როგორც ყოველთვის წარსულის აჩედილი კვლავ მოიპარება და ადამიანის მაკნიერ გრძნობებს მოსვენებას არ აძლევს ერთი წუთითაც არ განებებს თავს გძიძგნის როგორც დრო ძიძგნის კუბოში ჩასვენრბულ ყველასათვინ ნაცნობ მაგრამ უკვე აჩრდილად გც ეულ სხეულ. არ ინდობს გულს, კლავს სულს . სიკვდილი ასამარებს ყველაფერს სიყვარულსაც კი მაგრამ რჩება მხოლოდ მოგონება და ხსოვნა რომელიც მანამდე არსებობს სანამ არსებობს ადამიანი რომელიც გულში ,ღრმა კუნჭულსი ინახავს მას .
●●●●●
-ლიკა არ მომწონს ეგ შენი გაბრიელი უკვე მერამდენედ გეუბნები ვფიქრობ რომ არ შეგეფერება და საერთოდ შარში გაგახვევს-შავთმიანი გოგონა თავის დას რჩევებს აძლევს
- კარგი რა მარიამ შენ სულ მაგას ამბოობ მაგრამ გაბრიელი მიყვარს და მორჩა აღარმინდა ამაზე საუბარი წადი და დაიძინე ხვალ გამოსაშვები საღამო გაქვს და გამოძინება გჭირდება ხომ იცი არა ჩემი და ყველაზე ლამაზი უნდა იყოს გაბრიელიც ისე უნდა გამოშტერდეს რომ მე არც გავახსენდე-ჩაიცინა ლიკამ და დიდი შავი თვალები რომელიც სიციცხლით იყო სავსე მარის მიაპყრო
- ლიკა არ მომწონს რომ იმ იდიოტს ხვდები არ მომწონს შავი გაგების ადამიანები და მითუმეტეს ქუჩის ბიჭები -მარიამი კვლავ წუწუნებდა
-ცნობისთვის მას უნივერსიტეტი აქვს დამთავრებული და შენ ჯერ სკოლაც კი არ დაგიმთავრებია ამიტომ ვერ ხვდები რა არის სიყვარული შეგიყვარდება და მიხვდები-ლიკა კვლავ იცინოდა და თავის ერთადერთ საყვარელ დას ლოყაზე ხელს უთათუნებდა
-მითუმეთეს არ მომწონს უნივერსიტეტ დამთავრებული მაგარი ბიჭები ხვდები რასაც გეუბნები დაშორდი მაგ იდიოტს სანამ დრო გაქვს თუ უკვე გითხრა რომ თუ დაშორდები მომკლავს ან შენ მოგკლავს-მარიამმა ბავშურად გაშალა ხელები და საწოლიდან წამოდგა შემდეგ რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა და განაგრძო-წარმოიდგინე შავი უკუნეთ ღამე შენ მიდიხარ მასთან შესახვედრად მიტოვებულ ქარხანაში ისკი გელოდება, შენ ერთადერთს და განუმეორებელს . წითელი კაბა გაცვია აი ის დაბადებისდღეზე რომ გაჩუქე გრძელი და ისე ელვარებს სიბნელეში როგორც წითელი მთვარე ,მას კი აცვია როგორც ყოველთვის კლასიკურად მის უკან კი თბილისისი შესანიშნავი ხედი იშლება ,ის მოგიახლოვდება ხარბად შისუნთქავს შენს სურნელს და ბოლოჯერ გეოამბორება შემდეგ ეუბნები რომ შორდები ისკი უცბად იღებს იარაღს და .....-მარიამს თხრობა ლიკამ გააწყვეტინა
- შწყვიტე რა სისულელეებს როშავ ის ამას არასდროს იზამის-ლიკას სახეზე შეშფოთება და შიში დაეტყო მაგრამ ეს არ იყო გაბრიელისადმი შიში ეს იყო შიში რომელიც გამოჭწვეული იყო გაბრიელის წარმოშობიდან ოჯახიდან და საერთოდ მისი გარემოცვიდან
- აი ხედაც შენც მეთანხმები ნუ ამას არ არმბობ მაგრამ შენი სახე ამს აშკარად ცხადყობს-მარიამამ ჩაიცინა და კვლავ მარის დაემანჭა რომელიც სულ სხვა რამეზე ფიქრობდა ვიდრე იმაზე თუ როგორ იჯღანებოდ ამარიამი მას ბოლოს როგორც იქნა გამოერკვია
-მარიამ გეყოფა მაიმუნობა უკვე 17 ხარ და მალე 18 გახდები .დაიძინე ხვალ დილით ადრე უნდა ადგე ბევრი საქმე გაქვს.-ლიკამ მხოლოდ ეს უთხრა ტავის და და მისინ ოთახიდან გავიდა ,მაგრამ იმ მომენტში არცერთ მათგანს არ წარომედგინა რომ ერთმანეთ ვერარასდროს შეხვდებოდნენ რას წარმოიდგენდნენ თუ მათ შორის სიკვდილი ჩადგებოდა.
