ანასთან ყველაფერი თავდაყირა იყო. ერთ დღეს უნივერსიტეტიდან გამოვიდა და გზად ლაშა შეხვდა.
-ანა როგორ ხარ?
-კარგად ლაშიკო შენ?
-არამიშავს, გცალია? წამო კაფეში წავიდეთ.
-კაი მაინც მეზარებოდა სახლში წასვლა.
ერთად გავიდნენ უნივერსიტეტიდან და ჰოპ გჯერათ სასწაულების?მიშომ ჩაიარა მანქანით იქვე და უცებ დაინახა ლაშა და ანა. ძარღვები დაებერა, გულში ფიქრობდა ეს გოგო გამაგიჟებს კიდე ამ *ირ ბიჭთან რაუნდაო. დაინახა რო ფეხით მიდიოდნენ დააინტერესა სად მიყვებოდა ქალბატონი და უკან გაყვა.რო დაინახა კაფეში დაჯდნენ ამაზე კიდე სულ აენთო უცდიდა მოვლენების განვითარებას და უყურებდა როგორ კისკისობდა ანა, ამასზე სულ გადაირია მოუნდა მისულიყო და გვერდები მიენაყა ლაშასთვის მაგრამ რას იტყოდა მერე? ცოცხალი თავით არ აღიარებდა რო ანას მიმართ რაღაც გრძნობა აქ,ამიტო იცდიდა.
ლაშას ტელეფონმა დარეკა ანას ბოდიში მოუხადა და კაფე დატოვა. ანა ცოტახანი იჯდა მერე ადგა და კაფიდან გამოვიდა, სახლისკენ ფეხით წავიდა, რატომღაც გრძნობდა რო უკან ვიღაც მოყვებოდა , შავი მაქანა დაინახა როელსაც დაბურული ფანჯრები ქონდა ამიტომ ვერ დაინახა შიგნით მჯდომი, ცოტა არ იყოს შეეშინდა.მანქანამ ფეხებთან გაუჩერა და ფანჯარა ჩამოწია , აი მიშო რო დაინახა იქ გადაეკეტა.
-ვააა!! პირველყოფილებს ფეხით სიარული არ ეკადრება?!!
-ენა დაიმოკლე ან მე დაგიმოკლებ! ჩაჯექი!
-გამაგებიე მე რატო უნდა ჩავჯდე შენ მანქანაში?
-ჩაჯექი მეთქი! რაგინდოდა იმ *ირთან ერთად? ვეღარ მოთოკა ნერვები და კითხა.
-რაშენი საქმეა?????! მომშორდი ვაბშე იდიოტო გაიარე!
-ან ნებითა შენითა ჩაჯდები ან ძალითა ჩემითა!
-როგორ იზამ მაგას ძაან მაინტერესებს!
-რაპრობლემაა.
მიშო მანქანიდან გადმოვიდა ანასკენ მიიწევდა ანამ ვერ გაიგო რასაკეთებდა, მიშომ ხელი მოკიდა მხარზე გადაიდო და მანქანისკენ წაიყვანა. ანა ხელებს ურტყამდა.
-გამიშვი მხეცო!
-ალქაჯო ენას ნუ ატლიკინებ!
მანქანაში ჩასვა და კარებები ჩაკეტა!ანა დიდხანს წიოდა კარი გამიღე, გამიშვი მომკლავს ლუკა რო ვერ მნახავსო მარა მიშოს ყურადღება არ მიუქცევია მისთვის,მალე დაიღალა ამდენი ყვირილ-წივილით და ჩაეძინა.რო გაიღვიძა ფანჯრიდან გაიხედა და გაგიჟდა, ისევე ყვირილი მორთო!
-ვაიმეეეეე გაგიჟდი შენ? ეს ეს რა არის? ჩვენ რაჭაში ვართ?????
-კი.ურეაქციოდ უპასუხა.
-რაგვინდა აქ? ძლივს ინარჩუნებდა ხმის ტემბრს რო არ ეყვირა.
-მოგიტაცე.ისევ ურეაქციოდ უპასუხა.
აი აქ კი გაგიჟდა ჩვენი ანიშა.
-რასქვია მომიტაცე??! შენ შენი თავი ვინ გგონია? ლუკას რას ეტყვი ძაან მაინტერესებს!
-იცის ლუკამ.
-რააააა?
-რაც გაიგონე. ენა ეხლა თავი მისკდება ისედაც მთელი დღეა წივი.
ანამ აღარ იცოდა რა ექნა მოწონდა მიშოსთან ერთად ყოფნა მეტიც მიშოც მოწონდა მაგრამ არ აღიარებდა არაფრის დიდებით.მანქანიდან ჩამოვიდა.ძალიან ლამაზი იყო იქაურობა.სახლში შევიდნენ ,კარგად მოწყობილი სახლი იყო.
