დემეტრე წაიყვანეს მე კი შეშლილივით წამოვხტი და გიორგის გამოტაცე მანქანის გასაღები ხელიადნ მანქანაში ჩავჯექი და გაზს მივაჭირე ფეხი,არ მადარდებდა მძღოლების და გამვლელების გინება მთავარი იყო რომ მალე მივსულიყავი სავადმყოფოში და ამბავი გამეგო...თავში მიტრიალებდა ჩვენი პირველი კოცნა და ყველა ის კარგი ამბავი რაც მას უკვაშირდებოდა...როგორც კი მივედი სავადმყოფოსთან მანქანიდან გიჟივით გადმოვხტი და სავადმყოფოში შევვარდი პირველივე ექიმს მივვარდი
-სად არის დემეტრე დადაშქელიანი ის ახლა შემოიყვანესს-მთელი ძალით ვუჭერდი ხელზე ხელს
-დამშვდდით ქალბატონო
-დავმშვიდდეე?? როგორ დავმშვიდდრე დოცა ისიც კი არ ვიცი ჩემი ქმარი ცოცხალია თუ არაა-ამდროს ჩემებიც შემოვიდნენ სავადმყოფოში
-მარიამ დაწყნარდი და ისე გაანალიზე სიტუაცია ახხლა მხნედ უნდა იყო...დემეტრესთვის უნდა იბრძოლო (გიორგი)
-როგორ დავმშვიდდე...როგორრ...ის ხომ ძალიან მიყვარს...ვერ გადავიტან ამას-ვტიროდი და თან ვჩურჩულებდ უკვე არაფრის უნარი აღარ მქონდა...ვიჯექი ასე გიოზე მიხუტებული სხვას არვის ვეკარებოდი,ამ დროს ექიმი გამოვიდა საოპერაციოდან და ყველა გარს შემოეხვია
-დემტრე დადაშქელიანთან თქვენ ხართ?
-დიახ მე მისი ცოლი ვარ რა ხდება ექიმო როგორ არის?
-პაციენტს ცეცხლსასროლი იარაღით ქონდა ჭრილობა მიყენებული თან ბევრი სისხლი დაკარგა და ახლა კოატოზურ მდგომარეობაშია...ყველაფერი მასზე არის დამოკიდებული
-არაა...არა...ის გადარჩბა...და ამსაც დააღწევს თავს ის ძლიერია...ძლიერია ჩემი დემეტრე არ დამტოვებს-ვიდექი გიორგიზე მიხუტებული და შეშლილივით ვჩურჩულებდი ბოლოს კი ყვირილი დავიწყე ისტერიკული კივილი,ბოლოს მხოლოდ ჩხვეტა მახსოვს და ყველაფერი გაუფერულდა ირგვლივ,როდესაც გავიღვიძე პალატაში ვიყავი ჩემს გვერძე კი გიო იწო სკამზე ჩამომჯდარი და ეძინამსაქორწილო კაბაც უკვე გაეხადათ ჩემთვს,ამდროს გიოსაც გაეღვიძა
-გიო რახდება?რამდენი ხანი მეძინა?დემეტრე როგორ არის მითხარი რომ გამოფხლიზლდა უკვე
-დაწყნარდი მარიამ ორი დღე გეძინა ძლიერ დამამშვიდებლებზე იყავი შოკური მდგომარეობა გქონდა...დემეტრეს რაც შეეხება ის...ისევ ისეა
-წამიყვანე მასთან გთხოვ...წამიყვანე-ისევ მლაშე სითხემ დამისველა სახე და გული შემეკუმშა
-წამოდი ოღონდ შიგნით ვერ შეგიშვებენ
-არაუშავს მთავარია ვნახოო...გთხოვ
-კარგი წამოდი

