-სამწუხაროთ დანამდვილებით ჯერ ვერაფერს გეტყვი ლექსო,ანალიზების პასუხებს ექთანი მოიტანს ცოტა ხანში,რაც შეეხება მის სიცოცხლეს საშიშროებამ უკვე ჩაიარა
როგორც კი მისი სიტყვები გავიგონე შვება ვიგრძენი,ალა მხოლოდ ის მაინტერესებდა და მისი სიცოცხლე,თითქოს ლალოს გარეშე მთელმა ცხოვრებამ აზრი დაკარგა
-მადლობა ლადო,რომ ჩემი ცოლი გადაარჩინე
-ტყვია მკლავში მოხვდა, ამიტომ დიდი დაზიანებები არ მიუღია,ჭრიოა გავასუფთავეთ და გავკერეთ,ახლა სძინავს-თქვა ლადომ და მომავალ ექთანს გახედა,რომელსაც ხელში ქაღალდები ეჭირა-აი პასუხებიც მოვიდა-ინტერესით ჩააჩერდა ფურცლებს და მერე მე ამომხედა
-სანერვიულო არაფერია,ჰემოგლობინი აქვს დაბალი და წამლბის გამოწერა მომიწევს,ასევე მინიმუმ 2 თვე უნდა იწვეს,არაფერე ინერვიულოს და უბრალოდ დატკბეს პროცესით
-ლადო წესიერათ ამიხსენი,ვერაფერი გავიგე რას ამბობ-ცოტა დაბნეულმა ვკითხე,ექიმი ვარ და არ მესმის დაჭრილ ადამიანს რატომ უნდა ჩაუტარდეს შემდეგი პროცედურები
-გილოცავ, მალე მამა გახდები!
მამა გახდები,მამა გახდები!!! მხოლოდ ეს სიტყვებიმესმოდა,ირგვლივ ყველაფერი დატრიალდა,რეალობას მოვწყდი და ბედნიერებისგან ცაში ავიჭერი.ამაზე არასდროს დავფიქრებულვარ,თუმცა ყოველთვის ვცნებობდი ჩემს შვილს ჩემთვის მამა დაეძახა,ახლა კი ჩემი საყვარელი ქალი ამის შესაძლებლობას მაძლევს.
რეალობას გამოთიშული ვერც კი გავაცნობიერე,როგორ შემომეხვია ყველა და მილოცავდნენ,დედაჩემს სიხარულისგა ცრემლები სცვიოდა,ჩემი და კი ბოლო ხმაზე გაჰკიოდა მამიდა ვხდებიო.
სწორედ ასე მექცა ცხოვრებაში ყველაზე ცუდი დღე უცებ,ყველაზე კარ დღეთ.ახლა მხოლოდ მისინახვა და გულში ჩაკვა მინდოდა
-ლადო მისი ნახვა მინდა,წამიყვანე მასთან?
-წამოდი-ხელი მომხვია და წინ გამიძღვა-ნუღარ დადრობ ახლა ყველაფერი კარგათ იქნება უფლის წყალობით.
-მადლობა ლადო,ასეთი ამბავი კარგა ხანია არ გამიგია,არ ვიცი რა გითხრა
-არაფერი გაქვს სათქმელი,ახლა წადი და შენი ცოლის გვერდით იყავი.
ოთახში ფეხებაკანკალებული შევედი,მისი გაცრეცილი ტუჩები და ფერმკრთალი სახე,რომ დავინახე მომინდა ზაზასთვის თავ-პირი დამელეწა,მაგრამ ახლა მხოლოდ ჩემს ცოლ-შვილზე ვფიქრობდი.ნელა მივუახლოვდი საწოლს და მისი პატარა ხელი დავიჭირე.
-შენ არც კი იცი რამდენს ნიშნავ ჩემთვის ლალო,ყველაფერზე მეტად მიყავრხარ,მე და შენ,ჩვენს პატარა ოჯახთან ერთად ყველაფერს გადავლახავთ და შევძლევთ აი ნახე.
-მეც მიყვარხარ ლექსო-უცებ ჩუმი,მაგრამ სანატრელი ხმა გავიგე და ლალოს შევხედე,რომელსაც თვალები უბრწყინავდა.
