საათს როდესაც შეხედა ღამის 1 საათი ხდებოდა,დედა და მამა უკვე სახლში იყვნენ, დზილის შებრუნება ცადა მაგრამ რატომღაც ვერ დაიძინა ისევ თავის კომპიუტერს მიუჯდა და ისევ და ისევ ფეისბუქშიც შეიხედა. სამი შეტყობინება ქონდა, 2 ნიასგან ხოლო 1 კი ალექსანდრეს.თვითონაც ვერ მიხვდა რატომ მაგრამ პირველი ალექსანდრეს ესემესი გასნა. -მარიამ კარგი რა ნუ მებუტები ბოლოს და ბოლოს თანაკურსელები ვართ,კარგი მოგცემ ჩემი სიმპათიურობით დაკბობის უფლებას და რამდენიც გინდ აიმდენი მიყურე უბრალოდ არ გამებუტო  მარიამს ამაზე უფრო მოეშალა ნერვები და ლეპტოპი მოისროლა უეცრად,მხოლოდ რამოდენიმე ხნის შემდე გაანალიზა რომ ლეპტოპი გატყდა. * * * მოკლედ იმ ღამით მოახერხა და დაიძინა ამჯერად მისი კოშმარი „ალექსანდრე“ არ დასიზმრებია. დილით უნივერსიტეტში ლექციები გვიან ეწყებოდა ამიტომაც გადაწყვიტა წასულიყო და ახალი ლეპტოპი შეეძინა.მაღაზიაში შევიდა ლეპტოპებს არჩევდა და მობრუნებისას მისთვის უკვე ნაცნობ სხეულს შეეჯახა, გაკვირვებული უყურებდა და ნერვები ეშლებოდა სულ როგორ ეს უნდა შემხვდესო. -მარიამ სულ როგორ უნდ ამეჯახებოდე?(ალექსანდრე) მარიამი გაღიზიანებული იდგა და გონს ისევ ალექსანდრეს მამაკაცურმა ხმამ მოიყვანა. -ბოდიშს მოიხდი თუ კიდევ ჩემი ყურებით დატკბები?(ალექსანდრე) მის ნათქვამზე მასაც გაეცინა,მარიამი კი მისმა სიცილმა რომელიც პირველად დაინახა უფრო დააბნია, მაგრამ ამჯერად გონს მოეგო. -ჯერ ერთი შენ შემეჯახე დ ამერე მეორე შენზე სიმპათიურებიც არიან ღმერთს მადლობა კაცობრიობა არ განადგურებულა, დედამიწაზე მხოლოდ შენ რომ დარჩე და არავინ სხვა თავს მოვიკლავ და არც კი შემოგხედავ.(მარიამი) ალექსანდრე უფრო და უფრო ხალისდებოდდა როცა მარიამს ნერვები ეშლებოდა მის საქციელებზე და გადაწყვიტა უფრო გაეღიზიანებინა. -კარგი ნახვამდის ჩემი სიმპატიით აღფრთოვანებულო მარიამ უნივერსიტეტში შევხდებით და ხო ისე მაისური გამობრუნებული გაცვია.სიცილით მიაძახა უკვე კარებში გასულმა (ალექსანდრე) უცებ დაიხედა მარიამმა რომ რას ხედავს მაისური მართლაც გამობრუნებული აცვია და სირცხვილისგან ლოყები აუწითლდა. საბოლოოდ ლეპტოპი შეიძინა ჯერ სახლში გაიარა მაისური გამოიცვალა და წავიდა უნივერსიტეტში.კლაში შესულს ყველა იქ დახვდა,ანასტასია ალექსანდრეს წინ მერხზე შემომჯდარიყო და რაღაცაზე საუბრობდნენ.მარიამს ყურადღება არც მიუქცევია ისე მივიდა და ნიასთან ჩამოჯდა.ლექციებმა კარგად ჩაიარეს უკვე სახლში წასვლა პირებდნენ რომ უკნიდან ვიღაცის ცხელი სუნთქვა იგრძნო მიბრუნება ვერ მოასწრო რომ ყურთან ნაცნობი ხმის ჩურჩული გაიგონა. -მაისურის გამოცვლა არიყო საჭირო გამობრუნებაც შეიძლებოდა (ალექსანდრე) მარიამს ეს ადამიანი უკვე საშინლად აღიზიანებდა მაგრამ დიდი დრო არიყო დარჩენილი ერთ კვირიან სააღდგომო არდადეგებამდე. სახლში მისულს დედა და მამა შინ დახვდა ოთახში შევიდა წყალი გადაივლო გამოიცვალა და ოჯახის წევრებს შეურეთდა რომლებიც რაღაცაზე კამათობდნენ. -აბა რახდება დედიკო და მამიკო რაზე კამათობთ?