დილის ოთხი საათი იქნებოდა ლიკას გაბრიელის ესემესი რომ მოუვიდა . წერდა რომ შეხვედროდა დაუყონლებლივ მათ შეხვედრის ადგილას მთაწნინდაზე . ლიკამაც არ დააყოვნა გეგმავდა რომ მარიამის გაღვიძების დრომდე სახლში დაბრუნდებოდა მგრამ ვაი რომ ვერ შეძლებდა.
15 წუთში ლიკა უკვე თავისი მანქანით მთაწმინდაზე ერთერთ განმარტოებულ შიძლება ითქვას მიტოვებულ ადგილას იდგა და მისი სიყვარულის ობიექტის გამოჩენას ელოდებოდა როცა საზარელი ყრუ ხმა გაისმა რომელსაც გამოცემდა მანქანა .ის ლიკასკენ მოიწევდა და შუქს გოგონას ანათება .მალე მანქანიდან ორი კაცი გადმოვიდა
-უკაცრავად -მორჩილად მიმართა კაცმა გოგონას-თქვენ ლიკა აბაშიძე ბრძანდებით
ლიკამ თავი დაუქნია ხმა არ ამოუძია ახლა მის სხეილში მოძალებული ადრენალინი გამოიყოფებოდა რომელიც უბიძგებდა გაქცეულიყო მაგრამ სახელი გაბრიელი და ის ფაქტი რომ ის აქ უნდა მოსულიყო ლიკას აბრკოლებდა
-იცით ჩვენ ბატონმა გაბრიელმა გამოგვაგზავდა და თქვენი მასთამ მიყვანა დაგვავალა გთხოვთ წამოგვყვეთ-თქვა მეორე კაცმა
- თქვენი არ მჯერე ეს ადგილი მარტო მე და გაბრიელმა ვიცოდით და ის მხოლოდ თავად მოვიდოდა რაც არ უნდა მომხდარიყო .ვინ ხართ და ჩემგან რა გინდათ?-იყვირა ლიკა მასში ამდენი გამბედაობა გასაკვირი იყო და ეს თვითონაც შენიშნა
- გვეყო ვანო ვერ ხედავ გაგვიძალიანდა ხომ გეუბნებოდი მაშინვე უნდა მოგვეკიდა ხელი და მანქანაში ჩაგვეტენა-მხოლოდ ახლა შამჩნია ლიკამ მესამე ადამიანი რომელიც ამ ორისგან განსხვავებით უფრო ახლაგაზრადა იყო .ბიჭი მაშინვე ლიკასკენ დაიძრა გოგო გაბრძოლებაც კი ვერ მოასწრო ისე ააფარეს რაღაც ნაჭერი სახეზე და იმ წუთიდან ლიკა საშინელ მორევში ცაეშვა საიდანაც გასასვლელი არ არსებობდა.
