისა თუ ალერსისა? მალავდმემ კარგახანს მალავდნემ მაგრამ უკვე ვეღარ დამალავდნენ მორჩა უყვარდათ ერთმანეთი ერთმანეთისთვის არ უჩქვამთ მაგრამ შეხვედრის დღიდან ყველაფერი ნათელი იყო ეს ორი ადმიანი ერთმანეთისთვის ოყვნენ შექმნილნი...
-მარიამ -სვენებ სვენებით წარმოთქვა ალექსანდრემ როცა მარიამის თუჩებს მოსწყდა... -მარიამ მარიამ -ამბობდა და აუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა
-ალექსანდრე -მარიამმაც ამოიღო ხმა იცის ალექსანდრეს მდგომარეობაში იყო ვერაფრით დაეწყნარებინა გული გონება სუნთქვა... მაგრამ მარიამმაც ერთი იცოდა უყვარდა უყვარდა და უკვე მასაც მხოლოდ ერთი სურვილი ქონდა შეხებოდა ალექსანდრე... ვეღარც მარიამმა მოითმინა და დასწვდა ალექსანდრეს ტუჩებს... ამაზე ალექსანდრე შეკრთა არ ელოდა მარიამს მის ამ რეაქციაზე გაეღიმა და ისევ დაეწაფა მის ტუჩებს ალექსანდრემ ერთი ხელი მარიამის თავზე მოათავსა მეორე კი მის წელზე შოემოხვია მჭიდროდ... ვინ იცის რამდენ ხანს იყვნენ ასე რამდენ ხანს ნებივრობდნენ აბაზანაში... და ერთმანეთისთვის ჯერ კიდევ სოტყვით უთქმელი მაგრამ თვალებკთ ნათქვამი სოყვარულით და გრძნობებკთ ტკბებოდნენ!...

***
-დილმშვიდობისა -მითხრა ალექსანდრემ როცა თვალები გავახილე, გავუღიმე
-დილამშვიდობისა -გავუღიმე და ერთი ხელი თვალებშო ამოვისვი მერე კი მის თმას დავუწყე თამაში
-როგორ გეძინა? -მკითხა საოცრად მზრუნველი ტონით ერთი ხელი თავის ქვეშ ამოედო ერთი ხელი კი ჩემს წელზე ისე მაგრად ჰქონდა შემოხვეული თითქოს სადმე გაქცევას ვაპირებდი... მიყურებდა და ისე საოცრად იღიმოდა... თმაც ისე საოცრად და საყვღლად ჰქონდა აბურძგნული საოცარი სანახავი იყო ახალგაღვიძებული ალექსანდრე.. ამაზე გამეღკმა -რა იყო ? -მკითხა გაკვირვებულმა -რატო იღიმი??
-არაფერიი ძალიან საყვარელი ხარ ახალ გაღვიძებულზე -ვუთხარი აღარ ვაპირებდი რაიმეს დამალვას
-შენ უფრო საყვარელი ხარ მითხრა და მაგრად მომეხვია... -თავი მის გულმეკრდზე მოვათავსე
-ალექსანდრე კლუბშო რაც გიორგის უთხარი ის რა იყო? -წამოვიწყე ჩემთვის საინტერესო თემაზე საუბარი
-არაფერი არ იყო -მითხრა და ჩემი სურნელის ხარბად შესუნთქვა დაიწყო.. გული მომეწურა მისმა ნათქვამმა გული მატკინა მომიკლა ცრემლები ერთოანად მომაწვა.. -რა იყო სულელო? -მკითხა როდესაც ჩემი თვალიდან ჩამოგორებულმა ცრემლმა სხეული დაუსველა
-არაფერი -ვუთხარი ნაწყენი ხმით
-ხო ისეთი არაფერი არ მითქვამს რაც ისედაც ნათელი არ არის! -მითხრა და აჩეჩილი თმა კიდევ უფრო ამიჩეჩა
-რა? ვერ გავიგე? -უცებ მონასმენამა კვლავ გამითბო გული
-რა რა? არ ხარ ჩემი თუ? -მითხრა და კისერში ხმაურიანი და საოცრად თბილი კოცნა დამიტოვა ამაზე გამაღრღოლა ალექსანდრეს გაეღიმა და კიდევ მაკოცა
-არა არ ვარ შენი! -ვუთხარი და გავხედე
-ოჰჰ აბა ვისი ხარ ? -მკითხა ღმილოთ
-დედიკოსი და მამიკოსი -ვუთხარი და ენა გამოვუყავი.. ცოტახანს გაოგნდა მერე კი სიცილი აუტყდა..
