მარიამი მდივანზე მოკალათდა მაგრამ არ იცოდა საიდან დაეწყო...
-იცი.. მეე..
-ამოღერღე მარიამ რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?????
-რას უნდა ნიშნავდეს იდიოტო???! იმას ხომ არა რომ ჩემს მუცელში ჩემი და შენი შვილია??!გაბრაზებით თქვა მარიამმა და ტუჩები დაბრიცა..
დამიანეს არ სჯეროდა მარიამის სიტყვების სრულ შოკში იყო ნუთუ მამა გახდებოდა..იმსახურებდა კი ამას?
-შეიძლება შევეხო?
-არა!
-მარიამ ის ხო ჩემი შვილიცა..
-არ შეიძლება!ის მარტო ჩემი შვილია შენ მარტო სახელად გქვია მამა!არ ჭირდება ჩემს პრინცესას შენნაირი არაკაცი მამა!
-მარიამ!გეყოს ერთხელ და სამუდამოდ!იქნებ მოგეცა იმის შესაძლწბლობა რომ ყველაფერი ამეხსნა შენთვის!
-მე გითხარი რომ ყველაფერი ისედაც ნათელი იყო და შენი ახსენები არ მჭირდება!
დამიანემ მარიამის სიტყვებს ყურადღება არ მიაქცია და მის ფეხებთან ჩაიმუხლა..მისი ვებერთელა თითები მარიამის პაწაწუნა მუცელს შეახო და ბედნიერებით აივსო..
-მაა აქხარ?
-იდიოტო რას გააგონებ ვითომ გიპასუხებს პატარა ჯერ!თქვა და თვითონაც შეახო ხელი მუცელს,წამიერად მისი და დამიანეს თითები ერთმანეთს შეეხო და ორივეს ჟრუანტელმა დაუარა..
-რატომ არმითხარი მარიამ?
-ვაპირებდი თქმას...
-და როდის უკვე რო გააჩენდი??
-არა...მე ..მე მართლა ვაპირებდი თქმას..სატირლად დაბრიცა ტუჩები..
-და რატო გადაწყვიტე გაჩენა?შენ ხომ იმ ღამეს შეცდომად,არა დიდ შეცდომად თვლიდი და მეტ არადრად,რაში გჭირდებოდა შვილი იმ კაცისგან ვისაც ვერ იტან და ვინამაც ცხოვრება გაგინადგურა ერთი ხელის მოსმით??!
-არაა ..არა მასე..თქვა მარიამმა და ცრემლები წამოუვიდა.
-ვახ ჩემი შენ რა ტირი?
-არა!
-აბა ეს რა არის?ხელი თვალთან მიუტანა და ცრემლი მოწმინდა.
-მარილიანი სითხე.
-ძალიან მგრძნობიარე გამხდარზარ ორსულობაში..
-არვიცი ჰო?
-ჰო..
-შეიძლება ჩაგეხუტო?
ფასუხს არც დალოდებია ისე ჩაეხუტა მარიამს და დიდხანს არ გაუშვია.
-იცი მომენატრე....
-მე არა.
-მომცემ ეხლა მაინც იმის უფლებას რომ ყველაფერი აგიხსნა?
-არა!
-მარიამ გთხოვ! მუდარის თვალებით შეანათა დამიანემ.
-კარგი მაგრამ ჭამა რომ არ გვაცადე მშია და წავედი უნდა ვჭამო!
-კარგი მასე იყოს..
მარიამი სამზარეულოში გაიდა და კარგად დანაყრდა,დამიანე მისაღები ოთახიდან უყურებდა მარიამს როგორ იბუყნებოდა და ეღიმებოდა.მარიამი თავზე დაადგა.
-შენ რა მე დამცინი?
-არა რა სისულელეა საიდან მოიტანე!
-დაიწყე სანამ გადამიფიქრებია!
-არ შემაწყვეტიო იცოდე!
დამიანემ ერთი ღრმად ამოისუნთქა დათხრობა დაიწყო.