* * * * * *
გონს,რომ მოვედი მივხვდი საავადმყოფოში ვიყავი.მხოლოდ გასროლია და ლექსოს ხმა მახსოვს.ახლაც ისე ტკბილად და ხავერდოვნათ ჩამესმის.თავიდან მეგონა სამოთხეში ვიყავი,მაგრამ მარჯევნა მკლავში ტკივილი ვიგრძენი,შემდეგ კი ლექსოს სიტყვები გავარჩიე და მეც ვუპასუე
-მეც მიყვარხარ ლექსო-ლაპარაკი მიჭირდა და თავი მტკიოდა,ალბათ ნარკოზის ბრალი იყო,თვალები ნელა გავახილე და ლექსოს თბილ მზერას შევეფეთე
-ლალო გაიღვიძე? ჩემო ფერია კარათ ხაარ?-გახარებული მკოცნიდა და სახეზე მეფერებოდა
-კარგათ ვარ,მეგონა სამოთხეში ვიყავი შენი ხმა,რომ გავიგე-ვთქვი და გავუღიმე
-ეგ მეორეთ აღარ გაიმეორო,იცოდე ახლა ყველაზე მეტად გვჭირდები,მეც და ჩვენს პატარასაც-თქვა და მუცელზე მაკოცა,თავიდან ვერ გავიაზრე მისი სიტყვები
-რაა?რას ამბობ ლექსო?-ვკითხე გაოცებულმა
-ლალო,მალე შვილი გვეყოლება-მითხრა და მაკოცა.
ვერ დავიჯერე,ნუთუ დედა გავხდები? ყოველთვის ცონებობდი მეც გაბერილი მევლო სხვა დედებივით,მეც დავეწვინა გულზე პატარა და მეც მეჩუქნა მისთვის სიცოცხლე.ახლა კი,როცა ამ ყველაფრის საშუალება მქონდა თავს უბედნიერსად ვგრძნობდი.სიხარულისგან ცრემლები წამომივიდა ლექსომ კი კოცნით ამომიშრო
-არ იტირო გთხოვ,შენთვის ახლა ნერვიულობა არ შეიძლება-მითხრა და ჩამეხუტა
-ლექსო ჩვენ პატარა გვეყოლება?-ისევ ვერ ვიჯერებდი
-ხო ლალო ვერც მე ვიჯერებდი,ძალიან მიყვარარ,რომ ასე მაბედნიერებ-მითხრა და ჩემს ტუჩებს დაეწაფა,უცებ კი კარი გაიღო და ექთანი შემოვიდა
-ბატონო ლექსო,ცოტა ხნით უნდა დატოვოთ ოთახი,პაციენტს ასვენება სჭირდება-მორიდებით თქვა გოგონამ და ოთახში შემოვიდა
-ლალო-მე მომიბრუნდა ლექსო-სულ ხუთი წუთით გავალ და ისევ დავბრუნდები-მითხრა და ისევ მაკოცა
-აქედან მალე გამომიშვებენ?-ვკითხე ინტერესით,რადგან მარტო ყოფნა აღარ მინდოდა
-არ ვიცი,ვკითხავ ლადოს და ვეცდები მალე წაგიყვანო,მე მოგხედავ სახლში,ხო არ დაგავიწყდა ექიმი,რომ ვარ?-მითხრა და ეშმაკურათ გამიღიმა
-კარგი გელოდები-ვუთხარი და პალატა დატოვა.
ახლა კი დავრჩი ჩემს ფიქრებთან სრულიად მარტო,ნეტავ დედა ცოცხალი ყოფილიყო და შვილიშვის მოსწრებოდა,წარმომიდგენია როგორი ბედნიერი იქნებოდა.ან გიო,რომ გაიგებს გადაირევა ისე გაუხარდა.ღმერთო,ვერც მ ვიჯერებ ჯერ,ჩემს მუცელში პატარა არსება იზრდება,რომელიც სულ მალე გამახარებს თავისი დაბადებით.ახლა ისეთი ბედნიერი ვიყავი ყველაფერი უსიამოვნო გადამავიწყდა რაც კი აქამდე მოხდა.
