-არ მჯერა რომ ეს გავაკეთე, ჩამოვედი ამ უაზრო ადგილას, ჩემი დის უაზრო ახირების გამო. აქქ... უჰ მაღალ ქუსლიანებით როგორ ვიარო? სულ მაღალ ქუსლიანები წამოვიღე! რა ადგილია უჰ, და სად ჩემი ზღვაა.. აჰამ ჩასვლისთანავე, მოხვდა ის რასაც მოველოოდი და ბოლო რამ იყო რაც მინდოდა რომ თავს გადამხდომოდა.! მანქანა გაფუჭდა ახლა რაჯანდაბა გავაკეთო? ტელეფონიც დამჯდარი მაქვს. ნეტა ახლოსაა? (იქვე გაბო, დემეტრე და ალექსანდრე აბირჟავდებდნენ. მარიამი გადავიდა მანქანიდან, ახადა კაპოტი.. და ჩხინკიდელაობა დაიწყო ალექსანდრე და გაბო კვდნებოდნენ სიცილით, აი ამას ჰქვია ქალი საჭესთანო. მარიამმა შეამჩნია რომ მას დასცინოდნენ, და ჩაჯდა ისევ მანქანაში. ვერ იტანს როდესაც მას დასცინიან. და მათი ჯიბრით გააკეთა და წავიდა. სახლს ადვილად მიაგნო, ანანო და ბებია შეეგებნენ ყველაფერი უამბეს. მარიამმა ყველაფერი ჩვეულებრივად მიოღო, მაგრამ ისეთი დაღილი იყო დაძინება გადაწყვიტა. ანანომ კი მის ოთახში შესთავაზა დაძინება. ანანოს და ბებოს უნდა გაესეირნათ... გავიდნენ თუარა გაბო მოვიდა. ლიკას ეგონა რომ ანანო სახლში იყო. და მარიამის მაგივრად ანანოს ეძინა. ამიტომ უთხრა რომ მაღლა იყო და სძინავდა. გაბომ აირბინა მის ოთახში.)
-ჩეემს ძილისგუდაას სძინაავსოო. ადექი ეხლა ჰა. მე მოვედი რადროს ძილია, უნდა გაცინო თანაც.. (მარიამს გაეღვიძა მაგრამ არ იმჩნევდა, თავი მოჰქონდა ვითომ ეძინა). იცი რამოხვდაა? დღეს მე ალექსანდრე და დემეტრე ვაბირჟავებდით და ვიღაც გოგო ჩამოვიდა, ჯაან ჯერშკია. იმხელა ქუსლიანები ეცვა, ციდან სამ მეტრზე იქნებოდა, უი ხო მანქანაც გაუფუჭდა ბოლოს შეძლო შეკეთება.. ვაიმე მოვკვდით სიცილიით.(ვითომდა ანანოს ჩაუხტა საწოლში და მოეხვია. საწოლთან ახლოს წლით სავსე ჭიქა იდგა.)
-ეხლა გიჩვენებ ციდან სამ მეტრზე (გაიფიქრა მარიამმა. და გადაავლო თავზე)
-რას ააკკეეთებ ვინ ხაარ?. (გაბო წამოხტა)
-"ციდან სამ მეტრიდან" ჩამოსული ვარ.
-(გაბოს ენა ჩაუვარდა, არ იცოდა რა ეთქვა მაგრად გაუტუდა და უთქმელად გავიდა ოთახიდან.)
-ვაიმე ესეთი იდიოტები რატომ არსებობენ? უჰ რა ნერვები მომეშალა, ციდან სამ მეტრზე თურმე ნეტა ვენაა? ალბათ ანანოს შეყვარებულია. საიდან პოულობს ესეთ იდიოტებს. უხ უჭკუო ანა. (მარიამი მთელი დღე გაბოზე გიქრობდა, მისი ფიქრები სიხარულით შემოსულმა ანანომ გაფანტა.)
-მოვედიით, გაემზადე მივდივართ.
-სად მივდივართ?