(მარიამი) -მარიამ სიხარულო მამაშენი და მე ვერ მოვწყვებით სააღდგომოდ ვთხოვე ბათუმშ წავიდეთ ნათეასავებს ვესტუმროთ მეთქი მაგრამ მას საფრანგეთშ უწევს წასვლა და ამიტომ ვერ მოდის.(ნინა,მარიამის დედა) -დედა იქნებ შენც გაჰყვე მამას საფრანგეთში ის თავის საქმეებს მოაგვარებს და თან შენც დაისვენებ(მარიამი) -კარგი აზრია ნინა დავისვენებთ დავათვალიერებთ და ჩემს საქმეებსაც მოვაგვარებ,ჩვენი მარიამიც წამოვა ( ირაკლი,მარიამის მამა) -მამა ძალიან გთხოვ მე მეზარება შორ გზაზე მგზავრობა ამიტომ მე და ნია წავალთ კახეთში ჩვენს სახლში ხომ შეიძლებაა? (მარიამმა მამას შრეკის კატის თვალებით შეხედა ) -კი ჩემო მარიამ მაგრამ მარტო არგეშნიათ?(ირაკლი) -კარგი რა მამიკონა ისევ პატარა ხოარავარ შენი პატარა მარიამი გაიზარდა (მარიამი) -კარგი მაშინ მე და დედა წავალთ დამპირდი რომ ჭკვიანად იქნები (ირაკლი) -აუცილებლად მამიკოო,ძალიან მიყვარხართ ორივე (მარიამი გახარებული მივარდა მშბლებს და ეხვეოდა ) -კარგი გეყოფა მარიამ ეხლა წავიდეთ მაშინ და კახეთში წასაღები პროდუქტები შევიძინოთ(ნინა) -კარგი დედა მოვემზადები და წავიდეთ თან რაგაც ტანსაცმელებსაც შევიძენ (მარიამი) მარიამი ოთახშ გახარებული შევიდა მოემზდა და დედასთან ერთად წავიდა საყიდლებზე,გზაშ ძალიან ბევრი ილაპარაკეს სიარულისგან დაიღალნენ პროდუქტები მძღოლს გაატანეს და მათ იქვე კაფეში ჩამოსხდნენ. -ორი ყავა და ნამცხვარი (ნინა) ქალბატონმა ნინამ დრო იხელთა და გადაწყვიტა მარიამთან ელაპარაკა პირადულ თემებზე რაზეც სალაპარაკოდ თავს იკავებს მაგრამ ფიქრობს რომ უკვე დროა დაელაპარაკოს რადგან მარიამი 21 წლის იყო. -მარიამ ჩემო გოგონა აბა მომიყევი რა ხდება უნივერსიტეტში?(ნინა) მარიამს დედასთან საუბარი ძალიან უყვარს ის მისი არამარტო დედაა არამედ მეგობრიც . -არაფერი დეეე ახალი თანაკურსელები გვყავს ცოტა თავში ავარდნილები არიან მაგრამ არაუშავს შევეჩვევით.(მარიამი) -რაქვია შენს თანაკურსელებს?(ქალბატონი ნინა დაინტერესდა რადგან აინტერესებდა ბიჭები იყვნენ თუ გოგონები ) - ნიკოლოზი, გიორგი და ალექსანდრე (მარიამმა ჩამოარაკრაკა სახელები მაგრამ ალექსანდრეს სახელის ხსენებაზე სახზე ღიმილი გაუქრა ) ქალბატონმა ნინამ ეს შეამჩნია და უცებ ჩაეკითხა. -რაიყო მარიამ რამე ხოარ მოხდა? სახე რატო გეცვალა? რომელიმემ ხოარ გაწყენინა? ( ნინამ კითხვები მიაყარა სახეწაშლილ მარიამს) -არაფერია დედა უბრალოდ ეს ალექსანდრე სულ ნერვებს მიშლის და ჩემს გაღიზიანებას ცდილობს არადა როგორი სიმპათიურია იციი?