საღამოსთვის დაიწყეს გოგოებმა მზადება...
მარიამმა გადაწყვიტა მოკლე კაბა ჩაეცვა რომელოც ახლახანს იყიდა თორე ისე მოკლე კაბების ჩაცმა არ უყვარდა.კაბა მუხლს აცდენილი იყო მოვერცხლისფრო ფერის, მკლავები გამჭირვალე შავი ქონდა,ფეხზე შავი ოდნავ წვეტიანი მაღლები ჩაიცვა, თმები დაისწორა და გაიშალა, ხელში შავი პატარა ჩანთა დაიჭირა.მაკიაჟი გაიკეთა და უკვე მზად იყო.
ანამ შავი კაბა მოირგო,ქვემოთ ორივე მხრიდან გახსნილი, წინ ამოღებული რომლიდანაც მკერდი გაომწვევად იმზირებოდა,ფეხზე შავი მაღლები ჩაიცვა,თმები უკან შეიკრა და წინ ცოტა ჩამოიშალა.მაკიაჟი გაიკეთა და მზად იყო.
-ანა მზად თუხარ გაიდეთ.ისე თუ გინდა ანაბელს დაურეკე და უთხარი გამოგივლი თქო.
-ოკეი. მარა მარუსა მარტო ხო არწამოვა?
-სანდროს ვეტყვი გაუვლის თან იქნება დალაგდნენ როგორმე.
ანამ ანაბელს დაურეკა.
-ანაბელ გამოგივლი ერთად წავიდეთ.
-კაი ანუსი გიცდი.
ანაბელმა ღია ლურჯი კაბა ჩაიცვა ოდნავ გამჭირვალე იყო, ფეხზე შავები მოირგო, მაკიაჟი გაიკეთა, ჩანთა აიღო ამასობაში ანამ მიწერა მოვედი ჩამოდიო. ანამ იჩალიჩა ლუკას უთხრა ცოტა თავს ვერ ვგძნობ კარგად უკან დავჯდებიო.
ანაბელი ძირს ჩავიდა და ცოტა გაუკვირდა ლუკას მანქანა რო დაინახა.უკანა კარი გააღო და ჩაჯდომას აპირებდა ანამ რო გააჩერა.
-აპპაპ წინ დაჯექი!
-ანა მოგკლავ!
ანა წინ მოკალათდა და ლუკას გაუღიმა.
ლუკამ წამოსვლამდე ალექსანდრეს დაურეკა და უთხრა მარიამს გაუარე და შენ წამოიყვანეო, ალექსანდრემაც გაუარა მარიამს და ქვემოთ უცდიდა.
მარიამს ეგონა ანა მოაკითხავდა და ქვემოთ ჩასულს ალექსანდრენრო დახვდა გაუკვირდა, გული აუფართხალდა.
სანრდრო მანქანაზე იყო მიყუდებული და სიგარეტს აბოლებდა. ჯინსის შარვალი, და ნაცრისფერი ზედა ეცვა, რომელიც თანზე მომჯდარი ქონდა და მის ნავარჯიშებ სხეულს კარგად აჩენდა. მარიამმა ნერწყვი მძიმედ გადააგორა და მანქანისკენ ნერვებ მოშლილი წავიდა. ალექსანდრემ კარები გაუღო და მარიამიც შიგნით ჩაჯდა.ალექსანდრემ
მოუარა და საჭესთან დაჯდა.მარიამს ნერვები მოეშალა რო არაფერი უთხრა მარა რას თხოვდა ბოლოს თვითონ ეუხეშა და თვალით არდამენახეო უთხრა და ეხლა რას მოელოდა.
-ძალიან ლამაზი ხარ! გაიჭექა სანდროს ხმამ.
-მადლობა.
მეტი არაფერი უთქვიათ რესტორნამდე , რესტორანში ერთად შევიდნენ,ყველას თვალი მათკენ იყო მიმართული.მარიამს ლოყები აუწითლდა კიდე კაი მაკიაჟი ფარავდა.
მიშო კი ამ დროს სად დარბოდა არავინ იცოდა,ყველა ადგილზე იყო მის გარდა,ანა ცოტას ღელავდა,ტელეფობზე ურეკავდა,მაგრამ არ იღებდა.უეცრად დარბაზში მუსიკის ხმა გაისმა და დაინახა მიშო იდგა დარბაზის ცენტრში, უცებ გაიქცა და ჩაეხუტა.
