-გეყოს მაგ ბიჭზე ექსპერიმენტების ტარება! -სარდაფის კარი შევაღე და პატრიკის შეჩერება ვცადე.
-ასეთი გაუნათლებელი ვამპირი არსად არ მინახავს,მაკვირვებს მსოფლიოს მსვლელობა. ისიც კი არ იცის შექსპირი ვინ იყო.ასეთი ვამპირი არასდროს მინახავს ვცდილობ ახალი გინებები და ჟარგონები ვისწავლო მისგან.-საუბარი დაამთავრა და თითი მოტეხა .
ბიჭს ღრიალი და ჟარგონული მუქარები აღმოხდა პირიდან.
-დილან! „ტუსოვკა“ რა არის?-შემეკითხა პატრიკმა.
-წვეულებას ნიშნავს ჟარგონულ რუსულად, მორჩი მის წამებას .
-მამაშენი რუსეთიდან იყო?- დიდი ინტერესით შეხედა,შებოჭილ ბიჭს, რომელიც განთავისუფლებას ამაოდ ცდილობდა.
-კაზიოლ! ოტსტან ოტ მენია, ტვაიუ მატ .(„არაკაცო“ შემეშვი შენი დედაც )-იმუქრებოდა ბიჭი რუსულად.
-რა საკვირველია რომ ვერც ერთი სიყვა ვერ გავიგე !
როგორც იქნა იმ საწყალი ბიჭის წამება მობეზრდა და გადაწყვიტა რომ ახლა სხვა საქმეზე მოეკიდა ხელი. ყველა ვავიჩი თი ასეთი ჭკვიანი და არამზადა იყო ნამდვილად არ გვეწერა კარგი დღე.წამება აღარ იკმარა და ახლა ანდრეას გარდასახვა მოინდომა.
-ანდრეა! იცი რომ ძალიან მალე შებრძოლება მოგვიწევს? შენ ალბათ სადმე უნდა დაგმალოთ.-გამომწვევად ესაუბრებოდა ანდრეას, და მის თამაშში ჩათრევას ცდილობდა.
-მე გარდავიქმნები და თქვენთან ერთად ვიბრძოლებ.- გაება ადნრეაც.
-კი მაგრამ გარდაქმნა უდიდესი საიდუმლოებაა ! მას დიდი ძალისხმევა და დრო სჭირდება, შენ კი ალბათ იმ უკიდურეს მომენტამდე ვერ გადაწყვეტ ვერაფერს.-ვითომ სევდიანად ცაილაპარაკა პატრიკმა.
-პატრიკ გეყოს, როცა უნდა მაშინ გარდაიქმნება ჩვენ არ გვაქვს უფლება დავაძალოთ.
-მაშინ ნუღარ გადავდებთ ამას იმ უკიდურესი მომენტისთვის-სიცელქე ნარევი თვალებით შემოგვხედა ანდრეამ.
-ვამპირობაში კარგი არაფერია-გავაპროტესტე მე მაგრამ მალევე მივხვდი რომ მასთან კამათი არ ღირდა.-კარგი მაშინ სამ დღეში...
-სამ დღეში არა სამ სათში-გამაწყვეტინა სიტყვა ჯინამ.
-მოიცადე ,ხომ უნდა მოემზადოს, გარდაქმნა მტკივნეული პროცესია-ისევ ვეცადე რომ შევწინააღმდებოდი ორ ქალს რომლებმაც პირი ჩემს წინააღმდეგ შეკრეს.
-თქვენთვისვე აჯობებს რომ ეს ყველაფერი დღესვე გააკეთოთ!-სევდიანად ჩაილაპარაკა ჯინამ და ოთახიდან გავიდა.
-როგორ ფიქრობ , რამე იცის?-შემეკითხა ადნრეამ.
-გავარკვევთ! შენ მზად ხარ?
-კი ოღონდ მითხარი რა უნდა გავაკეთოთ?
-სისხლი უნდა გავცვალოთ.
-ამაშია უდიდესი საიდუმლოება?! -ირონიულად ჩაეღიმა-ხო ნამდვილად მტკივნეული პროცესი იქნება და სამი დღე კი არა სამი წელი მჭირდება რომ მოვემზადო-დასცინოდა ჩემს სიტყვებს.
-კარგი, როცა ყველა უჯრედი გადაგეწვება მერე ჩემთან პრეტენზიებით არ მოხვიდე-ისეთივე ირონიით მივუბრუნე მე.

*****
მოსაღამოვდა და პატრიკმა დაიწყო ანდრეას გარდაქმნა, ჩვენი მეზობელი მილანიტები არც ისე აღფრთოვანებულნი იყვნენ, იმით რომ მათ სამფლობელოში ადამიანს ვაქცევდით და მათ კანონს ვარღვევდით , მაგრამ პატრიკის ეშინოდათ.
უკვე სამი საათია რაც ანდრეა წამობდა და ვამპირად იქცეოდა,სისხლის გაცვლა კი რეგულალურად ხდება ,როცა ტკივილი შეუყუჩდება, ისევ უცვლის სისხლს პატრიკი და ისევ ეწყება აუტანელი ტკივილები.ბოლო ჯერზე უკვე იმდენად აღარ ტკიოდა, ფაქტი იყო რომ უკვე მისი ორგანიზმის ნახევარზე მეტი უკვე გარდაქმნილიყო.
კარებზე ბაგაბუგი და ჩუმი სისინი გაისმა.ჯინა წამოხტა და გაოგნებული გვიყურებდა,დამფრთხალი იყო თითქოს იცოდა რაც მოხდებოდა.
-აი ჩვენი სარდაფის სტუმრის დედიკოც მოვიდა!-ჩაილაპარაკა პატრიკმა და კარის გასაღებად წავიდა.
