მეორე დილით ლუკას თავი უსკდებოდა. რადგან მისი და ანას ოთახები ახლოს იყო ანას გასძახა
-აუ ანუშკამიდი რა მინერალური მომირბენიე.
-მომაქ ხო რა დალიე ამდენი.აჰა აიღე
მიაწოდა და ოთახიდან გასვლას აპირებდა ლუკამ რო გააჩერა.
-მოდი აქ რაღაც უნდა გკითხო.
-რამოხდა?
-მისმინე ჩვენს შორის დარჩება იცოდეძ
-აუ თქვი ეხლა რაგინდა მეჩქარება მარი სთან უნდა გავიდე.
-ანაბელს საბა უხსენებია შენთან?
-საბა? შენ რაიცი საბაზე?
-გეკითხები და მითხარი.
-მე ვერ გეტყვი საერთოდ რაში გაინტერესებს?
-ისე.
-ისე? სიმართლე თქვი ეხლა ანაბელი მოგწონს?მასე ადვილად ვერ ჩაიგდებ ხელში.
-რატომ? ვინდა საბა?
-გიმეორებ კიდევ ერთხელ მე ვერ გეტყვი, ანაბელი თუ ჩათვლის საჭიროდ თვითონ გეტყვის, ზედმეტი არაფერი გააკეთო იცოდე მერედ ვეღარ გადაიტანს გულის ტკენას.
ეს თქვა და ოთახი დატოვა.ლუკა ინტერესით კვდებოდა რაშეიძლება მომხდარიყო ან ვინ იყო საბა.ტელეფონი აიღო და ანაბელს დაურეკა.
-გისმენთ.
-ანაბელ როგორ ხარ?ლუკავარ
-აა ლუკა კარგად შენ როგორ ხარ?
-არამიშავს,თუ გცალია კაფეში დავჯდეთ.
-ისა იციიი..
-უარს არ მივიღებ.
-კარგი ხო რომელზე?
-1საათში გამოგივლი ასე.
-კარგი.
ჩაძინებულ მარიამს გაეღვიძა და დილანდელი ინციდენტი გაახსენდა.რადგან უნივერსიტეტში ერთ თვიანი დასვენება ქონდა სახლში იყო და უცდიდა ანას როდის მოვიდოდა რო გარეთ გასულიყვნენ. ანამაც არ დააყოვნა 5წუთში მარისთან იყო.გარეთ ცოტა ციოდა ამიტომ ჟაკეტი მოიცვა და ანასთან ერთად გარეთ სასეირნოდ წავიდა.
ბაღში სეირნობდნენ როცა ალექსანდრე დაინახა ვიღაც გოგოსთან ერთად ხელი ქონდა გადახვეული.ნერვები დაგლეჯაზე ქონდა.ანამაც დაინახა ალექსანდრე და დაუძახა.
-სააააანდრო
-ვა ანუუ როგორ ხარ? აქ რაგინდა
-მე და მარი სასეირნოდ ვართ.
-ჰოო? გამარჯობა მარიამ.
-გამარჯობა თავისთვის ჩაიბურტყუნა მარიამმა.დაქალი თითქოს მის ფიქრებს მიხვდა.
-ლექსო ვინა ეს ლამაზი გოგო?
-ეს ლამაზი გოგო ჩემი დეიდაშვილია, სოფლისან ჩამოვიდა და ქალაქს ვათვარიელებიბ.
-აჰა სასიამოვნოა.თქვენი სახელი?
-ნუცა
-სასიამოვნოა ნუცა მე ანა ვარ ეს ჩემი დაქალი მარი.
-სასიამოვნოა გოგოებოორჩხვად თქვა ნუცამ.
-კარგი აბა დროებით.
ანა მეგობარს შეუტრიალდა თვალი ჩაუკრა და წავიდნენ.
-რატო მიდი ალექსანდრესთან?
-რა არგინდოდა მისვლა ხო?
-არა!
-აჰ კაი! არც ის გაინტერესებდა ვინ იყო ის გოგო ხო?
-არა მეთქი!
-ვის ატყუებ მარიკუნა? შენ თავს? აღიარე ეო სანდროზე გიჟდები!!!
-სახლში მინდა.
მარიამი სახლში წავიდა ანა კი მიშოსთან წავიდა.ზარი დარეკა და უცდიდა კარებს როდის გააღებდა.მიშოს ეძინა და ზლაზნით წამოდგა ფეხზე მარტო შორტები ეცვა.კარი გააღო და..
-სადხარ ამდენხანს? ვინმე გყავს ხო????
-ანა რაებს ბოდავ!
-შემომიშვი!
-არა ჯერ ჩამეხუტე.
-არა!
-ნუ მეჯიუტები! თავი მისკდება ეხლა გავიღვიძე?
-ეხლა გაიღვიძე? კაი მოდი ჩეგეხუტო.
მივარდა და ჩაეხუტა მთელი ძალით,როცა შიშველ სხეულზე შეეხო ჟრუანტელმა დაუარა.შემდეგ სახლში შევიდნენ ასე ერთმანეთზე გადამბულები და მთელი დღე ერთად ჟღურტულობდნენ.
ლუკამ ანაბელს გაუარა და კაფეში დაჯდნენ.საუბრობდნენ უკეთ გაიცნეს ერთმანეთი.
-იცი ანაბელ ძალიან მომწონხარ და შენთან ურთიერთობა მინდა.
-მე მე არვარ მზად ახალი ურთიერთობის დასაწყებად.მეშინია.
