შეხვედრა საკმაოდ დამღლელი გამოდგა..შესასწორებელი და ხელმოსაწერი საბუთები,სათარგმნი,გასაგზავნი...უამრავი რამ იყო გასაკეთებელი...თათბირის შემდეგ დამიანემ ბარში წასვლა შემომთავაზა და კატეგორიული უარი მიიღო..სასტუმროში დავბრუნდი და საქმის კეთება დავიწყე..რაც მალე მოვრჩები მით მალე შევძლებ დასვენებას...

საღამოსთვის ყველაფერი მზად მქონდა,მხოლოდ დამიანეს ხელმოწერა იყო საჭირო და საბუთების საქართველოში გაგზავნიდი..ყველაფერი ავიღე და მისი ოთახის კარზე დავაკაკუნე.."ჰმ არავინ მცემს ხმას..ალბათ სააბაზანოშია ან არ მოსულა,დავუტოვებ საბუთებს და გავალ"..ამიტომ კარის შევაღე და ვაუუუ ბარნოვი..მაგრად მუშაობ..როგორც ადრე ახლაც არ კარგავ ფორმას..ჩემი "ბოსი" ვიღაც "სილიკონთან" ერთად გადაკვანძული წევს ლოგინზე და სძინავს..რა დამემართა?არააფერი..არაფერი კი არა ყველაფერი...ერთი დღე ჩემთან არის და თბილად მექცევა..მეორე დღეს კი ვიღაცასთან ერთად გორაობს საწოლში..ჰგონია შევარჩენ?არ არ სეე ბობს...საბუთები იქვე დავუხეთქე და ოთახიდან გავედი..ჩემს ნომერში შევვარდი და მაქსს დავურეკე..

ბოლო პერიოდში მე და მაქსი ძალიან დავვახლოვდით..ერთმანეთის შესახებს ყველაფერი გავიგეთ..ისეთი გრძნობა მქონდა თითქოს დიდი ხანია ვიცნობ..გოგოებს სკაიპით ველაპარაკებოდი და მაქსიც გავაცანი..მგონი ჩემი ლილე მოეწონა...ვააახ კიდე ერთი წყვილი არ გვაწყენდა..მომავლის გეგმებს ვაწყობდი და დებილივით ვიღიმოდი...ალექსანდრეს და ანასტასიას ამბავმა დამადებილა,გამახარა და ბოლო ხმაზე მაკივლა...ქორწილს ერთ თვეში გადაიხდიან და მეჯვარე რა თქვა უნდა მე ვარ..
-მაქსს..
-ჰოუ პრინცესა..
-სამსახურიდან მივდივარ..როგორც კი საქართველოში დავბრუნდეით ეგრევე წავალ..
-კიმაგრამ რამოხდა ასეთი..
-უბრალოდ აუტანელია ასეთი უფროსის ყოლა..
-შენი საქმის შენ იცი პატარავ..უბრალოდ იცოდე,რომ ბედისწერას ვერ გაექცევი..და ხო,საქართველოში მეც მოვდივარ ძალიან მაინტერესებს იქაურობა..დიდი ხანია არ ვყოფილვარ..(მაქსი წარმოშობით უკრაინელია,ნახევრად კ ქართველი..მაქსი-მაქსიმე შევჩენკო)
-რაა?მართლაა?რამაგარიაააააააა ვყვიროდი და მაქსს ვეხუტებოდი..

პარიზში კიდევ სამი დღე უნდა ვყოილიყავით..დამიანეს თავს ვარიდებდი..არ მინდოდა მასთან საუბარი..მხოლოდ და მხოლოდ საქმეზე ვესაუბრებოდი..
-კატერინა მოიცადე..
-გნებავტ რამე?უემოციოდ ვკითხე.
-ასეთი რადავაშავე რომ ხმას არ მცემ..ან ოფიციალურობა რა საჭიროა..
-საჭიროა ბატონო დამიანე თქვენ ჩემი უფროსი ხართ და მე არ მაქვს უფლება ზედმეტად გესაუბროთ ან თუნდაც "შენობით" მოგმართოთ..თქვენის ნებართვით დაგტოვებთ ბევრი საქმე მაქვს..მიუხედავათ ჩემი მისდამი დამოკიდებულებისა,ნამდვილად არ აპირებდი მისი სათამაშო ვყოფილიყავი..ამიტომ მაქსიმალურად ვცდილობდი ზედმეტი ყურადღება არ გამომეჩინა..სახლში დაბრუნეისთანავე დავუბრუნდებოდი ძველ რუტინას და დამიანეს ჯანდაბაში მოვისვრიდი...