(ბოლო ბრაზა დაუფიქრებლად თქვა დ აუცებ დაიმორცვა ) -მარიამ მოგწონს ალექსანდრე? ან იქნებ მას მოსწონხარ? საერთოდ ნერვებს ვინც გიშლის იმას ყველაზე მეტად უყვარხარო ასე ამბობენ (ნინა) -არა დედა რა მომწონს, არამგონია მასაც მოვწონდე, ის ხომ ეხლახანს გადმოვიდა ჩვენთან(მარიამი) -კარგი მაგრამ დამპირდი თუ რამე ახალი გამოჩნდება აუცილებლად მითხარი მე შენს გვერდით ვიქნები ჩემო ლამაზო,ალბათ ხვდები ხო რასაც ვგულისხმობ ? (ნინა) -აუცილებლად ჩემო დედიკო აუცილებლად(მარიამი) სახლში დაღლილები დაბრუნდნენ მარიამმა ცხელი აბაზანა მიიღო რამაც დაღლილობა გაუქრო და მოდუნებული ლოგინზე დაეშვა და ისე ტკბილად ჩაეძინა . ოხ ეს სიზმრები და მისი კოშმარი ალექსანდრე ,უცებ გაგიჟებულს გამოეღვიძა,უკვირდა რატო ეიზმრებოდა ეს ბიჭი სულ, რით იზიდავდა ასე რო სიზმრებშიც არ ასვენებდა. უკვე დილის რვა საათი იყო დაძინებას აზრი აღარ ქონდა ან კიდე როგორ დაიძინებდა დღეს ხომ ბოლო დღე იყო უნივერსიტეტშ ერთ კვირიან არდადეგებამდე.უცებ წამოჭრა საწოლიდან მოემზადა ჩვეულებრივ თავის უბრალო და ბუნებრივ სტილში გამოეწყო, ჯინსის შარვალი ფეხზე როგორც ყოველთვის ტრადიზიული კედები და ტეტრი მაისური,მარიამი არასდროს უნახავთ კაბაშ და მაღალ ქუსლიანებე არც სახეზე მაკიაჟით მას ბუნებრივობა უფორ მოსწონდა. უნივერსიტეტში მისული პირდაპირ ნიასკენ გაიქცა რადგან ეთქვა რომ კაეთში მიდიოდნე მარტო დასასვენებლად ნიას ძალიან გაუხარდა რადგან სახლში არ მოიწყენდა და დათანხმდა ,მაგრამ მხოლოდ იმ პირობით რომ სახიდლებზე გაყვებოდა ნიას . მარიამს ძალიან გაუკვირდა ალექსანდრეს არყოფნა რაღაც მხრივ გაუხარდა მაგრამ თან გულში სევდა მოსდგომოდა . ლექციები როგორც კი დამთავრდა მარიამი და ნია საყიდლებზა წავიდნენ. საყიდლებზე სიარულისას ნიას გაახსენდა და მარიამს უთხრა რომ სელფის ჯოხი შეეძინათ რადგან ბევრი სურათი აგდაღოთ იქვე ტექნიკების მაღაზიაში სევიდნენ და მარიამმა შესვლისთანავე დაინახა ნაცნობი სილუეტი რომელიც ვიღაც მასზე უფროს მამაკაცს ელაპარაკებოდა. ალექსანდრეს მარიამი არც კი შეუმჩნევია მარიამსაც ყურადღება აღარ მიუქცევია უბრალოდ რამოდენიმეჯერ თვალი თუ გეპრებოდა, და აი თვალიც გაეპარა მაგრამ ვეღარ დაინახა გაკვირვებული ეძებდა და უკან მიბრუნებისას მამაკაცს დაეჯახა და ძირშიც კი დაეცა . მარიამი იატაკიდან დგებოდა ტან შარვალს იწმენდდა და თან ბოდიშს იხდიდა როგორც კი გაწორდა და შეხედა სულ გაქვავდა ის ისეთი მამაკაცური იყო და თანაც ეს შავი მოტკეცილი მაისური მის ნავარჯიშებ სხეულს უფრო სექსუალურს ხდიდა. -სულ შენ როგორუნდა მეჯაებოდე ქალბატონო მარიამ?(ალექსანდრე) როცა დაბნეულ მარიამს შეხედა ტუჩის კუთხხეში ჩაეღიმა -სულ შენ როგორ უნდა მხვდებოდე აქ? სხვა მაღაზია არაა?(მარიამი) -უკაცრავად მაგრამ ჩემ მაღაზიაში მიკრძალავთ ყოფნას? ეს რა საქციელია?(ალექსანდრე სიცილით ეუბნებოდა მარიამს) მარიამს ლოყები აუწითლდა სირცხვილისგან. -ხომ მშვიდობაა ალექსანდრე?