საღამო იყო სახლში რომ დავბრუნდი,ზურაც შინ დახვდა,ისე გამიხარდა ზედ შევახტი,იტალიაში იყო ამჯერად,როგორც ყოველთვის უარავი საჩუქარი ჩამომიტანა,ვგიჟდებოდი ამ კაცზე, 15 წელია დედაჩეის ქარია და ამ დროის მანძილზე მისი ერთი ცუდი სიტყვაც კი არ მახსოვს.
-ჩემი ტკბილი ანიუტა მოსულა-თავზე ხელი გადამისვა
-ზურა! როგორ მომენატრე-მოვეხვიე ისევ და სამზარეულოში გავედით გახარებულ მანანასთან.
-მეც ძალიან მომენატრეთ,ნუკა და რეზი სად არიან?-დედას გადახედა
-თამარამ წაიყვანა თავის დასთან,ამსაღამოს იქ დარჩებიან,დილით მოყვანს,შენ ხომ არაოდეს გვიმხელ წინასწარ როდის ჩამოხვალ
-თვითონაც არ ვიცოდი-თვალი ჩამიკრა ზურამ და გაუღიმა დედას
-კარგი ახლა,რას ქვია არ იცოდი? ამხელა გზაზე ჩაოდიხარ და წინასწარ არ იცი?
-კარგი რა მანანა,მაგას რა მნიშვნელობა აქვს ახლა? მთავარია აქ ვარ-ოგვეხვია ორივეს
საოცარ სითბოს ვრძნობდი მისგან,ის ყოველთვის ჩემს გვერდით იყო ლევანისგან განსხვავებით,სულ გვერდში მედგა,მახსოვს პირველ კლასში სკოლაშიც მან წამიყვანა,რამდენერმე მამაც კი დავუძახე. როგორც ყოველთვის ამჯერადაც სხვა საჩუქრებთან ერთად სუნამო ჩამომიტანა,თითქმის მოვლილი ქონდა მსოფლიო და ყველა ქვეყნიდან სუნამო ჩამოჰქონდა,ჩემები მეკაიფებოდნენ ერთი პარფიუმერული მაღაზია შენც გახსენი ამდენ სუნამოს ცხოვრების ბოლოდე ვერ დაცლიო. ვივახშმეთ,ცოტა ვილაპარაკეთ,შემდეგ კი ლაშამ დამირეკა და ჩემს ოთახში ავედი.
-გაგაღვიძე გოგო?
-არა,რა იყო?
-სახლში ხარ?
-ჰო
-აუ,მარიამმა და დიანამ დასცხეს დაკლეს ერთმანეთი,სლუკუნებს ანასთან წამიყვანეო
-ვაიმე მაგას მოვუკვდი მე! მომიყვანე ჩქარა!-ჩავყვირე ტელეფონში
-ჩემთან ვართ სახლში,მოხვალ?
-კი გამოვალ ახლავე,დამალაპარაკე აბა ერთი მარიამი-სწრაფად ამოვიცვი ფეხზე ჩანთას და გასაღებს დავწვდი
-მალე მოხვალ?-ზლუქუნებდა ჩემი საბრალო და
-კი მარიამ 15 წუთში მანდ ვიქნები,ნუ ტირი კარგი?
-მისმინე,შენ ვენდისი ხო უნდა გამოიარო?
-ჰო მერე?
-წამომიღე რა ორმაგი ბეკონატორი და ფრი,ამას არაფერი აქვს საჭმელი,როცა ვნერვიულობ უაზროდ რო მშივდება ხომ იცი
-კარგი წამოგიღებ და აღარ იტირო მოვდივარ
გამეცინა და სწრაფად ჩავირბინე კიბეები
-დედიკო,სად მიდიხარ ამ დროს?-კარებში დადგა მანანა
-ლაშასთან დე,იქ დავრჩები ამაღამ-კარებში გავძახე და სწრაფად ჩავჯექი მანქანაში,გზად ვენდისში შევიარე და 15 წუთში უკვე ლაშასთან ვიყავი
-კარგი რა მარიამ,რა მოხდა ასეთი?-კალთაში ჩავისვი ჩემი 12 წლის ბუნჩულა დაიკო
-დიანამ მომიშალა ნერვები,მსუქანი ხარ და მეტს ნუღა ჭამო,წარმოიდგინე და თან ამას მეუბნება ჩვენი მეზობლის ირაკლის წინაშე-ისევ აზლუქუნდა მარიამი,წარმოგიდგენია?-ისეთი სახე ჰქონდა მე და ლაშამ ერთმანეთს გადავხედეთ და ტუჩები დავიჭამეთ სიცილი რომ არ აგვტყდომოდა
-რა მსუქანი მარიამ,ხო არ ღადაობ?-თეფშიდან ბეკონატორი ააცალა ლაშამ და ღიმილით გამომხედა
-ახლა ამაზე აწიკვინდა,მოკლედ მთელი 1 საათი ვარწუნებდით 65 კილო ბავშვს იმაში რომ ტანწერწეტა იყო
-ანა,შენი ზედა მათხოვე
-მერე მე რა ჩავიცვა?
