***
-ეს შეუძლებელია ვინაიდან და რადგანაც თქვენ ქალიშვილი ხართ, თქვენ ქალიშვილი ხართ, თქვენ ქალიშვილი ხართ... -ექოსავით ჩაესმოდა მარიამს ექიმის სიტყვები და მის გაანალიზებას ცდილობდა. ვერ გაეგო რა ხდებოდა ყველაფერი ერთმანეთში არეოდა. ეს ხომ შეუძლებელი იყო დემეტრემ ხომ იმ ღამეს სწორედ იმღამეს მასზე ძალა იხმარა ეგეც რომ არ იყოს ზეწარსე სიხლის კვალი ხომ თავად ნახ არა? არა არა ალბათ ექიმს ეშლება! უცებ გონებაში მარიამმა მის თავში დასმულ კითხვებ პასუხი გასცა და თვალები თვალებს მაგრად დააჭირა რომ არ ეტირა პატარა იყო მაგრამ ვერ აიტანა მისი ცრემლები სხვისთვის რომ დაენახვებინა.. მის ფიქრებში ჩაძირულს პალატაში უცებ დემეტრე შემოვიდა
-როგორ ხარ მარიამ? -ნერვიული ხმით კითხა დემეტრემ
-კარგად.. -უემოციოდ უპასუხა მარიამმა ჯერ კიდევ ექიმის სიტყვებზე ფიქრობდა.
-რამე გტკივა? -კითხა მზრუნველი ხმით დემეტრემ დათავზე ხელი გადაუსვა
-ნუ მეხები! -მრისხანედ თქვა მარიამმა ,დემეტრეს სახე შეეცვალა ხელი ციად გაუშვა. -მუცელი მტკივა ძალიან .. -ტკივილისგან სახე დაემანჭა
-მერე ექიმმა რაო?? -დემეტრემ კითხვა დაუსვა და იმ წამს პალატაში მარიამისთვის უკვე კარგად ნაცნობი და უკვე მისი ფიქრის ობიექტი შემოვიდა.. იქ მყოფ წყვილს ღიმილით მიუახლოვდა..
-ექიმო რა სჭირს მარიამს? -ხმა აკანკალებულმა იკითხა დემეტრემ
-დამშვიდდი შვილო! -თბილად გაუღიმა -მარცხენა საკვერცხეზე უბრალოდ კისტური წრმონაქმნია რომელიც ძლიერ ტკივილებს იწვევს მუცლის ღრუში, ამიტომაც აუცილებელია დღესვე გაკეთდეს ოპერაცია -სიტყვა დაასრულა ექიმმა კვლავ თბილად გაიღიმა..
-რა რა ოპერაცია? კი მაგრამ ოპერაციის გარდა სხვა გამოსავალი არ არსებობს? -მარიამის კითხვა გაიმეორა დემეტრემ, ექიმს მონასმენზე გაეღიმა
-იცით არსებობს მაგრამ ვინაიდან და რადგანაც გოგონა არის ქალი... -სიტყვის დასრულება არ აცალა დემეტრემ ექიმს
-კარგით გასაგებია -ანერვიულებულმა თქვა და ნერვიულად კეფაზე ხელის სმა დაიწყო -გააკეთეთ ოპერაცია.. -ისევ ნერვიულად ჩაიდუდღუნა დემეტრემ .. მარიამი გაკვირვებული აცეცებდა აქთ იქით თვალებს ვერ გაეგო რატომ შეაწყვეტინა ექიმს სიტყვა ან რა ანერვიულებდა ასე ძალიან..
-თქვენ პაციენტის ვინ ბრძანდებით? -კითხვის ნიშნიანი თვალები მიაპყრო წყვილს..