-ლუკას ათასმა აზრამ გაუელვა თავში,ხოიცით ამდროს ყველაზე ცუდს ფიქრობენ.
-რატომ?
-არმინდა ამაზე საუბარი.იქნებ ერთ დღეს გითხრა კიდეც.სახლში მინდა ეხლა წასვლა.
-კარგი.
ლუკამ ანაბელი სახლში მიიყვანა და მანქანიდან გადასვლის წინ ლოყაზე აკოცა და უთხრა:
-იფიქრე ბელა!
-მშვიდობით ლუკა.
ლუკა ისევ საფიქრებელში იყო აღარ იცოდა რა ექნა.სახლში წავიდა.
მოსაღამოვდა მარიამი სამსახურში წავიდა.როცა მივიდა უფროსმა უთხრა რო ისევ ის განსაკუთრებული სტუმარი ყავდათ,მარიამი მიხვდა სანდროზე რო იყო ლაპარაკი და უფროს ბევრი თხოვა მის მაგიდას სხვა მომსახურებოდა,როგორც იქნა უფროსი დათანხმდა.ალექსანდრემ მარიამი იკითხრა იმ წუთას როცა სხვა დაინახა მასთან მისული.უფროსმაც მარიამს დაუძახა.
-მარიამ მოდი აქ დროზე.
-გისმენთ ბატონო ანდრო.
-იმ მაგიდას მოემსახურე ბატობო ალექსანდრეს შენ სურხარ,რაიცი შეიძლება უფრო მეტ ფულს გამოკრა ხელი ვიდრე აქ იღებ.
-კი მაგრამ... მარიამს გული შეეკუმშა ეს რო უთხრა მაგრამ ვერ ეუხეშა სამსახურის დაკარგვა არუნდოდა.
-დროზე.
მარიამი მაგიდისკენ წავიდა,ფეხები უკანკალებდა.
-ინებეთ თქვენი შეკვეთა.
-აქ დაჯექი.
-სამსახურში ვარ აქ რიგითი კლიენტი კი არვარ ალექსანდრე!
-დაჯექი რო გეუბნები!
-მარიამიც დაჯდა.
ამდროს მისი უფროსი ანდრო მოვიდა.
-აქ დასაჯდმად გამოგიშვი გოგო? აწიე *რაკი და იმუშავე ჩქარა! თითქმის დაიყვირა.
აქ ალექსანდრე აიჭრა.
-ანდრო მარიამი დღეიდან შენთან აღარ მუშაობს ამიტომ უფლება აქ როგორც კლიენტი სადაც უნდა იქ დაჯდეს და მეორედ მასთან ხმას აუმაღლებ და კბილები ჩაგენაყება ან უკეთესი ენას ამოგაჭრი. მოუხაზა ალექსანდრემ,მარიამს ხელი დაავლო და იქაურობას გაეცალა.მარიამი კიდე გაცოფებული იყო.
-რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი?
-რა რას ნიშნავდა გოგო არ ამჭრა! არმინდა აქ რო იმუშაო და მორჩა!
-შენ ვინ გეკითხება?!
-მე მეკითხება თუ მეკითხება! ჩქარა ჩაჯექი მანქანაში სახლში მიგიყვან!
-არსადაც არ ჩავჯდები! წადი ალექსანდრე! წადი ცემი ცხოვრებიდან! არა ჩემ ცხოვრებაში შენი ადგილი!
-ხმა! ჩაჯექი მანქანაში!
-არა თქო!
სანდრომ მარიამს ხელი მოკიდა და ძალით ჩატენა მანქანაში.მანქანა ძაან ჩქარა მიყავდა მარიამი ფანიკაში ჩავარდა.რამდენ დიდი სატვირთოებს დაინახავდა გზაზე მომავალს ყვიროდა.
-ალექსანდრეე გააჩერე!!!გააჩერე! გთხოვ გააჩერე!
სანდროს ეგონა მიტო იძახის ძალით რო ჩავსვი მანქანაშიო.ანაბელი ბოლოს ძან ხუდად გახდა ,სავარჩელზე მოიკუნდა და თვალებიდან ცრემლები ღაპაღუპით მოდიოდა.
-გგგ....გთთ....გთხოოვ გააჩერე სანდრო მანქანა გთხოვ. უკვე სახე ცრემლებით ქობდა დასველებული და ბუტბუტებდა...გააჩერე სანდრო შეეე..შეენც რო დაგკარგო ჩემი ცხოვრება აღარ იარსებეს .
სანდრო გაგიჟდა მარიამის ცრემლები რო დაინახა,სიტყვები აღარ ესმოდა რომელსაც მარიამი ბუტბუტებდა.მანქანა სასწრაფოდ გადააყენა.
-მარიამ გავაჩერე.ყველაფერი კარგადაა დაწყნარდი.. მარიამ შემომხედე .
მარიამს თავიი ააწევი ცრემლებიი მოწმინდა და უკანა სავარძელზე ხელი გადაყო ბოთლით წყალი იდო და მიაწოდა.
-დალიე.
-მადლობა, ნამტირალევი ხმით თქვა მარიამმა.
-დამშვიდდი მარიამ და ამიხსენი რა მოხდა ამის დედა შე***ცი!!!!
ალექსანდრემ მანქანა დაძრა,ეხლა შედარებით ნელა ატარებდა.
მარიამი ნელ-ნელა დამშვიდდა,იცოდა რო ყველაფრის თქმის დრო იყო....

მთელი გულით ველი შეფასებებს.