-ჩემი ოჯახი უნდა გაგაცნო.
-კაი ავდგები, გოგო შენი შეყვარებული იყო მოსული.
-ალექსანდრეე რა უნდოდა?
-შენ, მე ვეგონე და გოგო მანქანა გამიფუჭდა გზაზე რადა ღადაობდნენ ციდან სამმეტრზე იყო, იმხელა ქუსლიანები ეცვაო. და გიყვებოდა თავის ჭკუაში და მე წყალი გადავავლე.
-(ანანომ წაიკისკისა)
ვაიმეე ცუდადვარ, გოგო მართლააა? მერე ვნახავთ მაგას ეხლა არ გვცალია, უნდა წავიდეთ მიდი ჩაიცვი უცებ.
-ხოკაი... უცებ წამოვხტი შხაპი მივიღე, ჩავიცვი და ჩავედი დაბლა.
-მზად ხარ?
-კი
-ხოდა წავედიით.
---
-(კარზე დააკაკუნეს, და ბოლოს მარიამი შევიდა. გაიცნო ყველა მაგრამ , გაბო არ ჩანდა.ანანომ იკითხა)
-გაბო სად არის?
-მოვა ეხლა, მაღაზიაში გავგზავნეთ. (ამდროს აღებს კარებს, მარიამი ზურგით ზის.)
-აი მეც მოვედიი.
-(მარიამმა ჩაიბურტყუნა) ეს ხმაა... ვაიმე ოღონდ ეს არა, და ტანში ელვური სისწრაფით რაღაცამ ჩაუფრინასავით.(გაიხედა უკან დაა... "გაბო".
-მარი გაიცანი, ეს გაბოა. ჩემი ძამიკოოაა. (მარიამი გაშტერებული შეჰყურებს და იქცევა ისე ვითომც არ იცნობს... წამოდგა და ხელი ჩამოართვა. გაბომ კი ჩასჩურჩულა, გაოგნებული.)
-მგონი არაა ცუდი დასაწყისი.
-ვაიმე გაიტანეთ ეს აქედანნ... (ჩაიბუტბუტა მარიამმა).
---
-(მარიამის ფიქრები).საუბარში 2 საათიც გავიდა.. ცოტა არ იყოს და მოსაბეზრებელი იყო... საჭირო ოთახი? საით არის გადავჩურჩულე ანანოს, ანანომ კი საჯაროდ განაცხადა, გაბო მიაცილე რა საპირფარეშომდე.
-ნო პრობლემა. აბა ჩვენი მეორედ შეხვედრაა.
-იმედი მაქვს ამის შემდეგ, აღარასდროს აღარ შევხვდებით.
-თითქოს მე გულით მინდა შენთან შეხვედრა. გეტყობა თბისიდან ჩამოსული რომ ხარ, თავი დიდი ვინმე გგონია, აქ ეგეთი რაღაცეები არ ჭრის დაეშვი. აი ბიოლოგიური და რო არ ხარ, იმიტომ არ გევხაარ ანანოს. მისავით არ გაქვს თბილი გული, და მას საერთოდ არ გონია თავი ვინმეზე მეტი.. შენკიდე (ახედ დახედა გაბომ) ვამაყობ რომ ჩემი დაა ანანო და არა შენ!
-(მარიამს ძალიან რბილი გული ჰქონდა, უცებ თვალები ცრემლებით აევსო.... და აქვითინდა.)
-ოუშ, ბოდიში რა ზედმეტი მომივიდა.. (მარიამი გავარდა უკან მოუხედავად, შეიმშრალა ცრემლები და უთხრა რომ წასვლის დრო იყო უკვე. მივიდა თუ არა სახლში, თავი ჩარგო ბალიშში და ისევ თვალებიდან ცრემლები ღაპაღუპით მოდსიოდა.)
