სახლში მივედი და უსულგულოდ გადავეშვი საწოლზე.. მალევე ანდრიას ხმა გავიგონე
-შეიძლება?
-მოდი
-რახდება?
-რაზე?
-იტირე?
-არაა რაღაც ჩამივარდა
-3ვე თვალში ერთდროულად?
ანდრიას ყოველთვის შეუძლია სიტუაიის განმუხტვა
-კაი მითხარო
-არაფერი მართლა
-ელენეს ეხება?
-არა
-საბას? უი მართლა მაგასთან რახდება
-არაფერი აღარც მინახავს
-აჰაა გასაგებია მოკლედ მე ყავას მოგიდუღებ შენ გამოიცვალე და ჩამოდი
-კარგი
-და კიდევ ერთი სანამ ჩემ მოტყუებას გადაწყვეტ,იცოდე რომ ახლა მე და შენ ერთ სკოლაში ვსწავლობთ,ისიც იცოდე რომ თუ ახლოს არვარ მაინც ვიცი ვისთან ერთად ხარ,სადხარ,როგორ და ასე შემდეგ... და სანამ გაიგებ რა ჩირს ელენეს.როდის ნახავ თომას და შემოირიგებ და საბასთან სიტუაციას დაალაებ მანამდე ჩემთან ლაპარაკი და გულის გადაშლა ჯობს..
დავმუნჯდი,ვერაფერი ვუთხარი,უბრალოდ გამიღიმა და ქვევით ჩავიდა.. აი ახლა არვიცოდი რომელი კედლისთვის მერტყა თავი.. ტელეფონის ზარი გაისმა
-კაწი
-გისმენთ
-საბა ვარ,როგორ ხარ?
-არამიშავს,შენ?
-შესანიშნავად,მითხარი გცალია?
-ახლა? იცი არვარ გარეთ გასვლის ან ვინმეს ნახვის ხასიათზე
-სალაპარაკო გვაქვს
-რაც დღეს მოხდა,არიცი რატომ მოხდა და არც ის ვიცი შენ მიმართ რას ვგრძნობ.. არ მინდა იფიქრო რომ შენ გრძნობებზე ვთამაშობ,ან ვმანიპულირებ შენით უბრალოდ ბევრი რამ მაქვს მოსაგვარებელი.. და კიდევ უნდა გავერკვე მიყვარხარ მომწონხარ თუ რახდება ჩემთავს არმინდა ფუჭი იმედები გაგიჩინო
-ანუ დარწმუნებული არხარ შენ გრძნობებში?
-საერთოდ ისიც არვიცი ამ ურთიერთობის გაგრძელება ღირს თუ არა
-რახდება არამიხსნი?
-ახლა არა
-კაწი
რაღაცას მეუბნებოდა მაგრამ არდავაცადე და ტელეფონი გავთიშე,ახლა თომასგარდა არავის ნახვა და არავისთან ლაპარაკი არმინდოდა..
-ჩამოდი კაწი
ქვევით ჩამოვედი,მაგიდასთან დავჯექი და ცხელი ყავის ჭიქით ხელებს ვითბობდი..
-კაწ მისმინე გავედი მე და მალე მოვალ
-კაი,ოღონდ გასაღები წაიღე შეიძლება მეძინოს.
-კაი
ანდრია გავიდა,ტელევიზორთან მოვკალათდი და კინოს ყურება დავიწყე, ელენემაც დამირეკა სადმე გავიდეთო მაგრამ არაფრის თავი არმქონდა,მარტო თომაზე ვფიქრობდი,მთელი დღე არაფერი მქონდა ნაჭამი მაგრამ არც მშიოდა.. კინო რომ მორჩა ანდრია ჯერ არიყო მოსული,წვიმას აპირებდა,აივანზე გავედი და ანდრიას ტანსაცმლის ჩამოხსნა დავიწყე,ყველაფერი ჩამოვხსენი მაგრამ იმდენად სუსტად ვიყავი ერთი ჟაკეტი მაინც ჩამივარდა ქვევით.. ჯანდაბა ესღა მაკლდა,ჟაკეტი შემოვიცვი და ქვევით ჩავედი,კიბეებზე ვერ ჩავიდოდი ამიტომ ლიფტს დაველოდე,ვგრძნობდი სიცხეც მქონდა,ლიფტი მოვიდა ქვევით ჩავედი,არმახსოვს სადარბაზოდან როგორ გავედი მხოლოდ ისმახსოვს რომ ჟაკეტის აღებისას თავბრუ დამეხვა და ძირს დავვარდი,საშინელი წვიმა დაიწყო.. არვიცი ვინ ამიყვანა ხელში და საავადმყოფოში ვინ მიმიყვანა რადგან პალატაში გამეღვიძა. თვალები,რომ გავახილე პირველი ქთანი დავინახე, და შემდეგ ანდრია რომელსაც ჩემი ხელი ეჭირა და ჩაშAვებული თვალები ჰქონდა..
-ანდრია
ჩახლეჩილი ხმით დავუძახე
-კაწი,როგორ ხარ?რამე ხოარ გტკივა? იცი როგორ შემაშინე?!!! გავგიჟდი
-დამშვიდდი კარგად ვარ
ამდროს ექიმიც შემოვიდა
-ოჰ პაციენტო ამაშუკელო გაიღვიძეთ?
-დიახ
-აბა როგორ ხარ?
-კარგად
-იცი რატომ აღმოჩნდი აქ?
-არა არც მახოსვს
-უგონოდ იყავი,მთელი დღის უჭმელი და ამასთანავე მაღალი სიცხით შემოგიყვანეს,სიცხე გაასაგები გახდა რატომაც გქონდა ტატუ შევამჩნიე შენ ხელზე და მაშინვე მივხდი რაც ხდებოდა,მაგრამ შვილო რატო არ ჭამე არაფერი?