-ეს ყველაფერი 8წლის უკან მოხდა,მაშინ მე და გიორგი 18 წლისები ვიყავით,მაგარი ურთიერთობა გვქონდა ერთმანეთში.ჩვენ სასტავში ლაშა იყო ერთი და ჰყავდა ლიზი რომელიც პატარაობაში წაიყვანეს მშობლებმა ლონდონში სასწავლებლად და რომ დაბრუნდა საქართველოში სწორედ მაქიდან დაიწყო ყველაფერი..გიორგის ლიზი შეუყვარდა და დარწმუნებული ვარ ეხლაც უყვარს მაგრამ არ აღიარებს,მიქარა ძმაკაცის და რომ შეუყვარდა მაგრამ გულს ხომ ვერ უბრძანებ,ლიზისაც შეუყვარდა.ერთი წელი ერთად იყვნენ და მართლა ძალიან უყვარდათ ერთმანეთი და მეც მიხაროდა ჩემი ძმის და ანგელოზის ბედნიერება..ლიზი ჩემთვის დასავით იყო ძალიან მიყვარდა..1წლის შემდეგ დაქორწინება გადაწყვიტეს მათ გრძნობებში ეჭვი არ ეპარებოდათ და არ ფიქრობდნენ რომ ეს ყველაფერი დროებითი იყო..ეს ამბავკ დედაჩვენმა რომ გაიგო ისტერკა მოგვიწყო მაგ გოგოსჩვენ ოჯახში არ შემოუშვებო..გიორგი რათქმაუნდა დედამისის აზრს არ დაყოლია და მაინც აპირებდა ლიზიზე დაქორწინებას..ქორწილამდე 1კვირა იყო დარჩენილი ჩემთან ლიზი რომ მოვიდა..ტირილისგან თვალები გასიებული ჰქონდა,სახლში შემოვიყვანე და მდივანზე დავსვი,წყალი მოუტანე და უთხარი დამშვიდებულიყო და ისე მოეყოლა ყველაფერი მაგრამ იმას რაც მან მითხრა სჯობდა საერთოდ არ გამეგო.თურმე დედაჩემს შეხვედრა დაუნიშნია მისთვის და დამუქრებია რომ გიორგის თუ არ დაშორდებოდა მის მშობლებს დახოცავდა თან ფულსაც მისცემდა მაგრამ ლიზიმ რათქმაუნდა ფული გამოართვა..მაშინ არც ისე დიდი იყო შეეშინდა გიორგისვერ ეტყოდა ვერაფერს და მე მთხოვა დახმარება..ისე გავაკეთეთ რომ გიორგის დაშორდა და დააჯერა რომ მე უყვარდი და ჩემთან იწვაა,მაგრამ ეს ყველაფერი უბრალოდ დადგმული ცირკი იყო,ლიზიმ მთხოვა და ვერაფერი უთხარი მისცხოვრებას ვერ დავანგრევდი ვიცოდი დედაჩემი რისი გამკეთებელიც იყო...ცოტახანი შეყვარებულების როლი ვითამაშეთ მერე კი ვთქვით რომერთმანეთი აღარ გვიყვარდა და ეს უბრალო გატაცება იყო და ლიზი ისევ ლონდონში დაბრუნდა..ამის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა,მე და გიორგი ერთმანეთს არველაპარაკებოდით სულ ვჩხუბობდით,ბოლოს გიორგიმ ძალიან შეტოპა გალოთდა,ვერ აიტანა ლიზის დაკარგვა დ. გული ყინულის ნატეხივით ცივი გაუხდა,ნარკოტიკების მოხმარება დაიწყო,სულ კაიფში იყო..რამოდენიმე გოგოს გაუბედურებაც სცადა მაგრამ არ გამოუვიდა,მართალია ჩემ ძმას ჩემს სისხლს და ხორც ვძულდი მაგრამ მე ყოველთვის მის დახმარებას ვცდილობდი მაგრამ ბოლოს არაკაცად იქცა ყველა და ყველაფერი ფეხებზე ეკიდა,სულ სკანდალებს ტეხავდა და ჩვენი ოჯახი ყურადღების ცენტრში იყო,ეს ყველაფერი ბოლოს ისეთი აუტანელი გახდა რომ წასვლა გადავწყვიტე და გერმანიაში წავედი..მის შემდეგ 7წელი გავიდა და აი ჩამოვედი გავიგე რომ ჩემ ძმას ცოლი მოუყვანია..მივედი სანახავად,ვფიქრობდი რომ კიდევ შეუყვარდა და ძალიან ბედნიერი ვიყავი ამით მაგრამ არ გამოვხატავდი..კარები შენ რომ გამიღე და ისეთი რაღაცეები მითხარი მივხვდი რომ გიორგის არ უყვარდი და შენ ცხოვრებასაც მალე ისე გაანადგურებდა როგორც სხვებისას თუ უკვე განადგურებული არ ქონდა...რომ დაგინახე იმ წუთიდან მეამიტურად დაგისაკუთრე,გულში მხოლოდ ჩემი დაგარქვი არვიცი ეს რა იყო ან რამ წამომიარა მაგრამ უკვე გვიან იყო.