●●●●●
დილით მარიამმა დროზე ადე გაახილა თვალები და დის ძებნა დაიწყო რომელიც მისთვის ყველაფერი იყო დედაც მამაც და დაც .მაშობლების სიკვდილის შემდეგ ისინი მარტო ცხოვრობდნენ 3 წელი ერთმანეთი ვერ ნახეს რადგან ორივე არასრულწლოვანი იყო ბავშვთა სახლში გაგზავნეს მაგრამ ერთ დღეს მარიას ლიკა გამოეცხადა ,პატარე მარიამს ეგონა დამ დამივიწყა და ეგარისო მაგრამ ასე არ ყოფილა ლიკა ძალიან წარმატებული ექიმი გამხდარა და დიდიხანი შეულევია დაკარგული დიდი ძებნას იმ დღის მერე ერთმანეთს სისხლით შეჰფიცეს რომ ერთმანეთს სიკვდილიც კი ვერ დააშორებდათ და ეს რაღაც მხრივ შეასრულეს კიდეც მაგრამ სიკვდილი დაუნდობელია და თუ ,მას ცხოვრებამაც აუბა მხარი მაშინ ის ადამიანი რომელიც მიტოვებულია დაიჩაგრება. გოგონამ გაიღვიძა და თვალებით დიდ ძებნა დაიწყო მაგრამ იგი ვერსად დაინახა გადაწყვითა სამასახურში წავიდაო და ამიტომ აღარ შეუწუხებია უაზრო ზარებით მხოლოდ და მხოლოდ გამოსაშვებ საღამოზე ფიქრობდა რომელიც სულ მალე დადგებოდა . მთელი დღე ემზადებოდა მაგრამ ეს სამზადისი არ ყოფილა უშფოთველი თითქოს რაღაც აკლდა რაღაც რაც მის მეორე ნახევარს შეადგენდა .ლიკას რამოდენიმეჯერ დაურეკა მაგრამ არ უპასუხა თავს იმით იმშვიდებდა რომ არ შეიძლებოდა მის დას რა მე ცუდი შემთხვეოდა რადგან მას მისთვის უნდა ეცოცხლა .დიდი ხანი ფიქრობდა დაერეკა თუ არა გაბრიელისთვის ბოლოს გადაწყვიტა რაც არ უნდა მომხდარიყო ეს მის დაე ეხებოდა და არ ქონდა უფლება რომ მის ასეთ უეცარ გაუჩინარებას ისე მოპყრობოდა ,მართალია გაბრიელს ვერითანდა მაგრამ რაღაც მხრივ იზიდავდა კიდეც ეს ბიჭი მარიამ ბოლოს და ბოლოს დაურეკა
-გაბრიელ მე ვარ მარიამი ჩემი და შენთან ხომ არ არის ვურეკავ მაგრამ არ მაგონებს
-არა ჩემტან არ არის სასმსახურში დაურეკე -ბიჭის ხავერდოვან ხმაში შეშფოთებამ გაიჟღერე
-არა არ დამირეკავს ჯერ შენ დაგირეკე ვიფიქრე შენთან იქნებოდა გბაბრიელ გული ცუდს მიგეძნობს ლიკას ვერ ვგრძნონ თითქონ რაღაც ნაწილი მომპარეს გეხვეწები ძალიან გთხოვ გაიგე სად არის შენ ზარს დაველოდები-მარის ცრემლები ისე წამოსცვივიდა ვერც კი გაიგო
-კარგი დამშვიდდი მალე სახლში მოვიყვან და არ ინერვიულო გამოსაშვები გაქვს დღს და ამაზე იყავი მობილიზებულზებული და არ იტირო კიდე ლიკამ რო გაიგოს შენც მოგკლავს და მეც-ტელეფონშიდაც კი იგრძნობოდა გაბრიელის ნაძაოლადევი სიცილის ხმა რომელსაც თითქოს მარიამზე დამამშვიდებლად უნდა ემოქმედა მაგრამ პირიცით მოხდა . დიდი ფიქრის და ნერვიულობის შემდებ მარიმ გადაწყვითა რომ დამშვიდებულიყო მის დას არაფერი ემუქრებოდა ამ დევიზით შთააგონა თავი და საღამოსთვის მოემზადა .
