საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა. თვალები ზანტად გავახილე და ჩემს თავთან მჯდომ ალექსანდრეს სუსტად გავხედე.
-გაიღვიძე ჩემო პატარა. - სწრაფად დაიხია ჩემსკენ და შუბლზე მაკოცა - როგორ ხარ?
-აუ რავი თავი მტკივა. მოწყენილად ვუთხარი და მის კალთაში უკეთესად მოვათავსე თავი, რამაც ალექსანრეს გაღიმება გამოიწვია.
-მოდი წავიდეთ ექიმთან რა. სერიოზული სახით დამხედა და თავზე ხელი გადამისვა.
-აუ არა არმინდა ექიმთან. კატეგორიულად ჩავილაპარაკე.
-ლილუ, ეხლა ასკუპდები ჩაიცმევ და წავალთ ექიმთან, ჩემიძმაკაცია და სანდო ხელში იქნები.
-არგიყვარვარ? საწყლად ამოვიკრუსუნე იქნებ ასე მაინც დავიძვრინო თავითქო.
-ხომ იცი სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ. სერიოზულად ჩაილაპარაკა და წამომაყენა. გამეღიმა მის ნათქვამზე და გაუაზრებლად ჩავეხუტე.
-პრინცესაა. ჩუმად მითხრა და თავზე მაკოცა.
-იქნებ არგვინდა? გამომცდელად ავხედე.
-ხმა აღარ გავიგო შენი, მიდი ადექი ჩევიცვათ. გაიცინა
-ხო კაი უღიმღამოდ წამოვდექი და კიბეებს ჩავუყევი. პირველ საფეხურზე შევდგი თუ არა ფეხი, ძლიერი თავბრუსხვევა ვიგრძენი. რომ არა ალექსანდრე იატაკს ჩავეხუტებოდი.
-მოდი ჩემთან. უცეფ ამიყვანა ხელში სწრაფად აირბინა კიბეები ოთახში შემიყვანა და საწოლზე ჩამომსვა, თვითონ კი ჩანთაში ქექვა დაიწყო.
-ლილუ ეს რა არის რა, ყველაფერი მოკლე და თხელია. უკმაყოფილოდ ჩაილაპარაკა და ისევ ჩანთაში ქექვა განაგრძო.
-ალექსანდრე ისე ეგ ტანსაცმელი მე არ მომიტანია. სიცილით შევხედე დაბღვერილ ალექსანდრეს.
-აიღე ეს შარვალი და ჩემს მაიკას მოგცემ, თორემ ყველაფერი მოკლემკლავიანია გარეთ კი გრილა. მაღალწელიანი შავი ჯინსი მესროლა, თავისი ჩანთიდან სერი ზედა ამოაძვრინა და მომაწოდა.
-გადი რო ჩავიცვა, ლოყებ აწითლებულმა ვუთხარი და თავი დავხარე
-თითქოს შიშველი არ მყავხარ ნანახი. გამიცინა და მომიახლოვდა
-ალექსანდრე კაი რაა
-არგამაბრაზო ეხლა მიდი დროზე გაიხადე თორემ მეგაგხდი.
გაიცინა და ჯიუტად მომაშტერდა
ალექსანდრე მართალი იყო თუმცა მაინც მრცხენოდა მისი. არაფერს ვამბობდი თავჩახრილი ვიჯექი.
-ჩემი ბოთე გოგო, საწოლზე ჩამომაჯინა და მძლავრად მიმიხუტა. -რა შტერი მყავხარ , შემომეჭმები ერთდღესაც. ღიმილით მეუბნებოდა და მონატრებულად მკოცნიდა თავზე.
-ლილუ ჩემი არ შეგრცხვეს არასდროს! თავი ამაწევინა და ტუჩებზე ხარბად დამაჩერდა. ვერაფრის თქმა ვერ მოვასწარი ისე დამაცხრა, ხელი წელზე მომხვია და საწოლზე გადამაწვინა. იქამდე მკოცნიდა სანამორივეს სუნთქვა არ გაგვიჭირდა. ნელა მომშორდა და ნათებული თვალებით მომაშტერდა. დამორცხვილმა თავი მის ყელში ჩავყავი და ტუჩები კანზე გავუხახუნე, მისმა რეაქციამაც არ დააყოვნა კანი დაეხორკლა კისერზე კი ძარღვები დაებერა. გამეღიმა და სველი კოცნა დავუტოვე ყელში.
-ჩემი ეშმაკუნა ღიმილით მითხრა.
მაგიჟებს ალექსანდრეს არაამქვეყნიური ღიმილი. ნებისმიერ გოგოს დააკარგვინებს თავს და გააგიჟებს. კისერზე მორცხვად მოვხვიე ხელები და თავი გულზე მივადე.
-ჩემი პრინცესა. მოდიეხლა ჩიცვი და წავიდეთ ხო? თბილად მითხრა და თან ჩემი მაიკის ბოლოებს დასწვდა და ამიწია. თავისი ხელით გამომიცვალა. ისეთი ფრთხილი იყო ისეთი ნაზი ^^ მეგონა ფაიფურის თოჯინა ვიყავი. ღიმილით ვადევნებდი თვალს მის ყოველ მოქმედებას. მიხაროდა რომ ალექსანდრე ჩემთანიყო, ჩემი ბიჭი ერქვა და მხოლოდ მე ვუყვარდი. თავს გამოვუტყდი რომ ეს გადარეული ბიჭი ასეთ მოკლე ხანში სიგიჟემდე შემიყვარდა და ერთი წუთის გატარებაც არ მინდოდა მის გარეშე.
-წავიდეთ საწოლიდან წამომაყენა, ჩემი თითები თავისაში ახლართა და დაბლა ჩამიყვანა.

-----------------
იმედია მოგწონთ და იმედებს არ გიცრუებთ <3 ვიცი ვიცი რომ პატარაა უბრალოდ მეტი ვერ მოვახერხე ცეკვაზე საშინლად მეჩქარება და ესეც ფორთხიალით დავწერე <3 შეცდომებს აუცილებლად გამოვასწორებ <3 თქვენს აქტიურობას ველოდებით <3 ასე მგონია არ მოგწონთ <3