გავარკვიე გიორგის სად იყო და მივხვდი რომ ჯერ ჩამომსვლელი არ იყო.ამიტომ მისგან შორს წაგიყვანე..ვცდილობდი უხეში ვყოფილიყავი რომ არც შენ შეგყვარებოდი და არც მე მაგრამ მე ვერ შევძელი,ჩემ თავთანაც არ ვაღიარებდი მაგრამ სიგიჟემდე შემიყვარდი..ის..ის ღამე არვიცი რა დამემართა ძალიან მთვრალი არ ვყოფილვარ მაგრამ ისე მინდოდა დამესაკუთრებიე რომ სურვილს ვერ გადავაბიჯე თან არც შენიდან შემხვედრია წინააღმდეგობა და ალბათ მაგან უფრო გამათამამა..მეორედღეს ეგეთ მდგომარეობაში რომ გნახე სიკვდილი მომინდა მაგრამ შენ ისე იქცეოდი ვითომაც არაფერი მომხდარა ეს კი გულს მგლიჯავდა..იმ დღეს სახლიდან რომ გავედი გული ცუდს მიგრნობდა და რომ დაგირეკე და არ აიღე ყურმილი შემეშინდა და სახლში წამოვედი იმ წუთასვე და მე რაც იქ დავინხე ჭკუიდან გადავედი.მივხვდი რომ გიორი უარესობისკენ შეცვლილა და ეს ნაწილობრივ ჩემი ბრალი იყო რათქმაუნდა ვხვდებოდი მაგრამ ლიზასას ვერ გავწირავდი მაშინ..შენზე მოწეპებული რომ დავინახე მაშინ შეწყვიტა სამყარომ ბრუნვა ჩემთვის ჩემ თას აღარ ვგავდი შემეძლო საკუთარი ძმაც მომეკლა..მერე რო წადი ჩემი გულიც წაიყოლე,ხოლმე გიყურებდი შორიდან და მერე კი სავადმყოფოში რომ მისულხარ იქ ლიზა იყო შენი ექიმის ასისტენტი..ჰო ლიზა ჩამოვიდა მაგრამ როგოეც ჩანს გიორგის გზად არ გადაყრია,ისწავლა სამედიცინოზე ჩააბარა უნდა წარმატებული ექიმი იყო ჯერ ასისტენტობით დაიწყო და ამის შემდეგ ლაშამ მითხრა რომ დაუნახიხარ ლიზასთან ერთა და უცვნიხარ ლიზას კი რომ გაუგია ჩემი მარიამი იყავი არაფრით არ უთქვია რა გჭირდა,მე ამ მდგომარეობის გარდა ყველაფერი ვიფიქრე მაგრამ ისე რომ დაგინახე როგორ ელაპარაკებოდი და ეფერებოდი მუცელს დაჯერება მიჭირდა თავიდან გავბრაზდი საშინლად მაგრამ მერე მოვლბი რომ გავიაზრე პატარა გვეყოლებოდა..მარიამ შენ ვერც კი წარმოიდგენ რას ვგრძნობ შენს მიმართ..რომ გითხრა მიყვარხარ თქო ეს ძალიან ბანალური იქნება იმიტომ რომ მე რასაც ვგრძნობ ეს სიყვარულთან ახლოსაც ვერ მივა ეს რაღაც ზეაღმატებული გრძნობა...ყველას რომ გირჩევნია..ნებისმიერს რომ მოკლავ მისი გულისთვის რამე რომ დაუშავოს,დაიცავ სიცოცხლის ფასად..როგორც გინდა ისე მოიქეცი შენ გადაწყვიტე ჩემთან იქნები თუ არა მაგრამ იცოდე რომ მე მარტო არ დაგტოვებთ არც შენ დ. არჩ ჩვენ პატარას თქვენ რომ რამე მოგივიდეთ მე თავს არვიცოცხლებ...
მარიამი ყბა ჩამოვარდნილი იჯდა სრულ შოკში იყო..რამდენი რამე გადახდომია დამიანეს და გიორგის თავს...ინანა დამიანეს ახსნის საშუალება რომ არ მიცა იმ დღეს და ამდენი ხანი მის გარეშე იყო..ლიზა რომ დაინახა მაშინ სავადმყოფოში ძალიან მოეწონა,საყვარელი გოგონა იყო და ეხლა რომ გაიგო რომ იმ პატარა გოგონას მიუხედავად მისი ასაკისა პატარა იყო შეეძლო გიორგი გამოსწორების გზაზე დაეყენებია გულში გაუხარდა...როგორ უნდოდა დამიანესთან მისულიყო ეთქვა რომ მასაც უყვარდა და ჩახუტებოდა...მაგრამ რა არის ეს სიჯიუტე..ხმა ამოუღებლად იჯდა და ჰორიზონტს უყურებდა თან ფიქრობდა იქნებ ეთქვა რომ მასაც შეუყვარდა და ამ გრძნობას გულში ვეღარ იტევდა,ეს ხომ სიყვარულია სიგიჟის უფლება უნდა მიცე და გადაწყვიტა დამიანესთვის ეთქვა მაგრამ ამას რამდენად მოახერხევბდა არვიცი..