●●●●●
მარის გაუთიშა თუ არა ტელეფონი ძარღვებში სისიხლი გაეყინა მაშინვე მიხვდა ლიკას თავს რაღაც ცუდი ხდებოდა და ეს მის გამო ემერთებოდა მაშინვე მამამის მივარდა რომელიც კაბინეტში სიგარას აბოლებდა და ვიღაც უცნობს ელაპარაკებოდა .გაბრიელს არც დაუკაკუნებია ისე შევარდა მამის კაბინეტში რომლისდამიც ყოველთვის პატივისცემით იყო განსჭვალული და არა სიყვარულით და საერთოდ პირველად უვარდებოდა კაბინეტში მამამის გაფრთხილებული ყავდა რომ ნებართვის გარეშ კაბინეტში არ უნდა შესულიყო მაგრამ ეს სხვა შემთხვევა იყო საქმე ლიკას ეხებოდა
-გურამ შენი შვილისთვის მოქცევა უნდა გესწავლებინა -გესლიანად ჩაიცინა გაბრიელისთვის ნაცნობმა ადამიანმა
-დავით თუშეიძლება სარკაზმის და ცინიზმის გარეში-გურამი მოიღუშა და შვილს სიმკაცვრით აღსავსე მზერე ესროლა ,მაგრამ გაბრიელი ამს არ შეუშინებია პირიქით
-მამა ლიკა სად არის და რა მოუვიდა-გაბრიელს ყურადღება არა მიუქცევია მამის გამაფრთხილებელი მზერისთვის
-არვიცი მე საიდან უნდა ვიცოდე შენი გოგო სად უნდა იყოს-გურამს არანაირი რეაქცია არ ჰქონია ამ სიტყვების წარმოთქმისას
-სამაგიეროდ მე ვიცი-სიცილით წარმოთქვა დავითმა და იქვე მდგარ სიგარების ზარდახშას თავი ახადა .როცა გაბრიელის ყურმა ეს იმფორმაცია ტვინს მიაწოდა მაშინვე მუშტები შეკრა ბიჭმა მაგრამ მამამისმის ხელმა შეაჩერე რომელიც უკვე მის გვერდით იდგა და შვილს უმეტყველო თვალებით უყურებდა, ბოლოს ხმა ამოიღო
-რას ქვაი შენ იცი ლიკა სადაც არის?-გურამი
-ჰო ვიცი სადაც არის შენი შვილის გოგო და მანამდე მეყოლება ჩემთან სანამ შენი შტერი შვილი თავის სიშულელეებს არ შეწყვეტს და თავის ძაღლ მეგობრებს არ ეტყვის რომ ჩემზე და ჩემს კომპანიაზე გამოძიება შეწყვიტონ-გურამი აღარ იცინოდა მის სახეზე მხოლოდ ზიზღი იკითხებოდა. გაბრიელს კი იმის გაფიქრებაზე რომ ლიკას შეიძლებოდა საფრთხე დამუქრებოდა თვინში სისიხლი ჩაექცა და მამამისმა ვეღარ გააკავა მივარდა დავითს და ერთი მაგრარი უთავაზა სახეში კაცმა წონასწორობა ვეღარ დაიცა და პირდაფირ მაგიდას გადაემხო ტუჩიდან კი სისიხლამა იფეთქა
-შე ძაღლის ლეკვო თუ გგონია მას შეგარჩენ ძალიან ცდები დაგამახსოვრებთ ორივეს ჩემს აქ ვიზიტს და იცოდე რომ ამას ყველაზე მეტად შენი გოგო გაიგებს თუ როგორია ჩემი განრისხება-დაისისინა დავითმა და კარისკენ გავარდა მას გურამიც მიჰყვა რომელიც მის შჩერებას ლამობდა .