-ლაშა მოგცემს რამეს,მომე მიდი მალე
-არ ჩაგეტევა მარიამ-სინანულით გადახედა ლაშამ,,თვალები დავუბრიალე თუმცა გვიანი იყო
მოკლედ ძლივს დაიძინა ჩემი ზედა მანც ჩაიცვა მიუხედავად იმისა,რომ ზედ ასკდებოდა მაინც არ გაუხდია.
მე და ლაშა მისაღებში გამოვედით
-გიხდება ჩემი მაისური-გაეცინა და ნიკაპი მოისრისა
-ხვალ ამით წავიდე ხო უნივერისტეტში? -გამეცინა და მაისურზე დავიხედე
-მერე რა,რაც არ უნდა გეცვას მაინც გიხდება-ლიყაზე მიჩქმიტა,თვალი ჩამიკრა და დივანზე წამოგორდა
-მე სად დავწვე?
-ჩემს ბინას მხოლოდ 1 საძინებელი აქვს,იქაც მარიამი წევს მიდი მიუწექი გვერდით
-სად მივუწვე ბიჭო იმხელა ბავშვს?
-აუ ჩემი-ხარხარი აუტყდა კინაღამ დივნიდან გადმოვარდა
-გაჩუმდი ბიჭო,გაეღვიძება და დაიწყებს ისევ ბღავილს
-მიდი მიდი მიუწექი
-ჰო კარგი მივდივარ
-ცანცარა
ოთახში შევედი და რას ვხედავ ჩემს ძვირფას ფუმფულა დაიკოს უჭირავს ტელეფონი და ვიღაცას ელაპარაკება ვაიბერში თან იპრანჭება,აი თურმე რისთვის უნდოდა ჩემი ზედა.
-ანა,გადი რა ოთახიდან ხომ ხედავ ვლაპარაკობ-თავი დავქნიე და გაოვედი
-რაო ვერ იძინებ?
-ვერ ვიძინებ კი არა გაომაგდო გადი აქედან ხო ხედავ ვლაპარაკობო
-ვისელაპარაკება?
-არვიცი-მხრები ავიჩეჩე-სად დავწვე ახლა მე?
-რას მადგახარ გოგო თავზე,მოდი აგერ ჩავიწევი და დაწექი
ოდნავ გაიწია და გვერდით მივუწექი
-ნუ გადამგდებ ახლა,შენ რო იცი ისე არ გაწვე აქ,სივიწროვეა-ხელი მომხვია და მკლავებში მომაქცია
-ვეღარ ვსუნთქავ ბიჭო
-ნუ ხვანცალებ დ ამოისვენე თორე მოგწევს იატაკზე წოლა
-კარგი გამატარე წავალ სახლში-წამოდგომა დავაპირე რო მწვდა და ჩემს ზემოთ მოექცა
-რასაკეთებ?-სუნთქვა გამიხშირდა
-აბა სად იდიხარ ამ შუაღაე რას იფიქრებს დედაშენი,დაეტიე აქ-თვალები აემღვრა თუმცა მალევე დაწყნარდა-ლეიბს მოვიტან და იატაკზე დავწვები
-ჰო მიდი
არ ვიცი რა დამემართა,ერთიანად ამაკანკალა,სიამოვნების ჟრუანტელმა დაიარა მთელ სხეულზე,მსგავსი რა არასოდეს მიგრვრძნია,თავი გავაქნიე რეებს ვფიქრობ გონი სულ გავგიჟდი,ის ხომ ჩემი ძმაა! თვალები მაგრად დავხუჭე და საპირისპირო მხარეს გადავბრუნდი.მგონი სულ გავგიჟდი! რეებზე ვფიქრობ! თვალები მაგრად დავხუჭე და არც ცრემლებს დაუყოვნებია,ბოლოს აღარცკიმახსოვს როდის ვიტირე.
-ანა
-გაჩუმდი
-შემოხედე ერთი წუთით
-არ მინდა
-გოგო შემომხედე დ ანუ ტირიხარ,არაფერი მომხდარა ისეთი-სიცილით მითხრა
-ჯობს წავიდე-სწრაფად წამოვდექი და ჩემი ნივთების შეგროვება დავიწყე,ისიც წამოხტა იატაკიდან და წინ დამიდგა
-სულ გაგიჟდი ხო? ამ დროს გგონია გარეთ გაგიშვებ?-თვალებში ჩამაშტერდა
-აქ ვერ დავრჩები-ისევ ცრემლებით ამევსო თვალები
-რა გატირებს გოგო-გამიღიმა და გულში ჩამიკრა
ენით აღუწერელი გრძნობა იყო,ისევ დამაყარა სასიამოვნო ტაომ,გული გამალებით მიცემდა,როგორ მინდოდა სამუდამოდ ასე მომხვეოდა,როდის დამემართა ეს? თანაც ისე რომ ვერც კი მივხვდი,მისმა ერთმა შეხებამ გაააღვიძა ჩემში გრძნობა თუ რა მოხდა საერთოდ? რა სისულელეა რეებზე ვფიქრობ საერთოდ!ამას ხო არავინ შეეგუება აფსურდია! ამაზე ფიქრიც კი დანაშაულია,მამა არასოდეს მაპატიებს,არც გოგონები მაპატიებენ!