-ვის სახლში ვართ?
-ჩემია.
ერთ-ერთ ოთახში ავიდა და საწოლზე დაწვა ფიქრობა , ყველაფერზე და მაინც მიშოსთან მიდიოდა ფიქრებით.არასოდეს არავინ ყვარებია, მეტიც სიყვარული ბანალურ რამედ მიაჩნდა, სხვა რო ისტერიკებში იყო არიკა შეყვარებულს დავშორდიო ხელს აუქნევდა ერთი მოგცლიაო, ეხლა კი თვითონ გაება მახეში მიშოს რო უყურებდა უნდოდა გაქცეულიყო ჩეხუტებოდა,მაგრამ რა არის ეს სიამაყე! აღარ იცოდა რა ექნა ან ეხლა აქ რას აკეთებდა? ან რატო წამოყვა ასე მარტივად? იქნებ მანიაკია ? მაგრამ
მაინც ენდობოდა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად. მიშომ დააკაკუნა კარებზე ჩამოდი ვჭამოთო. გავიდა და დაბღვერილი უყურებდა მიშოს იმის მიუხედავად რომ სხვას ფიქრობდა. მერე დასაძინებლად წავიდა.
ორი დღე გავიდა სულ კბენდნენ და ჩხუბობდნენ. მესამე დღეს რო გაიღვიძა ჩხუბის ხმა შემოესმა უცებ ადგა და ძირს ჩავიდა. მოჩხუბარის ხმაში ლუკა რო ამოიცნო სულ გაგიჟდა მან ხო იცოდა მიშოს რო ყავდა წამოყვანილი და არაფერი გააკეტა იფიქრა მივარდები ეხლა და არვიცი რას უზამ ჩემი ამ იდიოტთან დატოვებისთვისო მაგრამ გაჩერდა, იქვე კარებთან აიტუზა და მათ საუბარს მოუსმინა.
-შენ ბიჭო *იგ ხო არ გაქ?? არმითხარი ერთო დღე წავიყვანო. ყვიროდა ლუკა.
-აუ რამოხდა * ეხლა რაგაბღავლებს დაიქცა ქვეყანა?
-რა რამოხდა გაგიჟდნენ ანას მშობლები სადააო რა მეთქვა ძმაკაცს გავატანე რაჭაში 1დღით იქნება დაკეროს და არგამოუშვა თქო ??! სულ გარეკე!
-აუ ნუ ა*რაკებ ახლა რაა!!
-ხმა! რატო არ გამოუშვი ვიცი აქ ისტერიკებს ატეხავდა? როგორ გაძელით ერთად? შეეშვი ხო უყურებ რო არუნდა შენთან.
-ვერ შევეშვები!!!
-მშვენივრადაც შეეშვები!
-არშემიძლია ძმაო არა!
-რატო არ შეგიძლია??
-მიყვარს!!! რავქნა შემიყვარდა ეგ ალქაჯი არსება და ვერ ვსუნთქავ უმისოდ რო ვფიქრობ რო სხვასთან იქნევა აი იმ *სირ ლაშასთან სისხლი მეყინება მარტო ჩემი მინდა იყოს!
-ბევრი მოგდომია! კაი ძმა მენ გვერდში ვარ მარა იცოდე როგორც რამე არ მომეწონება ცხვირ-პირს გაგიერთიანებ! ჩემ გოგოს არ აწყენიო!
-იქეთ ვაწყენიებ ვინც ანას აწყენიებს!
-კაიიიი ეხლა აუ სანდრიჩკას დაურეკოთ ჩამოვიდეს გავერთობით, ანასაც ვეტყვი მარიკუნას უთხრას. გაბრაზებული იქნება ჩემზე წავალ ვეტყვი იქნება შემოვირიგო.
ანას ეს ყველაფერი ესმოდა და ყურებს არ უჯერებდა. ოთახში ავარდა და მარის დაურეკა.თან ისიც ხო იცოდა ალექსანდრე რო ჩამოვიდოდა.
-მარრრრრრრრრ
-რაიყო გოგო სად დაიკარგე ხოა მშვიდობა? ლუკამ კი მითხრა რაჭაშიაო მარა რხდება?
-ვაიმე არმკითხო რაც გინდა ქენი გაენთავისუფლე სამსახურიდან და ჩემთან გაჩნდი ძაან მჭირდები!!!
-ხო არგაგიჟდი? მარტო სად წამოვიდე?
-აუუ ბელსი წამოიყვანეე რა თან ლუციუსს გავაცნოთ იქნება ეშველოს რამე! ძაან კი ვარ გაბრაზებული მარა.
-ვინაა მანდ კიდე?
-ლუკა და ის პირველყოფილი.
-ჰოო კაი ვეტყვი.