-მე მისი ქმარი ვარ! -ნერვიულობა კვლავ შეჰპარვოდა ხაში
-ქმარი? -გაკვირვებულმა შეხედა ჯერ მარიამს მერე დემეტრეს.. -და ის ჯერ კიდევ ქა... -ექიმს ისევ სიტყვა შეაწყვეტინა დემეტრემ
-ექიმო მოვრჩეთ ამაზე საუბარს -გამოსცრა კბილებში დემეტრემ -ახლა კი თუ შეიძლება რაიმე გამაყუჩებელი გაუკეთეთ მუცელი სტკივა! =მრისხანედ თქვა როდესაც მარიამის ტკივილისგან დამანჭულ და გაკვირვებულ სახეს შეხედა, თან საუბარიც სხვა რამეზე გადაიტანა
-დიახ ახლავე გავუკეთებთ გამაყუჩემელს -თქვა ექიმმა და ხალათის ჯიბიდან ნემსი და გამაყუჩებელი წამალი ამოიღო, სიტხე ნემსში აავსო რამდენჯერმე ნემსის წვეროდან სითხე ამოასხა და მარიამს უთხრა -თუ ჯეიძლება გადატრიალდი ნემსი კუნთში უნდა გავაკეთოთ -თქვა ექიმმა და მარიამთან ახლოს დადგა
-მე დაგტოვებთ -თქვა დემეტრემ და წამის მეასედში ოთახი დატოვა, ექიმმა ისევ გაკვირვებულმა გააყოლა თვალი ბიჭს აშკარად ვერ გაეგო რა ხდებოდა.. მალე ექიმმაც დატოვა პალათა და დერეფანში მოსიარულე დემეტრეს მიუახლოვდა
-შვილო -ხელით შემოატრილა -ვიცი ჩემი საქმე არ არის მაგრამ რა ხდება? ვერაფერი გავიგე გოგონა ქალიშვილია თქვენ კი ამბობთ რომ ცოლ ქმარი ხართ -გაკვირვებულმა იკითხა ექიმმა
-იცით ეს მართლაც არ არის თქვენი საქმე -ცოტა გაღიზიანებულმა წარმოთქვა დემეტრემ -მაგრამ რახამც ექიმი ბრძანდებით გეტყვით რომ მარიამს ეშინია და ჯერჯერობით ჩვენს შორის ფიზიკური კავშირი არ დამყარებულა! -ღრმად ჩაისუნთქა -და მე ჩემს ცოლს ვერაფერს დვაძალებ და ძალიან დამავალებთ თუ მასთან აღარ ახსენებთ რომ ის ქალიშვილია -ცოტა სიბრაზე შეეპარა ხმასი
-კი მაგრამ მე მე უკვე ვუთხარი მას ეს და ჩვეულებრივად მიიღო -გაიოცა ქალმა ,დემეტრემ გაფართოვებული თვალებით ახედა ექიმს
-რაა ? -იღრიალა მან
-დაწყნარდი შვილო! -ქალი შეხტა მის ხმაზე -ხომ გითხარი მან ჩვეულებრივად მიიღო -გაიღიმა ქალმა
-ქალბატონო -ამჯერად შეეცადა თავაზიანობა გამოეჩინა -ძლივს ვიკავებ თავს რომ რამე ცუდად არ გითხრათ! და თუ შეიძლება ცოტახანს დამტოვეთ! -გამოსცრა კბილებში მან -და კიდევ მარიამს როდის გაუკეთდება ოპერაცია? -იკითხა ცოტა დაწყნარებულმა
-ალბათ ნახევარ საათში უკვე საოპერაციოდ მოვამზადებთ , არ ვიცი რამ გაგაბრაზა მაგრამ თუ რამე დავაშავცე ბოდიშს გიხდი შვილო -დამნაშავესავიტ ჩაილაპარეაკა ქალმა
-ქალბატონო! -გამოსცრა კბილებს შორის -თქვენ ჩემზე უფროსი ბრძანდებით და თქვენგან მსგავსი ლექსიკონით საუბარს ვერ ავიტან! ასე რომ ბოდიშს მე გიხდით უხეშად გამომივიდა! -ამჯერად დამშვიდებულმა აღმოთქვა დემეტრემ
-კარგი შვილო -თბილად გაუღიმა ქალმა და გაეცალა.. დემეტრე მარიამის პალატისკენ ანერვიულებული და ფეხ არეული წავიდა ,ალბათ გულში მარიამის კითხვისთვის ახსნა განმარტებებს ეძებდა.. პალატაში შევიდა და მძინარე მარიამის დანახვისას გული ცოტახანს გაუჩერდა სუნთქვა შეწყვიდა.. უყურებდა და უნებურად ბედნიერი ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე.. მიუახლოვდა და მისი ტბილი თითები ლოყაზე ნასად ჩამოუსვა სახეზე ხელს უთათუნებდა და ძალაუნებურად ეღიმებოდა.. მარიამი შეიშმუშნა ტუჩები ააცმაცუნა , თვალები ზანტად გაახილა და დემეტრეს დანახვისას შეკრთა,..