-არაფერს იტყვი მარიამ?თუ შენთვის არაფერს ნიშნავდა ეს ყველაფერი ისედაც გეზიზღები და ფეხებზე გკიდივარ ხო??!
-არა..არ არის ეგრე,მეე..მე უბრალოდ არვიცი რაგითხრა..
-არგამოგდის ტყუილები!მიდი მითხარი როგორ გეზიზღები და როგორ გინდა გამაქრო შენი ცხოვრებიდან სამუდამოდ!
-დამიანე...
-მიდი მიდიი თქვი!
დამიანე გაცოფებული იყო მარიამის დუმილით ამიტომ უთხრა ეს ყველაფერი მაგრამ მარიამის მდგომარეობა ვერ გაითვალისწინა,მარიამი გაბრაზდა და შეუყვირა მთელ ხმაზე!
-როგორ მინდა რომ მძულდე!!!რომ შემეძლოს შენი გაქრობა ჩემი ცხოვრებიდან მაგრამ არ შემიძლია! ამ ჩემს სახოკე გულს შეუყვარდი სიცოცხლეზე მეტად და შენსკენ მოისწრაფვის!!წადი!!!! ახლა წადი!!
თქვა და მდივანზე მოიკუნტა და ცრემლებს გარეთ გამოსვლის საშუალება მიცა,ძალიან მგრძნობიარე გახდა ამ ორსულობის დროს..
დამიანეც არანაკლებ შოკში იყო მონასმენით ნუთუ მის ანგელოზსაც უყვარდა,მასთან მივიდა და წამოაყენა და მთელი გულით და გრძნობით ჩაიკრა გულში...
-ნუ ტირიხარ ჩემო ანგელოზო არ უხდება შენ ლამაზ თვალებს ტირილი!
-ნუ მატყუებ სულაც არ მაქ ლამაზი თვალები!თქვა და ტუშები დაბრუშტა.
-ვაიმე ეხლა რომ არ გაკოცო მოვკვდები ეს თქვა და ველურივით დააცხრა ტუჩებზე,შემდეგ ნაზად კოცნიდა მარიამიც მის მკლავებში გაინაბა..
-მიყვარხარ მარიამ!
-მეც მეც მივარხარ დამიანე!
-კიდე გამიმეორე რა..
-ოოო
-მიდი რაა..
-მიყვარხარ მიყვარხარ დამიანე ყიფიანო!
-ჩემო ანგელოზი..ერთი კითხვა მაქვს
-მკითხე..
-შენ ხომ ჩემი უკარება ალაჯი იყავი და იქნები სულ ისეთი ჯიუტი ხარ როგორ მოხდა რომ აღიარე..
მარიამი დუმდა..
-არმეტყვი?
-მომბეზრდა..
-რამოგბეზრდა?
-ყველაფერი..ყველაფერი მომბეზრდა შენს გარეშე ჩემი ცხოვრება იმდენად უფერული და არაფრის მომცემი იყო მაგრამ მაშინ მომეცა ძალა როცა გავიგე რომ ჩემ მუცელში ჩვენი პატარა იყო მაგრამ შენ მაინც მაკლდი..
-ჩემი ალქაჯი დამშვიდებული ვნახე რას მოვესწარი..რომ დაიბადება მეორეზე უნდა ვიმუშაოდ აუცლებლად..ყურში ჩაჩურჩულა მარიამს...
-ჰო აბა რა!
-მაგასაც ვნახავთ..ეხლა კი ადექი და ბარგი ჩაალაგე ჩემთან გადმოდიხარ,მარტო ვერ დაგტოვებთ.
-დამიანე..
-არავითარი დამიანე!
-კარგი მაგრამ გიორგი?
-რა გიორგი?
-ლიზი რომ ნახოს ან რომ გაიგოს რომ ჩამოსულია და რამე რომ დაუშავოს?
-არვიცი მარიამმ...იმედია ცუდი არაფერი მოხდება!
-იქნებ უთხრა სიმართლე ამდენი წლის შემდეგ მაინც შენი ძმაა შეგიძლია მას გამოსწორების გზისკენ გაუძღვე.
-დამიჯერე აზრი არ აქვს რომ უყურებდი როგორიც ხდებოდა ბევრჯერ ვცადე მაგრამ არ მომისმინა....

აბა როგორ მოგეწონათ? ველი შეფასებებს.