დემეტრეს მანქანაში,არეულები,ეიფორიაში მყოფები იყვნენ.ასე წამებში ყველაფრის დალაგებას? - არცერთი მოელოდა.ძნელია მაინც ასე იოლად დაჯერება,ძნელია იმის გააზრებაც რომ სამ წლიან ტანჯვას წერტილი დაესვა,ძნელია იმის წარმოდგენა რომ დანგრეული ასე წამებში აშენებულიყო ..
-და ახლა რა იქნება? - იმ მომენტისათვის ყველაზე საჭირო კითხვა დასვა განომ.
-ახლა იქნება ის,რაც სამი წლის წინ ხელიდან გაუშვით - ეშმაკურად ჩაიღიმა თარაშმა და უკან გოგონებს სარკიდან გახედა - გაიღიმეთ ხალხნო,ნუ ხართ შეშინებულები ..
-ანუ რა? ასე უცებ დაალაგეთ ყველაფერი? - ჯერ კიდევ გაკვირვებული იყო ელენე.
-ელე .. ყველაფერი დრო და დრო დალაგდება თავისთვის,მთავარია ჩვენ ვიყოთ ერთად - კმაყოფილი ჩანდა დემეტრე.
-ახლა სად მივდივართ?
-ამდენი კითხვებით არ იღლებით დავიჯერო? - გაბეზრებულმა აიქნია ხელი დემეტრემ და მანქანაც გააჩერა - მოვედით ..
მანქანიდან გადასვლისას ორივემ იცნო სახლი,ეს დემეტრეს მშობლებს ეკუთვნოდა.ელენე დაიბნა,ძალიან დაიბნა.ძნელი იქნებოდა ახლა დემეტრეს მშობლებთან შეხვედრა.
-დემეტრე ..
-ნუ გეშინია,იმათ ჩემზე მეტად გაუხარდათ შენი დაბრუნება .. - სახლის კარზე ფრთხილად დაკაკუნა,განო თარაშს აეკრა,ელენე დემეტრეს.სახლის კარი ფუმფულა,ოდნავ ჭაღარა ქალმა გააღო.
-ოჰ,ჩემი ბიჭები მოსულან .. დედა,რა ანგელოზივით ბავშვები არინ ბიჭებო - ქალი აშკარად კმაყოფილი ჩანდა ბიჭების არჩევანით - შემოდით რას დგახართ კარებში - გვერდით გაიწია და სტუმრები შიგნით შეატარა,უკნიდან შეათვალიერა წყვილები და კმაყოფილს ჩაეღიმა.სასტუმრო ოთახში დაძაბულებმა შეაბიჯეს,ნუ გოგონებმა თორე ისინი კი კიყვნენე ლაღად.თავიდან კი ჰქონდათ გაოცებული სახეები,მაგრამ მალევე დაუბრუნდნენ პირვანდელ სახეს.ადვილად გაუგეს ელენეს გადაკარგვის მიზეზი,დემეტრესგან განსხვავებით,კოჰაბიტაცია რა!!
...
ბედნიერები იყვნენ,ყოველგვარი ზედმეტობების გარეშე.უყვარდათ ერთმანეთი,უვლიდნენ ერთმანეთს .. მეტი რა? პირველ ეტაპზე ესც საკმარისია .. საერთოდაც .. ბევრი ალბათ კიდევ თავის დაფასებას მოყვებოდა,მაგრამ იყო კი საჭირო?! სიამაყე,ეგოიზმი,თავის დაფასება და საკუთარი ორინციპეპი არღვევს სწორედ იმ გრძნობას სიყვარული რომ ჰქვია!სიყვარულს დრო კი არა ღმერთიც არ ინდობს თუ არ არის ..
...
სიცხისაგან შეწუხებულმა იქვე მიგდებული ცივი წყლით სავსე ბოთლი აიღო და შუბლზე მიიდო.ზაფხული როგორც უყვარდა ისე სძულდა ასეთი გაუსაძლისი სიცხეების გამო ..