-ხელი გამიშვი მეთქი რამდენჯერ გითხრა? რამდენჯერ გაგაბრთხილო რომ არ უნდა შემეხო დემეტრე? -გაბუსული ტუჩებიტ ეუბნებოდა მარიამი და ბრაზზს კიდევ ურო ანთხევდა.. უჭირდა დემეტრესთვის ხელის კვრა რადგან უყვარდა გუშინ ხომ ამას საკუთარ თავიში გამოუტყდა მაგრამ არ უნდოდა დემეტრესთვის ეს დაენახებინა
-როცა გძინავს ნამდვილ ანგელოზზს თუ შეგადარებს ადამიანი! -ირონიულად თქვა და ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა - და როცა იღვიცებ იმ ანგელოზსს სადღაც აქრობ ხელში კი კუდიანი ჯადოქარი მრჩემა -გაიცინა დემეტრემ და მარიამის სახის დანახვისას სიცილი შეწყვიდა
-ვირო! მე ძილში მაინც ვგავარ ანგელოზს და შენ მძინარეც კი ნამდვილ ვირს გავხარ და როცა იღვიძებ ხო საერთოდ -უთხრა და ენა ბავშვიით გამოუყო
-შეხედე ჩემს ძვირფას ცოლს ენა როგორ გაუტლეკია! -ენა მოიჩლიფა და ისე ჩაილაპარაკა დემეტრემ.. -შენთვის არ უსწავლებიატ შენზე 7 წლით უფროს ადმიანებს როგრ უნდა ელაპარაკო? -გაბრაზებით ტქვა დემეტრემ
-მე მასწავლეს როგორ ველაპარაკო ადამიანებს და არა ნამდვილ ვირებს! -გამარჯვებულივით ჩაილაპარაკა მარიამმა
-ამოგაცლი მაგ ენას ლაწირაკო! -გამოსცრა დემეტრემ და მარიამთან მივარდა -ენა გამოყავი! -ბრძანებიტ ჩაილაპარაკა
-რაა?? -გაკვირვებით თქვა მარიამმა , დემეტრე კი პირ გახსნილ მარიამს მივარდა და პირს კიდევ უფრო აღებინება
-ხო გითხარი ენას ამოგაძრობ თქო?? -სიცილით და გაბრაზებიტ ეუბნებოდა დემეტრე მარიამს , თავის სტიქიაში იყვნენ მარიამი მტელი ძალით ცდილობდა დემეტრე გაეწია და თითებზე კბილებს მაგრად უჭერდა
-ააააა -წამოიყვირა დემეტრემ -აი ამ კბილებს კი სულ "პლოსკოთ" დაგაცლიი! -გაბრაზებით თქვა..