(საუბარში ის ხნიერი მამაკაცი ჩაერთო რომელიც ცოტა ხნის წინ ალექსანდრეს ესაუბრებოდა ) -კი მამა ყველაფერი რიგზეა ეს ჩემი თანაკურსელია მარიამი(ალექსანდრე) ალექსანდრემ მარიამს ხელი მოხვია გულზე მიიხუტა და მამაის შეხედა რომელიც გაკვირვებული უყურებდა -ხო ვუხდებით მამა ერთმანეთს? (სიცილით უთხრა ალექსანდრემ ბატონ ლევანს) ბატონი ლევანი ალექსანდრეს მამა იყო, ეს მაღაზიაც მისი იყო ნუ ალექსანდრე იყო მისი პატრონი მაგრამ ვიდრე ის დაამთავრებდა სწავლას ბიზნესს ბატონი ლევანი უძღვებოდა ამის გარდა მათ სხვა ბიზნესებიც ქონდათ მოკლედ როგროც მარიამის მამა ისიც ასევე ბიზმესმენი იყო. მარიამი გაურკვევლობაში იყო და ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა მის თავს გაკვირვებული შხედა ჯერ ალექსანდრეს და როცა ბატონი ლევანის მზერა დაინახა დარცხვენილი თავი დაბლა დახარა. -კარგი ალექსანდრე მოიქეცი ისე როგორც მამაკაცს შეეფერება ნუ დაამორცვე გოგო(ლევანი) მარიამი ისევ დამორცხვებული იდგა და ლევანის მკლავებიდან თავს ვერ ითავისუფლებდა. -გამარჯობა შვილო მე ლევანი ვარ ალექსანდრეს მამა ნუ გრცხვენია რავუშველო ამ ხეპრეს სულ ესე იქცევა (ლევანმა მარიამს ხელი გაუწოდა დ ათბილად გაუღიმა) -გამარჯობა ბატონო ლევან მე მარიამი ვარ, ალექსანდრეს თან....(სიტყვა არ ქონდა დასრულებული რომ უცებ ალექსანდრემ ხელი მოუჭირა და მამამის მარიამის მაგივრად უპასუხა ჩემი შეყვარებული ) მარიამმა გაკვირვებული შეხედა ალექსანდრეს და ნერვები ეშლებოდა მის ასეთ თავხედობაზე ამხელა კაცს რომ ატუებდა მაგრამ რატომღაც შეწინააღმდეგებას ვერ ახერხებდა და არც აპირებდა უბრალოდ საკუთარ სისუსტეზე ნერვები ეშლებოდა რასაც ღიმილით ფარავდა. -კარგი ბავშვებო მე დაგტოვებთ საქმიანი შეხვედრა მაქვს (ლევანი) ბატონმა ლევანმა დაემშვიდობა მარიამს და ლექსანდრეს და იქაურობა დატოვა, მარიამი გაბრაზებული მიუბრუნდა ალექსანდრეს და ჩხუბი დაუწყო. -ეს რა თავხედობა იყო?(მარიამი) -კარგი რა ვითომ არ ეგსიამოვნა ჩემ მკლავებში ყოფნა (ალექსანდრე) -სულაც არა და მეორედ ეგრე არ გაბედო და არ მოიქცე (მარიამი) მარიამი გაბრაზდა და წავიდა გამწარებული ტელეფონი აიღო და ნიას ურეკავდა. -ნიაკო სად ხარ? სად დამეკარგე?(მარიამი) -აქავარ მარიამ (ნია მივიდა მარიამთან და თბილად გაუღიმა) -სადიყავი კიმაგრამ? (მარიამი) -არსად აქვე ვიავი ჯოხს ვეძებდი აი ნახე შევიძინე მე მეგონა რამეს ათვალიერებდი და ამიტომ წავედი და ჯოხს ვეძებდი (ნია) -კარგი ხო კარგი, წავედით ეხლა რომ მოვემზადოთ და ხვალ პირველისკენ წავალთ ალბათ. -კარგი მარიამ , ხვალ პირველის ნახევარზე შენთან ვიქნები. უი სულ დამავიწყდა ჩემი ნათესავი ზუკა ხოიცი ის იქნება კახეთში და მითხრა გნახავთო თან მისი ძმაკაცებიც იქნებიან რაიცი გოგო ეგებ ბედი გაგვეხსნას (სიცილით უთხრა ნიამ) გოგონები სიცილით ჩაჯდნენ ტაქსში და სახლისკენ წავიდნენ ძალიან უხაროდათ რადგან ხვალიდან იწყებოდა გართობა და დროს ტარება...

ესეც მეორე თავი აბა ველოდები შეფასებებს :)