ოთახში მარტო გაბრიელი იყო და მხოლოდ ახლა მიხვდა და დაფიქრდა რა დიდი სისულელე ცაიდინა როცა დავითს დაარტყა მაგრამ მაშინვე გაახსენდა თავისი უახლოესი მეგობრები რომლებიც ლიკას დახსნაში დაეხმარებოდნენ მას მხოლოდ ეს ანაღვლრბდა . მალე ბიჭმა მობილური ამოიღო და კონსტანტინეს დაურეკა რომელმაც დაამაშვიდა და უთხრა რომ მალე გაიგებდა სად იყო ლიკა და ბიჭებსაც გაგაგებინებდა .3 საათში უკვე ყველაფერი იცოდა გაბრიელმა და ლიკას დასახსნელად მთელი სისიწრაფით მიაქროლებდა ავტომობილს მის უკან კი კიდევ სამი ავტომობილი მოდიოდა მალე მივიდნენ რაღაც საშინელ ნანგრევებთან რომელიც ძველი ქარხანა უნდა ყოფილიყო არავინ არ ჩანდა სულიერი მხოლოდ ქარი უბერევდა და ოდნავ მოზრდილ თმას უფრიალებდა გაბრიელს მანქანებიდან მალე კონსტანტინეც გამოჩნდა მესამე მანქანიდან გადმოვიდა უკან კიდევ ერთი ბიჭი მოჰყვებოდა აკო ორივე საშინლად დაზაფრულები იყვნენ
-ბიჭებო თქვენ აქ დამელოდეთ მე გავარკვევ ყველაფერს მზადყოფნაში იყავით-გაბიელმა ნაბიჯი გადადგა თუ არა მაშინვე მოესმა ნაცნობი ხმა
-გაბრო მოიცადე ეს გამომართვი-აკომ იარაღზე მიუთითა -ყოველი შემთხვევისთვის -დაუმატა როცა გაბრიელის სახეს შეხედა რომელზეც ეწერე „ აქ საომრად არ მოვსულვარ რაც მე მეკუთვნის ის უნდა წამოვიღოო“ . გაბრიელმა მაინც გამოართვა იარა ღი რადგან აკოს კოსტაც აჰყვა . გაბრიელი წინ მიდიოდა მზე უკვე ჩადიოდა და მისი სხივები ბოლომდე ვეღარ ასხივებდა დაძველებულ შენობას და ვერარც გაბრიელის სულს ათბობდა , შენობაში უკვე ღრმად იყო შესული როცა ნაცნობი ხმა გაიგონა მისმა გულამ ამ ხმის გაგონებაზე ხელახლა დაიწყო ძგერა ეს ლიკას ხმა იყო როლისთვისაც შეეძლო სიცოცოხლე დაუფიქრებლად დაეთმო, ბიჭი ხმა ს მიჰყვა და დაინახა სკამზე მიბმული ლიკა რომელიც მის სახელს კიოდა , როცა მათი მზერა ერთმანეთს შეხვდა გაბრიელს უკვე შეეძლო თამამად ეთქვა რომ შეეძლო მსოფლიო გადაერჩინა თუ ლიკა მასთან ერთად იქნებოდა მაშინვე მივარდა აცრემლებულ გოგოსთან ბაგეები დაუკოცნა და სკამიდან ახსნა, ლიკა და გაბრო მაშინვე ჩაეკრენ ერთმანებთ და ლიკამ უკვე თავი მშვიდათ იგრძნო გაბრიელის მკლავებში მაგრამ ეს სიმშვიდე ხანმოკლე აღმოჩნდა
- ბრავო გაბრო ბრავო-ტაშის კვრით შემოვიდა დიდ დარბაზში დავითი და უკან ის ბიჭი მოჰყვა რომელმაც ლიკას ნაჭერი ააფარა პირზე და აქ მოიყვანა
-იცი გაბრიელ შენს შესაძლებლობებს არ ვაფასებდი იმაზე ადრე მოხვედი ვიდრე ვგეგმავდი შენთვის და შენი გოგოსთვის კუბოს შეკვეტაც ვერ მოვახერხე დასანანია-გესლიანად ცაიცინა დავითმა და თავის შვილს გადახედა-ასე არარა შვილო-ბიჭმა თავი დაუქნია მანაც გაიცინა და გამოიკვეთა აშკარა მსგავსება მათ შორის
-დავით რა გინდა ლიკასგან შენ ხომ ჩემტან გაქვს საქმე და არა მასთან-გაბრიელმაც გაიცინა მაგრამ სულ არ ეცინებოდა