***
მარიამი უკვე საოპერაციოსი შეეყვანათ დემეტრე ნერვიულობისგან ხან ერთ ადგილს ტკებნიდა ხან მეორეს, მარიამის მშობლებს დემეტრეს მამას და ლიზის აქ მოეყარატ თავი ასევე მარიამის კლასალებიც აქ იყვნენ.. გულმოდგინედ უყურებდნენ დემეტრეს რომელსაც ნერვიულობიგან ფერი სულ დაკარგვოდა ექიმმა კი უთხრა საშიში არაფერიაო მაგრამ მას მოსვენება მაინც დაკარგული ქონდა.. მარიამის საუკეთესო დაქალი კი უფრო გულმოდგინედ აკვირდეოდა დემეტრეს და გულში რაღაცაზე დაჟინებით ფიქრობდა... ყველა მშვიდად იყო დემეტრეს გარდა ერთ ადგილას ვერ გააჩერეს ხან იქით გადიოდა ხან აქეთ.. ოპერაციამ მხოლოდ 20 წუტს გასტანა საოპერაციოდან ჯერ კიდევ ნარკოზში მყოფი მარიამი გამოიყვანეს დემეტრემ მარიამი დაინახა და გული დაუმშვიდდა ბედნიერმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე.. მისთვის ძვირფასი ქალის დანახვისას...
-შეგიძლიათ წახვიდეთ! -დაწყნარებული დემეტრე იქ მყოფ საზოგადოებას მიუბრუნდა და დამშვიდებული ხმით უთხრა!
-არა შვილო მარიამთან მე დავრჩები -ტირილნარევი ხმით უთხრა მარიამის დედამ დემეტრეს როდესაც მარიამი დაინახა ცრემლები ვეღარ შეიკავა და ატირდა
-ქალბატონო ნატრა დიდი ბოდიშით მაგრამ მე მარიამის ქმარი ვარ და მასთან მე დავრჩები! -ისეთი ტონით უთხრა ქალს რომ შეწინააღმდეგება ვერც კი გაბედა, ანას კმაყოფილს ჩაეღიმა თვალებში ჭინკებმა უწყეს თამაში მგონი რომ ეს ოგო რარაცას ხვდებოდა.. საავადმყოფო ყველამ დატოვა მხოლოდ ანა შემორჩა ცოტახნიტ და დემეტრესტან მივიდა
-მარიამმა ყველაფერი მიამბო -თავ აწევით უთხრა ანამ დემეტრეს
-ვიცი! -თავ ჩახრილმა უთხრა დემეტრემ პატარა გოგოს წინაშე თავჩახრლი იდგა ამხელა კაცი
-აა გითხრა? -გაეღიმა ანას
-არა იქ ვიყავი როცა გეუბნებოდა -ხმა ჩახლეჩილმ უპასუხა , რატომღაც ანას სიმმარტე გაუმხილა
-გასაგებია -ცოტახანს ცაფიქრდა -ანუ იცი რასაც გრძნობს მარიამი?.. რას აპირებ? -კიტხვისნიშნიანი თვალები მიანათა
-მან არ იცის რომ მეც იქ ვიყავი და ყველაფერი მოვისმინე! ასე რომ ძალიან დამავალებ თუ არაფერს არ ეტყვი! რაც შეეხება რას ვაპირებ ალბათ არაფერს! -გამოსცრა მან
-მე ვიცი რომ შენც გიყვარს მარიამი -თვალებ ანთებულმა უთხრა დემეტრეს ანამ , დემეტრეს ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა
-ჭკვიანი ყოფილხარ -ყთხრა დემეტრემ და გაუღიმა -კარგი ახლა წადი! -აღარაფერი უთქვამს ანას დემეტრესთვის უსირყვოდ წავიდა დემეტრე მარიამის პალატაში შევიდა.. მარიამს კვლავ ეძინ დემეტრე მარიამის საწოლის წინ მდგარ სავარძელში მოთავსდა და მზინარე მარიამს უყურებდა თან ბუტბუდებდა