-ელენე გავიგუდები მე აქ .. წავიდეთ სადმე - სააბაზონად პირსახოც შემოხვეული განოც არანაკლებ უკმაყოფილო სახით გამოცხადდა.
-განო მეც ძალიან მინდა სადმე წასვლა მაგრამ .. არ სცალიათ იმათ დაა .. - ხელი აიქნია მკლავზე დაფრენილი კოღო რომ მოეცილებინა - ოო ჯანდაბა! ხო დემეტრე .. - იქვე დაგდებულ,აცეკვებულ ტელეფონს დაწვდა - რააა? ... აუ რა მაგარია ... ვგიჟდები შენზე! - ტელეფონი კმაყოფილი სახით მოისროლა გვერდით და განოს მაცდურად აუთამაშა წარბები - განიუს ჩანთა ჩაალაგე .. მივდივართ - წამოიყვირა და თვალის დახამხამებაში გაუჩჳნარდა ოთახში.გახარებულებმა იმ ამბით რომ თბილისში ამოწვა აღარ მოუწევათ ბარგსაც მხიარულად ალაგებდნენ,ნახევარ საათში ორივე მზად იყო,თავიანთი ბარგითურთ.
-ვსო! ეხლა დავურეკავ თომას და მოვლენ .. ჰო?
-ჰო აბა .. მიდი დაურეკე მე სახლს მივალაგებ,მანამდე ..
თარაშს რომ ელაპარაკა რაღაც ისე დაემშვიდობა .. თითქოსდა სამუდამოდ ემშვიდობებაო .. ანერვიულებული დადიოდა ოთახიდან ოთახში,ვერ ელენეს ეხმარებოდა,ვერც ისვენებდა.
-აუ,ელენე ძაან ხო არ დააგვიანდათ?! - ტელეფონში ჩავარდნილ ელენეს ფეხზე მიკრა ხელი,აშკარად ეტყობოდა როგორ ნერვიულობდა.
-რავი განო,წესით ამდენი დრო არ სჭირდება აქ მოსვლას .. არვიცი - ელენეც დაბნეული იყო.ბიჭებს საკმარისზე მეტად შეაგვიანდათ.ორი საათის მერეც რომ არ გამოჩდნენ,აი მანდ გადაეკეტათ ორივეს.ტელეფონები ლამის ააფეთქეს,იმდენი ზარები უშვეს,მაგრამ სულ ტყუილად.არც ერთი არ პასუხობდა.ნერვებმა უმტყუნათ,მთელს სახლში დადიოდნენ.
-ალო - აწრიალებულ ტელეფონს ანერვიულებული მივარდა - კი გაიანე ვარ .. დიახ,კი მაგრამ? რაააააააააააააააააა? - სასოწარკვეთილმა წამოიყვირა,ტელეფონი ხელიდან გაუვარდა და იქვე სავარძელში უღონოდ ჩაეშვა.ცრემლებმა თავისით იწყეს სვლა.ხელები უკანკალებდა,მთელი სხეულით ცახცახებდა.არაადამიანურ ტკივილს მოეცვა მთელი სხეული.ელენე გაურკვევლობაში მყოფი,დაბნეული უყურებდა წამებში შეცვლილ დაქალს და გაურკვევლობა კიდევ უფრო ჭამდა.
-განო - მის მუხელბთან ჩაიმუხლა,აკანკალებული ხელებზე მიეფერა - რა მოხდა? - გოგონამ ფრთხილად წამოწია დახრილი თავი,ჩაწითლებული თვალები რაღაც განსხვავებულ ხიბლს სძენდა - განო ..
-ელე .. ელენე .. ბიჭები .. დემეტრე .. და თომა .. ავარიაში მოხვდნენ .. ელე გესმის რა მოხდა?! - სახეზე აფარებული ხელები ჩამოსწია და უსასრულობაში ჩაკარგულ დაქალს აცრემლებული თვალებიტ დააკვირდა.
აბა ისე როგორ ..
ბედნიერების წამები რომ არ ჩაშხამდეს ადამიანს ..
ისე ხომ არ შეიძლება ..
აი ასე,ყველაფერი ხდება!