მარიამი ნელ-ნელა დამშვიდდა,იცოდა რო ყველაფრის თქმის დრო იყო....
მარიამთან ბინაში ავიდნენ. გაუნძრევლად იჯდნენ ორივე.უეცრად მარიამმა დაიწყო.
-18წლის ვიყავი.მამაჩემს კომპანია ქონდა,რომლის სათავეში მისი სიკვდილის მერე უნდოდა მე და ჩემი ძმა ჩავმდგარიყავით.დიდი წვეულება მოაწყო,სურდა საზოგადოებისთვის გაეცნო ჩვენი თავი...ჩემი ძმა ჩემზე 2წლით უფროსი იყო. დედამ სახლში გავმართოთ წვეულებაო, მაგრამ მამამ დაიჟინა დარბაზში მინდაო.საღამოსთვის ყველა გამოვეწყვეთ,მანქანაზე ჩემი ძმა დაჯდა,მამა ღრმა პატარაობიდან ასწავლიდა ტარებას და ძაან მაგრად ატარებდა მანქანას, მე და დედა უკან დავსხედით,მამა კი წინ დაჯდა.გვაგვიანდებოდა,მამაჩემმა სირცხვილია ასე რო მივალთო,ჩემ ძმას მეტი რა უნდოდა ისედაც გიჟდებოდა სიჩქარეზე და მანქანა დიდი სისწრაფით მოწყვიტა ადგილს და...მარიამმა ღრმად ამოისუნთქა.ალექსანდრემ მის თვალებში დიდი ტკივილი დაინახა...უეცრად საპირისპირო მიმართულებით გამოჩნდა დიდი სატვირთო,ჩემმა ძმამ ფეხი ტორმუზს დააჭირა მაგრამ მანქანა არ გაჩერდა,კიდევ რამდენჯერმე სცადა,სატვირტო ჩვენი მიმართულებით მოდიოდა პირდაპირ,უცებ დედაჩემის ხელები ვიგრძენი,როგორ შემომეხვია და მომეფარა,მეტი აღარაფერი მახსოვს.როცა გავიღვიძე წამლების სუნი მეცა უცებ ამომიტივტივტივდა გონებაში მომხდარი და უცებ წამოვჯექი ყველაფერი მტკიოდა,ექიმებმა 2დღე უგონოდ იყავიო,საერთოდ როგორ გადარჩი გვიკვირს ფაქტიურად მკვდარი იყავი რო მოგიყვანესო.ამ დროს პალატაში ბებია შემოვიდა და ჩამეხუტა.რაღაც ისე ვერიყო.ვკითხე სად არიან დედა მამა და ჩემი ძმა თქო მაგრამ არაფერი მიპასუხა ცრემლები წასკდა.ისტერიკაში ჩავვარდი მას ხომ არაფერი უთქვამს მაგრამ მე ყველაფერს მივხვდი ექიმებმა ვერ გამაჩერეს და დამამშვიდებელი გამიკეთეს.რო გავიღვიძე ბებოც იქ იყო ვერ ვიჯერებდი რატო მე რატო გადავრჩი და ისინი არა? და მაინც ვფიქრობდი სულ რომ დედაჩემმა გადამარჩინდა ის ჩემი მფარველი ანგელოზია.ჩემმა სიცოცხლემ აზრი დაკარგა მეც ჩავყევი კუბოში თითქოს მათ და ჩემგან აღარაფერი დარჩენილიყო,იმ მხიარული,ლაღი,სიცოცხლით სავსე მარიამისგან,ფიტულად ვიქეცი,აღარ ვჭამდი ცხოვრების მიმართ ინტერესი დავკარგე. მაგრამ ერთ დღეს დავფიქრდი როგორ? როგორ მოხდა ეს ყველაფერი ჩემმა ძმამ ხო ისე იცოდა მართვა ვერავინ დაუდგებოდა გვერდით. გარკვევა დავიწყე,სანამ მე თვალებში გამოვიხიდე კომპანია და აქციები გაყიდული დამხვდა.სახლი გავყიდე და დანაზოგით ბინა ვიქირავე. აქციები ვინ იყიდა ვერ გავარკვიე,მის ვინაობას არავინ ამხელს.მაგრამ მე ყველაფერი ვიცი ვატო ქვია,მამაჩემის კონკურენტი დიდიხნის მანძილზე იყო,მისი მოწყობილია ყველაფერი!! 2წელი ვარკვევდი ყველაფერს მაგრამ ვერ გამოვიჭირე რო ვაზღვევიო ყველარისთვის რაც მე და ჩემ ოჯახს დაგვმართა! ბოლოს თითქოს ეს არმეყოფოდა ნერვიულობას ბებია გადაყვა და დავრჩი ამ წამებულ ცხოვრებაში მარტო,ზოგჯერ ვნატრობ რო მეც წამიყვანოს მათთან მაგრამ სანამ იმ ნაბი*ვარს არ ვიპოვი და ვაზღვებიებ ყველაფრისთვის მანამდე ვერ მოვისვენებ!მარიამმა თხრობა დაამთავრა და თვალიდან ობოლი ცრემლი გადმოუვარდა.