-ნეტავ შემეძლოს ყველაფერი გითხრა მარიამ! ნეტავ შემეძლოს გითხრა პირველად შენი დანახვისას განცდილი ემოციები და გრძნობები. არ შემიძლია გითხრა მღვიძარს მაგრამ შემიძლია გითხრა მძინარეს გინდა გითხრა? ალბათ კი -გაიღიმა -ლიზი ჩემთან რომ მოვია და მითხრა მამა გეძახისო და მის გვერდით დაგინახე მდგარი შენი ზღვასავით ლურჯი თვალები დავინახე რომელიც მაკვირდებოდა, ცოტახანს გავშეშდი.. გული გაჩერდა, სუნთქვის უნარი დავკარგე, თითქოს დრო გაჩერდა თითქოს ჩვენს შორის მყოფი ადამიანები სადღაც გაუჩინარდნენ თითქოს მარტო მე და შენ დავრჩით მაშინ ვხედავდი შენს ზღვასავით ლურჯ თვალებს იცი "ღელავდა იმ დღეს შენი ზღვა" მოგიახლოვდი და შევეცადე თვალი ამერიდებინა შენთვის, ამიტომაც მამაჩემს მივუბრუნდი, გეუხეშე იცი რატომ? იმიტომ რომ შემეშინდა.. ალბათ გაგიკვირდება ამხელა აყლაყუდა კაცს რისი შეეშინდაო -გაიღიმა - ჰო შემეშინდა შემეშინდა რომ შეამჩნევდი პატარა ბიჭივით როგორ ამიფართხალდა გული, როგორ გამიხშირდა სუნთქვა.. როგორ მიჩქარდა პულსაცია როგორ დავკარგე დროის შეგრძნების უნარი.. იცი ეს ყველაფერი ჩემთვის უცხოა! უფროსწორად იყო -გაიღიმა -მერე შენი სიჯიუტე რომ დავინახე როგორ ცდილობდი რომ ჩემთვის შენს ჭკუაში ჭკუა გესწავლებინა -გაიცინა -მაშინ ვიფიქრე "ჩემი დაგარქვი მორჩა!" იცი გამიკვირდა რამ გამაფიქრებინა ეს სიტყვები რატომ გავიფიქრე ეს ყოვლივე და ამან კიდევ უფრო შემაშინა... -ხმა აუნერვიულდა - მერე მანქანით უკან რომ გამოგყევი და დავინახე ვიღაც ახ**რი როგორ მოგიახლოვდა აზროვნების უნარი დავკარგე.. ვხედავდი თვალებით მეძებდი ვიცი რომ გესმოდეს ჩემი ამას უარყოფდი იმიტომ რომ ჯიუტი ხარ! -გაიცინა -ვცდილობდი გამეკონტროლებინა ჩემი ნერვული სისტემა მაგრამ რომ დავინახე როგორ ცდილობდა ის სირ* როგორ ცდილობდა ტუჩებში ეკოცნა გეფიცები "შენ თავს" გებოცები -გაიღიმა -აზროვნების უნარი დავკარგე მაგრამ მაინც რაღაცნაირად გავაკონტროლე თავი და შევეცადე დავწყნარებულიყავი.. მშვიდად ველაპარაკებოდი მიკვირდა ეგრევე როგორ არ მოვვარდი და როგორ არ ვცემე მაგრამ შევჩერდი.. მერე ბო*ი რომ გიწოდა აი იქ ამენთო გეფიცები გეფიცები იქ რომ არ ყოფილიყავი მოვკლავდი.. ახლაც სადმე რომ შემხვდეს მოვკლავ! ვერავიტანე სხვა ზედმეტად რომ შეგეხო ცოტახანს ვითმინე მაგრამ რომ იცოდე როგორ მიჭირდა.. ხელი რომ დაგარტყა სახში მაშინ ხომ საერთოდაც გონება დამებინდა! მერე