ძლივს..ძლივს..ძლიიიიივს..დადგა ეს დღე..ეს ერთი კვირა ისე გაიწელა მეგონ სახლში ვერარ დავბრუნდებოდი...ბარგი ჩავალაგე და აეროპორტის გზას დავადეგით..ვატყობდი როგორ არ სიამოვნებდა მაქსის დანახვა და ცემთან ახლოს ყოფნა დამიანეს მაგრამ ეს ნაკლებად მანაღვლებდა..თვითმფრინავში მე და მაქსი ერთად დავჯექით..ამაზე ხომ სულ გადაირია ბარნოვი და გამწარებული დაჯდა თავის ადგილას..
რამდენიმე საათიანი მგზავრობის შემდეგ უკვე თბილისის აეროპორტში ვიყავით და მონატრებულ მეგობრებს ვეხუტებოდი..ლილე მაქსის დანახვაზე ლამის წაიქცა..მაღალი,დაკუნთული,მწვანეთვალეა,წაბლიფერთმიანი ბიჭის დანახვაზე ვინ არ წაიქცევა...დახვედრა საოცარი იყო..დამიანემ ვეღარ მოითმინდა და აეროპორტიდან სწრაფად გავარდა..იმ წამს ეს ნაკლებად მაღელვებდა..ნუ ვაღიარებ მაღელვებდა მაგრამ,არმომწონდა,რომ მეთამაშებოდა..

-ტასს ახლა მე და მაქსი წავალთ დავისვენებთ და მერე მოვილხინოთ კარგი?დაღლილმა ვუთხარი ტასიას და მაგრად მოვეხვიე..
-კაიი კატ..ხვალ სენთან ვართ..თვალი ჩამიკრა და ლილეს ხარი გაკრა,რომელიც გაშტერებული იდგა..
მაქსი ჩემტან წავიყვანე და ოთახი ვაჩვენე..ისეთი დაღლილები ვიყავით ორივეს მალე დაგვეძინა..
დილით საწოლიდან წამოვიზლაზნე..ღმერთო რა კარგი ამინდია..ჩიტების საამური გალობა აყრუებდა არემარეს..მზის სხივები კატერინას უზადო სხეულზე დათარეშობდნენ და ცოტა აწუხებდნენ კიდევაც..კიდევ უნდოდა ძილი მაგრამ გონებამ შეახსენა,რომ სამსახურში უნდა წასულიყო..ისიც დენდარტყმულივით წამოხტა და აბაზანაში შევარდა..მალევე მოწესრიგა და "გამოიპანჭა"..დაბლა ჩასულს მაქსი ამდგარი დახვდა..მომღიმარმა გაუწოდა კატერინას ყავა და დივანზე მოკალათდა..
-რაოო უფროსს უნდა დავადოთო?გადაიხარხარა და ყავა მოსვა ბატონმა მაქსიმემ
-დიახ,დიახ..იმედია მიხვდება თავის შეცდომას..
-მიხვდება გოგო აბა რას იზამს..შენნაირ ქალს ვინ გაუშვებს ხელიდან..ოღონდ ბევრი გატ**კებები არ დაიწყო კაი?
-ვაააა აგიტვისებია თბილისური რას ერჩი..გამეცინა მის აქცენტზე და ხმამაღლა ავხარხარდი..
-ოო ეგენ ისედაც ვიცოდი პროსტა არვიყენებდი..
-ხო ხო ჩამოვიდაბიჭი და დაიწყო "გაშავება" არა ბაბუ? "ბაბულიკურად" დავაბოხე ხმა და წარბაწეული მივაჩერდი მაქსიმეს
-რაგინდა გამოგდის..მიდი ეხლა სენ შენს უფროსს შეუსრულე და რო მოხვალ ცავუჯდეთ თაან შენ მეგობრებს დაურეკე უკეთ გავიცნობ..ნუუ განსაკუტრებით იმ ლამაზმანს..
-მაგაზე არ ინერვიულო შენ..ახლა კი წავედი დროებით..ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე და სახლიდან გამოვედი...
ოფისში მისული ყველა მე მიყურებდა..რა არის კი მაგრამ რასმიყურებენ რამე მაცხია?ძლივს მივაღწიე ლიფტამდე და ჩემს კაბინეტს მივაშურე...უცბად ამოვბეჭდე განცხადება და დამიანეს კარებზე დავაკაკუნე..
-მობრძანდით..მკაცრი ბარიტონი გასიმა და მეც უყოყმანოდ სევაღე კარები..
სიტყვის უთქვემელად დავუდე ცხვირწინ განცხადება და წამოვედი...ლიფტთან დამიანე დამეწია და გაცეცხლებული მზერა მომაპყრო..
-ეს რა არის..გამაგებინე..
-ჯერ ერთი რა უფლებით მიყვირი და მერე მეორე როცა ინდა მაშინ წავალ..
-ვერ წახვალ გესმის? ვერა..
-ეგ სენი მკაცრი გამომეტყველება და მითუმეტეს ენერგია შენი კა**ებისთვი შემოინახე..გინდა მოაწერე მაგას ხელ გინდა არა მე მაინც აღარ მოვალ აქ..ვუყვირე და სწრაფად გავეცალე იქაურობას..