-იცი გაბრო მისგან როგორც შენ თქვი არაფერი მინდა მე მხოლოდ შენ და მამაშენი მჭირდებით და საერთოდ იცი მამაშენმა შენს ლიკაზე რა თქვა არ მჭირდება არც მე და არც ჩმს შვილსო და ტყუილად ნუ შეეცდები მისით მანიპულირებასო ,მაგრამ მამები ყოველთვიმ მართლები არ არიან და მითუმეტეს ისეთები რომლებიც თავის შვილებს არ იცნობენ .გაბრიელ შენს მოკვლას საერთოდ არ ვაპირებდი მინდოდა მშვიდად მოგვეგვარებინა მაგრამ შენ არ ისურვე ასე გადაწყვიტე წინ აღმსდგომოდი და შედეგზე არ დაფიქრებულხარ მე მოგკლავ შენც და შენს გოგოსაც ორივეს ერთად გაგისტუმრებს საიქიოში და მგონი ჩემს შვილს შენი გოგო ძალიან მოეწონა და მეშინია შენსავთ არ შეუყვარდეს და შემდეგ იგივე მე არა გამიკეთონ ახლა რასაც შენ გიკეთებ-მონოლოგი დაასრულა და იარაღი ამოიღო გაბრიელს დაუმიზნა მაგრამ შვილმა შეაჩერა
-მოიცა მამა ბოლო სიტყვა ხომ უნდა ვატქმევინოთ-გაიღმა ბიჭმა
-ოოოო მართალიხარ შვილო-დავითმა იარაღი დაუშვა
-იმედია სისულელეებს არ ილაპარაკებს და სისცოცხლის ბოლო წუთს რამე სასარგებლოს იტყვით-თავი ოდნავ გადახარა ბიჭმა . გაბრიელს აღარაფერი აინტერესებდა მხოლოდ ლიკაზე ფიქრობდა მას ეხვეოდა და შეშინებულს გულში იკრავდა
-ყველაფერი კარგადაა მგონი ოცნება გვიხდება ფისუნია ერთად ვკვდებით-გაიცინა ბიჭმა
-ასეთ საზარელ მომენტშიდაც არ წყვეტ სარკაზმით გაჯერებულ იუმორს არა-ლიკასაც გაეცინა მაგრამ ეს ღიმილი მხოლოდ ნაძალადევი იყო
-ხომ გაგიგია მაკვდრებსაც უნდათ იუმორი-გაბრიელი ისევ იცინოდა
-არა არ გამიგია გაბრიელ- ლიკამ ისე თქვა მისი საყვარელი სახელი თითქოს ამას ვეღარასდროს გააკეთებდა და ეს ასეც იყო
-მიყვარხარ ჩვენს შორის სიკვდილიც კი ვერ ჩადგება ეს იცოდე-გაბრიელმა ლიკას ისე აკოცა როგორც არასდროს-სადაც არ უნად შევხვდეთ მაინც მეყვარები სამყაროს ბოლომდე
-ოღონდ იცოდე როცა შევხვდებით იქ სადღაც ისევ ცოცხალ მკვდარი არ მომადგე საავადმყოფოში თორემ კიდევ გადაგარჩენ და კიდევ უფრო ძალიან შემიყვარდები-ლიკამაც გაიცინა ის მისი ბოლო ღიმილი იყო ამქვეყნად-გაბრო მიყვარხარ სამყაროს ბოლომდე -ლიკამაც აკოცა და კვლავ ჩაეკრა გულში მერე ორივერმ ერთად გაიმეორეს „ სამყაროს ბოლომდე“
-კრგით მორჩით ხვევნა კოცნას აბა ვინ იქნება პირველი-დაისისინა დავითმა და გაბრიელი მიზანში ამოიღო მაგრამ თითის სასხლეტზე დაჭერა არ დასცალდა დარბაზში კოსტა და აკო შემოვარდნენ , ატყდა სროლა და ერთი ამბავი გაბრიელი ლიკას გადაეფარა მაგრამ უკვე გვიანი იყო ლიკა გაშტერებული შავი დიდი თვალებით გაბიელს უღიმოდა და მხოლოდ ერთი ცრემლი ჩამოუარდა თვალიდან .გაბრიელი გაშეეშდა როცა ლიკას თეთ პერანგზე სისიხლი დიდი ლაქა დაინახა როელსაც ის ადგილი შეეღება სადაც მისი საყვარელი გული ფეთქავდა ,მისთვის ფეთქავდა და სხვისთვის არავისთვის .ლიკამ მისკენ ხელი გაიშვირა რადგან ისე გაუცნობიერებლად დაშორებოდნენ ერტმანეთს და ჩაიკეცა გაბრიელი მივარდა და მისი ტავი კალთაში ჩაიდო მერე მტელი სხეულით აიკრო და კოცნიდა