ჩემი მოქნეული ხელი რომ მოგხვდა გავოგნდი წამის მეასედში ჰაერის უკმარისობა ვიგრძენი მაშინაც შემეშინდა და იცი რისი? რომ რამე დაგიშავე! მერე ხელში აგიყვანე და მანქანისკენ ხელში აყვანილი წაგიყვანე.. აი მაშინ ჩემს სუნთქვის არეს პირველად მოხვდა შენი საოცრად ტკბილი ნაზი სურნელი.. აი მაშინ კი უკვე მივხვდი რომ "დაგერხა და დამერხა" -გაიცინა -ხო მართლა სულ შენი ბრალია რომ იმ ღამეს შენთან მთვრალი მოვედი! ხო დავთვერი გავილეშე.. იცი რატომ იმიტომ რომ ცხოვრებაში პირველად ვიგრძენი ჩემთვის უცნობი გრძნობები! მაშინ გავიგე გრძნობის სახელად სიყვარულის არსი! მაშინ დაგარქვი "ჩემი ჩემი მარიამი" და ვერ ავიტანდი ვიღაც 10 მეტრის რადიუსში მაინც რომ გგარებოდა! ამიტომაც მთვრალმა გეგმა დავსახე, მოვედი შენთან აივანზე ამოვზვერი და მძინარეს ზევიდნ მძიმედ დაგაწექი გიყურებდი გიყურებდი სანამ არ გაიღვიძებდი.. მერე კი დავიწყე თამაში უნებლიედ გეხვეოდი გკოცნიდი იმდენად ვიყავი მთვარალი კინაღამ მართლა ვიხმარე შენზე ძალა მაგრამ მერე მოვთოკე გრძნობები. ჯიბიდან სპირტით სველი ნაჭერი ამოვაძვრინე და უცებ მიგაფარე ცხვირთან რომ სასწრაფოდ ჩაგძინებოდა.. ამიტომაც გაითიშე იმ ღამეს ასე უცბად -გაიცინა - ცოტახანს გათიშულსაც გიყურებდი , მერე დანა ავიღე და ხელის გული გადავიჭერი რათა ზეწარი სხლით დამესვარა რომ შენ ეჭვი არ გაგჩენოდა.. აი ახლაც მაქ შემორცენილი -მარიამს დახუჭულ თვალებთან ხელი აუფრიალა -ჰო ის შენი კი არა ჩემი სისხლი იყო! მერე მეორე დილითაც თამაში განვაგრძე! ამიტომაც სასწრაფოდ წამოგიყვანე სახლიდან და გითხარი რომ ცემი ცოლიი იყავი უკვე! იცი რატომ ? იმიტომ ომ ჩემი უნდა ყოფილიყავი სხვისი არავისი! ვხედავდი როგორ გეზიზღებოდი როგორ გძულდი მტკიოდა ძალიან მტკიოდა რომ ეს გავაკეთე და გატყუებდი მტკიოდა რომ შენი თავი გეზიზღებოდა.. მაგრამ რა ვქნა სიმართლე რომ მეთქვა წახვიდოდი ჩემთან არ დარჩებოდი.. მერე "ჩემი ღამის კოშმარი ხარო" მიწოდე მაშინაც საშინლად მეტკინა საშინლად ნეტავ იცოდე მაშინ რას ვგრძნობდი ნეტავ იცოდე რა ძნელია პირველად 24 წლის განმავლობაში შეგიყვარდეს და საყვარელი ქალი ამას გეუბნებოდეს.. ქალი რა პატარა გატუტუცებული ლაწირაკი ბავშვი ხარ! -გაიცინა -მაგრამ რა ვქნა თუ შენ აგირჩიე და გულს უნდიხარ და საერთოდ ეგეც შენი ბრალია შენ რომ აგირჩიე! მერე მამაჩემთან რომ მივდიოდით "მმ ჩემი ნიჭიერი ქმარიო" რამდენჯერმე თქვი რომიცოდე გულს როგორ სიამოვნებას გვრიდა შენი ეს სიტყვები სიხარულით ვივსებოდი, პატარა