ცოტა ხანში კარებზე კაკუნი გაისმაა ოთახში თავი ლიკამ შემოყოო
-ლალო,ჩემო სყვარელო გილოცაავ,რომ იცოდე რა ბედნიერი ვარ-ლამის კივილით აილო იქაურობა
-კარგი დამშვიდდი,ხომ არ გავიწყდება ექიმი,რომ ხარ-სიცილით ვუთხარი და თეთრ ხალათზე მივანიშნე
-ვაიმე ისე გამიხარდა ეგ სულ გადამავიწყდა-უცებ დასერიოულდა-შენი ანალიზები წესრიგშია,ლექსო უკვე დარიგებულია,თუმცა თვითონაც კარგათ იცის როგორ მოგხედოს,რაც შეეხება გაწერას ხვალ უკვე სახლში იქნები და მეც გვერდიდან ვერ მომიცილებ
-რა ბედნიერებაა სახლი-ჩავილაპარაკე ბედნიერმა-ერთი სული მაქვს ჩემს საწოლში ჩავწვე,არ მიყვარს ეს სუნი
-არაუშავს,მალე გაგწერთ,მანამდე კი შეცადე დაიძინო-მითხრა და ლოყაზე მაკოცა-მე გავალ,მაგრამ ისევ მოვალ-მითრა და გავიდა.
ცოტა ხანში ემოციებისგან დატვირთულს და ბედნიერს მართლაც ჩამეძინა.
* * * * *
პლატიდან გახარებული გამოვედი და ჩემი მშობლებისკენ ავიღე გეზი
-ლესო როგორ არის?-ეგრევე მკითხა დედაჩემმა
-კარგათ არის დედა,უკვე გონზეც მოვიდა,ლიკამ მითრა,რომ ხალ უკვე წავიყვანთ სახლში-ვუთხარი და გავუღიმე
-მადლობა ღმერთს,გილოცავ შვილო შენი ცოლ-შვილი არ გაწირა უფალმა-გადამეხვია და სახეზე მომეფერა
-ლექსო ძმაო გილოცავ მალე მამა გახდები-ლევანიც მოვიდა და მომილოცა,მე კი ცოტა გვერდით გავოყვანე,რომ ზაზას შესახებ მეკითხა
-ლევან,ზაზა სად არის?იმედია ციხეში ამოლპება,ლალოს ან ჩემს შვილს რამე,რომ მოსვლოდა გეფიცები არ ვაცოცხლებდი,ჩემი ხელით მოვკლავდი-გამწარებულმა ვუთხარი და თან ტელეფონი გამოვრთე,რომელიც გაუჩერებლათ რეკავდა
-დაწყნარდი,ეგ საქმე უკვე მოვაგვარე,მინიმუმ 15წელი მისი ნახვა არ მოგიწევს
-მადლობა ლევან,შენ,რომ არ მყავდე არ ვიცი რა მეშველებოდა-მადლობა გადავუხადე და მეგობარს გადავეხვიე
-აბა რას ამბობ,ეგ გეკადრება-მითხრა ლევანმა და თან სიცილი დაიწყო.უცებ საავადმყოფოს მოსაცდელში გიორგი დავინახე,გაფითრებული სახით მოდიოდა ჩვენსკენ
-ლექსო,ცოტა ხნით დაივიწყე ყველაფრი და უბრალოდ მითხრი როგორ არის ჩემი და?-განერვიულებულმა ძლივს მოაბა თავი სათქმელს,მე კი გაოცებული ვიყავი მისი გამბედაობით აქ,რომ მოვიდა
-ორივე კარგათ არიან,ნუ ღელავ-ვუთხარი ცივათ და მის გაოგნებულ სახეს წავაწყდი
-რას ნიშნავს ორივე?
-ლალო ორსულადაა-დავინახე მისი გასხივოსნებული სახე,ეტყობა ძალიან გაუხარდა ახალი ამბის გაგება
-მიტხარი სად არის?რომელ ოთახშია?
-ახლა ძინავს,მაგრამ ექთანს ვეტყვი მიგაცილოს
-მადლობა ლექსო-მითხრა და რარაც ქაღალდები გამომიწოდა-ესენი წაიკითხე და ყველაფერს მიხვდები,დამიჯერე არ ვარ ისეთი ცუდიც,როგორიც გგონივარ-მითხრა და ექთანს გაყვა.