დამიანესთან..
არა..არა..არა..არააა ღრიალებდა და კაბინეტი თითქმის დაანგრია..რატო?ჰა?რატოო?რატომ მემართება ყველაფერი ეს..რატომ მაგიჟებს ეს გოგო ასე...მე დამიანე ბარნოვს ქალები ზედ მეხვევიან მაგრამ ეს..ეს სხვაა..ეს ხომ ტავიდანვე ვიცოდი..დამიანე სუფთა სი*ი ხარ..ეს როგორ გაკეთე..გოგო აქამდე როგორ მიიყვანე..სძულხარ,მთელი არსებით სძულხარ..გადაიტან?როგორ გადაიტან მისგან წამოსულ ზიზღს..ვერვიტან,მაცოფებს მისი ასეთი გამოხედვა..ეს რაგავაკეტე..მხოლოდ და მხოლოდ სიძულვილი ჩავუნერგე გულში და სამუდამოდ სეზიზღებისკენ ვუბიძგე..მაგრამ ასერატომ ვღელავ? მიყვარს? ალბათ კი...

სამსახურიდან გამწარებული გავარდა..პირველივე ბარს მიაშურა და მაგრად გამოთვრა..რიგითი ნაშაც ააგდო და სასტუმროსკენ დაიძნენ..


კატერინასთან..
სახლში უხასიათოდ დაბრუნდა და პირდაპირ ოთახში ავიდა..ფიქრობდა ყველაფერზე..მასზე დამიანეზე და მასთან დაკავშირებულ მოგონებებზე...ჰმ. ალბათ ახლა რომელიმე კა*პასთან ერთობა დ ა მესულ არ ვახსოვარ..მეკი..მეკი დღე არ გავა მასზე არვიფიქრო..რატომ? არვიცი..უბრალოდ არვიცი..ცემში შემოიჭრა და ახლა ვეღარ ვაგდებ..გესმის? ვეღარ ვაგდებ..არ შემიძლია ვერ ვიშორებ მასზე ფიქრებს..იმის წარმოდგენა რომ ვინმეს ეხება და ეალერსება გულს მიკლავს..
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა ტელეფონი აწკრიალდა..წერილი იყო უცხო ნომრიდან..
"ცისფერთვალება,ცისფერთალება..რომ იცოდე როგორ მაგიჟებ"
ჰააჰ ახლა ამაზე მაშლევინე კიდე ნერვები..მობეზრებულად გადავატრიალე ტავი და ტელეფონი საწოლზე მოვისროლე..
-კატ დაიღალეე?თავი სასაცილოდ შემოყო მაქიმემ და მერე ტანიც მოაყოლა..
-ცოტა..
-ნუუუ თუ ცოტა მაშინ ქვემოთ ჩამოდი..ბავშვები მოვიდნენ..
-რაა?მართლა კიმაგრამ როდის..
-ხუტი წუთის წინ..მიდი გამოიცვალე და ჩამო..