ალექსანდრეს ძარღვები დაებერა,ფეხზე ადგა და ნერვიულად დადიოდა,რაგაეკეთებია აღარ იცოდა ბოლოს თქვა.არჯეროდა მოსმენილის შეუძლებელი იყო ეს სიმართლე ყოფილიყო.
-შენ შენნნ გიორიგის და ხარ?
-საიდან იცობდი ჩემ ძმას?!
-არა ეს ხომ შეუძლებელია!შანსი არა! ეს როგორ მოხდა!ვერ დავიჯერებ.
-ხო მოგიყევი როგორც მოხდა.
-არა შენ არგესმის! შენ მკვდარი იყავი გესმის??! ექიმებმა მითხრეს რო არავინ გადარჩენილა!
-ეს რას ნიშნავს?
მე და გიო დიდი ხნის ძმაკაცები ვიყავით.ვიცოდი რო და ყავდა მარა არასოდეს მინახია ის გოგო არ უყვარდა გარეთ სიარული როგორც გიო მეუბნებოდა.როცა გიოსთან მივიდოდი სულ ოთახში იყო გარეთ არგამოდიოდა.შესაბამისად არასოდეს მინახია.ერთხელ მოვკარი თვალი ისიც ზურგით იდგა სამზარეულოში და ტელეფონზე ლაპარაკობდა.ეგ ამბავი რომოხდა გავგიჟდი ასე მითხრეს არავინ გადარჩენილაო.ყველაფრის გარკვევა დავიწყე რატომღაც ვიცოდი რო ყველაფერი ისე არ იქნებოდა როგორც ჩანდა.გერმანიაში წავედი მეორე დღეს და გამოძიება დავიწყე,სწორედ იქ გაიცანი ლუკა და მიშო და ისინიც დამეხმარნენ ყველაფერი გავარკვიე მაგრამ ის ნაბი*ვარი ხელში ვერ ჩავიგდე!
მარიამი სრულ შოკში იყო არჯეროდა რო მისი ძმის სათაყვანებელი ძმაკაცი ალექსანდრე მისი სანდრო აღმოჩნდა ეს ხომ შეუძლებელი იყო მაგრამ არავინ იცის ბედისწერა ვის რას უმზადებს.დიდიხანს უყურებდნენ ერთმანეთს თვალებს ბოლოს სანდრო მივიდა მარიამთან და ძლიერად ჩაეხუტა,მარიამსაც აღარ შეეძლო ამდენი მხარზე თავი დაადო და ხელები წელზე შემოხვია, ცრემლები თვალებიდან უკითხავად წამოუვიდნენ.
-ჩემო პატარა რამდენი რამე გადაიტანე და მაინც როგორი ძლიერი ხარ! ხედავ ბედმა ისევ შეგვახვედრა ერთმანეთს!
-სანდრო..
-ჩუუ..ტუჩებზე თითები მიადო და გააჩუმა.არ მინდა შენ თვალებზე ცრემლებს უყურებდე! შენ ღიმილი გიხდება!მერე დაიხარა და ნელა აკოცა ტუჩებზე,ისე ფრთხილად კოცნიდა გეგონებოდათ ფაიფურია და ეშინია ხელში არ შემოატყდესო.
-მიყვარხარ მარიამ!ყურთან დაჩურჩულა.
-მეც მიყვარხარ ალექსანდრე.ვეღარ გაუძლო მთელი გულით უნოდა ეთქვა სიმართლე და ბოლოს როცა ყველაფერი უამბო მის თავზე გადაწყვიტა მისი გრძნობების შესახებაც ეთქვა.
-სხვათაშორის სახლი მე ვიყიდე.
-რა სახლი?
-შენი სახლი.
-რა? როგორ?
-რომ გავიგე რო სახლი იყიდებოდა ვერ დაუშვი რო სხვის ხელში ჩავარდნილიყო ამიტომ გადახდა რადგან გერმანიაში ვიყავი იქიდან განვახორციელე,ვინ ყიდდა არც დაინტერესებულვარ.
მარიამა ძალიან გაუხარდა იმიტომ რომ ენანებოდა ის სახლი სადაც გაიზარდა, სადაც მისი ცხოვრების 18წელი გაატარა ასე უბრალოდ სხვისთვის გადაეცა მაგრამ სხვა გზა არქონდა ამხელა სახლის გადასახადებს ვერ აუვიდოდა არანაირი შემოსავალი გააჩნდა ეხლა კი როცა ალექსანდრემ ეს უთხრა თვალები სიხარულით აევსო და ძლიერად ჩაეხუტა სანდროს.დიდხანს ისხდნენ ასე ჩახუტებულები.
-მე უნდა გავიდე რაღაც უნდა გავარკვიო და მალე დავბრუნდები სახლიდან არგახვიდე. მზრუნველი ტონით უთხრა მარიამს თავზე აკოცა და სახლი დატოვა.