-იცით ისე აეწყო დღე,უბრალოდ გადამავიწყდა ჭამა..
-ასე არშეიძლება მთავარია თავს მიხედო ახლა, დღეს ღაამე თუგინდა აქ დარჩი თუ გინდა გაგწერთ..
-დარჩება-არა სახლში მირჩევნია,ანდრიასთან ერთად
-კიბატონო
-უკაცრავად
-გისმენ
-ვინ მომიყვანა?
-არვიცი გრძელი ხუჭუჭა ტმა ქონდა,მაღალი ხორბლისფერი კანით,მუქი შავი თვალები და პატარა კურნოსა ცხვირი
მსგავსს არავის ვიცნობდი,ვინ შეიძლებნოდა ყოფილიყო აზრზე მოვედი და ექიმს მადლობა გადავუხადე.
-აბა კაწიი ის ბიჭი იცი?
-არა აზრზეც არვარ ვინ შეიძლება იყოს..
-რისთივს ჩახვედი ქვემოთ?
-შენი საყვარელი ჟაკეტი ჩამივარდა
-სულელიხარ გოგო შენ?
-ვაიმე მერე იდიოტი ვიქნებოდი და ჯობია სულელი ვიყო,და თომა ხომ არ გინახავს?
-ხო ზუსტად მაშინ როცა თომა უნდა მენახა,დამირეკეს რო საავადმყოფოში იყავი
-თომა ? სადარი?
-არწამოვიდა
-არმჯერა
-ხოკაი აქ იყო,რომ გეძინა მაგრამ როგორც კი გაიღვიძე გაქრა აქედან
-ვაიმე,წამიყვანე სახლში გთხოვ წამიყვანე
ანდრიამ ტაქსში ჩამსვა და სახლში წამომიყვანა,გამომიცხადა ხვალ სკოლაში არ წახვალ და დაისვენებო,მე ვიზრუნებ შენზეო..კარებთან რომ მივედით ანრიას საწყალი ბავშვის თვალებით შევხედე
-ვაიმე შენი ჭირიმე ისედაც გაფითრებული ხარ და ეგრე ნუ მიყურებ,პირდაპრი მითხარი რაგინდა
-თომას დაუკაკუნე,მე აქეთ ვიდგები უბრალოდ მინდა დავინახო
-მომკლავ შენ
-გთხოვ
-კარგი ხო
ანდრია,სანამ აკაკუნებდა მე ცხრაჯერ მოვკვდი,ფეხზე ძლივს ვიდექი,როგორც იქნა თომამ კარი გააღო
-ანდრია
-ხო ვიფიქრე აინტერესებს კაწის ამბავითქო
-როგორიარის
-ცუდად ვარ
თომას ყველანაირი გზა მოვუჭერი,რომ სახლში ყოფილიყო დედამისის გამოვიდა
-ვაიმე კაწი შვილო როგორ ხარ?
-იცით უკეთ ვიქნები ტუ თომა ცოტახნით,ჩვენთან წამოვა
-რა თქმა უნდა შვილო
ანდრიამ ჩVუმად უთხრა თომას,ყოველთვის იმას აღწევს რაც უნდაო!
-მადლობთ ნანა დეიდა
-ანდრია კარი გააღე
ჯერ ანდრია შევიდა ჩემ უკან თომა იდგა,მუხლები მომეკვეთა,დ ათომამ დამიჭირა
-მადლობა
-ფრთხილად შედი
სახლში შევედით,ანდრიას გამოვუცხადე მაჯდონალდსი მინდა თქო,სხვა გზა არ ქონდა ადგა და წავიდა მოსატანად. თომაჯკენ მივიჩოჩე და მის გრძელ ქერა თმას დავუწყე ყურება
-მაპატიე
-არა მეც არუნდა გავქცეულიყავი ესე ქაჯივით
-არა მართალიხარ,ვიცი გეწყინა არაფერი რომ არ გითხარი,წინა დღეს გითხარი სულ შენთან ვიქნებიტქო და მეორე დღეს საბასთან დამინახე
მისი ხელი ჩემსახეს შეეხო და თმა გადამიწია
-ხანდახან მინდა მოგკლა
-დღეს რამის აგიხდა სურვილი
-სისულელეებს ნუ ლაპარაკობ
-თომა მისმინე,მე შენგარეშე ვერ გავძლებ,ერთი წუთითაც კი,ვერ გავძლებ ხმა რო არ გამცე,ყურადღება არ მომაქციო,არ ჩამეხუტო,რჩევა არ მომცე,არ მელაპარაკო,არ გამაცინო,შეიძლება ვაზვიადებ მაგრამ ჩემი განუყოფელი ნაწილი ხარ..
-არ გეშინია რომ შეგიყვარდე?
მისკენ ახლოს მივედი და ჩემი ცხვირი მისას შეეხო თვალებში ვუყურებდი,და ვიგრძენი როგორ აღელდა
-მგონი შეშინებულს შენ უფრო გავხარ ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე
-გიჟი ხარ
-წამლების ბრალია
ანდრია მვოდია კარგად ვჭამეთ,მერე სამივემ კინოს ვუყურეთ,თომა სახლში წავიდა.. მე ანდრიამ ოთახში ამიყვანა და იქამდე არ გავიდა სანამ არ ჩამეძინა,ძილშიც კი თომაზე ვფიქრობდი,რამდენად ამაყი ვარ რომ ის მყავს.. საბა ? არვიცი რასვგძნობ მაგრამ ვინ იყო ის ბიჭი საავადმყოფოში,რომ მიმიყვანა ალბათ ვერასდროს გავიგებ მაგრამ მადლიერი ვარ მისი..