ბიჭივით მინდოდა სირბილი და ხტუნაობა დამეწყო ნუ გარეგნულად არ ვხტუნაობდი მაგრამ შინაგანად ყირაზე გადავდიოდი შენს ამ სიყვებზე თან ისე საყვარლად ამბობდი ჰმმ.. მერე სალომეს რომ მოაკეტინე მის წინ რომ ტუჩებში მაკოცე რომ იცოდე რა დამემართა რომ იცოდე ვაიმე ვერ გეტყვი,, ქალივით გული რომ არ წამივიდა რომ არ დავეცი შენ თავს ვფიცავარ გამიკვირდა იცი რა ბედნიერი ვიყავი აი ხო გეუბნები რა პატარა ბიჭივით მიხაროდა -გაიცინა- ეჰ სასაცილოდ მაქ ეხლა მე საქმე ? გადავირიე ამხელა კაცი -ისევ გაივინა -მერე გავიგე ანას როგორ ეუბნებოდი როგორ უხსნიდი რომ გიყვარდი როგორ იმეორებდი რომ ჩვენი სიყვარული შეუძლებელი იყო ვიდექი და კმაყოფილი გიყურებდი ვიღიმოდი მაშინც მიხაროდა მინდოდა მოგხვეოდი ხელში დამეტრიალებინე და მინდოდა მეთქვა შენ მხოლო ჩემთვის დაიბადე! მერე შევჩერდი წავედი მერე რესტორანში გოგოსტან ერთად მოვედი ვიცოდი რომ იქ უნდა შეკრებილიყავით , ჩემი მეგობარია ის გოგო -გაიცინა -მერე რომ მოხვედი და ეჭვიანობას და მრისხანებას რომ მალავდი ვაიმე ვგიჟდებოდი ვამაყობდი შენით საკუთარ თავს არჩევანს ვუწონებდი მიუხედავად იმისა რომ ვიცი მთელი ცხოვრება სიცოცხლეს გამიმწარებ! -გაიცინა -ხო მთელი ცხოვრბა ჩემთან უნდა იყო აბა შენ რა გგონია სადმე გაგიშვებ? -გიჟივით ელაპარაკებოდა დემეტრე თავის თავს და მარიამის კითხვებს საკუტარ თავს თვითონ უსმევდა და პასუხსაც სცემდა - ჰო არ გაგიშვებ! იცი რა ლამაზი იყავი მაშინ დედოფალს გავდი ჩემი დაგარჩვი მაშინაც და ახლაც ჩემი ხარ! შენ ერთადერთიი ხარ ამ ქვეყანაზე და ისიც ჩემი ხარ მარიამ! მერე ყველაზე მეტად მომეწონა "დედოფალი პაიკებზე ეჭვიანობით თავს არ იტკიებსო" ვიდექი და ამაყი ვიყავი მეამაყებოდი! ჩემს წინაშე 17 წლის ცხვირ მოუხოავი ღლაპი კი არა ნამდვილი ჩამოყალიბებული ქალი იდგა -გაიცინა -ნუ ტავში არ აგივარდეს მაინც ლაწირაკი ენაგატლეკილი ბავშვი ხარ! -ესევ გაიცინა -მერე ის ვიღაც რომ მოგიახლოვდა მოვდიოდი საცემად ჩემა ძმაკაცმა რომ გამაჩერა მერე გაგაცნობ ჩემ მეგობრებს.. გავგიჟდი ისევ სხვა რომ გეხებოდა დარბაზში მყოფების მზერა შენსკენ რომ იყო მომართული ესეც მაგიჯებდა! მერე მოგიახლოვდი ხელბი შემოგხვიე შენ ისევ მითხარი "ნუ მეხები" მინდოდა ამ სიტყვებისთვის მაგრად მიმეტყიპე და აგისრულებ კიდეც! მერე გითხარი შენთან ერტად უნდა ვიცეკო თქო.. ვიცეკვეთ ტანგო და დასრულებისას მითხარი შენს გოგოშკას ეცეკვეო... მე კი გითხარი ეჭვიანობას მაინც რომ ვერ მალავ თქო და