ლუკა ანასთან ავიდა.ანა ხმას არ ცემდა.
-ახლოს არხვიდე! მე ბიძაშვილი აღარ მყავს ძმაკაცში გამცვალა!
-კარგი რა ანუუსი გეყოს ეხლა მიდი მარის დაურეკე ჩამოვიდეს აქ.
-მადლობა უკვე დაურეკე! გადი ოთახიდან.
ლუკამ ხელი ჩაიქნია და გავიდა.
მარიმ ანაბელს დაურეკა და წამოსვლაზე დაითანხმდა.ანაბელის მანქანით წავიდნენ რადგან მარიამს მანქანა არყავდა. სანამ ისინი გზაში იყვნენ ალექსანდრე ჩავიდა რაჭაში უკვე. ცოტახანში მარი და ანაბელიც მივიდა.
ანა,ლუკა,მიშო და ალექსანდრე ეზოში იჯდნენ როცა ჭიშკარში ორი ანგელოზი შემოვიდა.
მარიამი თავდახრილი მოდიოდა და ალექსანდრე არდაუნახია აი სანდრომ კი მარი რო დაუნახა სიხაულისგან გაგიჟდა მარა იჯდა ჩვეულებრივი ფეხებზე გამომეტყველებით,აი მარიმ რო თავი აწია და შავ თვალებს წააწყდა ანას ფიქრებში კლავდა უკვე რო ად უთხრა მისი აქ ყოფნის ამბავი.
ლუკამ გაიხედა და მეორე გოგო ვერ იცნო როგორც კი შეხედა მოეწონა, გოგოები პირდაპირ ანასკენ წავიდნენ და მოეხვიენ.
-ბიჭებო გაიცანით ჩვენი მესამე და ანაბელი.
-სასიამოვნოა .ლუკა წამოიჭრა და მიესალმა ანაბელს.
-ჩემთვისაც. ჩაილაპარაკა ანაბელმა.
მოკლედ ერთმანეთი გაიცვნეს და გოგოები სახლში შევიდნენ.
-ააააააა არაფერი მესროლო მარ! ხოიცი როგორ მიყვარხარ!
-მომშორდი! ვერ გიტან ეს როგორ გამიკეტე?? აქ რაუნდა იმ ვირს?
-ბიჭებმა დაპტიჟეს რაჩემი ბრალია.
-კარგი როგორმე ავიტან.
-ანუუ ის ბიჭი შენი ვინა? მორცხვადკითხა ანაბელმა ანას.
-ჩემი შეყვარებულია არიცოდი? რატო მახსოვდა რო გიტხარი?ანამ მარიამს თვალი ჩაუკრა.
-აა შენი შეყვარებული ხო მე არვიცოდი.
-რაიყო გოგო ნუ გაფშიკავ ფეხებს ჩემი ბიძაშვილია. გაგირიგებ თუ გინდა.
-ვაიმე ისე გკითხე.
-ისე მკითხა.
-გეყოს ანა.
ბიჭები ეზოში ისხდნენ.
-აქამდე რატო არვიცნობდი ნეტა ანაბელს?
-ჩვენ რავიცით ტოო.
-კაი წამო შევიდეთ.
სახლში შევიდნენ. გოგოები სამზარეულოში ფუსფუსებდნენ. საჭმელი მოამზადეს და დასხდნენ. მიშო და ანა ერთმანეთს უბღვერდნენ,ანაბელი ლუკასკენ აპარებდა თვალებს, აი მარიამი
კი ისე აიგნორებდა ალექსანდრეს რო სანდრო ფიქრობდა ნეტა მართლა აქ ხო ვზივარო.
ანას ერთი სული ქონდა როდის ავიდოდნენ ოთახში რათა გოგოებისთვის ყველაფერი მოეყოლა. მაგიდა მიალაგეს და ანას ოთახში ავიდნენ. ანამ ყველაფერი მოუყვა აქ ჩამოსვლიდნა ბოლოს ლუკასი და მიშოს საუბრის ჩათვლით. ბელსი და მარი გაკვირვებულები უყურებდნენ.
-ვახ რა სიძე მყავს!!! მარის შემოკივლა.
-ჰო კაი ბიჭია მიშო.დაეთანხმა ანაბელი.
-სიძე არა კვახი! ნუგადაირიეთ! იმ ხისთავიანს რადგან უყვარვარ ეგ იმას არ ნიშნავს რომ მეც მიყვარს.
-ვის ატყუებ ნეტა?
-არც არავის!
ოთახებში გადანაწილდნენ და დაიძინეს.
მარის დილით ადრე გაეღვიძა, იფიქრა არავინ იქნება ამდგარიო და მოკლე ღამის პიჟამოებით ჩავიდა ქვემოთ, იქ კი....