-ნუთუ ასეთი ცუდი ადამიანი ვარ?ყველას გულ-ქვა რატომ ვგონივარ, რატომ. მეც გამაჩნია გრძნობები. ხო ისიც ხო მომაძახა, კიდევ კარგი ანანო არ ხარო. პატარაობიდან მამაჩემსაც კი ანანო უყვარდა ძალიან! უპირველეს ყოვლისა ანანო, უკანა პლანზე მე. ყოველთვის მეორე ხარისხოვანი ვიყავი. რატომ არვარ ანანოს ნაერი! ნუთუ მე ურჩხული ვარ? ჯერ არ ყოფილა ადამიანი,რომ გავეცანი წესიერად. არ მინდოდა ხასიათი გამეფუჭებინა, ანანოსთვისაც ამიტომ, ჩავიცვი სპორტულები და ჩავედი დაბლა. იქვე ახლოს სკვერი იყო მდინარესთან ახლოს. ლამპიონები კი ისე ლამაზად ენთო დღე გეგონებოდათ. მივუყვებოდი ჩემი ფიქრებით. ხიდზე ჩამოვჯექი და მდინარეს დავყურებდი. როდესაც ბიჭის ხმა ჩამესმა.
-აქ რას აკეთებ?
-ისევ შენ? რაგინდა? მე მითვალთვალებ?
-არა არ გამოიუურები კარგად, თვალები ცრემლიანი.
-შენ რა? უნდა იამაყო შენმა სიტყვებმა იმოქმედა.
-კარგი ბოდიში ზედმეტი მომივიდა, ვიცი და ვნანობ.
-მიპატიებია.
-რით შემიხლია გამოვისყიდო? ჩემი დანაშაული?
-წადი აქედან და მარტო დამტოვე.
-არა, წამოდი და აქვე კაფეა 24 საათიანი ყავა დავლიოთ, დონატიც აქვთ.
-(მარიამმა დონატის გაგონებაზე, თვალები გაუბრწყინდა. მას ისე უყვარდა დონატი, რაც არუნდა გაბრაზებული ყოფილიყო. მაინც შეჭამდა.) დონატი?
-ხო ყველა ნაერია, შოკოლადისაცცც..
-კარგი ოღონდ.ეს იმას არ ნიშნავს რომ გაპატიე.
-კარგი ხო...
---
-შეყვარებული გყავს?
-არა, საერთოდაც რა შენი საქმეაა?
-ისე ვიკითხე რაიყო.
-არ იკითხო!
-ხვალ ჩემი დაბადების დღეა და თუ მოიცლი გამოიარე. ანანოც მოვა კაფეში ვიხდი, კაი პონტი იქნება.
-დავფიქრდები.
-იფიქრე.
-მადლობა დონატისთვის.
-არაფერს, მიგაცილებ ღამეა უკვე.
-კარგი
---
-(მთელი გზა ორივე გაჩუმებულები იყვნენ)
-ღამემშვიდობისა
-ასევე...
(მარიამს უცებ ჩაეძინა, ძალიან ღმა ძილი აქვს. 6 საათამდე ეძინა, რამ დააძინა ამ დრობამდე... თუმცა ძალიან მალე იღლება. გამოეღვიძა და გაეშურა ანანოს ოთახისკენ.)
-(ანანომ მორთო სიცილი) ბალიში აგიფეთქქდაა?
-ვაიმე კიდე მეძინებაა
-არარსებობს აღარ დაიძინებ უკვე, მომზადება დაიწყე დაბადებისდღეზე მივდივართ.
-მე რაჯანდაბა მინდა.
-გინდა გინდა მიდი ჩაიცვი.
-აუ გეხვეწები რა დავიძინებ და გპირდები მოვალ. ცოტა მოგვიანებით. ხოიცი როგორ მიყვარს ფართები.
-კაი ხოო მე წავალ მაშინ და წამო შენც.
(მარიამმა ისევ გააგრძელა ძილი და ღამის 10 საათზე გაიღვიძა, ისეთი ენერგიულად იყო, უცებ წამოხტა და გამზადება დაიწყო.)