-გაბრიელ მისმინე...-ლიკა ძლივს ლაპარაკობდა ისედაც დასუსტებულს გაბრიელის ცხელი ტუჩები არ აჩლევდა ამოსუნტქვის საშვალებას
-ყველაფერი კარგადაა ლიკუნა კარგად იქნები -იღიმებოდა და ცრემლები სცვიოდა ბიჭს
-გაბრო .. მარის მიხედე გესმის .... მას მიხედე ... შენს გარდა უკვე აღარავინ ჰყავს .... მარის მიხედე .... მიყვარხარ ეს იცოდე სამყაროს ბოლომდე .. გაბრიელ-ესღა თქვა და მისი ტუჩები ბოლოჯერ შეეხო ბიჭისას და სამუდამოდ ჩაქრა მისი სიცოცხლით სავსე თვალები სამუდამოდ . ბიჭი ტიროდა ,ღრიალებდა და მაიც არც ერთი წამით არ უფიქრია რომ ლიკას ვეღარ ნახავდა მის უსიცოცხლო სხეულს გულში იკრავდა კოცნიდა ,ეხვეოდა და სიკვდილს ვერ ატანდა მაგრამ მათ შორის სიკვდილი უკე იდგა ლიკა აღარ იყო ვერ იჯერებდა და კვლავ განაგრძობა მისი სახელის ძახილს ჯერ ღრიალებდა მერე კი ჩუმად წარმოთქვამდა თითქოს არ უნდოდა მისი სახელიც წაერთმია ვინმეს
-ლუკუნა ჩემო ფისუნია ძალიან გთხოვ მამოფხიზლდი ისევ დამიყვირე რომ ვერ ითან როცა სე გეძახი რომ კატები გეზიზღება თუ გინდა მეც შემიძულე ოღონდ ახლა გაახილე თვალი გევედრები ოღონდ გაახილე შენი ლამაზი შავი თვალები ოღონდ .... ოღონდ გაგახილე თვალი ისევ გამარტუი თუ გინდა.... ლიკა გევედრები -გაბრიელი ლიკას სხეულს დაჰყურებდა და ტიროდა სულმოუთქმენლან არ აინტერესებდა რა ხდებოდა მხოლიდ გულის ამოგლეჯა უნდოდა და გადაგდება რომ ეს საშინელი ტკივილი აღარ ეგრძნო მისი სული სამუდამოდ დაცარიელდა მას წააგლიჯერს ყველაფერი რაც მისთვის ღირებული იყო ლიკა მოსტაცეს ულმობლად წაარტვეს და მხოლოდ ახლა მიხვდა რაც უნდა ექნა ლიკას უსიცოცხლო სხეული გვერდით გადაწია და ნელა დააწვინა იატაკზე ადგა და იმ ადამიანის ძებნა დაიწტო ვინაც ლიკა წაართვა ეს სი ბიჭი იყო დავითის შვილი მან ესროლა ლიკას და ახლა ის ცდილობდა გაქცეულიყო . ტყვიების წვიმაში გაბეირლი ისე მიაბიჯებდა თითქოს ტყვიები ვერ ამჩნევდნენ ან ეს იმიტომ ხდებოდა რომ ბიჭს გული აღარ ჰქონდა ის ლიკასავით მკვდარი იყო და მკვდარს ვერაფერს დაუშავებს ჩვეულებრივი რკინის ბურთულა. გაბრომ იარაღი ამოიღო და იქვე ჩაცუცუქულ ბიჭს დაუმიზნა რომლის სახელიც არ იცოდა სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ბიჭმა დროზე შეამჩნია გაბრიელი და გაიქცა მაგრამ ტყვია ფეხში მოხვდა რომელიც გაბრიელის იარაღიდან გავარდა კიდევ ერთხელ გადატენა გაბრიელამ იარაღი და ახლა უკვე გულში უმიზნებდა ბიჭს ერთხელაც არ დაფიქრებულა რომ შეიძლებოდა ლიკას მკვლელობისთვის ის ციხეში ჩაეგდო მის სისხლის გამო მხოლოდ ასე თუ იძიებდა შურს ,მაგრამ აკომ იარაღზე ხელი აუკრა და ტყვიამ ქარხნის სახურავ გახვრიტა