გიომ მიმიყვანა მის პალატასთან დიდი გამჭირვალე მინის კედელი იყო და იქ მიმიყვანა...ჩემი დემეტრე ისეთი უფერული იყო...უსიცოცხლო ტუჩები და დაფარული თვალები რომელიც არ კაშკაშებდა და მე არ მიყურებდა...უამრავი მილი იყო მასზე შეერთებული...აპარატის წრიპინი მაყრუებდა...საშინელება იყო ასეთი დემეტრეს ნახვა...ვინმეს რომ ენახა ვერც კი იფიქრებდა თუ ის ოდესმე იღიმოდა და სინათლეს ასხივებდა ის უსულოდ იწვა...ჩემი დემეტრე ჩემი ერთადერთი სიყვარული.ერთი კვირა გავიდა მისი პალატის წინ ვიყავი ფეხი არ მომიცვლია,წყალის გარდა არფერს ვსვამდი და ვჭამდი...ცოცხლამკვდარი ვიყავი
-მარიამ დედი არ შეიძლება ასე შენს თავზეც იფიქრე,წარმოიდგინე დემეტრე რას იტყოდა ასე რომ დაგინახავდა...
-დედა შემეშვით არ მინდა არაფერი...შემეშვით
-შენ ძლიერად უნდა იყოო დემეტრემ ეს უნდა იგრძნოს გაიგეე მარიამმმმ!შენ თუ ცოცხალ მკვდარი იქნები ისიც არ იბრძოლებს მაშინ სიცოცხლისთვის ახლა ადგები და სახლში წახვალ გიო წაგიყვანს მე და თამუნა კი აქ დავრჩებით გაიგე მარიამმ??
-კარგი
-დიო წაიყვანე სახლსი თუ საჭმელზე უარს იტყვის ძალით აჭამე და აუცილებლად გამოიძინოს ის ახლა ძლიერი უნდა იყოს...დემეტრეს სჭირდება

გიო მიმიყვანა სახლში დამსვა და თავისი ხელით მაჭამა ისე როგორც ორი წლის ბავშვს,შემდეს ჩემს ოთახში ამიყვანა და თანსაცმელებიანად დამაყენა ცხელი წყლის ქვეშ
-ჩემო პატარა ძალა მოიკრიბე გთხოვ,შენს თავზე და ჩვენზე თუ არ ფიქრობ დემეტრეზე იფიქრე...წარმოგიდგენია როგორ ეტკინებოდა ასეთს რომ დაგინახვდა??
-გიო მეც მტკივა...სული მტკივა აღარ შემიძლია მენატრება ძალიან-ვიდექი წყლის ქვეშ და ვტიროდი
-ვიცი ჩემო პატარა ახლა მე გავალ მოწესრიგდი და ისევ შემოვალ
-კარგი-გიო გავიდა ვიბანავე შემდეგ კი გამოვედი ჩავიცვი და სველი თმებით დავწექი...გაშრობის თავიც არ მქონდა...დემეტრეს მაისური ავიღე ღრმად შევისუნტქე მისი სურნელი და ისე დავიძინე.დილით რომ გავიღვიძე გიო იჯდა ჩემს თავთან და მეფერებოდა
-გიო წავიდეთ რა სავადმყოფოში...გთხოვ
-კარგი წავიდეთ,ჩაიცვი და მანქანასთან დაგელოდები

სავადმყოფოში მივედით მაკა და თამუნა გახარებულები დაგვხვდნენ
-დეე დემეტრე უკეთ არის ექიმმა თქვა ერთ კვირაში გამოვა ალბათ მდგომარეობიდანოო
-ვაიმეე რამაგარიააა შეიძლება შევიდეე?
-არა დე Xვალ შეგიშვებენნ
-კაი დე პლატასთან ვიქნები მეე

-დემე იცი ყველაზე მაგარი და ძლიაერი ადამიანი ხარ შენ...ძალიან მიყვარხარ...სულსაც კი მირჩევნიხარ...შენ რომ რამე დაგმართნოდა მოვკვდებოდი ალბათ..აღარ შემიძლია შენი უსიცოცხლო სხეულის ყურება...მიყვარხარ და იცოდე რომ აქ გელოდები...ჩემთვის იბრძოლე...გთხოვ

--------------------------------------
გამარჯობა ბავშვებოო <3 ვიცი თავი ძალიან პატარაა და ბევრი შეცდომებით მაგრამ რაც მთAვარია ტქვენი თხოვნით დეეტრე არ მოვკალი <3 იმედია მოგეწონებათ <3 ველი კომენტარებს <3