-რა დაგემართა ანა?-ამღვრეულ თვალებში ჩამხედა
-უნდა წავიდე ლაშა-თავი გვერდით გავატრიალე და ცრემლები შევიმშრალე
-არსადაც არ წახვალ გესმის? ასე უცებ რა მოხდა?
-არვიცი,უბრალოდ უნდა წავიდე
მთელ სხეული მეწვოდა,მაკანკალებდა მგონი მართლა გავგიჟდი.მისი სიახლოვე გონებას მიბინდავდა.
-რატო კანკალებ? ცუდად ხარ?
-ლაშა მომეშვი და გამიშვი სახლში გთხოვ
-კარგი დამშვიდდი და მითხარი რა დაგემართა ასე უცებ-სკაზე დამსვა და წყალი მომიტანა
-ჩემში რაღაც შეიცვალა და ეს რაღაც თუ გაგარძელდა თავს მოვკლავ-ვსრუტუნებდი
-დამშვიდდი და წყალი მოსვი,არ გძინებია სიზმარს რო დავაბრალოთ, რამე ხო არ მოგელანდა?
-აუ ლაშა რა დებილი ხარ! რა უნდა მომლანდებოდა?
-ჩემო ლამაზო-ხელი დამისვა სახეზე და ცრემლები მოწმინდა
-ნუ მეხები-ფეთიანივით წამოვხტი და გამოვეცალე
-ანა,უკვე მაგრად ატრაკებ, დროზე დაწექი და დაიძინე-მიბრძანა და სახე მოექუფრა
-არ მინდა-სრუტუნით გავეცი პასუხი-ცაიცვი მაისური,ტიტველი ნუ დადიხარ რა
-გშია ხო და მაგიტო იღრინები,მოკლედ რა რა მადიანი დები მყავს
-მე შენი და არ ვარ-დაუფიქრებად წამოვაყრანტალე
-რა თქვი?-გაოცებულმა და დაბნეულმა შემოხედა
-რაც გაიგე! მე არ ვარ შენი და ჩვენ უბრალოდ საერთო დები გყავს და მეტი არაფერი
-მგონი სულ აურიე ხო შენ?-დასერიოზულდა
-ხო ავურიე და საერთოდაც უნდა წავიდე
-რას აიჩემე გოგო?! იჯექი მანდ და ხმას ნუღარ იღებ!
სიგარეტს წაუკიდა და ნერვულად ისრესდა ნიკაპს
-რისიც მეშინოდა ზუსტად ის მოხდა-თავი ხელებში ჩარგო
-რას გულისხმობ?
-ანა მისმინე,მთელი ბავშვობა და მთელი ეს წლები ვცდილობდი ის ჩამეკლა რაც შენს მიმართ მქონდა,პირველი დანასხვისთანავე შემიყვარდი,ჰო შემიყვარდი ეს დედააფეთქებული! ეს არ იყო დაძმური გრძნობა,შენ არ ხარ ჩემი და თუმცა ეს წლები ვარწმუებდი საკუთარ თავს რომ შენ ჩემი და ხარ და ამის იქით აღარ უნდა მეფიქრა შენზე!
-ანუ?-აკანკალებულმა ლივს ამოვიღე ხმა
-შენ ჩემი და არ ხარ,თუმცა მთელი ეს წლები ვარწმუნებდი თავს რომ ეს ასეა და ამის იქით არაფერი იქნებოდა,რამე რომ მეთქვა დაგკარგავდი,ვერ გაგვიგებდნენ.
-არვიცი რა ვთქვა,თუმცა ახლა ისე ვიწვი შინაგად რომ არ მოგეხვიო ალბათ მოვკვდები
არ მიფიქრია არაფერზე ისე ავკარი შიშველ სხეულზე.ვგრძნობდი როგორ გაალებით ცემდა მისი გულიც,ეს უბრალოდ სასწაული შეგრძნება იყო,უკეთესი რომ არ არსებობს,იმხელა ბედნიერებას განვიცდიდი მინდოდა ეს წუთები საუკუნოდ გაგრძელებულიყო
-საოცარებაა უბრალოდ,ამას რა ქვია ლაშა?-ძლივს მოვცლდი ის ცხელ სხეულს და თვალებში ჩავხედე.


















_____________________________
ბოდიშით ბეჭდვითი შეცდომებისთვის გადაკითხვა ვერ მოვასწარიი,მაინტერესებს თქვენი აზრი,ზალიანაც ნუ გამაკრიტიკებთ :((( <3