სინამდვილეში შენი ეჭვიანიბა ჩემს ეჭვიანობასტან რა მოსატანია! სხვასთან ელემენტარულად რომ დაგინახო მოგკლავ! -მთელი სერიოზულობით წარმოთქვა დემეტრემ -მერე მოგშორდი გავიგე ანას წამოყვირბა შემოვტრიალდი და გონება დაგარგული ძირს რომ დაგინახე.. ერთი შიში მაშინ ვჭამე! შემეშინდა შენი დაკარგვის შემეშინდა! მერე მოვედით გავიგე ექიმმა გითხრა ქალიშვილი ხარო სიმართლე გითხრა არც კი ვიცი აქეგან რომ გამოგწერენ შენს კითხვებზე რა გიპასუხო მმაგრამ შენც იიცი რომ კარგი მსახიობი ვარ მოვიფიქრებ რამეს -გაიიცინა -ერთი ოფიციალურად მოვაწეროთ ხელი კანონიერი ცოლ ქმარი გავხდეთ და მერე გეტყვი სიმართლეს რადგან მერე ვერსად ვეღარ წახვალ! სამუდამოდ გამოგკეტავ დემეტრე ბურდულის კოშკში! თან ვიცი რომ გიყვარვარ ეს ხომ საქმეს ვაფშე მიადვილებს! -აღფრთოვანებით საუბრობდა დემეტრე.. - იცი ახლა რომ მკითხან რა არის შენთვის სიყვარულიო როგორ აღწერ მასო მე მხოლოდ ორ სიტყვას ვეტყვი "მარიამ დადიანი" და შენზე ვანიშნებ შენ ხარ ცემთვის სიყვარული! შენარ ჩემთვის აჩქარებული გულის ცემა! შენ ხარ ჩემთვის სიხარულის, ღიმილის, დაბნეული თვალების, გახშირებული სუნთქვის. აჩქარებული პულსაციისა და არეული ფიქრების მიზეზი! შენ ჩემთვის თავად სიყვარულად იქეცი! და შენი ბრალია ყველაფერი ერთი ვერ გავიგე მე რას მსაყვედურობ ხოლმე რა! -ეს ბოლო სიტყვები დემეტრემ თვალ დახუჭულმა წაროთქვა მარიამმაც თვალები გაახილა და ერთი ეშმაკურად გაიღიმა.. დიდი ხნის გამოსული იყო მარიამი ნარკოზიდან და დემეტრეს სიტყვები ყველაფერი პირნათლად მოისმინა
-ესეგი ყველაფერი ჩემი ბრალია არა დემეტრე ბურდულო?? -გაიფიქრა და მრისხანე მზერა ესრროლა თვალებ დახუჭულ "ქმარს" -მაცადე შენ მე მარიამ დადიანი არ ვიყო თუ ეს ყველაფერი არ განანო! -ეშმაკურად გაიღიმა და თვალები მიალულა... საშინლად უხაროდა მონასმენი საშინლად ბედნიერი იყო გაიგო სიმართლე გაიგო, მას ძალა არ უხმარია უყვარდა და ახლა კიდევ უფრო შეუყვარდა! ბედნიერი იყო რომ გაიგო დემეტრესგან ეს იტყვები.. ბედნიერი იყო ყველაფრით უყვარდა სიგიჟემდე უყვარდა მისთვი სიყვარული "დემეტრე ბურდული" იყო მისთვისაც პიველი სიყვარული და გულწრფელი გრძნობა იყო!


***
მაპატიეტ ჩემო მეგობრებო ძალიან დავაგვიანე ვიცი (( უბრალოდ დრო არ მაქ მართლა (( ძალიან ცუდად ვარ და ნამდვლად არ ვიცი რა დავწრე იმედია მოგეწონებათ <3 და ძალიან საშინელებაც არ გამოვიდა! <3 დიდი მადლობა ყველას ასეთი კარგი კომენტარებისთვის ძალიან მიყვარხართ და მახარებთ <3