ქარიშხალივით შემოვარდა გაცოფებული მაღალი შავთმიანი ქალი, წითელი კაშკაშა თვალებით.
-პატრიკ, რა უყავი ჩემს შვლის?!-სისინებდა და მის გრძელ ეშვებს ამზეურებდა.
-დამშვიდდი, შენი "ტუსოვშიკი" ბიჭი კარგადაა!ალბათ ტარაკანებს ითვლის სარდაფში.
-მოკეტე, პატრიკ! რა გინდა? პირდაპირ მითხარი.
-დრო მოვიდა რომ შური იძიო ემილი!-შთამაგონებელი მზერით მიუგო პატრკიკმა ემილის.
-ამას როგორ შევძლებ?ამაზე მეორედ ხმა არ დაქცდეს ჩემთან . იცი როგორაც მაწუხებს ეგ საკითხი და როგორ ვუფრთხილდები ჩემი ერთადერთი გადარჩენილი შვილის ბედს შენ კი ...
-მილანიტების ჯარი,რვანახევავარი ვამპირი ბონუსით, ხო ისე მართლა დილან წადი ნახე ის ნახევარი რას აკეთებს .
მივხვდი რომ ანდრეაზე მეუბნებოდა, იმ ოთახში გავედი სადაც ანდრეა დავტოვე ,მაგრამ იქ არავინ დამხვდა . შეუძლებელი იყო რომ თვითონ გაქცეულიყო სადმე.ჯინას ოთახის კარები შევაღე და მის დაბნეულ თვალებს გადავეყარე.
-ჯინა ყველაფერი კარგადაა?-შევეკითხე მე და მკერდზე მივიკარი.
-ვიღაც ,მიშლის ხელს რომ საერთოდ გამოვიყენო ჩემი ძალა!ვერაფერს ვერ ვხედავ და არც არაფერი მესმის.
-ეს რას ნიშნავს?
-კარგს არაფერს! უბრალოდ არ უნდა რომ მისი მოქმედება წინასწარ დავინახო.
მივხვდი რომ ანდრეას გაუჩინარებაც უბრალო დამთხვევა არ იყო, უკვე გვიტევდნენ და ეს უკვე ფაქტი იყო, მაგრამ ვინ ? ნუთუ ვავიჩები იყვნენ? ნუთი ის უკიდურესი მომენტი დადგა როცა ჩვენი თავისუფლება უნდა გადაწყდეს? ის უკიდურესი მომენტი როცა შეიძლება ყველა ადამიანი შინაურ ჩხოველად იქცეს? ის მომენტი როცა უნდა გადაწყდეს ჯინას სიცოცხლე?თავში საზარელი ნახატები მიტრიალებდე, ვფიქრობდი , რომ არანაირი შანსი არ გვქონდა მოგებისა.
-პატრიკ!-დავიყვირე მე და მისაღებში გავვარდი სადაც ის სიევ ემილის ესაუბრებოდა.
სარდაბიდან ბიჭი ამოეყვანათ და ახლა ემილის ის რუსის ბიჭიც დაემატა რომელსაც ალბათ პატრიკის გაგლეჯვა უნდოდათ.
-პატრიკ ანდრეა გაქრა! ჯინას კი გონებას ულუქავს ვიღაცა.
-ჯადოქრები ! -ჩაისისინა პატრიკმა და გარეთ გავარდა.
ინსტიქტურად მეც გავყევი და ახალგაზრდა ქერა თმიან ქალს გადავეყარეთ.ქალი ახალგაზრდა და ლამაზი იყო , მაგარამ თანამედროვე ჩაცმულობით ისიც არ გამოირჩეოდა.გეგონებოდა , სამარიდან ახლად ამოსულ 70-იანების ვამპირს წავაწყდითო.
-მარიანა!-ჩაილაპარაკა პატრიკმა და მის ხმაში ყველანაირი უწინდელი სილაღე და ირონია სადრაც გაქრა.
-არ გაგიხარდა ჩემი ნახვა?-ეშმაკურად გაუღიმა და მის უკან მდგომი მანქანის კარები გააღო და ანდრეაზე მიგვითითა.
-შენ ცოცხალი ხარ!-გაოგენული უყურებდა პატრიკი მას.
-რატომ გაგიკვირდა? შენ ხომ ჯერ ცოცხალი ხარ!
-წყეულო ამინა ! -ახლა უკვე ბრაზიც და სიხარულიც ერთიანად ჟღერდა მის ხმაში- ვინ გითხრა მერე შემიყვარეო?
-ჰმ! იცით სჯობს ადნრეა სახლში შემოვიყვანო, თქვენ კი თქვენი საყვარელი საუბარი გადადეთ ან სახლში გააგრძელეთ როცა ორ გაცოფებულ დედა-შვილს დააწყნარებთ.-შევთავაზე მე და ანდრეა ხელში აყვანილი სახლისკენ წავიყვანე.
-შენ მეგობარი მართალია- თქვა მარიანამ და სახლში შესვლა დააპირა.-პატრიკმა ხელი მაჯაში წაავლო და მისკენ მიიზიდა.
-ჯერ რა უნდა თქვა? -ეშმაკური ღიმილით ჰქითხა-როგორ გათავხედებულხარ ჩემი ხელი მოგაკლდა.
-არ ვაპირებ ისევ მონასავით გემსახურო, ასეული წლები შენს გვერდით ვარ , ამას მხოლოდ შენ ვერ ხედავ ხოლო როცა ჩემი დახმარება დაგჭირდა აქ ვარ , მაგრამ ის მარიანა აღარასდროს ვიქნები ! აღარასდროს !- თვალებზე ცრემლები მოადგა , გადავწყვიტე რომ იქ ჩემი ადგილი არ იყო და სწრაფად შევედი სახლში.