-მე არასდრის ვიყავი სუსტი, ვიღაც უაზრო სოფლუშკა ბიჭის სიტყვებს რატომ უნდა ვუსმინო? ნეტა ერთი რაა. ახლა გავემზადები და გავერთობი. (მარიამი ძალიან ლამაზი გოგო იყო, თუმცა ანანოს ვერ ჯობნიდა ვერანაერად. მარიამს ყოველთვის პირველობა იზიდავდა, ძალიან ლამაზად ჩაიცვა და გაეშურა დაბადების დღეზე.
---
-(გაბო უცდიდა როდის მოვიდოდა მარიამი, მაგრამ არ იმჩნევდა.. აშკარაფ მოხიბლული იყო მარიამით. აი გამოჩნდა მარიამიც ამაყად შემოაბიჯა. გაბო კი ყბაჩამოვარდნილი შეჰყურებდა.)
-ანანო ხომ გითხარი, მოვალთქო აი აქ ვარ.
-ვაიმე ჩემი გიჟი დაიკო. რას დალევ?
-ვისკის.
-ბევრი არ მოგივიდეს, ბოლოს რომ დალიე ... ვაიმე გახსენებაც არ მინდა.
-აუ კაი რაა, ნუ მახსენეებ არც დამვიწყებია მაგრამ მაინც.
-ოხ რა შტერუკა ხარ. ახლა ალექსანდრე უნდა ვნახო, მარტო დაგტოვებბ.
-ოკ მიდი. ვა ძალიან ხალხმრავლობაა, მიკვირსსს...(ვიღაც ბიჭი უახლოვდებოდა მარიამს)
-ოუ , მევასეე აბაა ერთობიი?
-(მარიამმა ჩაიკისკისა დამცინავად) გევაასე?
-ხოო ერთად დავლიოთ? შემდეეგგ გავიპაროთ აქედაან, (მარიამს ვისკში წამალი ჩაუგდო, ამ დროს მარიამმს არ დაუნახავს ეს წამალი და ასცხო ვითომც არაფერი. ყველაფერდ ხედავდა გაბო მაგრამ, ვერ მიუსწო მივიდა და იმ ტიპს ერთი მაგრად შემოუნიავა მუშტი.)
-მარი კარგად ხარ?
-რას ააკეთეეებ? არაჩვეულებრივადდ
-ნუ ხო გაბრუვდები წამლით, და ეხლა იგიჟებ.
-ჰაა? არმესმის მუსიკის ხმაზეე.
-წავიდეთთქოო.
-კაი წამო
---
-(გაბომ სახლში მიიყვანა, სახლში არავინ იყო. ბებიამისის სახლში ვერ მიიყვანდა... )
-გაბო აქ რაგვინდაა?
-ახლა უნდა დაიძინო. (მიიყვანა საწოლთან, მარიამი კი კისერზე ჩამოეკიდა)
-ოო შენ თუ უნდა დაიძინო მაშინ მეც დავიძინებ არაა პრობლემაა...
-ნუ სულელობ ! დაიძინე. მარიამს უცებ ჩამოეძინა. გაბო ისეთი ადამიანი იყო, ცუდს არაფერს იზავდა. წარამარა პულსს უკონტროლებდა, ძლიერი წამალი ჰქონდა დალეული... მეორე დღეს რომ გაიღვიძა, მაგრად გაუტყდა მარიამსს... დღეები გადიოდა და უფრო და უფრო ახლოვდნებოდნენ გაბო და მარიამი. მარიაამმა თავისი სიამაყე გვერდზე მიაგდო და 5 თვის შემდეგ უთხრა,რომ უყვარდა გაბო. ისინი 1 წელიწადში დაქორწილდნენ. ცხოვრობდნენ ბედნიერად. მათ გადაწყვიტეს შემდგომ თბილისსში გადასულიყვნენ. ეს იყო ორი დღის აღწერა.. მეტიც შემეძლო დამეწერა უბრალოდ. ახალი ისტორიისთვისაც ხომ მინდა აზრები დ ^^ მიყვარხართ მადლობთ რომ კითხულობთ.