საბუთები უცბათ გადავათვალიერე და ჩანაწერებს გადავაწყდი,რომლის მიხედვითაც გიორგის არ უსვრია ჩემი ძმისთვის,ის უკვე გასული იყო შენობდან,როცა ვანოს ესროლეს,ამას კი კლუბის ვიდეოკამერების ჩანაწერები ამთკიცებს.ახლა ყველაფერი გარკვეული იყო და მიხაროდა ლალოს მომავალი ბედნიერების,როცა ამ ამბავს გაიგებდა.თუმცა ახლა ის ადამიანი უნდა მეპოვნა,ვინც ჩემი ძმა ამ დღეში ჩააგდო.
დარჩენილმა დღემ მშვიდათ ჩაიარა.გიორგისთან ყველაფერი გავარკვიე და ეს მახარდებდა.ჩემები სახლში გავუშვი,რომ დაესვენათ.თავიდან დედა უარზე იყო,მაგრამ მერე ვუთხარი დასახვედრათ ხო უნდა მოვემზადოთ და ამ საქმეს შენ მიხედეთქო,მაშინვე დამთანხმდა.ლალოს ორსულობამ ყველა გაახარა,განსაკუთრებით კი მე.მთელი ღამე მის საწოლთან ვიჯექი და ყურებით ვტკბებოდი.გავიხსენე დღევანდელი დღე ჯერ ბედნიერება უეცრად უბედურებამ შეცვალა,ახლა კი იმაზე უფრო ბედნიერი ვარ ვიდრე ამ დილას ვიყავი.ღმერთს მადლობას ვხდი,რომ ყველაფერი ასე კარგათ დამთავრდა.
მეორე დილას ლალო უკეთ გრძნობდა თავს,შუა დღეს კი გამოწერეს.
-ლექსო რათ მინდა ხელში აყვანა,ეტყლით წამიყვანე-მებუზღუნებოდა ლალო და თან მაგრად მეჭიდებოდა მხრებზე
-არა,სულ ხელით უნდა გატარო და შეწინააღმდეგება არც გაბედო,სახლში როგორც კი მივალთ დაგაწვენ და გვერდიდან არ მოგშორდები.
-თავი 3 წლის მგონია-მობეზრებულად ჩაილაპარაკა და თვალები გადაატრიალდა-მაგრამ მომწონს შენს მკლავებში
-ოხ შე ეშმაკუნა-ცხვირზე ვაკოცე და მანქანაში ჩავსი.
სახლში მისულებს სიურპრიზი დაგვხვდა,მივხვდი ყველაფერი დედას მოწყობილი იქნებოდა.ლალოს ყველა საყვარელ ადამიანს აქ მოეყარა თავი,მათ შორის გიორგისაც.
როცა ლალოს სიმართლე ვუთხარი ძალიან გაუხარდა,რომ ყველაფერი გაირკვა და დასრულდა.
იმის გამო,რომ ლალოს გადაღლა არ შეიძლებოდა მალევე ავედით ოთახში და დავიძინეთ.ჯერ კიდევ სუსტათ იყო და მცირე ხმაურითაც იღლებოდა.გვიანობამდე ვუყურებდი მას და ხან მუცელზე ვეფერებოდი ხან სახეზე.
ცოტა ხნის ჩაძინებული ვიყავი,როცა კარებზე კაკუნის ხმა გავიგე,უცებ წამოვხტი და გარეთ გავედი,სადაც ნამტირალები დედაჩემი დავინახე
-რა მოხდა დედა?ყველაფერი კარგათაა-ვკითხე გაოცებულმა
-ვანო გონს მოვიდა ლექსო,შენმა ძმამ გაიღვიძა.
პ.ს. წინა თავის ინტრიგისთვის ბოდიში  ლალოს მოკვლა გულშიც არ გამივლია.პირიქით არასდროს ვკითხულობ ისტორიებს,რომელსაც ცუდი დასასრული აქვს,და არც ეგეთ ფილმებს ვუყურებ.ახლა კი ველოდები თქვენს შეფასებებს,ძალიან გთხოვთ გამოხატოთ კომენტარებში