-მაგათი 18 წელია ხარ ტოო! -თქვა და ისევ მომეხვია
-მერე რა? (მე)
-მერე ის რომ ახლა ჩემი ხარ! და ამაზე არავინ შემომედავოს თორე ნებისმოერ დავამტვრევ ძვლებში! -ქვა და თვალები დახუჭა
-მე არ ვარ შენი -ვუთხარი მოწყენილი ხმით
-მარიამ! -მითხრა გაბრაზებით
-რა? -ვუთხღი და გავხედე
-დღეს მთაწმინდაზე ავალთ მე და შენ! -მითხრა და მომეკრო
-რატომ ? -ვუთხარო და მკლავზე მოვეხვიე
-რამნიშვნელობა აქ ? და საერთოდ ისე უბრალოდ -მითხრა და ისევ თვალები დახუჭა...!
-კარგი -ვუთხარი მის მკლავებში ჩავიმალე ისე რომ მისი სურნელი კარგად შემეგრძნო და მეც დავხუჭ თვალები...
-ალექსანდრე გაიღვიძეეე... სადილი მზად არის! -ალექსანდრეს თავთან ვიჯექი დაა ჩევიდან დავყურებდი თან ხელით ვაჯანჯღარებდი არაფრით არ იღვიძებდა...-ალექსანდრეე გაიღვიძე გაიღვიძე -ვწუწუნებდი როცაა მკლავში ხელი ჩამავლო და ერთი ხელის მოძრაობით მის მკლავებში აღმოვჩნდი...
-როდის გამეპარე? -ცალ თვალ გახელილმა შემეკითხა და თმაძე ხელი გადაისვა
-არ გაკპარებივარ! -ვუთხარი და გავუცინე
-გამეპარე იმიტომ რომ ჩემით არ გაჰიშვებდი! -მითხრა და მაგრად მომეხვია
-ხოო ეგ მართალია დიდ წვალებად კი დამიჟდა -ვუთხარი და გავუღკმე -მაგრამ ავდექი და საუზმე მოგიმზადე
-ვაა მართლა? -თავი წამოყო -არ არსებობ -დაიყვირა
-რა იყო? -ვკითხე გაკვირვებულმა
-რა რაიყო მაგარია ტოოო -თქვა დაა საწოლზე წამოჯდა
-რა არის მაგარი ? -მეც საწოლზე წამოვჯექი
-რავი ცოლ-ქმარი რომ ვიქნებით ასე მომიმზადევ ხოლმე საჭმელს -თქვა და მომეხვია ისევ ჩემიანად დაეცა საწოლზე
-აუუ რა მაგრად გაკლია! -ვუთხარი და გავიცინე
-მაგასაც ვნახავთ ვის აკლია და ვის არა -მითხრა და უეცრად ტუჩებში დამწვდაა გული რომ იჯერა მომშორდა და მითხრა -რამაგარია დილას საყარელ ქალთან ერთად და მისი კოცნით რომ ეგებები -თქვა და კიდევ მაკოცაა
-ვაა ვაა დაჟე საყვარელ ქალთან -ვუთხარი როცა მის ტუჩებს მოვშორდი არადა რა სასიამოვნო იყო ამის გაოგენაბა..
-ხო საყვღელ ქალთან ცოლთან რავიცი რაც გინდა ის დაარქვიი -მითხრა გამიღიმა ლოცაზე ხმაურიანად მაკოოცა -ახლა ადექი და სუფრა გაამზადე მეც მალე მოვალ მერე კი მთაწმინდაზე წავიდეთ დასხვათაშორის დღეს 21-თი დღე გავიდა -მითხრა და წამოდგა
-კარგი! მაგრამ რა 21-თი დღე ? -ვკითდე გაკვირვებულმა
-არაფერი დაიკიდე მიდისუფრა გაშალე ჩეემო საყვარელოოო -მითხრა საყვარლად და ლოყაჩე მიჩმიტა
-კარგი! -ვუთხარი და ოთახი დავტოვე ჩემს საქმეში ვიყავი გართლუ როცა უცებ წელზე შეხება ვიგრძენი...
-ალესქანდრე -უცებ შევხტი
-მარიამ! -მითხრა და ცხვირი შემს კისერში ჩარგო -ისეთი საოცარი სანახავი ხარ სამზარეულოშიი მოფუსფუსე! თან ისეთი საოცარი სუნებია..
-ალექსანდრე კარგი გაჩერდი -ვუთხარი და შევეცადე მომეშორებინა
-არა! -მითხრა მისკენ შემომატრიალა და უცებ ისევ ტუჩებში მაკოცა მის კოცნას კოცნითვე ვუპასუხე მანამ არ მოვშორებულვართ ერთმანეთს სანამ ორივემ ჰაერის უკმარისობა არ ვიგრძენით!


გამარჯობათ ჩემო მეგობრებო <3 მაპთიეთ დავაგვიანე (( დრო არ მქკნდა <3 ეს თავი მთლიანად მარიამს და ალექსანდრეს მივუძღვენი ალბათ შემდეგი თავი დასასრული იქნება <3 ძალიან გთხოვთ დააფიქსირეთ თქვენი აზრი <3 მიხარია რომ კითხულობთ და თქვენს აზრს აფიქსირებთ <3 ძალიან მიყვარხართ და თქვენი აზრი ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია <3 იმედია ეს თავიც მოგეწონებათ <3