-რა ჯანდაბას შვრები მასავით მკვლელი გინდა გახდე დროზე აქედან მივდივართ ახლავე ვიღაცამ პოლიცია გამოიძახა და სასწრაფოც გზაშია წამოდი-გაბრიელს აკო არხევდა და რაღაცეებს უყვიროდა მაგრამ მას მხოლოდ „ლიკა... სამყაროს ბოლონდე მეყვარები“ ეს უთ]ტრიალებდა თავში „შენს გამო შურს ვიძიებ“ „ჩემო ფისუნია“ .აკომ და კოსტამ ძლივს მოიყვანეს გონზე გაბრიელი აკონ თქვა შეიძლება ტვინის შერყევა ან რამე მზგავსი აქვსო მაგრამ ვერ იფიქრებდნენ რომ ლიკა მოკლეს
- გაბრო ლიკა სად არი შენთან რატომ არ არი-აკომ ბიჭს კითხა რომელიც დიდი მეტალის ნივთის უკან შეათრიეს რათა ვინმეს მათთვი შუბლი არ გაეხვრიტა
-ლიკა ... ჩემი ფისუნია-ცრემლები გადმოსცვივდა გაბრიელს
-რა გჭირს ახლა მოგინდა ბღავილი -გაიცინა აკომ მაგრამ ვერ მიხვდა რა ატირებდა ბიჭს რომელსაც ასეთ დღეში პირველად ხედავდა ბავშობიდან მოყოლებული
-გაბრიელ ლიკას რამე მოუვიდა?-კოსტას სხეული დაეჭიმა იმის გაფიქრებისას რომ ლიკას შეიძლებოდა რამე მოსვლოდა .გაბრიელი გაჩუმდა ტირილიც შეწყვიტა
-მე ის მივატოვე მასთან უნდა დავბრუნდე-ჩაიბურტყუნა თავისთვის და სამალავიდან გასვა დააპირა როცა კოსტამ შეაჩერა და კითხვა გაუმეორე
-გაბრიელ ლიკა სად არის -ახლა უფრო მომთხოვნი ტონი ჰქონდა
-ლიკა ჩემი ფისო ის მე ვერ დავიცავი და მამიტომ წავიდა მიმატოვა სამუდამაოდ -გაბრიელი გახოხდა ბიჭებმა ჯერ ერთმანეთს შეხედეს
-მგონი...მგომი...ლიკა....მოკლეს-ძლივს შესამჩნევი ხმით თქვა კოსტამ
-რას ბოდავ გაგიჟდი-აკოს თვითონაც არ ეჯერა რასაც ამბობდა .ბიჭებმა თვალი გაბროს გააყოლეს და როცა ის იქვე დაბლა დასვენებულ სხეულს ჩაეკრა როლის მკერდი არ მოძრაობდა მაშინ საბოლოოდ დარწმუნდნენ ბიჭები რომ ლიკა აღარ იყო .
მალე ყველაფერი ჩაწყნრდა მხოლოდ გაბრიელის სული შფოთავდა საავადმყოფოში იყვნენ ბიჭები უვნებლები იყვნენ მაგრამ ლიკა მკვდარი იყო და მასთან ერთად გაბრიელიც დავითის შვილი გაიქცა დავითი დაჭრეს ცოოცხალი იყო თუ მკვდარი არავინ იცოდა პოლიციამ ეს ამბავი არ გაახმაურა გურამის წყალობით მხოლოდ თბილის ლაპარაკობდა ამ თემაზე . მალე კვლავ ქაოსმა დაისადგურა ყველას გულებში როცა წითელ კაბაში ჩაცმული გოოგნა დერეფანში ფეხშიშველი მორბოდა და სისხლ ნარევი ცრემლებით საავადმყოფოს იატაკს ასველებდა