-სად იყავი ამდენი ხანი იდიოტო?
-ხო მოვედი რატო ბრაზდები ალქაჯო.
-ენა ეხლა შენ.
-მოდი მეცეკვე.
მიშომ ხელი გაუწოდა ისიც დაყვა და ცეკცავდნენ,მეგობრები გაბადრული თვალებით უყურებდნენ და უხაროდათ ანას ბედნიერება.გვიანობამდე ქეიფობდნენ,მარიამმა ცოტა დალია.
-მარ მე და მიშო მივდივართ,შენ სანდროს წაგიყვანს არგამიბრაზდე რა.
მარიამა არაფრის თავი არქონდა ვერც გაიაზრა რა უთხრა ანამ.ალექსანდრემ მარიამს ხელი მოხვია და მანქანაში ჩასვა, მანქანა დაქოქა და სახლში მიიყვანა,რო შეხედა ჩაძინებულს ხელში აიყვანა და სახლში შეიყვანა.მის ოთახში შევიდა ფეხზწ გახადა და ლოგინზე დააწვინა.მარიამი გრძნობდა სხეულზე თბილ ხელებს და ძილბურანში იყო როცა ალექსანდრე გასვლას აპირებდა მარიამმა ხელი მოკიდა.
-დარჩი არწახვიდე, ჩემთან დარჩი.
ალექსანდრეს აღარაფერი უთქვამს გვერდით მიუწვა და ხელი მოხვია.
დილით მარიამს ადრე გაეღვიძა დ. წელზე შემოხვეული ხელი რო იგრძნო ყვირილი დაიწყო.
-აააა შენ აქ რაგინდა?
-აუუ რაგაყვირებს გასკდა თავი!
-ადექი ჩქარა!
-ხელები გააჩერე მარიამ მეძინება!
-რაგინდა აქ კერძოთ ჩემს საწოლში?
-ოჰ რავიცი ერთმა ქალბატონა თვითონ მთხოვა გუშინ აქ დარჩენა.
-აჰაჰაჰა ალბათ შენ გინდოდა ძაან და მოგელანდა! ადექი ჩქარა!
-არა მშვენივრად ვწევარ!
-ალექსანდრე!
-კარგი ხო ვდგები.სანდრო ადგა და ნახევრად მძინარე ოთახიდან გავიდა მერე კი საერთოდ სახლი დატოვა.მარიამს ნერვები მოეშალა მის თავს და ისევე გააგრძელა ძილი.
გუშინ ლუკამ ანაბელი წაიყვანა სახლში ,ანაბელს მანქანაში ჩაეძინა,ლუკას გასაღვიძლებლად შეეცოდა და როცა სახლში მიიყვანა ხელში აიყვანა დ. კარებზე დააკაკუნა. კარები სანდომიანმა ქალმა გააღო,როგორც ჩანს მოსამსახურე იყო.
-ანაბელ რაგჭირს??!შენ ვინ ხარ შვილო?
-ბელას მეგობარი ვარ ქალბატონო.ჩაეძინა გზაში და გასაღვიძებლად შემეცოდა.მითხარით სადა მისი ოთახი ავიყვან და წავალ.
ქალმა ასწავლა მისი ოთახი და ლუკამაც აიყვანა, საწოლზე დააწვინა და გასვლას აპირებდა ანაბელის შემაცბუნებელი ხმა რო გაიგონა.
-არაააა...არრრააა ..არ წახვიდეეეე! უშენოდ არმინდა ცხოვრებააა! შ..შეე.შეენ ძლიერი ხარ გაუმკვლავდები !არწახვიდე მარტო არდამტოვო! საბა ჩემო საბა...
ლუკანმ ვერ გაიგო რახდებოდა მარა ძარღვები დაეჭიმა როცა გაიფიქრა რო ანაბელს ვიღაცამ გული ატკინა.მან ხო სიმართლე არ იცოდა. როცა ანაბელი ცოტა დამშვიდდა ლუკამ ოთახი დატოვა და სახლში წავიდა. სვამდა და ფიქრობა რაშეიძლება ანაბელს დამართნოდა...