ახლა მეგობრები თუ მიშველიდნენ მე..თორე ისეთ ხასიათზე ვიყავი ვიღაც შემომაკვდებოდა...გათენებამდე ვსვამდით..მერე კი ფილმს ჩავუჯექით..მაქსიმე და ლილე ისე საყვარლად გამოიყურებოდნენ კინაღამ მე გავამხილე მათი გრზნობები..მე კი სიარულის თავიც აღარ მქონდა..პირდაპირ დივანზე დამეძინა..
დილით ცემს საწოლში გამეღვიძა..ჰმ ალბათ მაქსიმემ ამომიყვანა..დაბლა ჩავედი მაგრამ არავინ დამხვდა..სად გაქრა ყველა?მაქსიმეც გაქრა..საათს დავხედე უკვე სამი საათი იყო..რატომ ა გამარვიძეს..ნეტა რახდება..ამ ფიქრებში ვიყავი და ტან ყავას ვაკეთებდი..უცბატ არზე დააკაკუნეს..ჰმ მაინც არ მაცდიან მარტო ყოფნას..
კარი გავაღე და არავინ იყო მხოლოდ ულამაზესი ვარდების თაიგული იყო..ავიღე და ბარათის ძებნა დავიწყე..ჰმ აი ისიც გავხსენი და ხმამაღლა დავიწყე კითხვა
"ცისფერთვალებავ რომ იცოდე როგორ მომენატრე..მაგიჟებ..მაცოფებ..მინდა ჩემი იყო..მინდა ჩემი გერქვას...."
არავიტარი სახელი,ინიციალი ან რამე რაც მიმახვედრებდა უცნობის ვინაობას..ვიღაც ბოროტად ხუმრობს ან ძალიან დაიწვა სიყვარულით..ხმამაღლა გადავიხარხარე და თაიგული ლარნაკში ჩავდე..

ვაიმე ყავააა...სულ დამავიწყდა..სამზარეულოში შევვარდი და გაციებული ყავა გადავაქციე..ოოოო ეხლა ახლიდან უნდა გავაკეთო..სხვა რა გზა მქონდა..ყავა გავაკეთე და კინოს ყურება დავიწყე..ტელეფონის ხმა უკვე მერამდენე აღვევს სიმყუდროვესსს..! უკვე ნერვებზე მოვიშალე და ხმამაღლა დავიწყე ლაპარაკი..ვაიმე მგონი გავგიჟდი..ნეტა ვის ვუყვირი..
-გისმეთ..
-კატერინა ჩემო ლამაზო როგორ ხარ..გაისმა ქალბატონის ხმა..
-დეიდაა..კარგად შენ როგორ ხარ..ძალიან გამახარა მისმა ხმამ..რამდენი ხანია არ მინახავს..იტალიაში ცხოვრობს და ყოველტვის მეხმიანება..ხანდახან მსტუმრობს იდეც..
-მეც კარგადკატ..ახლა შენი დეიდაშვილის დაჟინებული თხოვნით გირეკავ..კატეგორიულად მოიტხოვს ჩამოვიდესო..
-აბა რას ვიზამ..ხვალვე წამოვალ..ჩემი ლუიკო ცამიკოცნეე.. დეიდას დავემშვიდობე და გახარებული დავეშვი დივანზე...

იტალიაა მოვდივარრ ლამაზოო..ახალი ტავგადასვლებ იწყება..თან ყოველთვის მინდოდა რომის ნახვა..დადაამმ დამიანე შენ კი ცოტახანი ინერვიულე ნუუ ცოტათი მაინც ტუ გაღელვებ..ტელეფონიდან ნომერი ამოიღო და გადატეხა.."ახლას ვიყიდი" ტქვა და კმაყოფილმა გაცინა...


აბა როგორ ხართ? იმედია მოგეწონებათ ახალი თავი...მმ საკმაოდ კარგი განვითარება მოყვება ამ თავს :D :D ცემტვის პიველია და ძალიან მომწონს რომ აქტიურობთ..მიყვახართ..თითოეული თქვენი კომეტარი და შენიშვნა სტიმულს მაძლევს უკეთესი დავწერო..ნელ-ნელა დავიხვეწები..მადლობთ